Το φιλόδοξο πρόγραμμα Μελλοντικός Έλληνας Μαχητής γεννήθηκε πριν από σχεδόν μια δεκαετία, σε μια προσπάθεια του Ε.Σ. να ακολουθήσει τις διεθνείς τάσεις, που επιτάσσουν ο τυφεκιοφόρος του 21ου αιώνα να αποτελεί αυτόνομη και ολοκληρωμένη μονάδα πυρός και επιτήρησης, ενταγμένη στην τεχνολογία του ψηφιακού πεδίου μάχης. Στο πλαίσιο αυτό το 2006 οι ελληνικές εταιρείες INTRACOM Defence Electronics και Theon Sensors υπέβαλλαν πρόταση στη ΓΔΑΕΕ για την ανάπτυξη του Δικτυοκεντρικού Συστήματος Πληροφοριών Μαχητή WiDAC3S: το σύστημα χρησιμοποιούσε ελληνική τεχνογνωσία και περιελάμβανε υποσύστημα σκόπευσης όπλου με δυνατότητα λειτουργίας ημέρα και νύχτα καθώς και υποσύστημα επικοινωνιών και επεξεργασίας πληροφοριών, προσδιορισμού θέσης, διοίκησης και ελέγχου. Το WiDAC3S θα επέτρεπε την μεταφορά της εικόνας στόχευσης στο κέντρο ελέγχου σε αληθινό χρόνο, συνιστώντας μια λύση δικτυοκεντρικής διασύνδεσης και επιχειρησιακής πληροφόρησης σε επίπεδο στρατιωτικών επιχειρήσεων μικρών ομάδων. Τελικά λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, αν και είχαν προβλεφτεί τα απαραίτητα κονδύλια, το πρόγραμμα ατόνησε. [1]
Έξι χρόνια μετά…
Έπρεπε να φτάσουμε στο 2012 για να ξεκινήσουν κάποιες νέες προσπάθειες, οι οποίες (συντονισμένες με την οικονομική πραγματικότητα της εποχής) σε πρώτη φάση περιελάμβαναν τη βελτίωση του υλικού που χρησιμοποιούν οι στρατιώτες. Το ΓΕΣ προχώρησε στην αγορά υλικών ατομικού εξοπλισμού όπως:
- γυαλιά προστασίας,
- επιγονατίδες και επιαγκωνίδες,
- συλλογές πρώτων βοηθειών,
- γάντια,
- σύγχρονο αντιβαλλιστικό κράνος από Kevlar,
- άρβυλα κατασκευασμένα από GoreTex και
- αορτήρες τριών σημείων για τα τυφέκια G3A3/4.
Τα υλικά αυτά εξόπλισαν δύο Τάγματα του Ε.Σ. (ένα στην Ζώνη Ευθύνης της ΑΣΔΕΝ και ένα στου Δ ΣΣ) ώστε να αποτελέσουν την βάση για την τελική διαμόρφωση του εξοπλισμού του Έλληνα μαχητή. Μάλιστα, το πιλοτικό πρόγραμμα επεκτάθηκε και σε ορισμένα άλλα Μ/Κ ΤΠ των δύο αυτών Σχηματισμών και όχι μόνο (π.χ. 71η Α/Μ ΤΑΞ, ΕΛΔΥΚ κ.ά.) φανερώνοντας πραγματικό και σοβαρό ενδιαφέρον από πλευράς ηγεσίας. Σύμφωνα με τον τότε σχεδιασμό του ΓΕΣ το επόμενο βήμα ήταν η απόκτηση αριθμού εξαρτήσεων τύπου MOLLE με ευμετάβλητη διαμόρφωση, ώστε να οι φόρτοι να μεταβάλλονται ανάλογα το είδος της αποστολής.
