Πριν σχεδόν μισό αιώνα, στην Κύπρο έγινε μια εισβολή, και σήμερα συνεχίζεται μια κατοχή της οποίας τα αποτελέσματα αντί να εξεγείρουν τον Κυπριακό Ελληνισμό τον καθιστούν υπόδουλο ξένων ιδεολογιών και εντολοδόχο αλλότριων συμφερόντων. Σε μία πατρίδα όπου η κατοχή αποτελεί ένα καθημερινό γεγονός και η σημαία της ντροπής στον Πενταδάκτυλο γίνεται καθημερινό αντίκρισμα και σε μια πατρίδα πλούσια από ήρωες, που για την οποίαν έδωσε τη ζωή του ένας Ονήσιλος, ένας Κίμωνας, ένας Ευαγόρας, ένας Κυπριανός, ένας Κυριάκος Μάτσης και ένας Γρηγόρης Αυξεντίου, έρχονται μερικοί κατά φαντασίαν αριστερίζοντες να σαμποτάρουν την ιστορική αλήθεια και να διαμορφώσουν ένα μπασταρδεμένο λαό, χωρίς ρίζες και χωρίς εθνικά ιδανικά. Πώς άλλωστε θα τελεσφορούσε η αποξένωση από την ιστορία μας αν δεν υπήρχαν και οι σύγχρονοι Εφιάλτες, που δίχως άλλο, προσπαθώντας να δώσουν τις υπηρεσίες τους στην εξεύρεση και εφαρμογή της όποιας λύσης, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα νέο ιστορικό γίγνεσθαι; Από την άλλη όμως, με πόση πικρία μπορεί να αναφέρεται σε αυτά κάποιος όταν το κόμμα που υποκινεί τέτοιες ενέργειες είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της χώρας;
Φυσικά, απέναντι σε τέτοια γραφόμενα, θα ξυπνήσουν τα βαμπίρ της Ιστορίας και θα κάνουν αναφορές σε πραξικοπήματα και άλλα γεγονότα. Έλα όμως που το πραξικόπημα έγινε και τελείωσε, ενώ η κατοχή της μισής Κύπρου συνεχίζεται, ενώ το ΑΚΕΛ με την ενδοτική εμμονή του «ας αποδεχτούμε τα πάντα», προσπαθεί να στηλιτεύσει και να τιμωρήσει την προδοσία του πραξικοπήματος με μια εκ νέου εθνική προδοσία. Το αποκορύφωμα όμως της πολιτικής παραπληγίας του ΑΚΕΛ κορυφώνεται με τη διαμαρτυρία του για τα Ελληνικά F-16 που πέταξαν στους Κυπριακούς αιθέρες, χρησιμοποιώντας το ως άλλοθι για να δικαιολογήσουν τα προ ολίγων ημερών Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη που παραβίασαν το Κυπριακό F.I.R. Ακριβώς εδώ η αηδία εκτοξεύεται. Αυτό είναι κάτι που περίμενε ο οποιοσδήποτε, όταν το κόμμα της αντιπολίτευσης αντιμαχόταν τον κύριο Αναστασιάδη μετά το ναυάγιο των συνομιλιών στην Ελβετία, διότι δεν δέχτηκε να συνομιλήσει για συνέχεια του καθεστώτος εγγυήσεων και παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων.
Το απόλυτα χαλκευμένο ιδεολογικά ΑΚΕΛ, το πάλαι ποτέ κομμουνιστικό κόμμα Κύπρου κατάντησε να είναι ο άμεσος εκφραστής της πιο νατοϊκής λύσης που έχει επινοηθεί ποτέ για ένα διεθνές πρόβλημα. Την ίδια στιγμή, όπου το συγκεκριμένο κόμμα μάχεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολεμά τον σοβινισμό, περιθωριοποιεί πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα, παραμερίζοντας τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών περί επιστροφής όλων των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες, νομιμοποιώντας ειδεχθή εγκλήματα πολέμου όπως τον εποικισμό. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν προετοιμάζει το έδαφος. Στα κατασκηνωτικά εργοστάσια παραγωγής της ΠΕΟ, προσπαθεί να διαμορφώσει ένα καινούριο καθεστώς παιδείας στους μελλοντικούς ψηφοφόρους
- Όπου στην Κύπρο δεν υπάρχουν Έλληνες αλλά Κύπριοι.
- Όπου δεν είναι η Ελληνική η επικρατούσα γλώσσα αλλά η Κυπριακή.
- Όπου το Ελληνικό εθνικό αίσθημα κατέστρεψε την Κύπρο και τον λαό της.
Ευτυχώς όμως η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αίμα των αμούστακων παλληκαριών που έδωσαν τον τελευταίο αγώνα για την ελευθερία της Κύπρου, την εθνική αυτοδιάθεση του Κυπριακού Ελληνισμού όπου μονάχος του θα αποφάσιζε τη μοίρα του και τη λαϊκή κυριαρχία. Όπου η πλειοψηφία θα αποφάσιζε και η κάθε λογής μειονότητα θα προστατευόταν όπως συμβαίνει σε όλα τα κανονικά κράτη του κόσμου.
