Ελληνικοί Μαγικοί Πάπυροι (Papyri Graecae Magicae- P.G.M)

ΚΟΥΡΗΤΗΣ: Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΛΑΚΥΝΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΠΟΥ ΔΕΡΝΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ.

Η "ΜΑΓΕΙΑ" ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΕΙΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΝΟΩΝ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΝΟΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΜΑΓΕΙΕΣ, ΜΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ (ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΑΝΑΦΟΡΩΝ π.χ ΚΙΡΚΗ, ΜΗΔΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΜΑΓΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΧΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΜΙΘΕΟΥΣ). ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΛΑΜΒΑΝΕΙ ΩΣ ΜΑΓΕΙΑ ΕΝΑΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΝΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΟΛΟΝ. (ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: https://isxys.blogspot.com/2015/02/blog-post_11.html) ΕΙΧΑΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ.

ΜΑΓΕΙΕΣ, ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΩΡΗΔΟΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΔΛΔ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟ 146 π.χ, KAI ΑΦΟΥ ΟΙ ΛΑΙΚΕΣ ΜΑΖΕΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥ ΧΥΛΟΥ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΑΠΟΔΕΧΘΗΣΑΝ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ, ΜΗ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ 2 ΓΕΝΙΕΣ ΠΡΙΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΝ ΩΣ "ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ". ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΤΕΣ, ΚΕΛΤΕΣ, ΠΕΡΣΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΕΥΡΙΣΚΑΝ ΘΥΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΞΕΠΕΣΜΟ (ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΥΦΩΝΑ) ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΧΑΝ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ  ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΠΕΡΑΣΕ. (ΕΠΕΒΛΗΘΗ ή ΥΙΟΘΕΤΗΘΗ, ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΜΟΥ).

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ "ΜΑΓΙΚΩΝ ΠΑΠΥΡΩΝ" ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΜΑΓΟΣ... ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ... ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ... ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΠΩΣ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ  ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΝΑ "...συνεχίζουμε να προωθούμε, να τελειοποιήσουμε και να αναζωογονήσουμε τη μαγική παράδοσή μας". ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Ο ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ (ΜΑΛΛΟΝ/ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΦΩΝΕΣ) ΗΜΙΠΑΡΑΦΡΩΝ ΚΑΙ ΔΗΛΩΝΩΝ  ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, "ΕΛΛΗΝ ΜΑΓΟΣ".

Γράφω αρκετά για το PGM, είναι σαφώς πολύ σημαντικό στοιχείο της μαγικής και πνευματικής μου πρακτικής. Ωστόσο, παρά την πολύ στενή συνεργασία με κάποιες Ελληνο-Αιγυπτιακές θεότητες, δεν ταυτίζομαι ούτε με την Ελληνική ούτε με την Αιγυπτιακή "θρησκεία". Γιατί λοιπόν δίδω τόσο υψηλή αξία στο PGM; Αυτή είναι μια ερώτηση που άρχισα πρόσφατα να αναζητώ για να προσπαθήσω να καταλάβω τον εαυτό μου. Αλλά πριν προχωρήσουμε σε αυτό, ξεκινάμε με τα βασικά. Το PGM είναι το λατινικό ακρωνύμιο για τους Ελληνικούς Μαγικούς Παπύρους (Papyri Graecae Magicae). Γνωρίζουμε ότι τα κείμενα αυτά είναι πολύ παλιά, περιέχουν πληροφορίες για τις «παγανιστικές» και τις αβρααματικές μαγικές πρακτικές, και ότι είναι τα προκαταρκτικοί κείμενα για την παράδοση των Σολομονικών και Κυπριανικών γκριμουάρ. Χάρη στα πρωτοποριακά έργα του Stephen Skinner και του Jake Stratton-Kent όπως και σε αρκετούς άλλους μελετητές της μαγείας, υπάρχει μια αυξανόμενη εκτίμηση για το PGM μεταξύ των σημερινών επαγγελματιών της μαγείας.

Αλλά, τι ακριβώς είναι το PGM (Papyri Graecae Magicae);

Έχω δει αυτήν την ερώτηση μερικές φορές, την οποία ακολουθεί γενικά ένας σύνδεσμος του Amazon με την αγγλική έκδοση Betz. Αυτό είναι στην πραγματικότητα σωστό καθώς αυτό το βιβλίο είναι μια μετάφραση του PGM και το καλύτερο διαθέσιμο στα αγγλικά. Αλλά το PGM δεν είναι ένα βιβλίο με τον συνήθη ορισμό της λέξης. Ακριβέστερα περιγράφεται ως μια συλλογή από ξόρκια και τελετουργίες. Αυτά γράφτηκαν και προσεκτικά τα επιμελήθηκαν από τους μάγους, τους γητευτές και τους θεραπευτές που έζησαν στην εξελληνισμένη Αίγυπτο μεταξύ του δεύτερου αιώνα π.Χ. και πέμπτου αιώνα μ.Χ. Πολλά από αυτά τα ξεχωριστά 'βιβλία μαγείας' είναι οι ίδιες συλλογές προηγούμενων συλλογών και συχνά ανήκουν στην ακραία αρχαιότητα από την προφορική μετάδοση και τη μυθική προέλευση. Πρέπει να αφιερώσουμε μια στιγμή για να το θέσουμε σε προοπτική. Η ιστορική αξία από μόνη της είναι απίστευτη.

