Τα πάντα είναι χωρισμένα σε ζώνες επιρροής από τις 5-6 οικογένειες που διαφεντεύουν την χώρα, όπως μοίραζαν τις περιοχές στις ΗΠΑ στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Τα πάντα ελέγχονται από μία μικρή κάστα ανθρώπων. Ακόμη και τα κόμματα. Τα οποία μπορεί να εναλλάσσονται στην εξουσία, αλλά εκείνο που πραγματικά αλλάζει κάθε φορά είναι το ποια οικογένεια έχει το πάνω χέρι. Σε όλο αυτό το παιγνίδι το εργαλείο για την διαιώνιση της εξουσίας τους ήταν και είναι οι τράπεζες. Αν θέλουμε η Ελλάδα να γίνει μία σύγχρονη δυτική χώρα θα πρέπει να αρχίσουμε να ξηλώνουμε το πουλόβερ από το τραπεζικό σύστημα. Μόνο αν αποκτήσουμε ένα υγιές τραπεζικό σύστημα θα μπορούμε να έχουμε ελπίδες ότι θα σπάσει κάποτε η αλυσίδα της διαπλοκής. Ότι την θέση των πέντε – έξι οικογενειών θα την πάρουν εκατοντάδες νέοι επιχειρηματίες που θα βρουν έτσι ζωτικό χώρο για να αναπτυχθούν. Το πραγματικό πρόβλημα από όλη αυτή την δυσάρεστη ιστορία είναι ότι πνίγεται οποιαδήποτε νέα φωνή, στραγγαλίζεται η καινοτομία και η δημιουργικότητα. Όταν οι τράπεζες πήραν τα πρώτα χρήματα της κρατικής βοήθειας με το πακέτο Αλογοσκούφη, είχαμε υποστηρίξει από αυτή εδώ την στήλη ότι θα έπρεπε να αλλάξουν και οι διοικήσεις των τραπεζών. Να διδαχτούμε από το παράδειγμα των Σκανδιναβών, πως αυτοί αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα στο παρελθόν κι έτσι να επιστρέψουν οι τράπεζες αυτές στον ιδιωτικό τομέα. Δεν το έκαναν και σήμερα ο τραπεζικός τομέας είναι στην ουσία κρατικός. Με τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα είναι αμφίβολο αν θα επιστρέψουν σε προβλέψιμο χρόνο στον ιδιωτικό τομέα. Και σας διαβεβαιώνουμε ότι αυτό δεν στεναχωρεί ιδιαίτερα κάποιον. Να μην σας πούμε ότι στα κόμματα τρίβουν τα χέρια τους.
Παλιότερα υπήρχε ο Οργανισμός προβληματικών επιχειρήσεων που νόθευε τον ανταγωνισμό. Τον ίδιο ακριβώς ρόλο παίζει σήμερα το τραπεζικό σύστημα. Όταν μία τράπεζα ελέγχει μεγάλες εταιρείες σε έναν κλάδο και οι εταιρείες αυτές έχουν πρόσβαση στην χρηματοδότηση, σε αντίθεση με τον ανταγωνισμό, τότε δημιουργείται αυτόματα πρόβλημα για το σύνολο της Οικονομίας. Η κακιά τρόικα το είχε εντοπίσει το πρόβλημα. Και σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος είχαν προτείνει μία σειρά από μέτρα, έτσι ώστε να κοπούν οι γέφυρες της διαπλοκής και να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός σε ολόκληρους κλάδους. Είχε αποφασιστεί να σταματήσουν να χρηματοδοτούνται οι προβληματικές επιχειρήσεις και οι τράπεζες να προσπαθήσουν να τις εξυγιάνουν μέσω της αλλαγής του management. Η προσπάθεια αυτή κατέρρευσε, αφού όλο το πολιτικό σύστημα την πολέμησε με λύσσα. Το αποτέλεσμα; Οι προβληματικές εταιρείες που έπαιρναν την χρηματοδότηση σε βάρος των υγειών, συνέχισαν να την παίρνουν. Οι υγιείς εταιρείες στερήθηκαν το οξυγόνο κι έτσι η χώρα έχασε πολλές ευκαιρίες για να μπορέσει να στηριχτεί σε νέες επιχειρηματικές δυνάμεις. Ας δούμε λίγο το σχήμα! Η Τράπεζα έχει τα λεφτά των καταθετών. Φανταστείτε τώρα να χρηματοδοτεί επιχειρηματικές δραστηριότητες των μετόχων και φίλων τους. Σε μία περίοδο που η ρευστότητα είναι σαν το νερό της όασης στην έρημο, είναι σαν να επιτρέπεται η είσοδος στην όαση στα μέλη μόνο μιας κάστας. Οι υπόλοιποι καταδικάζονται σε θάνατο κάτω από τον καυτό ήλιο κι ας βρίσκονται λίγα μόλις μέτρα μακριά από την πηγή.
