Καθώς έχουν περάσει εικοσιτέσσερεις ώρες από την ανοικτή συγκέντρωση και πορεία εν ενεργεία στρατιωτικών και αποστράτων, ο απόηχος, τουλάχιστον στο FB, είναι μικρότερος από ότι ίσως αναμενόταν. Οι όποιες συζητήσεις στρέφονται γύρω από την επιτυχία η όχι της δραστηριότητας και αν όχι αυτό, τι άλλο; Κατ’ αρχήν να πω ότι δεν ήμουν παρών, και το γιατί θα γίνει αντιληπτό στην συνέχεια. Στο δε ερώτημα ‘’αφου δεν ήλθες τι μιλάς;’’ η απάντησή μου είναι ότι χρωστάω μία απάντηση, από προηγούμενη συζήτηση, για ενναλακτική δράση. Ως γνωστόν, η επιτυχία η όχι ενός εγχειρήματος εξαρτάται και κρίνεται από τον σκοπό. Αν λοιπόν ο σκοπός ήταν η συγκέντρωση εν ενεργεία στελεχών και αποστράτων, με εκφώνηση λόγων, πορεία και παράδοση ψηφισμάτων, ναι τότε πέτυχε. Αν όμως ήταν να δώσει μύνημα σθένους, διαμαρτυρίας και ομοψυχίας φοβάμαι πως όχι.Γιατί; Η μετάδοση ενός μυνήματος, σήμερα, βασίζεται στην εικόνα που μεταδίδεις. Και η εικόνα που δίδουν οι φωτογραφίες και τα video της εκδήλωσης φοβάμαι πως δεν ικανοποιούν τον σκοπό αυτό. Ας εξετάσει κάποιος την ‘’γλώσσα σώματος’’ του ομιλούντος Προέδρου του ΣΥΣΜΕΔ και κυρίου οργανωτού της εκδήλωσης, δεν νομίζω ότι το μύνημα που εκπέμπεται είναι το επιθυμητό. Ακόμα, στην πρώτη γραμμη δίπλα στον ομιλούντα δεν υπάρχουν εν ενεργεία στελέχη αλλά απόστρατοι, όπου ο καθένας φοράει ότι θέλει (όταν και ο τελευταίος σύλλογος κατεβαίνει με ομοιόμορφα μπλουζάκια, χάθηκε η κατασκευή ενός ομοιόμορφου polo shirt, η έστω όλοι οι απόστρατοι με το ίδιο τζόκευ;) αλλά και σε ηλικίες που ισχυροποιούν την θέση όσων μιλούν για προνομιακές συνταξιοδοτήσεις κλπ. Ακόμα η κίνηση από το άγαλμα Κολοκοτρώνη στην Πλατεία Συντάγματος σε τίποτα δεν θυμίζει στρατιωτικούς. Κίνηση αργή έως περιπατητική, βλέμματα δεξιά και αριστερά, κουβεντούλα και κινητό, και τελευταίο αλλά όχι έλλασον όχι σωστή εμφάνιση στολής (με τσάντα μέσης για πορτοιφόλια/κινητά, σακίδια σχολικού τύπου στην πλάτη, γυναίκες Υπαξιωματικοί –και μάλιστα του ΠΝ- με όχι υπηρεσιακές τσάντες κα. Στην δική μου αισθητική αυτό δεν συνάδει με την εικόνα συγκροτημένου και πειθαρχημένου τμήματος, που εξ’ ορισμού είναι οι στρατιωτικοί. Οι μόνες διαφορές από τις γνωστές πορείες, η παρουσία στελεχών εν στολή και η παντελής έλλειψη επεισοδίων. Και αφού λοιπόν έχω ήδη ακούσει τα εξ’ αμάξης από τους αναγνώσκοντες διαφωνούντες, θα παρουσιάσω πως εγώ προσωπικά βλέπω μία τέτοια εκδήλωση από εν ενεργεία στελέχη, τα οποία θα αποφασίσουν να διέλθουν τον Ρουβικώνα και να δηλώσουν την δυσαρέσκεια τους για τα τεκταινόμενα εις βάρος των ΕΔ, πέραν των συζητήσεων σε γραφεία, λέσχες, καρέ και δίκτυα κοινωνικής δικτύωση.
