03/03/2020

Εθνικιστική οικονομία και φυσιοκρατία

Ένα οικονομικό σύστημα με βάση το συμφέρον του Έθνους είναι μία αντίληψη πολύ μακριά από τον φιλελευθερισμό, από τον καπιταλισμό, πόσο μάλλον από την παγκοσμιοποίηση και την απολύτως ελεύθερη -χωρίς περιοριστικούς κανόνες- διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών σε μία κοινωνία.  Πρόκειται για την εσωτερική οικονομική ανάπτυξη ενός έθνους με εμφανή σκοπό την αυτάρκεια η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την παγκοσμιοποίηση και τον διεθνισμό.  Με άλλα λόγια ο οικονομικός εθνικισμός δίνει τον έλεγχο της οικονομίας και του χρήματος στην εγχώρια αγορά μέσω μία σειράς ενεργειών όπως προστασία της προσφοράς μέσω δασμών, πρωτογενής παραγωγή και υποκατάσταση των εισαγωγών, επιβολή ανωτάτων και κατωτάτων τιμών σε βασικά αγαθά, κρατικός παρεμβατισμός (προστασία των επιχειρήσεων και των εργαζομένων), τόνωση της ζήτησης των εγχώριων προϊόντων, ενθάρρυνση των καταναλωτών να προτιμούν Ελληνικά, ρητή απαγόρευση εξαγορών εταιρειών από ξένες εταιρείες -πόσο μάλλον πολυεθνικές κ.ά.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να εμβαθύνουμε στην φυσιοκρατία ως κοσμοθεωρία, τρόπος ζωής αλλά και οικονομικό σύστημα. Σαφώς και το βλέμμα μας είναι συγχρόνως και παραλλήλως στραμμένο στο μέλλον (ρομποτική, διαστημική, υπερεπικοινωνίες κ.ά) όμως, στο πλαίσιο της κρίσης που διέρχεται η χώρα μας και με σκοπό την ουσιαστική απεξάρτησή της, είναι αναγκαίο να ξεκινήσουμε από κάπου.  Ξεκίνησε ως φιλοσοφία (είναι η αντίληψη πως ο άνθρωπος με το πνεύμα του έσπασε τους δεσμούς της ζωής του με τη φύση και πως για ν’ απελευθερωθεί από αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να επιστρέψει στη φυσική ζωή) και με την πάροδο του χρόνο έγινε το πρώτο οικονομικό σύστημα υπέρ των Εθνών.  Βασικός εκφραστής της φυσιοκρατίας είναι ο Φρανσουά Κενέ (1694 – 1774) και θεμελιωτής επίσης της πολιτικής οικονομίας. Οι πρώτοι οπαδοί της δημιούργησαν και την οικονομική σχολή της φυσιοκρατίας.  Παρ’ όλα αυτά, οι πρώτοι εκφραστές της Φυσιοκρατίας ήταν οι Στωικοί φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδος διότι η φυσιοκρατία πρεσβεύει ότι αρχή των πάντων είναι η φύση που επιδρά -πέραν της κληρονομικότητας- ακόμη και στη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα καθώς και της συλλογικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Η φυσιοκρατία είναι η θεωρία που την ύψιστη δύναμη την έχει η φύση.

Κατά τον Σκωτσέζο οικονομολόγο Άνταμ Σμίθ (1723 – 1790), ο μερκαντιλισμός (εμποροκρατία) ενώ έχει τις βάσεις του στον εθνικισμό και την εθνικιστική οικονομία καθώς βασίζεται σε "δύο μηχανές παρέμβασης", την προώθηση των εξαγωγών και ταυτόχρονα την αποθάρρυνση των εισαγωγών, έρχεται σε άμεση αντιδιαστολή με την φυσιοκρατία.  Μπορεί στα χρόνια εκείνα οι μερκαντιλιστές και οι φυσιοκράτες να ήταν τελείως αντίθετοι και αυτά που πρέσβευαν να μην είχαν πολλά κοινά σημεία, ωστόσο είναι φανερό ότι αν συνδυάσουμε τα δύο αυτά συστήματα, θα βασιζόμαστε στην παραγωγή αγαθών που μας προσφέρει η φύση. Και η ελληνική φύση αν μη τι άλλο είναι πολύ πλούσια και απλόχερη. Η φυσιοκρατία βασίζεται στην αγροτική παραγωγή. Σ΄ αυτό το οικονομικο-κοινωνικό σκηνικό οι φυσιοκράτες βάσισαν τις θεωρίες τους όπου κατά την άποψή τους "η γη που αποδίδει πρόσοδο αποτελεί την μοναδική πηγή καθαρής παραγωγής".  Οι φυσιοκράτες, θεωρούσαν πλέον τη γη κύρια πηγή του εθνικού πλούτου αφού μόνο αυτή, παράγει καθαρό πλεόνασμα, ενώ οι άλλοι παραγωγικοί τομείς το μόνο που έκαναν ήταν να προσδίδουν στα αγροτικά προϊόντα καταναλωτική μορφή.

Η φυσιοκρατία δίνει σημασία στην αγροτική και γεωργική παραγωγή αφού και οι δύο αυτοί τομείς είναι στρατηγικής σημασίας. Το εμπόριο έχει και αυτό κυρίαρχη θέση, αλλά όχι τόσο όσο η παραγωγική διαδικασία, αφού για να εμπορευτείς πρέπει να έχεις παραγωγή. Η ατομική ιδιοκτησία υπάρχει, καθώς και το ατομικό όφελος, άρα και ο υγιής ανταγωνισμός και το ελεγχόμενο ελεύθερο εμπόριο κατ’ επέκταση, με δικλείδες ασφαλείας για την καλύτερη προστασία τόσο των παραγωγών όσο και των εμπόρων. Η φυσιοκρατία συνδυάζει την οικονομική ευημερία με την παραγωγική ανάπτυξη. Ο πλούτος ενός έθνους δεν είναι τα διαθέσιμα χρήματα αλλά τα προϊόντα που παράγει. Μέσα από αυτή την παραγωγική διαδικασία θα έρθουν τα χρήματα καθώς είναι αυτή που παράγει πλεόνασμα. Αυτό φαίνεται και σε περιόδους οικονομικής κρίσης: Έθνη με υψηλό παραγωγικό δείκτη, μία οικονομική κρίση την αντιμετωπίζουν με λιγότερα προβλήματα από ότι ένα έθνος που είναι βασισμένο μόνο στο εμπόριο αγαθών που παράγουν άλλες χώρες.

Οι φυσιοκράτες δημιούργησαν την πρώτη ύλη στην οποία στηρίχθηκαν τα πιο σημαντικά εργαλεία ανάλυσης της οικονομικής θεωρίας που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα, και αυτή δεν είναι άλλη από τη γη. Με την χρήση της πληροφορικής και της τεχνολογίας σήμερα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα μοντέλο-προσομοίωση και θα έδινε λύσεις σε πολλά προβλήματα οικονομικής πολιτικής για την επίλυση της κρίσης.  Η θεώρηση των φυσιοκρατών ότι η γη είναι η κύρια πηγή του εθνικού πλούτου μιας και μόνον αυτή παράγει καθαρό πλεόνασμα, σήμερα με της κρίσεις χρέους που ταλανίζουν την παγκόσμια οικονομία, φαντάζουν πολύ πιο κοντά στην πραγματική οικονομία και ζωή από ότι οι σύγχρονες οικονομικές εφαρμογές που οδηγούν σε αδιέξοδα. Ας μην ξεχνάμε ότι η αγροτική παραγωγή δεν διασφαλίζει μόνο επάρκεια σε εθνικό επίπεδο αλλά δημιουργεί ταυτόχρονα εισόδημα στους παραγωγούς, αύξηση της ζήτησης εξ αυτού του γεγονότος και κατά συνέπεια ευημερία.

