Νέα Ίμια μπορεί να στήσει η Τουρκία

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΤΓΟΥ (ε.α.) ΙΩΑΝΝΗ ΜΠΑΛΤΖΩΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΜΑΚΗ ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ.(2/1/13)

ΕΡΩΤ. Κύριε Μπαλτζώη, η κατάσταση στη Συρία όχι μόνον δεν δείχνει να εκτονώνεται αλλά οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί φαίνεται ότι θα ρίξουν από την εξουσία τον Άσσαντ. Τι προοιωνίζει για το αύριο η πτώση του Άσσαντ;

ΑΠΑΝT. Πράγματι, η κατάσταση εξακολουθεί να παραμένει εκρηκτική. Οι αντικαθεστωτικοί, δηλαδή όλοι αυτοί που μάχονται κατά του Συριακού καθεστώτος του Μπασάαρ Άσσαντ φαίνεται τελευταία να έχουν κάποιες σημαντικές επιτυχίες, όχι όμως τέτοιες που να προοιωνίζουν την τελική νίκη και την ανατροπή του καθεστώτος προς το παρόν. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός –SFA” δεν έχει την δυνατότητα από μόνος του να ανατρέψει τον Άσσαντ, παρά την συνεχή και άφθονη στρατιωτική βοήθεια και χρήματα που του παρέχεται, από τα κράτη που τον στηρίζουν και βρίσκονται πίσω από αυτές τις καταστάσεις. Και μιλάμε για τις ΗΠΑ, την Τουρκία, τις Δυτικές χώρες (Αγγλία και Γαλλία κυρίως) και Αραβικά κράτη, όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Πάντως η Συρία είναι όπως φαίνεται ο προτελευταίος στόχος των σχεδιασμών των Παγκοσμιοποιητών και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που ευαγγελίζονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Τελευταίος στόχος, αλλά πολύ σκληρός είναι το Ιράν. Ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» αποτελείται από πολλά και ετερόκλητα στοιχεία. Λιποτάκτες του συριακού στρατού, αριστεροί, ισλαμιστές, τζιχάντια, σαλαφιστές, μισθοφόροι και πολλά μέλη της Αλ Κάιντα, όλους αυτούς που επισήμως οι Αμερικανοί τους κατατάσσουν στην κατηγορία «τρομοκράτες» και σε πολλές άλλες χώρες πολεμούν για την εξόντωσή των. Ενώ στην Συρία τους χρηματοδοτούν!!!! Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι Σουνίτες το θρήσκευμα και μάχονται να σπάσουν εκτός των άλλων και τον Σιιτικό άξονα Ιράν-Ιράκ-Συρία-Λίβανος. Το πρώτο ρήγμα επετεύχθη στο Ιράκ, και τώρα είναι η Συρία.

Ο δε Λίβανος θα έχει αμέσως την τύχη της Συρίας σε ότι της συμβεί, λόγω της στενής του σύνδεσης με την Συρία. Από τα 23 εκατομμύρια Σύριους που ζουν στη χώρα τους σήμερα, περίπου δύο με δυόμισι εκατομμύρια υποστηρίζουν τις ένοπλες ομάδες που παλεύουν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να αποδυναμώσουν τον στρατό της. Το σχέδιο προέβλεπε ότι με τις αρχικές τρομοκρατικές ενέργειες των ομάδων αυτών που στήριξαν οι Δυτικοί και κάποια αραβικά κράτη, θα δημιουργούνταν ένας φαύλος κύκλος προβοκάτσιας και καταστολής, ο οποίος θα δημιουργούσε την επιθυμητή αφορμή για μια διεθνή παρέμβαση, κατά το πρότυπο του Κοσσόβου και Λιβύης. Το σχέδιο αυτό μέχρι τώρα δεν προχωράν όπως είχε σχεδιαστεί, επειδή η Ρωσία του Vladimir Putin δεν είναι η Ρωσία του Boris Yeltsin και έχει έναν ακόμη ισχυρό σύμμαχο, το Πεκίνο. Το ερώτημα που τίθεται είναι τι επιδιώκουν όλοι αυτοί και δη τα κράτη του Συνασπισμού κατά του Άσσαντ. Σε πολιτικό επίπεδο, υπάρχει η επιθυμία να σπάσει ο λεγόμενος «άξονας της αντίστασης κατά του Σιωνισμού» (Ιράν-Ιράκ-Συρία-Χεζμπολλάχ-Παλαιστίνη). Υπάρχει επίσης η επιθυμία να εξακολουθήσει η «αναδιαμόρφωση της ευρύτερης Μέσης Ανατολής» όπως την οραματίστηκαν οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, δηλαδή η Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αλλά τα πιο σημαντικά θέματα, που αποκρύπτονται επιμελώς από τα ΜΜΕ είναι οικονομικής φύσεως. Έχουν ανακαλυφθεί τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Το κέντρο αυτού του κοιτάσματος βρίσκεται κοντά στην πόλη Χομς στη Συρία (και πιο συγκεκριμένα, στην θέση Κάρα). Τώρα βέβαια εξηγούνται οι λυσσαλέες μάχες των αντικαθεστωτικών στην πόλη Χομς, έτσι δεν είναι;