Το PGM όπως το ξέρουμε σήμερα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα Ελληνικά και τα Γερμανικά από το Preisendanz το 1928. Στην έκδοση του Hans Dieter Betz είναι η αγγλική μετάφραση με μερικές προσθήκες συμπεριλαμβανομένων των ξόρκιων στην Ελληνική Δημοτική και στην Κοπτική και παραλείπονται από τον Karl Preisendanz. Η πλειοψηφία της συλλογής πιστεύεται ότι προέρχεται από μια ιδιωτική βιβλιοθήκη ή ίσως από τον τάφο ενός μάγου στη Θήβα. Φυσικά, ενώ η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, το περιεχόμενο του παπύρου είναι ο πραγματικός θησαυρός. Πάνω από επτακόσια χρόνια γραπτών πρακτικών και τελετουργιών, τεκμηριώνουν μια μαγική παράδοση που έχει επιμείνει και ευδοκιμήσει παράλληλα με τις ελληνικές, αιγυπτιακές, ρωμαϊκές και Σημιτικές κουλτούρες.

Ενώ πολλά ξόρκια του PGM αντλούν τα ονόματα γνωστών θεών και θεενών, υπάρχει κάτι πολύ ξένο και άγνωστο για το πώς απεικονίζονται αυτές οι αλλιώς γνωστές θεότητες. Στα λόγια του Hans Dieter Betz: Σε αυτό το παλαιότερο υλικό, οι Έλληνες θεοί είναι ζωντανοί και καλά. Όμως ο Δίας, ο Ερμής, ο Απόλλων, η Άρτεμις, η Αφροδίτη και άλλοι δεν απεικονίζονται ως Ελληνικοί και αριστοκρατικοί, όπως στη λογοτεχνία, αλλά ως ιδιότροποι, δαιμονικοί και ακόμη και επικίνδυνοι όπως στην χριστιανική ελληνική λαογραφία.( Hans Dieter Betz., Σελ. xlv.) Πράγματι, όπως εξηγεί ο Hans Dieter Betz, το PGM διαφυλάσσει τις κοινές λαϊκές παραδόσεις της αρχαίας Μεσογείου και είναι μια πολύ ακριβέστερη αναπαράσταση των τοπικών και οικιακών πεποιθήσεων, πρακτικών και λατρειών του λαού απ' ό, τι οποιαδήποτε κρατική μυθολογία.

Ενώ οι μεγάλοι κρατικοί θεοί αναγνωρίζονται ως μέρος του τεράστιου πνευματικού τοπίου, δεν είναι γενικά οι θεότητες στις οποίες απευθύνονται τα ξόρκια και οι αναφορές. Οι περισσότερο επικαλούμενοι - και ίσως ακόμη και πάτρωνες θεοί - του PGM έχουν σχετικά μικρούς και μάλιστα αντιφατικούς ρόλους στις κρατικές θρησκείες της ύστερης αρχαιότητας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Τυφών ο οποίος αναδύεται από το PGM ως πρωταρχική θεότητα ακατέργαστης μαγικής δύναμης και μοιράζεται επίθετα εξουσίας με τον Απόλλωνα. Ο ίδιος και ο Σεθ και ο ενσωματωμένος Τυφών-Σεθ είναι πολύ πιο σημαντικοί και προσβλέπουν στους παπύρους παρά στον Ολυμπιακό και Οσίρειο μύθο όπου απεικονίζονται ως δαιμονοποιημένοι επαναστάτες. Φυσικά, η παραδοσιακή θεά της μαγείας, η Εκάτη, βασιλεύει ως η υπέρτατη γυναικεία θεότητα των παπύρων – του χθόνιου, ουράνιου και χερσαίου, οδηγεί τα πνεύματα των ανήσυχων νεκρών και είναι η προγονική μητέρα όλων.

