Από μικρά παιδιά όλοι οι φορείς του συστήματος μας εκπαιδεύουν (για εκπαίδευση πρόκειται και όχι για παιδεία), κάνοντας μας άγρια πλύση εγκεφάλου, ώστε να πιστεύουμε ότι η δημοκρατία είναι …δώρο θεού και ότι τελειότερο έχει δημιουργήσει η ανθρωπότητα και τέλος πάντων ότι πρέπει να την …προστατεύσουμε πάση θυσία γιατί μόνο έτσι θα είμαστε <<ελεύθεροι>>. Βέβαια πάνω από όλα αυτά τα φαιδρά είναι η παπαγαλία του ψευδούς ότι η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και είναι ότι τελειότερο έβγαλε η χώρα μας ως προς τα πολιτισμικά της στοιχεία.
Η Αλήθεια είναι άλλη. Η δημοκρατία είναι ένα από τα ποιο παρηκμασμένα πολιτεύματα που δοκιμάστηκαν ποτέ σε οργανωμένες εθνικές κοινότητες, με αποτέλεσμα την καταστροφή τους, γιατί τοσο στην πολιτειακή της οργάνωση όσο και στον απόηχο της στο κάθε άτομο ξεχωριστά δεν μεταδίδει τίποτα άλλο από παρακμή και άκρατη ατομικιστική και υλιστική συμπεριφορά, οδηγώντας στην διαίρεση του λαού και την μετατροπή του σε μάζα, η οποία κάθε 4 χρόνια προσέρχεται στις κάλπες για να ψηφίσει τον επόμενο σιωνιστοκινούμενο πολιτικό πάσης απόχρωσης και ‘’ιδεολογικής’’ κατεύθυνσης διαιωνίζοντας και στηρίζοντας ουσιαστικά την ίδια αυτή δημοκρατική δικτατορία.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την πλύση εγκεφάλου που επιβάλλεται στο κάθε άτομο περι δημοκρατικής συμπεριφοράς και αποδοχής του δόγματος της δημοκρατίας από μικρή ηλικία. Το κάθε παιδί ακόμη από το δημοτικό αλλά ποιο έντονα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο μέσα από τα μαθήματα με "κοινωνιολογική" και "επιστημονική" προσέγγιση όπως τα μαθήματα της <<Κοινωνιολογίας >> και της <<Ψυχολογίας>> καθώς και της χαλκευμένης Ιστορίας, πέρα από τα αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά-αντιναζιστικά φληναφήματα που διδάσκουν στην υπό διαμόρφωση πνευματικότητα των παιδιών, τους διδάσκουν πόσο τυχεροί είναι που έχουν δημοκρατία που είναι ο αντίποδας στον ολοκληρωτισμό τον οποίο ταυτίζουν πάντα με τις Εθνικοσοσιαλιστικές/Φασιστικές/Εθνικιστικές Πολιτείες, οι οποίες είναι σαφώς ανώτερες από την ανούσια δημοκρατία της μάζας–όχλου και της παρακμής. Βέβαια η γνώσεις που προσφέρουν είναι τοσο …’’ποιοτικές’’ αφού όχι μόνο διδάσκουν ότι οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για την δημοκρατία από την μάχη του …Μαραθώνα μέχρι και τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 αλλά και ότι όλα τα μεγαλεία πάσης φύσεως έγιναν επι αυτής.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την πλύση εγκεφάλου που επιβάλλεται στο κάθε άτομο περι δημοκρατικής συμπεριφοράς και αποδοχής του δόγματος της δημοκρατίας από μικρή ηλικία. Το κάθε παιδί ακόμη από το δημοτικό αλλά ποιο έντονα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο μέσα από τα μαθήματα με "κοινωνιολογική" και "επιστημονική" προσέγγιση όπως τα μαθήματα της <<Κοινωνιολογίας >> και της <<Ψυχολογίας>> καθώς και της χαλκευμένης Ιστορίας, πέρα από τα αντιρατσιστικά-αντιφασιστικά-αντιναζιστικά φληναφήματα που διδάσκουν στην υπό διαμόρφωση πνευματικότητα των παιδιών, τους διδάσκουν πόσο τυχεροί είναι που έχουν δημοκρατία που είναι ο αντίποδας στον ολοκληρωτισμό τον οποίο ταυτίζουν πάντα με τις Εθνικοσοσιαλιστικές/Φασιστικές/Εθνικιστικές Πολιτείες, οι οποίες είναι σαφώς ανώτερες από την ανούσια δημοκρατία της μάζας–όχλου και της παρακμής. Βέβαια η γνώσεις που προσφέρουν είναι τοσο …’’ποιοτικές’’ αφού όχι μόνο διδάσκουν ότι οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για την δημοκρατία από την μάχη του …Μαραθώνα μέχρι και τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 αλλά και ότι όλα τα μεγαλεία πάσης φύσεως έγιναν επι αυτής.
