"Τα εν χρήση σήμερα από την αμερικανική Αεροπορία (USAF) μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) είναι επιχειρησιακά «άσχετα» («irrelevant») με τις συνθήκες στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού."

«Βόμβα» μεγατόνων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι πρόσφατες δηλώσεις υψηλόβαθμου Αμερικανού αξιωματικού που χαρακτήρισε τα εν χρήση σήμερα από την αμερικανική Αεροπορία (USAF) μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) ως επιχειρησιακά «άσχετα» («irrelevant») με τις συνθήκες στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού. Στην πράξη όμως οι δηλώσεις περιγράφουν την αναγκαία προσαρμογή στη νέα επιχειρησιακή πραγματικότητα που αρχίζει να απασχολεί κατά κύριο λόγο τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις μετά τη λήξη των επιχειρήσεων στο Ιράκ και τη συνεχή μείωση του ρυθμού τους στο Αφγανιστάν. Για περισσότερα από 10 χρόνια, οι ΗΠΑ και για τις ανάγκες του περιβόητου «παγκοσμίου πολέμου κατά της τρομοκρατίας», δαπάνησαν τεράστια ποσά για την προμήθεια αλλά και την επιχειρησιακή αξιοποίηση και υποστήριξη μη επανδρωμένων αεροχημάτων τόσο σε αποστολές επιτήρησης όσο και κρούσης (MQ-9 Reaper), αλλά σε επιχειρησιακά περιβάλλοντα όπου η αεροπορική τους κυριαρχία ήταν αναμφισβήτητη. Οι σχετικές δηλώσεις έγιναν από τον διοικητή της κυριότερης και μεγαλύτερης σε πόρους μείζονος διοίκησης της USAF, της Διοίκησης Αεροπορικής Μάχης (Air Combat Command), πτέραρχο Mike Hostage.

Ο Hostage με αυτό τον εμφατικό τρόπο ήθελε να δείξει ότι σε επιχειρησιακά περιβάλλοντα υψηλής έντασης απειλών, όπου δηλαδή η αεροπορική κυριαρχία της USAF δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, τα με χαμηλές ταχύτητες πτήσης κινούμενα UAV, δεν πρόκειται να αφεθούν από τον αντίπαλο να εκτελούν τις αποστολές τους (κυρίως την επιτήρηση) ανεμπόδιστα. Ο πτέραρχος Hostage εμμέσως πλην σαφώς, αναφερόταν στις συνεχώς αυξανόμενες κινεζικές επιχειρησιακές δυνατότητες, οι οποίες είναι βέβαιο ότι στις πολύ υψηλές προτεραιότητες τους περιλαμβάνουν την καταστροφή (ή τουλάχιστον παρεμπόδιση) των αμερικανικών εναέριων μέσων επιτήρησης. Ο Hostage σημείωσε μεν τα μεγάλα πλεονεκτήματα των UAV, όπως η μεγάλη αυτονομία (δυνατότητα παραμονής σε πτήση για 30 ώρες) και η έλλειψη πληρώματος που μηδενίζει τον κίνδυνο απωλειών, επισήμανε όμως ότι πλέον δεν είναι «αναλώσιμα» και κάθε άλλο παρά χαμηλού κόστους συστήματα. Αναφέρθηκε όμως και σε ένα άλλο εγγενές μειονέκτημα, που είναι το χαμηλό επίπεδο τακτικής συνειδητοποίησης που παρέχουν σε σχέση με τις επανδρωμένες πλατφόρμες. Το προσωπικό χειρισμού των UAV έχει οπτική πρόσβαση σε μία μικρή, σχετικά με το σύνολο του χώρου όπου επιχειρεί το αερόχημα, περιοχή, αυτή δηλαδή που καλύπτει το πεδίο θέασης των αισθητήρων του. Μελλοντικά όταν ωριμάσουν οι σχετικές τεχνολογίες θα είναι δυνατή η «εμβάπτιση» του προσωπικού χειρισμού στο χώρο αποκτώντας έτσι τακτική συνειδητοποίηση ισότιμη με αυτή των επανδρωμένων αεροσκαφών.

Σε κάθε περίπτωση με τη μείωση της επιχειρησιακής δραστηριότητας στο Αφγανιστάν, πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι η USAF, που σήμερα διαθέτει τόσα μη επανδρωμένα αεροχήματα για να καλύπτει 65 διαφορετικές περιοχές ανά τον κόσμο επί 24ώρου βάσης θα αποσύρει – αποθηκεύσει αριθμό από αυτά. Με αυτόν τον τρόπο αφενός θα εξοικονομηθεί προσωπικό αλλά και πιστώσεις από το κόστος λειτουργίας ώστε να αναπτυχθεί ένα νέο σύστημα παραμένουσας επιτήρησης που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνεχώς αυξανόμενες δυνατότητες απαγόρευσης πρόσβασης – άρνησης περιοχής (anti-access / area denial – A2/AD), στις οποίες η Κίνα επενδύει συστηματικά τα τελευταία χρόνια.

http://www.defence-point.gr/news/?p=65939