Κατ’ αρχήν οι ΕΔ –και κατ΄επέκτασιν τα στελέχη τους- δεν κάνουν πορείες διαμαρτυρίας. Είτε επελαύνουν, είτε παρελαύνουν.. Και επειδή η επέλαση θα συνιστούσε και συνταγματική εκτροπή, η επιλογή είναι η παρέλαση. Και ακόμα –το ξέρω πολλοί θα με απορίψουν σε αυτό- αλλά η όποια δράση αυτή είναι θέμα Αξιωματικών και μόνο. Οι Αξιωματικοί είναι αυτοί οι οποίοι ηγουνται, αποφασίζουν και εμπνέουντο Στράτευμα. Αν λοιπόν αντί συγκεντρωσης, στο άγαλμα Κολοκοτρώνη, στελεχών εν ενεργεία και αποστρατεία μετα συζύγων και τέκνων, είχε επιλεγεί η συγκέντρωση Αξιωματικών με στολή 3 (μετά ξίφους), σε κεντρικό σημείο (πχ Αλσος Ελληνικού Στρατού, Άλσος Ναυτικής Παράδοσης, η άλλο), η συγκρότηση σε φάλλαγγα παρελάσεως και ΠΑΡΕΛΑΣΗ, μετά ξιφών σε θέση παρελάσεως, διαμέσου των κεντρικών οδών της Αθήνας, με κατάληξη το Προεδρικό Μέγαρο (οι στρατιωτικοί δεν μιλάνε με τον Υπουργό Οικονομικών, έχουν το προνόμιο να είναι οι μόνοι στους οποίους προίσταται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), όπου αντί για παράδοση ψηφισμάτων και παρομοίων ανοησιών, αποτείουν τον δέοντα φόρο τιμής στον Πρόεδρο, καταθέτουν στην είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου από μία επωμίδα έκαστος και συνεχίζουν, συντεταγμένα παντοτε μέχρι τον Αγνωστο Στρατιώτη, όπου επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία και ακολούθως επιστρέφουν με τον ίδιο τρόπο στο σημείο εκκίνησης και διαλύονται. Και επειδή απαιτείται και μουσική υποκρουση, αυτή εξασφαλίζεται όχι με μεγάφωνα και Θεοδωράκη αλλά με τμήμα μουσικής και με εναλλαγή εμβατηρίων ‘’Περνάει ο Στρατός’’, ‘’Ο Ναύτης του Αιγαίου’’ και ‘Ύμνος του Αεροπόρου’’
‘’Άσε μας ρε φίλε, σιγά μην σε αφήσουν να φθάσεις στο Προεδρικό, θα μπουν μπροστά τα ΜΑΤ και θα κλείσει ο δρόμος.’’ ΟΚ όταν θα συμβεί αυτό η φάλλαγγα σταματά στα εννέα βήματα μπροστά τους και συνεχίζει σε σημειωτόν, ΓΙΑ ΟΣΟ ΘΑ ΑΠΑΙΤΗΘΕΙ. Πόσο νομίζει κανείς αντέχεται αυτό το θέαμα; Αν εσύ, ο Αξιωματικός δεν αντέχεις για κάτι τέτοιο, τότε το μόνο που μπορείς να τραγουδάς είναι το ‘’Μαύρη είναι η νυκτα στα βουνά’’. Πιστεύω ακράδαντα ότι σε μία τέτοια περίπτωση, καθ΄όλα νομότυπη και εντός των πλαισίων της στρατιωτικής δεοντολογίας, πολύ περισσότεροι Αξιωματικοί θα ήσαν παρόντες. Διότι αυτό αρμόζει σε στρατιωτικούς και όχι πορείες, πανώ, ψηφίσματα, ευκαιρία για βουλευτικές παρουσίες προς άγραν ψήφων και τηλεοπτικών δηλώσεων και άλλα παρόμοια. Ακόμα θεωρώ μία τέτοια εκδήλωση θα προσέλκειε και αποστράτους, ανώτατους, οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν το δικαίωμα να φέρουν στολή αλλά και άλλους που, ίσως, ευχαρίστως θα ξαναφόραγαν στολή, έστω και παράτυπα, για κάτι τέτοιο.
Και όποιος αμφιβάλλει γαι την δύναμη της εικόνας ας δει αυτό http://www.youtube.com/watch?v=83bmsluWHZc από την ‘’Γέφυρα του Ποταμού Κβάι’’. Μπορεί να είμαι αφελής αλλά προσωπικα ακόμα με συγκλονίζει όταν το βλέπω.Ευχαριστώ για την υπομονή να φθάσετε την ανάγνωση ως το τέλος.
Vigor et Honor
Σημείωση, το παρόν κείμενο προέρχεται από συζήτηση / ανταλαγή απόψεων σε δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης
Του Σ.Γ.Δροσουλάκη, Αντιναυάρχου ΠΝ εα.
Η πεινα σαλτάρει μυαλα.
ReplyDelete