Τίποτα δεν ισχύει βέβαια από αυτά γιατί οι πραγματικοί Έλληνες αυτοί Πολεμιστές (που καμιά σχέση δεν έχουν με τους φλούφληδες δημοκράτες και δεξιούς και αριστερούς αγγλοκίνητους ‘’αντιστασιακούς’’) σε όσους αγώνες έδωσαν δεν πολέμησαν για καμιά δημοκρατία και κανένα φιλευθερισμό ούτε βέβαια για τον μαρξισμό (όπως αρέσκονται να ευαγγελίζονται ήδη από τον συμμοριτοπόλεμο διάφοροι αριστερίζοντες καθώς και αργότερα δεξιοί φιλελευθερίζοντες) αλλά για το Αίμα και την Τιμή τους, υπερασπίζοντας και απελευθερώνοντας την ιερή Γη της Πατρίδος –με την οποία συνδέονται όχι μόνο επειδή γεννήθηκαν σε αυτήν- και φέρνοντας την Αναγέννηση της Φυλής τους η οποία είχε περιέλθει ανά καιρούς σε παρακμή λόγω δράσης κατασταλτικών και υποταγμένων παραγόντων (προγόνων των δημοκρατών) οι οποίοι τιμωρήθηκαν αναλόγως.
Επίσης η ίδια η Πολιτεία (όχι δημοκρατία) των Αθηνών που επικαλούνται πολλοί δεν είχε φιλελεύθερο ούτε αντιρατσιστικό πνεύμα αλλά είχε σαφέστατες Φυλετικές Δομές που μπορούσαν να αποδώσουν άσχετα αν απέτυχε εν τέλει λόγω του γενικότερου πλαισίου <<δημοκρατία>>. Το δεύτερο βέβαια ότι όλα τα μεγαλεία έγιναν με την δημοκρατία είναι καθαρά δημαγωγικό καθώς από την αρχαιότητα ακόμη μεγάλοι σοφοί όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και πολλοί άλλοι ήταν αντιδημοκράτες όπως και σύγχρονοι μεγάλοι μελετητές, ποιητές καθώς και φιλόσοφοι που κινούνταν στο ίδιο Πνεύμα αντιδημοκρατικότητας ήδη από τον 19 αιώνα μέχρι σήμερα. Εξάλλου τον δήθεν παγκόσμιο ‘’πολιτισμό’’ , ο οποίος έχει υποβαθμίσει και καταστρέψει τους γηγενείς πολιτισμούς μη σεβόμενος την διαφορετικότητα τους, δημιούργησε το πασμιοποιημένο δημοκρατικό καθεστώς των Σιωνιστών, οι οποίοι, κινώντας τις μαριονέτες τους, με τις επεμβάσεις τους στις διαφορες διαφωνούσες με το πρόγραμμά τους χώρες τις εκδημοκράτισαν εν τέλει με τις κεφαλές …ουρανίου σκοτώνοντας και ξανασκοτώνοντας ανθρώπους αλλά σε καμιά περίπτωση τις Ιδέες, ειδικά στην Ευρώπη της αθάνατης Βιοθεωρίας.
Όποιος μαθητής καταφέρει (μετά από τόσες φορές επανάληψης της άγαρμπης αυτής προπαγάνδας) και σκεφτεί πραγματικά αυτά που του πλασάρουν και με κάποιο τρόπο πει την διαφωνία του υπάρχουν άμεσες επιπτώσεις από τους δασκάλους και τους γονείς , όντας και αυτοί εκπαιδευμένοι δημοκράτες από μικρή ηλικία, αντιδρούν σπασμωδικά για την μη ‘’έλλειψη δημοκρατικής αντίληψης’’ για το παιδί που ενδέχεται να το οδηγήσει άμεσα στον δρόμο του Φασισμού /Εθνικοσοσιαλισμού/Εθνικισμού ο οποίος όντας ανώτερος σε όλες τις προεκτάσεις του από αυτήν, φοβίζει τις παρακμιακές υπάρξεις των υποταγμένων. Αυτή η αντίδραση του συστήματος της φαύλης δημοκρατίας δημιουργεί στρατιές από πολίτες-ρομπότ οι οποίοι αποτελούν περισσότερο μάζα παρά οργανωμένη Κοινότητα. Αυτοί θα εξελιχθούν σε βορά της κομματοκρατίας αφού έχοντας έλλειψη παιδείας και της συνεπαγόμενης κριτικής σκέψης, καθώς και Φιλοσοφίας για την Ζωή, ζώντας δηλαδή χωρίς Σκοπό και Λόγο, εξελίσσονται σε υλιστικά όντα τα οποία προσκολλούνται σε αυτήν και τις διάφορες προεκτάσεις της από την αριστερά ως την δεξιά και τα άκρα αυτών.