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, το μέλλον της Συρίας έχει προδιαγραφεί και έχει συμφωνηθεί και θα λέγαμε με την συγκατάβαση σε μεγάλο βαθμό και της Ρωσίας. Η Συρία είναι πολύ δύσκολο να παραμείνει ενιαίο κράτος, ακόμη και με την απομάκρυνση του Άσσαντ και την ανάληψη της εξουσίας από την αντιπολίτευση. Ένα σενάριο που συζητείται είναι ο τεμαχισμός της Συρίας σε 3-5 αυτόνομες περιοχές-κρατίδια - προτεκτοράτα. Το ένα θα είναι των Αλουιτών, στην ανατολική Συρία, το άλλο των Κούρδων στην ΒΑ Συρία , ένα ή δύο Σουνιτών στην κεντρική Συρία και ενδεχομένως μια αυτόνομη περιοχή των Δρούζων, στα σύνορα με τον Λίβανο. Σε ότι αφορά τον πρόεδρο Άσσαντ, γίνεται προσπάθεια να πεισθεί να εγκαταλείψει την εξουσία, με αντάλλαγμα την αμνηστία (τώρα γιατί κατηγορείται, θα μας το πουν μετά οι νικητές, όπως πάντα γίνεται) και να παραμείνει στο κρατίδιο των Αλουιτών. Ο Άσσαντ φαίνεται ότι δεν αποδέχεται ακόμη αυτή την λύση. Πάντως αν εκδηλωθεί επίθεση και ανατραπεί ο Άσσαντ, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να έχει την τύχη του Καντάφι. Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και στην Χριστιανική κοινότητα της Συρίας, που στην πλειοψηφία τους είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, στο δε Πατριαρχείο Αντιοχείας, ο Πατριάρχης ήταν Έλληνας, πριν μερικά χρόνια. Η Χριστιανική Δύση ουδόλως ενδιαφέρθηκε μέχρι τώρα για τα εγκλήματα των Τζιχαντιστών και τους διωγμούς των Χριστιανών, όπως και στην εποχή των σταυροφόρων.

Τους Χριστιανούς της Συρίας τους διώκουν συστηματικά και λεηλατούν τα υπάρχοντά τους. Στην περιοχή κοντά στα σύνορα με το βόρειο Λίβανο, οι μισθοφόροι του «Ελεύθερου Στρατού της Συρίας» έδωσαν στους Χριστιανούς μια εβδομάδα για να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Έτσι έγινε μια βίαιη έξοδο 80.000 ανθρώπων. Εκείνοι που δεν εγκατέλειψαν έγκαιρα τις εστίες τους σφαγιάστηκαν στην κυριολεξία, πολλοί δε Ναοί καταστράφηκαν. Και για όλα αυτά τα εγκλήματα ο Δυτικός τύπος τηρεί σιγήν ιχθύος. Και δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο Χριστιανισμός ιδρύθηκε από τον Απόστολο Παύλο στη Δαμασκό. Οι χριστιανικές κοινότητες της Συρίας προηγούνται χρονικά όλων των χριστιανικών κοινοτήτων της Δύσης. Έχουν διατηρήσει τις πρωτοχριστιανικές τελετουργίες τους και την εξαιρετικά ισχυρή πίστη τους. Κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, οι Χριστιανοί της Ανατολής πολέμησαν στο πλάι των υπόλοιπων Αράβων συμπατριωτών τους εναντίον των στρατιωτών που απέστειλε ο Πάπας. Και σήμερα, αφού η Ιστορία επαναλαμβάνεται , αγωνίζονται και πάλι στο πλάι των συμπατριωτών τους εναντίον των Τζιχαντιστών που αποστέλλει εναντίον τους για άλλη μια φορά η Δύση.

ΕΡΩΤ.Και η Ρωσία μάλλον έχει εγκαταλείψει τον ηγέτη της Συρίας. Ο Πούτιν δήλωσε «είμαστε με τη Συρία και όχι με τον ‘Ασσαντ». Τι σημαίνει αυτή η στάση της Ρωσίας; Μήπως ότι ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου;

ΑΠΑΝΤ.Η Ρωσία έχει ισχυρά συμφέροντα στη Συρία. Χιλιάδες Ρώσοι πολίτες διαμένουν στη Συρία, έχουν υπογραφεί διμερείς αμυντικές συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων και από το 1970 η Ρωσία διατηρεί μια στρατιωτική βάση, την Ναυτική βάση Εφοδιασμού στο λιμάνι της Ταρτούς. Είναι η μοναδική ναυτική βάση των Ρώσων σε όλη την Μεσόγειο, οπότε γίνεται αντιληπτό ότι έχει τεράστια στρατηγική σημασία για την Ρωσία, η οποία με κανένα τρόπο δεν προτίθεται να απολέσει. Έτσι θεωρώ δεδομένο ότι η Συρία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Συρία ή να την αφήσει στο έλεος των σχεδιασμών της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Σε ότι αφορά τον ηγέτη της Συρίας, πρόσφατα ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε: «Ξέρετε, δεν είμαστε θύλακες προστασίας του συριακού καθεστώτος. Το έχω τονίσει αυτό πολλές φορές στο παρελθόν. Δεν είμαστε συνήγοροι της σημερινής συριακής ηγεσίας. Άλλο είναι το μέλημά μας: τι θα συμβεί στο μέλλον; Δεν θέλουμε να επαναλάβουμε λάθη που έγιναν, κατά τη γνώμη μας, στο πρόσφατο παρελθόν. Ας θυμηθούμε το πόσο ενεργά η δυτική κοινότητα στήριξε τους μισθοφόρους αντάρτες στη Λιβύη. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι τα ίδια αυτά άτομα τα οποία η Δύση υποστήριξε θα μετέτρεπαν την κατάσταση εκεί σε τραγωδία, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών; Πριν κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση, θα πρέπει να σκεφτόμαστε προκαταβολικά πού μπορεί να οδηγήσει" . Εδώ ο Πούτιν τα λέει όλα και καρφώνει και τους Αμερικανούς. Όπως διαπιστώνουμε η υποστήριξη της Ρωσίας προς την Συρία θεωρείται δεδομένη και εμμέσως αναζητείται λύση για τον Άσσαντ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Πούτιν, όπως είδαμε, δεν είπε καθαρά ότι η Ρωσία δεν υποστηρίζει τον Μπασάρ αλ-Άσαντ. Η Ρωσία έχει τα δικά της συμφέροντα στη Συρία, και θα τα υπερασπιστεί όπως ακριβώς κάνει και η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας αυτής.

