Η υπηρεσία που έχει την ευθύνη των στρατιωτικών προμηθειών στη Νότια Κορέα, η DAPA (Defense Acquisition Program Administration), ανακοίνωσε τη συμφωνία με τον αμερικανικό κολοσσό Lockheed Martin, για το πρόγραμμα αναβάθμισης 134 μαχητικών αεροσκαφών τύπου KF-16 των αεροπορικών δυνάμεων της χώρας. Η αξία του συμβολαίου ανέρχεται σε 1,9 δισεκατομμύρια δολάρια (τιμή μοναδιαίου κόστους περί τα 14.180.000) και οι Νοτιοκορεάτες σκοπεύουν να υπογράψουν τη σύμβαση μέχρι το τέλος του έτους. Η ανακοίνωση της συμφωνίας έρχεται έναν χρόνο μετά το επί της ουσίας μπλοκάρισμα του συμβολαίου που είχε υπογράψει η Νότια Κορέα με τη BAE Systems, καθώς η αμερικανική κυβέρνηση ζήτησε την καταβολή ποσού μεγαλύτερου των 600 εκατομμυρίων δολαρίων, το 70% περίπου για την ίδια (υλοποίηση μέσω διακρατικής σύμβασης – FMS) και το 30% στην BAE Systems, με την αιτιολογία του αυξημένου ρίσκου υλοποίησης του προγράμματος, καθώς δεν εμπλεκόταν ο αρχικός κατασκευαστής του οπλικού συστήματος (OEM: Original Equipment Manufacturer)… Πλέον, η DAPA έχει οδηγήσει τη BAE Systems στα δικαστήρια ζητώντας αποζημίωση ύψους 60 εκατομμυρίων για την αποτυχία υλοποίησης του προγράμματος αναβάθμισης των μαχητικών της νοτιοκορεατικής Αεροπορίας, στην τιμή που είχε συμφωνηθεί και κατοχυρωθεί μέσω συμβολαίου.
Η είδηση αυτή είναι σημαντική και για την ελληνική πλευρά, που έχει ήδη καθυστερήσει δραματικά λόγω της οξείας οικονομικής κρίσης στη λήψη αποφάσεων για την αναβάθμιση των μέσων που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας και του αναθεωρητισμού στο Αιγαίο. Τα όνειρα ή/και οι σκέψεις για απόκτηση νέου σύγχρονου μαχητικού αεροσκάφους δεν είναι δυνατό παρά να παραπεμφθούν στις ελληνικές καλένδες, αφού το κόστος στη δεδομένη συγκυρία είναι απλώς απαγορευτικό, παρά τις ολίγον επιπόλαιες οικονομικά και επιχειρησιακά σκέψεις που διατυπώνουν κυβερνητικά στελέχη. Την ίδια στιγμή, εάν η χώρα δεν θέλει να απαξιωθεί εντελώς το αεροπορικό της οπλοστάσιο και να απομειωθεί η συνολική στρατιωτική ισχύς της, δεν έχει άλλη επιλογή από το να διασφαλίσει ότι τα διαθέσιμα μέσα θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με επιτυχία εάν απαιτηθεί. Κατά συνέπεια, η αναβάθμιση των F-16 φαντάζει – και εν πολλοίς είναι – μονόδρομος, ενώ η περίπτωση της Νότιας Κορέας δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι διαθέσιμη λύση πέραν του αρχικού κατασκευαστή, της Lockheed Martin, δεν υφίσταται. Ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας είναι στο να αποφύγει αυτό το «μονοπώλιο» να οδηγήσει σε προσπάθεια μεγιστοποίησης της απόδοσης του προγράμματος, σε μια χρεοκοπημένη σύμμαχο χώρα… Οι υπεύθυνοι της εταιρίας στην Ελλάδα διαβεβαιώνουν ότι αυτό δεν θα συμβεί. Παράλληλα με την ανακοίνωση της απόφασης των Νοτιοκορεατών, οι υπεύθυνοι της αμερικανικής εταιρίας στην Ελλάδα διοργάνωσαν μια συνάντηση με δημοσιογράφους που καλύπτουν τον τομέα της άμυνας, στην οποία αναφέρθηκαν διεξοδικά στη δραστηριότητα της LM στη χώρα, το βιομηχανικό έργο που έχει αναθέσει στην ΕΑΒ και άλλες ελληνικές εταιρίες, και στην προοπτική αναβάθμισης του ελληνικού στόλου των F-16. Στην εκδήλωση έγινε μάλιστα και υπόμνηση του προηγουμένου της Νοτίου Κορέας όταν τέθηκε ερώτημα για το κόστος ενός προγράμματος αναβάθμισης, οπότε τα περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος (περίπου το 20-25% της απόκτησης νέου μαχητικού του τύπου) μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελούν οδηγό για τους ελληνικούς σχεδιασμούς.
