Δεν θέλουμε να κάνουμε ανάλυση ισορροπιών δυνάμεων εκείνη τη νύχτα Ελλάδας και Τουρκίας (έχει γίνει άλλωστε πολλές φορές). Ούτε θέλουμε να κάνουμε τον συνήγορο ή κατήγορο κανενός (και αυτό έχει γίνει από διαφόρους πολλές φορές, δεν θα πάρουμε μέρος στο κατηγορητήριο). Θα πούμε αυτό μερικές υποθέσεις για τη νύχτα εκείνη. Είμαστε πλέον σε θέση να γνωρίζουμε κάποιες λεπτομέρειες, και να έχουμε τις δυνατότητες να αναλύσουμε τις καταστάσεις της τότε εποχής. Και όχι μόνο. Θα προσπαθήσουμε να γράψουμε πράγματα που έχουν λογικό υπόβαθρο και μόνο.
Καταρχάς, ας εστιάσουμε πάνω στην περιοχή των Ιμίων. Ισχυρές ναυτικές δυνάμεις είχαν λάβει θέση εκατέρωθεν των νησίδων, και είχε συγκεντρωθεί μια πρωτόγνωρη ισχύ πυρός σε περιορισμένο χώρο. Μεγάλα και μικρά πολεμικά, από φρεγάτες μέχρι ακταιωροί ναυλοχούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Καθώς η περιοχή καλύπτονταν σε 24ωρη βάση από αναγνωριστικά αεροσκάφη, και ραντάρ επιφανείας, είναι ασφαλές να πούμε πως κάθε θαλάσσιο στίγμα είχε δώσει δεδομένα βολής στον αντίπαλο, αυτό που λανθασμένα λέμε «είχε στοχοποιηθεί». Τώρα, με μεγάλη ασφάλεια θα υποθέσουμε πως σε περίπτωση που η αντιπαράθεση περνούσε σε επίπεδο θερμού επεισοδίου, το σύνολο των μονάδων επιφανείας θα άνοιγε πυρ εναντίον του αντιπάλου. Και είναι ηλίου φαεινότερο πως στην περιοχή, μετά από λίγη ώρα δεν θα επέπλεε τίποτα. Τοπικά όμως, πιστεύουμε πως παρά τις κακές καιρικές συνθήκες οι ελληνικές δυνάμεις θα επικρατούσαν. Οι δυνατότητες της εποχής ήταν περιορισμένες, ενώ σημειώνουμε μάλιστα και το πρόβλημα εκτόξευσης Harpoon σε τέτοιες μικρές αποστάσεις (όχι μικρές από τον αντίπαλο, αλλά και από αντίπαλο που πλέει κοντά σε φίλιες δυνάμεις).
Πιστεύουμε όμως πως η Ελλάδα είχε υπεροχή, καθώς στην περιοχή βρισκόταν το Α/Τ «Νέαρχος» θα μπορούσε με κλειστή αλληλουχία εκτοξεύσεων Standard SM1 να βγάλει εκτός μάχης τα περισσότερα πυραυλοφόρα εχθρικά σκάφη (κι ουχί πυραυλοκίνητα που είχε ειπωθεί τότε, για όσους θυμούνται). Να θυμίσουμε ότι οι SM1 έχουν αποδεδειγμένη δυνατότητα anti-ship, είναι υπερηχητικοι και θέλουν ελάχιστο χρόνο πτήσης, δεν έχουν ελάχιστη απόσταση πρόσκτησης και μπορούσαν να βληθούν πολλοί χωρίς να χτυπούσαν κατά λάθος δικά μας πλοία. Ειδικά σε περιβάλλον έντονου ηλεκτρονικού πολέμου, όπου οι καταυγαστήρες των C.F. Adams δεν θα καταλάβαιναν και «πολλά» από παρεμβολές και θα έκαναν την δουλειά τους έτσι όπως πρέπει. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν και τα δύο 5ιντσα Mk42, όπου θα μπορούσαν να βάλουν 80 βλήματα εντός ενός λεπτού (συνδυασμένα) κάνοντας «κόσκινο» τα τουρκικά πλοία.
