Όργια, σιλικόνη και δολοπλοκίες: H σέχτα που στηρίζει τον Έρντογαν

Μια αδελφότητα έχει αναστατώσει την τουρκική κοινωνία, όχι για την πνευματική της συνεισφορά, αλλά για πράξεις αξιόποινες που είναι άσχετες με μια «ισλαμική» οργάνωση. Όργια, εκβιασμοί, βιντεοταινίες, οικογενειακά δράματα και δικαστικές διαμάχες δεν αφήνουν την τουρκική γνώμη να ξεχάσει τον Αντνάν Οκτάρ. Είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό πως μία οργάνωση που έχει θέσει στόχο της την άρνηση της θεωρίας της εξέλιξης έχει η ίδια διαγράψει μία εξελικτική πορεία που αφήνει πολλούς άφωνους. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς πώς εξελίχθηκαν οι «γατούλες» του Οκτάρ για να βγουν στην οθόνη του Α9. Ξανθιές περούκες, extensions, ψεύτικες βλεφαρίδες και νύχια, κιλά σιλικόνης, ολοένα και χαμηλότερα ντεκολτέ και μακιγιάζ που δεν θα καταδεχόταν μια κλασάτη drag queen oύτε για φάρσα. Για λόγους, φαίνεται, ισότητας ο Οκτάρ καθιέρωσε στο Α9 και δύο νεαρά αγόρια, δίδυμα, τους Εντέρ και Οντέρ. Eμφανίσιμοι, μοιάζουν περισσότερο με καμάκια της εργατικής τάξης παρά με πορνοστάρ, και φορούν πάντοτε πολύ κολλητά μπλουζάκια που υπογραμμίζουν τα μυώδη σώματά τους. Άπειρες φωτογραφίες κυκλοφορούν με τις «γατούλες» να φορούν διχτυωτά καλτσόν και να ποζάρουν ημίγυμνες, ή σε «λεσβιακές» δήθεν μεταξύ τους πόζες, με λεζάντες όπως «Μελετώ το Κοράνι» και «Έχω τον Αλλάχ μέσα μου» γραμμένες από κάτω ή στο πλάι. Όχι, δεν πρόκειται για φάρσα ή τρολλάρισμα εις βάρος του Οκτάρ, οι φωτογραφίες με τις «γατούλες» είναι γνήσιες και τις αναρτά το ίδιο το BAV.

Πάνε δύο εβδομάδες που τα βλέμματα όλου του κόσμου έχουν επικεντρωθεί στον σκιώδη κόσμο της αδελφότητας Γκιουλέν. Ο Τούρκος πρόεδρος Έρντογαν κατονομάζει τον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν ως κύριο υποκινητή της απόπειρας πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Ανεξάρτητα του πόσο σοβαρές είναι οι εις βάρος του κατηγορίες και πόσο πραγματικός ο ρόλος του στο επονείδιστο εκείνο βράδυ, ο Γκιουλέν έχει γίνει αντικείμενο καθημερινής συζήτησης ανά την υφήλιο –κάτι που αποτελούσε, εδώ και δεκαετίες, στην ίδια την Τουρκία. Παρότι η πλέον φιλόδοξη, η πιο άρτια οργανωμένη και ενδεχομένως η πιο πολυπληθής, η αδελφότητα που ίδρυσε ο Γκιουλέν ως παραφυάδα του τάγματος των «πεφωτισμένων» (Νουρτζού) είναι μία από τις δεκάδες που δρουν στην Τουρκία. Δεν είναι καν η μόνη με φιλοδοξίες διεθνούς δράσης, ούτε η μόνη που συνεργάσθηκε αγαστά με τον Έρντογαν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης για δεκαετίες. Ο κόσμος των ισλαμικών αδελφοτήτων είναι γεμάτος μυστήριο για τους “απ’ έξω”, κρυφός και υπόγειος. Είναι όμως και ιδιαίτερα τρομακτικός. Ο φόβος που προκαλεί κάθε άλλο παρά παράλογος είναι. Εδώ και δεκαετίες, μία συγκεκριμένη αδελφότητα έχει αναστατώσει την τουρκική κοινωνία, ιδίως τα ευπορότερα στρώματά της. Απασχολεί την επικαιρότητα όχι για την όποια πνευματική της συνεισφορά ή κοινωφελές έργο, αλλά για πράξεις που και αξιόποινες είναι και άσχετες με την αναμενόμενη από μια «ισλαμική» οργάνωση δράση. Όργια, εκβιασμοί μέσω ταινιών που τα καταγράφουν, οικογενειακά δράματα, οικονομικές ατασθαλίες και πολύκροτες δικαστικές διαμάχες δεν αφήνουν την τουρκική γνώμη να ξεχάσει τον Αντνάν ΟκτάρWikipedia. Παρότι στην παρούσα συγκυρία ο Γκιουλέν μονοπωλεί το ενδιαφέρον, η Τουρκία δεν έχει πάψει να αναρωτιέται αν ένας άλλος αυτόκλητος μεσσίας είναι διαβολική διάνοια ή τα απόλυτο τρολ. Η δική του αδελφότητα, ομολογώ, είναι πολύ πιο σουρεαλιστική και αφάνταστα διασκεδαστικότερη. Εφόσον, φυσικά, την κάνεις χάζι από απόσταση και δεν σε βάλει στο στόχαστρό της...

