Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται πόσο ρηχή είναι η γνώση, το όραμα και ο σχεδιασμός των ανθρώπων που ασχολούνται με την ανάπτυξη της χώρας, όταν οι ειδικοί αυτού του τόπου πίστευαν και δυστυχώς ακόμα πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να επιβιώσει βασιζόμενη στις υπηρεσίες (έτσι γενικό και αόριστο) στον τουρισμό και την υπερπόντια ναυτιλία.
Για περισσότερα από 20 χρόνια μία ολόκληρη γενιά οικονομολόγων πίστευε ότι η χώρα θα πρέπει να ακολουθήσει αυτό το δρόμο για να επιτύχει οικονομική ανάπτυξη, μετατρέποντας την Ελλάδα στο Μαϊάμι της Ευρώπης με τα τεράστια εμπορικά κέντρα που θα προσέλκυαν τους τουρίστες από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Θα γινόμασταν τα γκαρσόνια πολυτελείας της Ευρώπης όπως κάποιοι το έβλεπαν.
Και μετά ήρθαν οι ολυμπιακοί αγώνες που μετέτρεψαν την Show Business και τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό στο κινητήριο μηχανισμό της μετά δραχμής εποχής οικονομικής μας ανάπτυξης. Όλοι πίστευαν σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο ότι οι αγώνες και ο πολιτισμός όπως εμείς τουλάχιστον τον βλέπαμε θα φέρει το πολυπόθητο χρήμα στην χώρα και ως δια μαγείας θα πετύχουμε ραγδαία οικονομική ανάπτυξη. Στην προσέγγιση αυτή ήρθε να προστεθεί και η περίφημη μαζική οικιστική ανάπτυξη της ελληνικής παραθαλάσσιας επαρχίας η οποία κάποιοι εκτιμούσαν ότι θα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη της.
Ακολούθησαν τα όνειρα για την πράσινη ανάπτυξη όπου σύμφωνα με το νέο μοντέλο η χώρα θα αναπτυχθεί οικονομικά μέσα από την εξοικονόμηση και την παραγωγή ενέργειας με μέσα φιλικά προς το περιβάλλον. Το αρνητικό σε αυτή την επιλογή είναι ότι δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό τα συστήματα αυτά είναι... εισαγόμενα και μόνο μερικά τμήματα από αυτά κατασκευάζονταν στην Ελλάδα. Φυσικά κανείς δεν το σκέφτηκε αυτό, αφού ζούμε σε μία παγκοσμιοποιήμενη οικονομία και αυτό που προέχει πάνω από όλα είναι η ομαλή λειτουργία του συνόλου και όχι της μονάδας.
Και έρχονται οι βόρειοι γείτονες μας για να μας δείξουν το αυτονόητο, το απλό, το εφικτό αυτό που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε εδώ και δεκαετίες και δεν μπορούμε τελικά.
Ποια όμως είναι η βουλγαρική συνταγή για αυτή την διαφαινόμενη επιτυχία Απλά πράγματα, φορολογία για όλους φυσικά και νομικά πρόσωπα μόνον 10%, εξαιρετικό μακροοικονομικό περιβάλλον, ευρωπαϊκά Κεφάλαια, αειφόρος ανάπτυξη με συνεχείς επενδύσεις, εργασιακή ειρήνη, ηγεσία με ρεαλιστικά και όχι ιδεοληπτικά όνειρα άλλων εποχών. Όσον αφορά την Ελλάδα εμείς πριν από 10 χρόνια ξεκίνησαμε την προσπάθεια ίδρυσης και κατασκευής του τεχνολογικού πάρκου Τεχνόπολης Ακρόπολις συνολικής έκτασης 108.000 τετραγωνικών μέτρων στο οποίο θα συμμετείχαν 126 εταιρειών πληροφορικής και υψηλής τεχνολογίας. Το εγχείρημα όμως δεν απέδωσε διότι όπως και άλλα αναπτυξιακά προγράμματα έχει κολλήσει σε περιβαντολογικούς λόγους.
ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ: ΠΥΛΗ ΙΑΣΩΝΟΣ
No comments :
Post a Comment