Άρθρο του Γιάννη Μιχελάκη, όπως δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Μείζον ζήτημα εγείρεται, κατ’ αρχάς, ως προς τη διατύπωση απόψεων για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, καθώς οι λαθρομετανάστες, σχεδόν στο σύνολό τους, ανήκουν σε άλλες φυλές και έχουν άλλες θρησκείες.
- Μπορεί, δηλαδή, η εναντίωση στο εξόχως επικίνδυνο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης να εμφανίζεται σαν ρατσισμός, ακόμη κι αν δεν πρόκειται περί αυτού;
- Μπορεί να ποινικοποιηθεί ο προβληματισμός για το μεταναστευτικό, ακόμη και εάν αφορά στην ανάπτυξη ερωτημάτων, σκέψεων και προτάσεων για την ανάσχεση της ανέλεγκτης μεταναστευτικής ροής;
- Μπορεί να απαγορευτεί κάθε σκέψη και πρωτοβουλία εναντίον του προβλήματος;
- Θα είναι παράνομος όποιος εναντιώνεται στη λαθρομετανάστευση και τα νοσηρά φαινόμενα – την έξαρση της εγκληματικότητας, της εμπορίας ναρκωτικών, της πορνείας, της γκετοποίησης ολόκληρων γειτονιών – που συνεπιφέρει;
- Εάν κάποιος βουλευτής προτείνει μέτρα εναντίον της λαθρομετανάστευσης, θα διώκεται;
Ακόμη σοβαρότερο ζήτημα εγείρεται από ενδεχόμενες διατάξεις που θέτουν περιορισμούς στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών σχετικά με τις γενοκτονίες, το ρατσισμό, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
- Πως μπορεί, δηλαδή, σε μια Δημοκρατία να αναπτύσσεται φόβος μπροστά στην ελευθερία του λόγου και της σκέψης;
- Πώς μπορεί να φιμώνονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις ιστορικών γεγονότων και να απαγορεύεται η ιστορική έρευνα;
- Πώς μπορεί ορισμένες απόψεις να θεωρούνται ποινικά κολάσιμες και άλλες όχι;
- Οι λόγοι του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και τα κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου για τους Ιουδαίους θα θεωρηθούν ρατσιστικά και θα ριχτούν στην φωτιά;
- Τα κηρύγματα της Εκκλησίας για την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα απαγορευτούν;
- Θα φυλακιστούν και θα στερηθούν των πολιτικών τους δικαιωμάτων οι επίσκοποι και οι ιερείς που θα επιμείνουν;
Ακούγονται, όμως, και προτάσεις για την επιβολή κυρώσεων που θα φτάνουν έως και την ‘’αυτόματη’’ έκπτωση βουλευτή από το αξίωμά του. Αλλά και θα επεκτείνονται σε βάρος των νομικών προσώπων, των συλλόγων, των οργανώσεων και των κομμάτων, ακόμη και εάν οι υπόλογοι είναι κατώτερα στελέχη τους. Και διερωτάται κανείς:
- Είναι δυνατό σε δημοκρατικά πολιτεύματα να τίθενται πολιτικά κόμματα εκτός νόμου εξαιτίας των ιδεών τους;
- Είναι δυνατόν να προβλεφθεί ‘’αυτόματη’’ στέρηση της ασυλίας βουλευτή όταν το Σύνταγμα (άρθρο 62) απαιτεί προηγούμενη άδεια της Βουλής;
- Μπορεί να υπάρξει δίωξη βουλευτή για γνώμη που εκφράζει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, όταν κάτι τέτοιο αποκλείεται ρητά και κατηγορηματικά από το άρθρο 61 του Συντάγματος;
- Και έπειτα: Εάν οι κάτοικοι στον Άγιο Παντελεήμωνα αντιδράσουν στην παρουσία λαθρομεταναστών, θα τεθούν εκτός νομιμότητας τα κόμματα στα οποία κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι στελέχη;
- Αν οι εγκληματίες στη Μανωλάδα ήταν στελέχη δημοκρατικού κόμματος, θα έβγαινε κι αυτό εκτός νόμου;
Ακούγονται, όμως, και σκέψεις για εισαγωγή και ποινικοποίηση της έννοιας ‘’εχθροπάθεια’’, το περιεχόμενο της οποίας είναι αδύνατο να προσδιοριστεί νομικά κατά τρόπο αντικειμενικό και αδιάτρητο. Προβλήματα, άλλωστε, εντοπίζονται και στην ποινικοποίηση του «μίσους», μιας έννοιας που εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ψυχολογίας.