Οι απαρχές ενός τσαρλατάνου

«Την δεκαετία του ’80, όταν ήμουν στο λύκειο, με το που αναφερόταν η λέξη τάγμα ή αδελφότητα, κανείς δεν σκεφτόταν τον Γκιουλέν. Όλοι πάγωναν στην σκέψη του Αντνάν Οκτάρ και των ανορθόδοξων, για να μην πω κάτι χειρότερο, μεθόδων του». Πολιτικός επιστήμων σήμερα, ο Σιαφάκ, που ανήκει στην μεγαλοαστική τάξη της Πόλης και κατοικεί στο Νισιάντασι, θυμάται πολύ παραστατικά τα χρόνια που η αδελφότητα του Οκτάρ τον πολιορκούσε. «Είχαν στείλει τους δικούς τους στα μέρη που συχνάζαμε οι μαθητές του λυκείου Γκαλατάσαραϊ, σε μια προσπάθεια να στρατολογήσουν μέλη ανάμεσα στα τέκνα γνωστών οικογενειών». Εκ πρώτης όψεως ο Αντνάν Οκτάρ και η αδελφότητα του δίνουν την εντύπωση του απόλυτου τρολ. Το όλο πράγμα μοιάζει με κακόγουστο αστείο, με ανέκδοτο που πήγε στραβά ή με άσκηση σουρεαλισμού που ξεπέρασε τον στόχο της. Η τουρκική κοινωνία, αλλά και σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης μουσουλμανικών χωρών, μένει κάθε λίγο εμβρόντητη με όσα η αδελφότητα της σερβίρει στο κανάλι της, το Α9Wikipedia. Ο θησαυρός των εκπομπών του A9 είναι τα talk shows. Μόνιμη φιγούρα ένας μεσήλικος κύριος ντυμένος σχεδόν πάντοτε με ένα λευκό κοστούμι Armani, με ψηλά ζυγωματικά και κάπως σχιστά μάτια. Μοιάζει με μαστρωπό και μιλά σιγά, βαθυστόχαστα, λες και από το στόμα του αναδύει η σοφία του κόσμου"God creates women to be very sweet". Αυτός, είναι ο Αντάν Οκτάρ.

