Ο ανώτατος άρχων είναι ευνουχισμένος από το Σύνταγμα και δεν μπορεί να ασκήσει πολιτική ή να παρέμβει στην κεντρική πολιτική σκηνή για να αλλάξει κάτι ή να επιβάλει την πολιτική του θέση. Μπορεί, όμως, να κάνει δύο πράγματα: Είτε να μη λέει μεγαλοστομικές αερολογίες. Είτε να παραιτηθεί αρνούμενος να γίνεται συνένοχος σε εθνικά εγκλήματα. Ο σημερινός πρόεδρος, δυστυχώς για τη χώρα, καταναλώνει μεγάλες ποσότητες από το πρώτο και δεν έχει το ηθικό ανάστημα για το δεύτερο. Το αποτέλεσμα είναι επιζήμιο για την Ελλάδα.
Πρώτον γιατί αυτά που λέει δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και γίνεται ασόβαρος στα μάτια Ελλήνων και ξένων πολιτών και αξιωματούχων.
Και δεύτερον, γιατί με τη διαρκή ανοχή και αποδοχή του στο ξεπούλημα των ελληνικών δικαιωμάτων σε επίπεδο εθνικής κυριαρχίας και στη διαρκή υποχωρητικότητα έναντι εξωτερικών απειλών, γίνεται όχι απλώς συνένοχος. Γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για τους ασυνείδητους και άλλοθι για τους πολiτικούς εγκληματίες.
Χτες, ανήμερα των Φώτων, ο Πρόεδρος εκφώνησε λόγο από τη Σύρο, αντάξιο ενός Κανάρη, ενός Ρήγα και ενός Περικλή… Και ο αγέρας του Αιγαίου πήρε τα λόγια του και τα σκόρπισε εκεί που ανήκουν. Στους 5 ανέμους! Την ώρα που η Τουρκία έχει εκδώσει NAVTEX, εγκλωβίζοντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, δηλαδή εισβάλλοντας παράνομα μέσα στην ελληνική ΑΟΖ για σεισμογραφικές έρευνες, οι ελληνικές υπηρεσίες κοιμούνται και ένα 24ωρο μετά την τουρκική πρόκληση δεν έχουν εκδώσει ανακοίνωση αντίρρησης και εναντίωσης, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το χαρτί να χρησιμοποιήσει η Άγκυρα την ελληνική σιωπή σαν αποδοχή και εγκατάλειψη εθνικής κυριαρχίας! Γιατί επί χρόνια η Τουρκία εκδίδει NAVTEX και δεσμεύει εναέριους χώρους τις Παρασκευές; Γιατί ξέρει ότι οι ελληνικές δημοσιοϋπαλληλικές υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για την παρακολούθηση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της χώρας, τις Παρασκευές το κλείνουν το μαγαζί και επανέρχονται στη δουλειά κανονικά μετά το Σαββατοκύριακο! Και τρέχουν εκ των υστέρων να μπαλώσουν στο ΝΑΤΟ και τους διεθνείς οργανισμούς τα αποτελέσματα της επιπολαιότητάς τους. Το έχουμε ζήσει επί χρόνια στις εφημερίδες!
Επ' αυτού, δηλαδή επί της τουρκικής επιθετικότητας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είναι αμφίβολο αν ήξερε για την πολύ σοβαρή τουρκική κίνηση, μας είπε το αμίμητο: Πως «όσο είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε ειρηνικά, άλλο τόσο είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε τη βάση της ειρηνικής συνύπαρξης με το Διεθνές Δίκαιο, και αν χρειαστεί να την …επιβάλλουμε»! Να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ την ειρηνική συνύπαρξη με το Διεθνές Δίκαιο! Να αρχίσουμε να πετάμε τόμους του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο και στα κεφάλια των Τούρκων, μπας και μπει καμιά σελίδα του και έχουμε ειρήνη! Και συνέχισε ο Πρόεδρος την επίθεσή του εναντίον του Κακού, προειδοποιώντας (!) ότι «ξέρουμε και να το υπερασπιζόμαστε και να το επιβάλουμε το Διεθνές Δίκαιο, πολλώ μάλλον όταν σήμερα έχουμε τη συμπαράσταση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς κοινότητος προς αυτή την κατεύθυνση»!
Ίσως κάποιος πρέπει να πει του Προέδρου ότι κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου τα Ίμια είναι αμφισβητούμενα από την Τουρκία και δεν τολμάει να ανέβει επάνω ούτε Έλληνας ψαράς, ενώ οι κυβερνήσεις- και αυτή- δεν μπορούν να επιβάλουν όχι το διεθνές δίκαιο, αλλά ούτε την εθνική κυριαρχία!
Ομοίως, καμιά κυβέρνηση ούτε κι αυτή- τολμάει να επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά ύδατα, που είναι δικαίωμα της χώρας κατά το διεθνές δίκαιο, αλλά ούτε και να κάνει έρευνες για πετρέλαιο και αέριο στην ΑΟΖ της, που δεν τολμάει καν να οριοθετήσει!
Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Διεθνής κοινότητα όχι απλώς δεν στηρίζουν την Ελλάδα στα δικαιώματά της κατά το Διεθνές Δίκαιο, αλλά, αντίθετα, ανέχονται ευνοϊκά τη διαρκή τουρκική προκλητικότητα, όταν δεν την εξοπλίζουν κι όλας, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ρωσία.
Και για να το κάνει ακόμα πιο λιανό σε εχθρούς και φίλους ο Πρόεδρος με την ευκαιρία των Θεοφανίων, έστειλε μήνυμα σε ΟΛΟΥΣ τους γείτονες ότι «είμαστε εδώ να ζήσουμε από κοινού ειρηνικά. Και σ αυτό εμείς οι Έλληνες είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι, υπό συνθήκες αρραγούς ενότητας, γιατί έχουμε πλήρη συνείδηση το τι μας στοίχισε στο παρελθόν η διχόνοια και ο διχασμός»!!