Την ίδια χρονιά αναπροσαρμόστηκαν, σύμφωνα με τις τρέχουσες ανάγκες και τεχνολογικές εξελίξεις, οι απαιτήσεις του Ε.Σ για το συνολικό πρόγραμμα. Μετονομάστηκε λοιπόν σε Μελλοντική Τεχνολογία και Εξοπλισμός του Στρατιώτη του Πεζικού, και σύμφωνα με αυτό ο εξοπλισμός του μελλοντικού Έλληνα Πεζικάριου θα αποτελείται από:
- αντιβαλλιστικό κράνος με ακουστικό και μικρόφωνο,
- ασύρματο ομάδας,
- ειδικό προστατευτικό εξοπλισμό όπως γυαλιά προστασίας και υλικά προστασίας για τους αγκώνες και τα γόνατα,
- εργονομική ένδυση-υπόδηση πλήρη εξάρτηση τύπου MOLLE με απάρτια και θήκες για την μεταφορά πυρομαχικών και λοιπού εξοπλισμού, με δυνατότητα μεταβολής της διαμόρφωσης του φόρτου,
- αλεξίσφαιρο γιλέκο με ταινίες MOLLE και πλάκες αντιβαλλιστικής προστασίας,
υδροδοχείο πλάτης,
- τηλέμετρο λέιζερ και ψηφιακή πυξίδα,
- θερμική κάμερα και οθόνη λήψης πληροφοριών τοποθετημένων επί του κράνους,
- σύστημα διαχείρισης ελέγχου και διοικήσεως με υπολογιστή, για την μετάδοση και λήψη δεδομένων, διασύνδεση του παραπάνω συστήματος με το όχημα μεταφοράς του μαχητού,
- σύστημα παροχής ενέργειας, με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. [2]
Όλα αυτά όμως, όταν η οικονομική κατάσταση της χώρας το επιτρέψει… Ως τότε, τι;
Δεδομένης της οικτρής οικονομικής πραγματικότητας, σήμερα δεν μπορούν να γίνουν πολλά. Θα περίμενε κανείς όμως, πως δεν θα μας άφηνε αδιάφορους η δυνατότητα δωρεάν απόκτησης απαραίτητων, σύγχρονων και ολοκαίνουργιων υλικών. «Υπάρχουν τέτοια;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Κι όμως, υπάρχουν: 72.154 αντιβαλλιστικά κράνη [3] από kevlar της γαλλικής Gallet, άνευ κόστους (καθώς η εκτιμώμενη δαπάνη ύψους €9,7 εκατ. καλύπτεται από μη υλοποιηθέν πρόγραμμα ΑΩ στο πλαίσιο της προμήθειας των αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk2), αρκεί να αποτελματωθεί το πρόγραμμα παραγωγής τους από τα ΕΑΣ, το οποίο καρκινοβατεί από το 2009. Η τελευταία παράταση που είχαν λάβει τα ΕΑΣ για κατάθεση τεχνικοοικονομικής προσφοράς έληξε πριν από ένα χρόνο και έκτοτε τίποτα δεν έχει ακουστεί. Προ δεκαπενταετίας, με παρόμοιο τρόπο, χάθηκε η δυνατότητα απόκτησης άλλων 10.000 κρανών Kevlar, αμερικανικής σχεδίασης αυτή τη φορά, από άλλο πρόγραμμα ΑΩ. Θα συμβεί και σήμερα το ίδιο;
Έπονται τα επιχειρησιακά υποδήματα. Όπως διαβάσατε στις Ειδήσεις της εβδομάδας που πέρασε, ξεκίνησε η χορήγηση της πρώτης παρτίδας 2.000 ζευγών των αρβυλών νέου τύπου (συνδυασμός δέρματος καστόρι και cordura φαιοπράσινης απόχρωσης) σε Μονάδες του Ε.Σ. (αρχής γενομένης από την 88 ΣΔΙ), οι οποίες ταιριάζουν καλύτερα στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μεγαλύτερη άνεση, υγιεινή και καλύτερη ανατομία για τη μετακίνηση των στρατιωτών στο σύγχρονο πεδίο της μάχης. Η άμεση μαζική παραγωγή του νέου τύπου με τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση της νέας μηχανής βουλκανισμού που διαθέτει το 700ΣΕ (με 24 σταθμούς έκχυσης) θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, καθώς το κόστος του είναι περίπου στο 60% του κόστους του σημερινού τύπου, ενώ εξοικονομείται και το κόστος των χορηγούμενων βερνικιών/γυαλιστικών (περί τις 60.000€ το χρόνο).
