Επανελλήνιση ή βαρβαρότητα

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οποιαδήποτε προσπάθεια για (άνευ αμφισβητήσεως) γνώση -και παρά τα ανυπέρβλητα κριτήρια ελέγχου των Σκεπτικών Φιλοσόφων- θα προκύψει από μετρήσεις (αρίθμηση) και συσχετίσεις (λογική), ήτοι ως προσπάθεια μετρησιμότητας (αριθμητικότητας), συσχετικότητας (λογικότητας) και επαληθευσιμότητας (πειραματικότητας). Και επ'αυτού, ας ενθυμούμαστε όλοι, καθώς όσα μνημονεύουμε από το γένος μας, ιστορώντας τα, είναι αξιοθαύμαστα και διδακτικά, ότι χρειάστηκε ένας γίγαντας της νόησης, ο Θαλής, ώστε με τις μετρήσεις και τους συσχετίσεις του, να διαλύσει κάθε πρότερη ονειροφαντασία, περί της φαινομενικά διακριτής και παρατηρήσιμης κίνησης της Σελήνης, την οποία όλοι την αντιλαμβάνονταν (ὁρῶ), αλλά μόνον εκείνος την κατάλαβε (νοώ), με τον τρόπον αυτόν.

Οι πρόγονοί μας λαλούσαν, ομιλούσαν, μύθευαν, και κάποια στιγμή άρχισαν και να λέγουν, πριν φιλοσοφήσουν. Τεράστιο επίτευγμα, νοητικός άθλος και κληροδότημα προς όλους εμάς (αν και, δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, κάποιοι ακόμα λαλούν ή έχουν λαλήσει, αδολεσχίζοντας τα ιμάτια της εικονικότητάς τους). Ας ενθυμούμαστε, επίσης, ότι τα μαθηματικά είναι η μοναδική «γλώσσα» (δηλαδή ο κώδικας), η οποία δεν χρειάζεται μετάφραση. Φερ'ειπείν, τα συμπεράσματα των μετρήσεων και των συσχετίσεων κάποιων εξ'αυτών των πρωτοπόρων της νόησης ισχύουν, άνευ αμφισβητήσεως, διαρκώς και ανελλιπώς, και επαληθεύονται δι'αποδείξεων, από οποιονδήποτε «δεήσει», ἵνα σκεπτεί με τον ίδιον τρόπον· τα παραδείγματα πάμπολλα.

Και από τότε που ενθυμούμαι για πρώτη φορά, να σκέπτομαι το θέμα αυτό και όσα ζητήματα προκύπτουν εξ'αυτού, εμπνευσμένος από αυτόν και από άλλους ένδοξους προγόνους μας, προσπαθώ, μεθοδικώς και επί σειρά ετών, να ενώσω στην σκέψη μου όσα -εκ πρώτης όψεως, μονάχα- φαίνονται ετερόκλητα, αλλά φρονώ ότι δεν είναι. Φρονώ, ότι δυνάμεθα, να νοήσουμε, δηλαδή να γνωρίζουμε δια της νόησης, το μετρήσιμο νόημα, το σημαίνον, αυτό το οποίο σημαίνει κάτι, το περιβάλλον, αυτό που μας περιβάλλει, σε αυτό το απέραντο, επαναλαμβανόμενο, κοσμικό (εύμορφο, ωσάν κόσμημα) σχέδιο (βαρβαριστί: motif, pattern), ήτοι την συχνότητα (όπως, πολύ σωστά, έλεγε και ο Ν. Τέσλα) της μεταβλητότητας της Ολότητας, δηλαδή όλων όσα δύνανται να Είναι. Αναπόφευκτα, αυτή η νοηματοδότηση καθιστά, στην πορεία, κάποια ερωτήματα άνευ νοήματος.

Σκεπτόμενος, ως αντίληψη, την δακτυλιοειδή και απειροστά αυτο-ομοιόμορφη μεταβλητότητα της Ολότητας, καταλαβαίνω ότι η τύρβη αποτελεί το επαναλαμβανόμενο, πολύπλοκο σχέδιο της μεταβλητότητας αυτής (https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images), μικροσκοπικώς, μεσοσκοπικώς και μακροσκοπικώς, και διακρίνω, εκ της συχνότητάς της, την (α)προβλεψιμότητα -ουχί (α)προβλεπτότητα- όλων όσα δύνανται να Είναι.

Την απροβλεψιμότητα την ορίζω, ως ελευθερία. Διότι, όπως ακριβώς η διαφορά προϋποθέτει τον χώρο, έτσι και η ελευθερία προϋποθέτει την απροσδιοριστία. Ειδάλλως, εάν δεν είμαστε ελεύθεροι, ώστε να κάνουμε ό,τι θέλουμε (απ'όπου και η προβληματικότητα περί της ηθικότητας, και η συνεπακόλουθη κανονικότητα, ως απόρροια της ελευθερίας), τότε απλώς συνειδητοποιούμε την ανελευθερία μας, ωσάν βραχνά. Μα, εάν είναι έτσι, τότε ποιά είναι όλα τα ψηφία του αριθμού π; Ουδείς γνωρίζει! Τουτέστιν, είμαστε ελεύθεροι, εξ'ορισμού, επειδή ορίζουμε ότι δεν μπορούμε ούτε καν να προσδιορίζουμε. Είμαστε ελεύθεροι στην τυρβώδη μας σκέψη. Φρονώ, ότι η Ολότητα πάλλεται, κυματίζει, συχνάζει, ρυθμικώς. Θαρρώ, ότι το Είναι και το μη Είναι, ομοιάζουν και τα δύο, ωσάν να «αναβοσβήνουν», ωσάν να αποτελούν το πρωτοπανάρχαιο, μυθολογικό αρχέτυπο όλων των δυισμών. Και Είναι και δεν Είναι (ακυρώνοντας στην πράξη το ψευδοδίλημμα: γιατί Είναι και όχι μη Είναι).

