Δημόσια πρόσκληση για εκτεταμένη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας απηύθηνε από το Βερολίνο ο Βρετανός υπουργός άμυνας Philip Hammond στις 2 Μαΐου. Ο Hammond φιλοξενήθηκε από τη γερμανική επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων και ο τίτλος της ομιλίας έφερε τίτλο ''Κοινή Ασφάλεια: Μετασχηματίζοντας την άμυνα για να αντιμετωπιστεί το μέλλον''.Αν η γερμανική απάντηση είναι καταφατική, θα πρέπει να μιλάμε για μια νέα εποχή στην Ευρωπαϊκή Άμυνα. Παραδοσιακά ανταγωνιστές, Λονδίνο και Βερολίνο διατηρούν τα απαραίτητα στοιχεία που μπορούν να ενισχύσουν την παρουσία της Ευρώπης παγκοσμίως: ισχυρή πολιτική φωνή και παρουσία στους διεθνείς οργανισμούς, προηγμένες στρατιωτικές δυνάμεις και οικονομική ευρωστεία - ακόμη και εν μέσω της τρέχουσας, δεινής οικονομικής κρίσης. Αν συμπεριληφθεί στο δίπολο η Γαλλία, θα υπάρξει τρόπον τινά αναβίωση της Entente, με το Βερολίνο να παίρνει τη θέση της Μόσχας -ένα πρωτόγνωρο δεδομένο στα ευρωπαϊκά χρονικά. Τραγική ειρωνεία: η Entente συνέτριψε τη Γερμανία το 1918.
Το μήνυμα του Hammond είναι καθαρό: Μην περιορίζεστε στην Ευρώπη. Πραγματικά, η μεταψυχροπολεμική εποχή και η επέκταση της Ε.Ε. στην Ανατολή έχει περιορίσει εντυπωσιακά το περιθώριο εμφάνισης εντάσεων στην ήπειρο σε μείζον επίπεδο. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει σε περιφερειακό βαθμό. Τα Βαλκάνια, η Ανατολική Μεσόγειος και ο Καύκασος είναι πάντοτε στον κίνδυνο μιας έκρηξης. Αλλά για το Λονδίνο το θέμα ήταν πάντα ο κόσμος, όχι η Ευρώπη. Οι θάλασσες, οι αποικίες, οι πόροι. Γι' αυτό άλλωστε και σήμερα το ενδιαφέρον -δευτερευόντως το γαλλικό- είναι εξίσου μετατοπισμένο. Η καταπολέμηση της Τρομοκρατίας, το πυρηνικό ιρανικό πρόγραμμα και η Αραβική Άνοιξη είναι κλασσικά παραδείγματα. Η ευρωπαϊκή ασφάλεια συμπίπτει με τη βρετανική πολιτική, σύμφωνα με τον Άγγλο πολιτικό. Το Λονδίνο έχει δίκιο. Η Γερμανία οφείλει να ξεπεράσει το σύνδρομο του Χίτλερ, να αποκτήσει εξωστρέφεια και να επιβραβευτεί. Λέει ο Χάμμοντ: ''Η ευθύνη των Ευρωπαϊκών Εθνών να υπερασπιστούν τους πολίτες τους δεν μπορεί άλλο να εκπληρωθεί από τη στρατηγική της άμυνας στην (ίδια τους) πατρίδα και το ''Οχυρό Ευρώπη''... Η ασφάλεια απαιτεί να μην σταθούμε πίσω και επιτρέψουμε τις απειλές να έρθουν σε εμάς, αλλά να σχεδιάσουμε τη δύναμη να τις συναντήσουμε - όπου στον κόσμο σχηματίζονται''.