Το τι μπορεί να παράξει η ελληνική γη, είναι αδιανόητο στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, στην αλιεία: Γαλακτοκομικά, καρπούς και φρούτα, λαχανικά, βαμβάκι, λάδι και ελιές, δέρματα, ιχθυηρά, Π.Ο.Π προϊόντα με γεωγραφική ένδειξη και πάρα πολλά άλλα είδη που δεν τα φαντάζόμαστε.  Σε κάποια από αυτά η Ελλάδα είναι κυρίαρχος στο εξωτερικό αλλά δυστυχώς όχι στην εγχώρια αγορά. Δεν είναι δυνατόν να παράγουμε βαμβάκι και να είμαστε στις πρώτες δέκα χώρες σε παραγωγική και εξαγωγική δραστηριότητα και να μην έχουμε βιοτεχνίες ενδυμάτων. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε εξαιρετική παραγωγή σε εσπεριδοειδή και να εισάγουμε πορτοκάλια και μανταρίνια από Ισπανία, Μαρόκο και Αίγυπτο.  Το 2019 η αγροτική παραγωγή συρρικνώθηκε. Μειωμένη παραγωγή έφερε μειωμένη εγχώρια ζήτηση, άρα μειωμένα κέρδη, αλλά αυξημένοι φόροι έπνιξαν τους παραγωγούς. Η αγροτική παραγωγή υποχώρησε κατά 3% ενώ η προστιθέμενη αξία των παραγόμενων προϊόντων υποχώρησε εντονότερα, κατά 8,5%, και οι φόροι όπως είπαμε ήδη αυξήθηκαν κατά 2,5%.

Πολύ εύκολα και αβίαστα μπορεί να ερωτηθεί ο καθένας, «δηλαδή μας λέτε να γυρίσουμε 350 χρόνια πίσω;» Όχι, το ζητούμενο δεν είναι αυτό, απλώς κάποια μορφή φυσιοκρατίας με χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής και προσαρμοσμένη στην τεχνολογία και στα επιτεύγματα της ανθρωπότητας θα πρέπει να αναλυθεί και να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να επιτύχουμε τους στόχους του Έθνους μας. Το ζητούμενο είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να ορθοποδήσει το έθνος μας; Η ευημερία ενός κράτους εξαρτάται από το κεφάλαιο που επενδύεται στην ύπαιθρο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Ελληνικός εθνικισμός είναι βασισμένος στην ελληνική φύση. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ελληνική φύση είναι η βάση για ό,τι δήποτε. Από τις τέχνες (όπως ο Περικλής Γιαννόπουλος αναφέρει στα έργα του «Ελληνική Γη» και «Ελληνικό Χρώμα») έως και την εθνική παραγωγή μας, μέχρι να επιτύχουμε την αυτάρκεια. Αρκεί να την σεβαστούμε και θα μας προσφέρει απλόχερα τα αγαθά της.

Επιστροφή τη φύση, επιστροφή στην ύπαιθρο, επιστροφή στην Εθνική παραγωγή μέσω κάποιας μορφής φυσιοκρατίας προσαρμοσμένη σαφώς στα σημερινά δεδομένα τα οποία μπορούν να διευκολύνουν τις διαδικασίες, χρησιμοποιώντας σωστά την τεχνολογία.

https://ellinikiafipnisis.blogspot.com/2020/03/blog-post_17.html

11 comments :

  1. Anonymous3/3/20 20:47

    Και αναρωτιόμουν, γιατί δεν δημοσιεύεις ποτέ έναν αντίλογο στην πλύση εγκεφάλου των μαρξιστών.

    Αν και με ενθουσιάζουν όσα διάβασα, καθώς απεχθάνομαι τα χρηματοοικονομικά, όλα αυτά είναι υπέροχα, αλλά εκτός πραγματικότητας. Δεν ίσχυαν ούτε καν στην εποχή του Περικλή (και έχω διαβάσει ολόκληρη πραγματολογική ανάλυση, επ'αυτού). Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα λίγα χρήματα βγαίνουν με κόπο, αλλά τα πολλά με κόλπο. Η γεωργία σε βοηθά στα δύσκολα -όπως τώρα, κακή ώρα- αλλα δεν σε κάνει πλούσιο, ούτε σου δίνει αρκετό ελεύθερο χρόνο, ούτε ταιριάζει με τα έμφυτα και επίκτητα γνωρίσματα όλων των ανθρώπων, ώστε να είναι αρεστή ως βιοποριστικό επιτήδευμα. Και Δυστυχώς, τα μεγάλα έργα δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την γεωργία. Οι Έλληνες της αρχαιότητας είχαν δούλους, εμείς όχι. Και χωρίς μεγάλα έργα σε ξεπερνάνε οι αλλοδαποί. Μεγάλη αλήθεια. Το παράδειγμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας είναι εκκωφαντικό, για να αγνοηθεί. Χωρίς πρόοδο, καταρρέεις.

    Με έχει απασχολήσει πολύ το θέμα αυτό, ως νοητική άσκηση, αλλά τελεσίδική απάντηση δε βρήκα. Η μία λύση που σκέφτομαι περιλαμβάνει αυτάρκεια με ποιοτικό πλεονέκτημα, βασισμένο με αυτοματοποημένες τεχνικές καινοτομίες, δηλαδή σε εφαρμοσμένη έρευνα και γνώση. Η άλλη λύση που σκέφτομαι περιλαμβάνει αυτάρκεια με ποσοτικό πλεονέκτημα, βασισμένο σε εξαγωγές, δηλαδή σε πώληση πετρελαίου, σπάνιων γαιών και εξειδικευμένων υπηρεσιών. Μια άλλη λύση που σκέφτομαι περιλαμβάνει αυτάρκεια με πολύ πιο προωθημένο τρόπο και έχει σχέση με την ενεργειακή απόδοση κάθε ενός, αλλά προϋποθέτει ολική μέτρηση της φύσης, βασισμένη σε πιθανοθεωρητικό μοντέλο προβλεψιμότητας του είναι.

    Όλα αυτά, βεβαίως, ομοιάζουν με δικές μας ονειροφαντασίες, διότι προϋποθέτουν την ύπαρξη ανθρώπων. Αλλά οι άνθρωποι είμαστε ελεύθεροι, να είμαστε ή να μην είμαστε, να πράξουμε όπως θέλουμε, και συν τοις άλλοις να αλλάζουμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και οποιοδήποτε σύστημα παραγνωρίζει την ελεύθερη βούληση είναι καταδικασμένο να αποτύχει, μακροπρόθεσμα. Συνήθως, η ιστορία αλλάζει με ιδέες και όπλα, διότι ιδέες χωρίς όπλα είναι ανεφάρμοστες, ενώ όπλα χωρίς ιδέες είναι άχρηστα. Και, ως γνωστόν, η μαμή της ιστορίας είναι η βία. Συνήθως, λοιπόν, λίγοι πρωτόβουλοι άνθρωποι δίνουν μάχες και επικρατούν οι ιδέες τους. Η ιστορία οδεύει, ολοταχώς, προς το τέλος της εποχής των Ιχθύων και, πλέον, απειλείται το ίδιο το είδος. Οποιοσδήποτε δεν λαμβάνει υπόψιν αυτά, ζει στον κόσμο των ονειροφαντασιών του.