Να μας συμπαθά ο Πρόεδρος, αλλά εδώ η ανοχή μας στα φληναφήματά του τελειώνει. Γιατί η χώρα ζει τα τελευταία λίγα χρόνια τη μεγαλύτερη διχόνοια από εποχής χούντας, με αποκλειστικό υπεύθυνο την κυβέρνηση, που σπέρνει όχι απλώς συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων, αλλά καλλιεργεί ένα καθημερινό κλίμα εμφύλιου σε όλα τα επίπεδα. Άλλοτε για να διχάσει προκειμένου να εισπράξει τις ψήφους από ένα κομμάτι των διχασμένων. Και άλλοτε γιατί πιστεύει ακράδαντα στο διχασμό σαν συστατικό της καθημερινότητας. Στα πλαίσια ενός τυφλού ιδεολογικού προσανατολισμού, που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της ελληνικής μικροαστικής κοινωνίας. Ακόμα και η ενότητα του πάνω από 70% των Ελλήνων που αντιτίθενται στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών βάλλεται από την κυβέρνηση και τα αμόρφωτα ή τυφλά παπαγαλάκια της, με βρισιές για φασίστες και εθνικιστές και με σαμποτάζ κάθε κίνησης που πολεμάει το συριζο-σκοπιανό έκτρωμα.
Και ποια είναι η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας απέναντι σ αυτή την προσβολή της ενότητας του λαού, αλλά και απέναντι στην απεμπόληση δικαιωμάτων της χώρας και απέναντι στην παράδοση δικαιώματος διεκδικήσεων σε ένα άλλο κράτος, τα Σκόπια;
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να νουθετήσει την κυβέρνηση όταν η κυβέρνηση χωρίζει τους Έλληνες σε αντιμαχόμενες παρατάξεις κατά τα γούστα της, πετώντας λάσπη σε όσους δεν συμφωνούν μαζί της; Όχι στο μακεδονικό μόνο. Σε όλα τα θέματα.
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν η κυβέρνηση διαλύει ή απαξιώνει τη Δικαιοσύνη και τη χρησιμοποιεί σαν όργανο των δικών της διχαστικών πολιτικών;
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος όταν η κυβέρνηση ψηφίζει νόμους, που αντίκεινται στο Σύνταγμα και καταργούν την εθνική κυριαρχία ακόμα και σε επίπεδο ισχύος της κοινοβουλευτικής εξουσίας, όπως στη παραχώρηση της κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια και στην απόλυτη ισχύ του υπουργού Οικονομικών να δρα ακόμα και χωρίς την πρότερη γνώμη του κοινοβουλίου;
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν η κυβέρνηση αποφασίζει ερήμην της αντιπολίτευσης για μείζονα εθνικά θέματα, όπως είναι το μακεδονικό, το αλβανικό, το κυπριακό, το θέμα της βορειοηπειρωτικής μειονότητας, τις σχέσεις με το Ισραήλ, τους Παλαιστίνιους, την Αίγυπτο, το Ιράν, τη Ρωσία, την Κίνα;
Δεν ξέρει ο Πρόεδρος ότι παγίως η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα αποφασίζονται μεν από τις κυβερνήσεις, αλλά ποτέ χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και σχεδόν πάντα με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης; Και τι κάνει επ’ αυτού; Χαζεύει μια κυβέρνηση μειοψηφίας που αποφασίζει γράφοντας την πλειοψηφία στα παλιά της τα παπούτσια;
Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι απλός θεατής στα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος της χώρας και του λαού. Με την ανοχή του και την αποχή του είναι συνένοχος. Και είναι συνένοχος και με την υποστήριξή που επιδεικνύει στην εμφυλιοπολεμική και αντιπατριωτική νοοτροπία της κυβέρνησης. Σε όλα τα επίπεδα. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, αν και στήριξε κάθε έκτρωμα αυτής της κυβέρνησης σε αντισυνταγματικούς νόμους και υποχωρητικότητα, με αποκορύφωμα τη συμφωνία των Πρεσπών, μπορεί να προσφέρει ακόμα πολλά στη χώρα. Παραιτούμενος. Θα απαλλάξει έτσι τη χώρα από ένα κακό υπόδειγμα για τους πολίτες που θέλουν να ζουν με το κεφάλι ψηλά. Και, ίσως έτσι απαλλάξει τον τόπο και από αυτούς που τον καταστρέφουν ως κυβέρνηση.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
Δυστυχώς στη χώρα, υπάρχει μία διαχρονική τάση «απόδρασης» από τη δυσάρεστη πραγματικότητα που διέπει τα λεγόμενα ελληνοτουρκικά προβλήματα και τις εντάσεις που αναντίρρητα πηγάζουν από τον Τουρκικό Αναθεωρητισμό. Η ανυπαρξία συνεκτικής Εθνικής Στρατηγικής και η παντελής απουσία στρατηγικής κουλτούρας (σημ. πρότυπα αντίληψης και συμπεριφοράς κράτους, πολιτικών και οικονομικών ελίτ, Ενόπλων Δυνάμεων και κοινής γνώμης) επέτρεψαν την καλλιέργεια κάποιων ευφραντικών φαντασιώσεων. Ίσως γιατί «η φαντασίωση μας καθησυχάζει από την ευθύνη της πραγματικότητας», δανειζόμενος μία ρήση του Στέλιου Ράμφου! Καλλιεργήθηκαν από συγκεκριμένους κύκλους, «φαντασιώσεις» για τα θέματα που αφορούσαν την ασφάλεια μας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα προκειμένου να απαλλαγούμε από την πρώτιστη ευθύνη που είχαμε εμείς οι ίδιοι να φροντίσουμε για αυτά! Κάποιοι αφελώς πίστεψαν ότι αρκούσε να είμαστε μέλος της ΕΕ και του ευρώ(!) για να εξασφαλιστούμε απέναντι στην υπαρκτή και εκπεφρασμένη τουρκική απειλή. Είχαμε το όμορφο παραμύθι για τους «καλούς πολιτικούς» που ήθελαν …ειρήνη και τους ανεξέλεγκτους «κακούς Στρατηγούς» που δήθεν λειτουργούσαν αυτόνομα και δημιουργούσαν τις εντάσεις. Οι ίδιοι αλλά και κάποιοι άλλοι φαντασιώνονταν ότι με την «εξημέρωση του θηρίου» με έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό θα ησυχάζαμε ακόμα και όταν έβλεπαν ότι «το Ελσίνκι» πέθαινε. Ούτε τα ωραία λόγια στο ανακοινωθέν της Μαδρίτης το 1997 με το οποίο ο κ. Σημίτης αναγνώρισε θεμιτά ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο (χωρίς να πάρουν πίσω το casus belli), ούτε η διπλωματία των σεισμών και τα ζεϊμπέκικα, ούτε οι κουμπαριές και άλλα ευτράπελα μείωσαν τις εντάσεις και επέλυσαν το πρόβλημα ασφαλείας μας.