Τέλος, ένα από τα πολύ σημαντικά ζητήματα αναβάθμισης του Ελληνικού Στρατού αφορά στα φορητά αντιαρματικά όπλα, τα οποία ανεβάζουν κατακόρυφα την ισχύ πυρός της ομάδας μάχης –αυτά, μαζί με τους ασυρμάτους των ομάδων μάχης και τα μέσα νυχτερινής παρατήρησης/σκόπευσης συγκροτούν το τρίπτυχο των πλέον πιεστικών αναγκών του ελληνικού πεζικού. Είναι εξόχως απαραίτητη η ανανέωση των αντιαρματικών μιας χρήσης για τους τυφεκιοφόρους, καθώς η τελευταία φορά που αποκτήθηκαν τέτοια όπλα ήταν πριν από 20 χρόνια από τα αποθέματα του πρώην ανατολικογερμανικού Στρατού. Έκτοτε, οι αριθμοί έχουν μειωθεί σημαντικά, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εκπαίδευση, δεδομένου πως ένας αριθμός διατηρείται για πολεμικές επιχειρήσεις. Για τα M2 Carl Gustav πρέπει να επιδιωχθεί η επέκταση της ήδη υπάρχουσας άδειας εγχώριας παραγωγής και σε νεότερους τύπους πυρομαχικών (και άλλων κατηγοριών, κατά προσωπικού και ελαφρά θωρακισμένων στόχων) [4], ενώ θα πρέπει να εξέταστεί σοβαρά η απόκτηση των κορυφαίων ρωσικών RPG-32 νέας γενιάς (με δυνατότητα βολής και θερμοβαρικών πυρομαχικών). Αυτά θα μπορούσαν να αποκτηθούν άνευ κόστους μέσω ΑΩ κάποιας μεγαλύτερης σύμβασης με τους Ρώσους (π.χ. η προαναγγελθείσα επαναπιστοποίηση/ανανέωση/ενίσχυση των βλημάτων των S-300) προς αντικατάσταση των παλαιών και ταλαιπωρημένων ACL-89 Strim των Ειδικών Δυνάμεων. Θυμίζουμε πως για την απόκτηση νέων βλημάτων Strim έχει εγκριθεί κονδύλιο 660.000€, το οποίο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξοικονομηθεί.
Μια και ο λόγος για Ειδικές Δυνάμεις, δύο ακόμη πράγματα. Πρώτον, υπάρχουν εν αφθονία στις ΗΠΑ και μπορούν να αποκτηθούν δωρεάν παρελκόμενα φορητού οπλισμού (σκοπευτικά, διόπτρες, φακοί, λαβές κλπ.) και καταδείκτες λέιζερ. Δεύτερον, θα άξιζε τον κόπο να αγοραστεί ένας μικρός αριθμός ασυρμάτων AN/PRC-148 MBITR (Multiband Inter/Intra Team Radio) τους οποίους έχουν ζητήσει εδώ και καιρό το ΕΤΑ και η 31η ΜΕΕΔ. Σημειώστε πως το αυτό μοντέλο ατόμικού ασυρμάτου διατίθεται και σε αδιάβροχη έκδοση για βάθη έως και 20μ! Μπορεί να μην είναι και αυτοί «άνευ κόστους», αλλά αυτό, σε σχέση με τα επιχειρησιακά οφέλη που προσφέρουν, δεν είναι μεγάλο: δεδομένου πως ένας αριθμός 100-150 PRC-148 είναι υπεραρκετός για να καλύψει τις ανάγκες των 13ης ΔΕΕ/ΔΥΚ/31ης ΜΕΕΔ/ΜΑΛ, το συνολικό κόστος δεν ξεπερνά τις 100.000€. Σημειώνεται ότι τόσο αυτός ο ασύρματος, όσο και ο PRC-152 (για επικοινωνία με αεροσκάφη -χρησιμότατος για ΕΤΑ/31η ΜΕΕΔ σε αποστολές JTAC- έναντι του επταπλάσιου βάρους PRC-113) μπορούν εύκολα να δεχθούν ενισχυτή σήματος που τετραπλασιάζει την ισχύ εξόδου! Περί τους 50 PRC-152 θα ήταν επίσης αρκετοί.
