Ο στρατηγός ε.α. Αϋφαντής Γεώργιος αναφέρει στο βιβλίο του ΑΡΙΣΤΑΡΧΙΑ (εκδόσεις ΚΑΔΜΟΣ) οτι επι Μεταξά οι αγρότες πουλούσαν το σιτάρι 5 δραχμές την οκά και αγόραζαν το ψωμί πάλι 5 δραχμές την οκά ! Το περίεργο λύνεται εάν σκεφθούμε οτι το αλεύρι με το νερό του ζυμώματος δίνουν 157 οκάδες ψωμί. Απο αυτές τις 57 οκάδες επιπλέον πληρωνόταν έμποροι, μυλωνάδες και φουρνάρηδες. Δηλαδή ο αγρότης έδινε 100 κιλά σιτάρι και έπαιρνε 63,7 κιλά σιτάρι (εγκλωβισμένο σε 100 κιλά ψωμιού). Ενώ σήμερα δίνει 100 κιλά σιτάρι και παίρνει 4,24 κιλά σιτάρι (εγκλωβισμένο σε 6,6 κιλά ψωμιού) !!!
Παραθέτω μερικές τιμές από το super-market που μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες: Το κριθαράκι (ζυμαρικό ) πουλιέται 0,46 ευρώ ανά κιλό ενώ το αλεύρι (όχι ολικής αλέσεως ) από 0,58 ευρώ έως 1,8 ευρώ ανά κιλό. Πώς εξηγείται το σιτάρι να το αγοράζουν οι μύλοι κάτω από 0,15 ευρώ και το αλεύρι να φθάνει στον καταναλωτή 1,8 ευρώ; Πως εξηγείται το κριθαράκι που έχει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ να πουλιέται φθηνότερα από το αλεύρι; Αυτό προφανώς το ξέρουν οι βιομήχανοι, κάποιοι εξαθλιωμένοι αγρότες του Τρίτου Κόσμου και κάποιοι χημικοί των βιομηχανιών που εξετάζουν την ΠΟΙΟΤΗΤΑ των πρώτων υλών !
Ο Κάρλ Μάρξ στον τρίτο τόμο του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ αναφέρει τα λόγια του Περμαντιέ που λέει οτι απο τον 14ο αιώνα έως τον 19ο αιώνα οι μέθοδοι άλεσης του σιταριού βελτιώθηκαν θεαματικά. Ενώ παλιά χρειαζόταν κάθε άτομο ετησίως 4 σετιέ σιτάρι για να παρασκευάσει το ψωμί του, τον 19ο αιώνα χρειαζόταν μόνο 1,33 σετιέ (μείωση κατά 67 % !). Μετά αναφέρεται ένα εδάφιο απο τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο ο οποίος λέει οτι στην εποχή του (1ος αιών μχ.) το αλεύρι στη Ρώμη πουλιόταν (ανάλογα με την ποιότητά του) 40, 48 ή 96 ασσάρια ανά μόδιο. Θεωρεί αυτές τις τιμές πολύ υψηλές και υποθέτει οτι οφειλόταν στις πρωτόγονες μεθόδους άλεσης. ( ΚΕΦΑΛΑΙΟ, τρίτος τόμος, Τμήμα 1, κεφ. 5, σελ 134-135 στην έκδοση της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ).
Βρήκα το εν λόγω κείμενο του Πλίνιου (Βιβλίο 18ο , Η Φυσική Ιστορία του Σιταριού) στο http://old.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus:text:1999.02.0137&query=head%3D%231078. Οι τιμές που αναφέρει είναι 40 ασσάρια, 48 ασσάρια και 56 ή 64 ασσάρια (υπάρχει μια ασάφεια στο κείμενο) .
Στην http://dougsmith.ancients.info/worth.html βρήκα οτι την εποχή του Πλίνιου (εποχή του αυτοκράτορα Νέρωνα) η τιμή του σιταριού ήταν 32 ασσάρια ανά μόδιο (1 μόδιο=8 περίπου λίτρα όγκος).
Απο αυτά λοιπόν συμπεραίνουμε οτι ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ η τιμή του αλευριού ήταν 2 φορές ανώτερη απο την τιμή του σιταριού. Σήμερα που έχουν βελτιωθεί τόσο πολύ οι μέθοδοι άλεσης θα περιμέναμε η τιμή του αλευριού να είναι ελάχιστα ανώτερη απο την τιμή του σιταριού. Μια περιήγηση όμως στα ράφια των σούπερ μάρκετ μας δείχνει οτι ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ ΕΙΝΑΙ 3,8 ΦΟΡΕΣ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΤΑΡΙ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 12 ΦΟΡΕΣ !!! Κάτι σάπιο ασφαλώς υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας (όπως θα έλεγε και ο Άμλετ)!
Ο Κάρλ Μάρξ στον τρίτο τόμο του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ αναφέρει τα λόγια του Περμαντιέ που λέει οτι απο τον 14ο αιώνα έως τον 19ο αιώνα οι μέθοδοι άλεσης του σιταριού βελτιώθηκαν θεαματικά. Ενώ παλιά χρειαζόταν κάθε άτομο ετησίως 4 σετιέ σιτάρι για να παρασκευάσει το ψωμί του, τον 19ο αιώνα χρειαζόταν μόνο 1,33 σετιέ (μείωση κατά 67 % !). Μετά αναφέρεται ένα εδάφιο απο τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο ο οποίος λέει οτι στην εποχή του (1ος αιών μχ.) το αλεύρι στη Ρώμη πουλιόταν (ανάλογα με την ποιότητά του) 40, 48 ή 96 ασσάρια ανά μόδιο. Θεωρεί αυτές τις τιμές πολύ υψηλές και υποθέτει οτι οφειλόταν στις πρωτόγονες μεθόδους άλεσης. ( ΚΕΦΑΛΑΙΟ, τρίτος τόμος, Τμήμα 1, κεφ. 5, σελ 134-135 στην έκδοση της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ).
Βρήκα το εν λόγω κείμενο του Πλίνιου (Βιβλίο 18ο , Η Φυσική Ιστορία του Σιταριού) στο http://old.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus:text:1999.02.0137&query=head%3D%231078. Οι τιμές που αναφέρει είναι 40 ασσάρια, 48 ασσάρια και 56 ή 64 ασσάρια (υπάρχει μια ασάφεια στο κείμενο) .
Στην http://dougsmith.ancients.info/worth.html βρήκα οτι την εποχή του Πλίνιου (εποχή του αυτοκράτορα Νέρωνα) η τιμή του σιταριού ήταν 32 ασσάρια ανά μόδιο (1 μόδιο=8 περίπου λίτρα όγκος).
Απο αυτά λοιπόν συμπεραίνουμε οτι ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ η τιμή του αλευριού ήταν 2 φορές ανώτερη απο την τιμή του σιταριού. Σήμερα που έχουν βελτιωθεί τόσο πολύ οι μέθοδοι άλεσης θα περιμέναμε η τιμή του αλευριού να είναι ελάχιστα ανώτερη απο την τιμή του σιταριού. Μια περιήγηση όμως στα ράφια των σούπερ μάρκετ μας δείχνει οτι ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ ΕΙΝΑΙ 3,8 ΦΟΡΕΣ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΤΑΡΙ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 12 ΦΟΡΕΣ !!! Κάτι σάπιο ασφαλώς υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας (όπως θα έλεγε και ο Άμλετ)!
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΜΟΝΟΝ ΠΛΗΡΟΥΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΛΥΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ Η ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΤΟΥΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΔΩ: http://lofos.info/laloslal/traxanas.html
No comments :
Post a Comment