Με δύο εκλογές να έρχονται για θέσεις που κάποτε ελέγχονταν από το Εργατικό Κόμμα, μια νέα δημοσκόπηση επιβεβαιώνει τα χειρότερα για το κόμμα, το οποίο κυβέρνησε τη Βρετανία μόλις το 2010. Δεν είναι μόνο ότι το κόμμα βρίσκεται πίσω από τους κυβερνώντες Συντηρητικούς με ένα αγεφύρωτο χάσμα (Συντηρητικοί 40%, Εργατικοί 24%), αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι τα κάποτε στερεά θεμέλια του Εργατικού Κόμματος, η υποστήριξη από την εργατική τάξη, έχουν αποσυντεθεί, πράγμα που σημαίνει ότι το κόμμα πρέπει τώρα να βασιστεί στην άστατη και ασταθή στήριξη ενός αμήχανου συνασπισμού φυλετικών μειονοτήτων και χαχόλων της μεσαίας τάξης. Στην πραγματικότητα, το Εργατικό Κόμμα, του οποίου το όνομα στην πραγματικότητα αναφέρεται στους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης, είναι τώρα η τρίτη επιλογή για τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης (Συντηρητικοί 39%, UKIP 23%, Εργατικοί 20%).
Αυτό δείχνει ότι η στρατηγική του νέου ηγέτη του UKIP Paul Nuttall στόχευσης στους ψηφοφόρους του - ευρισκόμενου σε κατάσταση σήψης και αποσύνθεσης - Εργατικού Κόμματος και όχι στους Συντηρητικούς αποδίδει καρπούς. Οι λόγοι για την πτώση των Εργατικών είναι πολλοί. Όχι μόνο πρόδωσαν την Λευκή εργατική τάξη όταν ήταν στην εξουσία, ενισχύοντας τη μαζική μετανάστευση, αλλά άλλαξαν επίσης το σύστημα ψηφοφορίας για τον ηγέτη τους επιτρέποντας σε "ακτιβιστές του κόμματος" να έχουν ισχυρότερο λόγο, μια κίνηση που ώθησε αναπόφευκτα το κόμμα σε μια πιο «παλαβο-αριστερή» κατεύθυνση, καθώς οι «ακτιβιστές» τείνουν να είναι φανατικοί αριστεριστές χωρίς καμία κοινωνική ζωή έξω από το κόμμα. Στο παρελθόν, το κοινοβουλευτικό Εργατικό Κόμμα (δηλαδή τα εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου) έπαιξαν τον κυρίαρχο ρόλο και οδήγησαν το κόμμα προς πιο mainstream θέσεις.
Μερικοί κριτικοί προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο για την πτώση των Εργατικών στον σημερινό ηγέτη Jeremy Corbyn, αλλά στην πραγματικότητα ο Corbyn είναι ένας σχετικά καλός και συμπαθής ηγέτης των Εργατικών. Ο προκάτοχός του ήταν, άλλωστε, ο άχαρος Ed Milliband. Ο Corbyn είναι φυσικά εξαιρετικά αριστερός, αλλά ο οποιοσδήποτε ηγέτης των Εργατικών θα έπρεπε να είναι, δεδομένου της βάσης του Κόμματος. Με τους Εργατικούς σε μια τέτοια αδύναμη θέση, η Πρωθυπουργός Theresa Μay μπορεί να μπει στον πειρασμό να προκηρύξει εκλογές σύντομα, αλλά στην πραγματικότητα δεν πρέπει να υπάρχει βιασύνη. Η πτώση των Εργατικών θα συνεχιστεί. Επίσης, ο Corbyn έχει πλέον καθιερωθεί ως ηγέτης μετά από μια πρόσφατη ψηφοφορία για την ηγεσία του κόμματος, την οποία ο Corbyn κέρδισε αποφασιστικά. Η Diane Abbot θα γίνει μεγάλη ηγέτης του Εργατικού Κόμματος. Αλλά ακόμα και αν οι Εργατικοί έθαβαν ξαφνικά τον Corbyn, θα μπορούσαν πιθανότατα να βυθιστούν ακόμη πιο κάτω, εκλέγοντας κάποιο ακόμα χειρότερο αριστερό πλάσμα ως ηγέτη, ίσως κάποια γυναίκα με τσιριχτή φωνή, κάποια δύστροπη μη Λευκή ή αν ήταν πραγματικά άτυχοι την Diane Abbot. Έτσι, ο Corbyn είναι σίγουρα το μικρότερο κακό αυτή τη στιγμή για το κόμμα τους που πεθαίνει.
Παρακολουθήστε το αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών Stoke-on-Trent Central της 23ης Φεβρουαρίου. Προβλέπουμε ότι ο υποψήφιος με το UKIP Nuttall θα κερδίσει μόνο με το σύνθημα, "Αν θέλετε έναν τζιχαντιστή για γείτονα, ψηφίστε Εργατικούς". Αυτό το αποτέλεσμα είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα ηχηρό καρφί στο φέρετρο των Εργατικών. Στο Η.Β, οι αυτόχθονες έχουν πλέον καταχωρηθεί επισήμως ως μειονότητα στην πρωτεύουσά τους, για πρώτη φορά το 2011, με μόνο το 44,9 τοις εκατό των Λονδρέζων να αναγνωρίζονται ως "Λευκοί" στην απογραφή του 2011. Οι Λευκοί είναι επίσης κάτω από το 50 τοις εκατό του πληθυσμού στο Λέστερ, το Luton και το Slough, με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ να προβλέπουν ότι το Μπέρμιγχαμ, η δεύτερη πόλη του Ηνωμένου Βασιλείου, θα ακολουθήσει σύντομα το παράδειγμά τους.
ΚΟ / Πηγή
No comments :
Post a Comment