Επίλογος
Μακάρι οι οικονομικές συνθήκες να ήταν τέτοιες, που θα μας επέτρεπαν να μιλήσουμε και για μέσα νυχτερινής παρατήρησης/σκόπευσης, ασυρμάτους ομάδων μάχης και για το απλό Πεζικό, καθώς και για όλμους -δυστυχώς δεν είναι. Μολοντούτο, φαίνεται πως για τον Ε.Σ. το πρόγραμμα Μελλοντικός Έλληνας Μαχητής έχει ακόμη σφυγμό. Τα τελευταία 2 χρόνια η ηγεσία του μοιάζει να παραδέχεται πως οι προσπάθειες του παρελθόντος για τη βελτίωση του ατομικού εξοπλισμού του τυφεκιοφόρου υπήρξαν δυσανάλογες της γενικότερης ανανέωσης του ΕΣ με νέα, κύρια οπλικά συστήματα, δείχνοντας διάθεση να προσπαθήσει περισσότερο, ώστε ο Έλληνας τυφεκιοφόρος να αποκτήσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα τον καταστήσουν ολοκληρωμένη μονάδα πυρός και επιτήρησης, ικανή να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις του μελλοντικού πεδίου μάχης. Το μέλλον θα πει.
Σημειώσεις
[1] Γιώργος Τσιμπούκης, Επίκαιρα 26/09-02/10/2013
[2] Δούρειος Ίππος Τ.14, Μάρτιος-Μάιος 2013
[3] Με την αυτή ποσότητα (σε συνδυασμό και με παλαιότερες προμήθειες) καλύπτονται σχεδόν πλήρως οι ανάγκες του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων στον εν λόγω τομέα.
[4] Την περίοδο 2000-01 αποκτήθηκαν 4.400 αντιαρματικά πυρομαχικά HEAT-551 αξίας €7,35 εκατ. Κατόπιν, προχώρησε η συμπαραγωγή 17.000 βλημάτων αξίας €27,4 εκατ. από την τότε ΕΒΟ, οι παραδόσεις των οποίων ολοκληρώθηκαν το 2005.
http://e-amyna.com/?p=16095
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Η αξία των περιπόλων αναγνώρισης στα μετόπισθεν του εχθρού
Ο ρόλος των Ελεύθερων Σκοπευτών
Ελεγκτές Μάχης
Αναβαθμίζοντας το G3
Αναβαθμίζοντας το G3 με την προσθήκη του ΗΚ -79
Νέες "αόρατες" στολές στον Ελληνικό Στρατό
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ "ΙΣΧΥΣ": ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ
Έξι χρόνια μετά…
Έπρεπε να φτάσουμε στο 2012 για να ξεκινήσουν κάποιες νέες προσπάθειες, οι οποίες (συντονισμένες με την οικονομική πραγματικότητα της εποχής) σε πρώτη φάση περιελάμβαναν τη βελτίωση του υλικού που χρησιμοποιούν οι στρατιώτες. Το ΓΕΣ προχώρησε στην αγορά υλικών ατομικού εξοπλισμού όπως:
- γυαλιά προστασίας,
- επιγονατίδες και επιαγκωνίδες,
- συλλογές πρώτων βοηθειών,
- γάντια,
- σύγχρονο αντιβαλλιστικό κράνος από Kevlar,
- άρβυλα κατασκευασμένα από GoreTex και
- αορτήρες τριών σημείων για τα τυφέκια G3A3/4.
