Στέγη Ωνάση & παγκοσμιοποίηση - "Αφεντικά και δούλοι γίναν' αντίφα ούλοι!"

«Το να αποδυναμώνεις έναν λαό από τον πολιτισμό του, ισοδυναμεί με το να τον απογυμνώσεις από τις πρώτες του ύλες ή την αυτονομία του» (Μπερνάρ Κασέν)

Είναι γνωστές οι αντιπαραθέσεις που προέκυψαν ανάμεσα στο Ίδρυμα και τους κληρονόμους του Αριστοτέλη Ωνάση αλλά και οι σφοδρές διαφωνίες ανάμεσα στα σημαντικότερα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Οι τελευταίες οδήγησαν στην αποχώρηση, μετά το 2005, των διαδόχων των αρχικών μελών του, Γιάννη Ιωαννίδη και Γιώργου Ζαμπέλα. Σταδιακά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όσοι διαφωνούσαν με τις απόψεις του Αντώνη Παπαδημητρίου, απομακρύνθηκαν από το Διοικητικό Συμβούλιο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι, πλέον σε αυτό, δεν συμμετέχει ούτε καν το τελευταίο μέλος της δυναστείας Ωνάση, η Αθηνά, με τη δικαιολογία ότι δεν μιλά καλά ελληνικά.

Εν καιρώ, το «Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης», πέρα των άλλων δραστηριοτήτων του, θα προχωρήσει στην ίδρυση πολιτιστικού ιδρύματος, τη γνωστή σε όλους μας Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση ή ευρύτερα γνωστή ως Στέγη Ωνάση. Αυτή θα ανοίξει τις πύλες της για να υποδεχθεί το κοινό τον Δεκέμβριο του 2010. Η λειτουργία της, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία το Μέγαρο Μουσικής (πάλαι ποτέ κυρίαρχο και μονοπωλιακό ίδρυμα στον χώρο του πολιτισμού, που είχε ιδρύσει ο Χρήστος Λαμπράκης) βρισκόταν σε μια φθίνουσα πορεία, του επέτρεψε να καλύψει το κενό το οποίο δημιουργήθηκε και να καταστεί κυρίαρχο στον χώρο του πολιτισμού.

Εκτελεστικός Δ/ντής της Στέγης είναι μέχρι και σήμερα ο Χρήστος Ι. Καρράς, της γνωστής οικογενείας, η οποία δραστηριοποιείτο σε οινοπαραγωγικές και τουριστικές επιχειρήσεις. Ο Χρήστος Καρράς, γεννημένος στο Λονδίνο το 1962, σπούδασε στο Κέμπριτζ και στη Σορβόννη. Όσο λειτουργούσε η οικογενειακή επιχείρηση κρασιών, υπήρξε Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου του Ελληνικού Οίνου με Πρόεδρο τον Γιάννη Μπουτάρη. Όταν αργότερα η οικογένεια θα αποσυρθεί από τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες, θα δραστηριοποιηθεί στον χώρο του πολιτισμού, αρχικά στο Ίδρυμα Θεοχαράκη και από το 2009 στη Στέγη Ωνάση.

Τον Οκτώβριο του 2014, σε μία συνέντευξη στην Καθημερινή και συγκεκριμένα στην Κατερίνα Μπακογιάννη, ανάμεσα στα άλλα, στην ερώτηση εάν υπάρχει ελληνικότητα στην τέχνη την εποχή της παγκοσμιοποίησης απαντά: ναι, με την έννοια ότι οι άνθρωποι που μεγάλωσαν και δημιουργούν εδώ αντλούν στοιχεία από τον χώρο αλλά σίγουρα δεν έχει την έννοια που μπορούσε να έχει τον 19ο αιώνα ή στις αρχές του 20ου, όταν η Ελλάδα, όπως και άλλα νέα κράτη-έθνη, έψαχνε να δημιουργήσει μια ταυτότητα.[1]

Ο Χρήστος Καρράς έχει τον πρώτο και κύριο λόγο στο πρόγραμμα και τις εκδηλώσεις της Στέγης. Και εάν η αντίληψή του για την ελληνικότητα αντιμετωπίζεται ως ιδέες που αναπτύσσονται απλά σε κάποιο εδαφικό χώρο, κατανοούμε και την προσέγγιση που έχει το Ίδρυμα στις εκδηλώσεις που διοργανώνει και τη σχέση τους με αυτό τον πολιτισμό.

Ας δούμε κάποιες από αυτές: https://ardin-rixi.gr/archives/225896