Ο στόλος των 24 μαχητικών Mirage 2000-5Mk2 ήταν το στοιχείο που έκανε τη διαφορά στους ουρανούς του Αιγαίου, όταν εντάχτηκε σε υπηρεσία στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Σήμερα τα γαλλικά μαχητικά παραμένουν μια ιδιαίτερα αξιόμαχη πλατφόρμα, η οποία μπορεί – και πρέπει – να αξιοποιηθεί περαιτέρω για την αντιμετώπιση προηγμένων απειλών όπως τα F-35 και οι S-400. Η αναζήτηση λύσεων για τη μεγίστοποίηση της αποτρεπτικής ικανότητας της ΠΑ απέναντι στην απειλή της Τουρκικής Αεροπορίας, είναι μια διαρκής και επίμονη διαδικασία καθώς επηρρεάζεται τόσο από τις εξελίξεις στο οπλοστάσιο του αντιπάλου όσο και τις ιδιαίτερες οικονομικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα. Η κορύφωση της απειλής με τον εκσυγχρονισμό των F-16C/D της Τουρκικής Αεροπορίας ήδη από το 2014, δημιούργησε ένα κενό εις βάρος της ελληνικής αποτρεπτικής ικανότητας το οποίο έμεινε αναπάντητο και αναμένεται να γεφυρωθεί μονάχα με τον εκσυγχρονισμό του στόλου των 85 F-16C/D Block 52+ και Advanced της ΠΑ σε επίπεδο Viper, εντός της επόμενης 7ετίας. Η λύση αυτή ήταν προφανώς επιβεβλημένη και ορθολογική τόσο από επιχειρησιακής όσο και από οικονομοτεχνικής πλευράς ενώ έγινε εφικτή έπειτα από μια μακρά και δύσκολη πορεία.
Εκτίμηση όλων όσων ασχολούνται με το ζήτημα της βελτίωσης μαχητικής ικανότητας απέναντι σε ένα περιβάλλον αυξημένων αεροπορικών απειλών, είναι η απαίτηση για αναβάθμιση των ικανοτήτων που προσφέρουν σήμερα τα ραντάρ επίγειας αεράμυνας, σε συνδυασμό με τα 4 διαθέσιμα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (ΑΣΕΠΕ) τύπου ΕΜΒ-145H Erieye της 380 Μοίρας ΑΣΕΠΕ (με έδρα την 112ΠΜ στην Ελευσίνα). Υπηρεσιακοί φορείς που έχουν γνώση του αντικειμένου υπογραμμίζουν οτι η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην αποκάλυψη στόχων με χαμηλό RCS (η οποία υφίσταται ήδη στα ΑΣΕΠΕ αλλά απαιτείται να ενισχυθεί περαιτέρω). «Κλειδί» σε όλα τα παραπάνω είναι καθολική εφαρμογή δικτυοκεντρικής αντίληψης σε όλα τα εναέρια και επίγεια μέσα που συνθέτουν το δίκτυο αεράμυνας της χώρας. Το τελικό αποτέλεσμα άμεσης έγκαιρης προειδοποίησης και αναχαίτισης εχθρικών στόχων με χαμηλό RCS, θα είναι συνάρτηση της σύντηξης δεδομένων (data fusion) από όλους τους αισθητήρες επίγειων ραντάρ, ραντάρ πλοίων και μαχητικών αεροσκαφών που επιχειρούν στο θέατρο επιχειρήσεων. Αυτό προυποθέτει τον εκσυγχρονισμό των μαχητικών F-16C/D (σε εξέλιξη) και Μirage 2000-5Μk2 (εκκρεμεί) με σύστημα ζέυξης δεδομένων Link 16, ενώ σε υψηλό επίπεδο βρίσκεται ήδη η διασύνδεση της επίγειας αντιαεροπορικής υποδομής αποτελούμενης από συστήματα PATRIOT PAC3 (ΠΑ), S-300 (ΠΑ), SKYGUARD (ΠΑ) ,HAWK (ΕΣ), TORM1 ΕΣ/ΠΑ), OSA AK (ΕΣ), CROTALE NG (ΠΝ/ΠΑ), ASRAD HELLAS (ΕΣ) και SHORADS τύπου STINGER (ΕΣ/ΠΝ/ΠΑ).
Με το βλέμμα στο μέλλον η ΠΑ σχεδιάζει ψύχραιμα και μεθοδικά την επόμενη ημερα, λαμβάνοντας διαρκώς υπόψη πληθώρα τεχνοικονομικών και επιχειρησιακών δεδομένων. Στο πλαίσιο αυτό η αναζήτηση λύσεων, προυποθέτει άριστη γνώση υφιστάμενων ικανοτήτων και τρόπων για την βέλτιστη εκμετάλλευση τους σε επίπεδο σχεδιασμού/εκτέλεσης επιχειρήσεων/εκπαίδευσης προσωπικού καθώς και αξιοποίηση συστημάτων επίγειας αεράμυνας και μαχητικών αεροσκαφών. Ο στόλος των 24 Mirage 2000-5Mk2 αποτελεί ένα κεφάλαιο το οποίο σύμφωνα με στελέχη που έχουν άριστη γνώση του αντικειμένου, όχι μόνο έχει λαμπρόν παρόν αλλά και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον! Ειδικά σε ότι αφορά το δυσεπίλυτο πρόβλημα αντιμετώπισης των F-35, το Mirage 2000-5Mk2 μπορεί να αποτελέσει ένα μέρος μιας «σύνθετης λύσης», η οποία αξιοποιεί στο μέγιστο την ήδη υφιστάμενη επένδυση που έχει γίνει. Προυπόθεση είναι η εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που σκοπό θα έχουν να προσφέρουν στοχευμένα ικανότητες που θα μετρέψουν το γαλλικό μαχητικό σε «κυνηγό» των τουρκικών F-35 παράλληλα με καθήκοντα υποστρατηγικής κρούσης και ναυτικής κρούσης. Ρόλοι στους οποίους μέχρι σήμερα παραμένει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ικανό να φέρει εις πέρας χάρις τα διαθέσιμα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούνται σε αντίστοιχες εφαρμογές.
Ειδικότερα πρώτιστη επιχειρησιακή απαίτηση είναι η ενσωμάτωση στο μαχητικό τερματικών MIDS–LTV ώστε να καταστούν συμβατα με το δίκτυο ζεύξης δεδομένων Link 16. Η ύπαρξη Link16 θα καταστήσει ικανά τα 24 Mirage 2000-5Mk2, να λαμβάνουν πλήρη εικόνα τακτικής κατάστασης, επιτρέποντας εφαρμογή τακτικών αιφνιδιασμού (διακοπή εκπομπών του ραντάρ (άρα μη ορατά στα RWR εχθρικών μαχητικών). Ταυτόχρονα οι χειριστές τους θα γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιοι στόχοι είναι εγκλωβισμένοι και από ποιόν, ώστε να επιτυγχάνεται εξοικονόμηση βλημάτων ταυτόχρονα με μικρότερους χρόνους αντίδρασης. Βεβαίως η ικανότητα αυτή υπάρχει σήμερα διαθεσιμη για τα μαχητικά της 331Μ, όμως περιορίζεται μονάχα μέχρι έναν σχηματισμό 4άδας με την υποδομή ζεύξης IDM. Ακολούθως η ικανότητα εντοπισμού «δύσκολων» στόχων με πολυ μικρό RCS, θα ενισχυθεί κατακόρυφα με την προσθήκη ενός παθητικού αισθητήρα IR στο ρύγχος του μαχητικού (στο πρότυπο του Rafale). Πρόκειται για μια καινοτόμο επιλογή (έχει ήδη αποδειχτεί η δυνατότητα εφαρμογής της) καθώς έχει δοκιμαστεί σε Mirage 2000 (Β501) του CEV (Κέντρο Πτητικών Δοκιμών της Γαλλικής Αεροπορίας) στο πλαίσιο δοκιμών συστημάτων για το Rafale. Με το σύστημα αυτό, τα Mirage 2000-5Mk2 της ΠΑ θα μπορούν να εφαρμόζουν ακόμη πιο αποτελεσματικά τακτικές «σιωπηλής» αναχαίτισης με παθητικά μεσα, τα οποία θα επιτρέπουν εντοπισμό ενός μαχητικού με χαμηλό RCS σε μεγαλύτερες αποστάσεις συνδυαστικά με ζεύξη Link 16. Με δεδομένο μάλιστα οτι το πιλοτήριο του “-5” είναι εφάμιλλο του Rafale (σύμφωνα και με Έλληνες χειριστές που έχουν πετάξει και με τους δύο τύπους) η λύση αυτή είναι απολύτως εφικτή και επιβεβλημένη.
Το εγχείρημα αν και δεν έχει προηγούμενο σε επιχειρησιακό χρήστη, θα αποτελέσει επένδυση που θα μεγιστοποίησει την ικανότητα των μαχητικών της 331Μ σε ρόλο αεροπορικής υπεροχής – συνδυαστικά με το τρίτο τμήμα ενός στοχευμένου προγράμματος αναβάθμισης ικανοτήτων, το οποίο δεν είναι άλλο από το βλήμα METEOR. Πρόκειται για το νέο βλήμα αναχαίτησης στόχων της MBDA σε αποστάσεις πέραν του οπτικού ορίζοντα (BVRΑΑΜ), το οποίο θα επεκτείνει -λόγω της αυξημένης εμβέλειας του- την ικανότητα αναχαίτησης μαχητικών σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από τις σημερινές. Διαθέτει ενεργό αισθητήρα ικανό να εγκλωβίσει στόχους σε αποστάσεις άνω των 100χλμ (62νμ) σε περιβάλλον ισχυρών ECM ενώ μπορεί να επαναπρογραμματιστεί εν πτήση εναντίον νέου στόχου. Επιγραμματικά προορίζεται να εξοπλίσει τα Eurofighter Typhoon και F-35 της Αγγλίας, τα Eurofighter της Ισπανίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Σαουδικής Αραβίας, και Κατάρ, τα Rafale της Γαλλίας και τα JAS-39C/D Gripen της Σουηδίας και της Τσεχίας. Η είσοδος σε υπηρεσία έγινε το 2016 με μαχητικά Gripen της Σουηδίας. Ένα τέτοιο οπλικό σύστημα, εφόσον πιστοποιηθεί στα μαχητικά Mirage 2000-5Mk2 της ΠΑ θα τους δώσει ένα βλήμα με 6πλάσια κινηματική ταχύτητα από τα υφιστάμενα βλήματα σε υπηρεσία, επιτρέποντας βολές εναντίον εχθρικών μαχητικών από ασφαλείς αποστάσεις. Επιπλέον σε οτι αφορά το F-35, o παθητικός εντοπισμός του μέσω Link 16 και αισθητήρα IR, θα επιτρέψει άμεση ανάκτηση τακτικού πλεονεκτήματος καθώς θα πλήτονται κατά προτεραιότητα με βλήματα METEOR.