Από την άλλη πλευρά βέβαια όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα ενισχύσει τον παρεμβατισμό της στην περιοχή, πρώτα απ’ όλα στο συριακό εμφύλιο πόλεμο. Ήδη, η Ουάσιγκτον κατάφερε να αλλάξει την ηγεσία της συριακής αντιπολίτευσης με την πρόσφατη διάσκεψη στο Κατάρ, με αντάλλαγμα τον αποτελεσματικότερο εξοπλισμό της, παρά το γεγονός ότι ο αντάρτικος στρατός των αντικαθεστωτικών έχει διαπράξει φριχτά εγκλήματα πολέμου, όπως κατήγγειλε ακόμη και ο ΟΗΕ. Η απόφαση του ΝΑΤΟ να εξοπλίσει την Τουρκία με πυραύλους PATRIOT εναντίον της Συρίας δημιουργεί εύλογες υπόνοιες για ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση, στο πρότυπο της Λιβύης. Παρόμοιους συνειρμούς προκαλεί η επίκληση, από πλευράς Ομπάμα, του υποτιθέμενου κινδύνου να χρησιμοποιήσει ο Άσαντ χημικά όπλα εναντίον ομοεθνών του - ενός «κινδύνου», που απ’ ό, τι φαίνεται θα αποτελέσει το casus belli, όταν έρθει η ώρα. Βέβαια την περίπτωση της προβοκάτσιας εκ μέρους της λεγόμενης αντιπολίτευσης κανείς δεν την αναφέρει. Και αναφερόμαστε στην περίπτωση της προβοκάτσιας εκ μέρους των ανταρτών, γιατί πρόσφατα έχουν καταλάβει ένα εργοστάσιο χημικών και ίσως επιχειρήσουν να κατασκευάσουν χημικά όπλα ή να βάλουν χέρι στο χημικό οπλοστάσιο της χώρας και κατόπιν να εξαπολύσουν κάποιον πύραυλο εναντίον μιας κατοικημένης περιοχής στην Συρία ή ενδεχομένως και σε γειτονική χώρα, για μεγαλύτερο αντίκτυπο, ώστε μετά να κατηγορηθούν τα στρατεύματα του Άσαντ, για την ενέργεια αυτή και να στοχοποιηθούν ο Συριακός στρατός και η κυβέρνηση του Άσσαντ.

Στο μεταξύ, οι Αμερικανοί έστειλαν επίλεκτη στρατιωτική δύναμη στην Ιορδανία, υποτίθεται για να την προστατεύσουν από ενδεχόμενη διάχυση του συριακού εμφυλίου πολέμου στη χώρα - ίσως, όμως, και για να προστατέψουν την ιορδανική μοναρχία , πιστή και κολλημένη στο αμερικανικό άρμα, από μια πιθανή εξέγερση των Ισλαμιστών, που φαίνεται να σιγοβράζει. Και εδώ είναι το παράδοξο με τους Αμερικανούς. Από τη μια στηρίζουν εξτρεμιστικά Ισλαμιστικά στοιχεία και οργανώσεις , οργανώνουν, χρηματοδοτούν, στηρίζουν, εξοπλίζουν Ισλαμιστικά «απελευθερωτικά» κινήματα στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή, ανατρέποντας ανελεύθερα είναι αλήθεια καθεστώτα και από την άλλη στηρίζουν βασιλείες και άλλα μοναρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα (Ιορδανία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία), από ακραία Ισλαμιστικά στοιχεία και οργανώσεις. Παράξενο, αλλά απόλυτα αμερικανικό.

ΕΡΩΤ. Μια και αναφερθήκαμε στη Ρωσία. Η ναυαρχίδα του ρωσικού πολεμικού στόλου περιπολούσε στο Αιγαίο και, αν δεν κάνω λάθος, αυτό λειτούργησε ως ένα βαθμό αποτρεπτικά για τους Τούρκους και τις παραβιάσεις τους. Είναι έτσι, ή η Τουρκία στο Αιγαίο επιδιώκει κάτι αιφνιδιαστικό για την Ελλάδα;

ΑΠΑΝΤ. Πράγματι έχετε δίκαιο. Η παρουσία του Ρωσικού στόλου στην περιοχή μας λειτούργησε κατευναστικά και αποτρεπτικά για την Τουρκία. Έτσι είδαμε λιγότερες παραβιάσεις, παραβάσεις, ασκήσεις από κάθε άλλη φορά. Κατά την άποψή μου δεν νομίζω ότι η Τουρκία επιδιώκει κάτι το αιφνιδιαστικό για την Ελλάδα. Βέβαια το να οργανώσει κάποιο ναυτικό επεισόδιο, τύπου Ίμια, πάντα είναι στα πλαίσια του δυνατού. Αλλά νομίζω ότι οι Ένοπλες δυνάμεις μας έχουν την δυνατότητα και να το αποτρέψουν και να το αντιμετωπίσουν αν χρειαστεί.