Ακούγεται, επίσης, ότι με ένα τέτοιο νομοθέτημα μπορεί να αντιμετωπιστούν αντιδημοκρατικά μορφώματα. Φαίνεται, μάλιστα, να υποστηρίζεται και από πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που –μέσα από το εκφραστικό όργανό του, την ‘’Αυγή’’– κατακεραύνωναν τα προηγούμενα. Και αυτό αποκαλύπτει υποκρισία. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι υπερβολές εκφράζουν επιπόλαιες φωνές που αντιγράφουν αντιλήψεις εκείνων που στοχεύουν. Διότι στις δημοκρατίες οι ιδέες, ακόμη και οι πλέον επικίνδυνες, δεν αντιμετωπίζονται με ακραία νομοθετήματα, αλλά με ισχυρότερες ιδέες. Στις δημοκρατίες πολιτικά μορφώματα, ακόμη και ναζιστικά, δεν αντιμετωπίζονται στα δικαστήρια, αλλά στην κοινωνία. Στις δημοκρατίες υπάρχουν αρχές. Και εάν οι αρχές αυτές παραβιάζονται, τότε – και είναι περισσότερο από βέβαιο – επέρχονται τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Άρθρο του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη από το antinews.gr
Λοιπόν, αδέρφια, ναι, είναι αλήθεια. Πολλοί εκ των εταίρων μας έχουν δρακόντειους νόμους κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Την πιο αυστηρή νομοθεσία την έχουν οι Γερμαναράδες. Στο δε Βέλγιο μπορείς να κονομήσεις μέχρι 8 χρονάκια κάθειρξη. «Τρίτη, Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες βγάλτε χρόνια και την Κυριακή έχει κρέας, τζάμπα είναι κι ο κουρέας». Ήρθε κι η κυρία Μάλστρομ, σκανδιναβικής εκτροφής υποθέτω, και μας κούνησε το δάχτυλο να εναρμονιστούμε κι άλλο με την Απόφαση Πλαίσιο 2008/913 «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου». Ξέρετε γιατί οι βόρειοι έχουν τέτοιο νταλκά και τέτοιους νόμους; Να σας πω εγώ. Γιατί ιστορικά είναι βουτηγμένοι στις ενοχές. Γιατί ο ρατσισμός υφέρπει στις κοινωνίες τους κι ήταν κολαούζοι του Αδόλφου. Η Γερμανία είναι η Πατρίδα του Φυλετικού Ρατσισμού. Αυτή έδωσε το εφαρμοσμένο know how, πως βάζεις στην μηχανή του κιμά Εβραίους, Έλληνες, Ρώσους, τσιγγάνους, Πολωνούς, ανάπηρους κλπ. Κι ακόμη το μάτι τους γυαλίζει.
Το Βέλγιο είναι η χώρα των Βαλλόνων και των Φλαμανδών. Όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί είχαν φοβερές απώλειες. Τρεις από διάρροια και δυο στραμπουληγμένους αστραγάλους. Οι δυο άσπονδοι μέτοχοι του κράτους – εταιρεία, συναγωνίστηκαν ποιος θα δώσει τους περισσότερους εθελοντές στα Waffen SS για το ανατολικό μέτωπο. Ξεχώριζε όμως ο Βαλλόνος Λεόν Ντεγκρέλ, που πέθανε εξόριστος στην Ισπανία, φιλοξενούμενος του Φράνκο κι αμετανόητος. Το κόμμα του, οι Ρεξιστές, πριν τον πόλεμο είχε φτάσει στο 20%! Όταν με τις χιλιάδες άνδρες του και την στολή των SS παρήλαυνε στην βελγική πρωτεύουσα, χιλιάδες πολιτών τους έραιναν με λουλούδια. Γι’ αυτόν είχε πει ο Αδόλφος «αν είχα έναν γιο, θα ήθελα να ήταν ο Λεόν»! Τι συγκινητικό, ε; Οι Ολλανδοί αφού κάτι λίγοι σκέφτηκαν να υπερασπιστούν την χώρα λακκούβα μετά το ξανασκέφτηκαν καλύτερα, κουνούσαν το μαντήλι στους διερχόμενους ναζί κι ύστερα μερικές χιλιάδες στρατεύτηκαν στα SS, για να μην υστερήσουν από τις γύρω χώρες.
