Από τους λιγότερο γνωστούς πολεμιστές της αρχαιότητος κατά την κλασική περίοδο ήσαν οι Σκιρίτες. Ποιοί ήσαν όμως οι Σκιρίτες; Είναι αλήθεια, ότι δεν έχουμε αρκετά στοιχεία από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Έχουν διασωθεί ελάχιστα και κυρίως κάποιες αναφορές. Το όνομά τους οι Σκιρίτες το πήραν από την περιοχή καταγωγής τους την Σκιρίτιδα. Ως περιοχή ήτο τραχιά και ορεινή, αφιλόξενη χώρα, στα βόρια της λακωνικής, ανάμεσα στους ποταμούς Οινούντα και Ευρώτα. Το όνομα Σκιρίτης έχει κοινή ρίζα με το σκίρος που σημαίνει ασβεστόλιθος, γύψος, σκληρό πέτρωμα. Οι Σκιρίτες σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο και τον Ησύχιο τον Αλεξανδρέα ήσαν Αρκάδες («Σκιρίτης λόχος, ούτω καλούμενος ο προκινδυνεύων. Ην δε Αρκαδικός»). Ζούσαν κυρίως στο ύπαιθρο στην σημερινή νότια Αρκαδία. Αρχικώς ανήκαν στην Αρκαδία και κατόπιν ενσωματώθηκαν στην Λακωνία. Το πιθανότερο είναι ότι αυτό έγινε στην διάρκεια του πολέμου για την προσάρτηση της Αιγύτιδος (περιοχή της Αρκαδίας στα όρια των σημερινών συνόρων Αρκαδίας–Μεσσηνίας).
Προσαρτήθηκαν στην Σπάρτη δίχως πολεμική δράση στην κατηγορία των Περιοίκων. Έτσι η Σπάρτη θωρακίζει τα βόρεια σύνορά της, από τους εχθρούς της Αρκάδες και Αργείους. Αυτό, εκτός από λόγους ασφαλείας, γίνεται προφανώς και για λόγους στρατηγικής γενικότερα, καθώς από το στενωπό της Σκιρίτιδος περνούσε η αμαξιτή οδός που ξεκινούσε από το Άργος και μέσω Τεγέας κατέληγε στην Σπάρτη. Έκτοτε, η ορεινή αυτή περιοχή, η Σκιρίτιδα ταυτίστηκε απολύτως πολιτικά και στρατιωτικά με την Σπάρτη, παρόλο που κάτοικοί της ήσαν Αρκάδες. Η πόλις Οίον είναι η μοναδική πόλη της Σκιρίτιδος. Στο Β.Δ άκρο του χωριού Κερασιά Αρκαδίας, στο ύψωμα πίσω από την εκκλησία του Αϊ–Γιάννη σκόρπιες πέτρες έχουν αναγνωριστεί ως ερείπια του οικισμού Οίον, της Αρχαίας Σκιρίτιδος.
Το σύμβολο της μόρας Σκιριτών, ήταν ένα άσπρο γεράκι σε μαύρο φόντο. Οι Σκιρίτες ως δύναμη είχαν μία από τις έξι μόρες που αποτελούσαν την Σπαρτιατική φάλαγγα σε εκστρατεία. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (XV.32.1) μας λέει, ότι η μόρα Σκιριτών αποτελείτο από εξακόσιους άνδρες (οι οποίοι ήσαν γνωστοί για την σωματική τους δύναμη και αντοχή), που ονομαζόταν και Σκιρίτης λόχος. Ενώ ο Θουκυδίδης (v.67), μας πληροφορεί ότι στην μάχη κατείχαν το αριστερό («ευώνυμον») κέρας της παρατάξεως, δίπλα στον Βασιλιά. Το δεξί το κατείχαν οι τριακόσιοι. Στην παράταξη μάχης, όταν η φάλαγγα πορεύεται προς μάχη ουδείς είναι μπροστά από τον Βασιλιά πλην Σκιριτών. Πιο μπροστά και από τους έφιππους ανιχνευτές. Ήταν η εμπροσθοφυλακή του Σπαρτιατικού στρατού και προπορεύονταν του κυρίου τμήματος της φάλαγγος. Οι Σκιρίτες κατείχαν τον ρόλο του προσκόπου στον Σπαρτιατικό στρατό.