Όμως η εντατικοποίηση και η «ποιοτική αναβάθμιση» της τουρκικής επιθετικότητας τόσο σε επίπεδο ρητορικής όσο και σε επίπεδο πρακτικών ενεργειών και προκλήσεων με στρατιωτικά μέσα το τελευταίο χρονικό διάστημα προβληματίζει έντονα. Πήρε αρκετό χρόνο στον πολιτικό κόσμο και στην ελληνική κοινή γνώμη για να γίνει αντιληπτό ότι η διαρκώς αυξανόμενη Τουρκική επιθετικότητα και το κλίμα εντάσεως που καλλιεργείται από την Άγκυρα είναι μία στρατηγική επιλογή για να εξαλειφθεί ο βολικός μύθος της «εσωτερικής κατανάλωσης»! Υπάρχουν αναμφίβολα και διαχρονικές πολιτικές ευθύνες αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη για το σημερινό πρόβλημα ασφαλείας της Χώρας έχει η για μία σχεδόν 4ετία Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Οι σπαραξικάρδιες και παρακλητικές επικλήσεις των διεθνών συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου από Κυβέρνηση και Πρόεδρο της Δημοκρατίας μαζί με τις ατάκες πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων του κ. Κοτζιά από την μία μεριά και οι αστείοι ψευτοβρηχυθμοί και η ρητορική «μαλώνουμε ρε;» του κ. Καμμένου από την άλλη, καταδεικνύουν το αλαλούμ που επικρατεί στον χειρισμό των μειζόνων εθνικών μας ζητημάτων και φυσικά την παραλυτική αμηχανία με τη οποία οι κυβερνώντες παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο.
Η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου εκμεταλλευόμενη μία θετικά αξιοσημείωτη σύγκλιση συμφερόντων με τις ΗΠΑ, τις αδιαμφισβήτητες τριβές που δημιουργήθηκαν μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας και οπωσδήποτε τις τριμερείς και τετραμερείς στρατηγικές συνεργασίες στην ΝΑ Μεσόγειο, δημιουργεί νέα αφηγήματα καλλιεργώντας νέες επικίνδυνες φαντασιώσεις. Κάποιοι μάλιστα προστρέχουν να μας πουν εμμέσως πλην σαφώς ότι οι Αμερικανοί ή/και Ισραηλινοί θα βάλλουν τους Τούρκους στην… θέση τους. Όχι εμείς, αλλά οι …άλλοι! Πόσο αξιοθρήνητο είναι το … «σύνδρομο του Ναβαρίνου»! Η ενδυνάμωση και η διεύρυνση της συνεργασίας με το Ισραήλ με τα συμφέροντα του οποίου υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια σημαντική σύγκλιση είναι ένα θετικό στοιχείο στην «γεωπολιτική εξίσωση ισορροπιών» στην περιοχή μας. Οι τριμερείς και τετραμερείς συνεργασίες μπορεί να καλύπτουν ένα μεγάλο πλέγμα δραστηριοτήτων με επίκεντρο τα ενεργειακά αλλά απέχει πολύ από το να είναι Συμμαχίες και Άξονες όπως κάποιοι αφελώς ή ανοήτως φαντασιώνονται με ότι αυτό σημαίνει για το δίλλημα ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την εκπεφρασμένη Τουρκική απειλή.
Οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται τον τελευταίο καιρό με τις ευλογίες της Κυβέρνησης από την αναμφίβολα επωφελή σημαντική αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, είναι οι πλέον επικίνδυνες καθόσον μπορεί να «αποκοιμίσουν» κρατικούς μηχανισμούς, πολιτικό κόσμο, Ένοπλες Δυνάμεις και κοινωνία. Τα υπονοούμενα ότι οι ΗΠΑ θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε τουρκική επιθετική ενέργεια είναι επιεικώς αστεία. Για την Ουάσιγκτον (αλλά και για την Δύση στο σύνολο της) είναι άλλο ο Ερντογάν και άλλο αυτή καθαυτή η Τουρκία που για κανέναν λόγο δεν πρέπει «να χαθεί». Αρκεί μία ματιά στον χάρτη και γίνεται αντιληπτό γιατί η αξία της Τουρκίας στο «γεωπολιτικό χρηματιστήριο» διατηρείται πάντοτε υψηλά. Ο σεβασμός των Συμμάχων και η εμπιστοσύνη αυτών προς τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά και την απόφαση Τράμπ να αποσύρει τα Αμερικανικά επίλεκτα στρατιωτικά τμήματα από την Συρία, τίθενται πλέον σε αμφισβήτηση, κάτι που εμφατικά επεσήμανε στην επιστολή παραίτησης του ο μέχρι σήμερα εχέφρων Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Στρατηγός ε.α. Ματτίς. Να πούμε σε όσους ζουν στην φαντασιακή μακαριότητα ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ενεργήσουν ως «Προστάτιδες Δυνάμεις» ότι αυτό που θα μπορούσαν σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής να κάνουν, είναι να ζητήσουν… «αυτοσυγκράτηση και επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα». Για τον λόγο αυτό οι αναφορές Καμμένου για δημιουργία πολλών Αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων που θα μας …προστατέψουν από την Τουρκία αποτελούν πολύ απλά αστειότητες καθόσον ξεχνάει ότι και οι δύο χώρες είναι Σύμμαχοι στενά συνεργαζόμενες με τις ΗΠΑ. Αυτό ουδόλως σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι πρώτης προτεραιότητας η συνεχής ενδυνάμωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και οπωσδήποτε η συνέχιση των πολυεπίπεδων επαφών με τους ανθρώπους του Προέδρου Τραμπ.
