Επίθεση σε Παιδικές Συνειδήσεις: Η διεθνής προπαγάνδα εισβάλλει στα παιδιά μέσα από "παιχνίδια"

Της Αθηνάς Παπαδοπούλου

Σερφάροντας μια μέρα στο google και ψάχνοντας για διαδραστικό υλικό για το μάθημά μου, έπεσα τυχαία στη σελίδα του Virtual School (εικονικό σχολείο), στον τομέα της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Εκεί υπήρχε κάπου ένας σύνδεσμος, που με παρέπεμψε σε ένα διαδραστικό παιχνίδι… Το «Ταξίδι της Φυγής». Κοιτάζοντάς το καλά, με τρόμο συνειδητοποίησα τι ήταν: ένα παιχνίδι για μαθητές, στο οποίο ο χαρακτήρας του παίκτη είναι ένας… πρόσφυγας/μετανάστης!

Μάλιστα, καλά διαβάσατε! Στην περιγραφή του παιχνιδιού στο Virtual School γράφει χαρακτηριστικά: «Ένας πολύ πολύ πρωτότυπος και βιωματικός τρόπος προσέγγισης της μετανάστευσης. Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα μέσα από το διαδραστικό περιβάλλον του παιχνιδιού να βιώσουν συναισθηματικές καταστάσεις, να καταστρώσουν σχέδια δράσης και να εμπλακούν ενεργά στο φαινόμενο της Μετανάστευσης ενώ μπορούν και να αποθηκεύουν το παιχνίδι και να συνεχίσουν την άλλη φορά.»

Φυσικά μπήκα στον πειρασμό να παίξω το «παιχνίδι», για να δω ακριβώς με ποιον τρόπο περνάει το μήνυμά του. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να περάσεις το χαρακτήρα σου από τα σύνορα της χώρας του, διαφεύγοντας όλων των κινδύνων, και να τον φέρεις τελικά σε μια άλλη χώρα, όπου δυσκολεύεται να προσαρμοστεί, να μάθει τη γλώσσα, να βρει δουλειά, και αντιμετωπίζει το ρατσισμό από τους… κακούς νόμιμους πολίτες. Το παιχνίδι παίζεται σε επίπεδα. Για να προχωρήσεις στο επόμενο επίπεδο, πρέπει πρώτον να μείνεις ζωντανός (κάπου εκεί συναντώνται και οι συνήθεις σκηνές βίας - κι ας απευθύνεται σε μικρά παιδιά) και δεύτερον να αποφύγεις τη σύλληψη. Παρουσιάζει καταστάσεις και γεγονότα διαστρεβλωμένα, από την καθαρά «ανθρωπιστική» σκοπιά, παραβλέποντας βεβαίως όλους τους υπόλοιπους παράγοντες της μετανάστευσης.

Η πλύση εγκεφάλου που επιχειρείται στα παιδιά αγγίζει το βαθμό κακουργήματος! Γιατί, βεβαίως, δείχνει την εξαθλίωση και το φόβο των προσφύγων, αλλά πουθενά δε διευκρινίζεται, πως οι περισσότεροι μετανάστες δεν είναι πρόσφυγες! Αντιθέτως, σε ένα από τα επίπεδα, όπου πρέπει να διαχωρίσεις ποιος είναι μετανάστης και ποιος πρόσφυγας, παρουσιάζει τους περισσότερους ως πρόσφυγες με τρόπο αηδιαστικό, καθώς επιχειρεί τεχνηέντως επίκληση στο παιδικό συναίσθημα, παρουσιάζοντας ιστορίες που αντιστοιχούν στο 5% της πραγματικότητας. Αλλά, βέβαια, το 'χουμε μάθει πια το κολπάκι τους... Πρέπει με κάθε τρόπο να χωνέψουμε τον πολυπολιτισμό, να συμπονέσουμε τους "μετανάστες", να νιώσουμε ντροπή, που είμαστε τόσο σκληροί ώστε να θέλουμε την Πατρίδα μας πίσω...

Θεωρώ πως δε χρήζει περεταίρω ανάλυσης, καθώς σας παραθέτω τη διεύθυνση, όπου μπορείτε να το δείτε και να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας: http://www.taxidifygis.org.cy/ Συμβουλή: εφοδιαστείτε με κανένα lexotanil προτού κάνετε το κλικ στο σύνδεσμο. Καλά κουράγια!