"Από της πτώσεως της Πόλεως όλοι σας μοιρολογάτε εθνικώς και μπακαλεύεστε άριστα ατομικώς". (Περικλής Γιαννόπουλος)
Αργά ή γρήγορα, μοιραία έρχονται εκλογές. Εκλογές στις οποίες όπως όλα δείχνουν την πρώτη θέση θα καταλάβει η Νέα Δημοκρατία. Η Ν.Δ., η οποία είναι ξεκάθαρο ότι πορεύεται ολοταχώς προς το κέντρο και προς στελέχη ακόμη της αριστεράς, αλλά η οποία δεν θα παραλείψει την ψηφοθηρία της και στον εθνικό και πατριωτικό χώρο. Έτσι λοιπόν, σε επίπεδο κομματαρχών θα εμφανιστούν και πάλι κάποιοι “κομμουνιστοφάγοι”, οι οποίοι θα ζητήσουν να τους ψηφίσουν εθνικιστές και πατριώτες για να… διώξουν την αριστερά! Συνηθισμένη τακτική και καθόλου πρωτότυπη. Είναι όμως και πειστική; Ασφαλώς και δεν είναι για όσους διαθέτουν κρίση, για όσους ακούνε σε κάθε ευκαιρία τους εκπροσώπους της Ν.Δ. να υμνούν την αριστερά μέσα στη βουλή και να λένε ότι… σέβονται τους αγώνες της! Η Ν.Δ. όμως σε όλες τις περιπτώσεις είναι μία παράταξη φιλελεύθερη και ο φιλελευθερισμός δεν είχε ουδέποτε και δεν είναι δυνατόν να έχει σχέση με τον Εθνικισμό. Η απόλυτη κυριαρχία του ατόμου, η επιθυμία για κέρδος μέσα από τους αδίστακτους νόμους της παραγωγής και της κατανάλωσης, να τι είναι ο φιλελευθερισμός. Και η Πατρίδα, το Έθνος, η Ιστορία είναι γράμματα νεκρά στην αμείλικτη γλώσσα του κέρδους. Ο φιλελευθερισμός είναι “σπέκουλα", είναι μίζα και το κέρδος θέλει ησυχία, θέλει καταναλωτές και όχι πατριώτες και πολύ περισσότερο Εθνικιστές. Για τους νόμους της αγοράς οι Εθνικοί Ήρωες, οι Μύθοι είναι άχρηστα ρημάδια ενός κόσμου που πέθανε.
Οι φιλελεύθεροι βλέπουν τον κόσμο μέσα από τον κόσμο του χρήματος και εμείς οι Εθνικιστές κάτω από την σκληρή και αμείλικτη κρίση της Ιστορίας και γι’ αυτό εμείς οι Εθνικιστές δεν είμαστε φιλελεύθεροι και οι φιλελεύθεροι δεν είναι Εθνικιστές. Σε αντίθεση με τους Εθνικιστές μεγάλοι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού είναι οι “Εθνικόφρονες”. Οι «Εθνικόφρονες» είναι αυτοί, οι οποίοι κατά πως λέει η λέξη φρονούν… εθνικά εντός πολλών εισαγωγικών. Όπως ακριβώς και οι «προοδευτικοί», που αγωνίζονται δήθεν για τα συμφέροντα του λαού. Οι «Εθνικόφρονες» δεν είναι πολιτική παράταξη, είναι επάγγελμα. Οι «εθνικόφρονες» ήταν και είναι πάντα με το «γκουβέρνο», όποιο κι αν είναι αυτό, προσβλέπουν πάντοτε με λαχτάρα στις αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές. Οι «εθνικόφρονες», αυτοί δηλαδή, που δεν φρονούν εθνικά, αλλά ισχυρίζονται ότι φρονούν εθνικά για να τα έχουν πάντοτε καλά με την εξουσία δεν είναι τίποτε άλλο από την θλιβερή επιβίωση των ραγιάδων της τουρκοκρατίας.
