Άμεσο κίνδυνο που δυνητικά θα φέρει σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση τις μονάδες Πεζικού του Ελληνικού Στρατού που θα αναγκαστούν να αντιπαρατεθούν σε περίοδο κρίσης απέναντί σε μονάδες του Τουρκικού Στρατού, δημιουργεί η σταδιακή ανανέωση σε όλες τις κατηγορίες φορητού οπλισμού για τις Ειδικές Δυνάμεις, αλλά και τα επίλεκτα Σώματα Ασφαλείας της γείτονος Τουρκίας.
Το ζήτημα έχει διαστάσεις καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία αλλά και η γενικότερη ειδησιογραφία αποκαλύπτουν μια δυναμική κατάσταση συνεχούς τουρκικού εκσυγχρονισμού και σε αυτόν τον τομέα. Με πρωταγωνιστές τις χερσαίες δυνάμεις που εκκαθαρίζουν περιοχές (για να ακολουθήσει η διαδικασία σταθεροποίησης) διαπιστώνονται οι επιχειρησιακές ανάγκες στον τομέα του φορητού οπλισμού, οι οποίες κατά προτεραιότητα καλύπτονται άμεσα από την ηγεσία, με την κυβέρνηση να ενισχύει δι’ αυτού του τρόπου τόσο τις κρατικές εταιρίες που κατασκευάζουν φορητό οπλισμό όσο και τις ιδιωτικές που τροφοδοτούν με μεγάλες παραγγελίες τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις με α) Τυφέκιο Ακριβείας β) Ημιαυτόματο Βομβιδοβόλο και γ) Τυφέκια Ελευθέρου Σκοπευτού.
Ως εκ τούτου μέσα στα τελευταία 3 χρόνια έχει πραγματοποιηθεί μια μεγάλης έκτασης προσπάθεια αναβάθμισης του φορητού οπλισμού με την εισαγωγή σε μεγάλους αριθμούς σύγχρονων τυφεκίων εφόδου και αραβίδων για τις μονάδες Καταδρομών. Οι Τούρκοι έχουν αποφασίσει να αποκτήσουν πλήρη αυτονομία στην προμήθεια φορητού οπλισμού όλων των κατηγοριών συμπεριλαμβανομένων και των πολυβόλων των 7,62 MM, όπου η MKEK σχεδιάζει το πολυβόλο ΜΜΤ, έναν κλώνο του ρωσικού PKM. Ο στόχος έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό με την σταδιακή παράδοση μεγάλων ποσοτήτων που προσφέρουν πλέον αναβαθμισμένες ικανότητες στα μάχιμα τμήματα, με κύριο πλεονέκτημα ότι συνοδεύονται με σκοπευτικά Red Dot, διόπτρες μεγεθυντές και θερμικές κάμερες. Σε συνδυασμό με τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή, βαρέα τυφέκια και οπλοπολυβόλα που χαρακτηρίζονται από ανώτερες βαλλιστικές επιδόσεις, όγκο πυρός και σκοπευτικά βοηθήματα, έχουν αυξήσει δραματικά τη φονικότητα του μέσου στρατιώτη, έναντι του Έλληνα πεζικάριου που συνεχίζει στα πρόθυρα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, να βασίζεται σε σχεδιάσεις όπλων που ανάγονται στη δεκαετία του 1970, στην καλύτερη περίπτωση.
Διαχρονικά κενά στον Ελληνικό Στρατό
Η εντελώς αντίθετη εικόνα παρουσιάζεται στο φορητό οπλισμό του ΕΣ, όπου με ορισμένες εξαιρέσεις σε επίλεκτα τμήματα μονάδων Ειδικών Δυνάμεων, ο τυπικός οπλισμός συνεχίζει να αποτελείται από το αξιόπιστο μεν αλλά τεχνολογικά ξεπερασμένο τυφέκιο G-3A3/A4, το οποίο στερείται στην αρχική του διαμόρφωση δυνατότητας προσαρμογής σύγχρονων σκοπευτικών βοηθημάτων ενώ χαρακτηρίζεται από μεγάλο βάρος (ειδικά συγκρινόμενο με αραβίδες των 5,56 mm). Ορισμένες προσπάθειες για αναβάθμιση του τυφεκίου μέσω συλλογών βρίσκονται σε εξέλιξη για μονάδες του Δ΄ ΣΣ και της ΑΣΔΕΝ αλλά το μέγεθος του προγράμματος δεν επαρκεί ούτε κατά διάνοια για να ανατρέψει τη δυσμενή σύγκριση με τις αντίστοιχες εξελίξεις στην Τουρκία.