Το «μπαλάκι» βρίσκεται πλέον στο ελληνικό «γήπεδο» με την κυβέρνηση να καλείται να αποφασίσει σε συνεργασία με το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) πόσα μαχητικά θα αναβαθμίσει, αναλόγως των διαθεσίμων πιστώσεων. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και αναβολή δεν παίρνει, αυτό είναι το μόνο δεδομένο, εάν δεν επιθυμούμε να μπούμε σε περιπέτειες, αφού ενδεχόμενη διαπίστωση από πλευράς Τουρκίας «μειωμένων ελληνικών αντανακλαστικών», θα οδηγήσει νομοτελειακά σε αύξηση της προκλητικότητας, εάν δεν έχει αυτό ήδη συμβεί. Το μέγα ερώτημα είναι πιο «πακέτο» θα επιλεγεί για τα F-16, το κόστος του οποίου ανά αεροσκάφος θα καθορίσει και τον αριθμό των μαχητικών που θα εκσυγχρονιστούν από τα 143 μαχητικών τύπου F-16 διαφόρων εκδόσεων (Block 30, Block 50, Block 52+, Block 52+ Advanced) που δυνητικά αφορά το πρόγραμμα. Πέραν του δομικού εκσυγχρονισμού που είναι απαραίτητος, καθώς τα αεροσκάφη φθάνουν στο όριο του επιχειρησιακού τους βίου και έχουν υποστεί μεγάλες καταπονήσεις, το μεγάλο στοίχημα είναι εάν οι πιστώσεις θα επιτρέψουν την εγκατάσταση ραντάρ κεραίας ενεργού ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA: active electronically scanned array) που αποτελεί -στην κυριολεξία- πολλαπλασιαστή ισχύος για το μαχητικό. Άρα, το ζητούμενο είναι να φανεί εάν θα επιλεγεί να προχωρήσει ένα «ελάχιστο πακέτο» εκσυγχρονισμού που θα προβλέπει όμως σε μεταγενέστερο στάδιο, σταδιακά, όταν υπάρξουν οι αναγκαίες πιστώσεις, να εγκατασταθούν όλα τα σύγχρονα συστήματα που είναι πλέον διαθέσιμα (επίπεδο F-16 Viper), ή θα επιλεγούν π.χ. 50-60 μαχητικά που θα εκσυγχρονιστούν πλήρως και θα αποτελέσουν την «πρώτη γραμμή» της ελληνικής άμυνας, ευελπιστώντας αργότερα να ακολουθήσουν και άλλα, με την ελληνική βιομηχανία (ΕΑΒ και οι άλλες εταιρίες που θα εμπλακούν) να διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία. Εν κατακλείδι, στην προαναφερθείσα εκδήλωση της Lockheed Martin, αφέθηκε να εννοηθεί ότι η εταιρία θα ενδιαφερόταν για την ΕΑΒ εάν αποδεσμευόταν εντελώς από τα κρατικά δεσμά που την κρατούν καθηλωμένη (αυτό ήταν το νόημα των προσεκτικών διατυπώσεων που επέλεξε ο εκπρόσωπός της), καθώς η εμπλοκή της σε προγράμματα όπως αυτό του μεταφορικού C-130J, παρότι δεν το διαθέτει η Ελλάδα και αυτό του P-3B Orion (του οποίου υπεραμύνθηκε ο εκπρόσωπος παραθέτοντας στοιχεία), αφήνει περιθώριο περαιτέρω αξιοποίησης της ελληνικής εταιρίας στο πλαίσιο της παγκόσμιας δραστηριότητάς του αμερικανικού κολοσσού.
http://www.defence-point.gr/news/?p=143449
ΣΧΕΤΙΚΑ:
USAF: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "VIPER", νέο ραντάρ AESA
F-16V: H υλοποίηση "Viper" της Lockheed Martin
Η είδηση αυτή είναι σημαντική και για την ελληνική πλευρά, που έχει ήδη καθυστερήσει δραματικά λόγω της οξείας οικονομικής κρίσης στη λήψη αποφάσεων για την αναβάθμιση των μέσων που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας και του αναθεωρητισμού στο Αιγαίο. Τα όνειρα ή/και οι σκέψεις για απόκτηση νέου σύγχρονου μαχητικού αεροσκάφους δεν είναι δυνατό παρά να παραπεμφθούν στις ελληνικές καλένδες, αφού το κόστος στη δεδομένη συγκυρία είναι απλώς απαγορευτικό, παρά τις ολίγον επιπόλαιες οικονομικά και επιχειρησιακά σκέψεις που διατυπώνουν κυβερνητικά στελέχη. Την ίδια στιγμή, εάν η χώρα δεν θέλει να απαξιωθεί εντελώς το αεροπορικό της οπλοστάσιο και να απομειωθεί η συνολική στρατιωτική ισχύς της, δεν έχει άλλη επιλογή από το να διασφαλίσει ότι τα διαθέσιμα μέσα θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με επιτυχία εάν απαιτηθεί. Κατά συνέπεια, η αναβάθμιση των F-16 φαντάζει – και εν πολλοίς είναι – μονόδρομος, ενώ η περίπτωση της Νότιας Κορέας δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι διαθέσιμη λύση πέραν του αρχικού κατασκευαστή, της Lockheed Martin, δεν υφίσταται. Ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας είναι στο να αποφύγει αυτό το «μονοπώλιο» να οδηγήσει σε προσπάθεια μεγιστοποίησης της απόδοσης του προγράμματος, σε μια χρεοκοπημένη σύμμαχο χώρα… Οι υπεύθυνοι της εταιρίας στην Ελλάδα διαβεβαιώνουν ότι αυτό δεν θα συμβεί. Παράλληλα με την ανακοίνωση της απόφασης των Νοτιοκορεατών, οι υπεύθυνοι της αμερικανικής εταιρίας στην Ελλάδα διοργάνωσαν μια συνάντηση με δημοσιογράφους που καλύπτουν τον τομέα της άμυνας, στην οποία αναφέρθηκαν διεξοδικά στη δραστηριότητα της LM στη χώρα, το βιομηχανικό έργο που έχει αναθέσει στην ΕΑΒ και άλλες ελληνικές εταιρίες, και στην προοπτική αναβάθμισης του ελληνικού στόλου των F-16. Στην εκδήλωση έγινε μάλιστα και υπόμνηση του προηγουμένου της Νοτίου Κορέας όταν τέθηκε ερώτημα για το κόστος ενός προγράμματος αναβάθμισης, οπότε τα περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος (περίπου το 20-25% της απόκτησης νέου μαχητικού του τύπου) μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελούν οδηγό για τους ελληνικούς σχεδιασμούς.