Δεν υπάρχει ένα διατεταγμένο πάνθεο αριστοκρατικών θεών που να αντικατοπτρίζουν μια διαστρωμένη κοινωνία. Όχι, το πνευματικό τοπίο του PGM είναι μία από τις κινούμενες δυνάμεις, τα πτητικά και τα σπλαχνικά πνεύματα. Είναι ένα τοπίο μαγείας και γητείας, στο οποίο η ροή της εξουσίας και της πληροφορίας είναι πολλαπλών διακλαδώσεων και πολλαπλών κατευθύνσεων. Τα πνεύματα που ονομάζονται άγγελοι φέρνουν μηνύματα και οιωνούς από τους θεούς στην ανθρωπότητα, ενώ ενεργούν πνεύματα, δαίμονες, που δουλεύουν για λογαριασμό των μάγων και μεταφέρουν μηνύματα προς την αντίθετη κατεύθυνση - από την ανθρωπότητα στους θεούς και τους νεκρούς. Περιττό να πούμε ότι αυτοί οι όροι δεν είχαν καμία αίσθηση ηθικής, ένας δαίμονας ή ένας άγγελος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, καθώς είναι μάλλον αμφίθυμοι και αδιάφοροι με τους ηθικούς μας κώδικες.

Εάν υπάρχει μια απομάκρυνση από το PGM, είναι ότι τα πνεύματα είναι παντού. Κινούνται χωρίς ανάπαυλα στον άνεμο, μας συναντούν στα όνειρά μας, τροφοδοτούν τα πάθη μας, προστατεύουν τα σπίτια μας και ζουν στις ερημιές. Ακόμα και τα πνεύματα των φυτών πρέπει να προσεγγίζονται κατάλληλα την σωστή ημέρα, κάτω από τη σωστή φάση της σελήνης και με την κατάλληλη τελετουργία, προκειμένου να εξασφαλιστεί η μαγική δύναμη ενός βοτάνου. Το PGM διατηρεί μια παράδοση στην οποία τα πνεύματα και οι θεοί επικαλούνται, τιμούνται, εκλαμπαδεύονται, υποβάλλουν, αναγκάζονται, δωροδοκούν και μεταφέρονται σε συμβόλαια μέσω προσφορών και ισχυρών επικλήσεων. Κάποιοι ακόμη απαιτούν θυσίες αίματος και μυστηριώδεις τελετουργίες που εκτελούνται στις όχθες του ποταμού, σε σταυροδρόμια, στα νεκροταφεία και άλλα μέρη κάτω από το σκοτάδι της νύχτας.

Οι πρώτοι μελετητές έγραψαν για αυτές τις άγνωστες πτυχές της πνευματικότητας του PGM ως συγκρητισμό των θρησκειών της ύστερης αρχαιότητας με μη-ελληνικά και μη ρωμαϊκά μαγικά και λαϊκά στοιχεία (με άλλα λόγια, μη δυτικά). Για χρόνια αυτό ήταν η ασφαλής ακαδημαϊκή προσέγγιση της ερμηνείας των παπύρων. Για να το πράξει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο θα καταστρέψει ανεπανάληπτα τον γυάλινο πύργο μιας ρομαντικοποιημένης κλασικής αρχαιότητας και της «πολιτισμένης» προέλευσης της δυτικής κουλτούρας. Περιττό να πούμε ότι αυτή η προοπτική δεν είναι μόνο ιστορικώς ανακριβής, αλλά αποπνέει το φόβο μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να καταστέλλεται από τα ηθικά δόγματα της χριστιανικής εκκλησίας. Ο A. A. Barb, που αναφέρεται στην εισαγωγή του ο Hans Dieter Betz, γράφει:Αυτά που είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε ταξινομούμενα ως καθυστερημένος «συγκρητισμός» είναι μάλλον η αρχαία και πρωτότυπη, βαθιά λαϊκή θρησκεία, που έρχεται στην επιφάνεια όταν την άρπαξαν οι «κλασικοί» συγγραφείς και καλλιτέχνες ...(Betz, pp. lii. note 46)

Πράγματι, όταν καθαρίζουμε αυτή την πρόσοψη του εξιδανικευμένου «κλασικισμού» και διεισδύουμε στο PGM, αποκαλύπτουμε τη λαϊκή προέλευση των μαγικών παραδόσεων ...όχι εκείνες των κρατικών θρησκειών που γιορτάζουν την κοινωνική τάξη και τη στρωματοποίηση μέσω των «λευκών» πανθέων τους, τις παραδόσεις του κοινού λαού. Αυτές οι μαγικές πρακτικές είναι βαθιά ριζωμένες στην γητεία, στους χθόνιους και τους liminal θεούς, στη νεκρομαντεία, και στην πραγματική κακή και βρώμικη πνευματική εργασία!