ΕΡΩΤ. Ο αρχηγός του ΓΕΝ με δραματική επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό περιέγραψε το πόσο έχει πληγεί το φιλότιμο των ελλήνων αξιωματικών από τις “δυσβάσταχτες” και “δυσανάλογες” όπως τις χαρακτήρισε περικοπές των μισθών τους. Πώς μπορεί να διατηρηθεί το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις;

ΑΠΑΝΤ. Ο Α/ΓΕΝ προέβη σε μια ενέργεια ασυνήθιστη για τις Ένοπλες δυνάμεις. Από την μεταπολίτευση και εντεύθεν τόσον οι στρατιωτικοί γενικώς, όσο και η ηγεσία των ουδέποτε «τόλμησαν» να διαφωνήσουν δημοσίως για πολιτικές αποφάσεις. Φέτος για πρώτη φορά είδαμε δύο Αρχηγούς Επιτελείων να διαφωνούν σε θέματα μείζονος σημασίας. Ο πρώτος ήταν ο πρώην Α/ΓΕΣ στρατηγός Ζιαζιάς, ο οποίος διαφώνησε και υπέβαλλε την παραίτησή του, για την απαράδεκτη παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας στο θέμα των κρίσεων των Αξιωματικών. Ένα θέμα που ταλανίζει το στράτευμα και αποτελεί όνειδος για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, καθόσον ευνοεί έτσι την αναξιοκρατία, την αδικία, το ανήθικο, το απαράδεκτο. Τώρα είδαμε τον Α/ΓΕΝ Αντιναύαρχο Χρηστίδη να προβαίνει σε αυτή την ενέργεια, για να διαφυλάξει το φρόνημα των στελεχών του, ως όφειλε εκ των καθηκόντων του και συμφωνώ μαζί του. Ξέρετε το ηθικόν του προσωπικού είναι ουσιαστικός παράγων του αξιόμαχου των Ενόπλων δυνάμεών μας. Καλά έκανε και ενημέρωσε γραπτώς, έστω και με δραματικό τόνο την πολιτική ηγεσία, προφανώς δεν τον ακούγανε μέχρι τότε, διότι στον Στρατό δεν υφίσταται συνδικαλισμός, για την προβολή αιτημάτων, ακόμη και των πιο ουσιωδών. Συνδικαλισμός για τον Στρατό είναι η ηγεσία των και έτσι πρέπει να ενεργούν και μπράβο στον κ. Α/ΓΕΝ για την πράξη ευθύνης προς τα στελέχη του. Θα ήθελα και από τους άλλους Αρχηγούς να μην διστάσουν να θέσουν δημοσίως θέματα, που η πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ και η Πολιτεία γενικότερα κωφεύουν. Είναι καθήκον τους. Δεν ζητώ να εξαιρεθούν οι στρατιωτικοί από τις θυσίες του Ελληνικού λαού, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα του «επαγγέλματος», οι συνθήκες εργασίας, το ωράριο, οι μεταθέσεις κλπ. Είδατε τι έγινε με τα ειδικά μισθολόγια. Όλοι μας πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ το απαράδεκτο που μόνο στο Ελληνικό κράτος μπορεί να συμβαίνει. Μάθαμε λοιπόν ότι ο υπάλληλος της Βουλής, που αλλάζει τα νερά στους ομιλούντες βουλευτές, λαμβάνει σχεδόν διπλάσιο μισθό από τον Α/ΓΕΕΘΑ. Δηλαδή ο κύριος με τα νερά είναι ικανότερος από τον Α/ΓΕΕΘΑ, έχει περισσότερες ευθύνες, ικανότητες, κατάρτιση; Αυτό είναι απαξίωση και προσβολή των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Και δεν είδα αντίδραση από την ηγεσία του Στρατού. Ο Α/ΓΕΘΑ στρατηγός Κωσταράκος, ένας εξαίρετος και άριστα κατηρτισμένος Αξκος ΔΕΝ αντέδρασε. Και είχε πολλούς τρόπους να το κάνει. Κατά την άποψή μου θα έπρεπε.

ΕΡΩΤ. Η τρόικα, έστω ατύπως, ζήτησε να μεταβληθεί σε προαιρετική από υποχρεωτική, η στρατιωτική θητεία. Πριν από 1-2 μήνες, πάλι ατύπως, η τρόικα απαίτησε να εκκενωθούν όσα νησιά μας έχουν λιγότερο από 150 κατοίκους. Ποιος είναι ο ρόλος της τρόικας στρατηγέ; Επιδιώκουν τη σωτηρία ή την πλήρη διάλυση της χώρας και των Ενόπλων μας Δυνάμεων;

