Ο μύθος της άλλης Αριστεράς και 25 παραμύθια. - Η επιβράβευση του τίποτα εν Ελλάδι…

Η ​​Εύη Χριστοφιλοπούλου συζητούσε ένα πρωί με δημοσιογράφο στο ραδιόφωνο και το θέμα ήταν, φυσικά, τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, όταν τον διέκοψε για να κάνει την παρατήρηση ότι δεν συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό της κυβερνητικής πολιτικής στην παιδεία ως αριστερής. Δεν είναι αληθινή Αριστερά αυτή, είπε, διότι «οι αριστεροί είναι προοδευτικοί άνθρωποι, θέλουν πρόοδο, ευημερία και αναδιανομή». (Θα μπορούσε να προσθέσει και την αγάπη, μέρες που είναι. Αλλά δεν πειράζει – την επόμενη φορά…) Δεν θα μπορούσε να το έχει πει καλύτερα. Ναι, η κυβέρνηση που έχουμε είναι γενικώς κακή, ενώ η γνήσια Αριστερά είναι γενικώς καλή· επομένως η κυβέρνηση αυτή δεν είναι της Αριστεράς. Δεν χρησιμοποίησε, βέβαια, αυτούς τους απλοϊκούς όρους η κ. Χριστοφιλοπούλου, ωστόσο θα όφειλε, διότι αποδίδουν καλύτερα από τα δικά της λόγια την απλοϊκότητα της σκέψης της. Στον τρόπο με τον οποίο έθεσε το ζήτημα η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, έχει επίσης ενδιαφέρον πώς παρουσιάζεται η σχέση μεταξύ των ιδεών της Αριστεράς και όσων τις ασπάζονται και δρουν στο όνομά της. Μας λέει μεν ότι ο άνθρωπος εξαγνίζεται, ότι γίνεται κάτα κάποιον τρόπο ηθικά ανώτερος εφόσον εμφορείται από τις ιδέες της Αριστεράς, αλλά όταν αποτυγχάνει να εφαρμόσει στην πράξη τις ανώτερες ιδέες του, δεν φταίνε οι ιδέες. Φταίνε οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να είναι αντάξιοί τους, όχι οι ιδέες που είναι ανεφάρμοστες. Οπότε δώσ’ του πάλι από την αρχή οι αριστεροί, να χτυπάνε με το κεφάλι τον τοίχο και, επειδή ο τοίχος δεν πέφτει με κεφαλιές, να φταίει το κεφάλι που δεν μπορεί να τον ρίξει και όχι η βλακώδης ιδέα μέσα στο κεφάλι ότι ένας τοίχος πέφτει με κεφαλιές. Αυτός είναι ο μύθος τής δήθεν «άλλης Αριστεράς», της πέραν της εμπειρικής πραγματικότητας, της Αριστεράς που κάποτε θα κατισχύσει νομοτελειακά, όπως και η Βασιλεία των Ουρανών. Αυτός ο μύθος μάς κατατρέχει από τη Μεταπολίτευση και έπειτα. Βρίσκεται, δε, στη ρίζα της πολύπλευρης κρίσης που περνάμε και διαρκεί έξι χρόνια τώρα. Μας εμποδίζει να αναγνωρίσουμε ότι η αποτυχία και η κατάρρευση του συστήματός μας, οικονομικού και πολιτικού, δεν ήταν αποτυχία του καπιταλισμού και των ιδεών της Δεξιάς· ήταν, αντιθέτως, αποτυχία των ιδεών της Αριστεράς μέσα στο περιβάλλον του καπιταλισμού. Ιδεώδη όπως του «αγώνα» (κλείνω τον δρόμο ή καταλαμβάνω το σχολείο, επειδή έτσι γουστάρω…) και του «εσαεί κεκτημένου», ανεξαρτήτως των συνθηκών της πραγματικότητας, είναι ιδεώδη της Αριστεράς. Αυτή τα υποστήριξε σε κάθε πιθανή και απίθανη εκδοχή τους, αυτή τα επέβαλε και τα έκανε νοοτροπία.