Τα υλικά αυτά εξόπλισαν δύο Τάγματα του Ε.Σ. (ένα στην Ζώνη Ευθύνης της ΑΣΔΕΝ και ένα στου Δ ΣΣ) ώστε να αποτελέσουν την βάση για την τελική διαμόρφωση του εξοπλισμού του Έλληνα μαχητή. Μάλιστα, το πιλοτικό πρόγραμμα επεκτάθηκε και σε ορισμένα άλλα Μ/Κ ΤΠ των δύο αυτών Σχηματισμών και όχι μόνο (π.χ. 71η Α/Μ ΤΑΞ, ΕΛΔΥΚ κ.ά.) φανερώνοντας πραγματικό και σοβαρό ενδιαφέρον από πλευράς ηγεσίας. Σύμφωνα με τον τότε σχεδιασμό του ΓΕΣ το επόμενο βήμα ήταν η απόκτηση αριθμού εξαρτήσεων τύπου MOLLE με ευμετάβλητη διαμόρφωση, ώστε να οι φόρτοι να μεταβάλλονται ανάλογα το είδος της αποστολής.
Την ίδια χρονιά αναπροσαρμόστηκαν, σύμφωνα με τις τρέχουσες ανάγκες και τεχνολογικές εξελίξεις, οι απαιτήσεις του Ε.Σ για το συνολικό πρόγραμμα. Μετονομάστηκε λοιπόν σε Μελλοντική Τεχνολογία και Εξοπλισμός του Στρατιώτη του Πεζικού, και σύμφωνα με αυτό ο εξοπλισμός του μελλοντικού Έλληνα Πεζικάριου θα αποτελείται από:
- αντιβαλλιστικό κράνος με ακουστικό και μικρόφωνο,
- ασύρματο ομάδας,
- ειδικό προστατευτικό εξοπλισμό όπως γυαλιά προστασίας και υλικά προστασίας για τους αγκώνες και τα γόνατα,
- εργονομική ένδυση-υπόδηση πλήρη εξάρτηση τύπου MOLLE με απάρτια και θήκες για την μεταφορά πυρομαχικών και λοιπού εξοπλισμού, με δυνατότητα μεταβολής της διαμόρφωσης του φόρτου,
- αλεξίσφαιρο γιλέκο με ταινίες MOLLE και πλάκες αντιβαλλιστικής προστασίας,
υδροδοχείο πλάτης,
- τηλέμετρο λέιζερ και ψηφιακή πυξίδα,
- θερμική κάμερα και οθόνη λήψης πληροφοριών τοποθετημένων επί του κράνους,
- σύστημα διαχείρισης ελέγχου και διοικήσεως με υπολογιστή, για την μετάδοση και λήψη δεδομένων, διασύνδεση του παραπάνω συστήματος με το όχημα μεταφοράς του μαχητού,
- σύστημα παροχής ενέργειας, με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. [2]
Όλα αυτά όμως, όταν η οικονομική κατάσταση της χώρας το επιτρέψει… Ως τότε, τι;
Δεδομένης της οικτρής οικονομικής πραγματικότητας, σήμερα δεν μπορούν να γίνουν πολλά. Θα περίμενε κανείς όμως, πως δεν θα μας άφηνε αδιάφορους η δυνατότητα δωρεάν απόκτησης απαραίτητων, σύγχρονων και ολοκαίνουργιων υλικών. «Υπάρχουν τέτοια;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Κι όμως, υπάρχουν: 72.154 αντιβαλλιστικά κράνη [3] από kevlar της γαλλικής Gallet, άνευ κόστους (καθώς η εκτιμώμενη δαπάνη ύψους €9,7 εκατ. καλύπτεται από μη υλοποιηθέν πρόγραμμα ΑΩ στο πλαίσιο της προμήθειας των αεροσκαφών Mirage 2000-5 Mk2), αρκεί να αποτελματωθεί το πρόγραμμα παραγωγής τους από τα ΕΑΣ, το οποίο καρκινοβατεί από το 2009. Η τελευταία παράταση που είχαν λάβει τα ΕΑΣ για κατάθεση τεχνικοοικονομικής προσφοράς έληξε πριν από ένα χρόνο και έκτοτε τίποτα δεν έχει ακουστεί. Προ δεκαπενταετίας, με παρόμοιο τρόπο, χάθηκε η δυνατότητα απόκτησης άλλων 10.000 κρανών Kevlar, αμερικανικής σχεδίασης αυτή τη φορά, από άλλο πρόγραμμα ΑΩ. Θα συμβεί και σήμερα το ίδιο;