Αν αυτό μοιάζει να είναι καπιταλισμός, τότε να μας συγχωρείτε αλλά μιλάμε άλλη γλώσσα. Αν αυτό, λοιπόν, δεν αλλάξει, δεν έχουμε πιθανότητα να ξεφύγουμε από τον σημερινό κύκλο της φαυλότητας. Όποιος θέλει το καταλαβαίνει. Μην περιμένετε την Δικαιοσύνη να έρθει από κινήσεις στο εσωτερικό της χώρας. Δεν θα πυροβολήσουν οι βαρόνοι τα πόδια τους. Αν υπάρχει μια ελπίδα, αυτή βρίσκεται στον Ντράγκι και στην αγωνία το να μην χάσει τα χρήματα της ΕΚΤ και την καλή του φήμη.
Θανάσης Μαυρίδης
http://www.capital.gr/story/3045164
Παλιότερα υπήρχε ο Οργανισμός προβληματικών επιχειρήσεων που νόθευε τον ανταγωνισμό. Τον ίδιο ακριβώς ρόλο παίζει σήμερα το τραπεζικό σύστημα. Όταν μία τράπεζα ελέγχει μεγάλες εταιρείες σε έναν κλάδο και οι εταιρείες αυτές έχουν πρόσβαση στην χρηματοδότηση, σε αντίθεση με τον ανταγωνισμό, τότε δημιουργείται αυτόματα πρόβλημα για το σύνολο της Οικονομίας. Η κακιά τρόικα το είχε εντοπίσει το πρόβλημα. Και σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος είχαν προτείνει μία σειρά από μέτρα, έτσι ώστε να κοπούν οι γέφυρες της διαπλοκής και να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός σε ολόκληρους κλάδους. Είχε αποφασιστεί να σταματήσουν να χρηματοδοτούνται οι προβληματικές επιχειρήσεις και οι τράπεζες να προσπαθήσουν να τις εξυγιάνουν μέσω της αλλαγής του management. Η προσπάθεια αυτή κατέρρευσε, αφού όλο το πολιτικό σύστημα την πολέμησε με λύσσα. Το αποτέλεσμα; Οι προβληματικές εταιρείες που έπαιρναν την χρηματοδότηση σε βάρος των υγειών, συνέχισαν να την παίρνουν. Οι υγιείς εταιρείες στερήθηκαν το οξυγόνο κι έτσι η χώρα έχασε πολλές ευκαιρίες για να μπορέσει να στηριχτεί σε νέες επιχειρηματικές δυνάμεις. Ας δούμε λίγο το σχήμα! Η Τράπεζα έχει τα λεφτά των καταθετών. Φανταστείτε τώρα να χρηματοδοτεί επιχειρηματικές δραστηριότητες των μετόχων και φίλων τους. Σε μία περίοδο που η ρευστότητα είναι σαν το νερό της όασης στην έρημο, είναι σαν να επιτρέπεται η είσοδος στην όαση στα μέλη μόνο μιας κάστας. Οι υπόλοιποι καταδικάζονται σε θάνατο κάτω από τον καυτό ήλιο κι ας βρίσκονται λίγα μόλις μέτρα μακριά από την πηγή.
Αν αυτό μοιάζει να είναι καπιταλισμός, τότε να μας συγχωρείτε αλλά μιλάμε άλλη γλώσσα. Αν αυτό, λοιπόν, δεν αλλάξει, δεν έχουμε πιθανότητα να ξεφύγουμε από τον σημερινό κύκλο της φαυλότητας. Όποιος θέλει το καταλαβαίνει. Μην περιμένετε την Δικαιοσύνη να έρθει από κινήσεις στο εσωτερικό της χώρας. Δεν θα πυροβολήσουν οι βαρόνοι τα πόδια τους. Αν υπάρχει μια ελπίδα, αυτή βρίσκεται στον Ντράγκι και στην αγωνία το να μην χάσει τα χρήματα της ΕΚΤ και την καλή του φήμη.
Θανάσης Μαυρίδης
http://www.capital.gr/story/3045164
No comments :
Post a Comment