ΑΠΑΝΤ.Τι να πεις για όλα αυτά που συμβαίνουν στον χώρο των Ενόπλων μας δυνάμεων. Αν οι δηλώσεις αυτές είναι απλώς βλακώδεις προτάσεις αδαών περί θεμάτων άμυνας και ασφάλεια τεχνοκρατών τότε το παρακάμπτεις και απλώς προχωράς. Αν όμως είναι σκοπιμότητα και σχεδιασμός σοβαρός εκ μέρους της Τρόικα , τότε τα πράγματα είναι ύποπτα και οι προθέσεις πονηρές, επικίνδυνες και αντεθνικές. Τότε λοιπόν να συμφωνήσω μαζί σας ότι η Τρόικα απεργάζεται σχέδιο αν όχι διάλυσης, αλλά τουλάχιστον μείωσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Και ξέρετε που πάει ο νους όλων μας. Στον ενεργειακό θησαυρό της πατρίδος μας που τώρα σιγά σιγά αποκαλύπτεται και έχει μπει στο στόχαστρο πολλών. Ξέρετε για μένα υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Για μένα το θέμα είναι γιατί επιτρέψανε στην Τρόικα να μπει στο ΥΕΘΑ και να ξεσκονίσει όλους τους κωδικούς, κάνοντας μειώσεις του προϋπολογισμού, αδιαφορώντας πλήρως για θέματα άμυνας της χώρας και ειδικά για την Ελλάδα, την θέση που ευρίσκεται και από τι περιβάλλεται. Μήπως ήταν η δική τους πατρίδα; Θα έπρεπε το ΥΕΘΑ να ήταν ΑΒΑΤΟ, για όλους αυτούς τους τεχνοκράτες χαρτογιακάδες. Θα έπρεπε να πουν στην Τρόικα, ότι ελέγχεις όλα τα υπόλοιπα, πλην Υπουργείου Άμυνας, διότι αν δεν έχουμε λεφτά μπορεί να περάσουμε δύσκολα, ίσως πεινάσουμε, αλλά θα υπάρχουμε. Αν δεν έχουμε όμως άμυνα και ασφάλεια τότε σίγουρα θα χάσουμε την ελευθερία μας, την πατρίδα μας.

ΕΡΩΤ.Εάν εσείς είχατε απέναντί σας τους τροϊκανούς και ακούγατε αυτές τις εξωφρενικές απαιτήσεις τους, πώς θα αντιδρούσατε; Θα απαντούσατε όπως ο κ. Σαμαράς «θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας, γιατί πρέπει να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας» ή ότι «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»;

ΑΠΑΝΤ.Θα αντιδρούσα όπως ο κάθε Έλληνας πατριώτης, που θα έβλεπε ψυχρούς τεχνοκράτες να ασχολούνται μόνο με λογιστικές πράξεις, αδιαφορώντας για τα θέματα άμυνας και ασφάλειας. Δηλαδή θα τους πέταγα έξω και δεν θα δεχόμουν να συζητήσω αν δεν ανακαλούσαν τις εξωφρενικές αυτές απαιτήσεις των. Θεωρώ ότι πρώτη προτεραιότητα έχει η πατρίδα και η ασφάλειά της και μετά όλα τα άλλα. Ακόμη δεν θα ήθελα να σχολιάσω τις δηλώσεις του πρωθυπουργού της χώρας, καθόσον ακόμη και τώρα η στρατιωτική μου συνείδηση και νοοτροπία, δεν μου το επιτρέπει. Απλώς σκέφτομαι και εγώ όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και νομίζω ότι γίνομαι αντιληπτός.

ΕΡΩΤ. Κύριε Μπαλτζώη, η περίοδος που διανύουμε μοιάζει εξαιρετικά επικίνδυνη για την Πατρίδα μας. Με διαλυμένη την οικονομία μας, οι γείτονές μας, εμφανίζονται περισσότερο εχθρικοί από ποτέ. Τους χαρακτηρίζω από προκλητικούς έως χλευαστικούς. Να σας θυμίσω τον κ. Μπερίσα που ευθαρσώς και δημοσίως δήλωσε ότι τα σύνορα της Αλβανίας φτάνουν μέχρι την Πρέβεζα, τον Γκρούεφσκι που είπε να μας …βοηθήσει οικονομικά ή το Ερντογάν που κινείται στα ίδια πλαίσια ειρωνείας. Φοβάστε ότι αυτό το δυσμενές περιβάλλον μπορεί να επιφέρει άσχημες εξελίξεις για την χώρα μας και ποιες;

ΑΠΑΝΤ. Θίγεται ένα πολύ μεγάλο θέμα, που πραγματικά πονάει πολύ. Ναι έτσι συμβαίνει. Η Ελλάδα μας έγινε η χλεύη όχι μόνο των ισχυρών, αλλά ακόμη και των μικρών και των αδυνάτων γειτόνων της ακόμη. Και ακόμη να απειλείται από αυτούς με αλυτρωτικές αντιλήψεις και συμπεριφορές, που θα μπορούσε να τους «κάνει μια χαψιά», με τις Ένοπλες δυνάμεις που διαθέτει. Ούτε καν απειλεί, η να κάνει επίδειξη δύναμης (και υπάρχουν πολλοί τρόποι) τους ασήμαντους στρατιωτικά, για την αναίδειά τους, που είναι μια διπλωματική μεθοδολογία. Τα Σκόπια συνεχίζουν την αλυτρωτική τους πολιτική και η Ελλάδα όχι μόνο δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει, αλλά φαίνεται να χάνει και τις εντυπώσεις. Ευτυχώς που η απύθμενη βλακεία των Σκοπιανών προσβάλλει και άλλες χώρες, όπως την Βουλγαρία, η οποία αντέδρασε και μόλις πρόσφατα προειδοποίησε ότι θα καταψηφίσει οιαδήποτε πρόταση ενταξιακής διαδικασίας της Ε.Ε. για τα Σκόπια, μέχρι αυτά να εγκαταλείψουν την αλυτρωτική τους προπαγάνδα. Καθαρά και ξάστερα. Είδατε εσείς καμιά παρόμοια ενέργεια της Ελλάδος, εκτός από το όχι Καραμανλή για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και τότε γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς;