Έτσι οι ανενεργοί μαζάνθρωποι κάθε 4 χρόνια, με βάση την υπέρτατη ρουσφετολογία και τις υποσχέσεις των κομματοκρατών, οι οποίοι τάζουν όπως λέει η λαϊκή ρήση: <<λαγούς με πετραχήλια>>, κατεβαίνουν στις κάλπες και ψηφίζουν μόνο γιατί έτσι τους προστάζει το σύστημα ώστε να επιδείξουν ότι είναι ενεργοί πολίτες. Αδιαφορώντας όμως για κάθε Πραγματική Επανάσταση , αφού αυτή θα έφερνε κάθε άλλο παρά δημοκρατικό αποτέλεσμα άρα δίκαια διστάζουν όντας λοβοτομημένοι, χωρίς όμως να καλυτερεύουν οι συνθήκες ζωής ειδικά της Εργατικής, Αγροτικής και Μεσαίας τάξης οι οποίες σφυροκοπούνται από τους κεφαλαιοκράτες. Αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν πατρίδα και ούτε ιδεολογία αλλά είναι άκρατοι δημοκράτες αφού επί δημοκρατικού καθεστώτος έφτασαν εκεί που έφτασαν ειδικά μετά την ‘’νίκη’’ των υλιστικών μαρξιστικών και φιλελεύθερων ορδών. Αυτή είναι η σύγχρονη εκπαίδευση ρομπότ και τα αποτελέσματά της.
Επίσης μια δεύτερη παράμετρος είναι το κατά πόσο υπάρχει ελευθερία μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας. Ακούγεται συχνά ότι μόνο στην δημοκρατία υπάρχει ελευθερία και ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ολοκληρωτικές προεκτάσεις του …κακού (ένα πράγμα σαν τα παραμύθια που διαβάζαμε μικροί με τους καλούς και τους κακούς). Από μόνη της η παραπάνω πρόταση αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει αφού όποιος, ακόμη και αν παραθέσει επιχειρήματα, μιλήσει ή γράψει κατά της δημοκρατίας ή των διάφορων δογμάτων αυτής (πχ περί του μύθου του ‘’ολοκαυτώματος ‘’ ή του ‘’πατριωτικού ‘’’ και ‘’εθνικιστικού’’ ...αγώνα των, με λίρες αγγλίες και με την ευλογία των Γιαχβέ κινούμενων, αντιστασιακών) μπορεί να καταδικαστεί ακόμη και σε φυλάκιση, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης στις οποίες είναι έντονη η Εθνικοσοσιαλιστική και Φασιστική κίνηση όπως παραδείγματος χάρη στις... Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία καθώς και στις Ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες διαθέτουν αξιομνημόνευτη δύναμη όσον αφορά την Ε/Σ και Φασιστική Κίνηση, πράγμα που ισχύει σε κάποιο μικρότερο βαθμό και στην χώρα μας.
Επίσης η μάζα που είναι επιρρεπής, λόγω έλλειψης παιδείας όπως προειπώθηκε, στο να επηρεάζεται από όλες τις παραφυάδες τους συστήματος και ειδικότερα από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης,τα οποία προβάλλουν ή διαφημίζουν αρκετά όλες τις δημοκρατικές κομματικές κινήσεις από τους φιλελεύθερους ‘’πατριώτες’’ και …’’εθνικιστές’’της δεξιάς μέχρι τους ‘’αντικαπιταλιστές’’ και ‘’αντισυστημικούς’’ αριστεριστές οι οποιοι δεν είναι τίποτα άλλο από το απότοκο της Γαλλικής(;) ‘’Επανάστασης’’. Έτσι η μάζα έχει μια γκάμα από κόμματα, χωρίς καμιά είδους ιδεολογία, να ψηφίσει από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά είτε λόγω συμφερόντων είτε διότι τους τάζουν πύργους από χρυσάφι είτε λόγω κούφιων λόγων με πολλές υποσχέσεις και καθόλου λύσεις. Το θέμα που προκύπτει είναι ότι ο λαός εν τέλει διαμοιράζεται σε οπαδούς, όπως στις ποδοσφαιρικές ομάδες που δεν είναι τυχαίο ότι οι σύνδεσμοι φιλάθλων μέσα στα πλαίσια δημοκρατίας είναι ανεπτυγμένοι σε αυτές, οι οποίοι λίγο νοιάζονται για το κοινό Πεπρωμένο της Φυλετικής Κοινότητας και πολύ περισσότερο για την ανάπτυξη του Εθνικού Πολιτισμού και για την διαφύλαξη αξιών όπως η Αλληλεγγύη, ο Αγώνας και η Τιμή.