Σαν τον «μουσαμά του θεσσαλωνικιώτικου Μετρό» για να κρύψουν «το τίποτα» τους, απλώνουν και τον μύθο ότι η Τουρκία …αποδυναμώνεται, καταρρέει οικονομικά και οσονούπω …διαλύεται όταν αυτή ξεπερνάει σε μεγάλο βαθμό τα όποια προβλήματα έχει ενώ αποκαθιστά σταδιακά τις σχέσεις τις με τις ΗΠΑ! Δύο τηλεφωνικές συνομιλίες Τράμπ-Ερντογάν το τελευταίο δεκαήμερο! Μπορεί η Τουρκία του Ερντογάν να μην επιτυγχάνει τους μαξιμαλιστικούς στόχους της αλλά είναι σε θέση να ανατρέπει συμμαχίες (ΗΠΑ-Κούρδοι Συρίας) και να προστατεύει αποτελεσματικά αυτά που θεωρεί ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή. Για υποστήριξη του δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας» προχωράει στην υλοποίηση των εξοπλιστικών της φιλοδοξιών με βάση την δική της τεράστια αμυντική βιομηχανία και είναι αστείο να προσπαθούν κάποιοι με πρώτον απ’ όλους τον κ. Καμμένο να μας πείσουν ότι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι εξασθενημένες και έχουν χάσει την μαχητική τους ικανότητα. Ίσως σε κάποιο βαθμό ναι αλλά διατηρούν ακόμα την δυνατότητα αναλήψεως στρατιωτικών ενεργειών απέναντι στην χώρα μας ενώ οι στις επιχειρήσεις που έγιναν την προηγούμενη διετία στην Συρία γενικώς έδρασαν αποτελεσματικά.
Χωρίς να καλλιεργείται «πολεμικό κλίμα» απέναντι στις επικίνδυνες αυτές φαντασιώσεις προτάσσεται η Αρχή της Αυτοβοήθειας! Αν οι Στρατηγικοί Σύμβουλοι Πρωθυπουργού και του Συγκυβερνήτη του κ. Καμμένου δεν γνωρίζουν τι είναι «Αυτοβοήθεια» ας ανατρέξουν στα βιβλία! Το αμυντικό μας σύστημα χωλαίνει, από την στιγμή που από το 2010 ο αμυντικός Προϋπολογισμός έχει μειωθεί κατά 40% δηλαδή πολύ κάτω από την μείωση του ΑΕΠ με ότι αυτό σημαίνει για την συντήρηση των κυρίων μέσων και την επιχειρησιακή διαθεσιμότητα αυτών. Οι αρνητικές επιδράσεις των περικοπών δεν εξισορροπήθηκαν λόγων λανθασμένων προτεραιοτήτων και αμφίβολης επιχειρησιακής αξίας λύσεις στα οποία όλα είχε πρώτο λόγο ο ίδιος ο κ. Καμμένος. Μειώθηκαν όμως γιατί οι Διοικήσεις και το Προσωπικό των ΕΔ υπερέβαλλαν εαυτούς για να διατηρήσουν όσο υψηλότερα γίνεται την η μαχητική ικανότητα αυτών. Ας κρατήσουμε και αυτό που είπε προσφάτως ο κ. ΑΓΕΕΘΑ εκτός από τις ισοπεδώσεις των βραχονησίδων (κατά φρασεολογία του πολιτικού του προϊστάμενου). «Σε περίπτωση στρατιωτικής αναμέτρησης με την Τουρκία θα είμαστε μόνοι μας». Εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να «βοηθηθούμε».
Θα ήθελα να ρωτήσω όλους αυτούς τους κυβερνητικούς και μη που αναφέρονται συνεχώς στην σημαντική γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μας, ποιο είναι το αποτύπωμα ισχύος μας που συνδέεται με αυτή είτε στα ελληνοτουρκικά, είτε στο «Μακεδονικό» είτε ακόμα και στην προστασία της Ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία που ξεριζώνεται αργά αλλά σταθερά από τα Τίρανα. Κλείνοντας τις σκέψεις αυτές αισθάνομαι υποχρεωμένος μιας και όλοι ομιλούν για Συμμαχίες να θυμίσω την παρακάτω διαπίστωση του Παναγιώτη Κονδύλη που έχει διαχρονική ισχύ: «Καμία προστασία και καμιά συμμαχία δεν διασφαλίζει τελειωτικά όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Η αξία μιας συμμαχίας για μιαν ορισμένη πλευρά καθορίζεται από το ειδικό βάρος της πλευράς αυτής μέσα στο πλαίσιο της συμμαχίας. Ισχυροί σύμμαχοι είναι άχρηστοι σε όποιον δεν διαθέτει ο ίδιος σεβαστό ειδικό βάρος, εφ’ όσον ανάλογα με τούτο εδώ αυξομειώνεται το ενδιαφέρον των ισχυρών. Ίσως να θεωρεί κανείς «απάνθρωπα» και λυπηρά αυτά τα δεδομένα ˙ αν όμως ασκεί εθνική πολιτική αγνοώντας τα, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου τη λύπη για την ηθική κατάπτωση των άλλων θα τη διαδεχθεί ο θρήνος για τις δικές του συμφορές...»
Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Πρώτον γιατί αυτά που λέει δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και γίνεται ασόβαρος στα μάτια Ελλήνων και ξένων πολιτών και αξιωματούχων.
Και δεύτερον, γιατί με τη διαρκή ανοχή και αποδοχή του στο ξεπούλημα των ελληνικών δικαιωμάτων σε επίπεδο εθνικής κυριαρχίας και στη διαρκή υποχωρητικότητα έναντι εξωτερικών απειλών, γίνεται όχι απλώς συνένοχος. Γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για τους ασυνείδητους και άλλοθι για τους πολiτικούς εγκληματίες.
Χτες, ανήμερα των Φώτων, ο Πρόεδρος εκφώνησε λόγο από τη Σύρο, αντάξιο ενός Κανάρη, ενός Ρήγα και ενός Περικλή… Και ο αγέρας του Αιγαίου πήρε τα λόγια του και τα σκόρπισε εκεί που ανήκουν. Στους 5 ανέμους! Την ώρα που η Τουρκία έχει εκδώσει NAVTEX, εγκλωβίζοντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, δηλαδή εισβάλλοντας παράνομα μέσα στην ελληνική ΑΟΖ για σεισμογραφικές έρευνες, οι ελληνικές υπηρεσίες κοιμούνται και ένα 24ωρο μετά την τουρκική πρόκληση δεν έχουν εκδώσει ανακοίνωση αντίρρησης και εναντίωσης, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το χαρτί να χρησιμοποιήσει η Άγκυρα την ελληνική σιωπή σαν αποδοχή και εγκατάλειψη εθνικής κυριαρχίας! Γιατί επί χρόνια η Τουρκία εκδίδει NAVTEX και δεσμεύει εναέριους χώρους τις Παρασκευές; Γιατί ξέρει ότι οι ελληνικές δημοσιοϋπαλληλικές υπηρεσίες που είναι υπεύθυνες για την παρακολούθηση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της χώρας, τις Παρασκευές το κλείνουν το μαγαζί και επανέρχονται στη δουλειά κανονικά μετά το Σαββατοκύριακο! Και τρέχουν εκ των υστέρων να μπαλώσουν στο ΝΑΤΟ και τους διεθνείς οργανισμούς τα αποτελέσματα της επιπολαιότητάς τους. Το έχουμε ζήσει επί χρόνια στις εφημερίδες!
Επ' αυτού, δηλαδή επί της τουρκικής επιθετικότητας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είναι αμφίβολο αν ήξερε για την πολύ σοβαρή τουρκική κίνηση, μας είπε το αμίμητο: Πως «όσο είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε ειρηνικά, άλλο τόσο είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε τη βάση της ειρηνικής συνύπαρξης με το Διεθνές Δίκαιο, και αν χρειαστεί να την …επιβάλλουμε»! Να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ την ειρηνική συνύπαρξη με το Διεθνές Δίκαιο! Να αρχίσουμε να πετάμε τόμους του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο και στα κεφάλια των Τούρκων, μπας και μπει καμιά σελίδα του και έχουμε ειρήνη! Και συνέχισε ο Πρόεδρος την επίθεσή του εναντίον του Κακού, προειδοποιώντας (!) ότι «ξέρουμε και να το υπερασπιζόμαστε και να το επιβάλουμε το Διεθνές Δίκαιο, πολλώ μάλλον όταν σήμερα έχουμε τη συμπαράσταση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς κοινότητος προς αυτή την κατεύθυνση»!
Ίσως κάποιος πρέπει να πει του Προέδρου ότι κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου τα Ίμια είναι αμφισβητούμενα από την Τουρκία και δεν τολμάει να ανέβει επάνω ούτε Έλληνας ψαράς, ενώ οι κυβερνήσεις- και αυτή- δεν μπορούν να επιβάλουν όχι το διεθνές δίκαιο, αλλά ούτε την εθνική κυριαρχία!
Ομοίως, καμιά κυβέρνηση ούτε κι αυτή- τολμάει να επεκτείνει στα 12 μίλια τα χωρικά ύδατα, που είναι δικαίωμα της χώρας κατά το διεθνές δίκαιο, αλλά ούτε και να κάνει έρευνες για πετρέλαιο και αέριο στην ΑΟΖ της, που δεν τολμάει καν να οριοθετήσει!
Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Διεθνής κοινότητα όχι απλώς δεν στηρίζουν την Ελλάδα στα δικαιώματά της κατά το Διεθνές Δίκαιο, αλλά, αντίθετα, ανέχονται ευνοϊκά τη διαρκή τουρκική προκλητικότητα, όταν δεν την εξοπλίζουν κι όλας, όπως η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ρωσία.
Και για να το κάνει ακόμα πιο λιανό σε εχθρούς και φίλους ο Πρόεδρος με την ευκαιρία των Θεοφανίων, έστειλε μήνυμα σε ΟΛΟΥΣ τους γείτονες ότι «είμαστε εδώ να ζήσουμε από κοινού ειρηνικά. Και σ αυτό εμείς οι Έλληνες είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι, υπό συνθήκες αρραγούς ενότητας, γιατί έχουμε πλήρη συνείδηση το τι μας στοίχισε στο παρελθόν η διχόνοια και ο διχασμός»!!
