30/10/2019

Πάνω από 80 δημόσια ερευνητικά κέντρα, λειτουργούν με κρατική χρηματοδότηση...

Στη χώρα μας έχουν ιδρυθεί και λειτουργούν με κρατική χρηματοδότηση πάνω από 80 δημόσια ερευνητικά κέντρα, στα οποία απασχολούνται χιλιάδες ερευνητές. Ταυτόχρονα, έρευνα γίνεται και σε όλα σχεδόν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας από καθηγητές και φοιτητές όλων των σχολών και όλων των ειδικοτήτων. Τα προγράμματα αυτά επίσης χρηματοδοτούνται από το κράτος. Όμως, ποτέ δεν έχει γίνει μια σοβαρή αξιολόγηση όλων αυτών των χρηματοδοτούμενων από το Δημόσιο ερευνητικών προγραμμάτων, προκειμένου να μάθουμε εάν προέκυψε κάποτε κάποιο ''προϊόν'' από όλα αυτά τα ''εργαστήρια'' - ακαδημαϊκά ή μη. Προσωπικά, πιστεύω ότι η δουλειά που γίνεται στα περισσότερα τουλάχιστον ερευνητικά κέντρα έχει συνήθως θεωρητικό ενδιαφέρον για τους ίδιους τους ερευνητές, των οποίων το ''έργο'' καταλήγει συνήθως στη δημοσίευση κάποιων επιστημονικών ανακοινώσεων που θα ''στολίσουν'' κάποια βιογραφικά. Η κοινωνία, η παραγωγή, η βιομηχανία και -τελικά- η οικονομία μας δεν έχει δει κάτι χειροπιαστό όλα αυτά τα χρόνια, το οποίο να δικαιολογεί τη δημόσια επένδυση που έχει γίνει επί πολλές δεκαετίες.

Οδηγός σε όλη αυτή τη δραστηριότητα είναι στη χώρα μας η ΓΓΕΤ (Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας. Μια τυπική υπηρεσία του Δημοσίου που δεν έχει σχέση ή έστω επαφή με την παραγωγή και την οικονομία. Δημόσιοι υπάλληλοι που ''χτυπάνε κάρτα'' κάθε πρωί, χωρίς να τους απασχολεί το ουσιαστικό αποτέλεσμα από τα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το ελληνικό Δημόσιο. Αντίθετα, οι Ισραηλινοί χρηματοδότησαν κυρίως ιδιωτικές ερευνητικές πρωτοβουλίες, οι οποίες στόχευαν στην ανάπτυξη τεχνολογικών προϊόντων νέας γενιάς, με απώτερο σκοπό την παραγωγή εξελιγμένων συστημάτων και την εμπορική εκμετάλλευσή τους. Εάν θέλουμε να μπούμε σοβαρά σε αυτό το ''παιχνίδι'', πρέπει να αλλάξουμε ερευνητική πολιτική. Πρέπει να αποφασίσουμε προς τα πού θέλουμε να πάμε και να θέσουμε τους στόχους εκείνους, τους οποίους ως κράτος (και όχι μόνο) θα χρηματοδοτούμε συστηματικά, σε συνεργασία με την παραγωγή προϊόντων και όχι με τη δημοσίευση κάποιων θεωρητικών επιστημονικών ανακοινώσεων. Οι Αμερικανοί λένε ότι στις 10.000 τέτοιες δημοσιεύσεις μπορεί να υπάρχει -ενδεχομένως!- μία και μόνο μία ανακοίνωση εφαρμόσιμου αποτελέσματος στην παραγωγή. Αυτό τα λέει όλα.

Οι υπάλληλοι των ερευνητικών κέντρων και των ακαδημαϊκών εργαστηρίων στην Ελλάδα λειτουργούν ως τυπικοί μισθωτοί του Δημοσίου, που δεν βλέπουν προς την παραγωγή και την οικονομία. Και αυτό μας κοστίζει πολλά δισ. ετησίως, χωρίς κάποια σημαντικά αποτελέσματα.

Σ.Π., διδάκτωρ Engineering Science Πανεπιστημίου Οξφόρδης, γεν. δ/ντής εταιρείας επιχειρησιακών ερευνών

ΥΓ.: Σημειώνω τους τίτλους και την επαγγελματική ιδιότητά μου για να συστηθώ και όχι για να προβληθώ. Σας ευχαριστώ.

No comments :

Post a Comment