Το «μπαλάκι» βρίσκεται πλέον στο ελληνικό «γήπεδο» με την κυβέρνηση να καλείται να αποφασίσει σε συνεργασία με το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) πόσα μαχητικά θα αναβαθμίσει, αναλόγως των διαθεσίμων πιστώσεων. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και αναβολή δεν παίρνει, αυτό είναι το μόνο δεδομένο, εάν δεν επιθυμούμε να μπούμε σε περιπέτειες, αφού ενδεχόμενη διαπίστωση από πλευράς Τουρκίας «μειωμένων ελληνικών αντανακλαστικών», θα οδηγήσει νομοτελειακά σε αύξηση της προκλητικότητας, εάν δεν έχει αυτό ήδη συμβεί. Το μέγα ερώτημα είναι πιο «πακέτο» θα επιλεγεί για τα F-16, το κόστος του οποίου ανά αεροσκάφος θα καθορίσει και τον αριθμό των μαχητικών που θα εκσυγχρονιστούν από τα 143 μαχητικών τύπου F-16 διαφόρων εκδόσεων (Block 30, Block 50, Block 52+, Block 52+ Advanced) που δυνητικά αφορά το πρόγραμμα. Πέραν του δομικού εκσυγχρονισμού που είναι απαραίτητος, καθώς τα αεροσκάφη φθάνουν στο όριο του επιχειρησιακού τους βίου και έχουν υποστεί μεγάλες καταπονήσεις, το μεγάλο στοίχημα είναι εάν οι πιστώσεις θα επιτρέψουν την εγκατάσταση ραντάρ κεραίας ενεργού ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA: active electronically scanned array) που αποτελεί -στην κυριολεξία- πολλαπλασιαστή ισχύος για το μαχητικό. Άρα, το ζητούμενο είναι να φανεί εάν θα επιλεγεί να προχωρήσει ένα «ελάχιστο πακέτο» εκσυγχρονισμού που θα προβλέπει όμως σε μεταγενέστερο στάδιο, σταδιακά, όταν υπάρξουν οι αναγκαίες πιστώσεις, να εγκατασταθούν όλα τα σύγχρονα συστήματα που είναι πλέον διαθέσιμα (επίπεδο F-16 Viper), ή θα επιλεγούν π.χ. 50-60 μαχητικά που θα εκσυγχρονιστούν πλήρως και θα αποτελέσουν την «πρώτη γραμμή» της ελληνικής άμυνας, ευελπιστώντας αργότερα να ακολουθήσουν και άλλα, με την ελληνική βιομηχανία (ΕΑΒ και οι άλλες εταιρίες που θα εμπλακούν) να διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία. Εν κατακλείδι, στην προαναφερθείσα εκδήλωση της Lockheed Martin, αφέθηκε να εννοηθεί ότι η εταιρία θα ενδιαφερόταν για την ΕΑΒ εάν αποδεσμευόταν εντελώς από τα κρατικά δεσμά που την κρατούν καθηλωμένη (αυτό ήταν το νόημα των προσεκτικών διατυπώσεων που επέλεξε ο εκπρόσωπός της), καθώς η εμπλοκή της σε προγράμματα όπως αυτό του μεταφορικού C-130J, παρότι δεν το διαθέτει η Ελλάδα και αυτό του P-3B Orion (του οποίου υπεραμύνθηκε ο εκπρόσωπος παραθέτοντας στοιχεία), αφήνει περιθώριο περαιτέρω αξιοποίησης της ελληνικής εταιρίας στο πλαίσιο της παγκόσμιας δραστηριότητάς του αμερικανικού κολοσσού.
http://www.defence-point.gr/news/?p=143449
ΣΧΕΤΙΚΑ:
USAF: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "VIPER", νέο ραντάρ AESA
F-16V: H υλοποίηση "Viper" της Lockheed Martin
No comments :
Post a Comment