Άρα με λίγα λόγια δεν υπολογίζεται το κατά πόσο αυτό που θα υπάρξει ως αποτέλεσμα από διάφορες διεργασίες θα είναι καλό για όλους και με σταθερά ερείσματα αλλά αρκεί το συγκεκριμένο να είναι καλό έστω παροδικά και εφήμερα για την κυρίως μάζα των ψηφοφόρων , με λίγα λόγια ο καθένας για την πάρτη του και όπου βγάλει. Είδαμε που έχει βγάλει αυτό το σύστημα τόσα χρόνια που πέρασαν. Δεν φταίνε μόνο οι βουλευτές ούτε οι λάθος χειρισμοί ούτε οι ανεγκέφαλοι ψηφοφόροι μιας συγκεκριμένης παράταξης ούτε επειδή η δημοκρατία δεν είναι άμεση και …‘’πατριωτική‘’ ούτε εμείς οι Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές που δήθεν την σαμποτάρουμε (λες και χρειάζεται) αλλά ή ίδια η δημοκρατία ως δημοκρατία που είναι η χειρότερη Τυραννία κατά των Πλάτωνα γιατί η μάζα χωρίς να έχει την κατάλληλη παιδεία, έχοντας δεχτεί τόνους χωρίς ίχνος λογικής και ουσιαστικής σκέψης προπαγάνδας, ψηφίζει και αποφασίζει είτε άμεσα είτε έμμεσα για τις τύχες μια Ολόκληρης Φυλετικής Κοινότητας και των Μελλοντικών Γενεών. Και όχι αυτό δεν λύνεται με παρέμβαση του παρηκμασμένου στρατού ούτε λύθηκε και ποτέ αλλά ενισχύθηκε, ειδικά από το 1967-1974 επί χούντας των δεξιών και εθνικοφρόνων συνταγματαρχών ούτε λύνεται με μια ανοργάνωτη ‘’επανάσταση’’ με κατσαρολικά και μούντζες όπως πιστεύουν οι ακροδεξιοί και οι διάφοροι άλλοι δημοκράτες ούτε βέβαια με απολίτικη στάση νεοφιλελευθέρων που απαξιώνουν δογματικά κάθε Ιδεολογία ούτε με τις εξαγγελίες για κάθαρση και για καταστρεπτική υλιστική ζωή και ισότητα όλων από την μεριά των μαρξιστών.
Η Επανάσταση δεν έχει σχέση με ψήφιση καινούριων κομμάτων, με διοικήσεις παλιών και νέων εκμεταλλευτών και κατευθυνόμενων-κινούμενων από την κεφαλαιοκρατία με δήθεν φιλεργατικό ή πατριωτικό προσανατολισμό, ούτε έχει να κάνει με καταστάσεις του παρελθόντος γιατί διαβαθμίζεται στις νυν κοινωνικές συνθήκες. Η Επανάσταση λοιπόν πρέπει να στηριχθεί στους μαυροφορεμένους αγωνιστές με τα μελανοπορφυρά λάβαρα. Οι βάσεις για κάτι τέτοιο πρέπει να δημιουργηθούν σε κάθε περιοχή με πολλή υπομονή και βέβαια ποιότητα μακριά από κομματοσκυλίες και νομιμοφροσύνες δια της αποδοχής του σημερινού καθεστώτος. Γιατί ο Εθνικοσοσιαλισμός, ο Φασισμός και ο Εθνικισμός αποτελούν την πραγματική Επανάσταση καθώς κάθε επαναστατική δράση γίνεται μόνο από τους αντιδημοκράτες και τους πιστούς στην Μάχη, στο Ατσάλι, στην Παράδοση, στην Ιστορία, στον Ρομαντισμό, στο Αίμα και στην Μεταφυσική ύπαρξη και Σκοπό της Φυλής και όχι στην εβραιοσαπίλα και την παρακμή της δημοκρατίας που αποτελεί την κοινωνική και πολιτική απάτη του Αιώνα, αυτή και οι φορείς της, στους Πιστούς εν τέλει του Σκοπού της Αδιαίρετης και Ενιαίας Φυλετικής Κοινότητας.
http://corinthos15.blogspot.com/2012/05/h.html
http://polemosgenel.blogspot.com/2012/05/h.html
Όποιος μαθητής καταφέρει (μετά από τόσες φορές επανάληψης της άγαρμπης αυτής προπαγάνδας) και σκεφτεί πραγματικά αυτά που του πλασάρουν και με κάποιο τρόπο πει την διαφωνία του υπάρχουν άμεσες επιπτώσεις από τους δασκάλους και τους γονείς , όντας και αυτοί εκπαιδευμένοι δημοκράτες από μικρή ηλικία, αντιδρούν σπασμωδικά για την μη ‘’έλλειψη δημοκρατικής αντίληψης’’ για το παιδί που ενδέχεται να το οδηγήσει άμεσα στον δρόμο του Φασισμού /Εθνικοσοσιαλισμού/Εθνικισμού ο οποίος όντας ανώτερος σε όλες τις προεκτάσεις του από αυτήν, φοβίζει τις παρακμιακές υπάρξεις των υποταγμένων. Αυτή η αντίδραση του συστήματος της φαύλης δημοκρατίας δημιουργεί στρατιές από πολίτες-ρομπότ οι οποίοι αποτελούν περισσότερο μάζα παρά οργανωμένη Κοινότητα. Αυτοί θα εξελιχθούν σε βορά της κομματοκρατίας αφού έχοντας έλλειψη παιδείας και της συνεπαγόμενης κριτικής σκέψης, καθώς και Φιλοσοφίας για την Ζωή, ζώντας δηλαδή χωρίς Σκοπό και Λόγο, εξελίσσονται σε υλιστικά όντα τα οποία προσκολλούνται σε αυτήν και τις διάφορες προεκτάσεις της από την αριστερά ως την δεξιά και τα άκρα αυτών.
