"Η Ελλάδα για την ανθρωπότητα είναι ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για τον άνθρωπο." (ΓΚΑΙΤΕ).
Πριν από λίγες μέρες, καθώς αρχειοθετούσα τη βιβλιοθήκη μου, ανακάλυψα ανάμεσα στα ξεχασμένα βιβλία, εκείνα που πολλές φορές αγοράζουμε με ενθουσιασμό, αλλά στην πορεία οι υποχρεώσεις και η καθημερινότητα μας κάνουν να τα ξεχνάμε, το βιβλίο «Ποιος σκότωσε τον Όμηρο» του Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον. Ένας Αμερικανός ελληνιστής, προτιμώ τον χαρακτηρισμό αυτό από τον όρο φιλέλληνας θεωρεί την κλασσική παιδεία ως το Α και το Ω για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και της εκπαίδευσης του ατόμου. Στο βιβλίο του υπερασπίζεται με πάθος τον Όμηρο, τις κλασικές σπουδές και τον πολιτισμό που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Επιχειρηματολογεί κατά Ξιφουλκεί της αδιαφορίας που υπάρχει σήμερα για τις ελληνικές σπουδές και προτρέπει τους αναγνώστες των βιβλίων του να «ζήσουν περισσότερο ελληνικά».
Το πάθος του Χάνσον με συγκλόνισε γιατί με οδήγησε να συνειδητοποιήσω πως πρώτοι εμείς, οι Έλληνες λησμονήσαμε την κλασσική μας παιδεία και αδιαφορήσαμε για την ομορφιά της ελληνικής τέχνης, της λογοτεχνίας και της αρχιτεκτονικής, αφήνοντας ξεχασμένες τις εκπαιδευτικές πραγματείες του Ελληνικού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στο κάλλος και τη γνώση χρησιμοποιώντας ως πυξίδα ζωής το Μέτρον άριστον. Ο πολιτισμός, η τεχνολογία, η οικονομία, η πολιτική, κάθε είδους ανθρώπινο επίτευγμα που σχετίζεται με την επιστήμη σε όποιο τομέα έχει την αρχή και χρωστάει την ακμή του στην Ελληνική κλασσική παιδεία.
Σήμερα οι νεοέλληνες που δυστυχώς δεν είμαστε ελληνιστές και αναμένουμε από δήθεν φιλέλληνες τη σωτηρία, πεισθήκαμε ότι δεν χρειάζεται η δημιουργική εκμετάλλευση της πλούσιας Ιστορίας μας. Βρισκόμαστε στη δύσκολη χρονική συγκυρία, όπου γύρω μας πασχίζουν με κάθε τρόπο να διακόψουν την Ιστορική αλληλουχία του Ελληνικού Πολιτισμού για να χαθεί η σύνδεση της ρίζας του Δυτικού Πολιτισμού με το Ελληνικό στοιχείο. Στον βωμό αυτής της μάταιης προσπάθειας περνάνε αστεία και κακόμορφα επιχειρήματα πώς δήθεν η πολιτιστική ακμή ξεκίνησε από την Αρχαία Ρώμη και από κει πέρασε "δια μαγείας" στον αιώνα της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, απαλείφοντας τον ρόλο του Βυζαντίου και των προστατευμένων, ελαχίστων η αλήθεια, στοιχείων της Ελληνιστικής εποχής. Και όλα αυτά μέσα σ΄ ένα κλίμα πολυπολιτισμικότητας.
«Η άνοδος των πολυπολιτισμικών σπουδών είχε αρνητικά αποτελέσματα, διεθνώς, όσο και στην αμερικανική κοινωνία» είχε δηλώσει ο Χάνσον σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής της 27ης Μαΐου 2001.
Η γλώσσα, ο πολιτισμός και η Ιστορία μας φαντάζουν σήμερα ως τα τελευταία οχυρά της Ελλάδας μας. Τα οχυρά πίσω από τα οποία οφείλουμε να συσπειρωθούμε, χωρίς εμπάθεια αλλά με διάθεση για αναγέννηση και δημιουργικότητα ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση πολιτισμού αλλά και να μετατραπούμε σε φάρο οδηγό για τη Δύση που έχει χάσει το βηματισμό της και φλερτάρει επικίνδυνα με τα σκοτάδια του Μεσαίωνα.
Εξάλλου, όπως είπε και ο Χάνσον... «Υπάρχει κάτι ανεξήγητο, όταν εξετάζεις την ιστορία της Ελλάδας, που μπορεί να ερμηνευτεί μόνο από το πνεύμα, καθώς αυτό αποτελεί από μόνο του μια λογική εξήγηση. Το γεγονός ότι μια τόσο μικρή χώρα στα νότια της Βαλκάνια δημιούργησε το δυτικό πολιτισμό, ευδοκίμησε μέσα στη ρωμαϊκή κατοχή, σχεδόν μόνη αντιστάθηκε στις προκλήσεις του Ισλάμ για αιώνες, υπέφερε και άντεξε την Οθωμανική κατοχή, είναι κάτι το εντυπωσιακό ή απίστευτο. Καμία άλλη κοινωνία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι συγκρίσιμη.»
