Το πλέγμα του Δημοσίου και οι απορρέουσες παρενέργειες

Το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι δεν έχει εκπονήσει ακόμα ένα δικό της συνολικό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους, ώστε να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες, αλλά κινείται σε τυφλή πορεία και παραδίδεται αμαχητί στην κουλτούρα, τις διαθέσεις και στις ορέξεις μεγάλο-τραπεζιτών και εντεταλμένων αξιωματούχων της Ε.Ε. (κυρίως της Γερμανίας), οι οποίοι προωθούν τα δικά τους συμφέροντα χρησιμοποιώντας ως άλλοθι της οικονομικής κρίσης. Τέτοιου είδους «υπόγειες» πρακτικές δεν καθιστούν σε καμία περίπτωση αποτελεσματικό το κράτος. Η διάθεση σαρωτικής παρέμβασης στη λειτουργία του δεν το καθιστά λειτουργικό, παραγωγικό και αναπτυξιακό. Μπορεί να διορθώνονται εν μέρει λάθη και στρεβλώσεις, ωστόσο αυτό απέχει πολύ από μία αναπτυξιακή πολιτική και ορθολογική αντιμετώπιση των πραγμάτων, με βάση τα δεδομένα και τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας.

Η αξιολόγηση των δημοσίων υπηρεσιών είναι απολύτως αναγκαία. Όμως αυτή είναι μία πολιτική που πρέπει να ξεκινήσει με τους νεότερους υπαλλήλους, που θα κατανοήσουν τη σημασία της συμβολής τους στα δημόσια δρώμενα, ώστε να εδραιωθεί μία νέα κουλτούρα. Αυτή της προσφοράς, της διαφάνειας, της αξιολόγησης και του επαγγελματικού καθήκοντος. Με αυτή τη διαδικασία θα αποκοπεί οριστικά ο ομφάλιος λώρος μεταξύ κομμάτων και κράτους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγνοήσουμε την εμπειρία των παλαιότερων, οι οποίοι, αφού πεισθούν για την κρισιμότητα της κατάστασης και τη σημασία της προσφοράς τους, μπορούν σε συνεργασία με τους νεότερους να φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Ο αριθμός των διαφόρων συμβούλων και παρατρεχάμενων των υπουργών, γενικών γραμματέων καθώς και των διαφόρων προέδρων και στελεχών θα πρέπει να μειωθεί στους απολύτως απαραίτητους. Είναι εύλογο ο κάθε Υπουργός να ορίζει ανθρώπους που εμπιστεύεται σε συγκεκριμένες θέσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως οι μισθοί τους πρέπει να ξεφεύγουν από συγκεκριμένα όρια, εκ των προτέρων καθορισμένα. Επίσης τα διάφορα ταξίδια, οι διάφορες εκδηλώσεις που στοχεύουν στις διαπροσωπικές τους δημόσιες σχέσεις θα πρέπει να απαγορευτούν, όπως και οι διάφορες επιτροπές που στήνονται μόνο και μόνο για να «χαρτζιλικώνονται» οι ημέτεροι. Τέλος ας βολευτούν οι υπουργοί και τα στελέχη με το διάκοσμο που βρίσκουν κάθε φορά που καταλαμβάνουν θέσεις και ας επιχειρούν ενδεχόμενες ανακαινίσεις, αγορές κτλ., με σκοπό να αλλάζει η διάθεσή τους ή να κάνουν επίδειξη του γούστου τους, στα σπίτια τους.

Το παραμύθι ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι με τους υπέρογκους μισθούς τους ρίξανε το κράτος έξω πρέπει επιτέλους να σταματήσει ή να περιοριστεί μόνο σε εκείνα τα «πιράνχας», που εκτός από τους μισθούς τους καταφέρνουν να βρίσκονται σε πάμπολλες έμμισθες επιτροπές ή εφευρίσκοντας διαφόρους τρόπους τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι. Οι όποιες απολύσεις δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό, αφού υπάρχουν υπηρεσίες όπως εφορίες, ΙΚΑ και άλλες που υπολειτουργούν λόγω ελλείψεως προσωπικού και άρα η μετακίνηση σ’ αυτούς τους χώρους διευκολύνει περισσότερο από την απόλυση το τελικό αποτέλεσμα. Σίγουρα οργανισμοί ή τομείς του Δημοσίου που δεν συμβάλλουν στην ορθή λειτουργία του κράτους, αλλά δημιουργήθηκαν ελέω πελατειακών επιδιώξεων, θα πρέπει να καταργηθούν για να μην το επιβαρύνουν περισσότερο. Όπου κριθούν, όμως, άκρως απαραίτητες οι απολύσεις, με τις σωστές επιλογές των ιθυνόντων και με τη βοήθεια φορολογικών κινήτρων ανοίγεται ο δρόμος, προκειμένου οι απολυμένοι να διοχετευτούν σε επενδυτικές επιχειρήσεις, οι οποίες, έπειτα από μείωση φορολογίας, θα καταστεί δυνατό να λειτουργήσουν στη χώρα με τη αξιοζήλευτη γεωγραφική θέση, τον μεγάλο ορυκτό πλούτο και το εμπορικό δαιμόνιο των Ελλήνων. Προοπτική που θα κρατήσει και την ελληνική νεολαία στη χώρα.

Στο σύστημα της εφορίας τώρα πρέπει επιτέλους να καταργηθεί ασυζητητί ο κώδικας βιβλίων και στοιχείων και να αντικατασταθεί από ηλεκτρονικό έλεγχο με σύστημα online, όπως σε όλα τα σοβαρά κράτη. Μέχρι στιγμής έχει μείνει μόνο στα λόγια. Στη συνέχεια πρέπει να υπάρχει πλήρης διαφάνεια σε κάθε ευρώ που ξοδεύει το Δημόσιο και ανάρτηση των δαπανών στο διαδίκτυο. Ο κίνδυνος οικονομικής βαλκανοποίησης της χώρας καθώς και οι απαιτήσεις για επίτευξη δημοσιονομικού αποτελέσματος με την μέχρι τώρα άκαρπη οικονομική πολιτική εγκυμονούν τον κίνδυνο παγίδευσης σε φαύλο κύκλο χαμένων στόχων, μεγαλύτερης λιτότητας, διάλυσης του ιδιωτικού τομέα, οικονομικής αδυναμίας, περαιτέρω διόγκωσης του Δημόσιου Τομέα και μείωσης των φορολογικών εσόδων. Αναγκαία κρίνεται η εκπόνηση μακροχρόνιου πολιτικό-οικονομικού σχεδιασμού που θα λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές συνθήκες σε Ελλάδα, Ευρώπη και υπόλοιπο κόσμο και όχι η «τακτική» των ad hoc αποφάσεων και των άνευ ουσίας προεκλογικών ανακοινώσεων.

Pygmi.gr