Όσο και να στενοχωρούμε τους φίλους μας τους Αμερικανούς εντός ή εκτός Ελλάδας – και το «φίλους» το εννοούμε – φίλοι αυτοί, φιλτάτη όμως η πραγματικότητα και η αλήθεια, όσο υποκειμενική και να είναι. Η ρωσική διπλωματία στον χώρο της Μέσης Ανατολής βρίσκεται τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από την αντίστοιχη αμερικανική, ενώ αυτό που είναι πραγματικά απογοητευτικό, είναι το πόσο αργά είναι τα αντανακλαστικά της αμερικανικής διπλωματίας ώστε να διακρίνει ότι οι ρωσικές κινήσει επιλύουν και αμερικανικά προβλήματα, ενώ το κόστος αποδοχής της «διευκόλυνσης» είναι μηδαμινό μπροστά στα οφέλη. Η Ρωσία λοιπόν, εξέφρασε την ετοιμότητά της να στείλει 300 στρατιώτες στα Υψίπεδα του Γκολάν για να αντικαταστήσει τους αποχωρούντες Αυστριακούς. Αυτό ανακοίνωσε ο Βιτάλι Τσούρκιν, εκπρόσωπος της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη.
Πρόκειται για μια κίνηση που επιχειρεί αν αναγορεύσει τη Μόσχα σε ρυθμιστή των σχέσεων στην περιοχή, να μπει ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Συρία, καθώς οι σχέσεις είναι από αρκετά έως πολύ καλές και με τις δυο πλευρές, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η οποιαδήποτε κλιμάκωση στη περιοχή είτε από πρόθεση είτε από τυχαίο γεγονός, καθώς τα «νεύρα είναι τεντωμένα»… Η Ρωσία έχει περιορίσει σημαντικά τους στόχους της και αυτό που επιζητά πέραν της παραμονής του Άσαντ στην εξουσία (σε πρώτη φάση τουλάχιστον) θέλει να αναγνωριστεί ως ένα από τα κράτη των οποίων τα συμφέροντα θα πρέπει να γίνονται σεβαστά από τους υπόλοιπους στην ανάπτυξη των πολιτικών τους πρωτοβουλιών. Η ρωσική πλευρά μπορεί με τη δραστηριοποίησή της σε διάφορα σύνορα στην περιοχή να προσφέρει τις έμμεσες ή ευθείες διαβεβαιώσεις ότι η κατάσταση δεν θα ξεφύγει από τον έλεγχο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η ταύτιση των αντιλήψεων σχετικά με την ανάγκη καταπολέμησης του ισλαμικού εξτρεμισμού, ανάμεσα στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και το Ισραήλ, που είναι κομβικής σημασίας για την περιοχή. Ασχέτως του τι επιτρέπεται να γίνεται σε τακτικό επίπεδο καθώς ο μεγάλος αντίπαλος δεν ανήκει στους αντιμαχόμενους…
http://www.defence-point.gr/news/?p=77706
Η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά είναι ότι με βάση την απόφαση του ΟΗΕ, είχε τότε απαγορευτεί στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να στείλουν στρατιώτες στη συγκεκριμένη ειρηνευτική δύναμη. Κατά συνέπεια, η ρωσική ηγεσία γνωρίζει πολύ καλά ότι η πρόταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Όπως όμως έχει γίνει γνωστό, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου, είχαν τηλεφωνική συνομιλία (μιλούν πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα) για το θέμα της Συρίας, όπου είναι φυσιολογικό να τέθηκε και το ζήτημα της αντικατάστασης των Αυστριακών στρατιωτών από τους Ρώσους. Πηγές αναφέρουν, ότι η ανάπτυξη στο Γκολάν Ρώσων στρατιωτών δεν είναι –καταρχήν– ευπρόσδεκτη από Αμερικανούς και Ισραηλινούς. Ωστόσο, όπως αναφέραμε και στην προ ωρών ανάρτησή μας για το θέμα, η ρωσική εμπλοκή θα είχε ορισμένα δυνητικά πλεονεκτήματα. Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, για να παρακάμψει η Ρωσία την απαγόρευση του ΟΗΕ έχει δύο τρόπους. Είτε τη συμφωνία με τους Ισραηλινούς είτε τη συμφωνία με τους Σύρους (σε αυτή τη περίπτωση δεν θα εγκατασταθούν στα Υψίπεδα, αλλά στην πεδιάδα που οδηγεί στη Δαμασκό)… Το διπλωματικό επιχείρημα που φαίνεται ότι θα χρησιμοποιηθεί είναι η σημαντική ανάπτυξη στρατευμάτων από τις ΗΠΑ στη μεθόριο Συρίας-Ιορδανίας (περίπου 1.000 πεζοναύτες, συστοιχίες Patriot, μαχητικά F-16). Κατά συνέπεια, ακόμα κι αν έχουν λόγους να μην το επιθυμούν οι Ισραηλινοί, μπορεί να βρεθούν προ του ενδεχομένου οι Ρώσοι να μην έχουν άλλη επιλογή από το να απευθυνθούν στον Άσαντ και να λάβουν το «πράσινο φως» κατά πάσα πιθανότητα να σταθμεύσουν στρατεύματα στη ευρύτερη περιοχή.