Μεγάλο είναι το έλλειμμα σε σύγχρονα σκοπευτικά βοηθήματα και ιδίως σε θερμικές διόπτρες που εξασφαλίζουν ανώτερες επιδόσεις από τις υφιστάμενες ενίσχυσης αστρικού φωτός. Τυφέκιο Ακριβείας, σύγχρονο πιστόλι και ειδικός οπλισμός αποτελούμενος από Τυφέκια Ελευθέρου Σκοπευτού, είναι μακρινές έννοιες για το Πεζικό εκτός από τα Ημιαυτόματα Βομβιδοβόλα τα οποία έχουν ενσωματωθεί κυρίως σε Λόχους Υποστηρίξεως, στερούμενα όμως τα προηγμένα πυρομαχικά των 40 mm που αναπτύσσουν οι Τούρκοι μέσω της εγχώριας βιομηχανίας τους.
Οι Ειδικές Δυνάμεις του ΕΣ αν και διαθέτουν τυφέκια M16A2 και αραβίδες M4, δεν διαθέτουν στην πλειοψηφία τους διαμόρφωση προσαρμογής σκοπευτικών βοηθημάτων με ράγες Picatiny, υποβιβάζοντας την σκοπευτική ικανότητα και κατά συνέπεια τη φονικότητα του προσωπικού στο πεδίο της μάχης.
Στον τομέα των τυφεκίων ελεύθερου σκοπευτή, τα βαρέα τυφέκια καταστροφής υλικού Μ82Α1 καλύπτουν ένα συγκεκριμένο φάσμα επιχειρησιακών αναγκών αλλά εξακολουθεί να υφίσταται το κενό για ένα σύγχρονο τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτού που είναι κατάλληλο για προσβολή προσωπικού σε μεγάλες αποστάσεις.
Δυστυχώς, παρά τις παραπάνω ελλείψεις, οποιαδήποτε διαδικασία προμήθειας φορητού οπλισμού έχει πρακτικά παγώσει σχεδόν επί μια δεκαετία για τους γνωστούς λόγους που επηρεάζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα των συνολικά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις προχωράνε ενώ ο εχθρός απολαμβάνει διαρκώς ενίσχυσης σε σύγχρονο φορητό οπλισμό και σκοπευτικά βοηθήματα. Την ίδια στιγμή, στην χώρα μας τα ΕΑΣ, παρά τις τεχνικές δυνατότητες να καλύψουν ευρύτατο φάσμα αναγκών παραπαίουν, με τις σχετικές δηλώσεις περί «ανάπτυξης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας» από τα χείλη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να ακούγονται πλέον σαν κακόγουστο αστείο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ: https://doureios.com/synoliki-anavathmisi-stis-katigories-foritou-oplismou-epidiokoun-oi-toyrkoi/
Το ζήτημα έχει διαστάσεις καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία αλλά και η γενικότερη ειδησιογραφία αποκαλύπτουν μια δυναμική κατάσταση συνεχούς τουρκικού εκσυγχρονισμού και σε αυτόν τον τομέα. Με πρωταγωνιστές τις χερσαίες δυνάμεις που εκκαθαρίζουν περιοχές (για να ακολουθήσει η διαδικασία σταθεροποίησης) διαπιστώνονται οι επιχειρησιακές ανάγκες στον τομέα του φορητού οπλισμού, οι οποίες κατά προτεραιότητα καλύπτονται άμεσα από την ηγεσία, με την κυβέρνηση να ενισχύει δι’ αυτού του τρόπου τόσο τις κρατικές εταιρίες που κατασκευάζουν φορητό οπλισμό όσο και τις ιδιωτικές που τροφοδοτούν με μεγάλες παραγγελίες τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις με α) Τυφέκιο Ακριβείας β) Ημιαυτόματο Βομβιδοβόλο και γ) Τυφέκια Ελευθέρου Σκοπευτού.
Ως εκ τούτου μέσα στα τελευταία 3 χρόνια έχει πραγματοποιηθεί μια μεγάλης έκτασης προσπάθεια αναβάθμισης του φορητού οπλισμού με την εισαγωγή σε μεγάλους αριθμούς σύγχρονων τυφεκίων εφόδου και αραβίδων για τις μονάδες Καταδρομών. Οι Τούρκοι έχουν αποφασίσει να αποκτήσουν πλήρη αυτονομία στην προμήθεια φορητού οπλισμού όλων των κατηγοριών συμπεριλαμβανομένων και των πολυβόλων των 7,62 MM, όπου η MKEK σχεδιάζει το πολυβόλο ΜΜΤ, έναν κλώνο του ρωσικού PKM. Ο στόχος έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό με την σταδιακή παράδοση μεγάλων ποσοτήτων που προσφέρουν πλέον αναβαθμισμένες ικανότητες στα μάχιμα τμήματα, με κύριο πλεονέκτημα ότι συνοδεύονται με σκοπευτικά Red Dot, διόπτρες μεγεθυντές και θερμικές κάμερες. Σε συνδυασμό με τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή, βαρέα τυφέκια και οπλοπολυβόλα που χαρακτηρίζονται από ανώτερες βαλλιστικές επιδόσεις, όγκο πυρός και σκοπευτικά βοηθήματα, έχουν αυξήσει δραματικά τη φονικότητα του μέσου στρατιώτη, έναντι του Έλληνα πεζικάριου που συνεχίζει στα πρόθυρα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, να βασίζεται σε σχεδιάσεις όπλων που ανάγονται στη δεκαετία του 1970, στην καλύτερη περίπτωση.