Επίσης, αμφισβητώ, ότι στην Οντολογία το Ον, ως σκέψη, είναι ξέχωρο του φαινομένου (ήτοι της διακριτής σκέψης, καθώς η χρήση του ρήματος φαίνομαι είναι καταχρηστική, λόγω της έμφασής μας στην όραση), και αμφισβητώ ότι οι διακρίσεις της Οντολογίας (δηλαδή η ουσιοκρατία, η προσωποκρατία, και η ατομοκρατία) δεν είναι αυθαίρετες, ποιοτικές κατηγορίες. Με άλλα λόγια, το δίλημμα, ίσως, είναι άνευ νοήματος. Παρομοίως, κρίνω και επί της πραγματοκρατίας, ιδεοκρατίας, φαινομενοκρατίας, επιφαινομενοκρατίας και φαινομενολογίας. Κατά την γνώμη μου, η ερώτηση, εάν στην κειμενικότητα προηγείται η υποκειμενικότητα, έναντι της αντικειμενικότητας, υπαγορεύει την απάντηση. Η κειμενικότητα είναι σκέψη με συγκεκριμένο, τυρβώδες σχέδιο, το οποίο ίσως είναι δυνατόν να μετρηθεί, ως λόγος, δηλαδή ως συσχέτιση σκέψεων. Και εάν, λοιπόν, οι σκέψεις δύνανται να μετρηθούν, τότε, από τις τέσσερις θεμελειώδεις κατηγορίες του Αριστοτέλη, ίσως, η κατηγορία της ποιότητας είναι δυνατόν να καταργηθεί, οριστικώς και αμετακλήτως.

Άραγε, ευφυολογώντας, η σκέψη «έκανε» το φωτόνιο ή το φωτόνιο τη σκέψη; Μα, το φωτόνιο είναι λέξη, είπωμα, θα μπορούσες να απαντήσεις, και οι λέξεις είναι οι φορείς των σκέψεων. Συνεπώς, το φωτόνιο είναι σκέψη, και η σκέψη δεν τέμνεται. Όλα είναι σκέψεις, και η διάκριση του εαυτού είναι, επίσης, σκέψη (παρότι δεν διακρίνουν όλοι εαυτόν, υπάρχουν και άνθρωποι χαμένοι εις την σκέψη των, αποτελώντας αίνιγμα, δια εμάς). Ωστόσο, η σκέψη οριοθετείται. Και, ευτυχώς, αυτά τα όρια των σκέψεών μας τα διερεύνησαν με διάφορους τρόπους (φερ'ειπείν, με διάλληλο τρόπο, με σιωπηρές υποθέσεις, κτλ.) οι Σκεπτικοί Φιλόσοφοι.

Σκέπτομαι, υποθέτοντας. Απορώντας, εάν δεν είμαι μόνο εγώ, σολιψιστικώς. Απορώντας, εάν ονειρεύομαι. Απορώντας, εάν προσομοιώνομαι. Απορώντας, εάν δεν είμαι καλωδιωμένος μυελός σε δοκιμαστικό σωλήνα εργαστηρίου. Απορώντας, εάν μπορώ ρητώς να αληθεύω, καθώς κάθε λογικό σύστημα εμπεριέχει τουλάχιστον μία πρόταση, η οποία δεν είναι ούτε αληθής ούτε ψευδής, όπως το ρήμα ψεύδομαι. Απορώντας, εάν υπάρχει παρελθόν ή μέλλον, καθώς εδώ και τώρα ιστορώ και εδώ και τώρα μέλλω. Απορώντας, ακόμα κι εάν γεννήθηκα, καθώς δε θυμάμαι την γέννησή μου και ούτε γνωρίζω κάποιον, ο οποίος να θυμάται τη δική του. Απορώντας, ακόμα και για το εάν θα πεθάνω. Μα, ζω! Όταν ο άνθρωπος ζει μόνος του, όπως ο Ροβινσώνας, απολαμβάνει πλήρη ελευθερία (άνευ ηθικών περιορισμών, κάνοντας ό,τι θέλει), αλλά ελάχιστη ασφάλεια. Ακόμα κι ένας πονόδοντος αρκεί, ώστε να υποφέρει ή/και να αποβιώσει. Εάν πάλι ζεί με άλλους, περιορίζεται, αλλά είναι πιο ασφαλής. Σήμερα, στην μαζική (α)κοινων(ησ)ία των δισεκατομμυρίων «στοιβαγμένων», οι άνθρωποι ούτε ασφαλείς είναι, ούτε μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Ωστόσο, οτιδήποτε κι αν συμβεί με οποιονδήποτε τρόπο κι αν συμβαίνει, η (εδραιωμένη στην απροβλεψιμότητα) προβληματικότητα του ανθρώπου, περί της ηθικότητας και η συνεπακόλουθη κανονικότητα προς επίλυσιν αυτής, δεν θα πάψει, ποτέ. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν οργανωθούν οι κοινωνούντες, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν παράγουν και αναπαραχθούν. Καθώς το ανθρώπινο δράμα, δηλαδή η προβληματικότητα, συνίσταται από το εξής τρίπτυχο: θνητότητα, φθαρτότητα και συγκρουσιακότητα.

Σχηματικώς και αδρομερώς, μπορούμε να διακρίνουμε, ακόμα και στη εποχή μας, δύο πανάρχαιους τρόπους ηθικότητας, επί της προβληματικότητας, εκ διαμέτρου αντίθετους.

• Όσοι άνθρωποι νιώθουν ανίσχυροι, ως προς το περιβάλλον, εσωστρέφονται με δέος και δια της παρακλητικότητας, προσεύχονται, ζητώντας έλεος και θαύματα, γονυπετείς. 
• Αντιθέτως, όσοι άνθρωποι νιώθουν ισχυροί, ως προς το περιβάλλον, εξωστρέφονται με έπαρση και δια της ισχύος τους, βιαίως, το αλλάζουν ως βούλονται και σκοπούν, ορθοί. 

Οι πρώτοι προσεύχονται και θυσιάζουν, ενώ οι δεύτεροι ξορκίζουν και μαγεύουν. Οι πρώτοι θεοποιούν το περιβάλλον, ενώ οι δεύτεροι τον εαυτό τους. Η ηθικότητα των περισσότερων διακρίνεται κάπου μεταξύ των δύο άκρων, στην αδρομέρεια του σχήματος αυτού.

Διαχρονικώς, οι περισσότεροι άνθρωποι -αλλά, όχι όλοι-, όταν προβληματίζονται περί της ηθικότητάς τους, βιώνουν ανείπωτο φόβο επί του θάνατου, δηλαδή επί της αμετάκλητης απώλειας της εμπειρίας του αγαπητού άλλου. Έτσι, καθιστούν την θνητότητα, αενάως, επίκαιρη σκέψη. Αυτή η σκέψη καθίσταται η σκέψη αναφοράς τους, ως προς την ηθικότητά τους. Φερ'ειπείν, το τρίπτυχο της Χριστιανοκρατείας συνοψίζεται, ως εξής: Ο Ιησούς αναστήθηκε, τα πάθη είναι καθαγιασμένα, πίστις και εγκράτεια.