Ο μικροαστικός λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ, που κυριάρχησε από το 1981 και έπειτα, η Μεταπολίτευση, με ιδεολογικά υλικά της Αριστεράς φτιάχτηκε. Και είναι μια ειρωνεία ότι ακριβώς η επιτυχία του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει πόσο εσφαλμένη και εξωπραγματική είναι η εχθρότητα της Αριστεράς προς την ελευθερία της αγοράς: κανείς δεν εμπόδισε τον Παπανδρέου να «ψωνίσει» ιδέες της Αριστεράς από την αγορά και να τις χρησιμοποιήσει πολύ επιτυχέστερα για τον δικό του Περονισμό εν σχέσει με εκείνους που τις συντηρούν μέσα στον αποστειρωμένο από την πραγματικότητα κόσμο τους. Εντάξει, συμπονώ κάποιους που νομίζουν ότι η κουταμάρα αντισταθμίζεται με την εύκολη καλοσύνη κάποιας πίστης που σώζει, καταλαβαίνω επίσης κάποιους άλλους που υπερασπίζονται αυτό τον ολέθριο μύθο, παρά την πραγματικότητα, επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την απογοήτευση ότι χαράμισαν τα νιάτα τους σε μια χίμαιρα. Ανθρώπινη και η κουταμάρα και η άρνηση να δεχθούμε την προσωπική μας ασημαντότητα. Δεν γίνεται όμως να τα βγάλουμε πέρα όσο δεχόμαστε από μια κυβέρνηση, λ.χ., να επιβαρύνει τη χώρα με κόστος δεκάδων δισεκατομμυρίων, επειδή είναι αριστερή και «πολέμησε σκληρά για τις ιδέες της». Αν έχει τέτοιο κόστος ο αγώνας της Αριστεράς για «πρόοδο, ευημερία, αναδιανομή», που λέει και η κ. Χριστοφιλοπούλου, δεν οφείλουμε να αναλογιστούμε ποιο είναι το νόημα της πίστης; Με τα κρατούντα κριτήρια, ο υφυπουργός Δ. Μάρδας θεωρείται από τους «σοβαρούς» της κυβέρνησης. Και γιατί να μη θεωρείται; Οπως είπε και ο πρόεδρος Γιώργος Καρατζαφέρης, «τον είχαμε αρθρογράφο στην εφημερίδα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ως τεχνοκράτη – δεν ήταν στέλεχος του κόμματος». Συνεπώς, είναι «σοβαρός», με τα ισχύοντα μέτρα και σταθμά της σοβαρότητας στον τόπο αυτό. Γι’ αυτό και εξεπλάγησαν ορισμένοι, οι οποίοι προφανώς τον εκτιμούν πολύ, επειδή τον άκουσαν να μετέχει και αυτός στο φλερτ με τον Λεβέντη. Ερωτηθείς σχετικώς με το θεωρητικό ενδεχόμενο συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τον Λεβέντη, είπε ότι «η Ενωση Κεντρώων είναι ένα κόμμα που δεν έχει σχέση με το παρελθόν» και άφησε να αιωρείται ο υπαινιγμός «γιατί όχι και με τον Λεβέντη;». Τι άλλο να έλεγε; Αν θυμόταν τα τριάντα χρόνια που πέρασε ο Λεβέντης τρελαμένος και ωρυόμενος μπροστά σε ένα μονοκάμερο, θα έπρεπε να θυμηθεί και το δικό του παρελθόν στο ΠΑΣΟΚ. Δεν πειράζει· τα περασμένα είναι ξεχασμένα. Με ικανοποιεί να φαντάζομαι τον Μάρδα να μετέχει και αυτός, μαζί με τον Φλαμπουράρη, στις συναντήσεις που γίνονται στις τουαλέτες της Βουλής, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος Λεβέντης έχει αποκαλύψει. Η σκέψη αυτή μού γεννά το αίσθημα της ασφάλειας. Με κάνει να νιώθω ότι εκεί, στις τουαλέτες της Βουλής, σφυρηλατείται η πολιτική σταθερότητα από τους Λεβέντη, Φλαμπουράρη και Μάρδα...

Μόνο ένας άλλος πολιτικός έως τώρα το έχει κάνει αυτό: ο Μεγάλος, όπως έλεγαν οι πασόκοι τις ηρωικές εποχές τον Ανδρέα.

