Ασυνόδευτα παιδιά στη Μόρια

Στο ΚΥΤ της Μόριας όπως στα υπόλοιπα νησιά του Αν. Αιγαίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της UNHCR (UN Refugee Agency) φιλοξενούνται σήμερα περισσότερα από 1.600 ανήλικα ασυνόδευτα παιδιά, μουσουλμάνοι χωρίς εκπαίδευση και στο σύνολό τους κυρίως αγόρια!

Σε κάθε πολιτισμένο και νοήμονα γονέα, γεννιούνται τρία καίρια ερωτήματα:

• Πρώτον, πως αυτά τα μικρά παιδιά 10, 12, 14, ή και 16 χρονών, βρήκαν τόσα πολλά χρήματα (περισσότερα από 3.000 ευρώ το καθένα) για να πληρώσουν σε αυτό το μακρύ ταξίδι τους διακινητές τους;
• Δεύτερον, με ποιες γνώσεις ή ποιες οδηγίες καθοδηγούμενα και προστατευόμενα από ποιους, έφτασαν από τα πέρατα της Γής (Αφγανιστάν , Πακιστάν, Υποσαχάρια Αφρική κλπ ) αποκλειστικά στη χώρα μας;
• Τρίτον, πως δικαιολογείτε το γεγονός ότι, αυτά τα παιδιά ενώ φιλοξενούνται σε μία ξένη γι αυτούς χώρα, φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι φοβισμένα και συνεσταλμένα, αντίθετα παρατηρούμε ότι, είναι εκπαιδευμένα να επιβιώνουν και να ζουν με κακουχίες και το βασικότερο, είναι πλήρως ενημερωμένα για τα δικαιώματα τους και εγείρουν πολλαπλές απαιτήσεις.

Για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα έρχονται στο μυαλό τρείς εκδοχές:

• Πρώτη εκδοχή, πιθανών ένα μέρος από αυτά τα παιδιά κάποιοι επιτήδειοι να τα απήγαγαν για κάποιο σκοπό, και σήμερα απεγνωσμένα να τα ψάχνουν οι γονείς τους.
• Δεύτερη εκδοχή, ένα άλλο ποσοστό και πάλι από τα ίδια παιδιά να τα χρηματοδότησαν και τα έστειλαν οι ίδιοι οι γονείς τους, ίσως για να τα προστατεύσουν, ερώτημα με τόσους κινδύνους μικρά παιδιά να πάνε που και με ποιο σκεπτικό;
• Τρίτη εκδοχή, ίσως κάποιοι φανατικοί μουσουλμάνοι (Ταλμπάν, Αλ Κάιντα, ISIS κλπ), κάποια παιδιά να τα στρατολόγησαν (παιδομάζωμα), να τα εκπαίδευσαν, και ως φανατικοί ισλαμιστές να τα προωθήσουν στην Ευρώπη για να υλοποιήσουν κάποιο δικό τους σχέδιο.

Ας δούμε τώρα τις λύσεις:

Στη πρώτη εκδοχή, γιατί εμείς υποτίθεται οι πολιτισμένοι που κατανοούμε την αγωνία των γονέων τους, δεν τα βάζουμε σε ένα αεροπλάνο και με ευθύνη της UNHCR να τα στείλουμε κατ ευθείαν στα σπίτια τους χωρίς παραπέρα διαδικασίες;
Στη δεύτερη εκδοχή, γιατί δεν επικαλούμαστε τη Διεθνή Νομιμότητα και τα παιδιά αυτά να οδηγηθούν άμεσα και πάλι στη χώρα τους, οι δε γονείς τους με διεθνές ένταλμα να υποστούν τις συνέπειες του νόμου «περί έκθεσης ανήλικων σε κίνδυνο» ή ότι άλλο προβλέπεται περί αυτού.
Στη Τρίτη εκδοχή, γιατί αυτά τα παιδιά ως «εν δυνάμει σπόρος τρομοκρατών» δεν απομονώνονται και χωρίς καθυστέρηση να επιστρέφονται άμεσα στη χώρα τους;

Από τη μέχρι τώρα διαχείριση των ασυνόδευτων ανήλικων παιδιών συνάγεται ένα συμπέρασμα, ή όλοι οι εμπλεκόμενοι με το θέμα είναι αδαείς περί των κινδύνων ή μπροστά στο χρήμα και τις πολιτικές σκοπιμότητες έχασαν κάθε στοιχείο ηθικής και ανθρωπισμού. Όποια και αν είναι η ετυμηγορία μας, εκείνο που πρυτανεύει είναι ότι με την υφιστάμενη διαχείριση γινόμαστε ελκυστικοί στους κάθε λογής κατατρεγμένους, εξυπηρετούμε τα σχέδια των διακινητών, εξασφαλίζουμε εργασία και χρηματοδότηση στις ΜΚΟ και τη FRONTEX, αποδεχόμαστε τη μειωμένη εθνική κυριαρχία και τέλος υποθηκεύουμε τη κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια των παιδιών μας.

Υ/Γ: Προσοχή, απαιτείται ιδιαίτερη μεταχείριση για τα παιδιά που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές.

Λευτέρης Παπαϊωάννου, Υποστράτηγος (ε.α) Σύμβουλος Διαχείρισης Κινδύνων και Κρίσεων.