Έτσι οι ανενεργοί μαζάνθρωποι κάθε 4 χρόνια, με βάση την υπέρτατη ρουσφετολογία και τις υποσχέσεις των κομματοκρατών, οι οποίοι τάζουν όπως λέει η λαϊκή ρήση: <<λαγούς με πετραχήλια>>, κατεβαίνουν στις κάλπες και ψηφίζουν μόνο γιατί έτσι τους προστάζει το σύστημα ώστε να επιδείξουν ότι είναι ενεργοί πολίτες. Αδιαφορώντας όμως για κάθε Πραγματική Επανάσταση , αφού αυτή θα έφερνε κάθε άλλο παρά δημοκρατικό αποτέλεσμα άρα δίκαια διστάζουν όντας λοβοτομημένοι, χωρίς όμως να καλυτερεύουν οι συνθήκες ζωής ειδικά της Εργατικής, Αγροτικής και Μεσαίας τάξης οι οποίες σφυροκοπούνται από τους κεφαλαιοκράτες. Αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν πατρίδα και ούτε ιδεολογία αλλά είναι άκρατοι δημοκράτες αφού επί δημοκρατικού καθεστώτος έφτασαν εκεί που έφτασαν ειδικά μετά την ‘’νίκη’’ των υλιστικών μαρξιστικών και φιλελεύθερων ορδών. Αυτή είναι η σύγχρονη εκπαίδευση ρομπότ και τα αποτελέσματά της.
Επίσης μια δεύτερη παράμετρος είναι το κατά πόσο υπάρχει ελευθερία μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας. Ακούγεται συχνά ότι μόνο στην δημοκρατία υπάρχει ελευθερία και ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ολοκληρωτικές προεκτάσεις του …κακού (ένα πράγμα σαν τα παραμύθια που διαβάζαμε μικροί με τους καλούς και τους κακούς). Από μόνη της η παραπάνω πρόταση αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει αφού όποιος, ακόμη και αν παραθέσει επιχειρήματα, μιλήσει ή γράψει κατά της δημοκρατίας ή των διάφορων δογμάτων αυτής (πχ περί του μύθου του ‘’ολοκαυτώματος ‘’ ή του ‘’πατριωτικού ‘’’ και ‘’εθνικιστικού’’ ...αγώνα των, με λίρες αγγλίες και με την ευλογία των Γιαχβέ κινούμενων, αντιστασιακών) μπορεί να καταδικαστεί ακόμη και σε φυλάκιση, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης στις οποίες είναι έντονη η Εθνικοσοσιαλιστική και Φασιστική κίνηση όπως παραδείγματος χάρη στις... Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία καθώς και στις Ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες διαθέτουν αξιομνημόνευτη δύναμη όσον αφορά την Ε/Σ και Φασιστική Κίνηση, πράγμα που ισχύει σε κάποιο μικρότερο βαθμό και στην χώρα μας.
Επίσης η μάζα που είναι επιρρεπής, λόγω έλλειψης παιδείας όπως προειπώθηκε, στο να επηρεάζεται από όλες τις παραφυάδες τους συστήματος και ειδικότερα από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης,τα οποία προβάλλουν ή διαφημίζουν αρκετά όλες τις δημοκρατικές κομματικές κινήσεις από τους φιλελεύθερους ‘’πατριώτες’’ και …’’εθνικιστές’’της δεξιάς μέχρι τους ‘’αντικαπιταλιστές’’ και ‘’αντισυστημικούς’’ αριστεριστές οι οποιοι δεν είναι τίποτα άλλο από το απότοκο της Γαλλικής(;) ‘’Επανάστασης’’. Έτσι η μάζα έχει μια γκάμα από κόμματα, χωρίς καμιά είδους ιδεολογία, να ψηφίσει από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά είτε λόγω συμφερόντων είτε διότι τους τάζουν πύργους από χρυσάφι είτε λόγω κούφιων λόγων με πολλές υποσχέσεις και καθόλου λύσεις. Το θέμα που προκύπτει είναι ότι ο λαός εν τέλει διαμοιράζεται σε οπαδούς, όπως στις ποδοσφαιρικές ομάδες που δεν είναι τυχαίο ότι οι σύνδεσμοι φιλάθλων μέσα στα πλαίσια δημοκρατίας είναι ανεπτυγμένοι σε αυτές, οι οποίοι λίγο νοιάζονται για το κοινό Πεπρωμένο της Φυλετικής Κοινότητας και πολύ περισσότερο για την ανάπτυξη του Εθνικού Πολιτισμού και για την διαφύλαξη αξιών όπως η Αλληλεγγύη, ο Αγώνας και η Τιμή.