Διαχρονικά κενά στον Ελληνικό Στρατό
Η εντελώς αντίθετη εικόνα παρουσιάζεται στο φορητό οπλισμό του ΕΣ, όπου με ορισμένες εξαιρέσεις σε επίλεκτα τμήματα μονάδων Ειδικών Δυνάμεων, ο τυπικός οπλισμός συνεχίζει να αποτελείται από το αξιόπιστο μεν αλλά τεχνολογικά ξεπερασμένο τυφέκιο G-3A3/A4, το οποίο στερείται στην αρχική του διαμόρφωση δυνατότητας προσαρμογής σύγχρονων σκοπευτικών βοηθημάτων ενώ χαρακτηρίζεται από μεγάλο βάρος (ειδικά συγκρινόμενο με αραβίδες των 5,56 mm). Ορισμένες προσπάθειες για αναβάθμιση του τυφεκίου μέσω συλλογών βρίσκονται σε εξέλιξη για μονάδες του Δ΄ ΣΣ και της ΑΣΔΕΝ αλλά το μέγεθος του προγράμματος δεν επαρκεί ούτε κατά διάνοια για να ανατρέψει τη δυσμενή σύγκριση με τις αντίστοιχες εξελίξεις στην Τουρκία.
Μεγάλο είναι το έλλειμμα σε σύγχρονα σκοπευτικά βοηθήματα και ιδίως σε θερμικές διόπτρες που εξασφαλίζουν ανώτερες επιδόσεις από τις υφιστάμενες ενίσχυσης αστρικού φωτός. Τυφέκιο Ακριβείας, σύγχρονο πιστόλι και ειδικός οπλισμός αποτελούμενος από Τυφέκια Ελευθέρου Σκοπευτού, είναι μακρινές έννοιες για το Πεζικό εκτός από τα Ημιαυτόματα Βομβιδοβόλα τα οποία έχουν ενσωματωθεί κυρίως σε Λόχους Υποστηρίξεως, στερούμενα όμως τα προηγμένα πυρομαχικά των 40 mm που αναπτύσσουν οι Τούρκοι μέσω της εγχώριας βιομηχανίας τους.
Οι Ειδικές Δυνάμεις του ΕΣ αν και διαθέτουν τυφέκια M16A2 και αραβίδες M4, δεν διαθέτουν στην πλειοψηφία τους διαμόρφωση προσαρμογής σκοπευτικών βοηθημάτων με ράγες Picatiny, υποβιβάζοντας την σκοπευτική ικανότητα και κατά συνέπεια τη φονικότητα του προσωπικού στο πεδίο της μάχης.
Στον τομέα των τυφεκίων ελεύθερου σκοπευτή, τα βαρέα τυφέκια καταστροφής υλικού Μ82Α1 καλύπτουν ένα συγκεκριμένο φάσμα επιχειρησιακών αναγκών αλλά εξακολουθεί να υφίσταται το κενό για ένα σύγχρονο τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτού που είναι κατάλληλο για προσβολή προσωπικού σε μεγάλες αποστάσεις.
Δυστυχώς, παρά τις παραπάνω ελλείψεις, οποιαδήποτε διαδικασία προμήθειας φορητού οπλισμού έχει πρακτικά παγώσει σχεδόν επί μια δεκαετία για τους γνωστούς λόγους που επηρεάζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα των συνολικά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις προχωράνε ενώ ο εχθρός απολαμβάνει διαρκώς ενίσχυσης σε σύγχρονο φορητό οπλισμό και σκοπευτικά βοηθήματα. Την ίδια στιγμή, στην χώρα μας τα ΕΑΣ, παρά τις τεχνικές δυνατότητες να καλύψουν ευρύτατο φάσμα αναγκών παραπαίουν, με τις σχετικές δηλώσεις περί «ανάπτυξης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας» από τα χείλη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να ακούγονται πλέον σαν κακόγουστο αστείο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ: https://doureios.com/synoliki-anavathmisi-stis-katigories-foritou-oplismou-epidiokoun-oi-toyrkoi/
No comments :
Post a Comment