Συνήθως στα άρθρα μου, δεν ασχολούμαι με εκλογικά και κομματικά ζητήματα. Διότι από τη νεότερη ελληνική ιστορία θεωρώ ως τις πιο επωφελείς και ελληνοκεντρικές περιόδους διακυβερνήσεως της χώρας, τρία μη κοινοβουλευτικά καθεστώτα. Το αριστοκρατικό καθεστώς του Ιωάννη Καποδίστρια, την 4η Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά και την εξαετία της 21ης Απριλίου του Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών εξέπληξαν τους Έλληνες εθνικιστές και αξίζει να αναλογιστούμε αν θα έπρεπε. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι κυριότερο πρόβλημα οι Έλληνες θεωρούσαν την οικονομία. Όχι τη προδοσία των Πρεσπών, ούτε τη λαθρομετανάστευση, ούτε την υπογεννητικότητα, ούτε την εγκληματικότητα και την αναρχία. Διαχρονικά, οι δημοσκοπήσεις πάντα έδειχναν ότι τα εθνικά θέματα και η εξωτερική πολιτική απασχολούσαν το μηδέν κόμμα κάτι των Ελλήνων και αυτό αντανακλούσε και στην εκλογική δύναμη των εθνικιστικών κομμάτων στα «πέτρινα χρόνια». Οι τελευταίες Ευρωεκλογές το απέδειξαν δυστυχώς για άλλη μια φορά. Οι Έλληνες επέλεξαν χωρίς ουσιαστικά να λάβουν υπόψιν τους τη προδοτική συμφωνία των Πρεσπών και τη στάση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου έναντι αυτής. Παρά τα εκατοντάδες συλλαλητήρια που έγιναν και τα εκατομμύρια ανθρώπων που βγήκαν στο δρόμο. Επίσης σίγουρα πέρασε απαρατήρητο από όλους τους Έλληνες που υπερήφανα άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα, αλλά κυρίως τους νεοδημοκράτες, ότι η πρώτη δήλωση από τη Γερμανία που αφορούσε τις εκλογές στην Ελλάδα, είχε να κάνει με το ότι περιμένει η μελλοντική κυβέρνηση να σεβαστεί αυτή τη συμφωνία.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι έβαλαν τη κομματική προσήλωση και το βόλεμα από την επόμενη κυβέρνηση, πάνω και από τη λαθρομετανάστευση που αλλοιώνει την εθνολογική μας σύνθεση και για την οποία η Νέα Δημοκρατία δε σκοπεύει να κάνει κάτι διαφορετικό ενώ σίγουρα θα συνεχίσει και τις ελληνοποιήσεις. Έβαλαν το χρήμα και τη «13η σύνταξη», πάνω και από τη βία και την εγκληματικότητα που τους καταδυναστεύει και δεν το καταλαβαίνουν πια. Σα μια μορφή συλλογικής αναισθησίας να έχει επικαθίσει στο συλλογικό υποσυνείδητο μετά από τόσες και τόσες επαναλήψεις σκηνών βίας στις ειδήσεις. Εν τέλει ψήφισαν και εντελώς γελοία και ανερμάτιστα, στέλνοντας χιλιάδες ψήφους σε προσωπικότητες τύπου Ψινάκη και Βεργή. Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα που συνδυάζει το δημοκρατικό πολίτευμα και τη ψυχοσύνθεση των Ελλήνων. Ένα χαρακτηριστικό των Ελλήνων που βάζει το ατομικό πάνω από το συνολικό συμφέρον.
Έχουμε από την ιστορία μας επιτυχημένα μη κοινοβουλευτικά καθεστώτα και πολιτεύματα τα οποία σα λαός τα ξεχνάμε, τα απαξιούμε και τα λοιδορούμε όταν στον αντίποδα οι δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν να επιδείξουν μόνο διχασμό, χρεωκοπίες και καταστροφές. Το ίδιο συμβαίνει και με τη πραγματικά ολοκληρωμένη πολιτειακή πρόταση της Αριστοκρατίας μέσα από το βιβλίο του Γ. Καραμαδούκη. Απλώς και μόνο επειδή είναι κάτι διαφορετικό από την συνηθισμένη διαδικασία των εκλογών στην Ελλάδα, είναι δύσκολο για κάποιους έστω να το συλλογιστούν ως δυνατότητα.
Ας επανέλθουμε όμως στις εκλογές και στον εθνικισμό. Δε πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών με βάση τις προτεραιότητες των Ελλήνων ψηφοφόρων. Πως μπορούμε όμως να το ανατρέψουμε; Ίσως επεκτείνοντας το λόγο μας και σε ζητήματα πέρα από τα εθνικά. Η 4η Αυγούστου εφάρμοσε τα περισσότερα μέτρα υπέρ των εργαζομένων, τα οποία αποδομούνται επί αριστερής κυβερνήσεως και όμως αφήνουμε το πεδίο της κοινωνικής ευαισθησίας στους μπολσεβίκους! Οικονομικό θαύμα στον τομέα της οικονομίας το πέτυχε η 21η Απριλίου, όμως τα της οικονομίας τα αφήνουμε στους νεοδημοκράτες και τους εκσυγχρονιστές τύπου Σημίτη. Ας επεκτείνουμε τη πρότασή μας και σε ζητήματα πέρα από τα εθνικά και ας είναι τα εθνικά θέματα και η ελληνική ιστορία που μας τράβηξαν στον εθνικισμό. Πρέπει να γίνουμε η αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση σε όλους τους τομείς και είναι κάτι που ιστορικά το έχουμε αποδείξει στη πράξη καλύτερα από κάθε παράταξη του δημοκρατικού τόξου.