Δεν θα μιλήσουμε στο κείμενο το σημερινό για τους κατ’ επάγγελμα αριστερούς, τους «προοδευτικούς», οι οποίοι αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος και οι οποίοι μισούν και μάχονται το οτιδήποτε εθνικό. Θα μιλήσουμε για τους «εθνικόφρονες». Για τους «εθνικόφρονες», που απόλυτα τους εξέφρασε η Ν.Δ. το 1974 όταν είπε το «η Κύπρος είναι μακριά». Για τους «Εθνικόφρονες» οτιδήποτε ευρίσκεται μακριά από το στενό προσωπικό τους συμφέρον είναι μακριά, είτε είναι η Κύπρος, είτε είναι η Σμύρνη, είτε είναι η Βόρειος Ήπειρος. Στην δεκαετία του ’50 χειροκροτούσαν τον Καραμανλή γιατί έκλεισε, όπως έκλεισε…, το Κυπριακό και μας «απήλλαξε», όπως έλεγαν, από μία γάγγραινα. Ήταν αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι είδαν στην Ουάσιγκτον, την στοργική μητέρα, η οποία θα μας έσωζε από όλα τα δεινά, όπως ακριβώς έβλεπαν με ελπίδα, αταλάντευτη πίστη και πνεύμα υποταγής οι «προοδευτικοί» την μαμά Μόσχα. Και οι «εθνικόφρονες» και οι «προοδευτικοί» πάντοτε προσβλέπουν κάπου έξω από την Ελλάδα.
Για τους «εθνικόφρονες» ο κομμουνισμός κάποτε ήταν το απόλυτο κακό, ήταν οι ανθέλληνες, οι Εαμοβούλγαροι, τα μιάσματα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, είναι ακόμη και ένας βολικός πολιτικός σύμμαχος, που κόβει ψήφους παλαιότερα από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ… Γιατί αυτό που προπαντός ενδιαφέρει τους “εθνικόφρονες” είναι η εξουσία και οι υψηλές γνωριμίες με ανθρώπους της εξουσίας. Για να τακτοποιηθούν, για να τακτοποιήσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους! Για να τύχουν γενικά ευνοϊκής μεταχείρισης από το «γκουβέρνο», με το οποίο πρέπει να τα έχουν πάντοτε καλά! Για τους «εθνικόφρονες» της δεκαετίας του ’50 και του ’60 ακόμη και οι Τούρκοι ήταν καλοί γιατί δεν ήταν… κομμουνιστές! Γιατί το «γκουβέρνο» ήταν με το ΝΑΤΟ και η Τουρκία ανήκε σε αυτό. Τότε όλα ήταν καλά… Δεν άκουσαν ποτέ τους τις κραυγές των Ελλήνων, που ξεριζωνόντουσαν από την Κωνσταντινούπολη και όσοι διαδήλωναν για την Κύπρο μπορεί να ήταν και… κομμουνιστές! Άλλωστε, ο πρωθυπουργός των «εθνικοφρόνων» ήταν αυτός, ο οποίος είχε διατάξει να πυροβολήσουν τους διαδηλωτές όταν η πορεία τους προχωρούσε προς την Αγγλική πρεσβεία την ημέρα που οι «σύμμαχοί» κρεμούσαν τον Καραολή και τον Δημητρίου. Και πυροβόλησαν και σκότωσαν τρία Ελληνόπουλα. Όμως αυτοί ποτέ δεν έγιναν ήρωες και κανένας δεν τους έγραψε τραγούδι.