ΥΓ: YMCA. Ο τίτλος είναι εντελώς άσχετος, αλλά –τρέχα γύρευε για ποιο λόγο– θα ήθελα το συγκεκριμένο τραγούδι ως μουσική υπόκρουση του θέματος, διότι κάνει ωραίο contrast με τα πρόσωπα της κωμωδίας...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
http://www.kathimerini.gr/

1. Θα καταργούσαν το Μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο, οι όροι του οποίου έγιναν ακόμη επαχθέστεροι λόγω των καθυστερήσεων, των παλινωδιών, της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος και του κλεισίματος των τραπεζών.
2. Θα έδιωχναν την τρόικα και θα έβαζαν τέλος στη λιτότητα.
Η τρόικα επανήλθε μεταμορφωμένη σε κουαρτέτο και διαπραγματεύονται μαζί της στα υπόγεια του Χίλτον
3. Θα προχωρούσαν σε άμεση διαγραφή του χρέους και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου λένε ότι για πρώτη φορά αναφέρεται ρητά σε κείμενο (της 12ης Ιουλίου) η διαδικασία απομείωσης του χρέους.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά (οι προηγούμενες τον Νοέμβριο του 2012 και τον Μάιο του 2014. Μάλιστα, τόσο στη Δήλωση του Eurogroup 20ης Φεβρουαρίου 2015, όσο και στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 12ης Ιουλίου 2015, αναφέρεται ρητά ότι «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους». Επίσης, στη Δήλωση της 12ης Ιουλίου 2015 αναφέρεται επίσης ρητά ότι «δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους».
4. Δεν θα έπαιρναν νέο δάνειο.
Υπέγραψαν για νέο δάνειο 86 δις ευρώ
5. Δεν θα εφάρμοζαν το mail Χαρδούβελη ύψους 980 εκ ευρώ.
Υπέγραψαν μνημόνιο με μέτρα ύψους 13 δις ευρώ.
6. Θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ.
Ο ΕΝΦΙΑ διατηρήθηκε, ενώ επιπλέον καταργήθηκαν και όσες απαλλαγές υπήρχαν.

7. Θα θεσμοθετούσαν αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ.
Προχώρησαν σε αύξηση φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων από το 26% στο 29%, για τους αγρότες από 13% στο 26%, αύξηση της προκαταβολής φόρου από 27,5% (αγρότες) και 55% (περισσότερες επιχειρήσεις) στο 75% και από το επόμενο έτος στο 100%, αύξηση του φόρου από ενοίκια στο 15% (από 11%) για εισοδήματα κάτω από 12.000 και στο 35% (από 33%) για εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ.
8. Δεν θα προχωρούσαν σε καμιά αύξηση ΦΠΑ και θα διατηρούσαν την έκπτωση 30% στα νησιά.
Προχώρησαν σε οριζόντια αύξηση ΦΠΑ με μετάταξη των περισσότερων αγαθών και υπηρεσιών από τον «υπερμειωμένο» (6,5%) και «μειωμένο» (13%) στο 23% και κατήργησαν την έκπτωση στα νησιά.
9. Θα έδιναν 13η σύνταξη με τη μορφή δώρου Χριστουγέννων στους συνταξιούχους κάτω των 700 ευρώ.
Μείωσαν και την 12η σύνταξη, μέσω της αύξησης των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης (+2% στις κύριες και +6% στις επικουρικές συντάξεις) και της αύξησης του ΦΠΑ.
10. Θα μείωναν τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Μείωσαν στο μισό το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης και κατήργησαν το επιδόμα πετρελαίου κίνησης (diesel) για τους αγρότες.
11. Θα δημιουργούσαν (βάσει του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης») 300.000 νέες θέσεις εργασίας.
Η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση, επιβλήθηκαν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, μειώθηκε η βιομηχανική παραγωγή και μειώθηκαν οι θέσεις εργασίας, ενώ πολλαπλασιάστηκαν τα λουκέτα.
12. Υπόσχονταν «σεισάχθεια» και δημιουργία ενδιάμεσου φορέα στον οποίο θα μεταφέρονταν τα δάνεια των πολιτών, ενώ ορκίζονταν πως «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», ότι τα δάνεια δεν θα περνούσαν στα «λαίμαργα ξένα funds» και πως θα έπαιρναν 3 δις από το ΤΧΣ, το οποίο, όπως και τις τράπεζες, θα έθεταν υπό δημόσιο έλεγχο.
Μόλις πρόσφατα, έπραξαν το ακριβώς αντίθετο και περί ενδιάμεσου φορέα, δια του οποίου θα επετυγχάνετο η διαγραφή των χρεών, ούτε λόγος. Οι τράπεζες τέθηκαν υπό τον απόλυτο έλεγχο του ΤΧΣ, το οποίο απέκτησε διευρυμένες εξουσίες.