Στο πλατό τον περιστοιχίζει ένα τσούρμο νεαρές γυναίκες (VID). Είναι όλες σχεδόν ξανθές πλατινέ και έχουν όλες το ίδιο σουλούπι: αδύνατες, με υπερβολικά γεμάτα από την σιλικόνη στήθη και χείλη, πρόσωπα βαμμένα σαν drag queens και με ντεκολτέ να θυμίζουν πορνοστάρ λίγο πριν το γύρισμα. Eίναι οι διαβόητες (στην Τουρκία τουλάχιστον) «γατούλες» του Οκτάρ"Inside The Weird World of an Islamic 'Feminist' Cult", Broadly. Το απίστευτο είναι το τι συζητείται μέσα στο κάδρο αυτό της ροζ τσιχλόφουσκας. Με την εν λόγω περιβολή και βάψιμο, Οκτάρ και γατούλες συζητούν για κορανικές προφητείες, για την υποβάθμιση της οικογένειας και των παραδοσιακών αξιών από τον υλισμό, για το πώς «τα ασύστολα ψεύδη» του Δαρβίνου οδήγησαν την ανθρωπότητα στον ολοκληρωτισμό. Ο συνδυασμός της soft porn αισθητικής με την συνεχή επανάληψη των λέξεων «Αλλάχ», «μάσσαλλα» και «ίνσσαλλα» και την βαθυστόχαστη ανάλυση είναι, κυριολεκτικά, το κάτι άλλο (VID). Αν δεν το χεις δει, δεν έχεις δει τίποτε. Η φράση «τον είδε ο σουρεαλισμός και τρόμαξε» γι’ αυτόν εφευρέθηκε.  Ο βίος και η πολιτεία του Αντνάν Οκτάρ αποτελούν το γνωστότερο και εναργέστερο παράδειγμα στην Τουρκία του πώς ένας τσαρλατάνος μπορεί να χρησιμοποιήσει την θρησκεία (διαστρέφοντάς την), το σεξ, τους εκβιασμούς και τις διασυνδέσεις με την μαφία και τα πολιτικά κόμματα για να αποκτήσει χρήμα και δύναμη. Αλλά και του πώς οι θεσμοί εξαγοράζονται ή τρομοκρατούνται για να του εξασφαλίσουν ατιμωρησία. Παράλληλα, η πορεία του Οκτάρ αποτυπώνει το μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας. Ούτε οι επανειλημμένες ιδεολογικές του μεταμορφώσεις, ούτε οι πολλαπλές καταδίκες του για απάτη και εκβιασμούς εμποδίζουν τον αμέριστο και τυφλό θαυμασμό χιλιάδων.

Ένας νέος ισλαμιστής γεννιέται

Ο κύριος με το λευκό σακάκι Armani"The Mahdi wears Armani: The bizarre world of Adnan Oktar", Ηurriyet Daily News πρωτοεμφανίζεται στο προσκήνιο στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Δύσκολο να το πιστέψεις σήμερα, αλλά το πλάσμα που εμφανίζεται και αρχίζει να κηρύσσει στην Πόλη φέρει ισλαμική γενειάδα και σαρίκι και απέχει παρασάγγας –οπτικά τουλάχιστον– από την σημερινή εικόνα του ακριβά ντυμένου μαστρωπού. Είναι η εποχή, αμέσως μετά το πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980, που το επίσημο κράτος πασχίζει να καταπνίξει τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και τα αριστερά κινήματα. Ένα ιδεολογικό μόρφωμα που συνδυάζει τον εθνικισμό με την θρησκευτικότητα, η «τουρκοϊσλαμική σύνθεση», προωθείται ως επίσημη ιδεολογία του κράτους. Τα θρησκευτικά καθιερώνονται ως υποχρεωτικό σχολικό μάθημα και η εκπαίδευση στοχεύει σε ένα νέο πρότυπο, του Τούρκου που είναι ταυτόχρονα εκσυγχρονιστής αλλά και προσηλωμένος στις «εθνικές και θρησκευτικές αξίες». Ο Οκτάρ μελετά, όπως και ο Φετουλάχ Γκιουλέν πριν από αυτόν, τις θέσεις του Κούρδου ιεροκήρυκα Σαΐντ Nουρσί,Wikipedia ιδρυτή του τάγματος των Νουρτζού («πεφωτισμένων»). Γοητεύεται από την θέση, πως Ισλάμ και επιστήμη μπορούν να συνδυασθούν αρμονικά. Στον απόηχο της «τουρκοϊσλαμικής σύνθεσης» ο Οκτάρ εκδίδει το 1986 το πρώτο του βιβλίο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εβραϊσμός και Μασονία» (Yahudilik ve Masonluk). Οι 550 σελίδες του αναμασούν αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας. Ο Οκτάρ διατείνεται πως «στόχος των Εβραίων και των μασόνων είναι να διαβρώσουν τις πνευματικές, θρησκευτικές και ηθικές αξίες του τουρκικού λαού και να τον αποκτηνώσουν». Πρόκειται για έναν ισχυρισμό που, όπως και η αντισημιτική και αντιμασονική υστερία, αποτελεί σταθερό τόπο στον χώρο των ισλαμιστών. Προχωρά όμως παραπέρα, ισχυριζόμενος πως η αμερικανική, γαλλική και ρωσική επανάσταση αποτελούν όλες αποκυήματα του «εβραιομασονισμού». Λίγο μετά την δημοσίευση του βιβλίου, εξαιτίας κάποιων δηλώσεών του που θεωρήθηκε ότι καλούσαν την εγκαθίδρυση θεοκρατικού καθεστώτος, συλλαμβάνεται και κρατείται στην φυλακή για 19 μήνες. Τους δέκα παραμένει έγκλειστος στην μεγαλύτερη ψυχιατρική κλινική της Τουρκίας, όπου διαγιγνώσκεται ως πάσχων από σχιζοφρένεια και μανιοπαρορμητική διαταραχή και αποφυλακίζεται. Αργότερα θα ισχυρισθεί πως η διάγνωση δεν ήταν παρά σκευωρία εις βάρος του.