Ανασταλτικός παράγοντας είναι το κόστος πιστοποίησης όσο και το κόστος αγοράς των βλημάτων αυτών που είναι αρκετά υψηλότερο των αντίστοιχων AIM-120/MICA. Όμως στο σημείο αυτό τη λύση μπορεί να δώσει η εφαρμογή προγράμματος εκσυγχρονισμού στα Mirage-2000-9 των ΗΑΕ (που όπως όλα δείχνουν θα περιλαμβάνει και METEOR) καλύπτοντας σημαντικό μέρος του κόστους ανάπτυξης. Ο συνδυασμός Mirage 2000-5Μκ2/Link16/IR sensor/METEOR είναι λοιπόν μια επιλογή που θα μπορούσε (με κλάσμα μόνο της δαπάνης για νέα μαχητικά), να μετατρέψει τα μαχητικά της 331 Μ σε “φονιάδες F-35”, αξιοποιώντας στο μέγιστο τις ικανότητες που μπορεί να προσφέρει ο τύπος στην ΠΑ σε ότι αφορά την αεροπορική υπεροχή. Το METEOR τονίζουν πηγές προσκείμενες στη ΠΑ δεν απαιτείται να αποκτηθεί σε μεγάλους αριθμούς καθώς ένας μικρός αριθμός 50 βλημάτων θα ήταν υπέρ –αρκετός για να καλύψει τις ανάγκες έναντι της απειλής του F-35. Για όλους τους υπόλοιπους στόχους επαρκεί η χρήση βλημάτων MICA EM/IR που υπάρχουν σήμερα στο Ελληνικό οπλοστάσιο. Επισημαίνεται οτι ο αντίπαλος και μόνο με τη γνώση οτι έχει απέναντι του μια τέτοια απειλή, θα είναι αναγκασμένος να λάβει μέτρα αποφυγής πολύ νωρίτερα από οτι εφαρμόζεται σήμερα, αυξάνοντας κατακόρυφα το επίπεδο αποτροπής.
SCALP/EXOCET «Οι πολλαπλασιαστές ισχύος». Πρόκειται για δύο οπλικά συστήματα που υπάρχουν σήμερα στο οπλοστάσιο της ΠΑ και εμπίπτουν στην κατηγορία των «Ειδικών Όπλων». Και τα δύο προσφέρουν δυνατότητες που αποκλειστικά αποτελούν «προνόμοιο» των Mirage 2000-5Mk2. Σε οτι αφορά το SCALP EG, το υποστρατηγικό βλήμα κρούσης Stand Off προορίζεται για την προσβολή στρατηγικών στόχων βαθειά εντός της εχθρικής ενδοχώρας. Η ικανότητα άφεσης από μεγάλες αποστάσεις εξασφαλίζει σήμερα εξαιρετικά επίπεδα επιβιωσημότητας στα 24 μαχητικά Mirage 2000-5Mk2 που είναι πιστοποιημένα για την μεταφορά του. Παράλληλα τονίζεται οτι αποτελεί – ήδη από σήμερα – τη μοναδική αξιόπιστη λύση έναντι της απειλής που θα αντιπροσωπεύουν σύντομα οι εκτοξευτές του αντιαεροπορικού συστήματος S-400. Αυτό ισχύει τόσο για θέσεις κοντά στα παράλια όσο και σε μεγαλύτερες αποστάσεις στο εσωτερικό της «γείτονος» με αποτέλεσμα καμία θέση ανάπτυξης, να μην είναι ασφαλής για τον αντίπαλο. Ομοίως οι Exocet αποτελούν όπλο πρώτης απάντησης σε περίπτωση σύρραξης, καθιστώντας εφικτή, τη μαζική προσβολή εχθρικών μονάδων επιφανείας σε πολύ μικρό χρόνο και με ελάχιστη προειδοποίηση για τον αντίπαλο. Ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πιστοποίηση λογισμικού στον υπολογιστή αποστολής του Mirage 2000-5Mk2 (διαθέσιμη option εξ αρχής που δεν ασκήθηκε για λόγους οικονομίας) και επαναπιστοποίηση του υφιστάμενου αποθέματος ώστε να συνεχίσει να προσφέρει αποτροπή στην ΠΑ σε αποστολές TASMO.
Το παραπάνω σκεπτικό βασίζεται πρωτίστως στην αξιοποίηση του στόλου των Mirage 2000-5Mk2 με δεδομένη την αδυναμία άμεσης απόκτησης νέων μαχητικών όπως το F-35 ή το Rafale (τουλάχιστον για την επόμενη 15ετία). Για να έχει νόημα η υλοποίηση μιας τέτοιας πρότασης, σημαίνει οτι θα πρέπει – όχι μόνο να εφαρμοστεί στο σύνολο των 24 μαχητικών που υπάρχουν σήμερα επιχειρησιακά στη ΠΑ – αλλά θα πρέπει να εξασφαλιστεί οτι οι διαθεσιμότητες τους θα βελτιωθούν ώστε να επιτευχθεί η μεγιστη δυνατή επιχειρησιακή αξιοποίηση τους. Σε αυτό το πλαίσιο προβλέπεται (υπό βέλτιστες προυποθέσεις) ο διαχωρισμός του σημερινού στόλου σε 2 Μοίρες των 12 αεροσκαφών η κάθε μία (αλλά με σχεδιασμό ώστε να είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή τουλάχιστον 9-10). Αυτό προυποθέτει επενδύσεις σε FOS για επάρκεια ανταλλακτικών, ώστε να εξασφαλιστούν οι διαθεσιμότητες του στόλου, ο οποίος αν και είναι μικρός σε αριθμό θα είναι αντιστρόφως ανάλογα μεγάλος σε ισχύ πυρός (κάτι που ήδη ισχύει σήμερα). Η προβλεπόμενη έξοδος από υπηρεσία των μη εκσυγχρονισμένων Mirage 2000EGM/BGM μέχρι το 2020/22, ενδεχομένως θα πρέπει να επιταχυνθεί ώστε να εξασφαλίσει απόθεμα ανταλλακτικών αλλά και πόρους που θα διοχετευθούν για το πρόγραμμα αναβάθμισης των «-5» από τα σημερινά λειτουργικά κόστη. Τέλος σε ότι αφορά το ζήτημα δομικής καταπόνησης, αυτό ουσιαστικά δεν αποτελεί πρόβλημα καθώς ο στόλος βρίσκεται σήμερα σε εξαιρετική κατάσταση ενώ το υπόλοιπο του χρόνου ζωής καλύπτει άνετα επιχειρησιακή αξιοποίηση τουλάχιστον σε βάθος 20ετίας.
https://www.ptisidiastima.com/mirage-2000-5mk-mipos-i-lysi-gia-tin-epomeni-mera-stin-elliniki-anaxaitisi-einai-idi-edo/
ΣΧΕΤΙΚΟ: https://defencereview.gr/stochopoiontas-ton-toyrkiko-stolo-o-fonikos-syndyasmos-am-39-block-2-exocet-kai-mirage-2000-apokleistikes-foto/
Παλαιότερα είχαμε αναλύσει και το ενδεχόμενο παραλαβής παλαιότερων μαχητικών Mirage 2000 από τα αποθέματα της AdlA. Mirage 2000D, Mirage 2000N και Mirage 2000-5F εξετάστηκαν, και ουσιαστικά είχαμε πει ότι το μόνο που θα μπορούσε να είχε κάποια σοβαρή επιχειρησιακή αξία για την ΠΑ θα ήταν το απόθεμα των Mirage 2000-5F, που όμως η Γαλλία συνεχίζει να αξιοποιεί (αναχαιτίζοντας ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά πάνω από τον Ατλαντικό, ή ρωσικά μαχητικά πάνω από τις Βαλτικές Χώρες). Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας δούμε άλλες πιθανές πηγές μαχητικών του τύπου.
Καταρχάς, δεν μας ενδιαφέρουν μαχητικά Mirage 2000C/E καθώς τέτοια έχουμε, και ξέρουμε πως κοστίζει σημαντικά η αναβάθμισή τους. Θα μπορούσαμε να δούμε το Κατάρ και το μικρό του απόθεμα. Πράγματι, το Κατάρ έχει μαχητικά, που σύντομα θα του είναι περιττά, αν κρίνουμε από το πόσα μαχητικά αγόρασε από ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία. Αυτό δεν σημαίνει πως θα αποσύρει τα δικά του Mirage, ή αν τα αποσύρει, δεν σημαινει πως θα χαρίσει στην Ελλάδα. Το Κατάρ είναι αυτή την στιγμή ο καλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας, και μαζί με την Ρωσία δίνουν την ιδιότυπη μάχη στήριξης της τουρκικής οικονομίας. Η Τουρκία διατηρεί στην χώρα βάση με δυνάμεις που θα φτάσουν τουλάχιστον το επίπεδο ταξιαρχίας, κι αν χρειαστεί θα πολεμήσουν ενάντια στον Σαουδάραβα εισβολέα. Θα δώσει λοιπόν το Κατάρ μαχητικά στην χώρα μας, και μάλιστα σε καλή τιμή; σε ποιο παράλληλο σύμπαν; Τώρα, μια λύση θα είναι πλεονάζοντα αεροσκάφη των ΗΑΕ. Μα τα ΗΑΕ τα εκσυγχρονίζουν για να τα κρατήσουν σε υπηρεσία όσο το δυνατόν περισσότερο! Και τα ΗΑΕ έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν Rafale, αλλά προτιμούν να κρατήσουν ένα εξαιρετικό αεροσκάφος όσο το δυνατόν περισσότερο σε υπηρεσία. Τέλος η Ινδία, μόλις ξεκίνησε τον εκσυγχρονισμό των Mirage 2000 της σε επίπεδο Mirage 2000-5Mk3.