Γενικώς, σχηματικώς και αδρομερώς, μπορούμε να διακρίνουμε λίγα «μεγάλα» προβλήματα, αρκετά «μεσαία», και πολλά «μικρά». Τα περισσότερα προβλήματα είναι υποκειμενικά και ουχί αντικειμενικά. Ως αποτέλεσμα, οι θρησκευτές ασχολούνται, κυρίως, με την θνητότητα και την φθαρτότητα. Οι κυβερνήτες ασχολούνται, κυρίως, με την συγκρουσιακότητα, καθώς τα οργανωτικά προβλήματα είναι δευτερεύοντα (σημειωτέον ότι οι συνταγματικές αρμοδιότητες της παρούσης κυβερνήσεως είναι μόλις 22.000). Ενώ με τα πολλά μικρά προβλήματα της καθημερινότητας ασχολείται ο καθείς μόνος του. (https://1zl13gzmcsu3l9yq032yyf51-wpengine.netdna-ssl.com/wp-content/uploads/2019/03/Seneca-Quotes-on-stress-1024x538.png). Δυστυχώς, είμαστε εγκλωβισμένοι στον λαβύρινθο των σκέψεών μας (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9cA_95_poZy4_Ee-b4appQlz2_5JR7wXZZndCAx8NKx_KvLVgWM8-KNlikv0Klnj6THks2gXJEPjA1zdNmALp1aNU36Kpr5mJhHeXS9cfsHzy5AJ3uR7Oy0gi_uynVQE2Q7l-BzQYPDE/s1600/Richard+Bandler+nlp+quotes+%25287%2529.png).

Διαχρονικώς, οι άνθρωποι εντέλλονται (εντολές), βούλονται (βουλεύματα), συντάσσουν (συντάγματα), διατάσσουν (διατάγματα), νέμουν (νόμους), νομοθετούν (νομοθετήματα), παραγγέλνουν (παραγγέλματα), θέτουν, ορίζουν, καθορίζουν, περιορίζουν, κτλ. Τι; Κανόνες. Γιατί; Για να αποπροβληματιστούν, ως προς το τι θα κάνουν. Όσο εκπληκτικό κι αν ακούγεται, όλοι οι κανόνες συνοψίζονται σε τέσσερις κατηγορίες.

• Αναφορικά με τον ίδιο, 
• αναφορικά με τον άλλον, (Φερ'ειπείν, όσον αφορά τον άλλον, περίπου 50.000 κανόνες ορίζουν περίπου 5.000 πράξεις, ως αδικοπραξίες με ανάλογες ποινές.)
• αναφορικά με τα αντικείμενα του άλλου, 
• και αναφορικά με την συναλλαγή των αντικειμένων μεταξύ του ιδίου και του άλλου.

Όταν η προβληματικότητα απομειώνεται, δηλαδή όταν κάποιος βάλλεται λιγότερο, ο άνθρωπος δύναται να συναισθανθεί ευαρέσκεια, ευτυχία, ευδαιμονία, αταραξία, μακαριότητα, ολβιότητα, νιρβάνα, ακόμα και αγάπη. Αντιθέτως, όταν η προβληματικότητα προσαυξάνεται, δηλαδή όταν κάποιος βάλλεται περισσότερο, ο άνθρωπος δύναται να συναισθανθεί δυσαρέσκεια, ακόμα και μίσος. Εάν ενδοβάλλει την δυσαρέσκειά του, εσωστρέφεται και αυτοκαταστρέφεται. Ενώ, εάν προβάλλει την δυσαρέσκειά του, εξωστρέφεται και (κατα)στρέφει ό,τι τον διαβάλλει, τον καταβάλλει, τον υποβάλλει, τον προσβάλλει, τον αναβάλλει, τον περιβάλλει, οτιδήποτε τον βάλλει, τελος πάντων.

Αν το καλοσκεφτείς, όλα είναι «μετρημένα κουκιά». Φαντάσου το εξής: Έστω ότι ένας άνθρωπος ζει εκατό έτη. Εάν κάθε δευτερόλεπτο, προβληματίζεται και αναρωτιέται πώς να πράξει, τότε αυτός ο άνθρωπος δύναται, να προβληματιστεί περίπου τρία δισεκατομμύρια φορές, ηθικώς. Όμως, εάν το καλοσκεφτείς επισταμένως, θα διαπιστώσεις με λογικό τρόπο, ότι θα προβληματιστεί λιγότερες από ένα εκατομμύριο φορές (τις περισσότερες φορές, επί ασήμαντων προβλημάτων). Εάν, τώρα, τοποθετήσεις όλες αυτές τις σημαντικές ερωτήσεις σε έναν τεράστιο κατάλογο, όπου σε κάθε ερώτηση θα αντιστοιχεί τουλάχιστον μια απάντηση ή και περισσότερες, τότε η σειρά των επιλεγμένων απαντήσεων καθορίζει το ήθος του ανθρώπου. Στην εποχή μας, με το κατάλληλο λογισμικό, θα μπορούσε ο καθείς να (ανα)γνωρίζει τον εαυτό του, απαντώντας το ερωτηματολόγιο αυτό. Η ονοματοδοσία είναι ήδη διαθέσιμη, συνεπώς, δεν χρειάζεται καν να επινοηθούν νέοι όροι.

Τουτέστιν, από τις (δισ)εκατομμύρια εν δυνάμει πράξεις μας, όσες τιμωρούνται, ως αδικοπραξίες, από τους κρατούντες, είναι μονάχα λίγες χιλιάδες. Συνεπώς, για όποιον ενδιαφέρεται και προσπαθήσει, έστω και σε γενικές γραμμές, με απλό, λογικό και ταξινομημένο τρόπο, προκύπτει ότι όλη η οργανωτική προβληματικότητα, μεταξύ διαφορετικών, κοινωνικών ομάδων, οι οποίες αποσκοπούν στον συνολικό έλεγχο, αφορούν περίπου 1.000 κανόνες. Τόση έλλογη και έμπρακτη, ανθρώπινη, συγκρουσιακότητα, για λίγες χιλιάδες απαγορευτικούς κανόνες, εκ των οποίων ελάχιστοι είναι κομβικής σημασίας και αφορούν σε θεμελιώδεις αρχές ηθικότητας!