    Πάντως, για την ιστορία:

    I studied ancient languages. So I learned to read Latin and ancient Greek. This gave me an unusual background when I was interested in economics. Adam Smith’s teacher was Francis Hutcheson (1694–1746) who was a professor of Philosophy at the University of Glasgow. In 1742, Hutcheson published books entitled Short Introduction to Moral Philosophy, Elements of the Law of Nature, and the third one carried the title of The Principle of Oeconomics and Politics. The latter is the book that resurrected “Oikonomikos” of the Athenian Xenophon’s work from its Greek origin during the 4th century BC giving us the word ECONOMICS (“oikos” meaning household and the complex root “nem” meaning “to regulate, to administer, to control”).

    To my complete shock, Hutcheson translated this into Latin as “Oeconomics” and later into English giving us “Economics” but he also followed the content of Xenophon’s work chapter by chapter. Then the very order of topics discussed in the economic portion of Hutcheson’s System of Moral Philosophy, published in1755, was repeated by Smith in his Glasgow Lectures and again in the Wealth of Nations. So it is interesting to me that the source was really Xenophon, who received no credit.

    ReplyDelete
  2. 3/3/20 20:47

    ΒΡΗΚΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΜΑΤΩΝ. ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΟΜΑΙ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΣΟΥ.

    ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΩΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΝΑ. ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΩΣ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΑΓΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ , ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΒΑΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΑΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΟΝΑΔΕΣ ΜΕΤΡΗΣΕΩΣ ΤΗΣ. Ο ΣΥΓΚΕΡΑΣΜΟΣ ΔΛΔ ΚΑΙ ΙΣΩΣ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΒΡΕΙ ΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗΝ (ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ).

    ΟΙ ΤΩΡΙΝΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΙΝ ΤΟΥΣ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ ΠΕΠΑΛΑΙΩΜΕΝΕΣ ΑΡΧΕΣ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΠΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΙ ΣΕ ΑΠΛΗ ΦΙΛΙΚΗ ΣΧΕΣΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΣΦΙΞΗ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΑΝ ΟΧΙ ΚΑΘΑΡΗ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ.

    ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΩΝ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΩΝ , ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ...

    ReplyDelete
  3. Anonymous5/3/20 14:01

    Σε ευχαριστώ πολύ για τον αγαθό σου λόγο, αν και νιώθω ότι με υπερτιμάς. Όπως σε ευχαριστώ πολύ που αφιερώνεις χρόνο, ώστε να διαβάσεις τις σκέψεις μου, να τις δημοσιεύσεις, και να απαντήσεις σε αυτές, αποτιμώντας τες, με νηφαλιότητα και λογικότητα. Με τιμάς, και ας μη στο έχω πει. Θα έλεγα ακριβώς τα ίδια και σε εσένα, αλλά είμαι σίγουρος ότι έχεις γνῶθι σαὐτόν. Εξάλλου, εάν δεν ίσχυαν αυτά δια εσέ, δεν θα ήμουν εδώ, διαβάζοντας τα γραφόμενά σου, ούτε και όλοι όσοι κατά καιρούς σε επικροτούν, δικαίως, για την ικανότητά σου, να σχολιάζεις διορατικά την επικαιρότητα, να πληροφορείς, αντικειμενικώς, επί των όσων σχολιάζεις, και εν τέλει να εμψυχώνεις. Το σημαντικότερο όλων, ωστόσο, είναι η σκοπευμένη προσήλωσή σου στην ιδιότητα του Έλληνα, δηλαδή στην Ελληνικότητα, και δη στην επιδίωξη του Ελληνοκρατείν, δια της επανελλήνισης. Η πράξη σου αυτή και μόνον αρκεί, ώστε να προσδώσει σε εσέ πολλούς σπάνιους επιθετικούς προσδιορισμούς.

    Αλλά ας μακρηγορήσω, για λίγα λεπτά της ώρας. Επί των ζητημάτων του θέματος, όπως πολύ σωστά γράφεις, και συμφωνώ κι εγώ, κατά την ταπεινή μου γνώμη, οποιαδήποτε προσπάθεια για (άνευ αμφισβητήσεως) γνώση -και παρά τα ανυπέρβλητα κριτήρια ελέγχου των Σκεπτικών Φιλοσόφων- θα προκύψει από μετρήσεις (αρίθμηση) και συσχετίσεις (λογική), ήτοι ως προσπάθεια μετρησιμότητας (αριθμητικότητας), συσχετικότητας (λογικότητας) και επαληθευσιμότητας (πειραματικότητας). Και επ'αυτού, ας ενθυμούμαστε όλοι, καθώς όσα μνημονεύουμε από το γένος μας, ιστορώντας τα, είναι αξιοθαύμαστα και διδακτικά, ότι χρειάστηκε ένας γίγαντας της νόησης, ο Θαλής, ώστε με τις μετρήσεις και τους συσχετίσεις του, να διαλύσει κάθε πρότερη ονειροφαντασία, περί της φαινομενικά διακριτής και παρατηρήσιμης κίνησης της Σελήνης, την οποία όλοι την αντιλαμβάνονταν (ὁρῶ), αλλά μόνον εκείνος την κατάλαβε (νοώ), με τον τρόπον αυτόν. Οι πρόγονοί μας λαλούσαν, ομιλούσαν, μύθευαν, και κάποια στιγμή άρχισαν και να λέγουν, πριν φιλοσοφήσουν. Τεράστιο επίτευγμα, νοητικός άθλος και κληροδότημα προς όλους εμάς (αν και, δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, κάποιοι ακόμα λαλούν ή έχουν λαλήσει, αδολεσχίζοντας τα ιμάτια της εικονικότητάς τους). Ας ενθυμούμαστε, επίσης, ότι τα μαθηματικά είναι η μοναδική «γλώσσα» (δηλαδή ο κώδικας), η οποία δεν χρειάζεται μετάφραση. Φερ'ειπείν, τα συμπεράσματα των μετρήσεων και των συσχετίσεων κάποιων εξ'αυτών των πρωτοπόρων της νόησης ισχύουν, άνευ αμφισβητήσεως, διαρκώς και ανελλιπώς, και επαληθεύονται δι'αποδείξεων, από οποιονδήποτε «δεήσει», ἵνα σκεπτεί με τον ίδιον τρόπον· τα παραδείγματα πάμπολλα.

    Και από τότε που ενθυμούμαι για πρώτη φορά, να σκέπτομαι το θέμα αυτό και όσα ζητήματα προκύπτουν εξ'αυτού, εμπνευσμένος από αυτόν και από άλλους ένδοξους προγόνους μας, προσπαθώ, μεθοδικώς και επί σειρά ετών, να ενώσω στην σκέψη μου όσα -εκ πρώτης όψεως, μονάχα- φαίνονται ετερόκλητα, αλλά φρονώ ότι δεν είναι. Φρονώ, ότι δυνάμεθα, να νοήσουμε, δηλαδή να γνωρίζουμε δια της νόησης, το μετρήσιμο νόημα, το σημαίνον, αυτό το οποίο σημαίνει κάτι, το περιβάλλον, αυτό που μας περιβάλλει, σε αυτό το απέραντο, επαναλαμβανόμενο, κοσμικό (εύμορφο, ωσάν κόσμημα) σχέδιο (βαρβαριστί: motif, pattern), ήτοι την συχνότητα (όπως, πολύ σωστά, έλεγε και ο Ν. Τέσλα) της μεταβλητότητας της Ολότητας, δηλαδή όλων όσα δύνανται να Είναι. Αναπόφευκτα, αυτή η νοηματοδότηση καθιστά, στην πορεία, κάποια ερωτήματα άνευ νοήματος.