Συνεπώς, ξαναγυρίζουμε στην AdlA. H AdlA έγινε ο πρώτος «πελάτης» της έκδοσης Mirage 2000-5, μετατρέποντας 37 παλαιότερα μαχητικά της στην έκδοση Mirage2000-5F. Συγκεκριμένα μετέτρεψε τα αεροσκάφη παραγωγής 38 μέχρι 49, 51 μέχρι 59, 61 μέχρι 63, 65 μέχρι 74, 76 μέχρι 78 σε Dash 5 με την τοποθέτηση του καινούργιου τότε RDY. Τα αεροσκάφη υπηρετούν όλα στην EC 1/2 Cigognes και άρχισαν να παραδίδονται το 1997. Εξοπλίζονται με MICA, ενώ δεν έχουν πιστοποιηθεί να φέρουν SCALP EG ή AM39 Exocet. Επίσης, αν μας επιτραπεί η έκφραση, είναι Mirage 2000-5Mk1 (αδόκιμος όρος), σε σχέση με τα δικά μας Mirage 2000-5Mk2 ή τα Mirage 2000-9 των ΗΑΕ. Συνεπώς, ακόμη και το RDY είναι παλαιότερο, ενώ το σύστημα αυτοπροστασίας είναι το ICMS Mk2 (αν και πηγές αναφέρουν πως απλά φέρουν συνδυασμό Serval, Saber και Spirale). Παρά το γεγονός ότι τα Mirage 2000-5F υστερούν σε σχέση με τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk2 (θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η διαφορά μεταξύ F-16C Block 52+ και Block 52+Adv), εντούτοις φέρουν το RDY, αλλά και το σημαντικότερο, έχει τοποθετηθεί Link 16. Τα αεροσκάφη αυτά, αν και έχουν στην πλάτη τους αρκετές ώρες πτήσης (οι Γάλλοι τα πήραν για να τα χρησιμοποιούν και το κάνουν συνεχώς λόγω και του χαμηλότερου κόστους χρήσης σε σχέση με τα Rafale), εντούτοις πιστεύουμε πως άνετα θα μπορούσαν να ενταχθούν στην ΠΑ, άμεσα, και χωρίς ανάγκη κάποιου εκσυγχρονισμού (όχι γιατί δεν το χρειάζονται, αλλά γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι). Ίσως να είναι και ο καλύτερος αντικαταστάτης των Mirage 2000EGM…
Να τονίσουμε πως από τα 37 υπηρετούν πλέον λιγότερα, με πηγές να τα φέρνουν στα 29 ή 28 (άλλες ρίχνουν τον αριθμό στα 24). Επίσης, αν και κι εδώ οι απόψεις διίστανται, τα αεροσκάφη έχουν όριο ωρών πτήσης, αν και μάλλον είναι πολύ υψηλό (αναφέρονται οι 9000 ώρες), αλλά γεγονός είναι πως τα Mirage ουδέποτε χρειάστηκαν δομικό εκσυγχρονισμό. Συνεπώς, θεωρούμε πως είναι ασφαλές να πούμε πως τα Mirage 2000-5F έχουν αρκετά χρόνια δομικής ζωής ακόμη παρά την ταλαιπωρία που έχουν τραβήξει. Πότε σκοπεύουν να τα αποσύρουν οι Γάλλο, ή ακόμη καλύτερα, πότε θα μπορούσαν να μας τα παραχωρήσουν και το σημαντικότερο, με τι αντίτιμο;
Καταρχάς η Γαλλία δεν αποσύρει το τύπο «γενικά», καθώς διατηρεί σε υπηρεσία τα περισσότερα Mirage 2000D που έχει. Επίσης, καθώς τα Mirage 2000B/C/N που αποσύρθηκαν είναι μια μεγάλη πηγή ανταλλακτικών, για να τα διατηρήσει σε υπηρεσία χωρίς μεγάλο κόστος υποστήριξης. Τα Mirage 2000-5F όμως υπάρχουν σκέψεις να αποσυρθούν σύντομα, πιθανόν το 2020. Εδώ λοιπόν υπάρχει όντως ένα «παράθυρο ευκαιρίας», αν όντως ισχύει αυτή η ημερομηνία (καθώς υπάρχουν αναφορές για αργότερα). Το πρόβλημα είναι αλλού. Η Γαλλία δεν παραχωρεί δωρεάν οπλισμό, απλά πουλά σε καλές τιμές. Ακόμη και τα Super Etendard πουλήθηκαν στην παραπαίουσα Αργεντινή και μάλιστα δεν αποδεσμεύτηκαν πριν η Αργεντινή καταθέσει τα χρήματα. Δεν κακίζουμε την Γαλλία, είναι Δημοκρατία με νόμους και αυτοί δεν περιλαμβάνουν δωρεάν παραχώρηση δημόσιας περιουσίας χωρίς όφελος ή χωρίς ψήφιση από το Κοινοβούλιο σε τρίτους. Αυτό ας το έχουμε υπόψιν μας. Συνεπώς τα Mirage 2000-5F, όσα κι αν είναι αυτά, θα πρέπει να πωληθούν.
Μια τέτοια όμως πώληση απαιτεί χρήματα, την στιγμή που κάθε διαθέσιμος πόρος έχει κατευθυνθεί στα F-16 και τον εκσυγχρονισμό τους, αλλά και στις συμβάσεις FOS. Πως λοιπόν η Γαλλία θα μπορούσε να μας δώσει τα μαχητικά; Η λύση της επιστροφής χρημάτων από τα ομόλογα, αν «παίξει», θα γίνει για τις φρεγάτες Belh@rra, κι όχι για μαχητικά. Συνεπώς, κάτι πρέπει να βρεθεί. Να δωθούν τα Mirage σαν αντισταθμιστικά σε αγορά πλοίων, είναι μάλλον περίεργο. Θα συμβληθεί μεν η Ελληνική κυβέρνηση με την Γαλλική, αλλά και με την Group Navale (αν προχωρήσει το θέμα). Εκεί θα έπαιζε έναν ρόλο αν για παράδειγμα παίρναμε της LaFayette, με τον ανάδοχο να «παίζει» κάποιον ρόλο στην υποστήριξη των πλοίων. Αλλά τι σχέση έχει η Group Naval με τα Mirage; Καμία.
Η μόνη λύση που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε, είναι όλα να γίνουν μέσω της υπογραφής μιας «δυνατής» FOS για τα υπάρχοντα μαχητικά, και μιας -ας πούμε- «υποσχετικής» για μελλοντικό εκσυγχρονισμό των Mirage-5Mk2 και -5F σε επίπεδο Mk3 σε βάθος χρόνου. Αυτό είναι κάτι που με καλή διάθεση και από τις δυο πλευρές, θα μπορούσε να προχωρήσει. Τα οφέλη θα είναι προφανή, οι Γάλλοι θα κερδίσουν χρήματα από τις FOS και τον εκσυγχρονισμό, κι εμείς θα φτάσουμε τις δυο ενισχυμένες Μοίρες, ή, γιατί όχι, τις 3 Μοίρες μαχητικών Mirage 2000-5Mk3. Με αυτό τον τρόπο, τα Mirage 2000 θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ΠΑ μέχρι και το 2040, μια ημερομηνία που ελπίζουμε η χώρα μας, έχοντας αφήσει πίσω τον παλιό κακό οικονομικά καιρό, θα μπορεί να έχει βάλει σε υπηρεσία ικανούς αριθμούς ΝΜΑ, όποιο κι αν είναι αυτό. Τα παλιά μας Mirage 2000EGM θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο της δεξαμενής ανταλλακτικών, όπως τον παίζουν σήμερα τα παλιά Mirage 2000C για τα εναπομείναντα Mirage 2000B/D/-5F.
