Μια ταινία που γυρίστηκε από τον περιφερειακό συντονιστή του κόμματος ВМРО της Βάρνας, τον Κωνσταντίν Κωνσταντίνοφ, τον Αύγουστο του 2005 σε ολόκληρη τη Μακεδονία του Αιγαίου, δείχνει ότι υπάρχει μια ξεχασμένη βουλγαρική μειονότητα 500.000 ατόμων που ζει στη σημερινή Ελλάδα. Η ταινία που φέρει την ονομασία «Είμαστε ένας λαός» γυρίστηκε χωρίς την άδεια των ελληνικών αρχών… Ο Κωνσταντίνοφ με έναν χειριστή περιέτρεξε στις μεγαλύτερες βουλγαρικές πόλεις της Μακεδονίας του Αιγαίου–Φλώρινα, Κιλκίς, Έδεσσα κλπ (Лерин, Кукуш, Воден) στις οποίες σήμερα ζουν Βούλγαροι και είναι ξεχασμένοι, στην Ελλάδα, από το βουλγαρικό κράτος μετά το 1944. Μετά από 60 χρόνια αφομοίωσης, η ταινία δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να υπάρχουν. Αποδεικνύει ότι παρά τη βία, την ταπείνωση, εξακολουθούν να θυμούνται τις αυτόχθονες ρίζες τους.
Το φίλμ «Είμαστε ένας λαός» αποτελεί μια προσπάθεια του VMRO να υπενθυμίσει σήμερα, στους Βουλγάρους στη Βουλγαρία, ότι υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, που ακόμη θυμούνται την πατρίδα. Το υλικό γυρίστηκε επί 5 ημέρες και ένα μεγάλο μέρος του έχει ενταχθεί στην ταινία των 40 λεπτών. Μερικές από τις συναντήσεις μας με τους Βουλγάρους της ελληνικής Μακεδονίας δεν εμφανίζονται λόγω παράκλησής τους και του φόβου για την ασφάλειά τους.
Μιλούν άπταιστα τα καθαρά βουλγαρικά
Οι ιστορίες των ανθρώπων αυτών είναι σπαραξικάρδιες! Στην ταινία παρουσιάζονται περισσότερο οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι δεν έχουν να χάσουν τίποτε.
Οι νεότεροι φοβούνται, αν όχι για τη ζωή τους, για το μέλλον τους. Οι άνθρωποι εκεί αποφεύγουν να μιλούν βουλγαρικά μπροστά σε ξένους. Αν και μιλάνε άπταιστα όταν υπάρχει ένας Έλληνας ή ξένος αμέσως τα γυρίζουν στα ελληνικά. Μιλούν τα καθαρά βουλγαρικά, που είναι απαλλαγμένα από βρώμικες και ξένες λέξεις, που έχουμε εμείς εδώ οι ‘ανώτεροι’ Βούλγαροι. Οι περισσότεροι Βούλγαροι (της Βουλγαρίας) αγνοούν την ύπαρξη αυτών των ανθρώπων και τα προβλήματα τους, πιστεύουν ότι δεν είναι δυνατό σε ένα μέλος της ΕΕ που είναι εδώ και 25 χρόνια, να υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που ταπεινώνεται και καταπιέζεται. Μόνο στη θέα ενός βουλγαρικού βιβλίου κάνει τους πιο ηλικιωμένους να κλαίνε, ακόμη και αυτοί που έχουν προκατάληψη. Παίρνουν το βιβλίο και το βάζουν κάτω από τα ρούχα τους ή στην αγκαλιά τους. Και αυτό συμβαίνει τώρα!!
Που είναι οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Που είναι, τώρα, οι δήθεν γενναίες και ανιδιοτελείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία; Που είναι οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Που είναι τα θεσμικά όργανα; Για το δικαστήριο του Στρασβούργου είναι περιττό να μιλήσουμε. Η Ελλάδα πληρώνει τα πρόστιμα που της επιβάλλονται και στη συνέχεια το δικαστήριο κινεί νομικές διαδικασίες κατά των προσφυγόντων, οι οποίοι πεθαίνουν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Κανείς από το βουλγαρικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για αυτούς τους Βουλγάρους.
Δύο είναι οι βουλγαρικές οργανώσεις στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο οργανώσεις των Βουλγάρων. Μια υπέρ της Βουλγαρίας και η άλλη είναι μακεντονέστα. Στην μακεντονέστα οργάνωση οι Σκοπιανοί αποστέλλουν χρήματα, υλικά κλπ. Την βουλγαρική οργάνωση κανείς δεν την βοηθά! Ακόμη και ο Βούλγαρος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη αρνήθηκε να δεχθεί αυτούς τους ανθρώπους και να τους ακούσει. Αρνήθηκε οποιαδήποτε βοήθεια με τις λέξεις ότι «αναμένει κύρωση της Συνθήκης για την ένταξη στην ΕΕ και δεν έχουμε την πολυτέλεια να δούμε την Ελλάδα εξαγριωμένη». Αυτό ο άνθρωπος είναι Βούλγαρος και τον βάλανε πρόξενο της Βουλγαρίας στη Θεσσαλονίκη!
Η ταινία είναι μόνο η αρχή
Η ταινία «Εϊμαστε ένας λαός» είναι μόνον η αρχή μιας ευρύτερης γνωστοποίησης του θέματος. Η ΕΜΕΟ/ ВМРО πάντοτε ενδιαφέρεται για τους Βουλγάρους στη Μακεδονία του Αιγαίου και προσπαθεί πάντοτε να βοηθήσει όσο μπορεί. Τους επόμενους μήνες θα προσπαθήσουμε να εντείνουμε την προσοχή μας σε αυτούς τους εγκαταλελειμμένους Βούλγαρους. Μετά την ένταξη της Βουλγαρίας στην Ε.Ε, το βουλγαρικό κόμμα ВМРО θα εντείνει τις προσπάθειές του για την προστασία των Βουλγάρων αυτών. Δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για τους Βουλγάρους διπλωμάτες να συμμετάσχουν σε αυτές τις προσπάθειες. Δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες για τους Έλληνες και τις αστυνομικές αρχές για όλα αυτά. Επειδή ο χρόνος εξαντλείται. Εκείνοι που παραμένουν θυμούνται μια άλλη Βουλγαρία, από αυτήν που οι Έλληνες μιλούν. Αυτή που τους εγκατέλειψε και τους ξέχασε.
Παρακάτω παρατίθεται το πρώτο μέρος της ταινίας «είμαστε ένας λαός»
No comments :
Post a Comment