Σε ότι αφορά τον Σαλί Μπερίσα και τον πρόσφατο μεγαλοϊδεατισμό του και τις αλυτρωτικές του απειλές, να πούμε ότι όντως ήταν ορθή μεν η απόφαση του υπουργού Εξωτερικών να ακυρώσει την επίσκεψη του στην Αλβανία, αλλά ήταν λάθος να μην αντιμετωπιστεί η πρόκληση του Σαλί Μπερίσα με σκληρό τρόπο. Και αφέθηκε να αιωρείται η απειλή του εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας (η Αλβανία μέχρι την Πρέβεζα) με μισές κουβέντες και υπό καθεστώς διπλωματικής …ευγένειας, η οποία προκαλείται προφανώς από την ηττοπάθεια.
Και όπως γράφει σε άρθρο του ο Μιχάλης Ιγνατίου, στον κ. Μπερίσα έπρεπε να υπενθυμιστεί ότι η οικονομία της χώρας του στηρίχθηκε από την Ελλάδα, η οποία ακόμα και τώρα – εν μέσω μιας πρωτόγνωρης κρίσης – επιτρέπει την εκροή εκατομμυρίων ευρώ στην Αλβανία, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να επιβάλει «οροφή» στην εξαγωγή συναλλάγματος. Ακόμα και τώρα κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με το μείζον αυτό θέμα, όχι επειδή ο κ. Μπερίσα πρέπει να «πονέσει», αλλά διότι αυτό απαιτεί η κρίση. Ο Αλβανός ηγέτης είναι μια περίεργη περίπτωση. Εργάστηκε πιστά για το αιμοβόρο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα και άρχισε να αποστασιοποιείται μόνο όταν ο Αλία του κατήργησε τα προνόμια που απολάμβανε. Ενισχύθηκε – και οικονομικά – από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά δεν έκρυψε ποτέ τον αλυτρωτισμό του, ακόμα κι όταν τη δεκαετία του ’90 η ΝΔ του έστελνε και στελέχη της για να τον βοηθήσουν στις εκλογές. Η στάση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν κατώτερη των περιστάσεων… Πως ονομάζουμε όλα τα παραπάνω; Διπλωματική ηττοπάθεια.

ΕΡΩΤ. Κάποιοι λένε ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη Θράκη μας. Και το τεκμηριώνουν αναφερόμενοι στον ανεξέλεγκτο τρόπο με τον οποίο αφήνεται να δρα τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, αλλά και με την ενέργεια της κυβέρνησης να εγκαταστήσει στρατόπεδο φιλοξενίας λαθρομεταναστών. Συμμερίζεστε αυτή την ανησυχία; Τι προβλέπετε ότι βαδίζει η Θράκη μας;

ΑΠΑΝΤ. Μιλήσαμε για διπλωματική ηττοπάθεια, αλλά εδώ με την Τουρκία τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Με την πολιτική κατευνασμού που επιλέξαμε, ως εθνική πολιτική, οδηγούμαστε σε μια «Φινλανδοποίηση» (Φινλανδοποίηση είναι η επίτευξη των στόχων σου και ακόμη και απόκτηση εδαφών, μόνο με απειλές και χωρίς πόλεμο προς την άλλη χώρα) των εθνικών μας θεμάτων. Ενθυμείστε την άφρονα πολιτική παλιότερα, «Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα, αλλά και ούτε παραχωρεί τίποτα», όταν οι τουρκικές διεκδικήσεις και οι παραβιάσεις του εθνικού μας χώρου ήταν στην ημερήσια διάταξη. Που οδήγησαν όλα αυτά μέχρι τώρα; Η Τουρκία να αλωνίζει στο Αιγαίο, να κάνει ότι θέλει και να απειλεί με «Casus Belli», αν ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα., τα 12 μίλλια, ή την ΑΟΖ σήμερα. Στην Θράκη η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει, πάντα εις βάρος μας και φαίνεται ότι εκεί θα έχουμε το νέο Κόσσοβο. Το προξενείο Κομοτηνής λειτουργεί ως κράτος εν κράτη επιβάλλοντας τις τουρκικές θέσεις στους μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες, που έφθασαν στο σημείο, πολλοί από αυτούς, να σέβονται και να υπακούν στον Πρόξενο παρά στις Ελληνικές αρχές!!! Και δε λέμε περισσότερα και για πολλά άλλα, όπως Τράπεζες, οργανώσεις με την ονομασία Τουρκικές κλπ. Η Τουρκία δεν μας γελοιοποιεί μόνο αλλά και μας επιβάλλει τις απόψεις της ακόμη και στην Αθήνα.