Όταν ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ οι «εθνικόφρονες» έβλεπαν στους τότε χειρισμούς του Σημίτη, όπως και του Ανδρέα Παπανδρέου παλαιότερα, εθνική μειοδοσία. Εθνική μειοδοσία για το ζήτημα της Μακεδονίας, εθνική μειοδοσία προπαντός για ό,τι έγινε στα Ίμια, εθνική μειοδοσία για τα ζεϊμπέκικα του Γ. Παπανδρέου με τον φίλο του Ισμαήλ Τζεμ. Και πράγματι στα παραπάνω είχαν δίκιο. Αλλά πόσο δίκιο όμως είχαν όταν όλα αυτά τα λησμόνησαν με το που έγιναν εξουσία; Γιατί τι διαφορετικό έκαναν άραγε αργότερα ως κυβερνώντες οι της Ν.Δ. έναντι της Τουρκίας από όσα έκανε τότε η κυβέρνηση του Σημίτη ή σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Και οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο παρέμειναν γκρίζες και οι παραβιάσεις συνεχίζονταν κανονικά και τα πετρέλαια του Αιγαίου δεν αξιοποιήθηκαν και τα χωρικά μας ύδατα δεν επεκτάθηκαν στα δώδεκα μίλια! Όμως τότε οι «εθνικόφρονες» δεν είπαν λέξη γιατί ήταν βλέπετε στην εξουσία… Οι «εθνικόφρονες» δεν είχαν και δεν έχουν επίσης κανένα πρόβλημα με την «παγκοσμιοποίηση» γιατί η «παγκοσμιοποίηση» δεν εμποδίζει κανέναν να φροντίζει τον εαυτούλη του. Το αντίθετο. Μέσα στην χοάνη της χωρούν οι πάντες σαν άτομα και σαν άτομα τους θέλει και όχι σαν Έθνη, σαν Φυλές, σαν Πατρίδες. Δεν έχουν καμμία αντίρρηση, λοιπόν, να έχουν γείτονα τον Αχμέτ, τον Αλί ή τον Μουγκούμπου... Εάν μάλιστα τους έχουν και στην δουλειά τους και τους πληρώνουν και φθηνό μεροκάματο, χωρίς να τους κολλάνε και ένσημα, τότε οι «εθνικόφρονες» είναι και πρώτης τάξεως αντιρατσιστές και εχθροί των… κακών “ρατσιστών”, που δεν θέλουν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα.
Αυτοί είναι οι «εθνικόφρονες», που είναι μόνον η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι οι «προοδευτικοί». Εκεί που τελειώνουν οι «εθνικόφρονες» και οι «προοδευτικοί» υπάρχουν οι Εθνικιστές!
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος, Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
Αργά ή γρήγορα, μοιραία έρχονται εκλογές. Εκλογές στις οποίες όπως όλα δείχνουν την πρώτη θέση θα καταλάβει η Νέα Δημοκρατία. Η Ν.Δ., η οποία είναι ξεκάθαρο ότι πορεύεται ολοταχώς προς το κέντρο και προς στελέχη ακόμη της αριστεράς, αλλά η οποία δεν θα παραλείψει την ψηφοθηρία της και στον εθνικό και πατριωτικό χώρο. Έτσι λοιπόν, σε επίπεδο κομματαρχών θα εμφανιστούν και πάλι κάποιοι “κομμουνιστοφάγοι”, οι οποίοι θα ζητήσουν να τους ψηφίσουν εθνικιστές και πατριώτες για να… διώξουν την αριστερά! Συνηθισμένη τακτική και καθόλου πρωτότυπη. Είναι όμως και πειστική; Ασφαλώς και δεν είναι για όσους διαθέτουν κρίση, για όσους ακούνε σε κάθε ευκαιρία τους εκπροσώπους της Ν.Δ. να υμνούν την αριστερά μέσα στη βουλή και να λένε ότι… σέβονται τους αγώνες της! Η Ν.Δ. όμως σε όλες τις περιπτώσεις είναι μία παράταξη φιλελεύθερη και ο φιλελευθερισμός δεν είχε ουδέποτε και δεν είναι δυνατόν να έχει σχέση με τον Εθνικισμό. Η απόλυτη κυριαρχία του ατόμου, η επιθυμία για κέρδος μέσα από τους αδίστακτους νόμους της παραγωγής και της κατανάλωσης, να τι είναι ο φιλελευθερισμός. Και η Πατρίδα, το Έθνος, η Ιστορία είναι γράμματα νεκρά στην αμείλικτη γλώσσα του κέρδους. Ο φιλελευθερισμός είναι “σπέκουλα", είναι μίζα και το κέρδος θέλει ησυχία, θέλει καταναλωτές και όχι πατριώτες και πολύ περισσότερο Εθνικιστές. Για τους νόμους της αγοράς οι Εθνικοί Ήρωες, οι Μύθοι είναι άχρηστα ρημάδια ενός κόσμου που πέθανε.
