20/11/2011

Πως είναι δυνατόν... Η Ιρλανδία στα πρόθυρα διάλυσης. Προσεχώς, Πορτογαλία!

Λοιπόν; Ακόμα πιστεύεις τις μπαρούφες των υποστηρικτών της επιτυχούς εφαρμογής του μνημονίου που, δήθεν, αποδίδει στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία; Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ ότι απαιτούνται νέα διορθωτικά μέτρα, εισπρακτικού χαρακτήρα, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι! Ναι, πολύ καλά άκουσες. 
Η υποδειγματική Ιρλανδία που εφαρμόζει την πολιτική του μνημονίου εδώ και 4 χρόνια, με μεγάλη αυστηρότητα, και έχει πάρει τα εύσημα από την τρόικα, αδυνατεί να μειώσει το πρωτογενές της έλλειμμα. Γιατί άραγε; 
- Μήπως λόγω του σπάταλου και τεράστιου κράτους που χρειάζεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις; 
- Μήπως λόγω της φοροδιαφυγής και της «μαύρης» οικονομίας; 
- Μήπως επειδή οι Ιρλανδοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος, όπως εμείς οι ασυνείδητοι; 
- Μήπως επειδή δεν υπάρχει σύμπνοια των πολιτικών φορέων; 
- Μήπως επειδή το Ιρλανδικό συνδικαλιστικό κίνημα, αντιστέκεται στις μεταρρυθμίσεις;

Αστεία πράγματα. Πραγματικά αστεία! Ο κόσμος το έχει τούμπανο, κι εμείς κρυφό καμάρι. Όλοι οι σοβαροί αναλυτές και οικονομολόγοι γνωρίζουν ότι η κρίση είναι κατά βάση τραπεζική (από εκεί ξεκινάει ο φαύλος κύκλος και όχι από τις υπερχρεωμένες οικονομίες) και μικρή σχέση έχει με όλα αυτά που μας προσάπτουν, τα οποία αναμφισβήτητα έχουν αληθινή βάση, και είμαι από αυτούς που έκαναν και κάνουν πολύ σφοδρή, σε βαθμό εμμονής, κριτική, στην ελληνική νοοτροπία, την ασυδοσία, τη φαύλη δημόσια διοίκηση, τον εκμαυλισμένο συνδικαλισμό, το νεποτισμό, την αναξιοκρατία, την καταναλωτική ηδυπάθεια. Αλλά όλα αυτά δεν είναι ικανά από μόνα τους να αιτιολογήσουν το μέγεθος και την έκταση της κρίσης.

Οι τράπεζες, χρησιμοποιώντας το εργαλείο της μόχλευσης ανεξέλεγκτα (ώστε να ταϊστούν τα αδηφάγα golden boys ή fat cats), δημιούργησαν χρήμα από «κοπανιστό αέρα». Αυτό το χρήμα επενδύθηκε στο στεγαστικό κλάδο, σε καταναλωτικά δάνεια, σε μετοχές, σε αμοιβαία κεφάλαια, σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα και φυσικά, σε κρατικά ομόλογα. Αντί δηλαδή αυτός ο πακτωλός εικονικού χρήματος να επενδυθεί στην πραγματική παραγωγή, επενδύθηκε σε τεράστιες «φούσκες» που ανέμεναν το σκάσιμο τους! Η κραταιά Deutsche Bank παρουσιάζει μόχλευση παραπάνω από αυτή που παρουσίαζε η Lehman Brothers πριν την κατάρρευση της (πάνω από 30 φορές). Η ίδια σηπτική λογική επιδιώκεται να χρησιμοποιηθεί στο ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF).

