Ως πότε την ιστορία του "χώρου" θα γράφουν οι "αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι"; Ένα ακόμη βιβλίο εκδόθηκε και κυκλοφορεί με θέμα την ιστορία της Χρυσής Αυγής. Πρόκειται για το "Χρυσή Αυγή, η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια" του δημοσιογράφου της εφημερίδος "Βήμα", Νίκου Χασαπόπουλου. Ακολουθεί αυτό της "Μαύρης Βίβλου της Χρυσής Αυγής", του Νίκου Ψαρρά, ενός εκ των συντελεστών της πάλαι πότε ομάδας του "Ιού". Πιθανότατα θα ακολουθήσουν και άλλα καθώς φαίνεται ότι το θέμα "Χρυσή Αυγή" και "Ακροδεξιά στην Ελλάδα" έχει ψωμί και οι διάφοροι εκδότες και συγγραφείς δεν αρνούνται να το γευτούν στις δύσκολες μνημονιακές μέρες που περνούμε. Τόσες απολύσεις γίνονται, τόσες μειώσεις μισθών και τόσες επιταγές σκάνε στην αγορά, οπότε ένα εξτραδάκι δεν χαλάει κανέναν. Σε σύγκριση με τη "Μαύρη Βίβλο" των "Ιών", το βιβλίο του Χασαπόπουλου είναι πιο πιασάρικο. Δεν πρόκειται για μία καταγραφή γεγονότων και αναλύσεις μαρξιστικής εμπνεύσεως, αλλά για ένα υποτιθέμενο εκ των έσω ξεκατίνιασμα της Χρυσής Αυγής. Περιέχει κουτσομπολιά, μισές αλήθειες, βιογραφίες προσώπων, περιστατικά πικάντικα και βίαια. Είναι γραμμένο γρήγορα και με γλαφυρότητα έτσι όπως πρέπει για να πολύησει και να κονομάνε οι συντελεστές του. Σίγουρα έχει μιλήσει με πρώην και νύν στελέχη της και ακόμη σιγουρότερα ξέρει ότι απευθύνεται κυρίως, στο κοινό της.
Ναι, μάλιστα! Αυτοί οι οποίοι "αποκαλύπτουν" την ακροδεξιά ξέρουν ότι απευθύνονται κυρίως στο ίδιο το κοινό της. Ένα κοινό που είναι διψασμένο να μάθει για το παρελθόν του, τα προγενέστερα, τα παρασκήνια και ελπίζει κάποια στιγμή να βρεί την αλήθεια και το αίτιο των επιλογών του. Μόνο που δυστυχώς, την μόνη ευκαιρία που έχει για να τα μάθει τα παραπάνω είναι μέσα από κείμενα και βιβλία δεδηλωμένων εχθρών του ή κατηγόρων του. Όπως ο ακροαριστερός "Ίός", όπως ο επαγγελματίας κατηγορός του ναζισμού Χασαπόπουλος. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: γιατί κάποιος θα πρέπει να διαβάσει την ιστορία της Χρυσής Αυγής ή του "χώρου" γενικ΄τοερα μέσα από έναν διαστρεβλωμένο και φύσει εχθρικό φακό ενός αντιπάλου του και όχι από έναν του περιβαλλοντός του; Δεν μπορούν οι εθνικιστές στην Ελλάδα να μιλήσουν για το παρελθόν τους; Δεν μπορεί η κοινοβουλευτική πλέον Χρυσή Αυγή να γράψει μία ιστορία της πολυδεκαετούς παρουσίας της; Χρειαζόμαστε έναν Χασαπόπουλο για να βγάλει κάποιες αλήθειες στην φόρα, τις οποίες επιμελώς προσπαθούμε να κρύψουμε κάτω από το χαλάκι της αγωνιστικής μας επικαιρότητας; Τα άνω ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Δυστυχώς περιέχουν μία ακόμη παθογένεια του χώρου μας. Αυτήν που δεν θέλει να δει το παρελθόν του από μία κριτική ματιά, αλλά μόνο ως μία πορεία δόξης, διώξεων και προδοτών.