Η Ιστορία της κατοχικής Γαλλίας είναι μια Ιστορία μαζικού δωσιλογισμού. Στην γαλλική Μεραρχία Εθελοντών των Waffen SS «Καρλομάγνος» υπηρέτησαν στο Ανατολικό Μέτωπο συνολικά μερικές δεκάδες χιλιάδες…μόνο. Διότι οι Γερμανοί αρνήθηκαν το αίτημα οι Γάλλοι εθελοντές να πολεμήσουν με γαλλικές στολές, γάλλους αξιωματικούς και υπό γαλλική σημαία. Αλλιώς θα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες, σε μια χώρα όπου τα φιλοναζιστικά αισθήματα υπονόμευσαν την άμυνα της χώρα το 1939-40, ο αντισημιτισμός είχε χτυπήσει ταβάνι κι ο ήρωας του Α’ ΠΠ, ο Στρατάρχης Πεταίν, έγινε νούλα των Γερμανών και πέθανε ως προδότης στη φυλακή. Αν δεν υπήρχε ο σπουδαίος Ντε Γκωλ, η Γαλλία θα έβγαινε ατιμασμένη από τον Β’ ΠΠ, σαν τροτέζα της Βουλώνης. Η κυρία επίτροπος, αν ξέρει την Ιστορία των σκανδιναυικών χωρών, μπορεί να σας πει για την ψιλοαντίσταση της Δανίας και μετά για το «Freikorp Danmark», το «Εθελοντικό Σώμα Δανία» των SS, με το οποίο οι χιλιάδες Δανοί SS μετά ενώθηκαν με τις χιλιάδες Νορβηγούς, Σουηδούς και Φιλανδούς εθελοντές στην μεραρχία «Nordland». Και πολέμησαν γενναιότατα όλοι αυτοί για την φυλετική θεωρία και την επικράτηση του Εθνικοσοσιαλισμού. Όταν έπεφτε το Βερολίνο, αυτοί οι ξένοι εθελοντές υπερασπίζονταν με φανατισμό τον Αδόλφο, ώσπου τίναξε τα μυαλά του στον αέρα. Χώρια βέβαια τις αμέτρητες χιλιάδες που υπηρέτησαν ένοπλα τον κατακτητή μέσα στις κατεχόμενες χώρες τους.Έχουν λοιπόν οι εταίροι μας θάψει πολύ πράμα στην αυλή τους, όπως η γάτα ξέρετε τι και εδώ και χρόνια φτιάχνουν …νόμους.
Εμάς όμως δεν μας αφορούν οι ενοχές τους, γιατί είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα (μέχρι Ινδική, Αραβική, Αγγλική, κι Αρμενική Λεγεώνα είχαν οι Γερμανοί!), που δεν έστειλε εθελοντές στο Ανατολικό μέτωπο να φορέσουν την στολή των SS ή της Βέρμαχτ. Προσπάθησε να το κάνει η δοσιλογική ΕΣΠΟ και την αφάνισε η ΠΕΑΝ του Περρίκου ανατινάζοντας τα γραφεία τους στην Πατησίων. Για να τον συκοφαντήσει τότε το ΚΚΕ ως …προδότη, ενώ ήδη οι Γερμανοί τον είχαν ντουφεκίσει, αφού του παρουσίασαν όπλα για την γενναία στάση του. Πέραν των λίγων χιλιάδων ταγματασφαλιτών που έδρασαν μόνο στην Ελλάδα, του Πούλου που για λίγο πήγε με τους δωσίλογους του να κυνηγήσει γιουγκοσλάβους αντάρτες στην Σλοβενία, κανείς Έλληνας, πλην ενός (1), του Σεβαστιανού Φουλίδη, ορκισμένου αντικομμουνιστή και πράκτορα της Abwher από προπολεμικά, δεν πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο με γερμανική ή άλλη στολή του Άξονα. Ούτε και μπόρεσαν να στήσουν ναζιστική οργάνωση της προκοπής. Γιατί λοιπόν τόση πρεμούρα να φορέσουμε καπέλο ένα νόμο με περίεργους όρους περί «εχθροπάθειας» και πρόκλησης «μίσους»; Όροι υποκειμενικοί, με ερμηνεία λάστιχο, που θα δημιουργήσουν εγκλήματα γνώμης. Δεν χρειαζόμαστε τέτοιες ολοκληρωτικές διατάξεις, όσο κι αν αρέσουν στον κύριο Ρουπακιώτη και κάποιους άλλους. Υπάρχει νόμος, ο 927/1979, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Διώκει αυτεπάγγελτα πράξεις ή ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά ομάδων ή ατόμων λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής ή θρησκεύματος.