    ReplyDelete
  4. Anonymous5/3/20 14:03

    Σκεπτόμενος, ως αντίληψη, την δακτυλιοειδή και απειροστά αυτο-ομοιόμορφη μεταβλητότητα της Ολότητας, καταλαβαίνω ότι η τύρβη αποτελεί το επαναλαμβανόμενο, πολύπλοκο σχέδιο της μεταβλητότητας αυτής (https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn%3AANd9GcQXXQgw887S1nQMQnrNXnOX9mknSxRsrves6jXOw2eg8YcsRj_S), μικροσκοπικώς, μεσοσκοπικώς και μακροσκοπικώς, και διακρίνω, εκ της συχνότητάς της, την (α)προβλεψιμότητα -ουχί (α)προβλεπτότητα- όλων όσα δύνανται να Είναι. Την απροβλεψιμότητα την ορίζω, ως ελευθερία. Διότι, όπως ακριβώς η διαφορά προϋποθέτει τον χώρο, έτσι και η ελευθερία προϋποθέτει την απροσδιοριστία. Ειδάλλως, εάν δεν είμαστε ελεύθεροι, ώστε να κάνουμε ό,τι θέλουμε (απ'όπου και η προβληματικότητα περί της ηθικότητας, και η συνεπακόλουθη κανονικότητα, ως απόρροια της ελευθερίας), τότε απλώς συνειδητοποιούμε την ανελευθερία μας, ωσάν βραχνά. Μα, εάν είναι έτσι, τότε ποιά είναι όλα τα ψηφία του αριθμού π; Ουδείς γνωρίζει! Τουτέστιν, είμαστε ελεύθεροι, εξ'ορισμού, επειδή ορίζουμε ότι δεν μπορούμε ούτε καν να προσδιορίζουμε. Είμαστε ελεύθεροι στην τυρβώδη μας σκέψη.

    Φρονώ, ότι η Ολότητα πάλλεται, κυματίζει, συχνάζει, ρυθμικώς. Θαρρώ, ότι το Είναι και το μη Είναι, ομοιάζουν και τα δύο, ωσάν να «αναβοσβήνουν», ωσάν να αποτελούν το πρωτοπανάρχαιο, μυθολογικό αρχέτυπο όλων των δυισμών. Και Είναι και δεν Είναι (ακυρώνοντας στην πράξη το ψευδοδίλημμα: γιατί Είναι και όχι μη Είναι).

    Επίσης, αμφισβητώ, ότι στην Οντολογία το Ον, ως σκέψη, είναι ξέχωρο του φαινομένου (ήτοι της διακριτής σκέψης, καθώς η χρήση του ρήματος φαίνομαι είναι καταχρηστική, λόγω της έμφασής μας στην όραση), και αμφισβητώ ότι οι διακρίσεις της Οντολογίας (δηλαδή η ουσιοκρατία, η προσωποκρατία, και η ατομοκρατία) δεν είναι αυθαίρετες, ποιοτικές κατηγορίες. Με άλλα λόγια, το δίλημμα, ίσως, είναι άνευ νοήματος. Παρομοίως, κρίνω και επί της πραγματοκρατίας, ιδεοκρατίας, φαινομενοκρατίας, επιφαινομενοκρατίας και φαινομενολογίας. Κατά την γνώμη μου, η ερώτηση, εάν στην κειμενικότητα προηγείται η υποκειμενικότητα, έναντι της αντικειμενικότητας, υπαγορεύει την απάντηση. Η κειμενικότητα είναι σκέψη με συγκεκριμένο, τυρβώδες σχέδιο, το οποίο ίσως είναι δυνατόν να μετρηθεί, ως λόγος, δηλαδή ως συσχέτιση σκέψεων. Και εάν, λοιπόν, οι σκέψεις δύνανται να μετρηθούν, τότε, από τις τέσσερις θεμελειώδεις κατηγορίες του Αριστοτέλη, ίσως, η κατηγορία της ποιότητας είναι δυνατόν να καταργηθεί, οριστικώς και αμετακλήτως.

    Άραγε, ευφυολογώντας, η σκέψη «έκανε» το φωτόνιο ή το φωτόνιο τη σκέψη; Μα, το φωτόνιο είναι λέξη, είπωμα, θα μπορούσες να απαντήσεις, και οι λέξεις είναι οι φορείς των σκέψεων. Συνεπώς, το φωτόνιο είναι σκέψη, και η σκέψη δεν τέμνεται. Όλα είναι σκέψεις, και η διάκριση του εαυτού είναι, επίσης, σκέψη (παρότι δεν διακρίνουν όλοι εαυτόν, υπάρχουν και άνθρωποι χαμένοι εις την σκέψη των, αποτελώντας αίνιγμα, δια εμάς). Ωστόσο, η σκέψη οριοθετείται. Και, ευτυχώς, αυτά τα όρια των σκέψεών μας τα διερεύνησαν με διάφορους τρόπους (φερ'ειπείν, με διάλληλο τρόπο, με σιωπηρές υποθέσεις, κτλ.) οι Σκεπτικοί Φιλόσοφοι.

    ReplyDelete
  5. Anonymous5/3/20 14:03

    Σκέπτομαι, υποθέτοντας. Απορώντας, εάν δεν είμαι μόνο εγώ, σολιψιστικώς. Απορώντας, εάν ονειρεύομαι. Απορώντας, εάν προσομοιώνομαι. Απορώντας, εάν δεν είμαι καλωδιωμένος μυελός σε δοκιμαστικό σωλήνα εργαστηρίου. Απορώντας, εάν μπορώ ρητώς να αληθεύω, καθώς κάθε λογικό σύστημα εμπεριέχει τουλάχιστον μία πρόταση, η οποία δεν είναι ούτε αληθής ούτε ψευδής, όπως το ρήμα ψεύδομαι. Απορώντας, εάν υπάρχει παρελθόν ή μέλλον, καθώς εδώ και τώρα ιστορώ και εδώ και τώρα μέλλω. Απορώντας, ακόμα κι εάν γεννήθηκα, καθώς δε θυμάμαι την γέννησή μου και ούτε γνωρίζω κάποιον, ο οποίος να θυμάται τη δική του. Απορώντας, ακόμα και για το εάν θα πεθάνω. Μα, ζω! Όταν ο άνθρωπος ζει μόνος του, όπως ο Ροβινσώνας, απολαμβάνει πλήρη ελευθερία (άνευ ηθικών περιορισμών, κάνοντας ό,τι θέλει), αλλά ελάχιστη ασφάλεια. Ακόμα κι ένας πονόδοντος αρκεί, ώστε να υποφέρει ή/και να αποβιώσει. Εάν πάλι ζεί με άλλους, περιορίζεται, αλλά είναι πιο ασφαλής. Σήμερα, στην μαζική (α)κοινων(ησ)ία των δισεκατομμυρίων «στοιβαγμένων», οι άνθρωποι ούτε ασφαλείς είναι, ούτε μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

    Ωστόσο, οτιδήποτε κι αν συμβεί με οποιονδήποτε τρόπο κι αν συμβαίνει, η (εδραιωμένη στην απροβλεψιμότητα) προβληματικότητα του ανθρώπου, περί της ηθικότητας και η συνεπακόλουθη κανονικότητα προς επίλυσιν αυτής, δεν θα πάψει, ποτέ. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν οργανωθούν οι κοινωνούντες, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν παράγουν και αναπαραχθούν. Καθώς το ανθρώπινο δράμα, δηλαδή η προβληματικότητα, συνίσταται από το εξής τρίπτυχο: θνητότητα, φθαρτότητα και συγκρουσιακότητα.

