"Στο ΓΕΝ εκλήθει ο διοικητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων όπου του ανακοινώθει η αντικατάστασή του για το θέμα που δημιουργήθηκε με τους καθηγητές της ΣΝΔ. Αν και αναζητήθηκε μια συμβιβαστική λύση, δεν κατέστη δυνατό να βρεθεί και να επιβληθεί. Αντικαθίσταται από τον διοικητή της ΔΝΕ, ο οποίος θα ασκεί διττά καθήκοντα και ως διοικητής της ΣΝΔ. Ο παραδίδων Διοικητής Υποναύαρχος Β. Θεολογίτης θα μετακινηθεί στη θέση του Συντονιστή στη Γενική Επιθεώρηση του Ναυτικού."
Αργά ή γρήγορα, κάτι τέτοιο θα συνέβαινε και κανένας δεν πρέπει να κάνει ότι τώρα εκπλήσσεται. Για να φτάσουμε εδώ, έχουν προηγηθεί πολλά, έχουμε περάσαμε από συγκεκριμένους (χρονικά και επώνυμα) «κάβους», τελείως άτσαλα και με το πηδάλιο στον «αυτόματο», όπως και ο μοιραίος Καπετάνιος, στο τραγικό ατύχημα στην Αίγινα. Ήταν εποχές της Δημοσιο-υπαλληλικής Επανάστασης και της Συνδικαλιστικής Δικτατορίας, όπου η Στρατιωτική Ηγεσία, από μειονεκτική θέση κοίταζε «παραπονιάρικα», τα συντρίμμια που άφηναν πίσω τους, οι κομματικοί μέντορες του κάθε Υπουργού. Φτάσαμε επανειλημμένα στο σημείο ….. συνδικαλιστές ή συλλογικότητες, να φέρνουν ΕΤΟΙΜΟ σχέδιο νόμου, που αφορά τομείς ενός Στρατιωτικού Κλάδου, απευθείας στον Υπουργό και μετά αυτός, σαν καλός μαθητής, να το στέλνει στα Επιτελεία για έγκριση (δηλαδή, τα πάνω–κάτω). Πολλοί λοιπόν επιτελείς, παίξανε το κεφάλι τους, ήρθαν σε προστριβή με Προϊσταμένους και στοχοποιήθηκαν, από τα γνωστά «ιεροεξεταστικά» κομματικά Κέντρα. Τα ΑΣΕΙ, είχαν λαμπρή Ιστορία και πάντα περιβάλλονταν από μια ξεχωριστή αίγλη και αναγνώριση, από την Ελληνική κοινωνία. Έτσι ήταν πάντοτε κίνητρο για την Ακαδημαϊκή Κοινότητα, να αλλοτριωθούν «επ’ ονόματι» τους, ώστε και αυτοί, μέσω των ΑΣΕΙ, να αυξήσουν την παρουσία και το κύρος τους, σ’ ένα χώρο αναγνωρισμένο και “αποστειρωμένο”.
Από το 1988 (που γνωρίζω) και έπειτα (που παρακολουθώ εξ αρμοδιότητος), σε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού, οι καθηγητές έβαζαν εμπόδια και τρικλοποδιές (μέσω του Κλάδου τους ή του τύπου ή και της ασάφειας του πλαισίου) και ήταν ανασταλτικοί, μέχρις ότου, το θέμα … να περάσει μέσω «δικής τους αρμοδιότητας», δηλαδή, μέχρι να έχουν αυτοί τον έλεγχο, τη δικαιοδοσία και την αρμοδιότητα. Κάθε χρόνο, πίεζαν και αύξαναν την Ακαδημαϊκή εκπαίδευση, σε βάρος της Στρατιωτικής-Ναυτικής εκπαίδευσης, απαιτούσαν όλο και μεγαλύτερες πιστοποιήσεις και πτυχία καθηγητών, περιορίζοντας την επιλογή …. στα του οίκου τους (και της επιλογής τους) και έτσι ισχυροποιώντας βάναυσα, την επιρροή τους. Έτσι φτάσαμε στο σημείο ….. η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, να ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ στην ουσία, από τον Κοσμήτορα καθηγητή και ο Διοικητής της, να είναι απλά ένα εκτελεστικό όργανο «Διοικητικής Μέριμνας»!! Το απατηλό ΔΕΛΕΑΡ, πάντα ήταν …. η Σχολή να αναβαθμιστεί ως ισότιμη των ΑΕΙ και αυτό, θα γίνονταν, μόνο μέσω της αναβάθμισης του Ακαδημαϊκού της επιπέδου και βέβαια, αποκλειστικά με …τη βοήθεια του πανίσχυρου Καθηγητικού Συμβουλίου!!