Οι φιλελεύθεροι βλέπουν τον κόσμο μέσα από τον κόσμο του χρήματος και εμείς οι Εθνικιστές κάτω από την σκληρή και αμείλικτη κρίση της Ιστορίας και γι’ αυτό εμείς οι Εθνικιστές δεν είμαστε φιλελεύθεροι και οι φιλελεύθεροι δεν είναι Εθνικιστές. Σε αντίθεση με τους Εθνικιστές μεγάλοι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού είναι οι “Εθνικόφρονες”. Οι «Εθνικόφρονες» είναι αυτοί, οι οποίοι κατά πως λέει η λέξη φρονούν… εθνικά εντός πολλών εισαγωγικών. Όπως ακριβώς και οι «προοδευτικοί», που αγωνίζονται δήθεν για τα συμφέροντα του λαού. Οι «Εθνικόφρονες» δεν είναι πολιτική παράταξη, είναι επάγγελμα. Οι «εθνικόφρονες» ήταν και είναι πάντα με το «γκουβέρνο», όποιο κι αν είναι αυτό, προσβλέπουν πάντοτε με λαχτάρα στις αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές. Οι «εθνικόφρονες», αυτοί δηλαδή, που δεν φρονούν εθνικά, αλλά ισχυρίζονται ότι φρονούν εθνικά για να τα έχουν πάντοτε καλά με την εξουσία δεν είναι τίποτε άλλο από την θλιβερή επιβίωση των ραγιάδων της τουρκοκρατίας.
Δεν θα μιλήσουμε στο κείμενο το σημερινό για τους κατ’ επάγγελμα αριστερούς, τους «προοδευτικούς», οι οποίοι αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος και οι οποίοι μισούν και μάχονται το οτιδήποτε εθνικό. Θα μιλήσουμε για τους «εθνικόφρονες». Για τους «εθνικόφρονες», που απόλυτα τους εξέφρασε η Ν.Δ. το 1974 όταν είπε το «η Κύπρος είναι μακριά». Για τους «Εθνικόφρονες» οτιδήποτε ευρίσκεται μακριά από το στενό προσωπικό τους συμφέρον είναι μακριά, είτε είναι η Κύπρος, είτε είναι η Σμύρνη, είτε είναι η Βόρειος Ήπειρος. Στην δεκαετία του ’50 χειροκροτούσαν τον Καραμανλή γιατί έκλεισε, όπως έκλεισε…, το Κυπριακό και μας «απήλλαξε», όπως έλεγαν, από μία γάγγραινα. Ήταν αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι είδαν στην Ουάσιγκτον, την στοργική μητέρα, η οποία θα μας έσωζε από όλα τα δεινά, όπως ακριβώς έβλεπαν με ελπίδα, αταλάντευτη πίστη και πνεύμα υποταγής οι «προοδευτικοί» την μαμά Μόσχα. Και οι «εθνικόφρονες» και οι «προοδευτικοί» πάντοτε προσβλέπουν κάπου έξω από την Ελλάδα.
