Αντί να χρησιμοποιήσουν κάποιο πυραυλικό φορέα, κατασκεύασαν μια μεγάλη φυγόκεντρο, την τοποθέτησαν όρθια και επιταχύνουν στο εσωτερικό της ένα μικροδορυφόρο. Η όλη διαδικασία γίνεται σε κενό αέρος, ώστε να μην υπάρχει τριβή και άνοδος θερμοκρασίας. Ο μικροδορυφόρος σε μορφή ρουκέτας στηρίζεται πάνω σε ένα μεγάλο βραχίονα (με αντίβαρο στην άλλη άκρη για να ισορροπεί) και φθάνει στο εσωτερικό της κεντρόφυγου σε μεγάλες ταχύτητες, αρκετές φορές πάνω από την ταχύτητα του ήχου.
Το επόμενο στάδιο είναι όταν η ρουκέτα έχει πετύχει την επιθυμητή ταχύτητα, να εκτοξεύεται από ένα κάθετο σωλήνα στην περίμετρο της φυγόκεντρου ο οποίος είναι κλεισμένος αεροστεγώς με μια μεμβράνη, ακριβώς για να κρατά το κενό αέρος. Το βλήμα σχίζει τη μεμβράνη και ανεβαίνει σε τροχιά με βάση την αρχική του ταχύτητα και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας ένα μικρό πυραυλοκινητήρα. Που όμως είναι ελάχιστος σε ισχύ συγκριτικά με τους τεράστιους πυραυλικούς φορείς που χρησιμοποιούνται σήμερα για ανύψωση σε τροχιά.
Η πρώτη επιτυχημένη δοκιμή σε υποτροχιακό ύψος έγινε στις 22 Οκτωβρίου αλλά η εταιρία την ανακοίνωσε μόλις χθες, χωρίς να δίνει περισσότερα στοιχεία για το ύψος που έφτασε το βλήμα («δεκάδες χιλιάδες πόδια» ήταν η σχετική νύξη), λέγοντας πως αξιοποιήθηκε μόνο το 20% της ισχύος της φυγόκεντρου. Η τελευταία είναι πάνω από 100 μέτρα σε διάμετρο ενώ το βλήμα έχει μήκος τρία μέτρα, αλλά τα σχέδια είναι να φθάσει η φυγόκεντρος σε ακόμη μεγαλύτερη μεγέθη.
Το πλεονέκτημα της μεθόδου της SpinLaunch είναι φυσικά η τεράστια εξοικονόμηση κονδυλίων, καθώς η εκτόξευση μικρών δορυφόρων και φορτίων θα γίνεται με ένα μικρό όχημα-ρουκέτα, χωρίς περίπλοκες διαδικασίες και μεγάλους πυραύλους. Επίσης η φυγόκεντρος προσφέρει ευκολία εκτόξευσης οποτεδήποτε, καθώς δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία, εξέδρες εκτόξευσης, τεράστια κτήρια συναρμολόγησης πυραύλων κ.λπ.
Στην SpinLaunch έχουν ήδη επενδύσει αρκετές εταιρίες βρίσκοντας την ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα (ανάμεσα τους και η Airbus) ενώ η στρατιωτική χρήση της ιδέας είναι προφανής, για γρήγορες εκτοξεύσεις μικρών βαλλιστικών βλημάτων που μπορεί να βρεθούν σε τροχιά μεταφέροντας διάφορα φορτία.
Vid: https://www.youtube.com/watch?v=YB6Nw4MKE2g
https://www.ptisidiastima.com/spinlaunch-first-suborbital-test/
Το επόμενο στάδιο είναι όταν η ρουκέτα έχει πετύχει την επιθυμητή ταχύτητα, να εκτοξεύεται από ένα κάθετο σωλήνα στην περίμετρο της φυγόκεντρου ο οποίος είναι κλεισμένος αεροστεγώς με μια μεμβράνη, ακριβώς για να κρατά το κενό αέρος. Το βλήμα σχίζει τη μεμβράνη και ανεβαίνει σε τροχιά με βάση την αρχική του ταχύτητα και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας ένα μικρό πυραυλοκινητήρα. Που όμως είναι ελάχιστος σε ισχύ συγκριτικά με τους τεράστιους πυραυλικούς φορείς που χρησιμοποιούνται σήμερα για ανύψωση σε τροχιά.
Η πρώτη επιτυχημένη δοκιμή σε υποτροχιακό ύψος έγινε στις 22 Οκτωβρίου αλλά η εταιρία την ανακοίνωσε μόλις χθες, χωρίς να δίνει περισσότερα στοιχεία για το ύψος που έφτασε το βλήμα («δεκάδες χιλιάδες πόδια» ήταν η σχετική νύξη), λέγοντας πως αξιοποιήθηκε μόνο το 20% της ισχύος της φυγόκεντρου. Η τελευταία είναι πάνω από 100 μέτρα σε διάμετρο ενώ το βλήμα έχει μήκος τρία μέτρα, αλλά τα σχέδια είναι να φθάσει η φυγόκεντρος σε ακόμη μεγαλύτερη μεγέθη.
Το πλεονέκτημα της μεθόδου της SpinLaunch είναι φυσικά η τεράστια εξοικονόμηση κονδυλίων, καθώς η εκτόξευση μικρών δορυφόρων και φορτίων θα γίνεται με ένα μικρό όχημα-ρουκέτα, χωρίς περίπλοκες διαδικασίες και μεγάλους πυραύλους. Επίσης η φυγόκεντρος προσφέρει ευκολία εκτόξευσης οποτεδήποτε, καθώς δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία, εξέδρες εκτόξευσης, τεράστια κτήρια συναρμολόγησης πυραύλων κ.λπ.
Στην SpinLaunch έχουν ήδη επενδύσει αρκετές εταιρίες βρίσκοντας την ιδέα πολύ ενδιαφέρουσα (ανάμεσα τους και η Airbus) ενώ η στρατιωτική χρήση της ιδέας είναι προφανής, για γρήγορες εκτοξεύσεις μικρών βαλλιστικών βλημάτων που μπορεί να βρεθούν σε τροχιά μεταφέροντας διάφορα φορτία.
Vid: https://www.youtube.com/watch?v=YB6Nw4MKE2g
https://www.ptisidiastima.com/spinlaunch-first-suborbital-test/
No comments :
Post a Comment