Και το απατηλό όνειρο, έμεινε όνειρο και η Σχολή, χάθηκε από τα χέρια της Στρατιωτικής Ηγεσίας και βγήκε από την πορεία της (το νόημα και την αποστολή της). Μια απλή ματιά, στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς, την τραγική ανισορροπίας κατανομής βαρύτητας, των στόχων εκπαίδευσης και το γεγονός ότι «η ΣΝΔ σήμερα, παράγει επιστήμονες που φορούν στολή και όχι ΝΑΥΤΕΣ επιστήμονες». Η μεγάλη Ναυτική μας Παράδοση, που ευτυχώς καλά κρατεί στα Πολεμικά μας Πλοία, είναι σήμερα, το ΜΟΝΟ ανάχωμα σ’ αυτόν τον κατήφορο. Είναι αυτή, που αξιοποιεί το Ελληνικό φιλότιμο και ενσωματώνει τα νέα στελέχη, στο ήδη δυνατό, στέρεο και αποτελεσματικό περιβάλλον του Πολεμικού Ναυτικού μας. Αλλά, μέχρι πότε !
Δεν ξέρω σε ποια αιτία και σε τι βάθος ανέκυψε η διένεξη που περιγράφει το άρθρο, αλλά σίγουρα θέτει ΟΛΟΥΣ ενώπιον των ευθυνών τους και θα χρειαστεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η Ηγεσία, «να θέσει τον δάκτυλον, επί τον τύπον των ήλων». Εκτός και αν επιλεγεί η (πάντα) εύκολη λύση να θυσιαστεί ο Διοικητής της Σχολής (και πάλι). Όμως έτσι και ΑΥΤΗ η Ηγεσία, θα έχει θέσει το πηδάλιο στον αυτόματο, χωρίς να κοιτά που βαδίζει, στον ορίζοντα. Είπαμε : «Τελικά, κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τα χνάρια του».
Κώστας Βουλγαράκης
Μέχρι τώρα απέφευγα να τοποθετηθώ για το ζήτημα της σύγκρουσης των καθηγητών της ΣΝΔ με τον Διοικητή της Σχολής, αναμένοντας από την ηγεσία των Ε.Δ να δώσει την δέουσα λύση χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δυστυχώς όμως η λύση της μετάθεσης του Διοικητή που δόθηκε είναι η χειρότερη δυνατή. Και εξηγώ γιατί, αφού γνωρίζω το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, γνωρίζω τις ικανότητες και την αξία του Διοικητού, έχω γνώση του περιβάλλοντος της ΣΝΔ αφού δίδασκα ηγεσία και μάνατζμεντ κάποια χρόνια στους Δοκίμους, έχω υπηρετήσει ως Διοικητής στην Σχολή Πολέμου του Ναυτικού, (όπου εφαρμόσθηκαν τα πλέον καινοτόμα συστήματα εκπαίδευσης, με πληθώρα ικανότατων Ελλήνων και ξένων καθηγητών Πανεπιστημίων της Ivey League, που συνεργάσθηκαν για τον εκσυγχρονισμό και την βέλτιστη εκπαίδευση των αξιωματικών) και ήμουν και κλαδάρχης στο ΓΕΕΘΑ με την ευθύνη της εκπαίδευσης όλων των Ε.Δ μέσα στις αρμοδιότητές μου, έστω και αν οι παραγωγικές σχολές διοικητικά ανήκουν στους κλάδους. Ένα μάλιστα από τα πολλά ζητήματα σύγκρουσής μου με τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλο, ήταν και οι αυταρχικές και διαλυτικές ρυθμίσεις που προσπαθούσε να επιβάλλει στην συνολική εκπαίδευση όλων των εκπαιδευτικών φορέων των Ε.Δ., που τον εμπόδισε να τις προχωρήσει περαιτέρω η άμεση παραίτησή μου μετά την σύγκρουσή μας.