Για τους «εθνικόφρονες» ο κομμουνισμός κάποτε ήταν το απόλυτο κακό, ήταν οι ανθέλληνες, οι Εαμοβούλγαροι, τα μιάσματα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, είναι ακόμη και ένας βολικός πολιτικός σύμμαχος, που κόβει ψήφους παλαιότερα από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ… Γιατί αυτό που προπαντός ενδιαφέρει τους “εθνικόφρονες” είναι η εξουσία και οι υψηλές γνωριμίες με ανθρώπους της εξουσίας. Για να τακτοποιηθούν, για να τακτοποιήσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους! Για να τύχουν γενικά ευνοϊκής μεταχείρισης από το «γκουβέρνο», με το οποίο πρέπει να τα έχουν πάντοτε καλά! Για τους «εθνικόφρονες» της δεκαετίας του ’50 και του ’60 ακόμη και οι Τούρκοι ήταν καλοί γιατί δεν ήταν… κομμουνιστές! Γιατί το «γκουβέρνο» ήταν με το ΝΑΤΟ και η Τουρκία ανήκε σε αυτό. Τότε όλα ήταν καλά… Δεν άκουσαν ποτέ τους τις κραυγές των Ελλήνων, που ξεριζωνόντουσαν από την Κωνσταντινούπολη και όσοι διαδήλωναν για την Κύπρο μπορεί να ήταν και… κομμουνιστές! Άλλωστε, ο πρωθυπουργός των «εθνικοφρόνων» ήταν αυτός, ο οποίος είχε διατάξει να πυροβολήσουν τους διαδηλωτές όταν η πορεία τους προχωρούσε προς την Αγγλική πρεσβεία την ημέρα που οι «σύμμαχοί» κρεμούσαν τον Καραολή και τον Δημητρίου. Και πυροβόλησαν και σκότωσαν τρία Ελληνόπουλα. Όμως αυτοί ποτέ δεν έγιναν ήρωες και κανένας δεν τους έγραψε τραγούδι.
Όταν ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ οι «εθνικόφρονες» έβλεπαν στους τότε χειρισμούς του Σημίτη, όπως και του Ανδρέα Παπανδρέου παλαιότερα, εθνική μειοδοσία. Εθνική μειοδοσία για το ζήτημα της Μακεδονίας, εθνική μειοδοσία προπαντός για ό,τι έγινε στα Ίμια, εθνική μειοδοσία για τα ζεϊμπέκικα του Γ. Παπανδρέου με τον φίλο του Ισμαήλ Τζεμ. Και πράγματι στα παραπάνω είχαν δίκιο. Αλλά πόσο δίκιο όμως είχαν όταν όλα αυτά τα λησμόνησαν με το που έγιναν εξουσία; Γιατί τι διαφορετικό έκαναν άραγε αργότερα ως κυβερνώντες οι της Ν.Δ. έναντι της Τουρκίας από όσα έκανε τότε η κυβέρνηση του Σημίτη ή σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Και οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο παρέμειναν γκρίζες και οι παραβιάσεις συνεχίζονταν κανονικά και τα πετρέλαια του Αιγαίου δεν αξιοποιήθηκαν και τα χωρικά μας ύδατα δεν επεκτάθηκαν στα δώδεκα μίλια! Όμως τότε οι «εθνικόφρονες» δεν είπαν λέξη γιατί ήταν βλέπετε στην εξουσία… Οι «εθνικόφρονες» δεν είχαν και δεν έχουν επίσης κανένα πρόβλημα με την «παγκοσμιοποίηση» γιατί η «παγκοσμιοποίηση» δεν εμποδίζει κανέναν να φροντίζει τον εαυτούλη του. Το αντίθετο. Μέσα στην χοάνη της χωρούν οι πάντες σαν άτομα και σαν άτομα τους θέλει και όχι σαν Έθνη, σαν Φυλές, σαν Πατρίδες. Δεν έχουν καμμία αντίρρηση, λοιπόν, να έχουν γείτονα τον Αχμέτ, τον Αλί ή τον Μουγκούμπου... Εάν μάλιστα τους έχουν και στην δουλειά τους και τους πληρώνουν και φθηνό μεροκάματο, χωρίς να τους κολλάνε και ένσημα, τότε οι «εθνικόφρονες» είναι και πρώτης τάξεως αντιρατσιστές και εχθροί των… κακών “ρατσιστών”, που δεν θέλουν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα.
Αυτοί είναι οι «εθνικόφρονες», που είναι μόνον η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι οι «προοδευτικοί». Εκεί που τελειώνουν οι «εθνικόφρονες» και οι «προοδευτικοί» υπάρχουν οι Εθνικιστές!
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος, Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
No comments :
Post a Comment