Άρα, ίσως θα ήταν καλύτερο να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, επιχειρώντας να θέσουν κάποιους όρους στον οπλισμό που θα φέρουν, παρά αυτό να γίνει χωρίς τη συναίνεσή τους… Οι Ισραηλινοί κατανοούν ότι ο σκοπός της ανάπτυξης αυτής δεν θα είναι το Γκολάν και οι εξτρεμιστές ισλαμιστές αντικαθεστωτικοί, αλλά τα μάτια θα είναι στραμμένα στις αμερικανικές δυνάμεις, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο οι στρατιωτικές ασκήσεις να εξελιχθούν σε εισβολή στη Συρία. Με την τοποθέτησή τους όσο πιο κοντά γίνεται στις αμερικανικές δυνάμεις, αρκεί μόνο μια προβοκάτσια για να λειτουργήσει ως αφορμή στρατιωτικής εμπλοκής στη σύγκρουση, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, οι Ρώσοι επιθυμούν να δημιουργήσουν αυτή την εντύπωση για λόγους αποτροπής στους Αμερικανούς. Εάν αδιαφορήσουν, τα αντίποινα θα είναι η μεταφορά των πυραύλων των S-300 στη Συρία (οι πυροβολαρχίες ας μην έχουμε αμφιβολία ότι θα μεταφερθούν πολύ νωρίτερα) και ενδεχομένως άλλες κινήσεις που θα περιπλέξουν το σκηνικό.
http://www.defence-point.gr/news/?p=77753
Πρόκειται για μια κίνηση που επιχειρεί αν αναγορεύσει τη Μόσχα σε ρυθμιστή των σχέσεων στην περιοχή, να μπει ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Συρία, καθώς οι σχέσεις είναι από αρκετά έως πολύ καλές και με τις δυο πλευρές, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η οποιαδήποτε κλιμάκωση στη περιοχή είτε από πρόθεση είτε από τυχαίο γεγονός, καθώς τα «νεύρα είναι τεντωμένα»… Η Ρωσία έχει περιορίσει σημαντικά τους στόχους της και αυτό που επιζητά πέραν της παραμονής του Άσαντ στην εξουσία (σε πρώτη φάση τουλάχιστον) θέλει να αναγνωριστεί ως ένα από τα κράτη των οποίων τα συμφέροντα θα πρέπει να γίνονται σεβαστά από τους υπόλοιπους στην ανάπτυξη των πολιτικών τους πρωτοβουλιών. Η ρωσική πλευρά μπορεί με τη δραστηριοποίησή της σε διάφορα σύνορα στην περιοχή να προσφέρει τις έμμεσες ή ευθείες διαβεβαιώσεις ότι η κατάσταση δεν θα ξεφύγει από τον έλεγχο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η ταύτιση των αντιλήψεων σχετικά με την ανάγκη καταπολέμησης του ισλαμικού εξτρεμισμού, ανάμεσα στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και το Ισραήλ, που είναι κομβικής σημασίας για την περιοχή. Ασχέτως του τι επιτρέπεται να γίνεται σε τακτικό επίπεδο καθώς ο μεγάλος αντίπαλος δεν ανήκει στους αντιμαχόμενους…
http://www.defence-point.gr/news/?p=77706