Από την άφιξη των τεσσάρων πρώτων Mirage 2000E στην Τανάγρα τον Απρίλιο του 1988 (δύο μονοθέσια και ισάριθμα διθέσια) έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια. Ένα αξιόλογο μαχητικό αεροπλάνο που «ταλαιπωρήθηκε» από το ραντάρ RDM-3, με υπαιτιότητα της γαλλικής πλευράς εκείνη την εποχή. Η οποία στην προσπάθειά της να καλύψει τη βασική προδιαγραφή που είχε θέσει η ελληνική πλευρά για την προμήθεια μαχητικών πολλαπλών ρόλων, «πλάσαρε» το εν λόγω σύστημα ως πολλαπλών λειτουργικών διαμορφώσεων, για έρευνα και εγκλωβισμό στόχων στον αέρα και το έδαφος (air-to-air and air-to-ground modes). Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική… Οι Γάλλοι, μέσω της Thomson-CSF τότε, είχαν κατορθώσει να αναπτύξουν ένα πραγματικά καλό αερομεταφερόμενο ραντάρ αναχαίτισης (air-to-air), το RDI, αλλά επ’ ουδενί δεν είχαν στη διάθεσή τους κάτι αντίστοιχο σε διαστάσεις, βάρος, επιδόσεις και λειτουργικές διαμορφώσεις, με το APG-68 με το οποίο είχε εξοπλιστεί το F-16C. Κατόρθωσαν να καλύψουν σχετικά σύντομα το κενό, καθώς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ΄90 είχαν ολοκληρώσει την ανάπτυξη του πραγματικά πολλαπλών λειτουργικών διαμορφώσεων RDY. Μέσω της υπογραφής της σύμβασης ΤΑΛΩΣ το 1992, η ελληνική πλευρά πέτυχε να επιλύσει κάποια από τα προβλήματα του RDM-3 και να καταστήσει το Mirage 2000E, μία πραγματικά αξιόμαχη πλατφόρμα για τα δεδομένα της εποχής. Ενσωμάτωσε καταυγαστήρα στο ραντάρ και έτσι το αεροπλάνο μπορούσε να φέρει τον μέσης ακτίνας πύραυλο αέρος-αέρος Super 530D της MATRA, ενσωμάτωσε το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π, ICMS 2000 Mk.1 το καλύτερο κατά γενική και κοινή ομολογία (κυρίως από ιπταμένους F-16!) σύστημα του είδους που έχει ενταχθεί σε υπηρεσία στην Π.Α. και τέλος ενσωμάτωσε και τον αέρος-επιφανείας AM-39 Exocet…
Τον Αύγουστο του 2000, όταν υπογράφηκαν οι συμβάσεις για την αγορά 15 Mirage 2000-5Mk.2 με option για τρία ακόμα μέχρι το 2006, την αναβάθμιση 10 παλαιών Mirage 2000E στο ίδιο επίπεδο, την προμήθεια πυραύλων MICA-EM και MICA-IR, καθώς και του οριζόντιας πλεύσης, μακρού πλήγματος SCALP-EG, η ελληνική πλευρά είχε μία μοναδική ευκαιρία, να καλύψει όλες τις αδυναμίες του παρελθόντος και να δημιουργήσει τρείς πολεμικές Μοίρες εξοπλισμένες με ένα μαχητικό που πλέον ξεπερνούσε σε δυνατότητες τις υφιστάμενες εκδόσεις του F-16 και στους δύο βασικούς ρόλους (air-to-air και air-to-ground), όντας παράλληλα και μία υποστρατηγικών ικανοτήτων πλατφόρμα, με ΛΟΓΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Η αναβάθμιση κάθε Mirage 2000E σε -5Mk.2 σημειώστε ότι είχε κοστίσει κάτι λιγότερο από 20 εκατομμύρια ευρώ. Στο ινδικό πρόγραμμα ξεπέρασε τα 45!!! Επέλεξε να μην το πράξει, θέτοντας τα θεμέλια της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε όχι σήμερα, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια. Και η κυβέρνηση Καραμανλή που διαδέχθηκε τις κυβερνήσεις Σημίτη, ενώ είχε την άνεση του χρόνου και την οικονομική δυνατότητα να λύσει το πρόβλημα, επίσης ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΕ. Όταν το -5Mk.2 εντάχθηκε επίσημα σε υπηρεσία στην Πολεμική Αεροπορία το Νοέμβριο του 2007, το πρόγραμμα ήταν ήδη παρελθόν και ένα υπαρκτό πρόβλημα… Η παραγωγή του αεροπλάνου είχε τερματιστεί το 2006. Επομένως δεν ίσχυε πλέον η option για την αγορά καινούριων αεροσκαφών στην ίδια τιμή (με αυτή του Αυγούστου του 2000) και φυσικά «πέταξε» και η δυνατότητα αναβάθμιση των υπολοίπων 22 ή 23 εναπομεινάντων Mirage 2000E. Στην ίδια τιμή…
Οι κυβερνήσεις της δεκαετίας του 2000 πέταξαν κυριολεκτικά στα σκουπίδια επενδύσεις δεκαετιών και πολλών δισεκατομμυρίων, αφαιρώντας από την ΠΑ τη δυνατότητα να αποκτήσει στρατηγικές δυνατότητες έναντι της ΤΗΚ. Με το να μην υλοποιήσουν το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του συνόλου των ελληνικών Mirage 2000EG σε επίπεδο -5Μκ.2.
Εκτίμηση όλων όσων ασχολούνται με το ζήτημα της βελτίωσης μαχητικής ικανότητας απέναντι σε ένα περιβάλλον αυξημένων αεροπορικών απειλών, είναι η απαίτηση για αναβάθμιση των ικανοτήτων που προσφέρουν σήμερα τα ραντάρ επίγειας αεράμυνας, σε συνδυασμό με τα 4 διαθέσιμα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (ΑΣΕΠΕ) τύπου ΕΜΒ-145H Erieye της 380 Μοίρας ΑΣΕΠΕ (με έδρα την 112ΠΜ στην Ελευσίνα). Υπηρεσιακοί φορείς που έχουν γνώση του αντικειμένου υπογραμμίζουν οτι η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην αποκάλυψη στόχων με χαμηλό RCS (η οποία υφίσταται ήδη στα ΑΣΕΠΕ αλλά απαιτείται να ενισχυθεί περαιτέρω). «Κλειδί» σε όλα τα παραπάνω είναι καθολική εφαρμογή δικτυοκεντρικής αντίληψης σε όλα τα εναέρια και επίγεια μέσα που συνθέτουν το δίκτυο αεράμυνας της χώρας. Το τελικό αποτέλεσμα άμεσης έγκαιρης προειδοποίησης και αναχαίτισης εχθρικών στόχων με χαμηλό RCS, θα είναι συνάρτηση της σύντηξης δεδομένων (data fusion) από όλους τους αισθητήρες επίγειων ραντάρ, ραντάρ πλοίων και μαχητικών αεροσκαφών που επιχειρούν στο θέατρο επιχειρήσεων. Αυτό προυποθέτει τον εκσυγχρονισμό των μαχητικών F-16C/D (σε εξέλιξη) και Μirage 2000-5Μk2 (εκκρεμεί) με σύστημα ζέυξης δεδομένων Link 16, ενώ σε υψηλό επίπεδο βρίσκεται ήδη η διασύνδεση της επίγειας αντιαεροπορικής υποδομής αποτελούμενης από συστήματα PATRIOT PAC3 (ΠΑ), S-300 (ΠΑ), SKYGUARD (ΠΑ) ,HAWK (ΕΣ), TORM1 ΕΣ/ΠΑ), OSA AK (ΕΣ), CROTALE NG (ΠΝ/ΠΑ), ASRAD HELLAS (ΕΣ) και SHORADS τύπου STINGER (ΕΣ/ΠΝ/ΠΑ).
Με το βλέμμα στο μέλλον η ΠΑ σχεδιάζει ψύχραιμα και μεθοδικά την επόμενη ημερα, λαμβάνοντας διαρκώς υπόψη πληθώρα τεχνοικονομικών και επιχειρησιακών δεδομένων. Στο πλαίσιο αυτό η αναζήτηση λύσεων, προυποθέτει άριστη γνώση υφιστάμενων ικανοτήτων και τρόπων για την βέλτιστη εκμετάλλευση τους σε επίπεδο σχεδιασμού/εκτέλεσης επιχειρήσεων/εκπαίδευσης προσωπικού καθώς και αξιοποίηση συστημάτων επίγειας αεράμυνας και μαχητικών αεροσκαφών. Ο στόλος των 24 Mirage 2000-5Mk2 αποτελεί ένα κεφάλαιο το οποίο σύμφωνα με στελέχη που έχουν άριστη γνώση του αντικειμένου, όχι μόνο έχει λαμπρόν παρόν αλλά και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον! Ειδικά σε ότι αφορά το δυσεπίλυτο πρόβλημα αντιμετώπισης των F-35, το Mirage 2000-5Mk2 μπορεί να αποτελέσει ένα μέρος μιας «σύνθετης λύσης», η οποία αξιοποιεί στο μέγιστο την ήδη υφιστάμενη επένδυση που έχει γίνει. Προυπόθεση είναι η εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που σκοπό θα έχουν να προσφέρουν στοχευμένα ικανότητες που θα μετρέψουν το γαλλικό μαχητικό σε «κυνηγό» των τουρκικών F-35 παράλληλα με καθήκοντα υποστρατηγικής κρούσης και ναυτικής κρούσης. Ρόλοι στους οποίους μέχρι σήμερα παραμένει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ικανό να φέρει εις πέρας χάρις τα διαθέσιμα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούνται σε αντίστοιχες εφαρμογές.
Ειδικότερα πρώτιστη επιχειρησιακή απαίτηση είναι η ενσωμάτωση στο μαχητικό τερματικών MIDS–LTV ώστε να καταστούν συμβατα με το δίκτυο ζεύξης δεδομένων Link 16. Η ύπαρξη Link16 θα καταστήσει ικανά τα 24 Mirage 2000-5Mk2, να λαμβάνουν πλήρη εικόνα τακτικής κατάστασης, επιτρέποντας εφαρμογή τακτικών αιφνιδιασμού (διακοπή εκπομπών του ραντάρ (άρα μη ορατά στα RWR εχθρικών μαχητικών). Ταυτόχρονα οι χειριστές τους θα γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιοι στόχοι είναι εγκλωβισμένοι και από ποιόν, ώστε να επιτυγχάνεται εξοικονόμηση βλημάτων ταυτόχρονα με μικρότερους χρόνους αντίδρασης. Βεβαίως η ικανότητα αυτή υπάρχει σήμερα διαθεσιμη για τα μαχητικά της 331Μ, όμως περιορίζεται μονάχα μέχρι έναν σχηματισμό 4άδας με την υποδομή ζεύξης IDM. Ακολούθως η ικανότητα εντοπισμού «δύσκολων» στόχων με πολυ μικρό RCS, θα ενισχυθεί κατακόρυφα με την προσθήκη ενός παθητικού αισθητήρα IR στο ρύγχος του μαχητικού (στο πρότυπο του Rafale). Πρόκειται για μια καινοτόμο επιλογή (έχει ήδη αποδειχτεί η δυνατότητα εφαρμογής της) καθώς έχει δοκιμαστεί σε Mirage 2000 (Β501) του CEV (Κέντρο Πτητικών Δοκιμών της Γαλλικής Αεροπορίας) στο πλαίσιο δοκιμών συστημάτων για το Rafale. Με το σύστημα αυτό, τα Mirage 2000-5Mk2 της ΠΑ θα μπορούν να εφαρμόζουν ακόμη πιο αποτελεσματικά τακτικές «σιωπηλής» αναχαίτισης με παθητικά μεσα, τα οποία θα επιτρέπουν εντοπισμό ενός μαχητικού με χαμηλό RCS σε μεγαλύτερες αποστάσεις συνδυαστικά με ζεύξη Link 16. Με δεδομένο μάλιστα οτι το πιλοτήριο του “-5” είναι εφάμιλλο του Rafale (σύμφωνα και με Έλληνες χειριστές που έχουν πετάξει και με τους δύο τύπους) η λύση αυτή είναι απολύτως εφικτή και επιβεβλημένη.