Όμότοπον, όμαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον, ομότροπον και ομόσκοπον (η ταπεινή προσθήκη είναι δικής μου εμπνεύσεως, οι προθέσεις μου αγαθές και επ' ουδενί διεκδικώ δάφνες, εξάλλου ανωνυμογραφώ). Όπως αντιλαμβάνεσαι και καταλαβαίνεις, αποφάσισα να εμβαθύνω, νοηματικώς, τα λόγια του Ηροδότου, προσθέτοντας έδαφος και σκοπό και έχοντας κατα νου έξι υπέροχα ερωτήματα: Ποιος, που, πότε, τι, γιατί, πως. Ουσιαστικώς, η συγκρουσιακότητα περί της (ετερο)κανονικότητας αφορά, κυρίως, στο ομότροπον, με έπαθλο τον τόπον. Το δε ομόσκοπον αποτελεί διαρκές ζητούμενο, καθώς προϋποθέτει ομοψυχία και κυβερνήτη, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, ερίζουμε· κοινώς, η έριδα και διχόνια μας κυβερνούν.

Μα όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα παρόμοια μένουν, θα πεις. Τις πταίει, λοιπόν; Οι άνθρωποι δράττονται της προβλέψιμης, φυσικής μεταβλητότητας και αλληλοκανονίζονται, βιαίως και ενόπλως, επιβάλλοντας τον κώδικα κανόνων, τον οποίο οι ίδιοι κρίνουν εξ'ιδίων, ως ιδανικό και δίκαιο. Οι κώδικες εκπορεύονται από την επίμονη σκέψη, την οποία αποκαλούμε πίστη, ήτοι το ομόθρησκον κάθε ομάδας ανθρώπων. Δεν φταίει, μονάχα, η ανιστορικότητα των ανθρώπων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι άνθρωποι ιστορούν κατά το μάλλον ή ήττον τα ίδια, επειδή τα πάθη των ανθρώπων (έμφυτα και επίκτητα) παραμένουν τα ίδια, και επειδή οι σεισμοί, οι λ(ο)ιμοί, οι καταποντισμοί, οι ηφαιστειακές εκρήξεις, οι πλημμύρες, οι παγετώνες και οι πάσης φύσεως διάφορες, άλλες φυσικές καταστροφές συνεχίζονται με τον ίδιο προβλέψιμο ρυθμό. Όποια κανονικότητα δεν είναι αρκετά ισχυρή, καταρρέει, όπως ένας ισχυρός τυφώνας δύναται να «καταπιεί» έναν ασθενή τυφώνα, τηρουμένων των αναλογιών, μεσοσκοπικώς.

Κάθε 2150 έτη* καταρρέουν πολιτισμικά συστήματα. Κάθε 309 έτη καταρρέουν αυτοκρατορικά συστήματα. Κάθε 224 έτη καταρρέουν πολιτικά συστήματα. Κάθε 150 έτη καταρρέουν δικαστικά συστήματα. Κάθε 70 έτη καταρρέουν οικονομικά συστήματα. Κάθε 50 έτη καταρρέουν ειρηνικά συστήματα συμβίωσης. Η αιτία είναι, κυρίως, η αυξομειώσιμη ροή ενέργειας του ήλιου, καθώς το όλο ηλιακό σύστημα, εάν δεν το παρατηρήσουμε ηλιοστατικώς, είναι μια τεράστια, δακτυλιοειδής, απειροστά αυτο-ομοιόμορφη, γαλαξιακή τύρβη.

• Συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι άνθρωποι ούτε αντιλαμβάνονται, ούτε καταλαβαίνουν, όσα συμβαίνουν.
• Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν γνώση, αλλά γνώμη.
• Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κυττούν, αλλά κοιτάνε.
• Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγωνιούν για την ανυπαρξία των, διότι αν αυτό ήταν αληθές, τότε θα αγωνιούσαν, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπήρξαν πριν γεννηθούν (εγώ ακόμα δεν έχω συναντήσει έναν άνθρωπο, ο οποίος να νιώθει δέος, όταν σκέφτεται, ότι πριν γεννηθεί δεν υπήρξε).
• Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν, πρωτίστως, να ζήσουν και, δευτερευόντως, αναρωτιούνται περί ηθικής.
• Οι περισσότεροι άνθρωποι φάσκουν και αντιφάσκουν, ενόσω «πνίγονται» στην χαρακτηρολογική δομή (τύρβη) της προσωπικότητάς τους.

Θαρρώ, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, απλώς, θέλουν να ζήσουν περισσότερα χρόνια και να απολαύσουν περισσότερα. Εξάλλου, το εύχονται, διαρκώς και με κάθε αφορμή, θέλουν να ζήσουν πολλά και καλά χρόνια. Βλέπεις, ο διαχρονικός πόθος του ανθρώπινου είδους, σε ολόκληρη τη διάρκεια της ιστορίας, είναι το ελιξίριο της νεότητος. Ωστόσο, αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς σοβαρά, έως σήμερα, είναι ότι εάν αυτό επιτευχθεί, η ανθρωπότητα θα καταρρεύσει, λόγω δομικών, συστημικών προβλημάτων, εντός ολίγων γενεών. Όπως καταλαβαίνεις, η συμπεριφορά της ανθρωπότητας ομοιάζει με μωρού παιδιού. Αλλά στην εποχή αυτή, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο κορεσμού, ώστε απειλείται το ίδιο το είδος, μεταξύ άλλων, ακόμα και με εθελούσιο διανθρωπισμό, καθώς η τεχνητότητα διεισδύει στην (ανθρώπινη) φυσικότητα, αλλοιώνοντάς την. Υπάρχει μια «φυσική τάξη πραγμάτων», και εμείς οι άνθρωποι φαντάζουμε ασήμαντοι, και οι ζωές μας πολύ σύντομες. Εν τέλει, η κοινωνία μας είναι έτσι, επειδή έτσι κοινωνούμε. Και κοινωνούμε έτσι, επειδή έτσι είμαστε: εκ φύσεως, εκ μαθήσεως, εξ επιλογής, εκ της τύχης και, ίσως, εκ πολλών άλλων. Οποιοσδήποτε δεν λαμβάνει υπόψιν του όλα αυτά, ζει στον κόσμο των ονειροφαντασιών του.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι πρόγονοί μας τα είπαν σχεδόν όλα, και δεν άφησαν και πολλά σε εμάς τους απογόνους των, ώστε να τα ανακαλύψουμε. Είναι ωραίο, να πρωτοπορείς. Και, ίσως, είναι προτιμότερο να κληροδοτείς, παρά να κληρονομείς. Καθώς, σίγουρα, δεν τους θυμόμαστε για τα πελεκημένα λιθάρια τους, αλλά για τον τρόπο της σκέψης τους. Διότι όλα εκείνα, τα οποία συνέγραψαν στα 2.500 εναπομείναντα κείμενα (μόλις το 2% της συνολικής, αρχαιοελληνικής γραμματείας), συνιστούν το ανθρώπινο δράμα. Χωρίς αυτά, δεν ομιλούμε περί ανθρώπου. Χωρίς θνητότητα, φθαρτότητα και συγκρουσιακότητα (εντός του ανθρώπου και μεταξύ των ανθρώπων) δεν νοείται άνθρωπος. Και είναι να απορεί κανείς, πού τελειώνει η προβλεψιμότητα και πού αρχίζει η απροβλεψιμότητα; Άραγε, αξιοποιούμε την ελευθερία μας ή μήπως η ελευθερία μας ομοιάζει με το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων μας, το οποίο συμβαίνει αυτομάτως, εκτός από τη στιγμή που εμείς αποφασίζουμε να ανοιγοκλείσουμε τα βλέφαρά μας, σκοπίμως;