Γεώργιος Μανωλόπουλος
https://www.elkosmos.gr/ekloges-ethnikismos/
Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών εξέπληξαν τους Έλληνες εθνικιστές και αξίζει να αναλογιστούμε αν θα έπρεπε. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι κυριότερο πρόβλημα οι Έλληνες θεωρούσαν την οικονομία. Όχι τη προδοσία των Πρεσπών, ούτε τη λαθρομετανάστευση, ούτε την υπογεννητικότητα, ούτε την εγκληματικότητα και την αναρχία. Διαχρονικά, οι δημοσκοπήσεις πάντα έδειχναν ότι τα εθνικά θέματα και η εξωτερική πολιτική απασχολούσαν το μηδέν κόμμα κάτι των Ελλήνων και αυτό αντανακλούσε και στην εκλογική δύναμη των εθνικιστικών κομμάτων στα «πέτρινα χρόνια». Οι τελευταίες Ευρωεκλογές το απέδειξαν δυστυχώς για άλλη μια φορά. Οι Έλληνες επέλεξαν χωρίς ουσιαστικά να λάβουν υπόψιν τους τη προδοτική συμφωνία των Πρεσπών και τη στάση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου έναντι αυτής. Παρά τα εκατοντάδες συλλαλητήρια που έγιναν και τα εκατομμύρια ανθρώπων που βγήκαν στο δρόμο. Επίσης σίγουρα πέρασε απαρατήρητο από όλους τους Έλληνες που υπερήφανα άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα, αλλά κυρίως τους νεοδημοκράτες, ότι η πρώτη δήλωση από τη Γερμανία που αφορούσε τις εκλογές στην Ελλάδα, είχε να κάνει με το ότι περιμένει η μελλοντική κυβέρνηση να σεβαστεί αυτή τη συμφωνία.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι έβαλαν τη κομματική προσήλωση και το βόλεμα από την επόμενη κυβέρνηση, πάνω και από τη λαθρομετανάστευση που αλλοιώνει την εθνολογική μας σύνθεση και για την οποία η Νέα Δημοκρατία δε σκοπεύει να κάνει κάτι διαφορετικό ενώ σίγουρα θα συνεχίσει και τις ελληνοποιήσεις. Έβαλαν το χρήμα και τη «13η σύνταξη», πάνω και από τη βία και την εγκληματικότητα που τους καταδυναστεύει και δεν το καταλαβαίνουν πια. Σα μια μορφή συλλογικής αναισθησίας να έχει επικαθίσει στο συλλογικό υποσυνείδητο μετά από τόσες και τόσες επαναλήψεις σκηνών βίας στις ειδήσεις. Εν τέλει ψήφισαν και εντελώς γελοία και ανερμάτιστα, στέλνοντας χιλιάδες ψήφους σε προσωπικότητες τύπου Ψινάκη και Βεργή. Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα που συνδυάζει το δημοκρατικό πολίτευμα και τη ψυχοσύνθεση των Ελλήνων. Ένα χαρακτηριστικό των Ελλήνων που βάζει το ατομικό πάνω από το συνολικό συμφέρον.
Έχουμε από την ιστορία μας επιτυχημένα μη κοινοβουλευτικά καθεστώτα και πολιτεύματα τα οποία σα λαός τα ξεχνάμε, τα απαξιούμε και τα λοιδορούμε όταν στον αντίποδα οι δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν να επιδείξουν μόνο διχασμό, χρεωκοπίες και καταστροφές. Το ίδιο συμβαίνει και με τη πραγματικά ολοκληρωμένη πολιτειακή πρόταση της Αριστοκρατίας μέσα από το βιβλίο του Γ. Καραμαδούκη. Απλώς και μόνο επειδή είναι κάτι διαφορετικό από την συνηθισμένη διαδικασία των εκλογών στην Ελλάδα, είναι δύσκολο για κάποιους έστω να το συλλογιστούν ως δυνατότητα.
Ας επανέλθουμε όμως στις εκλογές και στον εθνικισμό. Δε πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών με βάση τις προτεραιότητες των Ελλήνων ψηφοφόρων. Πως μπορούμε όμως να το ανατρέψουμε; Ίσως επεκτείνοντας το λόγο μας και σε ζητήματα πέρα από τα εθνικά. Η 4η Αυγούστου εφάρμοσε τα περισσότερα μέτρα υπέρ των εργαζομένων, τα οποία αποδομούνται επί αριστερής κυβερνήσεως και όμως αφήνουμε το πεδίο της κοινωνικής ευαισθησίας στους μπολσεβίκους! Οικονομικό θαύμα στον τομέα της οικονομίας το πέτυχε η 21η Απριλίου, όμως τα της οικονομίας τα αφήνουμε στους νεοδημοκράτες και τους εκσυγχρονιστές τύπου Σημίτη. Ας επεκτείνουμε τη πρότασή μας και σε ζητήματα πέρα από τα εθνικά και ας είναι τα εθνικά θέματα και η ελληνική ιστορία που μας τράβηξαν στον εθνικισμό. Πρέπει να γίνουμε η αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση σε όλους τους τομείς και είναι κάτι που ιστορικά το έχουμε αποδείξει στη πράξη καλύτερα από κάθε παράταξη του δημοκρατικού τόξου.
Γεώργιος Μανωλόπουλος
https://www.elkosmos.gr/ekloges-ethnikismos/
No comments :
Post a Comment