Υπάρχει ο Ποινικός Κώδικας, όπου στην παράγραφο 3 του άρθρου 79 του Ποινικού Κώδικα, προβλέπεται το ρατσιστικό κίνητρο ως επιβαρυντική περίσταση σε οποιοδήποτε έγκλημα. Χωρίς όμως «τρύπες» για υποκειμενικές ερμηνείες. Αν ψηφιστεί ως έχει το έκτρωμα αυτό, τότε, πχ θα διώκονται οι ιερείς μας, όταν θα κηρύττουν στις εκκλησίες μας κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά. Θα διώκονται οι Αξιωματικοί όταν θα μιλούν στους στρατιώτες τους για τον εχθρό, για τους φονιάδες, βιαστές, λεηλάτες και καταπατητές της Κύπρου. Θα διώκεται όποιος θα επισημαίνει τον αναχρονισμό και την βαρβαρότητα του Ισλάμ. Του Ισλάμ της βίας κατά των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, του Ισλάμ της κλειτοριδεκτομής, των απαγχονισμών και της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Συρίας. Θα διώκεται η μισή Αριστερά για τον εγκωμιασμό των κομμουνιστικών καθεστώτων κι η Ρεπούση για το περί «συνωστισμού» πόνημα της και την αποχώρηση της στην ενός λεπτού σιγή στη Βουλή, για την Μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν ο στόχος κάποιων είναι να εξουδετερώσουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής με τέτοια κατασταλτικά μέτρα, που θα διώκουν πεποιθήσεις και γνώμες, γιατί τα αληθινά ρατσιστικά εγκλήματα ήδη διώκονται, τότε πρόκειται περί ανοησίας που θα την γιγαντώσει.
Από το 2001, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μια ‘’απόφαση – πλαίσιο’’ υπέδειξε στα κράτη μέλη της Ένωσης να θεσπίσουν αυστηρές ποινές τόσο για πράξεις ρατσιστικής προπαγάνδας, όσο και για κάθε δημόσια άρνηση των εγκλημάτων γενοκτονίας. Η απόφαση, ωστόσο, εκείνη- όπως ρητά αναφερόταν – δεν συνεπαγόταν υποχρέωση των κρατών μελών να λάβουν μέτρα που αντιβαίνουν τις θεμελιώδεις αρχές τους για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, της έκφρασης και του Τύπου. Ούτε, βέβαια, οι κοινοτικές αποφάσεις έχουν τη δεσμευτικότητα Οδηγιών. Κι ούτε κατισχύουν του Συντάγματος. Δυο απόπειρες ανταπόκρισης στην κοινοτική εκείνη απόφαση (η πρώτη από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη και η δεύτερη από το Μ. Παπαιωάννου) εγκαταλείφθηκαν στη μέση, καθώς συνάντησαν έντονες αντιδράσεις. Ορισμένες, άλλωστε, διατάξεις έρχονταν σε σύγκρουση, τόσο με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) όσο και με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Και άλλες – όπως εμμέσως επιβεβαιώνεται από το σημερινό υπουργό Δικαιοσύνης – είχαν προκαλέσει παρέμβαση του Υπουργείου Εξωτερικών. Κάποια χώρα είχε αντιδράσει και οι τότε κυβερνήσεις (των Παπανδρέου και Παπαδήμου αντίστοιχα) αναδιπλώθηκαν. Είναι, μάλιστα, ηλίου φαεινότερο ότι η χώρα αυτή ήταν η Τουρκία και η αντίδρασή της οφειλόταν στις διατάξεις που ποινικοποιούσαν την άρνηση των γενοκτονιών.
- Θα θεσπιστούν διατάξεις ενάντια στα Δικαιώματα του Ανθρώπου ή θα υπάρξουν προσαρμογές;
- Θα αγνοηθούν οι έξωθεν αντιδράσεις ή θα καταλήξει η Ελλάδα σε ένα νομοθέτημα που θα καταδικάζει όσους αρνούνται οποιαδήποτε άλλη γενοκτονία, αλλά ανέχεται όσους αρνούνται τις αναγνωρισμένες από τη Βουλή Γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας;
Μείζον ζήτημα εγείρεται, κατ’ αρχάς, ως προς τη διατύπωση απόψεων για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, καθώς οι λαθρομετανάστες, σχεδόν στο σύνολό τους, ανήκουν σε άλλες φυλές και έχουν άλλες θρησκείες.
