Περί ενότητας και άλλων παραμυθιών

Από τότε που ο γράφων βρίσκεται στον εθνικιστικό χώρο (σωτήριο έτος 1986 σε ηλικία 13 ετών), τον συνοδεύει σαν στοιχείο η φράση "ενότητα του εθνικού χώρου". Από τότε και πάντοτε υπάρχουν αυτοί που μιλάνε, θέλουν και προσπαθούν για την περίφημη αυτή "ενότητα", χωρίς ποτέ αυτή να μπορεί να λάβει σάρκα και οστά. Ενώ λοιπόν σήμερα, μετά από δεκαετίες παρουσίας και δράσης σε αυτόν τον χώρο, νόμιζα ότι είχα ξεφύγει από αυτήν, νά σου και πάλι μπροστά μου. Αφορμή υπήρξαν διάφορα σχόλια σε συστημικά μέσα ενημέρωσης (Πρώτο Θέμα, Παραπολιτικά, Vima.gr, Left.gr και άλλα) τα οποία σχολιάζοντας την εκδήλωση που διοργάνωσε ο ΕΚ για την 21η Απριλίου, έγραψαν για δήθεν δημιουργία νέου χουντικού κόμματος ως αντίπαλου δέους στην Χρυσή Αυγή. Η αλήθεια φυσικά είναι ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση είχε καθαρά ιστορικό χαρακτήρα και όπως δήλωσα και έγραψα, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η δημιουργία νέων κομμάτων αλλά το ζητούμενο είναι η κατάργηση των ήδη υπαρχόντων. Παρόλα αυτά, βρέθηκαν αρκετοί οι οποίοι "τσίμπησαν" την μπούρδα του κάθε ευφάνταστου δημοσιογράφου και άρχισαν να μιλούν για "ενότητα", για "διασπαστές" και τα λοιπά τετριμμένα. Γιατί όμως αυτή η ενότητα δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι τώρα και γιατί κάποιοι επιμένουν σε αυτήν;

Πολύ απλά η ενότητα δεν μπορεί να συμβεί γιατί είμαστε Έλληνες και πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα θέλουν να κάνουν τον αρχηγό και να έχουν τα καπετανάτα τους. Η ίδια επίσης η ιδεολογία μας, ακριβώς επειδή δεν είναι μεσσιανικό δόγμα σαν τον μαρξισμό ή τον φιλελευθερισμό δίνει την δυνατότητα για πολλές ερμηνείες και διαφορετικές προσεγγίσεις. Πολλοί όμως είναι αυτοί που με την λέξη "ενότητα", εννοούν την σύμπλευση με αυτόν που κατά περιόδους είναι φαινομενικά τουλάχιστον ο ισχυρότερος πολιτικά ή εκλογικά. Την δεκαετία του '80 ήταν η ΕΠΕΝ. Λίγο καιρό μετά τα περισσότερα στελέχη της βρέθηκαν στην σύνταξη ενώ όσοι ακολούθησαν τον δικό τους δρόμου (π.χ. Βορίδης και Μιχαλολιάκος) σήμερα είναι στην επικαιρότητα. Την δεκαετία του '90 μεσουρανούσε ο Κων/νος Πλεύρης και το Ελληνικό Μέτωπο που αρχικά δεν συμμετείχε στην "Πρώτη Γραμμή" κατηγορήθηκε ως διασπαστικό. Μετά από λίγο η "Πρώτη Γραμμή" διαλύθηκε ενώ στελέχη του Ελλ.Μετώπου σήμερα δραστηριοποιούνται και πρωταγωνιστούν σε διάφορους σχηματισμούς. Την δεκαετία του 2000 ο Καρατζαφέρης μάζεψε τα πάντα: ψήφους, ποσοστά και στελέχη. Όσοι δεν ήταν μαζί του, πάλι κατηγορούντο ως διασπαστές ή γραφικοί. Η Χρυσή Αυγή όμως που παρόλες τις συνομιλίες με τον Καρατζαφέρη, δεν τα βρήκε μαζί του κα ακολούθησε τον δικό της δρόμο, σήμερα είναι στην Βουλή και κυριαρχεί θεωρητικά στον χώρο.

Το γελοίο του πράγματος είναι ότι υπάρχουν διάφοροι επαγγελματίες "ενωτικοί" που έχουν περάσει και βρεθεί σε όλους σχεδόν τους παραπάνω σχηματισμούς και από όλους κατηγορούν για διασπαστισμό τους υπολοίπους. Στην ουσία με την "ενότητα" εννοούν την διαθεσή τους να είναι πάντα με τον ισχυρό και να απολαμβάνουν τα όποια ωφέλη της επιλογής τους. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το 2009 στελέχη τότε, του ΛΑΟΣ, να κατηγορούν την Χρυσή Αυγή ότι τα "παίρνει" από την NΔ και κατεβαίνει με διασπαστικό ψηφοδέλτιο. Σήμερα, οι ίδιοι, κινούνται πέριξ της Χρυσής Αυγής και μιλούν πάλι για διασπαστές για όσους δεν είναι μαζί της. Εθνικισμός όμως δεν είναι το βόλεμα σε κάποια κομματική θέση, ούτε ο μισθός του συμβούλου ή άλλου αξιώματος. Εθνικισμός επίσης δεν είναι το να θεωρείς ότι η ψήφος διαμαρτυρίας του κάθε πικραμένου νεοδημοκράτη αποτελεί ιδεολογική καταξίωση. Εθνικισμός αντίθετα είναι ο διαρκής αγώνας για το μπόλιασμα της κοινωνίας με τις θέσεις μας απέναντι στην παρακμή του διλελευθερισμού και την δικτατορία του μαρξισμού. Γι' αυτό λοιπόν εύχομαι καλούς αγώνες σε όλους από τα μετερίζια τους.

Δ. Ζαφειρόπουλος
http://www.elkosmos.gr