Γιώτα Χουλιάρα
http://www.geopolitics.com.gr/2016/05/t.html
Πριν από λίγες μέρες, καθώς αρχειοθετούσα τη βιβλιοθήκη μου, ανακάλυψα ανάμεσα στα ξεχασμένα βιβλία, εκείνα που πολλές φορές αγοράζουμε με ενθουσιασμό, αλλά στην πορεία οι υποχρεώσεις και η καθημερινότητα μας κάνουν να τα ξεχνάμε, το βιβλίο «Ποιος σκότωσε τον Όμηρο» του Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον. Ένας Αμερικανός ελληνιστής, προτιμώ τον χαρακτηρισμό αυτό από τον όρο φιλέλληνας θεωρεί την κλασσική παιδεία ως το Α και το Ω για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και της εκπαίδευσης του ατόμου. Στο βιβλίο του υπερασπίζεται με πάθος τον Όμηρο, τις κλασικές σπουδές και τον πολιτισμό που γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Επιχειρηματολογεί κατά Ξιφουλκεί της αδιαφορίας που υπάρχει σήμερα για τις ελληνικές σπουδές και προτρέπει τους αναγνώστες των βιβλίων του να «ζήσουν περισσότερο ελληνικά».
Το πάθος του Χάνσον με συγκλόνισε γιατί με οδήγησε να συνειδητοποιήσω πως πρώτοι εμείς, οι Έλληνες λησμονήσαμε την κλασσική μας παιδεία και αδιαφορήσαμε για την ομορφιά της ελληνικής τέχνης, της λογοτεχνίας και της αρχιτεκτονικής, αφήνοντας ξεχασμένες τις εκπαιδευτικές πραγματείες του Ελληνικού πολιτισμού. Ενός πολιτισμού που κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στο κάλλος και τη γνώση χρησιμοποιώντας ως πυξίδα ζωής το Μέτρον άριστον. Ο πολιτισμός, η τεχνολογία, η οικονομία, η πολιτική, κάθε είδους ανθρώπινο επίτευγμα που σχετίζεται με την επιστήμη σε όποιο τομέα έχει την αρχή και χρωστάει την ακμή του στην Ελληνική κλασσική παιδεία.
Σήμερα οι νεοέλληνες που δυστυχώς δεν είμαστε ελληνιστές και αναμένουμε από δήθεν φιλέλληνες τη σωτηρία, πεισθήκαμε ότι δεν χρειάζεται η δημιουργική εκμετάλλευση της πλούσιας Ιστορίας μας. Βρισκόμαστε στη δύσκολη χρονική συγκυρία, όπου γύρω μας πασχίζουν με κάθε τρόπο να διακόψουν την Ιστορική αλληλουχία του Ελληνικού Πολιτισμού για να χαθεί η σύνδεση της ρίζας του Δυτικού Πολιτισμού με το Ελληνικό στοιχείο. Στον βωμό αυτής της μάταιης προσπάθειας περνάνε αστεία και κακόμορφα επιχειρήματα πώς δήθεν η πολιτιστική ακμή ξεκίνησε από την Αρχαία Ρώμη και από κει πέρασε "δια μαγείας" στον αιώνα της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, απαλείφοντας τον ρόλο του Βυζαντίου και των προστατευμένων, ελαχίστων η αλήθεια, στοιχείων της Ελληνιστικής εποχής. Και όλα αυτά μέσα σ΄ ένα κλίμα πολυπολιτισμικότητας.
«Η άνοδος των πολυπολιτισμικών σπουδών είχε αρνητικά αποτελέσματα, διεθνώς, όσο και στην αμερικανική κοινωνία» είχε δηλώσει ο Χάνσον σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής της 27ης Μαΐου 2001.
Η γλώσσα, ο πολιτισμός και η Ιστορία μας φαντάζουν σήμερα ως τα τελευταία οχυρά της Ελλάδας μας. Τα οχυρά πίσω από τα οποία οφείλουμε να συσπειρωθούμε, χωρίς εμπάθεια αλλά με διάθεση για αναγέννηση και δημιουργικότητα ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση πολιτισμού αλλά και να μετατραπούμε σε φάρο οδηγό για τη Δύση που έχει χάσει το βηματισμό της και φλερτάρει επικίνδυνα με τα σκοτάδια του Μεσαίωνα.
Εξάλλου, όπως είπε και ο Χάνσον... «Υπάρχει κάτι ανεξήγητο, όταν εξετάζεις την ιστορία της Ελλάδας, που μπορεί να ερμηνευτεί μόνο από το πνεύμα, καθώς αυτό αποτελεί από μόνο του μια λογική εξήγηση. Το γεγονός ότι μια τόσο μικρή χώρα στα νότια της Βαλκάνια δημιούργησε το δυτικό πολιτισμό, ευδοκίμησε μέσα στη ρωμαϊκή κατοχή, σχεδόν μόνη αντιστάθηκε στις προκλήσεις του Ισλάμ για αιώνες, υπέφερε και άντεξε την Οθωμανική κατοχή, είναι κάτι το εντυπωσιακό ή απίστευτο. Καμία άλλη κοινωνία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι συγκρίσιμη.»
Γιώτα Χουλιάρα
http://www.geopolitics.com.gr/2016/05/t.html
No comments :
Post a Comment