    Σχηματικώς και αδρομερώς, μπορούμε να διακρίνουμε, ακόμα και στη εποχή μας, δύο πανάρχαιους τρόπους ηθικότητας, επί της προβληματικότητας, εκ διαμέτρου αντίθετους. Όσοι άνθρωποι νιώθουν ανίσχυροι, ως προς το περιβάλλον, εσωστρέφονται με δέος και δια της παρακλητικότητας, προσεύχονται, ζητώντας έλεος και θαύματα, γονυπετείς. Αντιθέτως, όσοι άνθρωποι νιώθουν ισχυροί, ως προς το περιβάλλον, εξωστρέφονται με έπαρση και δια της ισχύος τους, βιαίως, το αλλάζουν ως βούλονται και σκοπούν, ορθοί. Οι πρώτοι προσεύχονται και θυσιάζουν, ενώ οι δεύτεροι ξορκίζουν και μαγεύουν. Οι πρώτοι θεοποιούν το περιβάλλον, ενώ οι δεύτεροι τον εαυτό τους. Η ηθικότητα των περισσότερων διακρίνεται κάπου μεταξύ των δύο άκρων, στην αδρομέρεια του σχήματος αυτού.

    Διαχρονικώς, οι περισσότεροι άνθρωποι -αλλά, όχι όλοι-, όταν προβληματίζονται περί της ηθικότητάς τους, βιώνουν ανείπωτο φόβο επί του θάνατου, δηλαδή επί της αμετάκλητης απώλειας της εμπειρίας του αγαπητού άλλου. Έτσι, καθιστούν την θνητότητα, αενάως, επίκαιρη σκέψη. Αυτή η σκέψη καθίσταται η σκέψη αναφοράς τους, ως προς την ηθικότητά τους. Φερ'ειπείν, το τρίπτυχο της Χριστιανοκρατείας συνοψίζεται, ως εξής: Ο Ιησούς αναστήθηκε, τα πάθη είναι καθαγιασμένα, πίστις και εγκράτεια.

    Γενικώς, σχηματικώς και αδρομερώς, μπορούμε να διακρίνουμε λίγα «μεγάλα» προβλήματα, αρκετά «μεσαία», και πολλά «μικρά». Τα περισσότερα προβλήματα είναι υποκειμενικά και ουχί αντικειμενικά. Ως αποτέλεσμα, οι θρησκευτές ασχολούνται, κυρίως, με την θνητότητα και την φθαρτότητα. Οι κυβερνήτες ασχολούνται, κυρίως, με την συγκρουσιακότητα, καθώς τα οργανωτικά προβλήματα είναι δευτερεύοντα (σημειωτέον ότι οι συνταγματικές αρμοδιότητες της παρούσης κυβερνήσεως είναι μόλις 22.000). Ενώ με τα πολλά μικρά προβλήματα της καθημερινότητας ασχολείται ο καθείς μόνος του. (https://1zl13gzmcsu3l9yq032yyf51-wpengine.netdna-ssl.com/wp-content/uploads/2019/03/Seneca-Quotes-on-stress-1024x538.png). Δυστυχώς, είμαστε εγκλωβισμένοι στον λαβύρινθο των σκέψεών μας (https://2.bp.blogspot.com/-Q6h8NOkhOn0/XJYXY0zMphI/AAAAAAAASfk/tShcixDzgZ4D1W3ttyK-jEtRk2Cp4Lw3QCLcBGAs/s1600/Richard%2BBandler%2Bnlp%2Bquotes%2B%25287%2529.png).

    ReplyDelete
  6. Anonymous5/3/20 14:04

    Διαχρονικώς, οι άνθρωποι εντέλλονται (εντολές), βούλονται (βουλεύματα), συντάσσουν (συντάγματα), διατάσσουν (διατάγματα), νέμουν (νόμους), νομοθετούν (νομοθετήματα), παραγγέλνουν (παραγγέλματα), θέτουν, ορίζουν, καθορίζουν, περιορίζουν, κτλ. Τι; Κανόνες. Γιατί; Για να αποπροβληματιστούν, ως προς το τι θα κάνουν. Όσο εκπληκτικό κι αν ακούγεται, όλοι οι κανόνες συνοψίζονται σε τέσσερις κατηγορίες. Αναφορικά με τον ίδιο, αναφορικά με τον άλλον, αναφορικά με τα αντικείμενα του άλλου, και αναφορικά με την συναλλαγή των αντικειμένων μεταξύ του ιδίου και του άλλου. Φερ'ειπείν, όσον αφορά τον άλλον, περίπου 50.000 κανόνες ορίζουν περίπου 5.000 πράξεις, ως αδικοπραξίες με ανάλογες ποινές.

    Όταν η προβληματικότητα απομειώνεται, δηλαδή όταν κάποιος βάλλεται λιγότερο, ο άνθρωπος δύναται να συναισθανθεί ευαρέσκεια, ευτυχία, ευδαιμονία, αταραξία, μακαριότητα, ολβιότητα, νιρβάνα, ακόμα και αγάπη. Αντιθέτως, όταν η προβληματικότητα προσαυξάνεται, δηλαδή όταν κάποιος βάλλεται περισσότερο, ο άνθρωπος δύναται να συναισθανθεί δυσαρέσκεια, ακόμα και μίσος. Εάν ενδοβάλλει την δυσαρέσκειά του, εσωστρέφεται και αυτοκαταστρέφεται. Ενώ, εάν προβάλλει την δυσαρέσκειά του, εξωστρέφεται και (κατα)στρέφει ό,τι τον διαβάλλει, τον καταβάλλει, τον υποβάλλει, τον προσβάλλει, τον αναβάλλει, τον περιβάλλει, οτιδήποτε τον βάλλει, τελος πάντων.

    Αν το καλοσκεφτείς, όλα είναι «μετρημένα κουκιά». Φαντάσου το εξής: Έστω ότι ένας άνθρωπος ζει εκατό έτη. Εάν κάθε δευτερόλεπτο, προβληματίζεται και αναρωτιέται πώς να πράξει, τότε αυτός ο άνθρωπος δύναται, να προβληματιστεί περίπου τρία δισεκατομμύρια φορές, ηθικώς. Όμως, εάν το καλοσκεφτείς επισταμένως, θα διαπιστώσεις με λογικό τρόπο, ότι θα προβληματιστεί λιγότερες από ένα εκατομμύριο φορές (τις περισσότερες φορές, επί ασήμαντων προβλημάτων). Εάν, τώρα, τοποθετήσεις όλες αυτές τις σημαντικές ερωτήσεις σε έναν τεράστιο κατάλογο, όπου σε κάθε ερώτηση θα αντιστοιχεί τουλάχιστον μια απάντηση ή και περισσότερες, τότε η σειρά των επιλεγμένων απαντήσεων καθορίζει το ήθος του ανθρώπου. Στην εποχή μας, με το κατάλληλο λογισμικό, θα μπορούσε ο καθείς να (ανα)γνωρίζει τον εαυτό του, απαντώντας το ερωτηματολόγιο αυτό. Η ονοματοδοσία είναι ήδη διαθέσιμη, συνεπώς, δεν χρειάζεται καν να επινοηθούν νέοι όροι.