Από αμιγή στρατιωτική ματιά, η βρετανική πρόσκληση και η προοπτική του άξονα Βερολίνου - Παρισιού - Λονδίνου δημιουργεί τρομερή ισχύ. Η Γερμανία προσθέτει λειτουργίες μοναδικές για την Ευρώπη, όπως το Eurohawk, και εμπλουτίζει τις αντιπυραυλικές δυνατότητες μέσω του συνδυασμού F-124 / SM-2. Κατά τα άλλα, δυναμώνει τη δύναμη μαχητικών, ιπτάμενων τάνκερ, στρατηγικών μεταφορικών κ.α. Η Γερμανία μπορεί ήδη να έχει πράξει σημαντικά βήματα, ενισχύοντας με βομβαρδιστικά τις επιχειρήσεις στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Λιγοψύχησε στη Λιβύη και θέλει να αποφύγει το Ιράν. Απέναντι σε αυτά, η υποφέρουσα οικονομικώς Αγγλία, προχώρησε και "ελευθέρωσε'' τη Λιβύη... Χώρις τα αεροπλανοφόρα, συνάντησε προβλήματα στην υποστήριξη του αεροπορικού στόλου. Διαβλέπει ακόμη ό, τι η νέα ηγεσία στη Γαλλία φέρει ίσως μεταβολές. Το Βερολίνο είναι ιδανικός φίλος: μια ανεξάντλητη πηγή χρημάτων, που όμως προτιμά τη μαλακή διείσδυση από τις πολεμικές επιχειρήσεις. Ωστόσο, έχει και τη στρατιωτική δύναμη να προκαλέσει δυναμικές αλλαγές ή να ενισχύσει τα αγγλικά (και γαλλικά) συμφέροντα.
Οι Άγγλοι εξακολουθούν να πιστεύουν τις ΗΠΑ ως την τελική ασπίδα της Ευρώπης. Βλέπουν όμως ότι κοιτούν την Νοτιοανατολική και Άπω Ανατολή, αφήνοντας γεωπολιτικό και οικονομικό κενό περιφερειακά (Ευρώπη, Βόρεια Αφρική, ίσως Μέση Ανατολή). Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες οφείλουν να προλάβουν τις αντίπαλες δυνάμεις. Ο νικητής κερδίζει τα οικονομικά ωφέλη. Οι Γερμανοί θα επιστρέψουν στο διεθνές παιχνίδι - με πολύ μεγάλη αξία δίχως τουφεκιά. Παρόλα αυτά, στην προσπάθεια το Λονδίνο να γίνει το επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων ξεχνούν κάτι: βάζουν τη σφραγίδα νέων πελατών των γερμανικών πολεμικών προϊόντων. Οι Βρετανοί διατηρούν ακόμη ισχυρό πελατολόγιο από την εποχή της αποικιοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη ουσιαστική πώληση του μαχητικού EF-2000 έχει γίνει από τα δικά τους χέρια. Μία Γερμανία που έχει κυριαρχήσει στην Ευρώπη, μόνο κέρδη θα είχε σε αυτή την περίπτωση. Είναι δεδομένο ότι η Βρετανία ζητά καλώντας τη Γερμανία να μοιραστεί η πιτά. Το Λονδίνο το έχει κάνει αρκετές φορές όταν διαπίστωνε αδυναμία.
Αλλά οι εταιρίες είναι έτοιμες; Το πρόγραμμα EFA αποτελεί κλασικό παράδειγμα. Το ''ναι'' θα φέρει αυτομάτως κι άλλες μικρότερες χώρες στο συνασπισμό. Θα βοηθήσει όμως την Ευρώπη να αποκτήσει κυρίαρχη άμυνα; Θα βοηθήσει αποκλειστικά τις τρεις χώρες; Αποτελεί μία ακόμη κίνηση των ΗΠΑ -με τις οποίες διατηρούν ειδική σχέση οι Βρετανοί- να χειραγωγήσουν πάλι την Ευρώπη; Οι εξελίξεις θα δείξουν. Μακάρι η βρετανική πρωτοβουλία να βοηθήσει τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και φυσικά τα ελληνικά.
http://www.fox2magazine.net/
No comments :
Post a Comment