Συγκεκριμένα οι αρμοδιότητες που έδινε στους καθηγητές ξέφευγαν κατά πολύ του τότε θεσμικού πλαισίου και ήταν εις βάρος συγκεκριμένων αναγκών επιχειρησιακής εκπαίδευσης των Στρατιωτικών σχολών. Επίσης προωθούσε την κατάργηση κρίσιμων σχολών για τις Ένοπλες δυνάμεις όπως ήταν η ΣΣΑΣ και η ΣΑΝ και η πρόσληψη των συγκεκριμένων ειδικοτήτων από αποφοίτους Πανεπιστημίων, με μια μικρή τρίμηνη στρατιωτική εκπαίδευση. Η σημερινή σύγκρουση είναι αποτέλεσμα των πολλών και καιροσκοπικών ρυθμίσεων που έγιναν από αδιάβαστους, ιδεοληπτικούς και αστράτευτους πολιτικούς για προσωπικό και πολιτικό μόνο συμφέρον, εις βάρος της καλής στρατιωτικής εκπαίδευσης των υποψήφιων αξιωματικών. Όμως δεν φταίνε μόνο οι ιδεοληπτικοί και αστράτευτοι υπουργοί, αλλά και οι αδύναμες στρατιωτικές ηγεσίες που χάριν της ανέλιξής τους και της παραμονής τους στα αξιώματα δεν είχαν το σθένος, την αποφασιστικότητα και την γνώση, όχι μόνο για να προστατεύσουν, αλλά και να βελτιώσουν το συνολικό επίπεδο Στρατιωτικής Εκπαίδευσης των υποψήφιων στελεχών των Ε.Δ., εκσυγχρονίζοντας τα στρατιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα ώστε να αναδεικνύουν τους ολοκληρωμένους στρατιωτικούς ηγέτες μίας δημοκρατικής, σύγχρονης χώρας του Δυτικού κόσμου όπως είναι η χώρα μας και απαιτούν οι σύγχρονες απειλές και ανάγκες ασφαλείας της.
Η λύση που θα έπρεπε να δοθεί ήταν η άμεση μείωση των τόνων αντιπαράθεσης και η άμεση διαμόρφωση ενός πλαισίου οδηγιών/ομπρέλα, για την λειτουργία της σχολής ΣΝΔ. Ταυτόχρονα να ξεκινούσε, με άριστη προετοιμασία, η συζήτηση για το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας όλων των σχολών των Ε.Δ. Και μέχρι τότε ούτε ο Διοικητής να άλλαζε και ούτε οι αιτιάσεις των καθηγητών να κυριαρχούσαν, με δεδομένο το πλαίσιο οδηγιών λειτουργίας που θα είχε δοθεί. Έτσι θα προστατευόταν και το κύρος του Διοικητού, όπως έπρεπε να γίνει και μία σύννομη λύση θα επιβαλλόταν, η οποία θα αποτελούσε και το έναυσμα βελτίωσης των κακών ρυθμίσεων που έχουν επιβληθεί μέχρι σημερα στις σχολές.
Στυλιανός Φενέκος
Αργά ή γρήγορα, κάτι τέτοιο θα συνέβαινε και κανένας δεν πρέπει να κάνει ότι τώρα εκπλήσσεται. Για να φτάσουμε εδώ, έχουν προηγηθεί πολλά, έχουμε περάσαμε από συγκεκριμένους (χρονικά και επώνυμα) «κάβους», τελείως άτσαλα και με το πηδάλιο στον «αυτόματο», όπως και ο μοιραίος Καπετάνιος, στο τραγικό ατύχημα στην Αίγινα. Ήταν εποχές της Δημοσιο-υπαλληλικής Επανάστασης και της Συνδικαλιστικής Δικτατορίας, όπου η Στρατιωτική Ηγεσία, από μειονεκτική θέση κοίταζε «παραπονιάρικα», τα συντρίμμια που άφηναν πίσω τους, οι κομματικοί μέντορες του κάθε Υπουργού. Φτάσαμε επανειλημμένα στο σημείο ….. συνδικαλιστές ή συλλογικότητες, να φέρνουν ΕΤΟΙΜΟ σχέδιο νόμου, που αφορά τομείς ενός Στρατιωτικού Κλάδου, απευθείας στον Υπουργό και μετά αυτός, σαν καλός μαθητής, να το στέλνει στα Επιτελεία για έγκριση (δηλαδή, τα πάνω–κάτω). Πολλοί λοιπόν επιτελείς, παίξανε το κεφάλι τους, ήρθαν σε προστριβή με Προϊσταμένους και στοχοποιήθηκαν, από τα γνωστά «ιεροεξεταστικά» κομματικά Κέντρα. Τα ΑΣΕΙ, είχαν λαμπρή Ιστορία και πάντα περιβάλλονταν από μια ξεχωριστή αίγλη και αναγνώριση, από την Ελληνική κοινωνία. Έτσι ήταν πάντοτε κίνητρο για την Ακαδημαϊκή Κοινότητα, να αλλοτριωθούν «επ’ ονόματι» τους, ώστε και αυτοί, μέσω των ΑΣΕΙ, να αυξήσουν την παρουσία και το κύρος τους, σ’ ένα χώρο αναγνωρισμένο και “αποστειρωμένο”.