    Τουτέστιν, από τις (δισ)εκατομμύρια εν δυνάμει πράξεις μας, όσες τιμωρούνται, ως αδικοπραξίες, από τους κρατούντες, είναι μονάχα λίγες χιλιάδες. Συνεπώς, για όποιον ενδιαφέρεται και προσπαθήσει, έστω και σε γενικές γραμμές, με απλό, λογικό και ταξινομημένο τρόπο, προκύπτει ότι όλη η οργανωτική προβληματικότητα, μεταξύ διαφορετικών, κοινωνικών ομάδων, οι οποίες αποσκοπούν στον συνολικό έλεγχο, αφορούν περίπου 1.000 κανόνες. Τόση έλλογη και έμπρακτη, ανθρώπινη, συγκρουσιακότητα, για λίγες χιλιάδες απαγορευτικούς κανόνες, εκ των οποίων ελάχιστοι είναι κομβικής σημασίας και αφορούν σε θεμελιώδεις αρχές ηθικότητας!

    Όμότοπον, όμαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον, ομότροπον και ομόσκοπον (η ταπεινή προσθήκη είναι δικής μου εμπνεύσεως, οι προθέσεις μου αγαθές και επ' ουδενί διεκδικώ δάφνες, εξάλλου ανωνυμογραφώ). Όπως αντιλαμβάνεσαι και καταλαβαίνεις, αποφάσισα να εμβαθύνω, νοηματικώς, τα λόγια του Ηροδότου, προσθέτοντας έδαφος και σκοπό και έχοντας κατα νου έξι υπέροχα ερωτήματα: Ποιος, που, πότε, τι, γιατί, πως. Ουσιαστικώς, η συγκρουσιακότητα περί της (ετερο)κανονικότητας αφορά, κυρίως, στο ομότροπον, με έπαθλο τον τόπον. Το δε ομόσκοπον αποτελεί διαρκές ζητούμενο, καθώς προϋποθέτει ομοψυχία και κυβερνήτη, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, ερίζουμε· κοινώς, η έριδα και διχόνια μας κυβερνούν.

    ReplyDelete
  7. Anonymous5/3/20 14:06

    Μα όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα παρόμοια μένουν, θα πεις. Τις πταίει, λοιπόν; Οι άνθρωποι δράττονται της προβλέψιμης, φυσικής μεταβλητότητας και αλληλοκανονίζονται, βιαίως και ενόπλως, επιβάλλοντας τον κώδικα κανόνων, τον οποίο οι ίδιοι κρίνουν εξ'ιδίων, ως ιδανικό και δίκαιο. Οι κώδικες εκπορεύονται από την επίμονη σκέψη, την οποία αποκαλούμε πίστη, ήτοι το ομόθρησκον κάθε ομάδας ανθρώπων. Δεν φταίει, μονάχα, η ανιστορικότητα των ανθρώπων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι άνθρωποι ιστορούν κατά το μάλλον ή ήττον τα ίδια, επειδή τα πάθη των ανθρώπων (έμφυτα και επίκτητα) παραμένουν τα ίδια, και επειδή οι σεισμοί, οι λ(ο)ιμοί, οι καταποντισμοί, οι ηφαιστειακές εκρήξεις, οι πλημμύρες, οι παγετώνες και οι πάσης φύσεως διάφορες, άλλες φυσικές καταστροφές συνεχίζονται με τον ίδιο προβλέψιμο ρυθμό. Όποια κανονικότητα δεν είναι αρκετά ισχυρή, καταρρέει, όπως ένας ισχυρός τυφώνας δύναται να «καταπιεί» έναν ασθενή τυφώνα, τηρουμένων των αναλογιών, μεσοσκοπικώς. Κάθε 2150 έτη καταρρέουν πολιτισμικά συστήματα. Κάθε 309 έτη καταρρέουν αυτοκρατορικά συστήματα. Κάθε 224 έτη καταρρέουν πολιτικά συστήματα. Κάθε 150 έτη καταρρέουν δικαστικά συστήματα. Κάθε 70 έτη καταρρέουν οικονομικά συστήματα. Κάθε 50 έτη καταρρέουν ειρηνικά συστήματα συμβίωσης. Η αιτία είναι, κυρίως, η αυξομειώσιμη ροή ενέργειας του ήλιου, καθώς το όλο ηλιακό σύστημα, εάν δεν το παρατηρήσουμε ηλιοστατικώς, είναι μια τεράστια, δακτυλιοειδής, απειροστά αυτο-ομοιόμορφη, γαλαξιακή τύρβη.

    Συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι άνθρωποι ούτε αντιλαμβάνονται, ούτε καταλαβαίνουν, όσα συμβαίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν γνώση, αλλά γνώμη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κυττούν, αλλά κοιτάνε. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγωνιούν για την ανυπαρξία των, διότι αν αυτό ήταν αληθές, τότε θα αγωνιούσαν, συνειδητοποιώντας ότι δεν υπήρξαν πριν γεννηθούν (εγώ ακόμα δεν έχω συναντήσει έναν άνθρωπο, ο οποίος να νιώθει δέος, όταν σκέφτεται, ότι πριν γεννηθεί δεν υπήρξε). Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν, πρωτίστως, να ζήσουν και, δευτερευόντως, αναρωτιούνται περί ηθικής. Οι περισσότεροι άνθρωποι φάσκουν και αντιφάσκουν, ενόσω «πνίγονται» στην χαρακτηρολογική δομή (τύρβη) της προσωπικότητάς τους. Θαρρώ, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, απλώς, θέλουν να ζήσουν περισσότερα χρόνια και να απολαύσουν περισσότερα. Εξάλλου, το εύχονται, διαρκώς και με κάθε αφορμή, θέλουν να ζήσουν πολλά και καλά χρόνια. Βλέπεις, ο διαχρονικός πόθος του ανθρώπινου είδους, σε ολόκληρη τη διάρκεια της ιστορίας, είναι το ελιξίριο της νεότητος. Ωστόσο, αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς σοβαρά, έως σήμερα, είναι ότι εάν αυτό επιτευχθεί, η ανθρωπότητα θα καταρρεύσει, λόγω δομικών, συστημικών προβλημάτων, εντός ολίγων γενεών. Όπως καταλαβαίνεις, η συμπεριφορά της ανθρωπότητας ομοιάζει με μωρού παιδιού. Αλλά στην εποχή αυτή, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο κορεσμού, ώστε απειλείται το ίδιο το είδος, μεταξύ άλλων, ακόμα και με εθελούσιο διανθρωπισμό, καθώς η τεχνητότητα διεισδύει στην (ανθρώπινη) φυσικότητα, αλλοιώνοντάς την.

