"Υπήρξαν τακτικά σφάλματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας αλλά και λίγο πριν. Ένα τακτικό σφάλμα ήταν η υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου από εμάς. Όπως ξέρετε μαζί με ομάδα συναδέλφων μου είχαμε υποστηρίξει ότι η ΝΔ έπρεπε να είχε κρατήσει μια στάση αποχής και να αφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον είναι αυτός που διαπραγματεύτηκε και με δική του ευθύνη φτάσαμε σε αυτό το μνημόνιο, να ψηφίσει μόνος του ή εν πάση περιπτώσει με τους συμμάχους του στη βουλή το μνημόνιο αυτό. Εκτιμήθηκε από την πλειοψηφία των συναδέλφων βουλευτών ότι έπρεπε να υπερψηφιστεί με ένα σκεπτικό θεμιτό. Δεν ελήφθη όμως επαρκώς υπόψη το μεγάλο ζήτημα που θα μας δημιουργούσε το ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών, παρότι αυτό είχε επισημανθεί" τόνισε ο βουλευτής της ΝΔ."
Το δεύτερο ζήτημα ανέκυψε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Για κάποιο λόγο προκρίθηκε μια επίθεση φιλίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορους τόνους. Αυτό ήταν σε μια προφανή αντίθεση με το άλλο κομμάτι της ρητορικής της ΝΔ που έλεγε πόσο επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν πρέπει να χρεωθεί σε πρόσωπο. Αντιπροσωπεύει μια ορισμένη πολιτική αντίληψη που πολλές φορές επικρατεί στο εσωτερικό της ΝΔ. Αυτή η αντίληψη λέει περίπου το εξής: Επειδή η ελληνική κοινωνία είναι αριστερόστροφη, μόνη αυτή εξ’ όλων των ευρωπαϊκών κοινωνιών, γι’ αυτό το λόγο η συντηρητική παράταξη πρέπει μονίμως να λειαίνει τις θέσεις της, να στρογγυλεύει το λόγο της, ενδεχομένως να δηλώνει και πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με την ταυτότητά της ή και αναιρούν στοιχεία της ταυτότητάς, προκειμένου να μην ενεργοποιεί τα αντιδεξιά αντανακλαστικά ενός αριστερόστροφου εκλογικού σώματος. Το γεγονός ότι ο κατεξοχήν αντίπαλος του κ. Τσίπρα, η κυβερνητική εναλλακτική στον ΣΥΡΙΖΑ, έτεινε χείρα φιλίας προς αυτόν που ταυτόχρονα κατηγορούσε, παρήγαγε ουσιαστικά πολιτική νομιμοποίηση. Από εκεί που ο κ. Τσίπρας έπρεπε να εμφανιστεί και ήταν ένας επικίνδυνος πολιτικός, πως είναι δυνατόν να τείνεις χείρα βοηθείας σε έναν επικίνδυνο πολιτικό; Άρα μήπως δεν ήταν στ’ αλήθεια και μήπως να τον ψηφίσουμε στο τέλος, τέλος;"
Το δεύτερο ζήτημα ανέκυψε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Για κάποιο λόγο προκρίθηκε μια επίθεση φιλίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορους τόνους. Αυτό ήταν σε μια προφανή αντίθεση με το άλλο κομμάτι της ρητορικής της ΝΔ που έλεγε πόσο επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν πρέπει να χρεωθεί σε πρόσωπο. Αντιπροσωπεύει μια ορισμένη πολιτική αντίληψη που πολλές φορές επικρατεί στο εσωτερικό της ΝΔ. Αυτή η αντίληψη λέει περίπου το εξής: Επειδή η ελληνική κοινωνία είναι αριστερόστροφη, μόνη αυτή εξ’ όλων των ευρωπαϊκών κοινωνιών, γι’ αυτό το λόγο η συντηρητική παράταξη πρέπει μονίμως να λειαίνει τις θέσεις της, να στρογγυλεύει το λόγο της, ενδεχομένως να δηλώνει και πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με την ταυτότητά της ή και αναιρούν στοιχεία της ταυτότητάς, προκειμένου να μην ενεργοποιεί τα αντιδεξιά αντανακλαστικά ενός αριστερόστροφου εκλογικού σώματος. Το γεγονός ότι ο κατεξοχήν αντίπαλος του κ. Τσίπρα, η κυβερνητική εναλλακτική στον ΣΥΡΙΖΑ, έτεινε χείρα φιλίας προς αυτόν που ταυτόχρονα κατηγορούσε, παρήγαγε ουσιαστικά πολιτική νομιμοποίηση. Από εκεί που ο κ. Τσίπρας έπρεπε να εμφανιστεί και ήταν ένας επικίνδυνος πολιτικός, πως είναι δυνατόν να τείνεις χείρα βοηθείας σε έναν επικίνδυνο πολιτικό; Άρα μήπως δεν ήταν στ’ αλήθεια και μήπως να τον ψηφίσουμε στο τέλος, τέλος;"
Αυτοκριτική εκ των υστέρων της δεξιάς συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ δηλ. της ΝΔ !
ReplyDelete