13. Θα σταματούσαν τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, δια των οποίων «χαρίζονταν χρήματα στους τραπεζίτες» και θα προχωρούσαν στην ίδρυση τράπεζας ειδικού σκοπού και αναπτυξιακής τράπεζας, από όπου θα χρηματοδοτούνταν οι επιχειρήσεις και οι αγρότες.
Προχώρησαν σε νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με χρήματα που θα προέλθουν από τις αποκρατικοποιήσεις, ενώ τις τράπεζες ειδικού σκοπού τις υπόσχονται ακόμη. Αλλά τώρα λένε πως τα χρήματα πηγαίνουν στη «λαϊκή αποταμίευση»!
14. Θα προχωρούσαν σε αύξηση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα στα 751 ευρώ.
Ουδέποτε έγινε, ενώ τώρα προτείνουν αύξηση εργοδοτικών εισφορών.
15. Θα έσωζαν κύριες και επικουρικές συντάξεις και το ΕΚΑΣ, δεν θα επέβαλαν τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις, καταγγέλλουν 11 μειώσεις στα πέντε χρόνια που προηγήθηκαν της διακυβέρνησής τους.
Τώρα μιλούν για διάσωση κύριων συντάξεων και διακηρύσσουν ξανά ότι δίνουν σκληρή μάχη με την τρόικα, ενώ ήδη έχουν προχωρήσει σε 13 διαφορετικές μειώσεις συντάξεων.
16. Υποστήριξαν ότι πήγαν στο δημοψήφισμα για να πετύχουν μια καλύτερη συμφωνία.
Υπέγραψαν «μεταρρύθμιση» στο ασφαλιστικό και σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο του 2016.
17. Θα επανέφεραν την εργασιακή νομοθεσία, την μετενέργεια, τις συλλογικές συμβάσεις.
Όσο ήταν υπουργός Εργασίας ο κ. Σκουρλέτης ανακοίνωνε ότι το σχετικό νομοσχέδιο κατατίθεται από… στιγμή σε στιγμή. Σήμερα, ο διάδοχός του κ. Κατρούγκαλος μάλλον το έχει ξεχάσει.
18. Έλεγαν ότι θα προκαλούσαν διεθνή διάσκεψη για το ελληνικό ζήτημα και για το χρέος και ότι θα άλλαζαν την Ευρώπη, ώστε αυτή να προσχωρήσει στις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διάσκεψη δεν έγινε ποτέ, ενώ σήμερα λένε ότι προχώρησαν στη συμφωνία με δεδομένους τους συσχετισμούς στην Ευρώπη.

19. Είπαν ότι σκόπιμα κατά την υπογραφή της Συμφωνίας (δηλαδή του τρίτου μνημονίου) άφησαν ανοιχτά θέματα προς διαπραγμάτευση.
Μέχρι στιγμής οι δανειστές έχουν επιβληθεί απόλυτα.
20. Λένε ότι πέτυχαν να μην ιδιωτικοποιηθεί ο ΑΔΜΗΕ.
Ιδιωτικοποιείται το 49%, ενώ από το υπόλοιπο 51% το 17% βρίσκεται ήδη στο ΤΑΙΠΕΔ.
21. Αφού εγκατέλειψαν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», είπαν, κατά την προεκλογική περίοδο του Σεπτεμβρίου, ότι θα εφαρμόσουν «παράλληλο πρόγραμμα».
Υποχρεώθηκαν να αποσύρουν και το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα».
22. Καταδίκαζαν τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Από την πρώτη κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» εκδίδουν ΠΝΠ, με αποκορύφωμα την κύρωση 12 μαζεμένων. Από τις οποίες οι πέντε για το κλείσιμο των τραπεζών.
23. Έλεγαν ότι θα πάγωναν όλες τις αποκρατικοποιήσεις, τις οποίες αποκαλούσαν «ξεπούλημα».
Υπέγραψαν την παραχώρηση των 14 αεροδρομίων και ετοιμάζονται για κύμα αποκρατικοποιήσεων, με έμφαση στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης.
24. Έλεγαν ότι δεν θα ολοκληρώσουν την 5η αξιολόγηση.
Τώρα αξιολογούνται συνεχώς, απλώς έχουν βαφτίσει την 5η αξιολόγηση… 1η αξιολόγηση!
25. Έλεγαν ότι δεν θα εφαρμόσουν την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ.
Σήμερα, η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ έχει συμπεριληφθεί στο τρίτο μνημόνιο.