Η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά είναι ότι με βάση την απόφαση του ΟΗΕ, είχε τότε απαγορευτεί στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να στείλουν στρατιώτες στη συγκεκριμένη ειρηνευτική δύναμη. Κατά συνέπεια, η ρωσική ηγεσία γνωρίζει πολύ καλά ότι η πρόταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Όπως όμως έχει γίνει γνωστό, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου, είχαν τηλεφωνική συνομιλία (μιλούν πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα) για το θέμα της Συρίας, όπου είναι φυσιολογικό να τέθηκε και το ζήτημα της αντικατάστασης των Αυστριακών στρατιωτών από τους Ρώσους. Πηγές αναφέρουν, ότι η ανάπτυξη στο Γκολάν Ρώσων στρατιωτών δεν είναι –καταρχήν– ευπρόσδεκτη από Αμερικανούς και Ισραηλινούς. Ωστόσο, όπως αναφέραμε και στην προ ωρών ανάρτησή μας για το θέμα, η ρωσική εμπλοκή θα είχε ορισμένα δυνητικά πλεονεκτήματα. Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, για να παρακάμψει η Ρωσία την απαγόρευση του ΟΗΕ έχει δύο τρόπους. Είτε τη συμφωνία με τους Ισραηλινούς είτε τη συμφωνία με τους Σύρους (σε αυτή τη περίπτωση δεν θα εγκατασταθούν στα Υψίπεδα, αλλά στην πεδιάδα που οδηγεί στη Δαμασκό)… Το διπλωματικό επιχείρημα που φαίνεται ότι θα χρησιμοποιηθεί είναι η σημαντική ανάπτυξη στρατευμάτων από τις ΗΠΑ στη μεθόριο Συρίας-Ιορδανίας (περίπου 1.000 πεζοναύτες, συστοιχίες Patriot, μαχητικά F-16). Κατά συνέπεια, ακόμα κι αν έχουν λόγους να μην το επιθυμούν οι Ισραηλινοί, μπορεί να βρεθούν προ του ενδεχομένου οι Ρώσοι να μην έχουν άλλη επιλογή από το να απευθυνθούν στον Άσαντ και να λάβουν το «πράσινο φως» κατά πάσα πιθανότητα να σταθμεύσουν στρατεύματα στη ευρύτερη περιοχή.
Άρα, ίσως θα ήταν καλύτερο να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, επιχειρώντας να θέσουν κάποιους όρους στον οπλισμό που θα φέρουν, παρά αυτό να γίνει χωρίς τη συναίνεσή τους… Οι Ισραηλινοί κατανοούν ότι ο σκοπός της ανάπτυξης αυτής δεν θα είναι το Γκολάν και οι εξτρεμιστές ισλαμιστές αντικαθεστωτικοί, αλλά τα μάτια θα είναι στραμμένα στις αμερικανικές δυνάμεις, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο οι στρατιωτικές ασκήσεις να εξελιχθούν σε εισβολή στη Συρία. Με την τοποθέτησή τους όσο πιο κοντά γίνεται στις αμερικανικές δυνάμεις, αρκεί μόνο μια προβοκάτσια για να λειτουργήσει ως αφορμή στρατιωτικής εμπλοκής στη σύγκρουση, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, οι Ρώσοι επιθυμούν να δημιουργήσουν αυτή την εντύπωση για λόγους αποτροπής στους Αμερικανούς. Εάν αδιαφορήσουν, τα αντίποινα θα είναι η μεταφορά των πυραύλων των S-300 στη Συρία (οι πυροβολαρχίες ας μην έχουμε αμφιβολία ότι θα μεταφερθούν πολύ νωρίτερα) και ενδεχομένως άλλες κινήσεις που θα περιπλέξουν το σκηνικό.
http://www.defence-point.gr/news/?p=77753
No comments :
Post a Comment