Η έννοια των προσκόπων στην αρχαιότητα δεν είχε καμία σχέση με την σημερινή. Οι πρόσκοποι ήσαν στρατιωτικά τμήματα που αναλάμβαναν δύσκολες αποστολές, κάτι σαν τις σημερινές ειδικές δυνάμεις. Για να κατανοήσουμε πόσο ομοίαζαν οι άντρες αυτοί με τους σύγχρονους καταδρομείς, αρκεί να αναφέρουμε ότι στις καταδρομικές επιχειρήσεις τους την νύχτα, έβαφαν το πρόσωπο και το σώμα τους μαύρο με σκόνη από κάρβουνο για απόκρυψη-παραλλαγή. Σε περίπτωση ενέδρας ή εμποδίου, ειδοποιούσαν το κυρίως τμήμα να μην βρεθεί προ απροόπτου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εκτός από ενημέρωση του κυρίου τμήματος ήσαν επιφορτισμένοι με το να βρίσκουν άλλα δρομολόγια ώστε να διασφαλίζουν την ομαλή προσπέλαση του κυρίως τμήματος. Επίσης, σε περίπτωση στρατοπέδευσης της φάλαγγος οι Σκιρίτες στρατοπέδευαν σε σημεία που μπορούσαν να διακρίνουν από μακριά τους εχθρούς και τις κινήσεις τους.
Σύμφωνα με το Διόδωρο τον Σικελιώτη, το σπουδαιότερο επίτευγμα του Σκιρίτη λόχου αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, η εξολόθρευση δύο αδερφών του Ξέρξη μέσα στη βασιλική σκηνή, του Αβροκόμη του Πρεσβυτέρου και του Υπεράνθη, μία από τις νύχτες κατά τη διάρκεια της μάχης των Θερμοπυλών. Το σχέδιο του βασιλιά Λεωνίδα ήταν η δολοφονία του ίδιου του Ξέρξη, τον οποίο όμως το απόσπασμα των Σκιριτών δεν βρήκε εντός της σκηνής του. Το απόσπασμα εξοντώθηκε από τη δύναμη των επιλέκτων Περσών “Αθανάτων” όταν αργότερα έγινε αντιληπτό.
Ο Ξενοφών στην «Λακεδαιμονίων Πολιτεία» τοποθετεί τους Σκιρίτες φρουρούς την νύχτα (xii. 3), ενώ εξηγεί ότι οι Λακεδαιμόνιοι τους τιμούν ιδιαίτερα καθώς οι τρομεροί και ακάματοι Σκιρίτες δεν λογαριάζουν κόπο ή κίνδυνο. Τα κατορθώματα των ανδρών αυτών, υμνήθηκαν από τους Λακεδαιμόνιους. Επίσης ο Ξενοφών στην «Κύρου Παιδεία» (IV, 2), τους συγκρίνει με τους ανίκητους Υρκανούς ιππείς. «ὁ δὲ Σκιρίτης καλούμενος λόχος παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις οὐ συντάττεται μετὰ τῶν ἄλλων, ἀλλ᾽ ἰδίαν ἔχων σύστασιν μετὰ τοῦ βασιλέως ἵσταται, καὶ παραβοηθεῖ τοῖς αἰεὶ θλιβομένοις μέρεσι: συνεστὼς δ᾽ ἐξ ἐπιλέκτων ἀνθρώπων μεγάλας ποιεῖται ῥοπὰς ἐν ταῖς παρατάξεσι καὶ κατὰ τὸ πλεῖστον αἴτιος γίνεται τῆς νίκης».