Άρα με λίγα λόγια δεν υπολογίζεται το κατά πόσο αυτό που θα υπάρξει ως αποτέλεσμα από διάφορες διεργασίες θα είναι καλό για όλους και με σταθερά ερείσματα αλλά αρκεί το συγκεκριμένο να είναι καλό έστω παροδικά και εφήμερα για την κυρίως μάζα των ψηφοφόρων , με λίγα λόγια ο καθένας για την πάρτη του και όπου βγάλει. Είδαμε που έχει βγάλει αυτό το σύστημα τόσα χρόνια που πέρασαν. Δεν φταίνε μόνο οι βουλευτές ούτε οι λάθος χειρισμοί ούτε οι ανεγκέφαλοι ψηφοφόροι μιας συγκεκριμένης παράταξης ούτε επειδή η δημοκρατία δεν είναι άμεση και …‘’πατριωτική‘’ ούτε εμείς οι Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές που δήθεν την σαμποτάρουμε (λες και χρειάζεται) αλλά ή ίδια η δημοκρατία ως δημοκρατία που είναι η χειρότερη Τυραννία κατά των Πλάτωνα γιατί η μάζα χωρίς να έχει την κατάλληλη παιδεία, έχοντας δεχτεί τόνους χωρίς ίχνος λογικής και ουσιαστικής σκέψης προπαγάνδας, ψηφίζει και αποφασίζει είτε άμεσα είτε έμμεσα για τις τύχες μια Ολόκληρης Φυλετικής Κοινότητας και των Μελλοντικών Γενεών. Και όχι αυτό δεν λύνεται με παρέμβαση του παρηκμασμένου στρατού ούτε λύθηκε και ποτέ αλλά ενισχύθηκε, ειδικά από το 1967-1974 επί χούντας των δεξιών και εθνικοφρόνων συνταγματαρχών ούτε λύνεται με μια ανοργάνωτη ‘’επανάσταση’’ με κατσαρολικά και μούντζες όπως πιστεύουν οι ακροδεξιοί και οι διάφοροι άλλοι δημοκράτες ούτε βέβαια με απολίτικη στάση νεοφιλελευθέρων που απαξιώνουν δογματικά κάθε Ιδεολογία ούτε με τις εξαγγελίες για κάθαρση και για καταστρεπτική υλιστική ζωή και ισότητα όλων από την μεριά των μαρξιστών.
Η Επανάσταση δεν έχει σχέση με ψήφιση καινούριων κομμάτων, με διοικήσεις παλιών και νέων εκμεταλλευτών και κατευθυνόμενων-κινούμενων από την κεφαλαιοκρατία με δήθεν φιλεργατικό ή πατριωτικό προσανατολισμό, ούτε έχει να κάνει με καταστάσεις του παρελθόντος γιατί διαβαθμίζεται στις νυν κοινωνικές συνθήκες. Η Επανάσταση λοιπόν πρέπει να στηριχθεί στους μαυροφορεμένους αγωνιστές με τα μελανοπορφυρά λάβαρα. Οι βάσεις για κάτι τέτοιο πρέπει να δημιουργηθούν σε κάθε περιοχή με πολλή υπομονή και βέβαια ποιότητα μακριά από κομματοσκυλίες και νομιμοφροσύνες δια της αποδοχής του σημερινού καθεστώτος. Γιατί ο Εθνικοσοσιαλισμός, ο Φασισμός και ο Εθνικισμός αποτελούν την πραγματική Επανάσταση καθώς κάθε επαναστατική δράση γίνεται μόνο από τους αντιδημοκράτες και τους πιστούς στην Μάχη, στο Ατσάλι, στην Παράδοση, στην Ιστορία, στον Ρομαντισμό, στο Αίμα και στην Μεταφυσική ύπαρξη και Σκοπό της Φυλής και όχι στην εβραιοσαπίλα και την παρακμή της δημοκρατίας που αποτελεί την κοινωνική και πολιτική απάτη του Αιώνα, αυτή και οι φορείς της, στους Πιστούς εν τέλει του Σκοπού της Αδιαίρετης και Ενιαίας Φυλετικής Κοινότητας.
http://corinthos15.blogspot.com/2012/05/h.html
http://polemosgenel.blogspot.com/2012/05/h.html
Η ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ReplyDeleteΚατ’ αρχήν λοιπόν, η σημερινή Ελβετία αποτελείται από 20 καντόνια και 6 «ημικαντόνια», διαφορετικής έκτασης πληθυσμού και οικονομικής δομής μεταξύ τους (με 3.000 κοινότητες). Το κάθε ένα από τα 26 καντόνια και ημικαντόνια έχει το δικό του Σύνταγμα, τα δικά του Δικαστήρια, τη δική του Κυβέρνηση, το δικό του Κοινοβούλιο και τη δική του Αστυνομία. Η πολύπλοκη αυτή δομή έχει σαν αποτέλεσμα την ύπαρξη διαφορετικών νόμων, οι οποίοι συνήθως εξισορροπούνται μεταξύ τους, έτσι ώστε να λειτουργεί το σύστημα στο σύνολο του - περισσότερο μετά από συμφωνίες των καντονιών και λιγότερο με τη βοήθεια ομοσπονδιακών νομοθετημάτων.
