Εμείς που ουδέποτε τιμήσαμε την αριστερά, διότι ξέρουμε ότι οι περίφημοι «αγώνες» της είναι ανύπαρκτοι, είμαστε και οι μόνοι που μπορούμε να κρίνουμε με καθαρό μυαλό την απάτη η οποία αποτελεί δομικό συστατικό της πολιτικής πρακτικής της.
Το πρώτο δείγμα είναι ο μύθος που έχει καλλιεργηθεί για τους δήθεν αγώνες της. Έχει περάσει τόσο πολύ στο συλλογικό ασυνείδητο που ακόμη και ο θεωρούμενος αντίπαλός της Κυρ. Μητσοτάκης υποστηρίζει ότι «τιμά την αριστερά για τους αγώνες της». Θα πρέπει να είναι κανείς τελείως ανιστόρητος για το ισχυρισθεί αυτό. Διότι το μόνο που έχει να επιδείξει η αριστερά παγκοσμίως είναι εγκλήματα. Όπως σωστά έχει λεχθεί, η αριστερά δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο. Οι ίδιοι οι αριστεροί όμως αντιπαρέρχονται αυτήν την πραγματικότητα με την συνήθη πρακτική τους, την απάτη. Κάνουν λοιπόν διάκριση μεταξύ «αριστερών» και «κομμουνιστών». Έτσι, όπως είδαμε να πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, αποστασιοποιείτο από το Κομμουνιστικό Κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή εξεθείαζε τα εγκλήματα του ΕΑΜ, του ΔΣΕ και των λοιπών προσωπείων τα οποία είχαν επιλεγεί για να σηκώσουν την προσπάθεια αφανισμού του ελληνικού Έθνους. Διότι ναι, αν η αριστερά αγωνίσθηκε για κάτι, είναι για την εξαφάνιση του Ελληνισμού.
Η δεύτερη απάτη αφορά στην ψευδαίσθηση ότι η αριστερά έχει κοινωνικές ευαισθησίες. Στην πραγματικότητα είναι ανάλγητη. Επιδιώκει να επιφέρει δυστυχία σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, προκειμένου στην συνέχεια να τα ποδηγετήσει με φρούδες υποσχέσεις ισότητας και κοινωνικής μέριμνας. Με το πρόσχημα αυτό καταστρέφει συστηματικά όλες τις δυνατότητες οικονομικής αναπτύξεως της χώρας. Υπόσχεται επενδύσεις ενώ διώχνει τους επενδυτές. Υπόσχεται θέσεις εργασίας ενώ υποχρεώνει τις επιχειρήσεις σε κλείσιμο ή σε φυγή. Μιλάει για κοινωνία ίσων ευκαιριών ενώ δημιουργεί την κοινωνία των ανυπάρκτων ευκαιριών η οποία διώχνει την αφρόκρεμα της νεολαίας στο εξωτερικό. Αυτό βεβαίως ουδόλως ενοχλεί την αριστερά η οποία εχθρεύεται την αριστεία και βλέπει στο πρόσωπο κάθε αξιόλογου φοιτητή ή επιστήμονα έναν δυνητικό εχθρό. Για αυτό και πολέμησε με λύσσα κάθε σκέψη για ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Ξέρει ότι από αυτούς δεν έχει να περιμένει τίποτε.
