Στις 27.06.2011 (ν. 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011) η Πολιτεία αποφάσισε ότι από 1η Ιουνίου 2013, η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων ή ιστών (προς μεταμόσχευση), από ενήλικο που έχει κηρυχτεί εγκεφαλικά νεκρός, θα πραγματοποιηθεί εφόσον πριν το συμβάν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε εκφράσει εγγράφως την αντίθεσή του ενώπιον αρμόδιας αρχής και η δήλωση του αυτή δεν πρωτοκολλήθηκε και δεν καταχωρήθηκε σε σχετικό αρχείο του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων . Δηλαδή η Πολιτεία, χωρίς να μας ενημερώσει και να μας ρωτήσει, θεώρησε δεδομένο ότι όσοι βρισκόμαστε υπό την δικαιοδοσία της έχουμε την έντονη επιθυμία να δοθούν κομμάτια του σώματος μας προς μεταμόσχευση πριν τον βιολογικό μας θάνατο, και έτσι, θέσπισε τον προαναφερόμενο νόμο βάσει της εικαζόμενης συναίνεσής μας. Ταυτόχρονα, αποφάσισε ότι στο εξής επιτρέπει την μεταμόσχευση οργάνων από υγιείς ανθρώπους με τα οποία συνδέεται ο λήπτης με «συναισθηματικό δεσμό» και παραχώρησε το δικαίωμα αφαίρεσης οργάνων και ιστών σε ιδιώτες (σε «Οργανισμούς Αφαίρεσης», που είναι νοσοκομεία Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές).
Αργότερα, και συγκεκριμένα στις 11 Απριλίου 2012 (με το ν. 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012), κατόπιν αντιδράσεων της κοινωνίας αλλά εκ νέου χωρίς να ενημερωθούμε και να ερωτηθούμε, ο νόμος τροποποιήθηκε με την πρόσθεση διάταξης η οποία προβλέπει ότι η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων και ιστών από εγκεφαλικά νεκρό ενήλικα που δεν έχει δηλώσει εγγράφως, έγκυρα και έγκαιρα την αντίθεση του, μπορεί να γίνει κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του.
Επειδή όμως το ανθρώπινο σώμα δεν ανήκει ούτε στην Πολιτεία ούτε στην οικογένεια κάποιου -ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας- η δυνατότητα κάποιου ανθρώπου να αντικαταστήσει δικά του όργανα ή/και δικούς του ιστούς με τα όργανα ή/και τους ιστούς κάποιου άλλου, δεν αναγνωρίζεται ως αναμφισβήτητο δικαίωμα ούτε από το Σύνταγμα ούτε από καμία διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ΟΗΕ, ΕΣΔΑ κλπ) έτσι ώστε να μπορεί να προστατευτεί αναγκαστικά με νόμο από την Πολιτεία - σε ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου η θέσπιση των νόμων στηρίζεται στον Σύνταγμα και στους κάνονες διεθνούς δικαίου και όχι στην “εικαζόμενη συναίνεση” της κοινωνίας. Σαφέστατα προκύπτει ότι η Πολιτεία δεν είχε κανένα δικαίωμα να πάρει τις προαναφερόμενες αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο αφαίρεσης /διάθεσης / χρήσης των ανθρωπίνων οργάνων και ιστών και μάλιστα πριν τον βιολογικό θάνατο του ανθρώπου και γι΄αυτό...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ... http://justiceforgreece.wordpress.com/
Επειδή όμως το ανθρώπινο σώμα δεν ανήκει ούτε στην Πολιτεία ούτε στην οικογένεια κάποιου -ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας- η δυνατότητα κάποιου ανθρώπου να αντικαταστήσει δικά του όργανα ή/και δικούς του ιστούς με τα όργανα ή/και τους ιστούς κάποιου άλλου, δεν αναγνωρίζεται ως αναμφισβήτητο δικαίωμα ούτε από το Σύνταγμα ούτε από καμία διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ΟΗΕ, ΕΣΔΑ κλπ) έτσι ώστε να μπορεί να προστατευτεί αναγκαστικά με νόμο από την Πολιτεία - σε ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου η θέσπιση των νόμων στηρίζεται στον Σύνταγμα και στους κάνονες διεθνούς δικαίου και όχι στην “εικαζόμενη συναίνεση” της κοινωνίας. Σαφέστατα προκύπτει ότι η Πολιτεία δεν είχε κανένα δικαίωμα να πάρει τις προαναφερόμενες αποφάσεις σχετικά με τον τρόπο αφαίρεσης /διάθεσης / χρήσης των ανθρωπίνων οργάνων και ιστών και μάλιστα πριν τον βιολογικό θάνατο του ανθρώπου και γι΄αυτό...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ... http://justiceforgreece.wordpress.com/
No comments :
Post a Comment