Ο καταναλωτικός οργασμός όμως κάποτε θα έφτανε στο τέλος του. Τα δάνεια των αδυνάμων, αναπόφευκτα, άρχισαν να διαμαρτύρονται, η ζήτηση να καταβυθίζεται και το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον να γίνεται εξαιρετικά ασταθές και αβέβαιο. Αρχικά κατέρρευσε η αγορά ακινήτων στην Αμερική συμπαρασύροντας τη Lehman brothers και τις τράπεζες τις Ισλανδίας. Οι πρώτες υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης ήρθαν (δείχνοντας αυξημένα αντανακλαστικά, ενώ στις περιπτώσεις της L.B. και των Ισλανδικών τραπεζών δεν είχαν πάρει μυρουδιά, διατηρώντας μέχρι την ύστατη στιγμή τα τριπλά A), και τότε, οι τράπεζες, στα πρόθυρα κατάρρευσης λόγω της απληστίας τους, άρχισαν να εγκαταλείπουν μαζικά τα επισφαλή ομόλογα (ελληνικά, ιρλανδικά, πορτογαλικά και βελγικά) για άλλα ασφαλέστερα (Γερμανικά), εκτοξεύοντας τα spread στα ύψη, ενώ τα Hedge funds κερδοσκοπούσαν ανεξέλεγκτα μεθοδεύοντας αυξομειώσεις στις τιμές ομολόγων και cds (credit default swaps). 

Αναπόφευκτα, και αφού κανένα σοβαρό μέτρο δεν είχε ληφθεί, η κρίση άρχισε να αγγίζει τις μεγάλες οικονομίες (Ισπανία, Ιταλία) και εσχάτως το στενό πυρήνα της ευρωζώνης (Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία). Φυσικά χρειαζόταν ένα προπέτασμα καπνού που θα συγκάλυπτε τις πομπές των τραπεζιτών, το οποίο ενσαρκώθηκε στις συνήθεις δικαιολογίες: σπάταλα, απείθαρχα κράτη, πολιτική αστάθεια, έλλειψη συναίνεσης, αναξιοπιστία, ασύδοτες αυξήσεις μισθών, ψευδή στατιστικά στοιχεία, παραφουσκωμένα δημοσιονομικά ελλείμματα, ελλείμματα ανταγωνιστικότητας κτλ. Η διάβρωση της ευρωζώνης όμως είχε πια ξεκινήσει και τίποτα, εκτός από τη Γερμανία, δε θα μπορούσε να τη σταματήσει.

Ας μη γελιόμαστε. Οι τράπεζες ουσιαστικά είναι χρεοκοπημένες και υποβαστάζονται από τα δεκανίκια των κρατικών προϋπολογισμών και των κεντρικών τραπεζών. Αν δε γίνει μια, ευρείας κλίμακας, αναδιάρθρωση κρατικών δημοσίων χρεών, γενναία ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και αναθέρμανση της πραγματικής παραγωγής, ο πλανήτης οδεύει, είτε προς έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που θα «μηδενίσει το κοντέρ», είτε προς ένα κραχ μεγαλύτερου μεγέθους από αυτό του 1929. Διάλεξε και πάρε. Αυτή τη στιγμή που γράφω, υπάρχουν ψευδείς αξιώσεις (χρήματα που δεν μπορούν ποτέ να εξοφληθούν), αμπαλαρισμένες σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα, της τάξης του μισού τετράκις εκατομμυρίων δολαρίων στον πλανήτη. Σχεδόν το δεκαπλάσιο του παγκόσμιου εισοδήματος!