Συνεπώς, αν και οι επί τόπου μονάδες του Στόλου μας θα υφίσταντο στην συνέχεια πλήγματα από τον αντίπαλο (με μέσα άλλα, ναυτικά και αεροπορικά, εκτός περιοχής ενδιαφέροντος), θα «έπεφταν», αν έπεφταν μόνο αφού «αδρανοποιούσαν» (ευγενική ορολογία για το «βουλιάζουν») πολύ περισσότερα εχθρικά πλοία. Σημειώνουμε πως ο Ελληνικός Στόλος είχε αποπλεύσει έτοιμος για «πόλεμο», και αυτό ήταν εμφανές από τις εικόνες που βλακωδώς (το λέμε ευγενικά) μεταδίδονταν τότε τηλεοπτικά, με τις φρεγάτες και τα αντιτορπιλλικά έμφορτα για αγώνα. Δεν είχε συμβεί το ίδιο με τον Τουρκικό Στόλο.Τώρα, καθώς το Αιγαίο ήταν και παραμένει ελληνική λίμνη, ο Ελληνικός Στόλος «έπαιζε» εντός έδρας. Τα πλοία μας είχαν πάρει τις προβλεπόμενες θέσεις μάχης, και βρίσκονταν στις απόρρητες θέσεις τους, έτοιμα να πολεμήσουν μέχρι τέλους. Η σύγκρουση δεν θα ήταν επιπέδου Β’ ΠΠ, με μάχες πυροβόλων από παράταξη, αλλά τα πλοία μας, αγκυρωμένα σε κατάλληλες θέσεις θα εκτόξευαν τους πυραύλους τους εναντίον κάθε διαθέσιμου στόχου. Στην εξίσωση δεν είχαμε βάλει και τα υποβρύχια, που είχαν αποπλεύσει όλα με πλήρες φορτίο SUT. Με ασφάλεια λοιπόν μπορούμε να πούμε πως δεν πιστεύουμε πως η Τουρκία είχε ελπίδες να δει την επόμενη μέρα με πάνω από τα μισά πλοία της να επιπλέουν. Συνεπώς ναι, η Ελλάδα θα μπορούσε α. να ανακαταλάβει τα δεύτερο νησί, και β. να καταστρέψει τον εχθρικό στόλο, ή έστω να του προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές.
Και μετά τι; νενικήκαμεν;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ "ΠΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ": https://www.ptisidiastima.com/what-if-imia-1996/
ΣΧΕΤΙΚΟ: Το 1996, οι Τούρκοι ήταν σε κάποια πράγματα πιο μπροστά από εμάς. Διέθεταν ελικόπτερα Ειδικών Επιχειρήσεων και πλήρως πιστοποιημένα πληρώματα για νυκτερινές πτήσεις. Σήμερα, εξακολουθούμε να είμαστε πιο πίσω, σε όλα…
Καταρχάς, ας εστιάσουμε πάνω στην περιοχή των Ιμίων. Ισχυρές ναυτικές δυνάμεις είχαν λάβει θέση εκατέρωθεν των νησίδων, και είχε συγκεντρωθεί μια πρωτόγνωρη ισχύ πυρός σε περιορισμένο χώρο. Μεγάλα και μικρά πολεμικά, από φρεγάτες μέχρι ακταιωροί ναυλοχούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Καθώς η περιοχή καλύπτονταν σε 24ωρη βάση από αναγνωριστικά αεροσκάφη, και ραντάρ επιφανείας, είναι ασφαλές να πούμε πως κάθε θαλάσσιο στίγμα είχε δώσει δεδομένα βολής στον αντίπαλο, αυτό που λανθασμένα λέμε «είχε στοχοποιηθεί». Τώρα, με μεγάλη ασφάλεια θα υποθέσουμε πως σε περίπτωση που η αντιπαράθεση περνούσε σε επίπεδο θερμού επεισοδίου, το σύνολο των μονάδων επιφανείας θα άνοιγε πυρ εναντίον του αντιπάλου. Και είναι ηλίου φαεινότερο πως στην περιοχή, μετά από λίγη ώρα δεν θα επέπλεε τίποτα. Τοπικά όμως, πιστεύουμε πως παρά τις κακές καιρικές συνθήκες οι ελληνικές δυνάμεις θα επικρατούσαν. Οι δυνατότητες της εποχής ήταν περιορισμένες, ενώ σημειώνουμε μάλιστα και το πρόβλημα εκτόξευσης Harpoon σε τέτοιες μικρές αποστάσεις (όχι μικρές από τον αντίπαλο, αλλά και από αντίπαλο που πλέει κοντά σε φίλιες δυνάμεις).