Η στελέχωση: στρατολόγηση, «παγίδες σεξ» και «εκβιασμοί μέσω κασέτας»

Το πρώτο βιβλίο του Οκτάρ δεν βρίσκει μεγάλη απήχηση. Το όνομά του αρχίζει να γίνεται ακουστό μέσω των ιδιαίτερα ανορθόδοξων μέσων στρατολόγησης «μαθητών». Ο Οκτάρ και οι συνεργάτες του επιδιώκουν να παρασύρουν πλούσιους νέους, ώστε –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο– η οικογενειακή περιουσία τους να καταλήξει στην αδελφότητα. «Την δεκαετία του ’80 ο Αντνάν Οκτάρ δεν ήταν όπως σήμερα. Ούτε εκείνος ούτε οι γυναίκες που τον περιέβαλλαν ντύνονταν έτσι, δεν είχε ακόμη το κανάλι και, καθώς δεν υπήρχε Διαδίκτυο, ήταν πολύ λιγότερο γνωστός. Η αδελφότητα έμοιαζε ακόμη με μια από τις πολλές ισλαμικές ομάδες που δρουν υπογείως. Και όμως, στο περιβάλλον μου γνωρίζαμε όλοι πώς κινείτο» λέει ο Σιαφάκ. «Δεν πλησίαζαν ποτέ κάποιον τυχαία. Στόχευαν τα παιδιά των ευκατάστατων οικογενειών, ιδίως εκείνα που οι γονείς τους είχαν επιρροή. Παιδιά βιομηχάνων, δημοσιογράφων, πολιτικών. Νέους που, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, ένιωθαν δυσαρεστημένοι και ζητούσαν κάτι που να δίνει στην κενή καθημερινότητά τους νόημα. Νέους και νέες που να μιλούν ξένες γλώσσες, που να είναι εμφανίσιμοι, ώστε να λειτουργήσουν ως βιτρίνα για την οργάνωση και δόλωμα για νέα μέλη. Στόχευαν νεαρά παιδιά που αντιμετώπιζαν δυσκολίες στο σπίτι και που ο ψυχισμός τους ήταν, κατά συνέπεια, πιο ευάλωτος. Ίσως να διάλεξαν να με πλησιάσουν επειδή οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι, και μάλιστα οι αντιδικίες του διαζυγίου τους ήταν γνωστές στον κοινωνικό τους κύκλο. Θα θεωρούσαν πως ήμουν ευάλωτος...» Μετά από φλερτ μηνών, τις έπεισαν να κάνουν έρωτα σε σπίτια που παρουσίασαν ως εξοχικά τους. Αυτά ανήκαν στην αδελφότητα, και τα είχαν γεμίσει κρυφές κάμερες