Σε 10.000 έτη από τώρα, οι απόγονοί μας -εάν υπάρχουν- ενδέχεται, να σκέπτονται την εποχή μας με τον ίδιο τρόπο που σκεπτόμαστε εμείς σήμερα τη νεολιθική εποχή. Και σε 100.000 έτη, ενδεχομένως, κάποιο άλλο είδος να κοιτάει τα οστά μας -τα οποία, παρεμπιπτόντως, θα είναι τα μόνα που θα έχουν απομείνει, καθώς ούτε ξύλα, ούτε πέτρες, ούτε μέταλλα, ούτε χαρτιά, ούτε γυαλιά, ούτε πλαστικά θα έχουν απομείνει- με τον ίδιο τρόπο που σκεπτόμαστε εμείς, σήμερα, τα οστά των δεινοσαύρων. Αν και, τώρα που το ξανασκέφτομαι, τα ραδιοκύματα που εκπέμπουμε, ως πολιτισμένο είδος εδώδιμης ύλης, ενδεχομένως, να υπάρχουν ακόμα και μετά από 1.000.000 έτη, αποδεικνύοντας ότι τελικά ήμασταν, μακράν, το καλύτερο "Hell’s Kitchen" δορυφορικό κανάλι στο σύμπαν! Τα υπόλοιπα είναι, απλώς, λεκέδες στο πιγούνι μας, από τους εχθρούς μας που φαγωθήκανε στον αγώνα της επικράτησής μας. Ωμό, κυνικό, ευφυολογηματικό, αλλά με δόση αλήθειας.

Επιγραμματικά...

- Η Ελλάς είναι αιώνια και τα πρωτοπανάρχαια ίχνη της χάνονται στην αχλή την λήθης.
- Η Ελλάς επιβίωσε χωρίς κεντρικό κυβερνήτη και νίκησε τόσο επί Διονυσιακής εκστρατείας, όσο και επί Τρωικής εκστρατείας και Περσικής εκστρατείας. Ο πρώτος κυβερνήτης ήταν ο μέγιστος των Ελλήνων Αλέξανδρος.
- Η Ελλάς ηττήθηκε από τους λευκούς (ξαδέλφους μας) λατίνους της Ρώμης, 22 αιώνες πριν, εξαιτίας του αλληλοσπαραγμού μας. Κοινώς, με απλά λόγια, μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας.
- Η Ελλάς ανασυστάθηκε, ως συνέχεια της Ρώμης με παλιές και νέες ιδέες/νοοτροπίες, και επιβίωσε για περισσότερο από 1.000 χρόνια, την ώρα που η Ευρώπη πέρναγε τον μεσαίωνά της. Ώσπου πολεμήθηκε ανηλεώς, από όλους, παρήκμασε και αλώθηκε.
- Η Ελλάς ήταν 400 χρόνια υπό καθεστώς ανατολικοκρατίας (τουρκοκρατία) και έπειτα παραμένει 200 χρόνια υπό καθεστώς δυτικοκρατίας (εβραιοφραγκοκρατία). Ο πρώτος κυβερνήτης μετά την απελευθέρωση, ο Καποδίστριας, δολοφονήθηκε από τους Βρετανούς, οι οποίοι και ανέλαβαν τον έλεγχο.

- Τον χώρο αυτό, που εμείς νιώθουμε και είναι η Πατρίδα μας, τον διεκδικούν οι αμερικανοί (με άλλα λόγια γερμανοί 5ης γενιάς), οι κινέζοι και οι ρώσσοι, δηλαδή και οι τρεις υπερδυνάμεις (ωσάν αυτοκρατορίες, αλλά άνευ αυτοκράτορα) του πλανήτη.
- Τρεις υπερδυνάμεις, επί δεκαετίες, κάνουν δοκιμές στου κασίδι το κεφάλι, δηλαδή το δικό μας, επεκτείνοντας διαρκώς τα όρια της σφαίρας επιρροής τους. Καθώς κάθε 50 χρόνια γίνεται γενικευμένος πόλεμος και μετά συμφωνούν στην μοιρασιά (συμφωνία Γιάλτας, Μάλτας, κτλ). Οι αλλαγές αργούν, διότι οι νοοτροπίες των ανθρώπων αλλάζουν αργά, ανά γενεά.
- Το μέλημα κάθε εξουσιαστή, σε κάθε αυτοκρατορία, είναι διαχρονικώς, πάντοτε το ίδιο και απαράλλαχτο. Η διατήρηση της εξουσίας του. Εάν ισχυριστεί το αντίθετο, είτε ψεύδεται είτε δε θα είναι για πολύ ακόμα εξουσιαστής στην καρέκλα του. Το πρόβλημα των εξουσιαστών της Δύσης είναι να μην αναδυθούν νέες δυνάμεις, η οποίες να αμφισβητούν το status quo. Και η επιθυμία του, διαχρονικώς, είναι να γίνει πλανητοκράτορας/κοσμοκράτορας.
- Η Δύση ελέγχεται από τους σιωνιστές (εβραίοι οκιουλτιστές/σατανολάτρες), ένα πανίσχυρο δίκτυο ολίγων (ούτε καν 1% του πλανητικού πληθυσμού). Ο τρόπος διοίκησης της Δύσης βασίζεται στην συμβολολογική, αριθμολογική και τελετουργική πανομοιοτυπία (franchise) του ναού του Ηρώδη (σολομώντα), και σύμφωνα με αυτούς είμαστε αντικείμενα, και μπορούν μας δικάζουν ωσάν εμπορευματοκιβώτια με βάση το ναυτικό δίκαιο. Το οικονομικό κέντρο βρίσκεται στο Londinium, το θρησκευτικό στο Βατικανό και το πολιτικοστρατιωτικό στην Washington DC. Η Πατρίδα μας είναι μια επαρχία της Δύσης και την ελέγχουν κατά το μάλλον ή ήττον οι δυτικοί. Οι σιωνιστές «ανέθεσαν» κάποια στιγμή στους Γερμανούς τη διαχείριση του χώρου που εμείς νιώθουμε και όντως είναι η Πατρίδα μας.