Το βασικότερο χαρακτηριστικό της άμεσης δημοκρατίας της χώρας είναι τα συχνά (αρκετές φορές εντός του ίδιου έτους) δημοψηφίσματα, τα οποία αφορούν νόμους και νομοσχέδια – σε επίπεδο κοινοτήτων, επίσης τον προϋπολογισμό (έσοδα και έξοδα). Κατά τη διάρκεια ενός «δημοψηφιστικού» σαββατοκύριακου, αποφασίζεται συχνά για περισσότερα από δέκα διαφορετικά θέματα, τα οποία συμπεριλαμβάνουν «ερωτήματα» της ομοσπονδίας, των καντονιών και των κοινοτήτων.
Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα, όπως επίσης το Σύνταγμα των καντονιών, καθορίζει επακριβώς το είδος των νόμων, καθώς επίσης των υπολοίπων αποφάσεων (νομοσχεδίων κλπ), οι οποίοι (οποίες) υπάγονται υποχρεωτικά σε δημοψηφίσματα. Για όλους τους εναπομένοντες νόμους ή αλλαγές νόμων, για αυτούς δηλαδή που δεν υπάγονται σε δημοψηφίσματα, είναι δυνατόν, εντός τριών μηνών από την ψήφιση τους εκ μέρους του εκάστοτε Κοινοβουλίου, να απαιτηθεί από τους Πολίτες η διενέργεια δημοψηφίσματος – υπό την προϋπόθεση να συγκεντρωθούν 50.000 υπογραφές, μεταξύ αυτών που έχουν το εκλογικό δικαίωμα. Ίσως οφείλουμε να σημειώσομε εδώ ότι, στην Ελβετία επιτρέπεται η ταχυδρομική ψήφος (υποθέτουμε σύντομα και η ηλεκτρονική), έτσι ώστε να διευκολύνονται οι Πολίτες στην εξάσκηση των εκλογικών τους δικαιωμάτων.
Το ίδιο ισχύει και για τις αποφάσεις των καντονιών ή των κοινοτήτων – όπου όμως ο αριθμός των απαιτουμένων υπογραφών είναι ανάλογα μικρότερος. Στις πολύ μικρές κοινότητες δεν υπάρχει «κοινοβούλιο», οπότε οι εκλογείς συζητούν και αποφασίζουν κατά τη διάρκεια των «κοινοτικών συγκεντρώσεων», οι οποίες λαμβάνουν χώρα πολλές φορές εντός του ιδίου έτους.
Επειδή, μέσα σε μία άμεση δημοκρατία, οι νόμοι, οι οποίοι ψηφίζονται από το Κοινοβούλιο, μπορούν να καταργηθούν με τη βοήθεια της συλλογής υπογραφών εναντίον τους, οπότε ακολουθεί δημοψήφισμα, γίνεται εκ των πρότερων προσπάθεια, πριν ακόμη δηλαδή ψηφιστούν, να εξασφαλισθεί η συμφωνία της πλειοψηφίας των εκλογέων – με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετοί συμβιβασμοί, έτσι ώστε να λαμβάνονται υπ’ όψιν τα συμφέροντα όλων.
Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση, πριν ακόμη συντάξει τους νόμους, διενεργεί έρευνες μεταξύ όλων των κομμάτων, των κοινωνικών ομάδων, των εμπορικών συνδέσμων, των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των θρησκευτικών συλλόγων κλπ, έτσι ώστε να σφυγμομετρήσει την κοινή γνώμη. Επειδή λοιπόν σε μία άμεση δημοκρατία οι νόμοι ελέγχονται από όλους τους Πολίτες, το κοινό συμφέρον ευρίσκεται σε πρώτη θέση - ενώ η «συντεχνιακή» ικανοποίηση των πολιτικών κομμάτων ή άλλων ομάδων μεταξύ τους, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Συνεχίζοντας, με τη συγκέντρωση 100.000 υπογραφών από το εκλογικό σώμα, μπορεί να απαιτηθεί η αλλαγή του Συντάγματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο – σε επίπεδο καντονιών, οι απαιτούμενες υπογραφές είναι λιγότερες. Σε σχέση δε με κάθε πρωτοβουλία των Πολιτών είναι υποχρεωτικά τα δημοψηφίσματα, ακόμη και αν διαφωνεί η κυβέρνηση ή το κοινοβούλιο. Εν τούτοις, το κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αντιπροτείνει κάτι άλλο στους Πολίτες, για το οποίο είναι τότε υποχρεωμένοι να ψηφίσουν.