Από όλα αυτά προκύπτει ότι η αριστερά εχθρεύεται την πραγματικότητα. Πραγματικότης είναι ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέστρεψε την Ρωσία και άλλες ακμάζουσες χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Καταδίκασε σε απολυταρχία την Κίνα και δημιούργησε διεθνείς ταραξίες όπως ο Κιμ Γιογκ Ουν της Βορείου Κορέας. Τέλος μια πενταετία αριστερής διακυβερνήσεως υπό τον πρόεδρο Χριστόφια οδήγησε σε χρεωκοπία την πάλαι ποτέ ισχυρότατη οικονομία της Κύπρου. Τι να πούμε μετά από όλα αυτά για την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι καταστροφές είναι πολύ σημαντικότερες από την πρόσκαιρη χρεωκοπία της οικονομίας. Ο Αλέξης Τσίπρας τα έδωσε όλα στους Σκοπιανούς και υποστηρίζει ότι έλυσε ένα πρόβλημα δεκαετιών. Να μας λείπουν τέτοιες λύσεις που συνεπάγονται απεμπόληση εθνικών δικαίων. Ανάλογα συμπεριφέρεται και απέναντι στους Τούρκους προ των οποίων υποχωρεί συνεχώς. Υποστηρίζει ότι συζητούν «Μέτρα Εμπιστοσύνης» και οι Τούρκοι βάζουν στα τραπέζι όλες τις διεκδικήσεις τους ζητώντας το μισό Αιγαίο και ολόκληρο σχεδόν τον υποθαλάσσιο πλούτο της ΑΟΖ της Κύπρου. Για αυτό άλλωστε παραιτήθηκε ο επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας στον οποίο προφανώς είχαν δοθεί οδηγίες να μην αντιδράσει στις απαιτήσεις των Τούρκων.
Το αστείο είναι ότι οι αριστεροί μας, μετά από όλα αυτά υποστηρίζουν ότι «έσωσαν την οικονομία» και ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα. Πρέπει να είναι κανείς περιορισμένων διανοητικών ικανοτήτων για τα πιστεύει αυτά. Και αν υποτεθεί ότι οι ηγέτες της αριστεράς απλώς υποκρίνονται, τα πιστεύουν οι αφελείς ψηφοφόροι τους. Κάτι που σημαίνει ότι κάτι δεν πήγε καλά όσον αφορά στην διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και έχουν καταστεί τόσο εγωκεντρικοί και εύπιστοι. Πιστεύουν τον οιονδήποτε υπόσχεται, όχι να εργασθεί για το γενικό καλό, αλλά αυτούς που ευαγγελίζονται εύκολο χρήμα στην λογική της ήσσονος προσπαθείας. Ίσως βέβαια να μην είναι ικανοί για την ανάληψη πραγματικών προσπαθειών για πρόοδο. Για αυτό και στηρίζουν τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που υπόσχονται «μαγικές» λύσεις που δεν απαιτούν εργασία. Κάτι τέτοιες λύσεις μπορεί να ευρίσκονται σε άλλους πλανήτες, αλλά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την δική μας πραγματικότητα.
Ευθ. Π. Πέτρου
Το πρώτο δείγμα είναι ο μύθος που έχει καλλιεργηθεί για τους δήθεν αγώνες της. Έχει περάσει τόσο πολύ στο συλλογικό ασυνείδητο που ακόμη και ο θεωρούμενος αντίπαλός της Κυρ. Μητσοτάκης υποστηρίζει ότι «τιμά την αριστερά για τους αγώνες της». Θα πρέπει να είναι κανείς τελείως ανιστόρητος για το ισχυρισθεί αυτό. Διότι το μόνο που έχει να επιδείξει η αριστερά παγκοσμίως είναι εγκλήματα. Όπως σωστά έχει λεχθεί, η αριστερά δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο. Οι ίδιοι οι αριστεροί όμως αντιπαρέρχονται αυτήν την πραγματικότητα με την συνήθη πρακτική τους, την απάτη. Κάνουν λοιπόν διάκριση μεταξύ «αριστερών» και «κομμουνιστών». Έτσι, όπως είδαμε να πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, αποστασιοποιείτο από το Κομμουνιστικό Κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή εξεθείαζε τα εγκλήματα του ΕΑΜ, του ΔΣΕ και των λοιπών προσωπείων τα οποία είχαν επιλεγεί για να σηκώσουν την προσπάθεια αφανισμού του ελληνικού Έθνους. Διότι ναι, αν η αριστερά αγωνίσθηκε για κάτι, είναι για την εξαφάνιση του Ελληνισμού.
