Αριστερά ο Ρόμπερτ Καπλάν και δεξιά ο Τζορτζ Φρίντμαν ιδρυτής του STRATFOR… Η Ελλάδα αποτελεί ταυτόχρονα την αρχή και την απόληξη του δυτικού κόσμου. Ο δυτικός κόσμος, υπό το πρίσμα του ανθρωπιστικού ιδεώδους, ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα. Οι Περσικοί Πόλεμοι, όπως ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος, περιγράφει, αποτελούν ακριβώς το απαύγασμα αυτής της αντίθεσης του δυτικού ανθρωπιστικού ιδεώδους, που εξέφραζε ο ελληνικός πολιτισμός, σε αντίθεση με την ασιατική βαρβαρότητα. Η Ελλάδα είναι μια χώρα χριστιανική, για την ακρίβεια μια χώρα Ορθόδοξη, που λόγω του δεδομένου αυτού έχει στενή, πνευματική, σχέση με τη Ρωσία, προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ Δύσης και Ανατολής, μεταξύ Μόσχας και Βρυξελλών.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που αντιμετωπίζει τα σοβαρότερα οικονομικά προβλήματα στην ΕΕ. Το γεγονός ότι αποτελεί την νοτιοανατολική πύλη της Ευρώπης σχετίζεται με τα προβλήματα αυτά, καθώς η ελληνική οικονομική και πολιτική ζωή φέρουν τα στίγματα μιας ανατολίτικης παθογένειας. Τα 3/4 των ελληνικών επιχειρήσεων είναι οικογενειακές και ο νεποτισμός κυριαρχεί της προσωπικής αξίας. Η φοροδιαφυγή είναι μεγάλη. Η οικονομία της υποφέρει από την έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού, καθώς βασίζεται στον τριτογενή τομέα (υπηρεσίες) και στον τουρισμό. Αν και τα δεδομένα αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με σφάλματα πολιτικής, εντούτοις σχετίζονται και με την ιστορία και την νοοτροπία των Ελλήνων, προϊόντα και τα δύο της γεωγραφικής θέσης της χώρας.
Η πολιτική υπανάπτυξη της χώρας ήταν και είναι εμφανής και μόνο από το γεγονός του προσωποκεντρισμού των κομμάτων και των βουλευτικών θώκων, που, κληρονομικώ δικαίω, ως οικογενειακές επιχειρήσεις, μεταβιβάζονται από πατέρα σε γιο, ανεψιό κλπ. Επίσης πάντα ήταν εμφανής η υπερβολή στην ελληνική πολιτική ζωή, με το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, μέχρι τη δεκαετία του 1990, να υποστηρίζει ανοικτά καθεστώτα όπως του Άσαντ ή του Καντάφι. Το ίδιο κόμμα και ο ηγέτης του Ανδρέας Παπανδρέου χρησιμοποίησε τα χρήματα που εισέρρεαν από την ΕΕ για να διογκώσει τον δημόσιο τομέα, προσλαμβάνοντας εκλογική πελατεία. Φυσικά οι Βρυξέλλες πάντα ήξεραν. Ήξεραν ότι η ελληνική οικονομία δεν ήταν έτοιμη όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ, το 1981, όπως ήξεραν πως και η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, δεν πατούσε τις απαραίτητες βάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις οι Βρυξέλλες αποφάσισαν με κριτήρια πολιτικά και όχι οικονομικά, αλλά και εμπνεόμενες από το όραμα μιας Ευρώπης που θα εκτείνονταν από την Ιβηρική μέχρι την Αν. Μεσόγειο.
Στην τραγική δεκαετία του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου κατασπατάλησε τις ευρωπαϊκές εισροές, αντί να τις αξιοποιήσει για να αλλάξει τις δομές της ελληνική οικονομίας. Έτσι η Ελλάδα παρέμεινε υποανάπτυκτη και το ρίσκο των Βρυξελλών δεν απέδωσε. Η δε ειρωνεία είναι ότι τα αμαρτήματα του πατρός Παπανδρέου κλήθηκε να αντιμετωπίσει, επιβαρημένος από την πατρική πολιτική κληρονομία, ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου. Όμως τώρα τα συμφέροντα της Δύσης επιβάλουν, ίσως, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώζωνη. Αυτό το μεγάλο ΑΝ όμως επεκτείνεται και στο στο ζήτημα της παραμονής της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και αν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη η χώρα θα έχει να αντιμετωπίσει χρόνια οικονομικής καχεξίας. Δεδομένης όμως της γεωγραφικής της θέσης, ο πολιτικός της προσανατολισμός δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος!
