Ο πρώην κυβερνήτης της Μοσούλης και επικεφαλής του κόμματος Al Hadba, Atheel Nojaifi, δήλωσε ότι η περιφέρεια Νινευή (Nineveh) πρέπει να αυτονομηθεί αφού χωριστεί σε έξι έως οκτώ μικρότερες περιοχές, μετά την απελευθέρωσή της από την τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος». Αυτός ο σχεδιασμός συζητείται, καθώς όπως δήλωσε ο ίδιος, με αυτό τον τρόπο όλες οι ομάδες της περιοχής θα μπορούν να απολαμβάνουν ένα σύστημα αυτό-διοίκησης, δεδομένου ότπλέον δεν μπορούν να δεχτούν άλλες υποσχέσεις για την προστασία τους. Νύξη επί του θέματος έχει γίνει και στον ιρακινό πρωθυπουργό Haider al – Abadi, ο οποίος δεν τάσσεται κατά αυτού του σχεδιασμού. Όμως οι σχεδιασμοί του Nojaifi, έρχονται σε αντίθεση με τις κουρδικές φιλοδοξίες. Η πόλη Shingal, η οποία αποτελεί μέρος της περιοχής Νινευή, αφού ελευθερώθηκε από κουρδικές δυνάμεις ανακηρύχθηκε από τις ίδιες, κουρδική. Αποτελεί όμως μια αμφισβητούμενη περιοχή με την Βαγδάτη. Ο Κούρδος Πρόεδρος, Masoud Barzani, έχει επιμόνως τονίσει ότι περιοχές οι οποίες απελευθερώθηκαν με αίμα των Peshmerga (οι στρατιωτικές δυνάμεις του ιρακινού Κουρδιστάν) θα έλθουν κάτω από κουρδική διοίκηση.
Επίσης, οι χριστιανοί οι οποίοι εκδιώχθηκαν όταν «Ισλαμικό Κράτος» κατέλαβε την περιοχή, επιθυμούν και αυτοί το σχηματισμό μιας χριστιανικής περιφέρειας διότι φοβούνται την περίοδο μετά το «Ισλαμικό Κράτος». Ο επικεφαλής του δημοκρατικού κόμματος Bet – Nahrain, Romio Hakari, ζήτησε οι πεδιάδες της Νινευή να μετατραπούν σε επαρχία, διότι φοβούνται ότι δεν θα είναι εφικτό να ζήσουν ειρηνικά με τα άτομα που ζούσαν πριν την άφιξη του «Ισλαμικό Κράτος». Ο φόβος αυτός εκφράζεται μέσω των δηλώσεων του Joseph Slewa, χριστιανού και μέλους του ιρακινού κοινοβουλίου, ο οποίος δήλωσε στο κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων Rudaw, ότι μετά την άφιξη του «Ισλαμικού Κράτους» και την υποστήριξή του από πολλούς σουνίτες καθίσταται ανέφικτη η συνύπαρξη διαφορετικών οντοτήτων όπως προηγουμένως. Παράλληλα ζήτησε την ίδρυση μιας χριστιανικής περιφέρειας στις πεδιάδες της Νινευή υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών. Ο Barzani εξέφρασε την υποστήριξή του για τη δημιουργία μιας προστατευμένης περιοχής για την χριστιανική κοινότητα της Νινευή, η οποία θα τρέξει από την κοινή διοίκηση των διαφορετικών οντοτήτων από τη Μοσούλη.