- Για να ελεχθεί μια χώρα, δεν χρειάζονται πολλοί. Φερ'ειπείν, επί χούντας, 7 άνθρωποι, ελέγχοντας 7.000 ανθρώπους (σε καίριες θέσεις), κυβέρνησαν 7.000.000 ανθρώπους, επί 7 χρόνια. Η σημερινή Ελλάς χρειάζεται μόνο 10.000 σιωνιστικές μαριονέτες, ώστε να κυβερνηθεί. Αυτοι οι 10.000 υπάρχουν (Αθηναϊκή Λέσχη, Αμερικανικό Κολέγιο, Μασονικές στοές, αργυρώνητοι, εξωνημένοι, εκβιαζόμενοι, οπορτιουνιστές, αμοραλιστές, εξαρτημένοι, τυχάσπαρτοι, φαντασμένοι, διάσημοι, εμμονικοί, γόνοι γνωστών οικογενειών, υπερπροσωπικότητες, χρήσιμοι ηλίθιοι, κτλ) σε όλες τις θέσεις/θεσμούς κλειδιά.
- Αυτοί οι περίπου 10.000 προσπαθούν, νυχθημερών, να πείσουν τους πάντες, παντοιοτρόπως, ώστε να συνεχίζουν το σιωνιστικό έργο τους, με σκοπό να αλλάξουν τις συμπεριφορές των ντόπιων και να υφαρπάξουν τις περιουσίες μας. Κάθε γενιά έχει αρκετούς εύπιστους, ώστε να ξεγελαστεί. Δεν χρειάζονται πολλοί. 1-2 εκ. φτάνουν (και συνήθως οι αναποφάσιστοι βγάζουν κυβέρνηση). Τα λεφτά (δις €, κατά φαντασία χρήματος, fiat money) για την διαδικασία εκμαυλισμού των ντόπιων, έρχονται τόσο από το εξωτερικό, όσο και από το εσωτερικό.
- Το 2010, κατά τη διάρκεια της κρίσης αντιπροσωπευτικότητας, αρκετοί αγανάκτησαν με τους κλέφτες, ψεύτες και προδότες και εξέλεξαν καινούργιους. Οστόσο οι καινούργιοι αποδείχθηκαν παρόμοιοι με τους παλιούς, αποδεικνύοντας ότι οι ψεύτες είναι άκρως ταλαντούχοι, ακόμα και όταν μιλούν σε πτυχιούχους ΑΕΙ, εκμεταλλευόμενοι το συναίσθημα δικαίου και υποσχόμενοι σεισάχθεια. Αποτέλεσμα, μισό εκ. ημεδαποί αγανακτισμένοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους και «αντικαταστάθηκαν» από πολλαπλάσιους αλλοδαπούς που ήταν ήδη αγανακτισμένοι/εκδιωγμένοι/ταλαίπωροι/στρατευμένοι από τις δικές τους χώρες.
- Αυτή την περίοδο, οι καινούργιοι και οι παλιοί κλέφτες, ψεύτες και προδότες σε (αγαστή, εν κρυπτώ, καθώς συντονίζονται από τα ίδια αλλοδαπά κέντρα της Δύσης και διαβάζουν τα ίδια κακογραμμένα σενάρια) συνεργασία εκτελούν τα προαποφασισμένα από άλλους.

- Αυτοί που υπαγορεύουν στα αντρείκελα τι να κάνουν, δεν κωφεύουν, απλούστατα δεν θέλουν νέο οικονομικό μοντέλο, ούτε νέο εθνικό νόμισμα, ούτε νέο παραγωγικό υπόδειγμα. Θέλουν μόνο το οικόπεδο. Εξού και αγοράζουμε ξένα (κυρίως γερμανικά) προϊόντα, όπου το 25% της υπερκοστολογημένης τιμής χρηματοδοτεί τους πολιτικούς τριών κομμάτων (αυτό συμβαίνει σε όλα τα γερμανικά προϊόντα, ενώ στην περίπτωση της Siemens όλο το ποσό πηγαίνει κατευθείαν στους πολιτικούς). Δηλαδή τους πληρώνουν με δικά μας χρήματα. Όλα αυτά για να πάρουν/χρησιμοποιήσουν το οικόπεδο.
- Το οικόπεδο είναι ευάερο, ευήλιο, παραθαλάσσιο, εύφορο (κουκούτσι φτύνεις, δέντρο φυτρώνει), με πλούσιο υπέδαφος και με γεωστρατηγική θέση φρουρίου. Ωστόσο, εμείς δεν διαδραματίζουμε σημαντικό ρόλο, πουθενά. Λίγες γενιές πριν, ζούσαν αμαθείς, αλλά τίμιοι. Ενώ τώρα ζούνε ολιγομαθείς, αλλά εκμαυλισμένοι. Δυστυχώς, η ολιγομάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Από όλους τους Έλληνες, κυρίως οι καραβοκύρηδες διαδραματίζουν σημαντικό διεθνή ρόλο. Επειδή το 94% το εμπορικού φορτίου στον πλανήτη μεταφέρεται με πλοία δια θαλάσσης και τα περισσότερα πλοία τα κατέχουν Έλληνες, σίνες και ιάπωνες.
- Ο πλανήτης είναι χωρισμένος στα τρία: ΗΠΑ, Ρωσσία, και Κίνα. Οτιδήποτε άλλο είναι ενδιάμεσος χώρος. Η λευκή φυλή βρίσκεται στα δύο από τα τρία «στρατόπεδα» (ΗΠΑ και Ρωσσία). Και η Δύση μαστίζεται από δύο κυρίαρχα και συγκρουόμενα «ρεύματα»: τους χριστιανολάτρες και τους σατανολάτρες (ακόμα και αν κάποιος δεν αναγνωρίζει τις ιδέες ως αληθινές, οι υποστηρικτές των ιδεών αυτών είναι αληθινοί), και κανένα από αυτά τα δυο ρεύματα δεν μπορούν να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο, είναι δηλαδή οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος. Με άλλα λόγια, το «λογισμικό» στο μυαλό των λευκών, στην παρούσα υπερδισχιλιετή εποχή των Ιχθύων, είναι συγκρουσιακό.