ReplyDeleteΣε αντίθεση τώρα με τα απλά νομοθετήματα, η αλλαγή του Συντάγματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο απαιτεί, εκτός από την πλειοψηφία των εκλογέων, επίσης την πλειοψηφία των καντονιών – κάτι που πρακτικά έχει αποδειχθεί μεγαλύτερο εμπόδιο. Το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο τώρα αποτελείται από δύο μέρη:
(α) Από το Εθνικό Συμβούλιο (τη μεγάλη Βουλή), στο οποίο εκπροσωπούνται όλοι οι Πολίτες ισότιμα. Ο αριθμός των εδρών του έχει περιορισθεί στις 200, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει ένας βουλευτής ανά 35.000 εκλογείς. Κάθε καντόνι αποτελεί έναν εκλογικό τομέα και εκλέγει έναν τουλάχιστο εκπρόσωπο – ενώ η εκλογική θητεία ανέρχεται σε τέσσερα έτη.
(β) Από το Τοπικό Συμβούλιο (τη μικρή Βουλή), στο οποίο εκπροσωπούνται όλα τα καντόνια – όπου το κάθε ένα στέλνει δύο εκπροσώπους, ενώ τα «ημικαντόνια» από έναν. Τα μέλη του τοπικού συμβουλίου εκλέγονται με το Δίκαιο των καντονιών, ενώ η θητεία τους μπορεί (χωρίς όμως να είναι υποχρεωτικό) να είναι η ίδια με αυτήν του Εθνικού Συμβουλίου.
Το «αξίωμα» του βουλευτή στην Ελβετία δεν θεωρείται ως κύρια απασχόληση – οπότε οι αμοιβές που λαμβάνουν οι βουλευτές είναι ελάχιστες, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται στο επάγγελμα τους, για να συντηρηθούν. Παρά το ότι λοιπόν οι απαιτήσεις των κοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων είναι πολύ μεγάλες, οπότε οι βουλευτές είναι αναγκασμένοι να δαπανούν πολλές ώρες, οι Ελβετοί δεν θέλουν να υιοθετήσουν ένα «επαγγελματικό κοινοβούλιο» - θεωρώντας πολύ σωστά ότι έτσι, χωρίς να είναι επαγγελματικό δηλαδή, λειτουργεί περισσότερο προς όφελος των Πολιτών.
Τα μέλη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν εκλέγονται από τους Πολίτες, αλλά από το Κοινοβούλιο – τόσο από το Εθνικό, όσο και από το Τοπικό, κατά τη διάρκεια μίας κοινής συνεδρίασης τους. Τα επτά μέλη της κυβέρνησης (δύο από το κόμμα των ελευθέρων δημοκρατών, δύο από το χριστιανοδημοκρατικό, δύο από το σοσιαλιστικό και ένα από το SVP), το κάθε ένα εκ των οποίων διοικεί κάποιο υπουργείο, σχηματίζουν μία «συναδελφική Αρχή» (η διακομματική «συναίνεση» είναι εκ των πραγμάτων δεδομένη), η οποία λαμβάνει όλες τις σημαντικές κυβερνητικές αποφάσεις, κατά τη διάρκεια των εβδομαδιαίων συναντήσεων της.
Ο Πρόεδρος (πρωθυπουργός) της κυβέρνησης εκλέγεται κάθε χρόνο όπου, με βάση άγραφους κανόνες, όλα τα μέλη της εκάστοτε κυβέρνησης ασκούν την εξουσία του Προέδρου, ο ένας μετά τον άλλον (rotation principle). Ο εκάστοτε Πρόεδρος διευθύνει τις συνεδριάσεις της κυβέρνησης, ίσος μεταξύ ίσων, ενώ αντιπροσωπεύει τη χώρα σε επίσημες δραστηριότητες, είναι υπεύθυνος για την καθιερωμένη ομιλία του νέου έτους κλπ. Όμως, δεν υποδέχεται μόνο αυτός τους ξένους εκπροσώπους άλλων κυβερνήσεων, αλλά όλη η κυβέρνηση μαζί.
Τα κοινοβούλια των καντονιών αποτελούνται από ένα σώμα (μεγάλη βουλή), ενώ διαθέτουν 100-200 βουλευτές, οι οποίοι εκλέγουν την κυβέρνηση του καντονιού, όπως συμβαίνει με την ομοσπονδιακή. Τέλος, ένα μέρος των 3.000 κοινοτήτων της Ελβετίας ειδικά οι πόλεις, διαθέτουν ένα κοινοτικό κοινοβούλιο - συνήθως με λιγότερους από 50 βουλευτές.
pagratios@web.de