Πολλά έχουν γραφεί και λεχθεί για τους λόγους που η πρώην Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε. Άλλοι λένε ότι οφείλεται στην κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, άλλοι από την κούρσα εξοπλισμών, άλλοι εξ αιτίας πολιτικών διαδικασιών και άλλοι για όλους τους παραπάνω λόγους και καμιά δεκαριά ακόμη. Δεν έχω ακούσει όμως κανένα να επικαλείται κάτι ποιο απλό και προφανές, το ότι η κομμουνιστική Ιδεολογία/Φιλοσοφία η οποία οικοδομήθηκε αρχικά για την προστασία του αδύναμου ανθρώπου από τον ισχυρό άνθρωπο, ευτελίστηκε και μεταλλάχτηκε στη φιλοσοφία της προστασίας και επιβράβευσης του Τίποτα. Η ιδεολογία της Ισότητας μεταξύ Ομοειδών δεν υπάρχει στη φύση, αν εννοούμε ίσοι όλοι οι άνθρωποι απέναντι στη Φύση, ή το Θείο, η στο Νόμο, άλλο είναι αυτό και άλλο το είμαστε ίσοι μεταξύ μας, γιατί απλά… δεν είμαστε.

- Το να θεσπίζουμε μία ελάχιστη αμοιβή εργασίας για τον ανειδίκευτο εργαζόμενο είναι σοφό, το να… ταβανιάζουμε τις αξίες ή τις διάνοιες είναι διαστροφή.
Το να έχουμε Συνδικάτα για να προστατεύουν τους εργαζόμενους είναι απαραίτητο, το να έχουμε όμως Συνδικάτα που είναι ανεξέλεγκτα και δυνάστες της Κοινωνίας είναι νοσηρό και θα το πληρώσουμε.
- Το να έχουμε μία ασύδοτη και χωρίς κανόνες Οικονομία είναι απαράδεκτο, αλλά το να έχουμε μία Οικονομία όπου το κράτος στραγγαλίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία και συμπεριφέρεται ως… νταβατζής για να τα πάρει από μένα και να τα δώσει στους δικούς του, είναι εφιάλτης.
- Το να έχουν τα Συνδικάτα στο όνομα της «κοινωνικοποίησης» (άκου πατέντα που βρήκαν οι άχρηστοι) βέτο και άποψη στην δραστηριότητα της εταιρίας που εργάζονται, δηλαδή βέτο και άποψη στην τσέπη μου και στα λεφτά μου, αυτό κι αν είναι απίθανο… απίστευτα πράγματα, πέραν πάσης λογικής.
Άλλο πράγμα η προστασία του αδυνάτου και άλλο πράγμα η προστασία και η επιβράβευση του ΤΙΠΟΤΕ.