- Μπορεί, δηλαδή, η εναντίωση στο εξόχως επικίνδυνο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης να εμφανίζεται σαν ρατσισμός, ακόμη κι αν δεν πρόκειται περί αυτού;
- Μπορεί να ποινικοποιηθεί ο προβληματισμός για το μεταναστευτικό, ακόμη και εάν αφορά στην ανάπτυξη ερωτημάτων, σκέψεων και προτάσεων για την ανάσχεση της ανέλεγκτης μεταναστευτικής ροής;
- Μπορεί να απαγορευτεί κάθε σκέψη και πρωτοβουλία εναντίον του προβλήματος;
- Θα είναι παράνομος όποιος εναντιώνεται στη λαθρομετανάστευση και τα νοσηρά φαινόμενα – την έξαρση της εγκληματικότητας, της εμπορίας ναρκωτικών, της πορνείας, της γκετοποίησης ολόκληρων γειτονιών – που συνεπιφέρει;
- Εάν κάποιος βουλευτής προτείνει μέτρα εναντίον της λαθρομετανάστευσης, θα διώκεται;
Ακόμη σοβαρότερο ζήτημα εγείρεται από ενδεχόμενες διατάξεις που θέτουν περιορισμούς στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών σχετικά με τις γενοκτονίες, το ρατσισμό, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
- Πως μπορεί, δηλαδή, σε μια Δημοκρατία να αναπτύσσεται φόβος μπροστά στην ελευθερία του λόγου και της σκέψης;
- Πώς μπορεί να φιμώνονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις ιστορικών γεγονότων και να απαγορεύεται η ιστορική έρευνα;
- Πώς μπορεί ορισμένες απόψεις να θεωρούνται ποινικά κολάσιμες και άλλες όχι;
- Οι λόγοι του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και τα κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου για τους Ιουδαίους θα θεωρηθούν ρατσιστικά και θα ριχτούν στην φωτιά;
- Τα κηρύγματα της Εκκλησίας για την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα απαγορευτούν;
- Θα φυλακιστούν και θα στερηθούν των πολιτικών τους δικαιωμάτων οι επίσκοποι και οι ιερείς που θα επιμείνουν;
Ακούγονται, όμως, και προτάσεις για την επιβολή κυρώσεων που θα φτάνουν έως και την ‘’αυτόματη’’ έκπτωση βουλευτή από το αξίωμά του. Αλλά και θα επεκτείνονται σε βάρος των νομικών προσώπων, των συλλόγων, των οργανώσεων και των κομμάτων, ακόμη και εάν οι υπόλογοι είναι κατώτερα στελέχη τους. Και διερωτάται κανείς:
- Είναι δυνατό σε δημοκρατικά πολιτεύματα να τίθενται πολιτικά κόμματα εκτός νόμου εξαιτίας των ιδεών τους;
- Είναι δυνατόν να προβλεφθεί ‘’αυτόματη’’ στέρηση της ασυλίας βουλευτή όταν το Σύνταγμα (άρθρο 62) απαιτεί προηγούμενη άδεια της Βουλής;
- Μπορεί να υπάρξει δίωξη βουλευτή για γνώμη που εκφράζει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, όταν κάτι τέτοιο αποκλείεται ρητά και κατηγορηματικά από το άρθρο 61 του Συντάγματος;
- Και έπειτα: Εάν οι κάτοικοι στον Άγιο Παντελεήμωνα αντιδράσουν στην παρουσία λαθρομεταναστών, θα τεθούν εκτός νομιμότητας τα κόμματα στα οποία κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι στελέχη;
- Αν οι εγκληματίες στη Μανωλάδα ήταν στελέχη δημοκρατικού κόμματος, θα έβγαινε κι αυτό εκτός νόμου;
Ακούγονται, όμως, και σκέψεις για εισαγωγή και ποινικοποίηση της έννοιας ‘’εχθροπάθεια’’, το περιεχόμενο της οποίας είναι αδύνατο να προσδιοριστεί νομικά κατά τρόπο αντικειμενικό και αδιάτρητο. Προβλήματα, άλλωστε, εντοπίζονται και στην ποινικοποίηση του «μίσους», μιας έννοιας που εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ψυχολογίας.