Η μέθοδος στρατολόγησης, ομοφωνούν όλοι, ήταν το σεξ! «Είχε γίνει, θυμάμαι, επιδρομή πραγματική στα ιδιωτικά σχολεία της Πόλης. Σε κάθε ένα από τα γνωστότερα υπήρχαν άνθρωποι του Οκτάρ που κατέγραφαν τα πάντα. Πανέμορφα κορίτσια και αγόρια στέλνονταν σε “αποστολή”, με σκοπό την στρατολόγηση μελών. Την δεκαετία του ’80 τα ήθη στην Τουρκία ήταν ακόμη σχετικά αυστηρά, μέχρι και στο δικό μας, μεγαλοαστικό περιβάλλον. Το να χρησιμοποιούν το φλερτ και το σεξ ήταν ένα έξυπνο τέχνασμα σε μια εποχή που τα στερούμασταν. Διαβολικά έξυπνο». Για καλή του τύχη, η κοπέλα που έβαλαν να τον φλερτάρει «ανακαλύφθηκε» από τους γονείς της, που ανακάλυψαν υλικό της οργάνωσης στο δωμάτιό της. «Εξαφανίσθηκε. Οι γονείς της την έστειλαν εσωτερική στο εξωτερικό. Έπαθα σοκ, αλλά ευτυχώς γλίτωσα τα χειρότερα με την οργάνωση. Δυστυχώς, δύο συμμαθήτριές μου δεν στάθηκαν τόσο τυχερές. Έστειλαν, θυμάμαι, κάτι αγόρια –πραγματικά μοντέλα– να τις παρασύρουν. Μετά από φλερτ μηνών, τις έπεισαν να κάνουν έρωτα σε σπίτια που παρουσίασαν ως εξοχικά τους. Αυτά ανήκαν στην αδελφότητα, και τα είχαν γεμίσει κρυφές κάμερες. Όλα αυτά ήταν πολύ προχωρημένα για την δεκαετία του ’80! Οι ερωτικές συνευρέσεις καταγράφηκαν. Οι κοπέλες έγιναν μέλη. Με το επιχείρημα πως προσφέρουν αγαθοεργία και αγωνίζονται για την διάδοση του μεσσιανικού οράματος του Οκτάρ, η ιεραρχία τις εξωθούσε να προσφέρουν σεξουαλικές χάρες στους άνδρες μέλη. Και οι πράξεις αυτές καταγράφονταν από κρυφές κάμερες, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους “αν ήταν απαραίτητο”. Τους ζητούσαν συχνά και επίμονα να πιέζουν τους γονείς τους για χρήματα, τα οποία βέβαια κατέληγαν στο ταμείο της οργάνωσης... Όταν θέλησαν να ξεκόψουν, τις εκβίαζαν πως αν μιλούσαν θα δημοσιοποιούσαν τις ταινίες τους. Πράγματι, όταν μία κοπέλα, φοιτήτρια τότε, αποφάσισε να φύγει, η οργάνωση τύπωσε και μοίρασε φυλλάδια με αποκαλυπτικές της φωτογραφίες στη γειτονιά και την σχολή της. Παράτησε τις σπουδές της και έφυγε στο εξωτερικό. Δεν επέστρεψε στην Τουρκία ποτέ. Ακόμη και σήμερα, οι δύο συμμαθήτριές μου δεν μιλούν εύκολα για τις περιπέτειες τους».

Αποκαλυπτική ήταν η προσπάθεια της οργάνωσης να στρατολογήσει τον Κερέμ. Γόνος παλαιάς και εύπορης οικογένειας με πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία, στα τέλη της δεκαετίας του '80 ήταν μαθητής σε ιδιωτικό σχολείο του Λονδίνου και ερχόταν Τουρκία για διακοπές. «Πώς με εντόπισαν; Δεν έχω ιδέα. Η οικογένειά μου μπορεί να είναι πολύ εύπορη, αλλά είναι πολύ χαμηλού προφίλ, κάθε άλλο παρά κοσμικοί. Δεν ερχόμουν στην Τουρκία παρά μόνο για διακοπές στο Μπόντρουμ. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πολύ ικανούς πληροφοριοδότες και, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους δεν σταματούν μπροστά σε τίποτε». Στην περίπτωση του Κερέμ η οργάνωση δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει έναν από τους ωραιότερους νέους της για δόλωμα. «Ήμουν μονάχα 17 ετών. Τότε ακόμη και εγώ δεν καλογνώριζα πως είμαι γκέι. Σίγουρα όχι οι γονείς, τα αδέλφια ή οι φίλοι μου. Έστειλαν έναν Άδωνι να με πλησιάσει. Με κυνηγούσε για μέρες στην παραλία. Όταν άρχισαν να γίνονται πράγματα μεταξύ μας, με πίεζε να κάνουμε σεξ. Επέμενε αυτό να γίνει σε κάποιο ξενοδοχείο ή μια βίλα φίλων του και όχι στο εξοχικό μας, όταν θα έλειπαν οι δικοί μου. Προφανώς, θα είχαν τοποθετήσει εκεί κρυφή κάμερα. Εγώ, που δεν είχα καμία εμπειρία, αισθανόμουν πολύ άβολα και όλο το ανέβαλλα. Εκείνος εξαφανίσθηκε όσο ξαφνικά είχε εμφανισθεί. Αργότερα, όταν άρχισαν οι μηνύσεις κατά του Οκτάρ, κατάλαβα τι είχα γλιτώσει, και εγώ και η οικογένειά μου».