Οι παπύροι δεν παρουσιάζουν ένα ενοποιημένο σύστημα θρησκείας ή πεποιθήσεων, αντ ' αυτού συνθέτουν ένα από τα πιο περιεκτικά γραπτά αρχεία μαγικών πρακτικών που ξεπερνούν κάθε έννοια της χώρας, της θρησκείας, της φυλής ή της γλώσσας. Οι πρακτικές, όπως ομιλίες με δεμένα μάτια, προφερόμενες λέξεις εξουσίας, τιμητικές οδηγίες, μαγικά σύμβολα και υπογραφές πνευμάτων, σκούπισμα, πνευματικά ταξίδια, επώαση ονείρου, φετίχ, προσφορές σε πνεύματα και πληθώρα άλλων τεχνικών έχουν άμεσες ομολόγους σχεδόν σε κάθε υπάρχουσα μαγική παράδοση στη γη. Αυτές οι τεχνικές και οι πρακτικές είναι αληθινά καθολικές και τόσο βαθιά ενσωματωμένες στον πνευματικό πλέγμα τόσων πολιτισμών, που πρέπει να υποθέσουμε ότι προέρχονται από μια κοινή προγονική προέλευση στο απόμακρο προϊστορικό μας παρελθόν. Με άλλα λόγια, αυτό που μοιράζεται το PGM, η παραδοσιακή μαγεία, ο ιθαγενής σαμανισμός και οι ζώσες πνευματικές παραδόσεις σε όλο τον κόσμο που είναι η ίδια η μαγική παράδοση!

Εδώ η μαγεία είναι αδιαχώριστη από τον κόσμο του πνεύματος. Η επιτυχία εξαρτάται από την ικανότητα ενός ασκούμενου να είναι σε θέση να επικοινωνεί και να σχηματίζει συμμαχίες και συμφωνίες με συγκεκριμένους δαίμονες, θεούς και άλλα πνευματικά όντα. Τα πνεύματα τροφοδοτούν και ενδυναμώνουν τη μαγική περίοδο. Αυτό είναι το κοινό νήμα που υφαίνει τα ξόρκια του PGM σε ένα συνεκτικό και πρακτικό μαγικό σύστημα. και τι συνδέει τις σημερινές ζωντανές παραδόσεις με το προγονικό παρελθόν τους. Αυτή είναι η κληρονομιά του PGM.

Η σημασία της πνευματιστικής εργασίας και των προσωπικών πνευματικών σχέσεων έχει επιδράσει πολύ στις σύγχρονες δυτικές τελετουργικές ομάδες και τις ομάδες "High Magick". Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Aaron Leitch έγραψε ένα απίστευτα οδυνηρό και ενημερωτικό κομμάτι πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα με τίτλο: The Lost Secrets of Western Magick Revealed. Εάν δεν το έχετε διαβάσει, διαβάστε το, καθώς υπογραμμίζει έξοχα τις διαφορές μεταξύ του σύγχρονου δυτικού αποκρυφισμού και των παραδοσιακών μαγικών πρακτικών. Σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουν αυτά τα «χαμένα μυστικά» οι αποκρυφιστές και οι σύγχρονοι δυτικοί μάγοι ενσωματώνουν στις πρακτικές τους διάφορες πτυχές του παραδοσιακού πνευματικού έργου, ιδίως στρέφοντας προς τις παραδόσεις του Νέου Κόσμου που γεννήθηκαν από την αφρικανική διασπορά. Ωστόσο, μια αυθεντική «δυτική» πνευματική πρακτική υπήρξε πάντα και διατηρείται για εμάς στους Ελληνικούς Μαγικούς Παπύρους. Το PGM δεν είναι μόνο μια άλλη συλλογή από ξόρκια και τελετουργίες ή άλλο "μαγικό παράδειγμα", είναι ο σύνδεσμός μας με τη ζωντανή μαγική παράδοση μέσα από οικεία πολιτιστικά σύμβολα. Με την εξάσκηση της μαγείας του παπύρου χτυπάμε αποτελεσματικά στην αρχέγονη παράδοση της μαγείας και της αλληλεπίδρασης με τον κόσμο του πνεύματος που είναι μέρος της ανθρώπινης ιστορίας μας από αμνημονεύτων χρόνων.

Μια τελευταία σκέψη. Είμαστε τόσο απίστευτα προνομιούχοι να έχουμε πρόσβαση στο PGM. Είναι μια πολυτέλεια που δεν είχε ούτε ένας από τους ιδρυτές του σύγχρονου δυτικού αποκρυφισμού. Ίσως αυτό να πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου, καθώς συνεχίζουμε να προωθούμε, να τελειοποιήσουμε και να αναζωογονήσουμε τη μαγική παράδοσή μας.

https://ermionh.blogspot.com/2019/07/papyri-graecae-magicae-pgm.html
https://ermionh.blogspot.com/2019/07/papyri-graecae-magicae.html