- Ποιος, δηλαδή, και πως θα αποφαίνεται για την ύπαρξη ‘’εχροπάθειας’’ ή ‘’μίσους’’;
- Ποιος και πως θα αποδίδει μια πράξη σε λόγους μίσους και όχι άμυνας ή βούλησης προστασίας του ιδίου ή του κοινωνικού περίγυρού του, κατέναντι υπαρκτού κινδύνου;
Ακούγεται, επίσης, ότι με ένα τέτοιο νομοθέτημα μπορεί να αντιμετωπιστούν αντιδημοκρατικά μορφώματα. Φαίνεται, μάλιστα, να υποστηρίζεται και από πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που –μέσα από το εκφραστικό όργανό του, την ‘’Αυγή’’– κατακεραύνωναν τα προηγούμενα. Και αυτό αποκαλύπτει υποκρισία. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι υπερβολές εκφράζουν επιπόλαιες φωνές που αντιγράφουν αντιλήψεις εκείνων που στοχεύουν. Διότι στις δημοκρατίες οι ιδέες, ακόμη και οι πλέον επικίνδυνες, δεν αντιμετωπίζονται με ακραία νομοθετήματα, αλλά με ισχυρότερες ιδέες. Στις δημοκρατίες πολιτικά μορφώματα, ακόμη και ναζιστικά, δεν αντιμετωπίζονται στα δικαστήρια, αλλά στην κοινωνία. Στις δημοκρατίες υπάρχουν αρχές. Και εάν οι αρχές αυτές παραβιάζονται, τότε – και είναι περισσότερο από βέβαιο – επέρχονται τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Άρθρο του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη από το antinews.gr
Λοιπόν, αδέρφια, ναι, είναι αλήθεια. Πολλοί εκ των εταίρων μας έχουν δρακόντειους νόμους κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Την πιο αυστηρή νομοθεσία την έχουν οι Γερμαναράδες. Στο δε Βέλγιο μπορείς να κονομήσεις μέχρι 8 χρονάκια κάθειρξη. «Τρίτη, Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες βγάλτε χρόνια και την Κυριακή έχει κρέας, τζάμπα είναι κι ο κουρέας». Ήρθε κι η κυρία Μάλστρομ, σκανδιναβικής εκτροφής υποθέτω, και μας κούνησε το δάχτυλο να εναρμονιστούμε κι άλλο με την Απόφαση Πλαίσιο 2008/913 «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου». Ξέρετε γιατί οι βόρειοι έχουν τέτοιο νταλκά και τέτοιους νόμους; Να σας πω εγώ. Γιατί ιστορικά είναι βουτηγμένοι στις ενοχές. Γιατί ο ρατσισμός υφέρπει στις κοινωνίες τους κι ήταν κολαούζοι του Αδόλφου. Η Γερμανία είναι η Πατρίδα του Φυλετικού Ρατσισμού. Αυτή έδωσε το εφαρμοσμένο know how, πως βάζεις στην μηχανή του κιμά Εβραίους, Έλληνες, Ρώσους, τσιγγάνους, Πολωνούς, ανάπηρους κλπ. Κι ακόμη το μάτι τους γυαλίζει.
Το Βέλγιο είναι η χώρα των Βαλλόνων και των Φλαμανδών. Όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί είχαν φοβερές απώλειες. Τρεις από διάρροια και δυο στραμπουληγμένους αστραγάλους. Οι δυο άσπονδοι μέτοχοι του κράτους – εταιρεία, συναγωνίστηκαν ποιος θα δώσει τους περισσότερους εθελοντές στα Waffen SS για το ανατολικό μέτωπο. Ξεχώριζε όμως ο Βαλλόνος Λεόν Ντεγκρέλ, που πέθανε εξόριστος στην Ισπανία, φιλοξενούμενος του Φράνκο κι αμετανόητος. Το κόμμα του, οι Ρεξιστές, πριν τον πόλεμο είχε φτάσει στο 20%! Όταν με τις χιλιάδες άνδρες του και την στολή των SS παρήλαυνε στην βελγική πρωτεύουσα, χιλιάδες πολιτών τους έραιναν με λουλούδια. Γι’ αυτόν είχε πει ο Αδόλφος «αν είχα έναν γιο, θα ήθελα να ήταν ο Λεόν»! Τι συγκινητικό, ε; Οι Ολλανδοί αφού κάτι λίγοι σκέφτηκαν να υπερασπιστούν την χώρα λακκούβα μετά το ξανασκέφτηκαν καλύτερα, κουνούσαν το μαντήλι στους διερχόμενους ναζί κι ύστερα μερικές χιλιάδες στρατεύτηκαν στα SS, για να μην υστερήσουν από τις γύρω χώρες.
