Το ζήτημα των πολιτικο-στρατιωτικών σχέσεων είναι σύνθετο και ευρύ. Η Άμυνας μια χώρας πηγάζει από τους ίδιους της τους ανθρώπους που υπόκεινται σε θυσίες, οικονομικής, κοινωνικής ή άλλης φύσης, για να στηρίξουν το οικοδόμημα. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι ηγέτες, οι οποίοι διαχειρίζονται τα κονδύλια της Άμυνας και λαμβάνουν αποφάσεις για την κατανομή των πόρων και τη γενικότερη διαχείριση του προσωπικού. Τέτοια σοβαρά θέματα γίνονται αντικείμενο επιστημονικής συζήτησης στα κατ’ ουσία δημοκρατικά πολιτεύματα. Τα ερωτήματα στα οποία δίνονται απαντήσεις ή απλά λαμβάνονται αποφάσεις είναι πολυποίκιλα. Ένοπλες Δυνάμεις κληρωτών ή επαγγελματιών; Ελικόπτερα για το Αφγανιστάν ή αεροπλανοφόρο για τα Φώκλαντς (;) αναρωτήθηκαν στην Βρετανία. Κονδύλια για τους βετεράνους ή για άλλες κοινωνικές δράσεις, αναρωτήθηκαν στις ΗΠΑ. Μεγάλες δαπάνες για τις Εν. Δυνάμεις ή συνεργασία με γειτονικές χώρες για κοινές προμήθειες, αναρωτήθηκαν στις Σκανδιναβικές χώρες. Θητεία για τις γυναίκες, “απάντησε” η Νορβηγία. Είναι μερικά απλά παραδείγματα, τα οποία πηγάζουν από την πολιτική ωριμότητα και κυρίως από την κυριαρχία της λογικής της επιστήμης. Δηλαδή, ότι κάτι δομείται με κανόνες, θεωρίες και νόμους της Πολιτικής και των Διεθνών Σχέσεων, της Οικονομίας, της Φυσικής κτλ. Όχι με “κανόνες” πολιτικού κόστους, γηπεδικής-οπαδικής πολιτικής (με λαϊκίστικη λασπολογία του ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο “πατριώτης”), κομματικών κόμπλεξ και προβληματικών πολιτικών και συμβούλων, που έχουν γνώμη για τα πάντα, ενώ στην ουσία δεν γνωρίζουν τίποτα, αλλά παρουσιάζονται ως παντογνώστες μέσα από τα χαμηλού επιπέδου ΜΜΕ.
Δυστυχώς το ελληνικό πολιτικό σκηνικό δεν επιτρέπει πολλά. Δεδομένου ότι πρώτο μέλημα είναι η κομματική επιβίωση, η αξιοκρατία και η επιστημονική γνώση έρχονται σε τελευταία μοίρα. Αυτός είναι και ο λόγος που κυριαρχούν ημιμαθείς και τυχάρπαστοι. Αυτός είναι και ο λόγος που πτωχεύσαμε οικονομικά, αφού πρώτα πτωχεύσαμε πνευματικά και ηθικά. Δυστυχώς δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι κάτι θα αλλάξει με τους ίδιους ανθρώπους να εναλλάσσονται στις ίδιες καρέκλες. Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ των ΗΠΑ, Στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϋ, έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα Washington Post, με το οποίο καλεί όλες τις πλευρές να συζητήσουν τις πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις και την σχέση τους έθνους με τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι “ως έθνος μάθαμε να ξεχωρίζουμε τον πολεμιστή από τον πόλεμο. Αλλά ακόμα έχουμε πολλά να μάθουμε για το πως να συνδέουμε τον πολεμιστή με τον πολίτη.” Σε άλλο σημείο τόνισε πως “Εμείς που είμαστε στρατιωτικοί, δεν έχουμε μονοπώλιο στην υπηρεσία και τη θυσία. Πρέπει να σταθούμε απέναντι στις προτάσεις ότι αξίζουμε το θαυμασμό επειδή δηλώσαμε εθελοντές, όταν άλλοι δεν το έπραξαν. Είμαστε εθελοντική δύναμη [...] ωστόσο, δεν μπορούμε να αφήσουμε τη δύναμη να αποσυνδεθεί (σ.σ. από την πολιτική ζωή).”
Διαβάστε το πλήρες άρθρο στον ακόλουθο σύνδεσμο: The military needs to reach out to civilians.
http://defense3.com/
Διαβάστε το πλήρες άρθρο στον ακόλουθο σύνδεσμο: The military needs to reach out to civilians.
http://defense3.com/
No comments :
Post a Comment