Ο ξεπεσμός της αριστεράς θα βγει αργά ή γρήγορα στην επιφάνεια. Διότι το κόμμα που καυχιέται πως είναι του λαού, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον ίδιο το λαό. Διότι όλοι εκείνοι που πανηγυρίζουν με το διάνοιγμα των οδοφραγμάτων την ίδια στιγμή που το κατοχικό καθεστώς τους προϋπαντεί με ταμπέλες «Καλωσορίσατε στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» δεν εκπροσωπούν τον Ελληνικό Κυπριακό Λαό (τάδε έφη Μακάριος). Μακάρι έστω και σήμερα, όπως άλλοτε βρέθηκαν εκείνα τα αμούστακα παλληκάρια για να δώσουν τον δικό τους αγώνα, να βρεθούν και σήμερα άλλα τέτοια παιδιά για να δώσουν πλέον τον πολιτικό αγώνα έναντι της κατοχής, του τουρκικού σοβινισμού και έναντι του εγχώριου ενδοτισμού.
Γιώργος Χατζησάββας Μέλος της Συμμαχίας Νέων
Φυσικά, απέναντι σε τέτοια γραφόμενα, θα ξυπνήσουν τα βαμπίρ της Ιστορίας και θα κάνουν αναφορές σε πραξικοπήματα και άλλα γεγονότα. Έλα όμως που το πραξικόπημα έγινε και τελείωσε, ενώ η κατοχή της μισής Κύπρου συνεχίζεται, ενώ το ΑΚΕΛ με την ενδοτική εμμονή του «ας αποδεχτούμε τα πάντα», προσπαθεί να στηλιτεύσει και να τιμωρήσει την προδοσία του πραξικοπήματος με μια εκ νέου εθνική προδοσία. Το αποκορύφωμα όμως της πολιτικής παραπληγίας του ΑΚΕΛ κορυφώνεται με τη διαμαρτυρία του για τα Ελληνικά F-16 που πέταξαν στους Κυπριακούς αιθέρες, χρησιμοποιώντας το ως άλλοθι για να δικαιολογήσουν τα προ ολίγων ημερών Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη που παραβίασαν το Κυπριακό F.I.R. Ακριβώς εδώ η αηδία εκτοξεύεται. Αυτό είναι κάτι που περίμενε ο οποιοσδήποτε, όταν το κόμμα της αντιπολίτευσης αντιμαχόταν τον κύριο Αναστασιάδη μετά το ναυάγιο των συνομιλιών στην Ελβετία, διότι δεν δέχτηκε να συνομιλήσει για συνέχεια του καθεστώτος εγγυήσεων και παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων.
Το απόλυτα χαλκευμένο ιδεολογικά ΑΚΕΛ, το πάλαι ποτέ κομμουνιστικό κόμμα Κύπρου κατάντησε να είναι ο άμεσος εκφραστής της πιο νατοϊκής λύσης που έχει επινοηθεί ποτέ για ένα διεθνές πρόβλημα. Την ίδια στιγμή, όπου το συγκεκριμένο κόμμα μάχεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολεμά τον σοβινισμό, περιθωριοποιεί πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα, παραμερίζοντας τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών περί επιστροφής όλων των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες, νομιμοποιώντας ειδεχθή εγκλήματα πολέμου όπως τον εποικισμό. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν προετοιμάζει το έδαφος. Στα κατασκηνωτικά εργοστάσια παραγωγής της ΠΕΟ, προσπαθεί να διαμορφώσει ένα καινούριο καθεστώς παιδείας στους μελλοντικούς ψηφοφόρους
- Όπου στην Κύπρο δεν υπάρχουν Έλληνες αλλά Κύπριοι.
- Όπου δεν είναι η Ελληνική η επικρατούσα γλώσσα αλλά η Κυπριακή.
- Όπου το Ελληνικό εθνικό αίσθημα κατέστρεψε την Κύπρο και τον λαό της.
Ευτυχώς όμως η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά το αίμα των αμούστακων παλληκαριών που έδωσαν τον τελευταίο αγώνα για την ελευθερία της Κύπρου, την εθνική αυτοδιάθεση του Κυπριακού Ελληνισμού όπου μονάχος του θα αποφάσιζε τη μοίρα του και τη λαϊκή κυριαρχία. Όπου η πλειοψηφία θα αποφάσιζε και η κάθε λογής μειονότητα θα προστατευόταν όπως συμβαίνει σε όλα τα κανονικά κράτη του κόσμου.
Ο ξεπεσμός της αριστεράς θα βγει αργά ή γρήγορα στην επιφάνεια. Διότι το κόμμα που καυχιέται πως είναι του λαού, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον ίδιο το λαό. Διότι όλοι εκείνοι που πανηγυρίζουν με το διάνοιγμα των οδοφραγμάτων την ίδια στιγμή που το κατοχικό καθεστώς τους προϋπαντεί με ταμπέλες «Καλωσορίσατε στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» δεν εκπροσωπούν τον Ελληνικό Κυπριακό Λαό (τάδε έφη Μακάριος). Μακάρι έστω και σήμερα, όπως άλλοτε βρέθηκαν εκείνα τα αμούστακα παλληκάρια για να δώσουν τον δικό τους αγώνα, να βρεθούν και σήμερα άλλα τέτοια παιδιά για να δώσουν πλέον τον πολιτικό αγώνα έναντι της κατοχής, του τουρκικού σοβινισμού και έναντι του εγχώριου ενδοτισμού.
Γιώργος Χατζησάββας Μέλος της Συμμαχίας Νέων
No comments :
Post a Comment