Η Ιστορία της κατοχικής Γαλλίας είναι μια Ιστορία μαζικού δωσιλογισμού. Στην γαλλική Μεραρχία Εθελοντών των Waffen SS «Καρλομάγνος» υπηρέτησαν στο Ανατολικό Μέτωπο συνολικά μερικές δεκάδες χιλιάδες…μόνο. Διότι οι Γερμανοί αρνήθηκαν το αίτημα οι Γάλλοι εθελοντές να πολεμήσουν με γαλλικές στολές, γάλλους αξιωματικούς και υπό γαλλική σημαία. Αλλιώς θα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες, σε μια χώρα όπου τα φιλοναζιστικά αισθήματα υπονόμευσαν την άμυνα της χώρα το 1939-40, ο αντισημιτισμός είχε χτυπήσει ταβάνι κι ο ήρωας του Α’ ΠΠ, ο Στρατάρχης Πεταίν, έγινε νούλα των Γερμανών και πέθανε ως προδότης στη φυλακή. Αν δεν υπήρχε ο σπουδαίος Ντε Γκωλ, η Γαλλία θα έβγαινε ατιμασμένη από τον Β’ ΠΠ, σαν τροτέζα της Βουλώνης. Η κυρία επίτροπος, αν ξέρει την Ιστορία των σκανδιναυικών χωρών, μπορεί να σας πει για την ψιλοαντίσταση της Δανίας και μετά για το «Freikorp Danmark», το «Εθελοντικό Σώμα Δανία» των SS, με το οποίο οι χιλιάδες Δανοί SS μετά ενώθηκαν με τις χιλιάδες Νορβηγούς, Σουηδούς και Φιλανδούς εθελοντές στην μεραρχία «Nordland». Και πολέμησαν γενναιότατα όλοι αυτοί για την φυλετική θεωρία και την επικράτηση του Εθνικοσοσιαλισμού. Όταν έπεφτε το Βερολίνο, αυτοί οι ξένοι εθελοντές υπερασπίζονταν με φανατισμό τον Αδόλφο, ώσπου τίναξε τα μυαλά του στον αέρα. Χώρια βέβαια τις αμέτρητες χιλιάδες που υπηρέτησαν ένοπλα τον κατακτητή μέσα στις κατεχόμενες χώρες τους.Έχουν λοιπόν οι εταίροι μας θάψει πολύ πράμα στην αυλή τους, όπως η γάτα ξέρετε τι και εδώ και χρόνια φτιάχνουν …νόμους.
Εμάς όμως δεν μας αφορούν οι ενοχές τους, γιατί είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα (μέχρι Ινδική, Αραβική, Αγγλική, κι Αρμενική Λεγεώνα είχαν οι Γερμανοί!), που δεν έστειλε εθελοντές στο Ανατολικό μέτωπο να φορέσουν την στολή των SS ή της Βέρμαχτ. Προσπάθησε να το κάνει η δοσιλογική ΕΣΠΟ και την αφάνισε η ΠΕΑΝ του Περρίκου ανατινάζοντας τα γραφεία τους στην Πατησίων. Για να τον συκοφαντήσει τότε το ΚΚΕ ως …προδότη, ενώ ήδη οι Γερμανοί τον είχαν ντουφεκίσει, αφού του παρουσίασαν όπλα για την γενναία στάση του. Πέραν των λίγων χιλιάδων ταγματασφαλιτών που έδρασαν μόνο στην Ελλάδα, του Πούλου που για λίγο πήγε με τους δωσίλογους του να κυνηγήσει γιουγκοσλάβους αντάρτες στην Σλοβενία, κανείς Έλληνας, πλην ενός (1), του Σεβαστιανού Φουλίδη, ορκισμένου αντικομμουνιστή και πράκτορα της Abwher από προπολεμικά, δεν πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο με γερμανική ή άλλη στολή του Άξονα. Ούτε και μπόρεσαν να στήσουν ναζιστική οργάνωση της προκοπής. Γιατί λοιπόν τόση πρεμούρα να φορέσουμε καπέλο ένα νόμο με περίεργους όρους περί «εχθροπάθειας» και πρόκλησης «μίσους»; Όροι υποκειμενικοί, με ερμηνεία λάστιχο, που θα δημιουργήσουν εγκλήματα γνώμης. Δεν χρειαζόμαστε τέτοιες ολοκληρωτικές διατάξεις, όσο κι αν αρέσουν στον κύριο Ρουπακιώτη και κάποιους άλλους. Υπάρχει νόμος, ο 927/1979, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Διώκει αυτεπάγγελτα πράξεις ή ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά ομάδων ή ατόμων λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής ή θρησκεύματος.