"The Sciritae or Skiritai (Greek: Σκιρῖται Skiritai) were a people subject to Sparta, whose status is comparable to that of the Perioeci. They lived in Skiritis, a mountainous region located in northern Laconia on the border with Arcadia, between the Oenus and the Eurotas rivers. According to Stephanus of Byzantium and Hesychius of Alexandria, the Sciritae were of Arcadian origin. Their way of life was essentially rural: they mostly lived in villages, of which the biggest were Oion and Caryai. Their territory was inhospitable, but was of strategic importance for Sparta since it controlled the road to Tegea, which explains why it rapidly fell in Spartan hands. Their status was to that of the Perioeci, but Xenophon keeps them distinguished. In war the Sciritae formed an elite corps of light infantry, a lochos (battalion) of about 600 men, which were used as a complement to the civic army. According to Thucydides (v. 67), they fought on the extreme-left wing in the battle-line, the most threatening position for the hoplite phalanx: “In this battle the left wing was composed of the Sciritae, who in a Lacedaemonian army have always that post to themselves alone”. At night, they were placed as sentinels ahead of the army (Xenophon, Constitution of the Spartans, xii. 3) and acted as scouts to open the way for the king, whom they only could precede. In the Cyropaedia (IV, 2), Xenophon compares them to the Hyrcanian cavalry, used by the Assyrians as rear-guard."
http://www.mcxlvii.com/m/2015/04/09/skiritae-skiritis/
Προσαρτήθηκαν στην Σπάρτη δίχως πολεμική δράση στην κατηγορία των Περιοίκων. Έτσι η Σπάρτη θωρακίζει τα βόρεια σύνορά της, από τους εχθρούς της Αρκάδες και Αργείους. Αυτό, εκτός από λόγους ασφαλείας, γίνεται προφανώς και για λόγους στρατηγικής γενικότερα, καθώς από το στενωπό της Σκιρίτιδος περνούσε η αμαξιτή οδός που ξεκινούσε από το Άργος και μέσω Τεγέας κατέληγε στην Σπάρτη. Έκτοτε, η ορεινή αυτή περιοχή, η Σκιρίτιδα ταυτίστηκε απολύτως πολιτικά και στρατιωτικά με την Σπάρτη, παρόλο που κάτοικοί της ήσαν Αρκάδες. Η πόλις Οίον είναι η μοναδική πόλη της Σκιρίτιδος. Στο Β.Δ άκρο του χωριού Κερασιά Αρκαδίας, στο ύψωμα πίσω από την εκκλησία του Αϊ–Γιάννη σκόρπιες πέτρες έχουν αναγνωριστεί ως ερείπια του οικισμού Οίον, της Αρχαίας Σκιρίτιδος.
Το σύμβολο της μόρας Σκιριτών, ήταν ένα άσπρο γεράκι σε μαύρο φόντο. Οι Σκιρίτες ως δύναμη είχαν μία από τις έξι μόρες που αποτελούσαν την Σπαρτιατική φάλαγγα σε εκστρατεία. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (XV.32.1) μας λέει, ότι η μόρα Σκιριτών αποτελείτο από εξακόσιους άνδρες (οι οποίοι ήσαν γνωστοί για την σωματική τους δύναμη και αντοχή), που ονομαζόταν και Σκιρίτης λόχος. Ενώ ο Θουκυδίδης (v.67), μας πληροφορεί ότι στην μάχη κατείχαν το αριστερό («ευώνυμον») κέρας της παρατάξεως, δίπλα στον Βασιλιά. Το δεξί το κατείχαν οι τριακόσιοι. Στην παράταξη μάχης, όταν η φάλαγγα πορεύεται προς μάχη ουδείς είναι μπροστά από τον Βασιλιά πλην Σκιριτών. Πιο μπροστά και από τους έφιππους ανιχνευτές. Ήταν η εμπροσθοφυλακή του Σπαρτιατικού στρατού και προπορεύονταν του κυρίου τμήματος της φάλαγγος. Οι Σκιρίτες κατείχαν τον ρόλο του προσκόπου στον Σπαρτιατικό στρατό.Η έννοια των προσκόπων στην αρχαιότητα δεν είχε καμία σχέση με την σημερινή. Οι πρόσκοποι ήσαν στρατιωτικά τμήματα που αναλάμβαναν δύσκολες αποστολές, κάτι σαν τις σημερινές ειδικές δυνάμεις. Για να κατανοήσουμε πόσο ομοίαζαν οι άντρες αυτοί με τους σύγχρονους καταδρομείς, αρκεί να αναφέρουμε ότι στις καταδρομικές επιχειρήσεις τους την νύχτα, έβαφαν το πρόσωπο και το σώμα τους μαύρο με σκόνη από κάρβουνο για απόκρυψη-παραλλαγή. Σε περίπτωση ενέδρας ή εμποδίου, ειδοποιούσαν το κυρίως τμήμα να μην βρεθεί προ απροόπτου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εκτός από ενημέρωση του κυρίου τμήματος ήσαν επιφορτισμένοι με το να βρίσκουν άλλα δρομολόγια ώστε να διασφαλίζουν την ομαλή προσπέλαση του κυρίως τμήματος. Επίσης, σε περίπτωση στρατοπέδευσης της φάλαγγος οι Σκιρίτες στρατοπέδευαν σε σημεία που μπορούσαν να διακρίνουν από μακριά τους εχθρούς και τις κινήσεις τους.