    Υπάρχει μια «φυσική τάξη πραγμάτων», και εμείς οι άνθρωποι φαντάζουμε ασήμαντοι, και οι ζωές μας πολύ σύντομες. Εν τέλει, η κοινωνία μας είναι έτσι, επειδή έτσι κοινωνούμε. Και κοινωνούμε έτσι, επειδή έτσι είμαστε: εκ φύσεως, εκ μαθήσεως, εξ επιλογής, εκ της τύχης και, ίσως, εκ πολλών άλλων. Οποιοσδήποτε δεν λαμβάνει υπόψιν του όλα αυτά, ζει στον κόσμο των ονειροφαντασιών του.

    Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι πρόγονοί μας τα είπαν σχεδόν όλα, και δεν άφησαν και πολλά σε εμάς τους απογόνους των, ώστε να τα ανακαλύψουμε. Είναι ωραίο, να πρωτοπορείς. Και, ίσως, είναι προτιμότερο να κληροδοτείς, παρά να κληρονομείς. Καθώς, σίγουρα, δεν τους θυμόμαστε για τα πελεκημένα λιθάρια τους, αλλά για τον τρόπο της σκέψης τους. Διότι όλα εκείνα, τα οποία συνέγραψαν στα 2.500 εναπομείναντα κείμενα (μόλις το 2% της συνολικής, αρχαιοελληνικής γραμματείας), συνιστούν το ανθρώπινο δράμα. Χωρίς αυτά, δεν ομιλούμε περί ανθρώπου. Χωρίς θνητότητα, φθαρτότητα και συγκρουσιακότητα (εντός του ανθρώπου και μεταξύ των ανθρώπων) δεν νοείται άνθρωπος.

    ReplyDelete
  8. Anonymous5/3/20 14:11

    Και είναι να απορεί κανείς, πού τελειώνει η προβλεψιμότητα και πού αρχίζει η απροβλεψιμότητα; Άραγε, αξιοποιούμε την ελευθερία μας ή μήπως η ελευθερία μας ομοιάζει με το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων μας, το οποίο συμβαίνει αυτομάτως, εκτός από τη στιγμή που εμείς αποφασίζουμε να ανοιγοκλείσουμε τα βλέφαρά μας, σκοπίμως;

    Σε 10.000 έτη από τώρα, οι απόγονοί μας -εάν υπάρχουν- ενδέχεται, να σκέπτονται την εποχή μας με τον ίδιο τρόπο που σκεπτόμαστε εμείς σήμερα τη νεολιθική εποχή. Και σε 100.000 έτη, ενδεχομένως, κάποιο άλλο είδος να κοιτάει τα οστά μας -τα οποία, παρεμπιπτόντως, θα είναι τα μόνα που θα έχουν απομείνει, καθώς ούτε ξύλα, ούτε πέτρες, ούτε μέταλλα, ούτε χαρτιά, ούτε γυαλιά, ούτε πλαστικά θα έχουν απομείνει- με τον ίδιο τρόπο που σκεπτόμαστε εμείς, σήμερα, τα οστά των δεινοσαύρων. Αν και, τώρα που το ξανασκέφτομαι, τα ραδιοκύματα που εκπέμπουμε, ως πολιτισμένο είδος εδώδιμης ύλης, ενδεχομένως, να υπάρχουν ακόμα και μετά από 1.000.000 έτη, αποδεικνύοντας ότι τελικά ήμασταν, μακράν, το καλύτερο "Hell’s Kitchen" δορυφορικό κανάλι στο σύμπαν! Τα υπόλοιπα είναι, απλώς, λεκέδες στο πιγούνι μας, από τους εχθρούς μας που φαγωθήκανε στον αγώνα της επικράτησής μας. Ωμό, κυνικό, ευφυολογηματικό, αλλά με δόση αλήθειας.

    Παρεμπιπτόντως, παρότι σπανίως γράφω, ας διευκρινήσω, για άλλη μια φορά, παρενθετικώς, προς όσους δεν με αναγνωρίζουν από τον τρόπο γραφής μου, επειδή -καλώς ή κακώς- δεν γράφω με ψευδώνυμο (αλλά ούτε και προτιμώ να υπογράφω με το ονοματεπώνυμό μου, δημοσίως), ότι είμαι ο ίδιος, ο οποίος έγραψα ως σχόλια, μεταξύ άλλων, και για την «κατά Πλάτωνος Θεωρία του Παντός και την Σπυρίδειο Ενιαία Θεωρία της Ηλεκτροϊσχυράς Αλληλεπιδράσεως» του ιδιοφυή Έλληνα καθηγητή, για τον φιλλέληνα Martin Armstrong και την καινοφανή του θεωρία «Economic Confidence Model», και ανέφερα τις επιστημονικές εργασίες της Ανδρονίκης Μαστοράκη, το βιβλιο «Behold A Pale Horse» του William Cooper, το πόνημα του Jonathan Basile «Library of Babel» και τη συγκλονιστική ιστορία του Τζόζεφ Φρυγανιώτη από το Αλιβέρι της Εύβοιας, καθώς και κάποια άλλη φορά σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, περί του κοσμικού σπιράλ των 2150 (ή 2160, κατ'εσέ) ετών. Ενώ, προσφάτως, προσπάθησα, επιγραμματικώς, να συνοψίσω με παρατηρήσεις το διαχρονικό μας δράμα των Ελλήνων, απαντώντας στον κύριο George Billinis.

    Μακρηγορώ, αλλά εάν φτάσατε ως εδώ, ελπίζω να μην σας κούρασα με όσα προσπάθησα να συνοψίσω ως σκιαγράφημα, με αρχή, μέση και τέλος, επί παντός επιστητού. Όπως πάντα, όταν γράφω, συνηθίζω να εκφράζω την αισιοδοξία μου, παρότι αναγνωρίζω ότι ζούμε σε, τεχνηέντως, εφιαλτική δυστοπία, διότι, στην τελική, εάν ήθελα να απαισιοδοξήσω, θα διάβαζα τα γραφόμενα των εχθρών μας. Εξάλλου η αισιοδοξία και η προετοιμασία (διατροφή, άθληση, μόρφωση) δεν έβλαψε κανέναν. Επανελλήνιση ή βαρβαρότητα!


    ΥΓ. Ευκαιρίας δοθείσης, παρέλειψα να αναφέρω ότι το ξενόγλωσσο απόσπασμα, άνωθεν, είναι γραμμένο από τον Martin Armstrong.

    ReplyDelete
  9. ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ, ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΩ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ , ΣΕ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΟΙΝΟ , ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΕΔΩ.

    ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΟΡΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟ ΤΙΤΛΟ, ΣΚΕΦΤΗΚΑ ...."Επανελλήνιση ή βαρβαρότητα " ΦΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗ ΟΠΟΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΣΟΥ.

    ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΡΤΗΣΩ ΩΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΙΤΕ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΙΤΕ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ , ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΩΡΕΣ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΣΤΗΝ ΡΟΗ.

    ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ , ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΩΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ή ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΤΙΤΛΟ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΜΟΥ. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

    ReplyDelete
  10. Anonymous5/3/20 18:21

    Με τιμάς.

    Σε ευχαριστώ πολύ, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζω της ιδιαίτερης προσοχής ως αναδημοσίευση (πέραν το ότι το κείμενο γράφτηκε ως σχόλιο και φαίνεται ως τέτοιο, συνεπώς, δεν ενδείκνυται ως άρθρο, με αυστηρά κριτήρια γραφής). Πάντως, το ακροτελεύτιο, εμφατικό δίλημμα, όντως, αρμόζει, ως τίτλος.