Για παράδειγμα οι Κινέζοι έχουν επενδύσει στην Ελλάδα, όπως και η Ρωσία στην Κύπρο. Φημολογείται από ελληνικά ΜΜΕ πως αν η Ελλάδα χάσει τις ευρωπαϊκές εισροές και η Ρωσία στερηθεί των μεσογειακών της λιμένων στη Συρία, μετά τη διαφαινόμενη αλλαγή καθεστώτος εκεί, σε αντάλλαγμα χρηματοδότησης η Μόσχα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ελληνικά λιμάνια. Άλλωστε η σύγχρονη ιστορία Ελλάδας και Κύπρου σχετίζεται άμεσα με τα στρατηγικά συμφέροντα των δυτικών δυνάμεων στην περιοχή. Σίγουρα πάντως η Ελλάδα, τα επόμενα χρόνια, θα βρίσκεται στην ακμή του γεωπολιτικού παιχνιδιού μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
http://www.defence-point.gr/news/?p=49417
Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που αντιμετωπίζει τα σοβαρότερα οικονομικά προβλήματα στην ΕΕ. Το γεγονός ότι αποτελεί την νοτιοανατολική πύλη της Ευρώπης σχετίζεται με τα προβλήματα αυτά, καθώς η ελληνική οικονομική και πολιτική ζωή φέρουν τα στίγματα μιας ανατολίτικης παθογένειας. Τα 3/4 των ελληνικών επιχειρήσεων είναι οικογενειακές και ο νεποτισμός κυριαρχεί της προσωπικής αξίας. Η φοροδιαφυγή είναι μεγάλη. Η οικονομία της υποφέρει από την έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού, καθώς βασίζεται στον τριτογενή τομέα (υπηρεσίες) και στον τουρισμό. Αν και τα δεδομένα αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με σφάλματα πολιτικής, εντούτοις σχετίζονται και με την ιστορία και την νοοτροπία των Ελλήνων, προϊόντα και τα δύο της γεωγραφικής θέσης της χώρας.
Η πολιτική υπανάπτυξη της χώρας ήταν και είναι εμφανής και μόνο από το γεγονός του προσωποκεντρισμού των κομμάτων και των βουλευτικών θώκων, που, κληρονομικώ δικαίω, ως οικογενειακές επιχειρήσεις, μεταβιβάζονται από πατέρα σε γιο, ανεψιό κλπ. Επίσης πάντα ήταν εμφανής η υπερβολή στην ελληνική πολιτική ζωή, με το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, μέχρι τη δεκαετία του 1990, να υποστηρίζει ανοικτά καθεστώτα όπως του Άσαντ ή του Καντάφι. Το ίδιο κόμμα και ο ηγέτης του Ανδρέας Παπανδρέου χρησιμοποίησε τα χρήματα που εισέρρεαν από την ΕΕ για να διογκώσει τον δημόσιο τομέα, προσλαμβάνοντας εκλογική πελατεία. Φυσικά οι Βρυξέλλες πάντα ήξεραν. Ήξεραν ότι η ελληνική οικονομία δεν ήταν έτοιμη όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ, το 1981, όπως ήξεραν πως και η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, δεν πατούσε τις απαραίτητες βάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις οι Βρυξέλλες αποφάσισαν με κριτήρια πολιτικά και όχι οικονομικά, αλλά και εμπνεόμενες από το όραμα μιας Ευρώπης που θα εκτείνονταν από την Ιβηρική μέχρι την Αν. Μεσόγειο.
Στην τραγική δεκαετία του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου κατασπατάλησε τις ευρωπαϊκές εισροές, αντί να τις αξιοποιήσει για να αλλάξει τις δομές της ελληνική οικονομίας. Έτσι η Ελλάδα παρέμεινε υποανάπτυκτη και το ρίσκο των Βρυξελλών δεν απέδωσε. Η δε ειρωνεία είναι ότι τα αμαρτήματα του πατρός Παπανδρέου κλήθηκε να αντιμετωπίσει, επιβαρημένος από την πατρική πολιτική κληρονομία, ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου. Όμως τώρα τα συμφέροντα της Δύσης επιβάλουν, ίσως, την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώζωνη. Αυτό το μεγάλο ΑΝ όμως επεκτείνεται και στο στο ζήτημα της παραμονής της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και αν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη η χώρα θα έχει να αντιμετωπίσει χρόνια οικονομικής καχεξίας. Δεδομένης όμως της γεωγραφικής της θέσης, ο πολιτικός της προσανατολισμός δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος!
Για παράδειγμα οι Κινέζοι έχουν επενδύσει στην Ελλάδα, όπως και η Ρωσία στην Κύπρο. Φημολογείται από ελληνικά ΜΜΕ πως αν η Ελλάδα χάσει τις ευρωπαϊκές εισροές και η Ρωσία στερηθεί των μεσογειακών της λιμένων στη Συρία, μετά τη διαφαινόμενη αλλαγή καθεστώτος εκεί, σε αντάλλαγμα χρηματοδότησης η Μόσχα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ελληνικά λιμάνια. Άλλωστε η σύγχρονη ιστορία Ελλάδας και Κύπρου σχετίζεται άμεσα με τα στρατηγικά συμφέροντα των δυτικών δυνάμεων στην περιοχή. Σίγουρα πάντως η Ελλάδα, τα επόμενα χρόνια, θα βρίσκεται στην ακμή του γεωπολιτικού παιχνιδιού μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
http://www.defence-point.gr/news/?p=49417
No comments :
Post a Comment