Έπονται τα επιχειρησιακά υποδήματα. Όπως διαβάσατε στις Ειδήσεις της εβδομάδας που πέρασε, ξεκίνησε η χορήγηση της πρώτης παρτίδας 2.000 ζευγών των αρβυλών νέου τύπου (συνδυασμός δέρματος καστόρι και cordura φαιοπράσινης απόχρωσης) σε Μονάδες του Ε.Σ. (αρχής γενομένης από την 88 ΣΔΙ), οι οποίες ταιριάζουν καλύτερα στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μεγαλύτερη άνεση, υγιεινή και καλύτερη ανατομία για τη μετακίνηση των στρατιωτών στο σύγχρονο πεδίο της μάχης. Η άμεση μαζική παραγωγή του νέου τύπου με τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση της νέας μηχανής βουλκανισμού που διαθέτει το 700ΣΕ (με 24 σταθμούς έκχυσης) θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, καθώς το κόστος του είναι περίπου στο 60% του κόστους του σημερινού τύπου, ενώ εξοικονομείται και το κόστος των χορηγούμενων βερνικιών/γυαλιστικών (περί τις 60.000€ το χρόνο).
Τέλος, ένα από τα πολύ σημαντικά ζητήματα αναβάθμισης του Ελληνικού Στρατού αφορά στα φορητά αντιαρματικά όπλα, τα οποία ανεβάζουν κατακόρυφα την ισχύ πυρός της ομάδας μάχης –αυτά, μαζί με τους ασυρμάτους των ομάδων μάχης και τα μέσα νυχτερινής παρατήρησης/σκόπευσης συγκροτούν το τρίπτυχο των πλέον πιεστικών αναγκών του ελληνικού πεζικού. Είναι εξόχως απαραίτητη η ανανέωση των αντιαρματικών μιας χρήσης για τους τυφεκιοφόρους, καθώς η τελευταία φορά που αποκτήθηκαν τέτοια όπλα ήταν πριν από 20 χρόνια από τα αποθέματα του πρώην ανατολικογερμανικού Στρατού. Έκτοτε, οι αριθμοί έχουν μειωθεί σημαντικά, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εκπαίδευση, δεδομένου πως ένας αριθμός διατηρείται για πολεμικές επιχειρήσεις. Για τα M2 Carl Gustav πρέπει να επιδιωχθεί η επέκταση της ήδη υπάρχουσας άδειας εγχώριας παραγωγής και σε νεότερους τύπους πυρομαχικών (και άλλων κατηγοριών, κατά προσωπικού και ελαφρά θωρακισμένων στόχων) [4], ενώ θα πρέπει να εξέταστεί σοβαρά η απόκτηση των κορυφαίων ρωσικών RPG-32 νέας γενιάς (με δυνατότητα βολής και θερμοβαρικών πυρομαχικών). Αυτά θα μπορούσαν να αποκτηθούν άνευ κόστους μέσω ΑΩ κάποιας μεγαλύτερης σύμβασης με τους Ρώσους (π.χ. η προαναγγελθείσα επαναπιστοποίηση/ανανέωση/ενίσχυση των βλημάτων των S-300) προς αντικατάσταση των παλαιών και ταλαιπωρημένων ACL-89 Strim των Ειδικών Δυνάμεων. Θυμίζουμε πως για την απόκτηση νέων βλημάτων Strim έχει εγκριθεί κονδύλιο 660.000€, το οποίο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξοικονομηθεί.