Σε αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να αναφέρουμε, ότι αυτή η παθογένεια υπάρχει σε κάποιο βαθμό στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς αυτές να υπάρξουν ποτέ κομμουνιστικές. Πιθανότατα θα το έχετε πολλές φορές διαβάσει ή ακούσει ως… η «Έλλειψη Ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης». Επειδή λοιπόν υπερισχύουν πάντα οι κανόνες της φύσης έναντι των όποιων τεχνικών κανόνων εφευρίσκει ο άνθρωπος, καλό θα ήταν να λάβουμε και αυτόν τον λόγο υπόψη μας ως ένα από τους σοβαρότερους που συνετέλεσαν στην κατάρρευση της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, αλλά και στη μελλοντική κατάρρευση άλλων χωρών, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα σε θέση βασικού υποψηφίου. Η Ελλάδα του σήμερα έχει δυο φορές το πρόβλημα της πρώην ΕΣΣΔ. Δυστυχώς για εμάς. Η ΕΣΣΔ είχε και κάποια σημαντικά καλά για τον κόσμο και τη χώρα, παραδείγματος χάριν, εξαιρετική – αν και αυστηρά κατευθυνόμενη ως προς το ιδεολογικό της πλαίσιο και περιεχόμενο – Παιδεία και πολύ καλό Σύστημα Υγείας, αλλά την τελευταία φορά που κοίταξα, τίποτα από τα δύο δεν υπήρχε στην Ελλάδα, παρά μόνο κατ’ επίφαση… Δυστυχώς, η Ελλάδα έχει θεσμοθετήσει και νομοθετήσει όλα τα παραπάνω παρανοϊκά, που σαν βαρίδια την τραβάνε στο βυθό. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι πάντα υπερισχύει η Κομματική ή εναλλακτικά, η Συντεχνιακή Λογική, έναντι της έρμης της Κοινής Λογικής. Μιλάμε για… Copy/Paste της μεταπολεμικής ιδεολογίας των Εργατικών της Αγγλίας που παραλίγο να καταστρέψει την χώρα. Τόσο πετυχημένη ιδεολογία που ούτε οι ίδιοι οι Εργατικοί δεν θέλουν να τη θυμούνται πια. Μόνο που αυτοί την άφησαν πίσω τους κάτι δεκαετίες και έρχονται οι συνήθεις καθυστερημένοι (καλέ για χρονική καθυστέρηση μιλάω…) να συνεχίσουν την ένδοξη πορεία… Εάν δεν επιστρέψουμε στην κοινή λογική και αν δεν σταματήσουμε να πιπιλάμε την καραμέλα των δήθεν αγωνιστικών κατακτήσεων, δεν θα δούμε ποτέ προκοπή και άσπρη μέρα, όσα μνημόνια και να υπογράψουμε.

Θυμηθείτε τι λένε όλες οι κυβερνήσεις, ότι «διαφωνούν κάθετα» με τα μνημόνια που καλούνται να εφαρμόσουν. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να υπάρξει και η παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας των μνημονίων, τη στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις σύρονται στη συμφωνία αντί να κάνουν δημιουργική διαπραγμάτευση για αυτά; Για να μην πούμε ότι πολλές από τις προβλέψεις τους, πέραν δηλαδή των περικοπών που κάποτε δεν ήταν απαραίτητες αν γινόταν στοιχειώδες συμμάζεμα, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο πρέπει να χρειάζεται να μας επιβληθεί το αυτονόητο. Οι διαπραγματεύσεις όλων των κυβερνήσεων χωρίς εξαίρεση, υπήρξε και είναι μάχη οπισθοφυλακών, για να περισώσουν ό,τι είναι δυνατόν από το τέρας που δημιούργησαν και όχι για να σώσουν την χώρα. Ποιος δεν τα ξέρει όλα αυτά; Όλοι τα ξέρουν, αλλά κανείς από τους υπάρχοντες πολιτικούς μας δεν του πάει η καρδιά να αποφασίσει να σκοτώσει το δημιούργημα του. Αυτό είναι το πρόβλημα μας σήμερα και κανένα άλλο.

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα ενοχληθούν και θα εξοργιστούν με τα γραφόμενά μου, θα με βρίσουν, θα με πουν… φασίστα, καπιταλιστή, μνημονιακό, κ.λπ. Δεν με νοιάζει πια για πλειάδα λόγων, μεταξύ των οποίων το ότι ζω εκτός Ελλάδας, επομένως κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι προστατεύω τα συμφέροντα μου, ή εξυπηρετώ κάποια άλλα. Απλά με πονάει να βλέπω τη χώρα μου που αξίζει εκατό φορές περισσότερο από τις περισσότερες χώρες του κόσμου, να υποφέρει και να είναι σε αυτά τα χάλια εξαιτίας μιας ομάδας βαμπίρ που της πίνουν το αίμα για να περνάν αυτοί καλά. Θα τους συμβουλεύσω όμως, με όση εμπειρία έχω μαζέψει αρκετές δεκαετίες, εργαζόμενος σε θέσεις που πολλοί δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν, προτού με στολίσουν να αναλογιστούν μόνο ένα πράγμα. Στο μέλλον, η Ελληνική Ιστορία εμένα σίγουρα θα με αγνοήσει, όπως και εκατομμύρια άλλους ως ασήμαντο. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Όμως, ας αναλογιστούν, πόσους η Ιστορία θα τους μνημονεύει ως προδότες ή/και καταστροφείς της χώρας.

http://www.defence-point.gr/