Η περιοχή της Νινευή, έχει φιλοξενήσει διαφορετικές εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες όπως μουσουλμάνους, χριστιανούς, Τουρκμένους, Γιεζίντι, σουνίτες, σιίτες και Κούρδους. Τις μεγαλύτερες επιπτώσεις τις έχουν υποστεί οι μειονότητες Yazidi και Shabak, οι οποίες έχουν συχνά διαφύγει τη συστηματική εθνοκάθαρση από τις κυριαρχούσες ομάδες στην περιοχή. Το καλοκαίρι του 2014 το «Ισλαμικό Κράτος» διείσδυσε στο βόρειο Ιράκ καταλαμβάνοντας την περιοχή. Η πόλη της Μοσούλης και κάποιες περιοχές της περιφέρειας Νινευή δεν έχουν ακόμη απελευθερωθεί από την τρομοκρατική οργάνωση. Η καλύτερη λύση για την μετά του «Ισλαμικού Κράτους» εποχή θα ήταν ο διαχωρισμός της περιοχής σε μικρότερες περιφέρειες όπως έχει ήδη προταθεί στο παρελθόν από τους τοπικούς αντιπροσώπους. Η πρόταση που είχε τεθεί αφορούσε τον καταμερισμό της περιοχής σε πέντε διαφορετικές επαρχίες, για τους Γιεζίντι (Yezidi) στο Shingal, τους Τουρκμένους στο Tel Afar, τους σουνίτες στη Μοσούλη, τους χριστιανούς στα κεντρικά σημεία της Νινευή και οι υπόλοιποι στο νότιο τμήμα των πεδιάδων. Ο διαχωρισμός αυτός, μετά την απελευθέρωση από το «Ισλαμικό Κράτος», ενδέχεται να αποτρέψει περαιτέρω καταστροφές και εθνοτικές ή θρησκευτικές περιφερειακές συγκρούσεις.
Η συγκεκριμένη λύση εκτός από την περιοχή Νινευή του Ιράκ θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη Συρία μετά την λήξη του πολέμου όταν πλέον θα έχει ξεκινήσει η ανοικοδόμηση της χώρας.
Η Τουρκία θα ήταν αντίθετη σε μια τέτοια ενέργεια καθώς με την αυτονόμηση της περιοχής και συνεπώς της κουρδικής περιφέρειας θίγονται τα ζωτικά εθνικά της συμφέροντα. Αυτό συμβαίνει διότι με την αυτονόμηση της κουρδικής περιοχής ξεκινά η διαδικασία δημιουργίας του κουρδικού κράτους. Όπως απεικονίζεται στο χάρτη, η περιοχή αυτή βρίσκεται στα σύνορα της Τουρκίας και της Συρίας. Αν αυτό το θεωρητικό μοντέλο αυτονόμησης εφαρμοστεί από το Ιράκ και από τη Συρία, τότε θα υπάρχει αυτονόμηση των Κούρδων κατά μήκος των τουρκικών συνόρων από τη σημερινή Συρία μέχρι το σημερινό Ιράκ. Ενδεχομένως οι Κούρδοι της Τουρκίας να διεκδικήσουν και αυτοί την απόσχισή τους από το τουρκικό κράτος με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου κουρδικού κράτους που θα αποτελείται με τις κουρδικές περιοχές οι οποίες σήμερα είναι χωρισμένες σε τρία διαφορετικά κράτη (Τουρκία – Ιράκ – Συρία). Επομένως, μια ενέργεια αυτονόμησης στο εσωτερικό του Ιράκ, παρά το γεγονός ότι ενδέχεται να κατευνάσει τις εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις στην περιοχή θα βρει αντιμέτωπη την Τουρκία, η οποία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αποτρέψει αυτονομιστικές τάσεις στην περιφέρεια και ιδιαίτερα στα σύνορά της.
http://terrorism.gr/
Επίσης, οι χριστιανοί οι οποίοι εκδιώχθηκαν όταν «Ισλαμικό Κράτος» κατέλαβε την περιοχή, επιθυμούν και αυτοί το σχηματισμό μιας χριστιανικής περιφέρειας διότι φοβούνται την περίοδο μετά το «Ισλαμικό Κράτος». Ο επικεφαλής του δημοκρατικού κόμματος Bet – Nahrain, Romio Hakari, ζήτησε οι πεδιάδες της Νινευή να μετατραπούν σε επαρχία, διότι φοβούνται ότι δεν θα είναι εφικτό να ζήσουν ειρηνικά με τα άτομα που ζούσαν πριν την άφιξη του «Ισλαμικό Κράτος». Ο φόβος αυτός εκφράζεται μέσω των δηλώσεων του Joseph Slewa, χριστιανού και μέλους του ιρακινού κοινοβουλίου, ο οποίος δήλωσε στο κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων Rudaw, ότι μετά την άφιξη του «Ισλαμικού Κράτους» και την υποστήριξή του από πολλούς σουνίτες καθίσταται ανέφικτη η συνύπαρξη διαφορετικών οντοτήτων όπως προηγουμένως. Παράλληλα ζήτησε την ίδρυση μιας χριστιανικής περιφέρειας στις πεδιάδες της Νινευή υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών. Ο Barzani εξέφρασε την υποστήριξή του για τη δημιουργία μιας προστατευμένης περιοχής για την χριστιανική κοινότητα της Νινευή, η οποία θα τρέξει από την κοινή διοίκηση των διαφορετικών οντοτήτων από τη Μοσούλη.