Εκτός από το σεξ, η οργάνωση χρησιμοποιεί και άλλα δολώματα. Πρώην μέλη της που ξέφυγαν κάνουν λόγο για προσφορά κοκαΐνης ως δέλεαρ προς νέους επιρρεπείς στα ναρκωτικά. Το 1991, ο ίδιος ο Οκτάρ συλλαμβάνεται για κατοχή και χρήση κοκαΐνης. Κατά πάγια τακτική του, μιλά για σκευωρία και παγίδα που του έχουν στήσει οι αρχές. Προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, απαλλάσσεται των κατηγοριών... Παιδιά διαζευγμένων ή προβληματικών γάμων, θύματα οικογενειακών δραμάτων πολιορούνται στενά. Η Ντεφνέ, κόρη ευκατάστατης οικογένειας, έχασε, διαδοχικά σε διάστημα λίγων ετών, την μητέρα, τον αδελφό και τον πατέρα της σε τροχαία. «Μετά από κάθε δυστύχημα, όταν ήμουν στην πλέον τρωτή φάση μου, με πλησίαζε ο Ιλτέρ. Ήταν το δεξί χέρι τότε του Αντνάν χότζα, νέος, όμορφος, απόφοιτος γαλλικού σχολείου της Πόλης. Οι γονείς του και οι δικοί μου ήταν γνωστοί. Πήγαινε να δεις τον χότζα, μαζί του θα βρεις την ειρήνη, την ασφάλεια, εκεί δεν θα σε ενοχλεί κανείς, μου έλεγε. Πήγα πράγματι να τον συναντήσω τον Οκτάρ, όχι γιατί είχα κανένα ενδιαφέρον να γραφτώ στο τάγμα, για την πλάκα μου. Έλεγε απίστευτες βλακείες, ένα μείγμα εθνικισμού με μπαρούφες δήθεν από το Κοράνι. Η οικογένειά μου μπορεί να ήταν εντελώς δυτικότροπη, είχαν όμως κάποιες βασικές γνώσεις για την θρησκεία. Γελούσα με όσα είπε, μου φάνηκε ένας έξυπνος τσαρλατάνος. Ήθελαν να τραβήξουν την νεολαία τριγύρω τους, και έτσι τους σερβίριζαν ένα Ισλάμ light. Πήγαιναν να κάνουν το Ισλάμ trendy, μοντέρνο, σέξι και ευπαρουσίαστο –πιο εύκολο να κάνεις το κεμπάμπ vegan. Ο Ιλτέρ επέμενε, σε τακτικά διαστήματα επανεμφανιζόταν. Ιδίως αφού χώρισα με τον άνδρα μου, άρχισε να με πιέζει περισσότερο. Για να απαλλαγώ, του ζήτησα να μου δανείσει χρήματα, του είπα πως οι γονείς μου είχαν σπαταλήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους και πως όσο ζούσε η γιαγιά μου δεν θα κληρονομούσα τίποτε. Όταν είδαν πως δεν υπήρχε πια μέλι, με άφησαν ήσυχη!»

Για να κατανοήσει κανείς τα παράλογα αλλά και την απήχηση του Οκτάρ, πρέπει να έχει κάποια στοιχειώδη γνώση των μεσσιανικών κινημάτων στον ιουδαϊσμό και το Ισλάμ. Οι αυτόκλητοι μεσσίες κατά παράδοση υποστηρίζουν πως εμφανίσθηκαν για να εγκαινιάσουν μία νέα εποχή, στην οποία οι πατροπαράδοτες απαγορεύσεις είτε καταργούνται είτε ανατρέπονται (δηλαδή το απαγορευμένο γίνεται υποχρεωτικό). Κηρύσσουν μια «επιστροφή στη βάση» της πίστεως, όπου μόνο τα ιερά βιβλία θεωρούνται δεσμευτικά και το corpus της ερμηνείας από το ιερατείο απορρίπτεται απολύτως. Ο ίδιος ο μεσσίας είναι ο μόνος αρμόδιος να αποκαλύψει το μήνυμά τους. Οι εκκεντρικές πρακτικές του Οκτάρ «εξηγούνται» δια της δήθεν μεσσιανικής του ιδιότητας. Αν και δεν ισχυρίσθηκε ποτέ ρητώς ότι είναι ο Μάχντι (ισλαμικός μεσσίας), το υπονοεί συνεχώς και οι πιστοί του το πιστεύουν ακράδαντα. Οι γυναίκες-μέλη διακρίνονται σε «αδελφές» και «παλλακίδες». Οι μεν παλλακίδες ήταν «κοινή περιουσία» των «αδελφών» του τάγματος, ενώ οι «αδελφές» ένα είδος χαρέμι του Οκτάρ. Ο ερευνητής Χαλίλ Αρντά (ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ειδικά στα κείμενά του για τον Αντνάν Οκτάρ), πραγματοποίησε μία μακρότατη σειρά ρεπορτάζ με μέλη της αδελφότητας που είχαν ξεκόψει. Του περιέγραψαν έναν κόσμο αυστηρά ιεραρχημένο γύρω από τον «χότζα», μια κοινότητα βασισμένη στην προσωπολατρία.