- Είτε σκοπεύουν να μας πνίξουν στο αίμα των αυτοεκπληρούμενων προφητειών τους, είτε όχι, οι ΗΠΑ (η μόνη χώρα/αυτοκρατορία χωρίς όνομα, δηλαδή η Νέα Ατλαντίδα, διότι έτσι σκόπευαν να την ονομάσουν) φαίνεται να «ενσαρκώνουν» το ρόλο των σατανολατρών, ενώ η Ρωσσία το ρόλο των χριστιανολατρών, στην επικείμενη σύγκρουση. Οι διασπασμένοι (σουνίτες-σιίτες) μουσουλμάνοι, με την τεράστια δυναμική τους, θα χρησιμοποιηθούν, ως πολιορκητικός κριός, τόσο από τους σατανολάτρες, όσο και από τους χριστιανολάτρες, ασχέτως του τι επιδιώκουν οι ίδιοι. Ενώ από ότι φαίνεται θα τους χρησιμοποιήσουν και οι σίνες, μετατρέποντας τον πόλεμο σε φυλετικό.
- Οι σίνες δεν μαστίζονται από τέτοια προβλήματα. Καθώς τα κύρια προβλήματά τους είναι η διατήρηση της άκρως συγκεντρωτικής εξουσίας τους, η συνοχή των επαρχιών τους (ανατολικές-δυτικές, συν το ότι έχουν κι εκεί μουσουλμανικό πρόβλημα), η αντιγραφή/ανάπτυξη οπλικών συστημάτων, ένα καλό σχέδιο για να κυριαρχήσουν, και η ανάπτυξη εσωτερικής αγοράς για να μην καταρρεύσει η οικονομία τους, μεταξύ των άλλων.
- Αν οι ΗΠΑ συμμαχήσουν με την Κίνα, θα ηττηθεί η Ρωσσία. Αν οι ΗΠΑ συμμαχήσει με τη Ρωσσία, θα ηττηθεί η Κίνα. Αν η Ρωσσία συμμαχήσει με την Κίνα, θα ηττηθούν οι ΗΠΑ (το οποίο και διαβλέπεται). Εκτός και αν όλοι στραφούν εναντίον όλων. Όλοι να συμφιλιωθούν μεταξύ των δεν γίνεται, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων. Οι ανθρωποι που προσπαθούν να επικρατήσουν είναι άντρες μεγάλης ηλικίας με παγιωμένες απόψεις και δε θα αλλάξουν γνώμη.

- Για άλλη μια φορά, το τέλος της ιστορίας δεν θα έρθει, θα αναβληθεί όπως πάντα, και παρά τις πεποιθήσεις των ανθρώπων που ζούνε την εσχατολογία και την τελεολογία. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, και όλα παρόμοια μένουν. Αντ'αυτού, θα γίνει γενικευμένος πόλεμος και θα υπάρξουν γενικευμένες καταστροφικές συνέπειες, κυρίως φυλετικές. Όμως, αυτό το οποίο δεν έχετε καταλάβει είναι ότι, απειλείται πλέον το ίδιο το είδος, διότι η τεχνητότητα διεισδύει στη φυσικότητα, αλλοιώνοντάς την θεμελιωδώς, και όλα αυτά εξαιτίας της ίδιας της ανθρώπινης βούλησης που την αναπτύσσει. Η έλευση της νέας εποχής το 2160, δηλαδή εντός ενός περίπου αιώνα, θα βρει την ανθρωπότητα αντιμέτωπη απέναντι σε ένα νέο αμείλικτο δίλημμα: ανθρωπισμός ή διανθρωπισμός; Η απάντηση θα καθορίσει την νέα εποχή.
- Δυστυχώς, ούτως έχουν τα πράγματα. Ζούμε σε συνθήκες τεχνητής σχιζοφρένειας. Βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι εντός δύο συμπληγάδων: του σιωνισμού και του σινισμού. Είτε θα νικήσουν οι σίνες, είτε οι σατανολάτρες. Εγκλωβιστήκαμε. Ακόμα και όσοι καταλαβαίνουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Ζούμε σε εφιάλτη, ζούμε σε δυστοπία και δεν υπάρχει διέξοδος. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος ξυπνάει από το λήθαργο και βλέπει την ωμή, στυγνή, αδυσώπητη, αλήθεια, την αλήθεια η οποία συνήθως πονάει.

Μακρηγορώ, αλλά εάν φτάσατε ως εδώ, ελπίζω να μην σας κούρασα με όσα προσπάθησα να συνοψίσω ως σκιαγράφημα, με αρχή, μέση και τέλος, επί παντός επιστητού. Όπως πάντα, όταν γράφω, συνηθίζω να εκφράζω την αισιοδοξία μου, παρότι αναγνωρίζω ότι ζούμε σε, τεχνηέντως, εφιαλτική δυστοπία, διότι, στην τελική, εάν ήθελα να απαισιοδοξήσω, θα διάβαζα τα γραφόμενα των εχθρών μας. Εξάλλου η αισιοδοξία και η προετοιμασία (διατροφή, άθληση, μόρφωση) δεν έβλαψε κανέναν. Επανελλήνιση ή βαρβαρότητα!

Υ.Γ: Παρεμπιπτόντως, παρότι σπανίως γράφω, ας διευκρινήσω, για άλλη μια φορά, παρενθετικώς, προς όσους δεν με αναγνωρίζουν από τον τρόπο γραφής μου, επειδή -καλώς ή κακώς- δεν γράφω με ψευδώνυμο (αλλά ούτε και προτιμώ να υπογράφω με το ονοματεπώνυμό μου, δημοσίως), ότι είμαι ο ίδιος, ο οποίος έγραψα ως σχόλια, μεταξύ άλλων, και για την «κατά Πλάτωνος Θεωρία του Παντός και την Σπυρίδειο Ενιαία Θεωρία της Ηλεκτροϊσχυράς Αλληλεπιδράσεως» του ιδιοφυή Έλληνα καθηγητή, για τον φιλλέληνα Martin Armstrong και την καινοφανή του θεωρία «Economic Confidence Model», και ανέφερα τις επιστημονικές εργασίες της Ανδρονίκης Μαστοράκη, το βιβλιο «Behold A Pale Horse» του William Cooper, το πόνημα του Jonathan Basile «Library of Babel» και τη συγκλονιστική ιστορία του Τζόζεφ Φρυγανιώτη από το Αλιβέρι της Εύβοιας, καθώς και κάποια άλλη φορά σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, περί του κοσμικού σπιράλ των 2150 (ή 2160, κατ'εσέ) ετών. Ενώ, προσφάτως, προσπάθησα, επιγραμματικώς, να συνοψίσω με παρατηρήσεις το διαχρονικό μας δράμα των Ελλήνων, απαντώντας στον κύριο George Billinis.