Το εγχείρημα αν και δεν έχει προηγούμενο σε επιχειρησιακό χρήστη, θα αποτελέσει επένδυση που θα μεγιστοποίησει την ικανότητα των μαχητικών της 331Μ σε ρόλο αεροπορικής υπεροχής – συνδυαστικά με το τρίτο τμήμα ενός στοχευμένου προγράμματος αναβάθμισης ικανοτήτων, το οποίο δεν είναι άλλο από το βλήμα METEOR. Πρόκειται για το νέο βλήμα αναχαίτησης στόχων της MBDA σε αποστάσεις πέραν του οπτικού ορίζοντα (BVRΑΑΜ), το οποίο θα επεκτείνει -λόγω της αυξημένης εμβέλειας του- την ικανότητα αναχαίτησης μαχητικών σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από τις σημερινές. Διαθέτει ενεργό αισθητήρα ικανό να εγκλωβίσει στόχους σε αποστάσεις άνω των 100χλμ (62νμ) σε περιβάλλον ισχυρών ECM ενώ μπορεί να επαναπρογραμματιστεί εν πτήση εναντίον νέου στόχου. Επιγραμματικά προορίζεται να εξοπλίσει τα Eurofighter Typhoon και F-35 της Αγγλίας, τα Eurofighter της Ισπανίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Σαουδικής Αραβίας, και Κατάρ, τα Rafale της Γαλλίας και τα JAS-39C/D Gripen της Σουηδίας και της Τσεχίας. Η είσοδος σε υπηρεσία έγινε το 2016 με μαχητικά Gripen της Σουηδίας. Ένα τέτοιο οπλικό σύστημα, εφόσον πιστοποιηθεί στα μαχητικά Mirage 2000-5Mk2 της ΠΑ θα τους δώσει ένα βλήμα με 6πλάσια κινηματική ταχύτητα από τα υφιστάμενα βλήματα σε υπηρεσία, επιτρέποντας βολές εναντίον εχθρικών μαχητικών από ασφαλείς αποστάσεις. Επιπλέον σε οτι αφορά το F-35, o παθητικός εντοπισμός του μέσω Link 16 και αισθητήρα IR, θα επιτρέψει άμεση ανάκτηση τακτικού πλεονεκτήματος καθώς θα πλήτονται κατά προτεραιότητα με βλήματα METEOR.
Ανασταλτικός παράγοντας είναι το κόστος πιστοποίησης όσο και το κόστος αγοράς των βλημάτων αυτών που είναι αρκετά υψηλότερο των αντίστοιχων AIM-120/MICA. Όμως στο σημείο αυτό τη λύση μπορεί να δώσει η εφαρμογή προγράμματος εκσυγχρονισμού στα Mirage-2000-9 των ΗΑΕ (που όπως όλα δείχνουν θα περιλαμβάνει και METEOR) καλύπτοντας σημαντικό μέρος του κόστους ανάπτυξης. Ο συνδυασμός Mirage 2000-5Μκ2/Link16/IR sensor/METEOR είναι λοιπόν μια επιλογή που θα μπορούσε (με κλάσμα μόνο της δαπάνης για νέα μαχητικά), να μετατρέψει τα μαχητικά της 331 Μ σε “φονιάδες F-35”, αξιοποιώντας στο μέγιστο τις ικανότητες που μπορεί να προσφέρει ο τύπος στην ΠΑ σε ότι αφορά την αεροπορική υπεροχή. Το METEOR τονίζουν πηγές προσκείμενες στη ΠΑ δεν απαιτείται να αποκτηθεί σε μεγάλους αριθμούς καθώς ένας μικρός αριθμός 50 βλημάτων θα ήταν υπέρ –αρκετός για να καλύψει τις ανάγκες έναντι της απειλής του F-35. Για όλους τους υπόλοιπους στόχους επαρκεί η χρήση βλημάτων MICA EM/IR που υπάρχουν σήμερα στο Ελληνικό οπλοστάσιο. Επισημαίνεται οτι ο αντίπαλος και μόνο με τη γνώση οτι έχει απέναντι του μια τέτοια απειλή, θα είναι αναγκασμένος να λάβει μέτρα αποφυγής πολύ νωρίτερα από οτι εφαρμόζεται σήμερα, αυξάνοντας κατακόρυφα το επίπεδο αποτροπής.
SCALP/EXOCET «Οι πολλαπλασιαστές ισχύος». Πρόκειται για δύο οπλικά συστήματα που υπάρχουν σήμερα στο οπλοστάσιο της ΠΑ και εμπίπτουν στην κατηγορία των «Ειδικών Όπλων». Και τα δύο προσφέρουν δυνατότητες που αποκλειστικά αποτελούν «προνόμοιο» των Mirage 2000-5Mk2. Σε οτι αφορά το SCALP EG, το υποστρατηγικό βλήμα κρούσης Stand Off προορίζεται για την προσβολή στρατηγικών στόχων βαθειά εντός της εχθρικής ενδοχώρας. Η ικανότητα άφεσης από μεγάλες αποστάσεις εξασφαλίζει σήμερα εξαιρετικά επίπεδα επιβιωσημότητας στα 24 μαχητικά Mirage 2000-5Mk2 που είναι πιστοποιημένα για την μεταφορά του. Παράλληλα τονίζεται οτι αποτελεί – ήδη από σήμερα – τη μοναδική αξιόπιστη λύση έναντι της απειλής που θα αντιπροσωπεύουν σύντομα οι εκτοξευτές του αντιαεροπορικού συστήματος S-400. Αυτό ισχύει τόσο για θέσεις κοντά στα παράλια όσο και σε μεγαλύτερες αποστάσεις στο εσωτερικό της «γείτονος» με αποτέλεσμα καμία θέση ανάπτυξης, να μην είναι ασφαλής για τον αντίπαλο. Ομοίως οι Exocet αποτελούν όπλο πρώτης απάντησης σε περίπτωση σύρραξης, καθιστώντας εφικτή, τη μαζική προσβολή εχθρικών μονάδων επιφανείας σε πολύ μικρό χρόνο και με ελάχιστη προειδοποίηση για τον αντίπαλο. Ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πιστοποίηση λογισμικού στον υπολογιστή αποστολής του Mirage 2000-5Mk2 (διαθέσιμη option εξ αρχής που δεν ασκήθηκε για λόγους οικονομίας) και επαναπιστοποίηση του υφιστάμενου αποθέματος ώστε να συνεχίσει να προσφέρει αποτροπή στην ΠΑ σε αποστολές TASMO.
Το παραπάνω σκεπτικό βασίζεται πρωτίστως στην αξιοποίηση του στόλου των Mirage 2000-5Mk2 με δεδομένη την αδυναμία άμεσης απόκτησης νέων μαχητικών όπως το F-35 ή το Rafale (τουλάχιστον για την επόμενη 15ετία). Για να έχει νόημα η υλοποίηση μιας τέτοιας πρότασης, σημαίνει οτι θα πρέπει – όχι μόνο να εφαρμοστεί στο σύνολο των 24 μαχητικών που υπάρχουν σήμερα επιχειρησιακά στη ΠΑ – αλλά θα πρέπει να εξασφαλιστεί οτι οι διαθεσιμότητες τους θα βελτιωθούν ώστε να επιτευχθεί η μεγιστη δυνατή επιχειρησιακή αξιοποίηση τους. Σε αυτό το πλαίσιο προβλέπεται (υπό βέλτιστες προυποθέσεις) ο διαχωρισμός του σημερινού στόλου σε 2 Μοίρες των 12 αεροσκαφών η κάθε μία (αλλά με σχεδιασμό ώστε να είναι επιχειρησιακά διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή τουλάχιστον 9-10). Αυτό προυποθέτει επενδύσεις σε FOS για επάρκεια ανταλλακτικών, ώστε να εξασφαλιστούν οι διαθεσιμότητες του στόλου, ο οποίος αν και είναι μικρός σε αριθμό θα είναι αντιστρόφως ανάλογα μεγάλος σε ισχύ πυρός (κάτι που ήδη ισχύει σήμερα). Η προβλεπόμενη έξοδος από υπηρεσία των μη εκσυγχρονισμένων Mirage 2000EGM/BGM μέχρι το 2020/22, ενδεχομένως θα πρέπει να επιταχυνθεί ώστε να εξασφαλίσει απόθεμα ανταλλακτικών αλλά και πόρους που θα διοχετευθούν για το πρόγραμμα αναβάθμισης των «-5» από τα σημερινά λειτουργικά κόστη. Τέλος σε ότι αφορά το ζήτημα δομικής καταπόνησης, αυτό ουσιαστικά δεν αποτελεί πρόβλημα καθώς ο στόλος βρίσκεται σήμερα σε εξαιρετική κατάσταση ενώ το υπόλοιπο του χρόνου ζωής καλύπτει άνετα επιχειρησιακή αξιοποίηση τουλάχιστον σε βάθος 20ετίας.
https://www.ptisidiastima.com/mirage-2000-5mk-mipos-i-lysi-gia-tin-epomeni-mera-stin-elliniki-anaxaitisi-einai-idi-edo/
ΣΧΕΤΙΚΟ: https://defencereview.gr/stochopoiontas-ton-toyrkiko-stolo-o-fonikos-syndyasmos-am-39-block-2-exocet-kai-mirage-2000-apokleistikes-foto/
Παλαιότερα είχαμε αναλύσει και το ενδεχόμενο παραλαβής παλαιότερων μαχητικών Mirage 2000 από τα αποθέματα της AdlA. Mirage 2000D, Mirage 2000N και Mirage 2000-5F εξετάστηκαν, και ουσιαστικά είχαμε πει ότι το μόνο που θα μπορούσε να είχε κάποια σοβαρή επιχειρησιακή αξία για την ΠΑ θα ήταν το απόθεμα των Mirage 2000-5F, που όμως η Γαλλία συνεχίζει να αξιοποιεί (αναχαιτίζοντας ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά πάνω από τον Ατλαντικό, ή ρωσικά μαχητικά πάνω από τις Βαλτικές Χώρες). Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας δούμε άλλες πιθανές πηγές μαχητικών του τύπου.