Να μας συμπαθά ο Πρόεδρος, αλλά εδώ η ανοχή μας στα φληναφήματά του τελειώνει. Γιατί η χώρα ζει τα τελευταία λίγα χρόνια τη μεγαλύτερη διχόνοια από εποχής χούντας, με αποκλειστικό υπεύθυνο την κυβέρνηση, που σπέρνει όχι απλώς συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων, αλλά καλλιεργεί ένα καθημερινό κλίμα εμφύλιου σε όλα τα επίπεδα. Άλλοτε για να διχάσει προκειμένου να εισπράξει τις ψήφους από ένα κομμάτι των διχασμένων. Και άλλοτε γιατί πιστεύει ακράδαντα στο διχασμό σαν συστατικό της καθημερινότητας. Στα πλαίσια ενός τυφλού ιδεολογικού προσανατολισμού, που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της ελληνικής μικροαστικής κοινωνίας. Ακόμα και η ενότητα του πάνω από 70% των Ελλήνων που αντιτίθενται στην προδοτική συμφωνία των Πρεσπών βάλλεται από την κυβέρνηση και τα αμόρφωτα ή τυφλά παπαγαλάκια της, με βρισιές για φασίστες και εθνικιστές και με σαμποτάζ κάθε κίνησης που πολεμάει το συριζο-σκοπιανό έκτρωμα.
Και ποια είναι η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας απέναντι σ αυτή την προσβολή της ενότητας του λαού, αλλά και απέναντι στην απεμπόληση δικαιωμάτων της χώρας και απέναντι στην παράδοση δικαιώματος διεκδικήσεων σε ένα άλλο κράτος, τα Σκόπια;
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να νουθετήσει την κυβέρνηση όταν η κυβέρνηση χωρίζει τους Έλληνες σε αντιμαχόμενες παρατάξεις κατά τα γούστα της, πετώντας λάσπη σε όσους δεν συμφωνούν μαζί της; Όχι στο μακεδονικό μόνο. Σε όλα τα θέματα.
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν η κυβέρνηση διαλύει ή απαξιώνει τη Δικαιοσύνη και τη χρησιμοποιεί σαν όργανο των δικών της διχαστικών πολιτικών;
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος όταν η κυβέρνηση ψηφίζει νόμους, που αντίκεινται στο Σύνταγμα και καταργούν την εθνική κυριαρχία ακόμα και σε επίπεδο ισχύος της κοινοβουλευτικής εξουσίας, όπως στη παραχώρηση της κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια και στην απόλυτη ισχύ του υπουργού Οικονομικών να δρα ακόμα και χωρίς την πρότερη γνώμη του κοινοβουλίου;
Τι έχει κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν η κυβέρνηση αποφασίζει ερήμην της αντιπολίτευσης για μείζονα εθνικά θέματα, όπως είναι το μακεδονικό, το αλβανικό, το κυπριακό, το θέμα της βορειοηπειρωτικής μειονότητας, τις σχέσεις με το Ισραήλ, τους Παλαιστίνιους, την Αίγυπτο, το Ιράν, τη Ρωσία, την Κίνα;
Δεν ξέρει ο Πρόεδρος ότι παγίως η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα αποφασίζονται μεν από τις κυβερνήσεις, αλλά ποτέ χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και σχεδόν πάντα με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης; Και τι κάνει επ’ αυτού; Χαζεύει μια κυβέρνηση μειοψηφίας που αποφασίζει γράφοντας την πλειοψηφία στα παλιά της τα παπούτσια;
Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι απλός θεατής στα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος της χώρας και του λαού. Με την ανοχή του και την αποχή του είναι συνένοχος. Και είναι συνένοχος και με την υποστήριξή που επιδεικνύει στην εμφυλιοπολεμική και αντιπατριωτική νοοτροπία της κυβέρνησης. Σε όλα τα επίπεδα. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, αν και στήριξε κάθε έκτρωμα αυτής της κυβέρνησης σε αντισυνταγματικούς νόμους και υποχωρητικότητα, με αποκορύφωμα τη συμφωνία των Πρεσπών, μπορεί να προσφέρει ακόμα πολλά στη χώρα. Παραιτούμενος. Θα απαλλάξει έτσι τη χώρα από ένα κακό υπόδειγμα για τους πολίτες που θέλουν να ζουν με το κεφάλι ψηλά. Και, ίσως έτσι απαλλάξει τον τόπο και από αυτούς που τον καταστρέφουν ως κυβέρνηση.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
Δυστυχώς στη χώρα, υπάρχει μία διαχρονική τάση «απόδρασης» από τη δυσάρεστη πραγματικότητα που διέπει τα λεγόμενα ελληνοτουρκικά προβλήματα και τις εντάσεις που αναντίρρητα πηγάζουν από τον Τουρκικό Αναθεωρητισμό. Η ανυπαρξία συνεκτικής Εθνικής Στρατηγικής και η παντελής απουσία στρατηγικής κουλτούρας (σημ. πρότυπα αντίληψης και συμπεριφοράς κράτους, πολιτικών και οικονομικών ελίτ, Ενόπλων Δυνάμεων και κοινής γνώμης) επέτρεψαν την καλλιέργεια κάποιων ευφραντικών φαντασιώσεων. Ίσως γιατί «η φαντασίωση μας καθησυχάζει από την ευθύνη της πραγματικότητας», δανειζόμενος μία ρήση του Στέλιου Ράμφου! Καλλιεργήθηκαν από συγκεκριμένους κύκλους, «φαντασιώσεις» για τα θέματα που αφορούσαν την ασφάλεια μας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα προκειμένου να απαλλαγούμε από την πρώτιστη ευθύνη που είχαμε εμείς οι ίδιοι να φροντίσουμε για αυτά! Κάποιοι αφελώς πίστεψαν ότι αρκούσε να είμαστε μέλος της ΕΕ και του ευρώ(!) για να εξασφαλιστούμε απέναντι στην υπαρκτή και εκπεφρασμένη τουρκική απειλή. Είχαμε το όμορφο παραμύθι για τους «καλούς πολιτικούς» που ήθελαν …ειρήνη και τους ανεξέλεγκτους «κακούς Στρατηγούς» που δήθεν λειτουργούσαν αυτόνομα και δημιουργούσαν τις εντάσεις. Οι ίδιοι αλλά και κάποιοι άλλοι φαντασιώνονταν ότι με την «εξημέρωση του θηρίου» με έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό θα ησυχάζαμε ακόμα και όταν έβλεπαν ότι «το Ελσίνκι» πέθαινε. Ούτε τα ωραία λόγια στο ανακοινωθέν της Μαδρίτης το 1997 με το οποίο ο κ. Σημίτης αναγνώρισε θεμιτά ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο (χωρίς να πάρουν πίσω το casus belli), ούτε η διπλωματία των σεισμών και τα ζεϊμπέκικα, ούτε οι κουμπαριές και άλλα ευτράπελα μείωσαν τις εντάσεις και επέλυσαν το πρόβλημα ασφαλείας μας.