Το παρόν αποτελεί συνοπτικό τμήμα από πρωτόλειο σκέψεών μου, προς έκδοσιν βιβλίου. Ένα έργο ζωής! Ωστόσο, τέτοιο εκδοτικό εγχείρημα απαιτεί εξοντωτική προεργασία και πολύ ελεύθερο χρόνο. Αν μη τι άλλο, οι φιλοδοξίες μου δεν συμβαδίζουν με τον ελεύθερο χρόνο μου, ώστε το αποτέλεσμα να είναι αντάξιο των προσδοκιών μου, χωρίς ελλείψεις στην ανελέητη κριτική των έγκριτων -και μη- αναγνωστών, ως προς το καινοφανές περιεχόμενο με την αποδεικτική, μαθηματική επιχειρηματολογία μου.

Η ουσία είναι ότι όλη η μαθηματική θεωρία που αναπτύχθηκε στη μελέτη ενός ενεργειακού συστήματος (π.χ. μηχανική, ηλεκτρονική, κλπ.) μπορεί να εφαρμοστεί και στη μελέτη οποιουδήποτε άλλου συστήματος ενέργειας (π.χ. οικονομικά). Δύναται, να ειδωθούν όλα με όρους φυσικής επιστήμης, ως χωρητικότητα, αγωγιμότητα και επαγωγή. Δηλαδή ως «πυκνωτές», «πηνία», «λυχνίες» και «διακόπτες» της ενέργειας που διακυμαίνεται από το άστρο που μας φωτίζει, στην εναλλαγή των υπερδισχιλιετών «εποχών»*.

• 21500 - 19350 Ο «αιώνας» του Αιγόκερου (Παγετώνες)
• 19350 - 17200 Ο «αιώνας» του Τοξότη (;)
• 17200 - 15050 Ο «αιώνας» του Σκορπιού (;)
• 15050 - 12900 Ο «αιώνας» του Ζυγού (;)
• 12900 - 10750 Ο «αιώνας» του Παρθένου (;)
• 10750 - 8600 Ο «αιώνας» του Λέοντα (Ατλαντίδα;)
• 8600 - 6450 Ο «αιώνας» του Καρκίνου (;)
• 6450 - 4300 Ο «αιώνας» των Διδύμων (Μητριαρχία, Μητέρα Θεά)
• 4300 - 2150 Ο «αιώνας» του Ταύρου/Βοδιού (Αιγύπτιοι/Σουμέριοι/Μινωίτες/Γιλγαμές)
• 2150 - 1 Ο «αιώνας» του Κριού (Διόνυσος, Ηρακλής, Απόλλων, Δωδεκαθεϊσμός)
• 1 - 2150 Ο «αιώνας» των Ιχθύων (Χριστός, Χριστιανισμός, Σατανισμός)
• 2150 - 4300 Ο «αιώνας» του Υδροχόου (Νεα Εποχή, ΝΤΠ)

Παραπομπές σε κείμενα και εικόνες

• http://users.uoa.gr/~hspyridis/THEORYOFEVRYTHING.pdf
• Behold A Pale Horse του William Cooper (offtherecord.net.gr/2017/05/07)
• Jonathan Basile (libraryofbabel.info/forum/?topic=good-god)
• Ανδρονίκη Μαστοράκη http://www.ekivolos.gr/Epidraseis%20ths%20arxaias%20Ellhnikhs%20mousikhs.htm
• Τζόζεφ Φρυγανιώτης από το Αλιβέρι Ευβοίας https://www.huffingtonpost.gr/entry/
• ECM, Martin Armstrong https://www.armstrongeconomics.com/blog/

• https://www.imdb.com/title/tt4103404/
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/01/Empires-Rise-Fall-Armstrong.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/03/Sixth-Wave-ECM-Economic-Confidence-Model-Minoan-309.6.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2016/12/Sixth-Wave-ECM-Greek-Roman.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/03/Economic-Confidence-Model-ECM-Athen-455-404BC-Martin-Armstrong.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/03/ECM-China-Economic-Confidence-Model-309.6-year-6th-wave-1024x674.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2016/12/Sixth-Wave-ECM-2032.jpg
• armstrongeconomics-wp.s3.amazonaws.com/2015/11/ECM-Russia-19911.jpg
• i0.wp.com/armstrongeconomics.com/wp-content/uploads/2014/10/us-224-cYCLE-2013.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2016/08/ECM-Greece.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2017/11/ECM2015-2020.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2015/06/ECM-Sov-Debt.jpg
• s3.amazonaws.com/armstrongeconomics-wp/2015/03/ECO-1895-MA.jpg
• armstrongeconomics-wp.s3.amazonaws.com/2015/07/ECM-309.jpg
• tips2trade.com/archief/2009/04/charts/economic_confidence_model.gif
• armstrongeconomics.com/wp-content/uploads/2013/03/ecm-6thwave.jpg
• thumbnails-visually.netdna-ssl.com/the-great-tree-of-life_505ba0c07cda2.gif
• https://www.researchgate.net/profile/Dirk_Meijer4/publication/326972894/figure/fig4/AS:658388081983488@1533983359511/A-Torus-as-a-dynamic-model-for-the-recreation-rebirth-of-our-Universe-from-a-wormhole.png
• https://pm1.narvii.com/6519/25d6d546ab7e1bd62470d626c8e407368796e315_hq.jpg
• https://pm1.narvii.com/6519/4bbe7e68f6b8c94425f38b46d2ca87287107ca66_hq.jpg
• youtube.com/watch?v=MgWEcQwvRsQ
• thumbnails-visually.netdna-ssl.com/the-great-tree-of-life_505ba0c07cda2.gif
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/01/Empires-Rise-Fall-Armstrong.jpg
• https://atam.org/wp-content/uploads/2018/01/zodiac-months.jpg
• www.worldreligionnews.com/wp-content/uploads/2014/10/85acb7827abdbd83b2580f173ee2e784.jpg
• pics.me.me/jesus-bonn-of-a-virt-mortal-l-mary-sired-lutke-12347108.png
• www.slate.com/features/2013/08/histomapwider.jpg
• tips2trade.com/archief/2009/04/charts/economic_confidence_model.gif
• armstrongeconomics.com/wp-content/uploads/2013/03/ecm-6thwave.jpg
• d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2019/02/224-World-Cycle.jpg