Καταρχάς, δεν μας ενδιαφέρουν μαχητικά Mirage 2000C/E καθώς τέτοια έχουμε, και ξέρουμε πως κοστίζει σημαντικά η αναβάθμισή τους. Θα μπορούσαμε να δούμε το Κατάρ και το μικρό του απόθεμα. Πράγματι, το Κατάρ έχει μαχητικά, που σύντομα θα του είναι περιττά, αν κρίνουμε από το πόσα μαχητικά αγόρασε από ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία. Αυτό δεν σημαίνει πως θα αποσύρει τα δικά του Mirage, ή αν τα αποσύρει, δεν σημαινει πως θα χαρίσει στην Ελλάδα. Το Κατάρ είναι αυτή την στιγμή ο καλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας, και μαζί με την Ρωσία δίνουν την ιδιότυπη μάχη στήριξης της τουρκικής οικονομίας. Η Τουρκία διατηρεί στην χώρα βάση με δυνάμεις που θα φτάσουν τουλάχιστον το επίπεδο ταξιαρχίας, κι αν χρειαστεί θα πολεμήσουν ενάντια στον Σαουδάραβα εισβολέα. Θα δώσει λοιπόν το Κατάρ μαχητικά στην χώρα μας, και μάλιστα σε καλή τιμή; σε ποιο παράλληλο σύμπαν; Τώρα, μια λύση θα είναι πλεονάζοντα αεροσκάφη των ΗΑΕ. Μα τα ΗΑΕ τα εκσυγχρονίζουν για να τα κρατήσουν σε υπηρεσία όσο το δυνατόν περισσότερο! Και τα ΗΑΕ έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράσουν Rafale, αλλά προτιμούν να κρατήσουν ένα εξαιρετικό αεροσκάφος όσο το δυνατόν περισσότερο σε υπηρεσία. Τέλος η Ινδία, μόλις ξεκίνησε τον εκσυγχρονισμό των Mirage 2000 της σε επίπεδο Mirage 2000-5Mk3.
Συνεπώς, ξαναγυρίζουμε στην AdlA. H AdlA έγινε ο πρώτος «πελάτης» της έκδοσης Mirage 2000-5, μετατρέποντας 37 παλαιότερα μαχητικά της στην έκδοση Mirage2000-5F. Συγκεκριμένα μετέτρεψε τα αεροσκάφη παραγωγής 38 μέχρι 49, 51 μέχρι 59, 61 μέχρι 63, 65 μέχρι 74, 76 μέχρι 78 σε Dash 5 με την τοποθέτηση του καινούργιου τότε RDY. Τα αεροσκάφη υπηρετούν όλα στην EC 1/2 Cigognes και άρχισαν να παραδίδονται το 1997. Εξοπλίζονται με MICA, ενώ δεν έχουν πιστοποιηθεί να φέρουν SCALP EG ή AM39 Exocet. Επίσης, αν μας επιτραπεί η έκφραση, είναι Mirage 2000-5Mk1 (αδόκιμος όρος), σε σχέση με τα δικά μας Mirage 2000-5Mk2 ή τα Mirage 2000-9 των ΗΑΕ. Συνεπώς, ακόμη και το RDY είναι παλαιότερο, ενώ το σύστημα αυτοπροστασίας είναι το ICMS Mk2 (αν και πηγές αναφέρουν πως απλά φέρουν συνδυασμό Serval, Saber και Spirale). Παρά το γεγονός ότι τα Mirage 2000-5F υστερούν σε σχέση με τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk2 (θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η διαφορά μεταξύ F-16C Block 52+ και Block 52+Adv), εντούτοις φέρουν το RDY, αλλά και το σημαντικότερο, έχει τοποθετηθεί Link 16. Τα αεροσκάφη αυτά, αν και έχουν στην πλάτη τους αρκετές ώρες πτήσης (οι Γάλλοι τα πήραν για να τα χρησιμοποιούν και το κάνουν συνεχώς λόγω και του χαμηλότερου κόστους χρήσης σε σχέση με τα Rafale), εντούτοις πιστεύουμε πως άνετα θα μπορούσαν να ενταχθούν στην ΠΑ, άμεσα, και χωρίς ανάγκη κάποιου εκσυγχρονισμού (όχι γιατί δεν το χρειάζονται, αλλά γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι). Ίσως να είναι και ο καλύτερος αντικαταστάτης των Mirage 2000EGM…
Να τονίσουμε πως από τα 37 υπηρετούν πλέον λιγότερα, με πηγές να τα φέρνουν στα 29 ή 28 (άλλες ρίχνουν τον αριθμό στα 24). Επίσης, αν και κι εδώ οι απόψεις διίστανται, τα αεροσκάφη έχουν όριο ωρών πτήσης, αν και μάλλον είναι πολύ υψηλό (αναφέρονται οι 9000 ώρες), αλλά γεγονός είναι πως τα Mirage ουδέποτε χρειάστηκαν δομικό εκσυγχρονισμό. Συνεπώς, θεωρούμε πως είναι ασφαλές να πούμε πως τα Mirage 2000-5F έχουν αρκετά χρόνια δομικής ζωής ακόμη παρά την ταλαιπωρία που έχουν τραβήξει. Πότε σκοπεύουν να τα αποσύρουν οι Γάλλο, ή ακόμη καλύτερα, πότε θα μπορούσαν να μας τα παραχωρήσουν και το σημαντικότερο, με τι αντίτιμο;
Καταρχάς η Γαλλία δεν αποσύρει το τύπο «γενικά», καθώς διατηρεί σε υπηρεσία τα περισσότερα Mirage 2000D που έχει. Επίσης, καθώς τα Mirage 2000B/C/N που αποσύρθηκαν είναι μια μεγάλη πηγή ανταλλακτικών, για να τα διατηρήσει σε υπηρεσία χωρίς μεγάλο κόστος υποστήριξης. Τα Mirage 2000-5F όμως υπάρχουν σκέψεις να αποσυρθούν σύντομα, πιθανόν το 2020. Εδώ λοιπόν υπάρχει όντως ένα «παράθυρο ευκαιρίας», αν όντως ισχύει αυτή η ημερομηνία (καθώς υπάρχουν αναφορές για αργότερα). Το πρόβλημα είναι αλλού. Η Γαλλία δεν παραχωρεί δωρεάν οπλισμό, απλά πουλά σε καλές τιμές. Ακόμη και τα Super Etendard πουλήθηκαν στην παραπαίουσα Αργεντινή και μάλιστα δεν αποδεσμεύτηκαν πριν η Αργεντινή καταθέσει τα χρήματα. Δεν κακίζουμε την Γαλλία, είναι Δημοκρατία με νόμους και αυτοί δεν περιλαμβάνουν δωρεάν παραχώρηση δημόσιας περιουσίας χωρίς όφελος ή χωρίς ψήφιση από το Κοινοβούλιο σε τρίτους. Αυτό ας το έχουμε υπόψιν μας. Συνεπώς τα Mirage 2000-5F, όσα κι αν είναι αυτά, θα πρέπει να πωληθούν.
Μια τέτοια όμως πώληση απαιτεί χρήματα, την στιγμή που κάθε διαθέσιμος πόρος έχει κατευθυνθεί στα F-16 και τον εκσυγχρονισμό τους, αλλά και στις συμβάσεις FOS. Πως λοιπόν η Γαλλία θα μπορούσε να μας δώσει τα μαχητικά; Η λύση της επιστροφής χρημάτων από τα ομόλογα, αν «παίξει», θα γίνει για τις φρεγάτες Belh@rra, κι όχι για μαχητικά. Συνεπώς, κάτι πρέπει να βρεθεί. Να δωθούν τα Mirage σαν αντισταθμιστικά σε αγορά πλοίων, είναι μάλλον περίεργο. Θα συμβληθεί μεν η Ελληνική κυβέρνηση με την Γαλλική, αλλά και με την Group Navale (αν προχωρήσει το θέμα). Εκεί θα έπαιζε έναν ρόλο αν για παράδειγμα παίρναμε της LaFayette, με τον ανάδοχο να «παίζει» κάποιον ρόλο στην υποστήριξη των πλοίων. Αλλά τι σχέση έχει η Group Naval με τα Mirage; Καμία.