Όμως η εντατικοποίηση και η «ποιοτική αναβάθμιση» της τουρκικής επιθετικότητας τόσο σε επίπεδο ρητορικής όσο και σε επίπεδο πρακτικών ενεργειών και προκλήσεων με στρατιωτικά μέσα το τελευταίο χρονικό διάστημα προβληματίζει έντονα. Πήρε αρκετό χρόνο στον πολιτικό κόσμο και στην ελληνική κοινή γνώμη για να γίνει αντιληπτό ότι η διαρκώς αυξανόμενη Τουρκική επιθετικότητα και το κλίμα εντάσεως που καλλιεργείται από την Άγκυρα είναι μία στρατηγική επιλογή για να εξαλειφθεί ο βολικός μύθος της «εσωτερικής κατανάλωσης»! Υπάρχουν αναμφίβολα και διαχρονικές πολιτικές ευθύνες αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη για το σημερινό πρόβλημα ασφαλείας της Χώρας έχει η για μία σχεδόν 4ετία Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Οι σπαραξικάρδιες και παρακλητικές επικλήσεις των διεθνών συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου από Κυβέρνηση και Πρόεδρο της Δημοκρατίας μαζί με τις ατάκες πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων του κ. Κοτζιά από την μία μεριά και οι αστείοι ψευτοβρηχυθμοί και η ρητορική «μαλώνουμε ρε;» του κ. Καμμένου από την άλλη, καταδεικνύουν το αλαλούμ που επικρατεί στον χειρισμό των μειζόνων εθνικών μας ζητημάτων και φυσικά την παραλυτική αμηχανία με τη οποία οι κυβερνώντες παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στο Αιγαίο και στη ΝΑ Μεσόγειο.
Η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου εκμεταλλευόμενη μία θετικά αξιοσημείωτη σύγκλιση συμφερόντων με τις ΗΠΑ, τις αδιαμφισβήτητες τριβές που δημιουργήθηκαν μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας και οπωσδήποτε τις τριμερείς και τετραμερείς στρατηγικές συνεργασίες στην ΝΑ Μεσόγειο, δημιουργεί νέα αφηγήματα καλλιεργώντας νέες επικίνδυνες φαντασιώσεις. Κάποιοι μάλιστα προστρέχουν να μας πουν εμμέσως πλην σαφώς ότι οι Αμερικανοί ή/και Ισραηλινοί θα βάλλουν τους Τούρκους στην… θέση τους. Όχι εμείς, αλλά οι …άλλοι! Πόσο αξιοθρήνητο είναι το … «σύνδρομο του Ναβαρίνου»! Η ενδυνάμωση και η διεύρυνση της συνεργασίας με το Ισραήλ με τα συμφέροντα του οποίου υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια σημαντική σύγκλιση είναι ένα θετικό στοιχείο στην «γεωπολιτική εξίσωση ισορροπιών» στην περιοχή μας. Οι τριμερείς και τετραμερείς συνεργασίες μπορεί να καλύπτουν ένα μεγάλο πλέγμα δραστηριοτήτων με επίκεντρο τα ενεργειακά αλλά απέχει πολύ από το να είναι Συμμαχίες και Άξονες όπως κάποιοι αφελώς ή ανοήτως φαντασιώνονται με ότι αυτό σημαίνει για το δίλλημα ασφαλείας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από την εκπεφρασμένη Τουρκική απειλή.
Οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται τον τελευταίο καιρό με τις ευλογίες της Κυβέρνησης από την αναμφίβολα επωφελή σημαντική αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, είναι οι πλέον επικίνδυνες καθόσον μπορεί να «αποκοιμίσουν» κρατικούς μηχανισμούς, πολιτικό κόσμο, Ένοπλες Δυνάμεις και κοινωνία. Τα υπονοούμενα ότι οι ΗΠΑ θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε τουρκική επιθετική ενέργεια είναι επιεικώς αστεία. Για την Ουάσιγκτον (αλλά και για την Δύση στο σύνολο της) είναι άλλο ο Ερντογάν και άλλο αυτή καθαυτή η Τουρκία που για κανέναν λόγο δεν πρέπει «να χαθεί». Αρκεί μία ματιά στον χάρτη και γίνεται αντιληπτό γιατί η αξία της Τουρκίας στο «γεωπολιτικό χρηματιστήριο» διατηρείται πάντοτε υψηλά. Ο σεβασμός των Συμμάχων και η εμπιστοσύνη αυτών προς τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά και την απόφαση Τράμπ να αποσύρει τα Αμερικανικά επίλεκτα στρατιωτικά τμήματα από την Συρία, τίθενται πλέον σε αμφισβήτηση, κάτι που εμφατικά επεσήμανε στην επιστολή παραίτησης του ο μέχρι σήμερα εχέφρων Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Στρατηγός ε.α. Ματτίς. Να πούμε σε όσους ζουν στην φαντασιακή μακαριότητα ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ενεργήσουν ως «Προστάτιδες Δυνάμεις» ότι αυτό που θα μπορούσαν σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής να κάνουν, είναι να ζητήσουν… «αυτοσυγκράτηση και επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα». Για τον λόγο αυτό οι αναφορές Καμμένου για δημιουργία πολλών Αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων που θα μας …προστατέψουν από την Τουρκία αποτελούν πολύ απλά αστειότητες καθόσον ξεχνάει ότι και οι δύο χώρες είναι Σύμμαχοι στενά συνεργαζόμενες με τις ΗΠΑ. Αυτό ουδόλως σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι πρώτης προτεραιότητας η συνεχής ενδυνάμωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και οπωσδήποτε η συνέχιση των πολυεπίπεδων επαφών με τους ανθρώπους του Προέδρου Τραμπ.