Τα μέλη δέχονταν αφόρητες πιέσεις να μεταβιβάσουν το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους στην οργάνωση. Προσπαθούσαν να κατηχήσουν και τους γονείς τους. Εάν οι γονείς δεν υπέκυπταν στις συνεχείς χρηματικές απαιτήσεις, ο Οκτάρ και η ιεραρχία πίεζε τους νέους να διακόψουν την επαφή με τις οικογένειές τους και να τους εκβιάσουν στρεφόμενοι εναντίον τους δικαστικά ή μέσω του τύπου. Κατά τις μαρτυρίες που κατέγραψε ο Αρντά, οι γυναίκες-μέλη διακρίνονται σε «αδελφές» και «παλλακίδες». Οι μεν παλλακίδες ήταν «κοινή περιουσία» των «αδελφών» του τάγματος, ενώ οι «αδελφές» ένα είδος χαρέμι του Οκτάρ. Εκείνος δικαιολογούσε τις πρακτικές αυτές με αναφορά στα Οθωμανικά χαρέμια. «Πρόκειται για την πιο αηδιαστικά φαλλοκρατική δομή που έχω ακούσει ποτέ μου» λέει ο Σιαφάκ, θυμούμενος τις περιγραφές των συμμαθητριών του. Για τις πρακτικές των οργίων και τις στρατηγικές στρατολόγησης κατέθεσαν εκτενώς γυναίκες πρώην μέλη της αδελφότητας κατά το μπαράζ μηνύσεων που άσκησαν κατά του Οκτάρ. Τα μοντέλα Τουτζέ Ντοράς, Σετσκίν Πιριλέρ και Εμπρού Σιμσέκ περιέγραψαν στις καταθέσεις τους πώς η οργάνωση τις χρησιμοποίησε ως «σκλάβες του σεξ». Τις εξωθούσαν να προσφέρουν «σεξουαλικές χάρες» σε παράγοντες με πολιτική και οικονομική επιρροή, ώστε αργότερα η οργάνωση να τους εκβιάζει με τα βίντεο που είχαν κρυφά τραβήξει ώστε να προωθούν τα συμφέροντά της. Η Εμπρού Σιμσέκ κατέθεσε εκτενώς για τους εκβιασμούς της συμμορίας, η οποία φρόντισε να διαδώσει πλαστές γυμνές φωτογραφίες της προκειμένου να την αποτρέψει από το να καταθέσει. «Όλοι λένε πως αν μπλέξεις μαζί τους, πρέπει να εξαφανιστείς για να γλιτώσεις αλλά να μην μιλήσεις. Αν τα βάλεις μαζί τους, κάηκες» λέει η Ντεφνέ.