Η μόνη λύση που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε, είναι όλα να γίνουν μέσω της υπογραφής μιας «δυνατής» FOS για τα υπάρχοντα μαχητικά, και μιας -ας πούμε- «υποσχετικής» για μελλοντικό εκσυγχρονισμό των Mirage-5Mk2 και -5F σε επίπεδο Mk3 σε βάθος χρόνου. Αυτό είναι κάτι που με καλή διάθεση και από τις δυο πλευρές, θα μπορούσε να προχωρήσει. Τα οφέλη θα είναι προφανή, οι Γάλλοι θα κερδίσουν χρήματα από τις FOS και τον εκσυγχρονισμό, κι εμείς θα φτάσουμε τις δυο ενισχυμένες Μοίρες, ή, γιατί όχι, τις 3 Μοίρες μαχητικών Mirage 2000-5Mk3. Με αυτό τον τρόπο, τα Mirage 2000 θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ΠΑ μέχρι και το 2040, μια ημερομηνία που ελπίζουμε η χώρα μας, έχοντας αφήσει πίσω τον παλιό κακό οικονομικά καιρό, θα μπορεί να έχει βάλει σε υπηρεσία ικανούς αριθμούς ΝΜΑ, όποιο κι αν είναι αυτό. Τα παλιά μας Mirage 2000EGM θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο της δεξαμενής ανταλλακτικών, όπως τον παίζουν σήμερα τα παλιά Mirage 2000C για τα εναπομείναντα Mirage 2000B/D/-5F.
Από την άφιξη των τεσσάρων πρώτων Mirage 2000E στην Τανάγρα τον Απρίλιο του 1988 (δύο μονοθέσια και ισάριθμα διθέσια) έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια. Ένα αξιόλογο μαχητικό αεροπλάνο που «ταλαιπωρήθηκε» από το ραντάρ RDM-3, με υπαιτιότητα της γαλλικής πλευράς εκείνη την εποχή. Η οποία στην προσπάθειά της να καλύψει τη βασική προδιαγραφή που είχε θέσει η ελληνική πλευρά για την προμήθεια μαχητικών πολλαπλών ρόλων, «πλάσαρε» το εν λόγω σύστημα ως πολλαπλών λειτουργικών διαμορφώσεων, για έρευνα και εγκλωβισμό στόχων στον αέρα και το έδαφος (air-to-air and air-to-ground modes). Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική… Οι Γάλλοι, μέσω της Thomson-CSF τότε, είχαν κατορθώσει να αναπτύξουν ένα πραγματικά καλό αερομεταφερόμενο ραντάρ αναχαίτισης (air-to-air), το RDI, αλλά επ’ ουδενί δεν είχαν στη διάθεσή τους κάτι αντίστοιχο σε διαστάσεις, βάρος, επιδόσεις και λειτουργικές διαμορφώσεις, με το APG-68 με το οποίο είχε εξοπλιστεί το F-16C. Κατόρθωσαν να καλύψουν σχετικά σύντομα το κενό, καθώς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ΄90 είχαν ολοκληρώσει την ανάπτυξη του πραγματικά πολλαπλών λειτουργικών διαμορφώσεων RDY. Μέσω της υπογραφής της σύμβασης ΤΑΛΩΣ το 1992, η ελληνική πλευρά πέτυχε να επιλύσει κάποια από τα προβλήματα του RDM-3 και να καταστήσει το Mirage 2000E, μία πραγματικά αξιόμαχη πλατφόρμα για τα δεδομένα της εποχής. Ενσωμάτωσε καταυγαστήρα στο ραντάρ και έτσι το αεροπλάνο μπορούσε να φέρει τον μέσης ακτίνας πύραυλο αέρος-αέρος Super 530D της MATRA, ενσωμάτωσε το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π, ICMS 2000 Mk.1 το καλύτερο κατά γενική και κοινή ομολογία (κυρίως από ιπταμένους F-16!) σύστημα του είδους που έχει ενταχθεί σε υπηρεσία στην Π.Α. και τέλος ενσωμάτωσε και τον αέρος-επιφανείας AM-39 Exocet…
Τον Αύγουστο του 2000, όταν υπογράφηκαν οι συμβάσεις για την αγορά 15 Mirage 2000-5Mk.2 με option για τρία ακόμα μέχρι το 2006, την αναβάθμιση 10 παλαιών Mirage 2000E στο ίδιο επίπεδο, την προμήθεια πυραύλων MICA-EM και MICA-IR, καθώς και του οριζόντιας πλεύσης, μακρού πλήγματος SCALP-EG, η ελληνική πλευρά είχε μία μοναδική ευκαιρία, να καλύψει όλες τις αδυναμίες του παρελθόντος και να δημιουργήσει τρείς πολεμικές Μοίρες εξοπλισμένες με ένα μαχητικό που πλέον ξεπερνούσε σε δυνατότητες τις υφιστάμενες εκδόσεις του F-16 και στους δύο βασικούς ρόλους (air-to-air και air-to-ground), όντας παράλληλα και μία υποστρατηγικών ικανοτήτων πλατφόρμα, με ΛΟΓΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Η αναβάθμιση κάθε Mirage 2000E σε -5Mk.2 σημειώστε ότι είχε κοστίσει κάτι λιγότερο από 20 εκατομμύρια ευρώ. Στο ινδικό πρόγραμμα ξεπέρασε τα 45!!! Επέλεξε να μην το πράξει, θέτοντας τα θεμέλια της κατάστασης που αντιμετωπίζουμε όχι σήμερα, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια. Και η κυβέρνηση Καραμανλή που διαδέχθηκε τις κυβερνήσεις Σημίτη, ενώ είχε την άνεση του χρόνου και την οικονομική δυνατότητα να λύσει το πρόβλημα, επίσης ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΕ. Όταν το -5Mk.2 εντάχθηκε επίσημα σε υπηρεσία στην Πολεμική Αεροπορία το Νοέμβριο του 2007, το πρόγραμμα ήταν ήδη παρελθόν και ένα υπαρκτό πρόβλημα… Η παραγωγή του αεροπλάνου είχε τερματιστεί το 2006. Επομένως δεν ίσχυε πλέον η option για την αγορά καινούριων αεροσκαφών στην ίδια τιμή (με αυτή του Αυγούστου του 2000) και φυσικά «πέταξε» και η δυνατότητα αναβάθμιση των υπολοίπων 22 ή 23 εναπομεινάντων Mirage 2000E. Στην ίδια τιμή…
Οι κυβερνήσεις της δεκαετίας του 2000 πέταξαν κυριολεκτικά στα σκουπίδια επενδύσεις δεκαετιών και πολλών δισεκατομμυρίων, αφαιρώντας από την ΠΑ τη δυνατότητα να αποκτήσει στρατηγικές δυνατότητες έναντι της ΤΗΚ. Με το να μην υλοποιήσουν το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού του συνόλου των ελληνικών Mirage 2000EG σε επίπεδο -5Μκ.2.
Προκειμένου να κλείσουμε το κεφάλαιο Mirage 2000-5, που για άλλη μία φορά απέδειξε πρόσφατα το πόσο αποτελεσματική και επικίνδυνη πλατφόρμα είναι στα χέρια των Ελλήνων ιπταμένων, στις τάξεις του TLP στο Albacete της Ισπανίας, επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα… Εξετάζοντας αυτή τη φορά τις προοπτικές –αν μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχουν τέτοιες- προμήθειας μεταχειρισμένων μονάδων από ξένες αεροπορικές δυνάμεις. Πριν από αρκετά χρόνια και συγκεκριμένα στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, είχε τεθεί ως ζήτημα –βάσιμα ή αβάσιμα δεν θα το εξετάσουμε εδώ- η αγορά αριθμού μαχητικών Mirage 2000-9 από την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Εκείνη την εποχή (2010-2011) το μικρό αραβικό κράτος είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη γαλλική κυβέρνηση για την προμήθεια μαχητικών Rafale, οι οποίες θεωρητικά δεν έχουν ακόμη τερματιστεί… Δεδομένου ότι τα ΗΑΕ αποφάσισαν τελικά πριν από ένα χρόνο (Νοέμβριος 2017) την μικρής έκτασης αναβάθμιση των Mirage 2000-9 που διαθέτουν, μέσω της τροποποίησης του ραντάρ RDY-2 σε RDY-3 (έχει εγκατασταθεί στα ινδικά -5) και την προμήθεια αριθμού ατρακτιδίων στοχοποίησης και καθοδήγησης βομβών λέιζερ, τύπου TALIOS, η προοπτική αυτή –επαναλαμβάνουμε, αν όντως υπήρχε- δεν υφίσταται πλέον…
Mirage 2000-5 και -5F από Κατάρ και Γαλλία. Μία προοπτική άξια διερεύνησης