Πες μου ρε αγόρι/κοπέλα μου, ειλικρινά, γιατί ελπίζεις ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου θα μας οδηγήσει σε ασφαλές και σταθερό περιβάλλον; Πες το σε μένα. Μίλησε μου για τα παιδικά σου χρόνια. 
- Πως είναι δυνατόν να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που επαναλαμβάνουν τα λόγια της κυρίας Λανγκάρντ για εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή των μέτρων, όταν όλοι, και προπάντων αυτοί που τα συνέλαβαν, γνωρίζουν ότι, πρώτον, είναι ανεφάρμοστα και δεύτερον είναι το λάθος φάρμακο στη λάθος διάγνωση; 
- Πως είναι δυνατό να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που, ενώ η επίσημη στατιστική ανεργία ήδη έχει ξεπεράσει το 17% και αναμένεται να κλείσει στο 21% για το 2011, στο προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2012, προβλέπουν ποσοστό ανεργίας 16.4%; 
- Πως είναι δυνατό να καταπίνεις αμάσητο το παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος (η δύσμοιρη η Ιταλία έχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, σε πρωτογενές επίπεδο, μικρό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, κι όμως οδεύει ολοταχώς προς στάση πληρωμών), όταν, ακόμα και αν αυτό επιτευχθεί (εντάξει, λέμε και καμιά μ@λ@κί@), θα βασίζεται σε αποστράγγιση των αποταμιεύσεων και σε εκποίηση περιουσιακών στοιχείων; 
- Πως είναι δυνατό να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που μέχρι προχθές ηρνούντο κατηγορηματικά κάθε συζήτηση για αναδιάρθρωση χρέους και τώρα την παρουσιάζουν, άκουσον-άκουσον, σαν νίκη σκληρής διαπραγμάτευσης; 
- Πως είναι δυνατόν να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που ψήφισαν το μνημόνιο επί της αρχής, ώστε, δήθεν, να πάρουμε τα χρήματα, εν συνεχεία το αποκήρυξαν ως καταστροφικό, και τώρα, ω, του θαύματος, υπουργοποιούνται ώστε να εξασφαλίσουν και το δεύτερο μνημόνιο; 
- Πως είναι δυνατό να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που μιλούσαν για κεφαλαιοποίηση του χρέους, περίοδο χάριτος 5 ετών και εξόφληση σε άτοκες ετήσιες δόσεις των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ; Λες και θέλουμε να εξοφλήσουμε καμιά ηλεκτρική κουζίνα (αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν κυβερνητικό θώκο αυτή τη στιγμή που μιλάμε). 
- Πως είναι δυνατό να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, αλλά δε συγκυβερνούν, ενώ θα ψηφίσουν τη νέα δανειακή σύμβαση χωρίς όμως τα μέτρα που θα τη συνοδεύουν; 
- Πως είναι δυνατό να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που πολέμησαν, δήθεν, το μνημόνιο, και τώρα εξαπολύουν μύδρους προς τους «μνημονιακούς», που έθεσαν σε κίνδυνο την έκτη δόση, την αναδιάρθρωση χρέους και το νέο πακέτο διάσωσης; 
- Πως είναι δυνατό να καταπίνεις αμάσητο τον εκβιασμό της εξόδου από το ευρώ, ακόμα και από τον νυν πρωθυπουργό (προσωπικά το βρίσκω απαράδεκτο να χρησιμοποιείται ακόμα και αν έχει ίχνος αληθείας), όταν ο ίδιος ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, παραδέχεται ότι η έξοδος της χώρας θα ήταν καταστροφική για την ευρωζώνη (ασχέτως που αυτή θα καταστραφεί, ούτως ή άλλως, αν δε συμβεί το θαύμα); 
- Πως είναι δυνατό να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που ορίζουν ως ανάπτυξη, τη διαχείριση απορριμμάτων και την κατασκευή οδικών αρτηριών; 
- Πως εμπιστεύεσαι αυτούς που σε έχουν κλωτσήσει από την κορυφή του Empire state building και κάθε 10 ορόφους σε διαβεβαιώνουν ότι οι θυσίες σου πιάνουν τόπο; 

Τόση απελπισία; Τόση που δε μπορείς να διακρίνεις τα οφθαλμοφανή; Σε αντιδιαστολή του περιβόητου: «εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή», παραθέτω το: «Διάβασε, διάβασε, διάβασε!». Και, Αλλάχ φυλάξοι, μακριά από ελληνικό τύπο! Ευχή και κατάρα σου δίνω. Μακριά από ελληνικό τύπο! Εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις, που δυστυχώς πρέπει να τις αναζητήσεις μονάχη/ος σου. Όταν πιστέψεις ότι, δυνητικά, όλοι είναι εχθροί σου, και μόνος τους σκοπός είναι να σε φλομώνουν στο ψέμα, τότε και μόνο τότε έχεις σοβαρές πιθανότητες να προσεγγίσεις την αλήθεια.

ΝικΝικ.
Υγ. Και επιτέλους, σταμάτα να απαντάς σε δημοσκοπήσεις! Μου έχεις σπάσει τα νεύρα. Τουλάχιστον απάντα: δε γνωρίζω/δεν απαντώ! Εμ, μου είσαι αδιάβαστος, εμ, μου έχεις και άποψη! Όχι τίποτα άλλο, εσύ αύριο μεθαύριο θα κληθείς να ψηφίσεις κιόλας! Έξω φτερνών με έχεις κάνει, έξω φτερνών!

No comments :

Post a Comment