Η 29η Μαΐου χαρακτηρίζεται αποφράδα ημέρα λόγω της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν είναι εν πολλοίς γνωστά, καταγράφηκαν από τους ιστορικούς της εποχής και αναλύθηκαν πολλάκις από τους μεταγενέστερους. Αυτό που μένει όμως ως γενική εικόνα στον καθένα είναι ότι στα τείχη της Κωνσταντινούπολης αναμετρήθηκαν δύο κόσμοι, η Ανατολή με τη Δύση, άλλως -με όρους θρησκευτικούς- το Ισλάμ με τον Χριστιανισμό. Τελικά, η πλάστιγγα έγειρε υπέρ των επιτιθέμενων και αποτέλεσμα ήταν η διάλυση της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και 400 έτη σκλαβιάς για τον Ελληνισμό. Οι κύριοι λόγοι της ήττας των Βυζαντινών ήταν από τη μία η παρακμή στην οποία είχε περιέλθει η Αυτοκρατορία όσο από την άλλη η ισχύς του αντιπάλου. Η έλλειψη βοήθειας από τα Χριστιανικά κράτη της λοιπής Ευρώπης υπήρξε σημαντικός παράγοντας την ήττας, αλλά πιο σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι η ίδια η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν είχε φροντίσει να εξασφαλίσει την άμυνά της έναντι των εχθρών της χωρίς να έχει ανάγκη την βοήθειά τους. Ένδειξη της παρακμής της Αυτοκρατορίας ήταν η αδυναμία συντήρησης αξιόμαχου στρατεύματος. Η λειψανδρία στο στράτευμα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ακόμα και αν η εκπαίδευση των υπερασπιστών της Πόλης ήταν άριστη, πάλι αυτοί δεν θα επαρκούσαν για να αντιμετωπίσουν τα στίφη των επιτιθεμένων. Επομένως, η Άλωση της Πόλης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ποσοτική και ποιοτική ανεπάρκεια των αμυνομένων. Η ήττα θα επέρχονταν νομοτελειακά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου και των τελευταίων υπερασπιστών της Πόλης.
Η ιστορία, όμως, είναι χρήσιμη όταν τα διδάγματά της χρησιμοποιούνται από τις επόμενες γενιές για να μην επαναλάβουν τα λάθη των προηγούμενων κι όχι όταν παραμένει καταγεγραμένη σε βιβλια που κανείς δεν μελετά. Στις μέρες μας, δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται και βρισκόμαστε ενώπιον μίας νέας Άλωσης. Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες βιώνουν μία κρίση, όχι μόνο οικονομική αλλά κρίση σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Η κρίση αυτή δεν είναι τίποτα διαφορετικό από αυτό που οι ιστορικοί συνήθως ονομάζουν «παρακμή». Και όπως η παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οδήγησε στην Άλωση της Πόλης, έτσι και η σημερινή κρίση είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε μία νέα Άλωση. Η Άλωση όμως προϋποθέτει πολιορκία, μία πολιορκία που πολλοί Έλληνες δεν την βλέπουν ή κάνουν ότι δεν την βλέπουν. Η πολιορκία στις μέρες μας προέρχεται, όπως και το 1453, από την Ανατολή και το Ισλάμ. Ο χαρακτήρας της είναι ειρηνικός αλλά μπορεί να μετατραπεί οποιαδήποτε στιγμή και σε πολεμικό. Η «ειρηνική» πολιορκία, που μπορεί να οδηγήσει στην Άλωση, προέρχεται από τον εποικισμό της Ελλάδας –αλλά και όλης της Ευρώπης– από τα πλήθη των λαθρομεταναστών, στην πλειονότητά τους μουσουλμάνων. Ο υπερπληθυσμός των μουσουλμάνων οδηγεί στην μετακίνησή τους προς την Ευρώπη, μία Ευρώπη που πάσχει από υπογεννητικότητα. Ο χρόνος κυλά υπέρ των εισβολέων, όσο οι Έλληνες και οι λοιποί Ευρωπαίοι συνεχίζουν να πιστεύουν σε ιδεολογήματα, όπως είναι ο πολυπολιτισμός.
Πέραν από την ειρηνική πολιορκία, δεχόμαστε και μία πολιορκία από κράτη του μουσουλμανικού τόξου των Βαλκανίων, με προεξάρχουσα την Τουρκία. Τα όμορά μας κράτη εξοπλίζονται όλο και περισσότερο και δημιουργούν «αμυντικές» συμμαχίες (π.χ. Τουρκία-Αλβανία). Στον αντίποδα, η Ελλάδα μειώνει συνεχώς τους εξοπλισμούς της και την στρατιωτική θητεία, άρα την ποιότητα και την ποσότητα των Ενόπλων Δυνάμεών της. Επαναλαμβάνεται δηλαδή το λάθος των Βυζαντινών... Το ερώτημα είναι με ποιόν τρόπο θα αποφύγουμε την σχεδιαζόμενη Άλωση; Οι Έλληνες Εθνικιστές εδώ και χρόνια προτείνουν λύσεις. Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η σφράγιση των συνόρων για την αποτροπή της εισόδου λαθρομεταναστών, άρα και της αύξησης του μουσουλμανικού στοιχείου στην χώρα μας. Επόμενο βήμα, που μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με το πρώτο, είναι η απέλαση όλων των λαθρομεταναστών ή ο περιορισμός τους ώστε να μην συνιστούν εσωτερική απειλή. Αυτά όμως από μόνα τους δεν αρκούν. Πρέπει άμεσα να λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα, να αυξηθούν οι Έλληνες, και μάλιστα οι νέοι Έλληνες, που θα φέρουν νέα πνοή σε ένα γερασμένο Έθνος που οδηγείται στον αφανισμό. Το δημογραφικό είναι το σημαντικότερο εθνικό πρόβλημα και όχι η οικονομία. Πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας ως Έθνος με την αύξηση των γεννήσεων και αργότερα θα έχουμε τον χρόνο να ασχοληθούμε με την βελτίωση της οικονομίας και του βιωτικού επιπέδου μας. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, απλά θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε ως Έθνος με το αν θα αφανιστούμε πτωχευμένοι ή μη πτωχευμένοι.
ΥΓ: Για όλα τα ανωτέρω θα πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες μόνοι μας και όχι να περιμένουμε, όπως οι Βυζαντινοί, την βοήθεια των Ευρωπαίων...
Χρήστος Μπίσδας
http://elkosmos.gr/
No comments :
Post a Comment