Σαν τον «μουσαμά του θεσσαλωνικιώτικου Μετρό» για να κρύψουν «το τίποτα» τους, απλώνουν και τον μύθο ότι η Τουρκία …αποδυναμώνεται, καταρρέει οικονομικά και οσονούπω …διαλύεται όταν αυτή ξεπερνάει σε μεγάλο βαθμό τα όποια προβλήματα έχει ενώ αποκαθιστά σταδιακά τις σχέσεις τις με τις ΗΠΑ! Δύο τηλεφωνικές συνομιλίες Τράμπ-Ερντογάν το τελευταίο δεκαήμερο! Μπορεί η Τουρκία του Ερντογάν να μην επιτυγχάνει τους μαξιμαλιστικούς στόχους της αλλά είναι σε θέση να ανατρέπει συμμαχίες (ΗΠΑ-Κούρδοι Συρίας) και να προστατεύει αποτελεσματικά αυτά που θεωρεί ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή. Για υποστήριξη του δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας» προχωράει στην υλοποίηση των εξοπλιστικών της φιλοδοξιών με βάση την δική της τεράστια αμυντική βιομηχανία και είναι αστείο να προσπαθούν κάποιοι με πρώτον απ’ όλους τον κ. Καμμένο να μας πείσουν ότι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι εξασθενημένες και έχουν χάσει την μαχητική τους ικανότητα. Ίσως σε κάποιο βαθμό ναι αλλά διατηρούν ακόμα την δυνατότητα αναλήψεως στρατιωτικών ενεργειών απέναντι στην χώρα μας ενώ οι στις επιχειρήσεις που έγιναν την προηγούμενη διετία στην Συρία γενικώς έδρασαν αποτελεσματικά.
Χωρίς να καλλιεργείται «πολεμικό κλίμα» απέναντι στις επικίνδυνες αυτές φαντασιώσεις προτάσσεται η Αρχή της Αυτοβοήθειας! Αν οι Στρατηγικοί Σύμβουλοι Πρωθυπουργού και του Συγκυβερνήτη του κ. Καμμένου δεν γνωρίζουν τι είναι «Αυτοβοήθεια» ας ανατρέξουν στα βιβλία! Το αμυντικό μας σύστημα χωλαίνει, από την στιγμή που από το 2010 ο αμυντικός Προϋπολογισμός έχει μειωθεί κατά 40% δηλαδή πολύ κάτω από την μείωση του ΑΕΠ με ότι αυτό σημαίνει για την συντήρηση των κυρίων μέσων και την επιχειρησιακή διαθεσιμότητα αυτών. Οι αρνητικές επιδράσεις των περικοπών δεν εξισορροπήθηκαν λόγων λανθασμένων προτεραιοτήτων και αμφίβολης επιχειρησιακής αξίας λύσεις στα οποία όλα είχε πρώτο λόγο ο ίδιος ο κ. Καμμένος. Μειώθηκαν όμως γιατί οι Διοικήσεις και το Προσωπικό των ΕΔ υπερέβαλλαν εαυτούς για να διατηρήσουν όσο υψηλότερα γίνεται την η μαχητική ικανότητα αυτών. Ας κρατήσουμε και αυτό που είπε προσφάτως ο κ. ΑΓΕΕΘΑ εκτός από τις ισοπεδώσεις των βραχονησίδων (κατά φρασεολογία του πολιτικού του προϊστάμενου). «Σε περίπτωση στρατιωτικής αναμέτρησης με την Τουρκία θα είμαστε μόνοι μας». Εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να «βοηθηθούμε».
Θα ήθελα να ρωτήσω όλους αυτούς τους κυβερνητικούς και μη που αναφέρονται συνεχώς στην σημαντική γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μας, ποιο είναι το αποτύπωμα ισχύος μας που συνδέεται με αυτή είτε στα ελληνοτουρκικά, είτε στο «Μακεδονικό» είτε ακόμα και στην προστασία της Ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία που ξεριζώνεται αργά αλλά σταθερά από τα Τίρανα. Κλείνοντας τις σκέψεις αυτές αισθάνομαι υποχρεωμένος μιας και όλοι ομιλούν για Συμμαχίες να θυμίσω την παρακάτω διαπίστωση του Παναγιώτη Κονδύλη που έχει διαχρονική ισχύ: «Καμία προστασία και καμιά συμμαχία δεν διασφαλίζει τελειωτικά όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Η αξία μιας συμμαχίας για μιαν ορισμένη πλευρά καθορίζεται από το ειδικό βάρος της πλευράς αυτής μέσα στο πλαίσιο της συμμαχίας. Ισχυροί σύμμαχοι είναι άχρηστοι σε όποιον δεν διαθέτει ο ίδιος σεβαστό ειδικό βάρος, εφ’ όσον ανάλογα με τούτο εδώ αυξομειώνεται το ενδιαφέρον των ισχυρών. Ίσως να θεωρεί κανείς «απάνθρωπα» και λυπηρά αυτά τα δεδομένα ˙ αν όμως ασκεί εθνική πολιτική αγνοώντας τα, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε μια κατάσταση όπου τη λύπη για την ηθική κατάπτωση των άλλων θα τη διαδεχθεί ο θρήνος για τις δικές του συμφορές...»
Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
No comments :
Post a Comment