Ιδεολογικός χαμαιλέων: Κεμαλιστής εθνικιστής, ευαγγελιστής του πανισλαμισμού

«Στόχος του Οκτάρ είναι να αποκτήσει όσο πιο μεγάλη ισχύ γίνεται, ώστε να έχει λόγο στα δημόσια πράγματα παρότι δεν ηγείται κόμματος και δεν έχει εκλογική βάση» εξηγεί η Ντεφνέ. «Είναι πιο επικίνδυνος από κάθε κόμμα, ακόμη και το πιο ακραίο και περιθωριακό» υποστηρίζει ο Σιαφάκ. «Τουλάχιστον τα κόμματα είναι δημόσια, ανοιχτά. Έχουν κάποια καταγεγραμμένη ιστορία και κάποιες, τυπικά, αρχές. Ο Αντνάν χότζα δεν έχει καμία αρχή. Τα πάντα γι’ αυτόν είναι εξουσία και χρήμα. Κινείται πάντοτε υπόγεια και δεν γνωρίζει κανέναν φραγμό στην προσπάθειά του να αποκτήσει χρήμα και δύναμη. Η αδελφότητά του είναι κάτι σαν κακέκτυπο εκείνης του Φετουλάχ Γκιουλέν που του έχεις προσθέσει όργια, ψευδεπιστημονικές θεωρίες και... πολλή σιλικόνη!» Η πορεία του Αντνάν Οκτάρ καταδεικνύει την διαπλοκή των ισλαμικών αδελφοτήτων με τα συντηρητικά κόμματα και το κράτος. Η μεγάλη ευκαιρία έρχεται το 1994, όταν το ισλαμιστικό Κόμμα Ευημερίας (πρόδρομος του κυβερνώντος σημερινού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) κερδίζει τις δημοτικές εκλογές στην Πόλη, την Άγκυρα και σειρά άλλων μεγαλουπόλεων. Οι νεοεκλεγέντες τότε δήμαρχοι Ταγίπ Έρντογαν (της Πόλης) και Μελίχ Γκιοκτσέκ (της Αγκύρας), αναζητώντας πολιτικά και οικονομικά στηρίγματα, αναθέτουν σημαντικές συμβάσεις σε μια σειρά εταιρειών «μαθητών» του Οκτάρ. Κάποιοι εξ αυτών ιδρύουν, καθ’ υπόδειξή του, εταιρείες στην Κεντρική Ασία και τα Εμιράτα, διοχετεύοντας σημαντικό μέρος των κερδών τους στην οργάνωση. Όταν μάλιστα το Κόμμα της Ευημερίας έρχεται πρώτο στις βουλευτικές εκλογές του 1996 και σχηματίζει κυβέρνηση σε συνασπισμό με την Τανσού Τσιλέρ, ο Οκτάρ βρίσκεται στο απώγειο της πολιτικής του ισχύος. Όχι για πολύ. Οι εκκεντρικότητες και οι αλλεπάλληλες πολιτικές γκάφες του Έρμπακαν οδηγούν τον στρατό στο «μεταμοντέρνο» πραξικόπημα του 1997, ένα «πραξικόπημα δια υπομνήματος». Η κυβέρνηση πέφτει, το Κόμμα της Ευημερίας απαγορεύεται από το Συνταγματικό Δικαστήριο και στρατός και δικαιοσύνη σέρνουν την χώρα πίσω στον «ορθό κεμαλικό δρόμο». Βλέποντας ότι το νέο κλίμα δεν τον σηκώνει, ο Οκτάρ αλλάζει μάσκα. Το ρίχνει στον εθνικισμό –ανέκαθεν διαφήμιζε τον εαυτό του ως θρήσκο εθνικιστή, ψάχνοντας στηρίγματα στον ευρύτερο συντηρητικό χώρο. Μετά το πραξικόπημα, δραστηριοποιείται στο «Ίδρυμα για την Προάσπιση των Εθνικών Αξιών» (Millî Değerleri Koruma VakfıΟ ιστότοπος) που έχει εγκαινιάσει το 1995. Αυτό προωθεί έναν εθνικισμό κεμαλικών αναφορών, ενώ επιδιώκει την συνεργασία με οργανώσεις των εθνικιστών και της ακροδεξιάς και, μέσω της τελευταίας, με τον υπόκοσμο (η διαπλοκή των δύο στην Τουρκία είναι γνωστή τοις πάσι).

H Toυρκο-ισλαμική Ένωση του Ορκάν.

Ταυτόχρονα, ο Οκτάρ παρουσιάζει το όραμά του για την θέση της Τουρκίας στο κέντρο του παγκόσμιου Ισλάμ. Προχωρώντας την «τουρκο-ισλαμική σύνθεση πολλά βήματα παραπέρα, το όραμα καλεί για την ένωση, υπό τουρκική αιγίδα, όλων των περιοχών όπου ζουν Μουσουλμάνοι, από το Μαρόκο ως το κινεζικό Τουρκεστάν. Ο «χάρτης» του καλύπτει ολόκληρη την ρωσική Ανατολή και ολόκληρη την ανατολική Αφρική ως την Μοζαμβίκη. Οι εξωφρενικές αυτές θέσεις για την ανάγκη «τουρκοποίησης» του Ισλάμ θυμίζουν τις αντίστοιχες των Γκιουλενιστών, αλλά και τα νέο-Οθωμανικά οράματα της κυβέρνησης Έρντογαν με τα ανοίγματα προς τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή. