Τα οφέλη της Γερμανίας από την οικονομική κρίση στην Ευρώπη είναι αδιαμφισβήτητα, σημαντικά και πολλαπλά, τόσο στο χρηματοοικονομικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Ιστορικά πρέπει να είναι η μοναδική “ηγεμονική” δύναμη που δημιουργήθηκε με τη μεταπολεμική στήριξη όλων των υπόλοιπων κρατών του τότε δυτικού κόσμου και σήμερα ακολουθεί ακραίες πολιτικές, χωρίς να αναλαμβάνει πλήρως τις ευθύνες της. Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Βρετανία ή ακόμα και την Γαλλία, που τις τελευταίες δεκαετίες εμπλέκονται διεθνώς, η Γερμανία “κρύβεται” πίσω από το δάχτυλό της. Προ ημερών αποφάσισε να συμμετάσχει στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει δείγμα στροφής, αλλά στην ουσία αποτελεί αστείο. Η αναφορά του Γενικού Επιθεωρητή των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων για την κατάσταση αυτών είναι απογοητευτικότατη, για τη χώρα που δεν έχει σταματήσει να κερδίζει από τις οικονομικές απώλειες των άλλων. Το κείμενο κοινοποιήθηκε στους βουλευτές, αφού μεταξύ άλλων έπρεπε να γνωρίζουν και το κατά πόσο τα Tornado που στάλθηκαν για τις επιχειρήσεις στην Συρία θα ήταν ικανά για ανάληψη αποστολών. Τη μεγαλύτερη καθίζηση φαίνεται να έχει πάθει η Αεροπορία, σε σύγκριση με τους άλλους δύο κλάδους. Η διαθεσιμότητα των Eurofighter είναι ελαφρώς καλύτερη των Tornado, με ποσοστό 57%. Για τα μαχητικά Tornado, η κατάσταση είναι αποκαρδιοωτική. Από τα 93 που είχαν αγοραστεί, 66 έχουν απομείνει, εκ των οποίων μόνο 29 είναι ικανά για ανάληψη αποστολών. Τα δε C-160 Transall είναι διαθέσιμα μόνο σε ποσοστό 57%. Ο στόλος των ελικοπτέρων είναι επίσης σε αντίστοιχη κατάσταση, με χειρότερη να είναι η κατάσταση των ΝΗ90. Διαθεσιμότητα… 22%! Από τα 23 που έχουν παραληφθεί, μόνο πέντε είναι διαθέσιμα. Μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες υπογράφηκε συμφωνία για να περάσουν από αναβαθμίσεις στο λογισμικό και στη δομή τους τα ΝΗ90 που παραδόθηκαν μέχρι σήμερα, έχοντας συμπληρώσει μόλις 600 ώρες πτήσης.
Ως αιτία της κατάστασης εμφανίζεται να είναι η έλλειψη ανταλλακτικών. Δηλαδή, το προφανές, που όμως είναι άκρως περίεργο από την πέμπτη μεγαλύτερη χώρα εξαγωγής οπλικών συστημάτων και μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες παγκοσμίως. Γερμανικές πηγές αναφέρουν ότι το κόστος των ανταλλακτικών είναι τεράστιο, ιδιαίτερα για τις παλαιότερες πλατφόρμες, ενώ η αναπλήρωση των αποθεμάτων παίρνει πολύ χρόνο. Το αποτέλεσμα, εκτός των προαναφερθέντων, είναι η διαθεσιμότητα τεσσάρων μόνο Sea Lynx από τα 22 που αποκτήθηκαν συνολικά. Όπως φαίνεται από τα νέα στοιχεία, το σύστημα υποστήριξης των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων έχει σχεδόν καταρρεύσει και δεν πρόκειται για κάτι νέο, αφού η κατάσταση αυτή υπάρχει εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Σύμφωνα με γερμανικά δημοσιεύματα, οι Ένοπλες Δυνάμεις κατηγορούν τις βιομηχανίες ότι δεν κατανέμουν αρκετούς πόρους στους τομείς της υποστήριξης και της ανάπτυξης νέων συστημάτων, γιατί ο πολιτικός τομέας όπου δραστηριοποιούνται τους προσφέρει περισσότερα κέρδη (νίξη για την Airbus και άλλες αντίστοιχες βιομηχανίες άραγε;). Επίσης, οι βιομηχανίες αναφέρεται ότι έριχναν το κόστος κύκλου-ζωής ώστε να δελεάσουν τους αγοραστές τους. Από την πλευρά τους οι τελευταίες προτείνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις της Γερμανίας να τους δώσουν την ανάληψη του έργου υποστήριξης των συστημάτων, όπως γίνεται επιτυχημένα σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Όμως, η θέση της Γερμανικού Υπουργείου Άμυνας είναι ότι το σύστημα αυτό έχει αποτύχει σε πολλές περιπτώσεις, με προεξέχουσα αυτήν του Eurofighter.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, κατά μέσο όρο, 40% των μαχητικών αυτών είναι στις εγκαταστάσεις της Airbus για προβλεπόμενες (όχι έκτακτες) συντηρήσεις, ενώ κάθε δύο-τρία χρόνια το κάθε αεροσκάφος πρέπει να περνάει από αναβαθμίσεις με τα νέα πακέτα που αναπτύσσονται. Το ποσοστό θεωρείται πολύ μεγάλο, με την Airbus να δηλώνει ότι αυτό οφείλεται στον κακό σχεδιασμό από την πλευρά του υπουργείου και της αεροπορίας. Η Υπουργός Άμυνας θα πρέπει να λύσει τα σοβαρότατα προβλήματα των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, που φαίνεται ότι οφείλονται σε δύο λόγους. Στην έλλειψη πολιτικού ενδιαφέροντος για τα ζητήματα Άμυνας, αφού πάντα υπήρχαν οι ΗΠΑ, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι να πληρώνουν τα σπασμένα, με το Βερολίνο να ζει εις βάρος όλων αυτών. Κατά δεύτερο λόγο, οφείλονται στην κάκιστη κρατική οργάνωση στα ζητήματα προμηθειών, που εκτείνονται σε όλο το εύρος της παραγωγικής και εφοδιαστικής αλυσίδας. Φυσικά κάτι τέτοιο αφήνει πιθανές υπόνοιες για παρατυπίες και όχι μόνο. Άλλωστε δεν μπορεί η Γερμανία να κάνει μαθήματα σε όλη την Ευρώπη και η ίδια να μην τα τηρεί στα του οίκου της. Προς το παρόν η υπουργός Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν δείχνει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες προς την σωστή κατεύθυνση. Το ζήτημα τίθεται με το βιομηχανικό και πολιτικό σύστημα που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια και τα οποίο θα απαιτήσει χρόνο μέχρι να αλλάξει χαρακτήρα.