    Για την ιστορία, το σχόλιο αποτελεί συνοπτικό τμήμα από πρωτόλειο σκέψεών μου, προς έκδοσιν βιβλίου. Ένα έργο ζωής! Ωστόσο, τέτοιο εκδοτικό εγχείρημα απαιτεί εξοντωτική προεργασία και πολύ ελεύθερο χρόνο. Αν μη τι άλλο, οι φιλοδοξίες μου δεν συμβαδίζουν με τον ελεύθερο χρόνο μου, ώστε το αποτέλεσμα να είναι αντάξιο των προσδοκιών μου, χωρίς ελλείψεις στην ανελέητη κριτική των έγκριτων -και μη- αναγνωστών, ως προς το καινοφανές περιεχόμενο με την αποδεικτική, μαθηματική επιχειρηματολογία μου.

    Η ουσία είναι ότι όλη η μαθηματική θεωρία που αναπτύχθηκε στη μελέτη ενός ενεργειακού συστήματος (π.χ. μηχανική, ηλεκτρονική, κλπ.) μπορεί να εφαρμοστεί και στη μελέτη οποιουδήποτε άλλου συστήματος ενέργειας (π.χ. οικονομικά). Δύναται, να ειδωθούν όλα με όρους φυσικής επιστήμης, ως χωρητικότητα, αγωγιμότητα και επαγωγή. Δηλαδή ως «πυκνωτές», «πηνία», «λυχνίες» και «διακόπτες» της ενέργειας που διακυμαίνεται από το άστρο που μας φωτίζει, στην εναλλαγή των υπερδισχιλιετών «εποχών».

    21500 - 19350 Ο «αιώνας» του Αιγόκερου (Παγετώνες)
    19350 - 17200 Ο «αιώνας» του Τοξότη (;)
    17200 - 15050 Ο «αιώνας» του Σκορπιού (;)
    15050 - 12900 Ο «αιώνας» του Ζυγού (;)
    12900 - 10750 Ο «αιώνας» του Παρθένου (;)
    10750 - 8600 Ο «αιώνας» του Λέοντα (Ατλαντίδα;)
    8600 - 6450 Ο «αιώνας» του Καρκίνου (;)
    6450 - 4300 Ο «αιώνας» των Διδύμων (Μητριαρχία, Μητέρα Θεά)
    4300 - 2150 Ο «αιώνας» του Ταύρου/Βοδιού (Αιγύπτιοι/Σουμέριοι/Μινωίτες/Γιλγαμές)
    2150 - 1 Ο «αιώνας» του Κριού (Διόνυσος, Ηρακλής, Απόλλων, Δωδεκαθεϊσμός)
    1 - 2150 Ο «αιώνας» των Ιχθύων (Χριστός, Χριστιανισμός, Σατανισμός)
    2150 - 4300 Ο «αιώνας» του Υδροχόου (Νεα Εποχή, ΝΤΠ)

    ΥΓ. Ιδού και κάποιες παραπομπές σε κείμενα και εικόνες, στα λιγοστά, παλιότερα σχόλιά μου και τις σύντομες παρατηρήσεις μου, τα οποία, ίσως ενδιαφέρουν, ίσως όχι. Δυστυχώς, δεν βρίσκω όλους τους υπερσυνδέσμους.

    http://users.uoa.gr/~hspyridis/THEORYOFEVRYTHING.pdf

    https://isxys.blogspot.com/2020/02/blog-post_935.html (Μπορείς, εάν θέλεις, να συμπεριλάβεις και τα τρία πρώτα σχόλια, στην αναδημοσίευση, αν και δεν είναι οργανικά δεμένα και με νοηματική συνάφεια των ενοτήτων, με τα σχόλια στο άρθρο αυτό.)

    Behold A Pale Horse του William Cooper (offtherecord.net.gr/2017/05/07/%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%AC-%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%B1-%CE%AE%CF%83%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81/)

    Jonathan Basile (libraryofbabel.info/forum/?topic=good-god)

    Ανδρονίκη Μαστοράκη http://www.ekivolos.gr/Epidraseis%20ths%20arxaias%20Ellhnikhs%20mousikhs.htm

    Τζόζεφ Φρυγανιώτης από το Αλιβέρι Ευβοίας https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-apisteete-istoria-toe-aestraloe-ierea-poe-anakalepse-meta-apo-66-chronia-ten-ellenike-oikoyeneia-toe-sten-eevoia_gr_5bdaeccae4b01abe6a1ba676

    ECM, Martin Armstrong https://www.armstrongeconomics.com/blog/

    ReplyDelete
  11. Anonymous5/3/20 18:22

    https://www.imdb.com/title/tt4103404/
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/01/Empires-Rise-Fall-Armstrong.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/03/Sixth-Wave-ECM-Economic-Confidence-Model-Minoan-309.6.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2016/12/Sixth-Wave-ECM-Greek-Roman.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/03/Economic-Confidence-Model-ECM-Athen-455-404BC-Martin-Armstrong.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/03/ECM-China-Economic-Confidence-Model-309.6-year-6th-wave-1024x674.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2016/12/Sixth-Wave-ECM-2032.jpg
    armstrongeconomics-wp.s3.amazonaws.com/2015/11/ECM-Russia-19911.jpg
    i0.wp.com/armstrongeconomics.com/wp-content/uploads/2014/10/us-224-cYCLE-2013.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2016/08/ECM-Greece.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2017/11/ECM2015-2020.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2015/06/ECM-Sov-Debt.jpg
    s3.amazonaws.com/armstrongeconomics-wp/2015/03/ECO-1895-MA.jpg
    armstrongeconomics-wp.s3.amazonaws.com/2015/07/ECM-309.jpg
    tips2trade.com/archief/2009/04/charts/economic_confidence_model.gif
    armstrongeconomics.com/wp-content/uploads/2013/03/ecm-6thwave.jpg
    thumbnails-visually.netdna-ssl.com/the-great-tree-of-life_505ba0c07cda2.gif
    https://www.researchgate.net/profile/Dirk_Meijer4/publication/326972894/figure/fig4/AS:658388081983488@1533983359511/A-Torus-as-a-dynamic-model-for-the-recreation-rebirth-of-our-Universe-from-a-wormhole.png
    https://pm1.narvii.com/6519/25d6d546ab7e1bd62470d626c8e407368796e315_hq.jpg
    https://pm1.narvii.com/6519/4bbe7e68f6b8c94425f38b46d2ca87287107ca66_hq.jpg
    youtube.com/watch?v=MgWEcQwvRsQ
    thumbnails-visually.netdna-ssl.com/the-great-tree-of-life_505ba0c07cda2.gif
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2018/01/Empires-Rise-Fall-Armstrong.jpg
    https://atam.org/wp-content/uploads/2018/01/zodiac-months.jpg
    www.worldreligionnews.com/wp-content/uploads/2014/10/85acb7827abdbd83b2580f173ee2e784.jpg
    pics.me.me/jesus-bonn-of-a-virt-mortal-l-mary-sired-lutke-12347108.png
    www.slate.com/features/2013/08/histomapwider.jpg
    tips2trade.com/archief/2009/04/charts/economic_confidence_model.gif
    armstrongeconomics.com/wp-content/uploads/2013/03/ecm-6thwave.jpg
    d33wjekvz3zs1a.cloudfront.net/wp-content/uploads/2019/02/224-World-Cycle.jpg

    ReplyDelete