Η περιοχή της Νινευή, έχει φιλοξενήσει διαφορετικές εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες όπως μουσουλμάνους, χριστιανούς, Τουρκμένους, Γιεζίντι, σουνίτες, σιίτες και Κούρδους. Τις μεγαλύτερες επιπτώσεις τις έχουν υποστεί οι μειονότητες Yazidi και Shabak, οι οποίες έχουν συχνά διαφύγει τη συστηματική εθνοκάθαρση από τις κυριαρχούσες ομάδες στην περιοχή. Το καλοκαίρι του 2014 το «Ισλαμικό Κράτος» διείσδυσε στο βόρειο Ιράκ καταλαμβάνοντας την περιοχή. Η πόλη της Μοσούλης και κάποιες περιοχές της περιφέρειας Νινευή δεν έχουν ακόμη απελευθερωθεί από την τρομοκρατική οργάνωση. Η καλύτερη λύση για την μετά του «Ισλαμικού Κράτους» εποχή θα ήταν ο διαχωρισμός της περιοχής σε μικρότερες περιφέρειες όπως έχει ήδη προταθεί στο παρελθόν από τους τοπικούς αντιπροσώπους. Η πρόταση που είχε τεθεί αφορούσε τον καταμερισμό της περιοχής σε πέντε διαφορετικές επαρχίες, για τους Γιεζίντι (Yezidi) στο Shingal, τους Τουρκμένους στο Tel Afar, τους σουνίτες στη Μοσούλη, τους χριστιανούς στα κεντρικά σημεία της Νινευή και οι υπόλοιποι στο νότιο τμήμα των πεδιάδων. Ο διαχωρισμός αυτός, μετά την απελευθέρωση από το «Ισλαμικό Κράτος», ενδέχεται να αποτρέψει περαιτέρω καταστροφές και εθνοτικές ή θρησκευτικές περιφερειακές συγκρούσεις. Η συγκεκριμένη λύση εκτός από την περιοχή Νινευή του Ιράκ θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στη Συρία μετά την λήξη του πολέμου όταν πλέον θα έχει ξεκινήσει η ανοικοδόμηση της χώρας.
Η Τουρκία θα ήταν αντίθετη σε μια τέτοια ενέργεια καθώς με την αυτονόμηση της περιοχής και συνεπώς της κουρδικής περιφέρειας θίγονται τα ζωτικά εθνικά της συμφέροντα. Αυτό συμβαίνει διότι με την αυτονόμηση της κουρδικής περιοχής ξεκινά η διαδικασία δημιουργίας του κουρδικού κράτους. Όπως απεικονίζεται στο χάρτη, η περιοχή αυτή βρίσκεται στα σύνορα της Τουρκίας και της Συρίας. Αν αυτό το θεωρητικό μοντέλο αυτονόμησης εφαρμοστεί από το Ιράκ και από τη Συρία, τότε θα υπάρχει αυτονόμηση των Κούρδων κατά μήκος των τουρκικών συνόρων από τη σημερινή Συρία μέχρι το σημερινό Ιράκ. Ενδεχομένως οι Κούρδοι της Τουρκίας να διεκδικήσουν και αυτοί την απόσχισή τους από το τουρκικό κράτος με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου κουρδικού κράτους που θα αποτελείται με τις κουρδικές περιοχές οι οποίες σήμερα είναι χωρισμένες σε τρία διαφορετικά κράτη (Τουρκία – Ιράκ – Συρία). Επομένως, μια ενέργεια αυτονόμησης στο εσωτερικό του Ιράκ, παρά το γεγονός ότι ενδέχεται να κατευνάσει τις εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις στην περιοχή θα βρει αντιμέτωπη την Τουρκία, η οποία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αποτρέψει αυτονομιστικές τάσεις στην περιφέρεια και ιδιαίτερα στα σύνορά της.
http://terrorism.gr/
No comments :
Post a Comment