Υπάρχει ο Ποινικός Κώδικας, όπου στην παράγραφο 3 του άρθρου 79 του Ποινικού Κώδικα, προβλέπεται το ρατσιστικό κίνητρο ως επιβαρυντική περίσταση σε οποιοδήποτε έγκλημα. Χωρίς όμως «τρύπες» για υποκειμενικές ερμηνείες. Αν ψηφιστεί ως έχει το έκτρωμα αυτό, τότε, πχ θα διώκονται οι ιερείς μας, όταν θα κηρύττουν στις εκκλησίες μας κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά. Θα διώκονται οι Αξιωματικοί όταν θα μιλούν στους στρατιώτες τους για τον εχθρό, για τους φονιάδες, βιαστές, λεηλάτες και καταπατητές της Κύπρου. Θα διώκεται όποιος θα επισημαίνει τον αναχρονισμό και την βαρβαρότητα του Ισλάμ. Του Ισλάμ της βίας κατά των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, του Ισλάμ της κλειτοριδεκτομής, των απαγχονισμών και της Γενοκτονίας των Χριστιανών της Συρίας. Θα διώκεται η μισή Αριστερά για τον εγκωμιασμό των κομμουνιστικών καθεστώτων κι η Ρεπούση για το περί «συνωστισμού» πόνημα της και την αποχώρηση της στην ενός λεπτού σιγή στη Βουλή, για την Μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν ο στόχος κάποιων είναι να εξουδετερώσουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής με τέτοια κατασταλτικά μέτρα, που θα διώκουν πεποιθήσεις και γνώμες, γιατί τα αληθινά ρατσιστικά εγκλήματα ήδη διώκονται, τότε πρόκειται περί ανοησίας που θα την γιγαντώσει.
Η πιο αποτελεσματική αντιρατσιστική πολιτική είναι η συντριβή της λαθρομεταναστευτικής εισβολής, η απέλαση των παρανόμων και η γρήγορη απόδοση πολιτικού ασύλου, στους λίγους που το δικαιούνται, με παράλληλη άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων. Η απάντηση είναι ασφαλή σύνορα, ασφαλείς δημόσιοι χώροι, ασφαλή σπίτια. Το κράτος δικαίου και η πατριωτική πολιτική. Η Απόφαση Πλαίσιο θέτει τους στόχους, δεν σε υποχρεώνει στο πως θα τους πετύχεις. Κι εμείς έχουμε ήδη υπερεπάρκεια νόμων και για τον ρατσισμό. Δεν μας αφορούν οι ενοχές των βόρειων ευρωπαίων. Δεν αφορούν τα εθνικά συμφέροντα οι ιδεοληψίες της όποιας αριστεράς, που προσπαθεί ως σημαιοφόρος της πολιτικής ορθότητας να επιβάλλει διατάξεις ολοκληρωτικού χαρακτήρα. Αντίκεινται στο πολιτικό DNA της Κεντροδεξιάς, αντίκεινται στην δημοκρατία. Τί χρειαζόταν αυτή η πρωτοβουλία και ποιοι την είχαν, όταν ο Πρωθυπουργός εργάζεται είκοσι ώρες το 24ωρο, όταν δίνει αγώνα να προσελκύσει επενδύσεις και να αντιμετωπίσει την ανεργία; Ποιους βοηθάει αυτή η αντιπαράθεση; Αποδυναμώνει την Κεντροδεξιά, συσπειρώνει την Αριστερά και ηρωοποιεί την Χρυσή Αυγή. Είναι λοιπόν χρέος των βουλευτών της ΝΔ αλλά και κάθε εχέφρονα πατριώτη βουλευτή ή μη, να μην επιτρέψει αυτό το παιχνίδι σε βάρος της παράταξης, της δημοκρατίας και της χώρας. Όποιου του αρέσει να πλάθει παράξενες λέξεις, όπως «εχθροπάθεια», ας πάει να παίξει επιτραπέζιο παιχνίδι ή τίποτε άλλο με τους κολλητούς του…
No comments :
Post a Comment