Και περνάμε στο «δια ταύτα»… Άλλη υποψηφιότητα για την οποία είχε γίνει λόγος παλαιότερα, ήταν τα 12 Mirage 2000-5 της Αεροπορίας του Κατάρ. Πρόκειται για έκδοση σχεδόν πανομοιότυπη με το -5F της Γαλλικής Αεροπορίας (Armee de l Air) και δυνατότητες air to air μόνο. Οι λειτουργικές διαμορφώσεις air to ground του RDY-2 δεν υπάρχουν στα μαχητικά αυτά, ενώ και το πιλοτήριο αν και έχει ακριβώς την ίδια διάταξη με το -5Μk.2, είναι εξοπλισμένο με οθόνες τεχνολογίας CRT έγχρωμες και όχι LCD. Ο υπολογιστής αποστολής είναι υποδεέστερος, όπως είναι και το σύστημα ναυτιλίας (INS) που αποτελεί βελτιωμένη έκδοση αυτού που «φορούσαν» τα Mirage 2000C και –Ε (ULISS 52). Πρόκειται δηλαδή για πλατφόρμα με σαφώς διαφοροποιημένο και υποδεέστερο εξοπλισμό αποστολής σε σχέση με το -5Mk.2/-9. Επομένως, ακόμα και υπό την προϋπόθεση ότι υπήρχε η οικονομική δυνατότητα και ότι ερχόμαστε σε συμφωνία με την κυβέρνηση του Κατάρ, εκτός από τον υποδεέστερο εξοπλισμό αποστολής θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το ζήτημα του μικρού αριθμού των διαθέσιμων μονάδων. Άρα η διερεύνηση της πιθανότητας αγοράς των συγκεκριμένων μαχητικών θα είχε νόημα μόνο εάν ήταν διαθέσιμα προς πώληση και τα 28 Mirage 2000-5F της AdlA. Μόνο υπό αυτή τη συνθήκη θα μπορούσε να εξεταστεί το ζήτημα, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της ΠΑ στο κομμάτι της αναχαίτισης για τα επόμενα 10-15 τουλάχιστον χρόνια… Τα -5F όμως, θα παραμείνουν σε υπηρεσία για τα επόμενα πέντε τουλάχιστον χρόνια, από τη στιγμή που οι Γάλλοι δεν έχουν ακόμα αποσύρει οριστικά το βασικό Mirage 2000C. 30 περίπου αεροπλάνα του τύπου, εκ των οποίων τα έξι είναι διθέσια –Β, παραμένουν σε υπηρεσία, ενταγμένα στη δύναμη της Μοίρας EC2/5 “Ile de France”. Μία δύναμη 40 αναχαιτιστικών Mirage 2000-5 θα ήταν πραγματικά πολύτιμη για την Ελλάδα και την Πολεμική Αεροπορία στο άμεσο μέλλον, γιατί κατ΄ αρχήν θα επέτρεπε την αποδέσμευση ισάριθμων F-16. Μαχητικών με ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες στον αγώνα εναντίον επίγειων στόχων…
Από την άλλη το «απλό», αναχαιτιστικό -5 , θα αποτελούσε μία θανάσιμη απειλή για την ΤΗΚ. Σημειώστε ότι ο συνδυασμός RDY και MICA είναι εξαιρετικά επικίνδυνος ακόμα και για τα σημερινά επιχειρησιακά δεδομένα! Με δυνατότητες που εξ’ όσων γνωρίζουμε δεν υπάρχουν στα F-16 εκατέρωθεν των ακτών του Αιγαίου, σε εμπλοκές μέσων και μεγάλων αποστάσεων (BVR-Beyond Visual Range). Πέραν του οπτικού ορίζοντα δηλαδή. Η εμπειρία από την επιχειρησιακή αξιοποίηση και των δύο τύπων από την Πολεμική Αεροπορία έχει αποδείξει και επιβεβαιώσει κατ’ επανάληψη ότι το RDY επιτυγχάνει σημαντικά μεγαλύτερες αποστάσεις αποκάλυψης και εγκλωβισμού ιπτάμενων στόχων, ανεξαρτήτως επιπέδου πλεύσης… Παράλληλα παρέχει και τη μοναδική δυνατότητα ταυτόχρονης σήμανσης των οκτώ (από σύνολο 24 που μπορεί να έχει εντοπίσει!) πιο επικίνδυνων σε μία εμπλοκή. Από αυτούς τους οκτώ στόχους το σύστημα μπορεί ταυτόχρονα να εγκλωβίσει τους τέσσερις και να καθοδηγήσει –πάντα ταυτόχρονα- εναντίον τους ισάριθμους MICA EM και IR. Σε περίπτωση επιλογής βολής ομοβροντίας τεσσάρων MICA, αυτοί εκτοξεύονται με χρονικό διαχωρισμό ενός δευτερολέπτου από τους φορείς οπλισμού του μαχητικού-φορέα, και –είτε διαθέτουν κεφαλή ραντάρ (ElectroMagnetique), είτε αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας (ΙR)- λαμβάνουν στοιχεία καθοδήγησης (ύψος, ταχύτητα, διόπτευση, σχετική ταχύτητα, πορεία) προς το στόχο, εγκλωβίζοντας τον αυτόνομα στην τελική φάση της προσέγγισής τους προς αυτόν. Είναι επίσης επιβεβαιωμένο ότι ο MICA παρουσιάζει καλύτερες κινηματικές επιδόσεις και είναι πιο ευέλικτος σε σχέση με τον ΑΙΜ-120 AMRAAM σε αυτή την μέση και τελική φάση της πρόσκτησης του στόχου.
ΟΛΑ αυτά τα χαρακτηριστικά λοιπόν παραμένουν όντως επιχειρησιακά αναγκαία και πολύτιμα για την Πολεμική Αεροπορία, υπό την προϋπόθεση ότι μπορεί να αποκτήσει τα εν λόγω αεροσκάφη σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και –προπαντώς- σε κάποιο λογικό κόστος. Με δεδομένο ότι θα έχει και τα 24 -5Mk.2 δεσμευμένα στους ειδικούς «στρατηγικούς ρόλους» που αναφέραμε εχθές, αντιλαμβάνεστε ότι οι ισορροπίες διαφοροποιούνται δραματικά υπέρ της ελληνικής πλευράς στο Αιγαίο. Το Κατάρ έχει ήδη παραγγείλει Rafale και η Γαλλική Αεροπορία συνεχίζει, αν και με σχετικά αργούς ρυθμούς, την παραλαβή των δικών της… Θεωρούμε δύσκολη, αλλά όχι ακατόρθωτη, την υλοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου λοιπόν… Έστω και σταδιακά. Αν η ελληνική πλευρά δείξει αποφασιστικότητα και θέληση για διαπραγμάτευση…
Το σενάριο απόκτησης των -5/-5F που περιγράφουμε παραπάνω, έχει καλές –αν όχι σημαντικές- πιθανότητες υλοποίησης για πολλούς λόγους.
Πρώτος και σημαντικότερος… Οι αμυντικοί προϋπολογισμοί του συνόλου των ευρωπαϊκών κρατών –και όχι μόνο- είναι ιδιαίτερα «σφιχτοί». Κάτι που με τη σειρά του σε «ελεύθερη μετάφραση» θα μπορούσε να αποδοθεί και ως εξής: Οι Γάλλοι σίγουρα θα χρειαστεί να διατηρήσουν σε υπηρεσία το -5F για πέντε τουλάχιστον ακόμα χρόνια. Δεδομένου όμως ότι ο σχεδιασμός της AdlA (τωρινός και μελλοντικός) προβλέπει μόνο τη διάθεση-επιχειρησιακή αξιοποίηση μαχητικών Rafale για την κάλυψη του συνόλου των ρόλων και των επιχειρησιακών αναγκών της στις επόμενες δεκαετίες, πόσο βέβαιοι είμαστε ότι δεν θα δεχόταν, σε συνεργασία με την Γαλλική Υπηρεσία Εξοπλισμών (DGA) πάντα, να διαπραγματευτεί την πώληση όχι μόνο των 28 -5F αλλά και ενός πλήρους «συνοδευτικού πακέτου» ανταλλακτικών για σκάφος και κινητήρα (Μ53-P2) και συστήματα, έναντι ενός συνολικού και λογικού τιμήματος; Το οποίο θα μπορούσε να αποπληρωθεί μέσω μεσοπρόθεσμού-μακροπρόθεσμου δανείου, χρηματοδοτώντας έτσι την προμήθεια πρόσθετων Rafale ή την περαιτέρω ανάπτυξη του τύπου… Το ίδιο ισχύει και με τα -5 του Κατάρ, τα οποία η Πολεμική Αεροπορία μπορεί να παραλάβει σε δεύτερο χρόνο (μέχρι να παραδοθούν στο αραβικό κράτος τα πρώτα 12-16 Rafale) και να τα εξοπλίσει με το σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π, τύπου ICMS2000Mk.1 που «φορούν» τα δικά μας –ΕG…
Και εδώ μπορούν να μεσολαβήσουν καθοριστικά οι Γάλλοι για ευνόητους λόγους! Μία τέτοια εξέλιξη κατά συνέπεια, για να μην μακρηγορούμε, σίγουρα εμπεριέχει πολλαπλά οφέλη και για τις τρείς εμπλεκόμενες πλευρές. Αυτό που απαιτείται είναι η αφύπνιση και η δραστηριοποίηση της ελληνικής ηγεσίας. Πολιτικής και στρατιωτικής. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να θέλει να τις ψάξει κάποιος. Επαναλαμβάνουμε… Σίγουρα το εγχείρημα δεν είναι απλό και η λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΠΑ αυτά τα τελευταία χρόνια, θα είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας (10+ χρόνια). Θα της δώσει όμως μία σημαντική ανάσα στον ακήρυχτο πόλεμο που εξελίσσεται καθημερινά στο Αιγαίο και τη δυνατότητα να σχεδιάσει καλύτερα τη μελλοντική της μορφή.
Σε ότι αφορά στον METEOR, που όντως με βάση τα αναγραφόμενα από την MBDA διαφοροποιεί σημαντικά τους κανόνες των εμπλοκών BVR εξασφαλίζοντας σαφώς καλύτερες κινηματικές επιδόσεις χάρη στον αυλωθητή που φέρει και τετραπλάσιων διαστάσεων No Escape Zone σε σχέση με τους ΑΙΜ-120 AMRAAM και MICA… Δεν χωρά η παραμικρή αμφιβολία ότι το κόστος ενσωμάτωσης-πιστοποίησης του ευρωπαϊκού πυραύλου νέας γενιάς στο Mirage 2000-5/-9 θα είναι πολύ μεγάλο, δεδομένου ότι ο αριθμός των εν υπηρεσία αεροσκαφών είναι μικρός. Τόσο μεγάλο που ας μας επιτραπεί να διατηρούμε σοβαρές αμφιβολίες για το εάν οποιοσδήποτε χρήστης –ακόμα και τα ΗΑΕ- θα δεχτεί να το αναλάβει. Οι δε Γάλλοι είναι προσανατολισμένοι στο Rafale και φυσικά δεν πρόκειται να μπούν ούτε στο έξοδο, αλλά ούτε και στη σπατάλη χρόνου και πόρων για ένα μαχητικό που για αυτούς ανήκει στο παρελθόν. Τόσο επιχειρησιακά, όσο και εμπορικά. Τόσο απλά είναι τα πράγματα… Να μας επιτραπεί να θεωρούμε πώς οτιδήποτε άλλο λέγεται ή –ακόμα χειρότερα- γράφεται, είναι απλά για την δημιουργία εντυπώσεων και πολύ μικρή –αν όχι ουδεμία- σχέση έχει με την πραγματικότητα.
https://defencereview.gr/
No comments :
Post a Comment