http://defense3.com/
Ως αιτία της κατάστασης εμφανίζεται να είναι η έλλειψη ανταλλακτικών. Δηλαδή, το προφανές, που όμως είναι άκρως περίεργο από την πέμπτη μεγαλύτερη χώρα εξαγωγής οπλικών συστημάτων και μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες παγκοσμίως. Γερμανικές πηγές αναφέρουν ότι το κόστος των ανταλλακτικών είναι τεράστιο, ιδιαίτερα για τις παλαιότερες πλατφόρμες, ενώ η αναπλήρωση των αποθεμάτων παίρνει πολύ χρόνο. Το αποτέλεσμα, εκτός των προαναφερθέντων, είναι η διαθεσιμότητα τεσσάρων μόνο Sea Lynx από τα 22 που αποκτήθηκαν συνολικά. Όπως φαίνεται από τα νέα στοιχεία, το σύστημα υποστήριξης των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων έχει σχεδόν καταρρεύσει και δεν πρόκειται για κάτι νέο, αφού η κατάσταση αυτή υπάρχει εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Σύμφωνα με γερμανικά δημοσιεύματα, οι Ένοπλες Δυνάμεις κατηγορούν τις βιομηχανίες ότι δεν κατανέμουν αρκετούς πόρους στους τομείς της υποστήριξης και της ανάπτυξης νέων συστημάτων, γιατί ο πολιτικός τομέας όπου δραστηριοποιούνται τους προσφέρει περισσότερα κέρδη (νίξη για την Airbus και άλλες αντίστοιχες βιομηχανίες άραγε;). Επίσης, οι βιομηχανίες αναφέρεται ότι έριχναν το κόστος κύκλου-ζωής ώστε να δελεάσουν τους αγοραστές τους. Από την πλευρά τους οι τελευταίες προτείνουν στις Ένοπλες Δυνάμεις της Γερμανίας να τους δώσουν την ανάληψη του έργου υποστήριξης των συστημάτων, όπως γίνεται επιτυχημένα σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Όμως, η θέση της Γερμανικού Υπουργείου Άμυνας είναι ότι το σύστημα αυτό έχει αποτύχει σε πολλές περιπτώσεις, με προεξέχουσα αυτήν του Eurofighter.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, κατά μέσο όρο, 40% των μαχητικών αυτών είναι στις εγκαταστάσεις της Airbus για προβλεπόμενες (όχι έκτακτες) συντηρήσεις, ενώ κάθε δύο-τρία χρόνια το κάθε αεροσκάφος πρέπει να περνάει από αναβαθμίσεις με τα νέα πακέτα που αναπτύσσονται. Το ποσοστό θεωρείται πολύ μεγάλο, με την Airbus να δηλώνει ότι αυτό οφείλεται στον κακό σχεδιασμό από την πλευρά του υπουργείου και της αεροπορίας. Η Υπουργός Άμυνας θα πρέπει να λύσει τα σοβαρότατα προβλήματα των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, που φαίνεται ότι οφείλονται σε δύο λόγους. Στην έλλειψη πολιτικού ενδιαφέροντος για τα ζητήματα Άμυνας, αφού πάντα υπήρχαν οι ΗΠΑ, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι να πληρώνουν τα σπασμένα, με το Βερολίνο να ζει εις βάρος όλων αυτών. Κατά δεύτερο λόγο, οφείλονται στην κάκιστη κρατική οργάνωση στα ζητήματα προμηθειών, που εκτείνονται σε όλο το εύρος της παραγωγικής και εφοδιαστικής αλυσίδας. Φυσικά κάτι τέτοιο αφήνει πιθανές υπόνοιες για παρατυπίες και όχι μόνο. Άλλωστε δεν μπορεί η Γερμανία να κάνει μαθήματα σε όλη την Ευρώπη και η ίδια να μην τα τηρεί στα του οίκου της. Προς το παρόν η υπουργός Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν δείχνει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες προς την σωστή κατεύθυνση. Το ζήτημα τίθεται με το βιομηχανικό και πολιτικό σύστημα που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια και τα οποίο θα απαιτήσει χρόνο μέχρι να αλλάξει χαρακτήρα.
http://defense3.com/
No comments :
Post a Comment