Μια και ο λόγος για Ειδικές Δυνάμεις, δύο ακόμη πράγματα. Πρώτον, υπάρχουν εν αφθονία στις ΗΠΑ και μπορούν να αποκτηθούν δωρεάν παρελκόμενα φορητού οπλισμού (σκοπευτικά, διόπτρες, φακοί, λαβές κλπ.) και καταδείκτες λέιζερ. Δεύτερον, θα άξιζε τον κόπο να αγοραστεί ένας μικρός αριθμός ασυρμάτων AN/PRC-148 MBITR (Multiband Inter/Intra Team Radio) τους οποίους έχουν ζητήσει εδώ και καιρό το ΕΤΑ και η 31η ΜΕΕΔ. Σημειώστε πως το αυτό μοντέλο ατόμικού ασυρμάτου διατίθεται και σε αδιάβροχη έκδοση για βάθη έως και 20μ! Μπορεί να μην είναι και αυτοί «άνευ κόστους», αλλά αυτό, σε σχέση με τα επιχειρησιακά οφέλη που προσφέρουν, δεν είναι μεγάλο: δεδομένου πως ένας αριθμός 100-150 PRC-148 είναι υπεραρκετός για να καλύψει τις ανάγκες των 13ης ΔΕΕ/ΔΥΚ/31ης ΜΕΕΔ/ΜΑΛ, το συνολικό κόστος δεν ξεπερνά τις 100.000€. Σημειώνεται ότι τόσο αυτός ο ασύρματος, όσο και ο PRC-152 (για επικοινωνία με αεροσκάφη -χρησιμότατος για ΕΤΑ/31η ΜΕΕΔ σε αποστολές JTAC- έναντι του επταπλάσιου βάρους PRC-113) μπορούν εύκολα να δεχθούν ενισχυτή σήματος που τετραπλασιάζει την ισχύ εξόδου! Περί τους 50 PRC-152 θα ήταν επίσης αρκετοί.
Επίλογος
Μακάρι οι οικονομικές συνθήκες να ήταν τέτοιες, που θα μας επέτρεπαν να μιλήσουμε και για μέσα νυχτερινής παρατήρησης/σκόπευσης, ασυρμάτους ομάδων μάχης και για το απλό Πεζικό, καθώς και για όλμους -δυστυχώς δεν είναι. Μολοντούτο, φαίνεται πως για τον Ε.Σ. το πρόγραμμα Μελλοντικός Έλληνας Μαχητής έχει ακόμη σφυγμό. Τα τελευταία 2 χρόνια η ηγεσία του μοιάζει να παραδέχεται πως οι προσπάθειες του παρελθόντος για τη βελτίωση του ατομικού εξοπλισμού του τυφεκιοφόρου υπήρξαν δυσανάλογες της γενικότερης ανανέωσης του ΕΣ με νέα, κύρια οπλικά συστήματα, δείχνοντας διάθεση να προσπαθήσει περισσότερο, ώστε ο Έλληνας τυφεκιοφόρος να αποκτήσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα τον καταστήσουν ολοκληρωμένη μονάδα πυρός και επιτήρησης, ικανή να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις του μελλοντικού πεδίου μάχης. Το μέλλον θα πει.
Σημειώσεις
[1] Γιώργος Τσιμπούκης, Επίκαιρα 26/09-02/10/2013
[2] Δούρειος Ίππος Τ.14, Μάρτιος-Μάιος 2013
[3] Με την αυτή ποσότητα (σε συνδυασμό και με παλαιότερες προμήθειες) καλύπτονται σχεδόν πλήρως οι ανάγκες του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων στον εν λόγω τομέα.
[4] Την περίοδο 2000-01 αποκτήθηκαν 4.400 αντιαρματικά πυρομαχικά HEAT-551 αξίας €7,35 εκατ. Κατόπιν, προχώρησε η συμπαραγωγή 17.000 βλημάτων αξίας €27,4 εκατ. από την τότε ΕΒΟ, οι παραδόσεις των οποίων ολοκληρώθηκαν το 2005.
http://e-amyna.com/?p=16095
ΣΧΕΤΙΚΑ:
Η αξία των περιπόλων αναγνώρισης στα μετόπισθεν του εχθρού
Ο ρόλος των Ελεύθερων Σκοπευτών
Ελεγκτές Μάχης
Αναβαθμίζοντας το G3
Αναβαθμίζοντας το G3 με την προσθήκη του ΗΚ -79
Νέες "αόρατες" στολές στον Ελληνικό Στρατό
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ "ΙΣΧΥΣ": ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ
No comments :
Post a Comment