Από το 1988 (που γνωρίζω) και έπειτα (που παρακολουθώ εξ αρμοδιότητος), σε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού, οι καθηγητές έβαζαν εμπόδια και τρικλοποδιές (μέσω του Κλάδου τους ή του τύπου ή και της ασάφειας του πλαισίου) και ήταν ανασταλτικοί, μέχρις ότου, το θέμα … να περάσει μέσω «δικής τους αρμοδιότητας», δηλαδή, μέχρι να έχουν αυτοί τον έλεγχο, τη δικαιοδοσία και την αρμοδιότητα. Κάθε χρόνο, πίεζαν και αύξαναν την Ακαδημαϊκή εκπαίδευση, σε βάρος της Στρατιωτικής-Ναυτικής εκπαίδευσης, απαιτούσαν όλο και μεγαλύτερες πιστοποιήσεις και πτυχία καθηγητών, περιορίζοντας την επιλογή …. στα του οίκου τους (και της επιλογής τους) και έτσι ισχυροποιώντας βάναυσα, την επιρροή τους. Έτσι φτάσαμε στο σημείο ….. η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, να ΔΙΟΙΚΕΙΤΑΙ στην ουσία, από τον Κοσμήτορα καθηγητή και ο Διοικητής της, να είναι απλά ένα εκτελεστικό όργανο «Διοικητικής Μέριμνας»!! Το απατηλό ΔΕΛΕΑΡ, πάντα ήταν …. η Σχολή να αναβαθμιστεί ως ισότιμη των ΑΕΙ και αυτό, θα γίνονταν, μόνο μέσω της αναβάθμισης του Ακαδημαϊκού της επιπέδου και βέβαια, αποκλειστικά με …τη βοήθεια του πανίσχυρου Καθηγητικού Συμβουλίου!!
Και το απατηλό όνειρο, έμεινε όνειρο και η Σχολή, χάθηκε από τα χέρια της Στρατιωτικής Ηγεσίας και βγήκε από την πορεία της (το νόημα και την αποστολή της). Μια απλή ματιά, στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς, την τραγική ανισορροπίας κατανομής βαρύτητας, των στόχων εκπαίδευσης και το γεγονός ότι «η ΣΝΔ σήμερα, παράγει επιστήμονες που φορούν στολή και όχι ΝΑΥΤΕΣ επιστήμονες». Η μεγάλη Ναυτική μας Παράδοση, που ευτυχώς καλά κρατεί στα Πολεμικά μας Πλοία, είναι σήμερα, το ΜΟΝΟ ανάχωμα σ’ αυτόν τον κατήφορο. Είναι αυτή, που αξιοποιεί το Ελληνικό φιλότιμο και ενσωματώνει τα νέα στελέχη, στο ήδη δυνατό, στέρεο και αποτελεσματικό περιβάλλον του Πολεμικού Ναυτικού μας. Αλλά, μέχρι πότε !
Δεν ξέρω σε ποια αιτία και σε τι βάθος ανέκυψε η διένεξη που περιγράφει το άρθρο, αλλά σίγουρα θέτει ΟΛΟΥΣ ενώπιον των ευθυνών τους και θα χρειαστεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η Ηγεσία, «να θέσει τον δάκτυλον, επί τον τύπον των ήλων». Εκτός και αν επιλεγεί η (πάντα) εύκολη λύση να θυσιαστεί ο Διοικητής της Σχολής (και πάλι). Όμως έτσι και ΑΥΤΗ η Ηγεσία, θα έχει θέσει το πηδάλιο στον αυτόματο, χωρίς να κοιτά που βαδίζει, στον ορίζοντα. Είπαμε : «Τελικά, κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τα χνάρια του».