Η Τουρκία πρόσφατα απαίτησε την μη εκδήλωση παρουσίασης ενός βιβλίου, το «Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν», που έγραψε ο στρατιωτικός ηγέτης του ΡΚΚ, Μουράτ Καραγιλάν και εκδόθηκε στα ελληνικά από τον Σάββα Καλεντερίδη και όταν έγινε τελικά η εκδήλωση αυτή, απαίτησε την τιμωρία των υπευθύνων του Πολεμικού Μουσείου επειδή δόθηκε μια αίθουσα του για την παρουσίαση του βιβλίου. Το υπουργείο Εξωτερικών έσπευσε να απολογηθεί και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, έπαυσε τους υπευθύνους του Μουσείου. Πρόκειται για δουλοπρεπή στάση που προκαλεί τα δημοκρατικά και εθνικά αισθήματα των πολιτών. Την ίδια στιγμή, προκαλεί και αίσθημα φόβου, διότι, όταν η Ελλάδα κάνει πίσω σ’ ένα θέμα που αφορά ένα βιβλίο για το ΡΚΚ, τι θα πράξει αν η Τουρκία θέσει ζήτημα στο Αιγαίο ή στη Θράκη; Και να αναφέρουμε ένα παράδειγμα συμπεριφοράς ηγετών, που έχουν τόλμη και δεν διστάζουν να υπερασπιστούν τα εθνικά τους θέματα: Στους διπλωματικούς διαδρόμους της Ουάσινγκτον περιγράφουν ως επίδειξη τόλμης το τέλος μιας συνομιλίας μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου. Όταν ο πρώτος ζήτησε από τον κ. Νετανιάχου να αποδεχτεί την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, του απάντησε: «Γιατί δεν δέχεσαι κι εσύ το Ντιγιαρμπακίρ ως την πρωτεύουσα του Βόρειου Κουρδιστάν;» Ποια θα ήταν η ελληνική απάντηση άραγε; Η στάση έναντι του Μπερίσα και του Νταβούτογλου σίγουρα μας προδιαθέτει δυσάρεστα δυστυχώς.

ΕΡΩΤ. Ακούσαμε ότι ζητήθηκε από την τρόικα, η Ελλάδα και η Κύπρος να συμπορευτούν στο θέμα των δόσεων. Κύριε Μπαλτζώη, έχουν βάλει την Ελλάδα και την Κύπρο στο ίδιο …τσουβάλι για να πάρουν ως «πακέτο» τους φυσικούς πόρους των δύο κρατών; Τι σχέδια υπάρχουν επί χάρτου που ο λαός τα αγνοεί;

ΑΠΑΝΤ. Ακριβώς όπως το θέσατε. Αναφέραμε για τον γεωστρατηγικό και οικονομικό άξονα Ισραήλ – Κύπρος-Κρήτη-Ιόνιο-Ευρώπη και τον αγωγό μεταφοράς των υδρογονανθράκων στην Ευρώπη, έναν αγωγό που θα απεξαρτοποιήσει ενεργειακά σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη, καθόσον το αέριο θα προέρχεται από δυο κράτη μέλη της. Έτσι η οικονομική υποδούλωση, δια των Μνημονίων και της χορήγησης δανείων των δύο κρατών, Ελλάδος και Κύπρου, εξασφαλίζει την Ευρώπη από την απρόσκοπτη ροή υδρογονανθράκων και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή!! Θεωρώ ότι η στρατηγική και οικονομική συμμαχία μας με το Ισραήλ, σώζει κάπως τα πράγματα, αφού δεν θα είμαστε μόνοι στα παγκόσμια γεωπολιτικά και οικονομικά παιχνίδια, που παίζονται στην περιοχή μας και ότι τα συμφέροντά μας ταυτίζονται ευτυχώς και με τα συμφέροντα ισχυρών και σοβαρών κρατών, όπως το Ισραήλ και οι ΗΠΑ . Εδώ να τονίσω την ανάγκη ύπαρξης ισχυρών Ένοπλων Δυνάμεων, ικανών να προασπίσουν τα εθνικά μας σύνορα και συμφέροντα, που έχουν από τώρα πολύ διευρυνθεί. Και θα πρέπει να αναμένουμε και άλλες εξελίξεις, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου εκεί παίζεται το παιχνίδι σήμερα.

Θα ήθελα τελειώνοντας να αναφερθώ σε μερικά θέματα διεθνών εξελίξεων, τρομοκρατίας, τα παιχνίδια που παίζονται διεθνώς και τις μεταλλάξεις που υφίστανται, ιδεολογίες, πολιτικές, αντιλήψεις.

Το ένα θέμα έχει σχέση με το Κουρδικό. Όσο και αν η Τουρκία να το υποβαθμίσει, να το εξαλείψει, να το απαγορέψει ακόμη και να συζητείται, οι εξελίξεις και τα συμφέροντα θα την ξεπεράσουν. Οι Αμερικανοί την χρησιμοποιούν μέχρι τώρα, ως χρήσιμο ηλίθιο, αλλά στο τέλος η real politic, η ψυχρή αντίληψη και τα συμφέροντά των θα υπερισχύσουν. Το Κουρδικό κράτος θα δημιουργηθεί τελικά από το Ιράν μέχρι την Μεσόγειο θάλασσα και το λιμάνι της Αλεξανδρέττας. Τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, που διαθέτει η Κουρδική επικράτεια, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μοσούλης θα πρέπει να βρουν διέξοδο στην Μεσόγειο και από εκεί στην ενεργοβόρο Ευρώπη και Αμερική.