Αρνούμαστε να αναλύσουμε τον ευατό μας, τα λάθη και τις επιτυχίες μας λες και το να ανατρέξουμε στην ιστορία των κομμάτων και των οργανώσεων θα ανοίξει κάποιον ασκό του αιόλου και θα ξεφύγουν "κρυμμένα μυστικά". Ίσως για κάποιους να είναι ευκολότερο το να γράφουν οι εχθροί μας για εμάς, ώστε να μπορούμε να τους κατηγορούμε εκ του ασφαλούς αγοράζοντας τα βιβλία τους και κανοντάς τους πλουσιώτερους. Στην γειτονική Ιταλία οι συναγωνιστές καταγράφουν πλέον τις απόπειρες πραξικοπημάτων που έκαναν και εξηγούν γιατί έγιναν τρομοκράτες (μία από αυτές θα διαβάσετε στο επόμεν τεύχος του Patria). Στην Ελλάδα φοβόμαστε μήπως θίξουμε και το εγώ κάποιου ή μήπως ανασκαλέψουμε παλαιές έχθρες και καταλήγουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. Πριν χρόνια ο Γιάννης Κολοβός προσπάθησε να κάνει μία εγκυκλοπαιδική καταγραφή του εθνικιστικού χώρου εκ των έσω και έπεσαν τόσοι αν τον φάνε για το βιβλί του "Ακροδεξιά και ριζοσπαστική Δεξιά στην Ελλάδα", επειδή έλειπε το τάδε όνομα ή η τάδε φωτογραφία από το κειμενό του. Φτάνει λοιπόν! Ή επιτέλους θα μπορέσουμε να γράψουμε για το παρελθόν και το ποιόν μας, έστω και αν διαφωνούμε, ή απλά θα πληρώνουμε τον κάθε Χασαπόπουλο και θα γκρινιάζουμε ατελείωτα για το σύστημα που μας πολεμά.
ΥΓ: Το κείμενο αφιερώνεται στους Κωνσταντίνο Πλεύρη, Πολύδωρο Δάκογλου και Νίκο Μιχαλολιάκο και άλλους που θα μπορούσαν να έχουν γράψει πολλά περισσότερα για το θέμα.
Δ. Ζαφειρόπουλος
http://www.elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/apopsis/editorial/12779-2013-05-12-09-13-58.html
Αρνούμαστε να αναλύσουμε τον ευατό μας, τα λάθη και τις επιτυχίες μας λες και το να ανατρέξουμε στην ιστορία των κομμάτων και των οργανώσεων θα ανοίξει κάποιον ασκό του αιόλου και θα ξεφύγουν "κρυμμένα μυστικά". Ίσως για κάποιους να είναι ευκολότερο το να γράφουν οι εχθροί μας για εμάς, ώστε να μπορούμε να τους κατηγορούμε εκ του ασφαλούς αγοράζοντας τα βιβλία τους και κανοντάς τους πλουσιώτερους. Στην γειτονική Ιταλία οι συναγωνιστές καταγράφουν πλέον τις απόπειρες πραξικοπημάτων που έκαναν και εξηγούν γιατί έγιναν τρομοκράτες (μία από αυτές θα διαβάσετε στο επόμεν τεύχος του Patria). Στην Ελλάδα φοβόμαστε μήπως θίξουμε και το εγώ κάποιου ή μήπως ανασκαλέψουμε παλαιές έχθρες και καταλήγουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. Πριν χρόνια ο Γιάννης Κολοβός προσπάθησε να κάνει μία εγκυκλοπαιδική καταγραφή του εθνικιστικού χώρου εκ των έσω και έπεσαν τόσοι αν τον φάνε για το βιβλί του "Ακροδεξιά και ριζοσπαστική Δεξιά στην Ελλάδα", επειδή έλειπε το τάδε όνομα ή η τάδε φωτογραφία από το κειμενό του. Φτάνει λοιπόν! Ή επιτέλους θα μπορέσουμε να γράψουμε για το παρελθόν και το ποιόν μας, έστω και αν διαφωνούμε, ή απλά θα πληρώνουμε τον κάθε Χασαπόπουλο και θα γκρινιάζουμε ατελείωτα για το σύστημα που μας πολεμά.
ΥΓ: Το κείμενο αφιερώνεται στους Κωνσταντίνο Πλεύρη, Πολύδωρο Δάκογλου και Νίκο Μιχαλολιάκο και άλλους που θα μπορούσαν να έχουν γράψει πολλά περισσότερα για το θέμα.
Δ. Ζαφειρόπουλος
http://www.elkosmos.gr/2011-11-29-16-11-20/apopsis/editorial/12779-2013-05-12-09-13-58.html
No comments :
Post a Comment