Κώστας Βουλγαράκης
Μέχρι τώρα απέφευγα να τοποθετηθώ για το ζήτημα της σύγκρουσης των καθηγητών της ΣΝΔ με τον Διοικητή της Σχολής, αναμένοντας από την ηγεσία των Ε.Δ να δώσει την δέουσα λύση χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δυστυχώς όμως η λύση της μετάθεσης του Διοικητή που δόθηκε είναι η χειρότερη δυνατή. Και εξηγώ γιατί, αφού γνωρίζω το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, γνωρίζω τις ικανότητες και την αξία του Διοικητού, έχω γνώση του περιβάλλοντος της ΣΝΔ αφού δίδασκα ηγεσία και μάνατζμεντ κάποια χρόνια στους Δοκίμους, έχω υπηρετήσει ως Διοικητής στην Σχολή Πολέμου του Ναυτικού, (όπου εφαρμόσθηκαν τα πλέον καινοτόμα συστήματα εκπαίδευσης, με πληθώρα ικανότατων Ελλήνων και ξένων καθηγητών Πανεπιστημίων της Ivey League, που συνεργάσθηκαν για τον εκσυγχρονισμό και την βέλτιστη εκπαίδευση των αξιωματικών) και ήμουν και κλαδάρχης στο ΓΕΕΘΑ με την ευθύνη της εκπαίδευσης όλων των Ε.Δ μέσα στις αρμοδιότητές μου, έστω και αν οι παραγωγικές σχολές διοικητικά ανήκουν στους κλάδους. Ένα μάλιστα από τα πολλά ζητήματα σύγκρουσής μου με τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλο, ήταν και οι αυταρχικές και διαλυτικές ρυθμίσεις που προσπαθούσε να επιβάλλει στην συνολική εκπαίδευση όλων των εκπαιδευτικών φορέων των Ε.Δ., που τον εμπόδισε να τις προχωρήσει περαιτέρω η άμεση παραίτησή μου μετά την σύγκρουσή μας.
Συγκεκριμένα οι αρμοδιότητες που έδινε στους καθηγητές ξέφευγαν κατά πολύ του τότε θεσμικού πλαισίου και ήταν εις βάρος συγκεκριμένων αναγκών επιχειρησιακής εκπαίδευσης των Στρατιωτικών σχολών. Επίσης προωθούσε την κατάργηση κρίσιμων σχολών για τις Ένοπλες δυνάμεις όπως ήταν η ΣΣΑΣ και η ΣΑΝ και η πρόσληψη των συγκεκριμένων ειδικοτήτων από αποφοίτους Πανεπιστημίων, με μια μικρή τρίμηνη στρατιωτική εκπαίδευση. Η σημερινή σύγκρουση είναι αποτέλεσμα των πολλών και καιροσκοπικών ρυθμίσεων που έγιναν από αδιάβαστους, ιδεοληπτικούς και αστράτευτους πολιτικούς για προσωπικό και πολιτικό μόνο συμφέρον, εις βάρος της καλής στρατιωτικής εκπαίδευσης των υποψήφιων αξιωματικών. Όμως δεν φταίνε μόνο οι ιδεοληπτικοί και αστράτευτοι υπουργοί, αλλά και οι αδύναμες στρατιωτικές ηγεσίες που χάριν της ανέλιξής τους και της παραμονής τους στα αξιώματα δεν είχαν το σθένος, την αποφασιστικότητα και την γνώση, όχι μόνο για να προστατεύσουν, αλλά και να βελτιώσουν το συνολικό επίπεδο Στρατιωτικής Εκπαίδευσης των υποψήφιων στελεχών των Ε.Δ., εκσυγχρονίζοντας τα στρατιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα ώστε να αναδεικνύουν τους ολοκληρωμένους στρατιωτικούς ηγέτες μίας δημοκρατικής, σύγχρονης χώρας του Δυτικού κόσμου όπως είναι η χώρα μας και απαιτούν οι σύγχρονες απειλές και ανάγκες ασφαλείας της.
Η λύση που θα έπρεπε να δοθεί ήταν η άμεση μείωση των τόνων αντιπαράθεσης και η άμεση διαμόρφωση ενός πλαισίου οδηγιών/ομπρέλα, για την λειτουργία της σχολής ΣΝΔ. Ταυτόχρονα να ξεκινούσε, με άριστη προετοιμασία, η συζήτηση για το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας όλων των σχολών των Ε.Δ. Και μέχρι τότε ούτε ο Διοικητής να άλλαζε και ούτε οι αιτιάσεις των καθηγητών να κυριαρχούσαν, με δεδομένο το πλαίσιο οδηγιών λειτουργίας που θα είχε δοθεί. Έτσι θα προστατευόταν και το κύρος του Διοικητού, όπως έπρεπε να γίνει και μία σύννομη λύση θα επιβαλλόταν, η οποία θα αποτελούσε και το έναυσμα βελτίωσης των κακών ρυθμίσεων που έχουν επιβληθεί μέχρι σημερα στις σχολές.
Στυλιανός Φενέκος
No comments :
Post a Comment