Η δεύτερη απάτη αφορά στην ψευδαίσθηση ότι η αριστερά έχει κοινωνικές ευαισθησίες. Στην πραγματικότητα είναι ανάλγητη. Επιδιώκει να επιφέρει δυστυχία σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, προκειμένου στην συνέχεια να τα ποδηγετήσει με φρούδες υποσχέσεις ισότητας και κοινωνικής μέριμνας. Με το πρόσχημα αυτό καταστρέφει συστηματικά όλες τις δυνατότητες οικονομικής αναπτύξεως της χώρας. Υπόσχεται επενδύσεις ενώ διώχνει τους επενδυτές. Υπόσχεται θέσεις εργασίας ενώ υποχρεώνει τις επιχειρήσεις σε κλείσιμο ή σε φυγή. Μιλάει για κοινωνία ίσων ευκαιριών ενώ δημιουργεί την κοινωνία των ανυπάρκτων ευκαιριών η οποία διώχνει την αφρόκρεμα της νεολαίας στο εξωτερικό. Αυτό βεβαίως ουδόλως ενοχλεί την αριστερά η οποία εχθρεύεται την αριστεία και βλέπει στο πρόσωπο κάθε αξιόλογου φοιτητή ή επιστήμονα έναν δυνητικό εχθρό. Για αυτό και πολέμησε με λύσσα κάθε σκέψη για ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Ξέρει ότι από αυτούς δεν έχει να περιμένει τίποτε.
Από όλα αυτά προκύπτει ότι η αριστερά εχθρεύεται την πραγματικότητα. Πραγματικότης είναι ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέστρεψε την Ρωσία και άλλες ακμάζουσες χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Καταδίκασε σε απολυταρχία την Κίνα και δημιούργησε διεθνείς ταραξίες όπως ο Κιμ Γιογκ Ουν της Βορείου Κορέας. Τέλος μια πενταετία αριστερής διακυβερνήσεως υπό τον πρόεδρο Χριστόφια οδήγησε σε χρεωκοπία την πάλαι ποτέ ισχυρότατη οικονομία της Κύπρου. Τι να πούμε μετά από όλα αυτά για την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι καταστροφές είναι πολύ σημαντικότερες από την πρόσκαιρη χρεωκοπία της οικονομίας. Ο Αλέξης Τσίπρας τα έδωσε όλα στους Σκοπιανούς και υποστηρίζει ότι έλυσε ένα πρόβλημα δεκαετιών. Να μας λείπουν τέτοιες λύσεις που συνεπάγονται απεμπόληση εθνικών δικαίων. Ανάλογα συμπεριφέρεται και απέναντι στους Τούρκους προ των οποίων υποχωρεί συνεχώς. Υποστηρίζει ότι συζητούν «Μέτρα Εμπιστοσύνης» και οι Τούρκοι βάζουν στα τραπέζι όλες τις διεκδικήσεις τους ζητώντας το μισό Αιγαίο και ολόκληρο σχεδόν τον υποθαλάσσιο πλούτο της ΑΟΖ της Κύπρου. Για αυτό άλλωστε παραιτήθηκε ο επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας στον οποίο προφανώς είχαν δοθεί οδηγίες να μην αντιδράσει στις απαιτήσεις των Τούρκων.
Το αστείο είναι ότι οι αριστεροί μας, μετά από όλα αυτά υποστηρίζουν ότι «έσωσαν την οικονομία» και ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα. Πρέπει να είναι κανείς περιορισμένων διανοητικών ικανοτήτων για τα πιστεύει αυτά. Και αν υποτεθεί ότι οι ηγέτες της αριστεράς απλώς υποκρίνονται, τα πιστεύουν οι αφελείς ψηφοφόροι τους. Κάτι που σημαίνει ότι κάτι δεν πήγε καλά όσον αφορά στην διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και έχουν καταστεί τόσο εγωκεντρικοί και εύπιστοι. Πιστεύουν τον οιονδήποτε υπόσχεται, όχι να εργασθεί για το γενικό καλό, αλλά αυτούς που ευαγγελίζονται εύκολο χρήμα στην λογική της ήσσονος προσπαθείας. Ίσως βέβαια να μην είναι ικανοί για την ανάληψη πραγματικών προσπαθειών για πρόοδο. Για αυτό και στηρίζουν τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που υπόσχονται «μαγικές» λύσεις που δεν απαιτούν εργασία. Κάτι τέτοιες λύσεις μπορεί να ευρίσκονται σε άλλους πλανήτες, αλλά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την δική μας πραγματικότητα.
Ευθ. Π. Πέτρου
No comments :
Post a Comment