Πιστεύουμε όμως πως η Ελλάδα είχε υπεροχή, καθώς στην περιοχή βρισκόταν το Α/Τ «Νέαρχος» θα μπορούσε με κλειστή αλληλουχία εκτοξεύσεων Standard SM1 να βγάλει εκτός μάχης τα περισσότερα πυραυλοφόρα εχθρικά σκάφη (κι ουχί πυραυλοκίνητα που είχε ειπωθεί τότε, για όσους θυμούνται). Να θυμίσουμε ότι οι SM1 έχουν αποδεδειγμένη δυνατότητα anti-ship, είναι υπερηχητικοι και θέλουν ελάχιστο χρόνο πτήσης, δεν έχουν ελάχιστη απόσταση πρόσκτησης και μπορούσαν να βληθούν πολλοί χωρίς να χτυπούσαν κατά λάθος δικά μας πλοία. Ειδικά σε περιβάλλον έντονου ηλεκτρονικού πολέμου, όπου οι καταυγαστήρες των C.F. Adams δεν θα καταλάβαιναν και «πολλά» από παρεμβολές και θα έκαναν την δουλειά τους έτσι όπως πρέπει. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν και τα δύο 5ιντσα Mk42, όπου θα μπορούσαν να βάλουν 80 βλήματα εντός ενός λεπτού (συνδυασμένα) κάνοντας «κόσκινο» τα τουρκικά πλοία.
Συνεπώς, αν και οι επί τόπου μονάδες του Στόλου μας θα υφίσταντο στην συνέχεια πλήγματα από τον αντίπαλο (με μέσα άλλα, ναυτικά και αεροπορικά, εκτός περιοχής ενδιαφέροντος), θα «έπεφταν», αν έπεφταν μόνο αφού «αδρανοποιούσαν» (ευγενική ορολογία για το «βουλιάζουν») πολύ περισσότερα εχθρικά πλοία. Σημειώνουμε πως ο Ελληνικός Στόλος είχε αποπλεύσει έτοιμος για «πόλεμο», και αυτό ήταν εμφανές από τις εικόνες που βλακωδώς (το λέμε ευγενικά) μεταδίδονταν τότε τηλεοπτικά, με τις φρεγάτες και τα αντιτορπιλλικά έμφορτα για αγώνα. Δεν είχε συμβεί το ίδιο με τον Τουρκικό Στόλο.Τώρα, καθώς το Αιγαίο ήταν και παραμένει ελληνική λίμνη, ο Ελληνικός Στόλος «έπαιζε» εντός έδρας. Τα πλοία μας είχαν πάρει τις προβλεπόμενες θέσεις μάχης, και βρίσκονταν στις απόρρητες θέσεις τους, έτοιμα να πολεμήσουν μέχρι τέλους. Η σύγκρουση δεν θα ήταν επιπέδου Β’ ΠΠ, με μάχες πυροβόλων από παράταξη, αλλά τα πλοία μας, αγκυρωμένα σε κατάλληλες θέσεις θα εκτόξευαν τους πυραύλους τους εναντίον κάθε διαθέσιμου στόχου. Στην εξίσωση δεν είχαμε βάλει και τα υποβρύχια, που είχαν αποπλεύσει όλα με πλήρες φορτίο SUT. Με ασφάλεια λοιπόν μπορούμε να πούμε πως δεν πιστεύουμε πως η Τουρκία είχε ελπίδες να δει την επόμενη μέρα με πάνω από τα μισά πλοία της να επιπλέουν. Συνεπώς ναι, η Ελλάδα θα μπορούσε α. να ανακαταλάβει τα δεύτερο νησί, και β. να καταστρέψει τον εχθρικό στόλο, ή έστω να του προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές.
Και μετά τι; νενικήκαμεν;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ "ΠΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ": https://www.ptisidiastima.com/what-if-imia-1996/
ΣΧΕΤΙΚΟ: Το 1996, οι Τούρκοι ήταν σε κάποια πράγματα πιο μπροστά από εμάς. Διέθεταν ελικόπτερα Ειδικών Επιχειρήσεων και πλήρως πιστοποιημένα πληρώματα για νυκτερινές πτήσεις. Σήμερα, εξακολουθούμε να είμαστε πιο πίσω, σε όλα…
No comments :
Post a Comment