Σύμφωνα με το Διόδωρο τον Σικελιώτη, το σπουδαιότερο επίτευγμα του Σκιρίτη λόχου αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, η εξολόθρευση δύο αδερφών του Ξέρξη μέσα στη βασιλική σκηνή, του Αβροκόμη του Πρεσβυτέρου και του Υπεράνθη, μία από τις νύχτες κατά τη διάρκεια της μάχης των Θερμοπυλών. Το σχέδιο του βασιλιά Λεωνίδα ήταν η δολοφονία του ίδιου του Ξέρξη, τον οποίο όμως το απόσπασμα των Σκιριτών δεν βρήκε εντός της σκηνής του. Το απόσπασμα εξοντώθηκε από τη δύναμη των επιλέκτων Περσών “Αθανάτων” όταν αργότερα έγινε αντιληπτό.
Ο Ξενοφών στην «Λακεδαιμονίων Πολιτεία» τοποθετεί τους Σκιρίτες φρουρούς την νύχτα (xii. 3), ενώ εξηγεί ότι οι Λακεδαιμόνιοι τους τιμούν ιδιαίτερα καθώς οι τρομεροί και ακάματοι Σκιρίτες δεν λογαριάζουν κόπο ή κίνδυνο. Τα κατορθώματα των ανδρών αυτών, υμνήθηκαν από τους Λακεδαιμόνιους. Επίσης ο Ξενοφών στην «Κύρου Παιδεία» (IV, 2), τους συγκρίνει με τους ανίκητους Υρκανούς ιππείς. «ὁ δὲ Σκιρίτης καλούμενος λόχος παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις οὐ συντάττεται μετὰ τῶν ἄλλων, ἀλλ᾽ ἰδίαν ἔχων σύστασιν μετὰ τοῦ βασιλέως ἵσταται, καὶ παραβοηθεῖ τοῖς αἰεὶ θλιβομένοις μέρεσι: συνεστὼς δ᾽ ἐξ ἐπιλέκτων ἀνθρώπων μεγάλας ποιεῖται ῥοπὰς ἐν ταῖς παρατάξεσι καὶ κατὰ τὸ πλεῖστον αἴτιος γίνεται τῆς νίκης».
"The Sciritae or Skiritai (Greek: Σκιρῖται Skiritai) were a people subject to Sparta, whose status is comparable to that of the Perioeci. They lived in Skiritis, a mountainous region located in northern Laconia on the border with Arcadia, between the Oenus and the Eurotas rivers. According to Stephanus of Byzantium and Hesychius of Alexandria, the Sciritae were of Arcadian origin. Their way of life was essentially rural: they mostly lived in villages, of which the biggest were Oion and Caryai. Their territory was inhospitable, but was of strategic importance for Sparta since it controlled the road to Tegea, which explains why it rapidly fell in Spartan hands. Their status was to that of the Perioeci, but Xenophon keeps them distinguished. In war the Sciritae formed an elite corps of light infantry, a lochos (battalion) of about 600 men, which were used as a complement to the civic army. According to Thucydides (v. 67), they fought on the extreme-left wing in the battle-line, the most threatening position for the hoplite phalanx: “In this battle the left wing was composed of the Sciritae, who in a Lacedaemonian army have always that post to themselves alone”. At night, they were placed as sentinels ahead of the army (Xenophon, Constitution of the Spartans, xii. 3) and acted as scouts to open the way for the king, whom they only could precede. In the Cyropaedia (IV, 2), Xenophon compares them to the Hyrcanian cavalry, used by the Assyrians as rear-guard."
http://www.mcxlvii.com/m/2015/04/09/skiritae-skiritis/
No comments :
Post a Comment