Ακόμη θα ήθελα να αναφερθώ και σε θέματα τρομοκρατίας και ειδικά για την Αλ Κάιντα, που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως θα δείτε. O Γάλλος καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής Thierry Meyssan σε μια εξαιρετική συνέντευξή του στο σερβικό περιοδικό Geopolitika αναφέρθηκε στην εν λόγω οργάνωση και αποκάλυψε πολλά και ενδιαφέροντα. Αρχικά, «Αλ-Κάιντα» δεν ήταν παρά το όνομα μιας βάσης δεδομένων, ένα ηλεκτρονικό αρχείο, που περιείχε μια λίστα με ονόματα Αράβων μουτζαχεντίν που στρατολογήθηκαν για να πολεμήσουν στο Αφγανιστάν κατά των Σοβιετικών. Κατ’ επέκταση, «Αλ-Κάιντα» ονομάστηκε το όλο φυτώριο των τζιχαντιστών μέσα από το οποίο «άνθησαν» οι μισθοφόροι που στρατολογήθηκαν και στρατολογούνται μέχρι σήμερα. Αλλά σε κάποια φάση, ως «Αλ-Κάιντα» νοούνταν οι «αντάρτες» που ανήκαν στην ομάδα του Βin Laden και κατ 'επέκταση, όλες οι ομάδες στον κόσμο που υποστηρίζουν την ιδεολογία του Βin Laden. Ανάλογα με την χρονική φάση και τις ανάγκες, το κίνημα αυτό αριθμεί περισσότερα ή λιγότερα μέλη. Κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου στο Αφγανιστάν, του πολέμου στη Βοσνία και των πολέμων της Τσετσενίας, οι μισθοφόροι εκείνοι ήταν υποτίθεται «μαχητές της ελευθερίας» που πολέμησαν εναντίον των Σλάβων. Ο γράφων υπηρετών το 1993-1994 ως παρατηρητής της Ε.Ε. και ως Αξκος επιχηρήσεων της ECMM στην πόλη Ζένιτσα, διαπίστωσε ιδίοις όμασι την ύπαρξη μιας Ταξιαρχίας Μουτζαχεντίν, σε στρατόπεδο έξω από την πόλη, οι οποίοι (Μουτζαχεντίν) πολεμούσαν στο πλευρό των Βόσνιων μουσουλμάνων. Παρά τις συνεχείς αναφορές μου ουδείς ενδιαφέρθηκε ή έδωσε σημασία. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου στο Αφγανιστάν και της εισβολής στο Ιράκ, έγιναν «τρομοκράτες», επειδή είχαν επιτεθεί εναντίον Αμερικανών στρατιωτών. Σήμερα, μετά τον επίσημο θάνατο του Βin Laden, έχουν ξαναγίνει «αγωνιστές της ελευθερίας» για τις ανάγκες των πολέμων στη Λιβύη και τη Συρία, αφού αγωνίζονται μαζί με το ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, οι μισθοφόροι αυτοί ελέγχονται πάντα από την φατρία των Sudeiris, της φιλοαμερικανικής και υπερ-αντιδραστικής φράξιας της βασιλικού οίκου της Σαουδικής Αραβίας, και πιο συγκεκριμένα από τον πρίγκιπα Bandar bin Sultan.

Ο τελευταίος, τον οποίο ο George Bush ο Πρεσβύτερος ανέκαθεν παρουσίαζε ως τον «υιοθετημένο γιο» του (δηλαδή, ως τον έξυπνο γιο που θα ήθελε να έχει, αλλά δεν του χάρισε ποτέ ο Θεός) έχει πάψει να ενεργεί για λογαριασμό της CIA. Ακόμα και όταν τα «παλληκάρια» της Αλ-Κάιντα πολεμούσαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο πόλεμος αυτός γινόταν για το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, διότι έτσι μπορούσε να δικαιολογηθεί η στρατιωτική παρουσία τους. Έχει αποδειχθεί ότι τα τελευταία χρόνια οι Λίβυοι έχουν γίνει η πλειοψηφία μέσα στην Αλ Κάιντα. Το ΝΑΤΟ τους χρησιμοποίησε, όπως ήταν φυσικό, για να ανατρέψουν το καθεστώς του Muammar al-Gaddafi. Μόλις έγινε αυτό, ονόμασαν την οργάνωση υπ’ αριθμόν 2, αυτήν του Abdelhakim Belhaj, στρατιωτικό διοικητή της Τρίπολης, αν και καταζητείται από την ισπανική δικαιοσύνη για τις υποτιθέμενες ευθύνες της στις βομβιστικές επιθέσεις της Μαδρίτης. Στη συνέχεια, μετέφεραν τους άνδρες του Belhaj στη Συρία για να ρίξουν το καθεστώς του Άσσαντ. Για τη μεταφορά τους, η CIA χρησιμοποίησε τους πόρους της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, χάρη στην μεσολάβηση του Ian Martin, του Ειδικού Απεσταλμένου του Ban Ki-Moon στη Λιβύη. Οι λεγόμενοι «πρόσφυγες» μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα στην Τουρκία, η οποία χρησίμευσε και χρησιμεύει ως το κρυφό ορμητήριο από όπου οργανώνονται οι επιθέσεις εναντίον της Συρίας. Η πρόσβαση σε αυτά τα στρατόπεδα είναι μέχρι σήμερα απαγορευμένη ακόμη και για τους Τούρκους βουλευτές και τον Τύπο .
Μετά από όλα αυτά τι έχουν να πουν οι όψιμοι υποστηρικτές της περίφημης «Αραβικής Άνοιξης», της ελευθερίας και της δημοκρατίας των αραβικών λαών και της απαλλαγής των από τους δυνάστες δικτάτορες, που τους στερούσαν όλα αυτά; Ήδη βλέπουμε τι συμβαίνει στην Λιβύη, στην Αίγυπτο και ακόμη δεν έχουν έλθει τα χειρότερα. Η αραβική άνοιξη εξελίσσεται κατά πολλούς αναλυτές σε αραβικό χειμώνα.

Αντγος (ε.α.) Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης
http://www.analystsforchange.org/2013/01/2113.html
http://geopoliticsdailynews.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4490.html