Ντόπινγκ, (Υπερ)Αθλητής, Νέα Γονιδιακή Τάξη Πραγμάτων και (Υπερ)Στρατιώτης του Μέλλοντος

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

 «...Η επιστάμενη κι επίμονη πειραματική εφαρμοσμένη έρευνα της (υπερ)απόδοσης και (υπερ)λειτουργίας του οργανισμού ενός «έξωθεν ρυθμισμένου (εργαστηριακά, χημικά, βιογενετικά, μηχανικά, ανατομικά, ψυχοσυναισθηματικά) Αθλητή» σε ιδιαιτέρως απαιτητικές αγωνιστικές συνθήκες, δύναται να σώσει τις ζωές χιλιάδων στρατιωτών στον σύγχρονο τεχνολογικό πόλεμο του Μέλλοντος...καθόσον -κι εκ των πραγμάτων- θα χρειαστεί να «ρυθμίζονται» (καταλλήλως) οι μαχητές για να τα «βγάλουν πέρα» με τις τότε «εξόχως ιδιάζουσες πολεμικές συνθήκες κι απαιτήσεις επιχειρησιακής μαχιμότητας» απέναντι σε εξίσου (αν όχι ακόμη περισσότερο) «(έξωθεν) ρυθμισμένους» (Υπερ)Στρατιώτες (του Μέλλοντος) του αντιπάλου...».

(Ανατριχιαστικά φουτουριστικό; Ίσως. Όσο πιο γρήγορα όμως το "χωνέψουμε", τόσο το καλύτερο. Καθώς μέσα σε αυτές τις «ακραίες δραστηριότητες της υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων» κρύβονται «έντεχνα» τα στρατιωτικά προγράμματα του μέλλοντος. Και δη, το «Πρόγραμμα του (Υπερ)Στρατιώτη του Μέλλοντος». Και κάποιοι «δουλεύουν» εντατικά πάνω σ’ αυτό)

Ο (Υπερ)Στρατιώτης του Μέλλοντος είναι ένα «ευρύ πρόγραμμα». Που όμως αδυνατεί να αποκοπεί από το πεδίο της Κοινωνικής εφαρμογής. Αν θέλει βεβαίως να αναπτυχθεί σε πεδία ασύλληπτα ακόμη. Γιατί;  Μα γιατί άλλο το «εργαστήριο» και άλλο η «εφαρμογή». Εφαρμογή είναι το «πεδίο πολέμου» θα αντιγυρίσει κάποιος. Κι όμως. Το πρώτο πεδίο ανάπτυξης κι εφαρμογής είναι η ίδια η ζωή. Γιατί δεν μιλάμε για ένα «αυτόνομο οπλικό σύστημα» (όπως πχ είναι ένα νέο είδος πυραύλου). Μιλάμε για ανάπτυξη ενός νέου είδους ανθρώπου στην κυριολεξία. Κι από τη στιγμή που αυτό φέρει νου και σώμα, συναισθήματα και βιοχημεία, τότε τα πράγματα γίνονται πάρα μα πάρα πολύ περίπλοκα. Είναι κάτι σαν τους νέους κινητήρες αυτοκίνησης. Δεν αρκεί να τους αναπτύξει εργαστηριακά η εταιρεία και να τους βάλει κατόπιν απευθείας σε αυτοκίνητα παραγωγής. Πρέπει να δοκιμαστούν. Και δεν αρκεί η δοκιμή στην εσωτερική πίστα του εργοστασίου. Απαιτείται η εξαντλητική δοκιμασία στην πίστα αγώνων. Έναντι άλλων αγωνιστικών αυτοκινήτων. Που τα οδηγούν άνθρωποι. Με απρόβλεπτες αντιδράσεις. Που θα εκτινάξουν στα άκρα ότι τεχνολογικό νέο έχουν βάλει οι σχεδιαστές πάνω και μέσα στο αυτοκίνητο. Έτσι και ο (Υπερ)Στρατιώτης του Μέλλοντος.

Δεν αρκεί να δοκιμαστεί το κάθε κομμάτι του στο εργαστήριο. Χρειάζεται η υπέρτατη δοκιμή του σε αγώνες. Αθλητικούς αγώνες. Αντιμέτωπος με άλλα «προπλάσματα» (δοκιμαστικά μοντέλα παρόμοιας φιλοσοφίας με αυτόν). Αντιμέτωπος επίσης με απλούς, συνηθισμένους (πλην «ιδιαιτέρων δυνατοτήτων» και εκπαίδευσης) ανθρώπους/αθλητές. (Σαν τους «συνήθεις στρατιώτες» του εχθρού που θα συναντήσει στα μέτωπα). Εκεί θα φανεί (με «εξαντλητικές δοκιμασίες») το αν η «τάδε ουσία» λειτουργεί σωστά ή λάθος. Αν το τάδε «μόσχευμα» ή «ανατομικό by-pass» πέτυχε ή θέλει βελτίωση. Αν η «γονιδιακή παρέμβαση» ήταν σωστή ή στη «λάθος κατεύθυνση». Αν το «τάδε μηχανικό πρόσθετο» λειτούργησε ή κατέρρευσε στην πίεση του αγώνα. Βλέπεις, ο (Υπερ)Στρατιώτης δεν είναι κάτι «μονοσήμαντο». Είναι κάτι εξαιρετικά περίπλοκο. Όσο περίπλοκος είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος. Θέλει συνεπώς και περίπλοκες δοκιμασίες.

Τι καλύτερο πεδίο δοκιμής λοιπόν από τους διεθνείς αθλητικούς αγώνες όπου συναντώνται οι «κορυφαίοι των κορυφαίων»; Πόσω μάλλον οι Ολυμπιακοί Αγώνες. (Μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο θα σας δώσει «πεδία ερεύνης» του τύπου: «δεκαπλάσια αντοχή» από τον καλύτερο αθλητή, δυνατότητα «ασύλληπτων αλμάτων», «πολλαπλάσια μυϊκή δύναμη» –συνεπώς και δυνατότητα να φέρει αντιβαλλιστικές θωρακίσεις που κανείς απλός στρατιώτης δεν θα μπορούσε να «σηκώσει»- κλπ. Θα ήταν ποτέ δυνατό να «αντισταθεί στον πειρασμό» ο παραγωγός ενός τέτοιου «μοντέλου» να μην το «τεστάρει σε ένα τόσο απαιτητικό πεδίο δοκιμών όπως μια κορυφαία διεθνής διοργάνωση σαν τους Ολυμπιακούς; Ή να το πούμε αλλιώς: φαντάσου εκατό τέτοιους «υπερ-κομάντο» να κολυμπούν υποβρυχίως επί χιλιόμετρα από τα παράλια της Τουρκίας μέχρι κάποιο Ελληνικό νησί. Ποιό ραντάρ θα μπορούσε να τους εντοπίσει; Ποιός «απλός συνήθης κομάντο» θα μπορούσε να τους αντιμετωπίσει;).

Αυτό το project όμως δεν «τρέχει» μόνο του.  Ταυτόχρονα τρέχει κι ένα άλλο. Ακόμη πιο ευρύ και περίπλοκο. Για την ακρίβεια, ο (Υπερ)Στρατιώτης του Μέλλοντος είναι απλά ένα «τμήμα» του. Και μιλάμε βεβαίως για το πρόγραμμα της «Νέας Γονιδιακής Τάξης Πραγμάτων».

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ "ΓΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ": http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4886.html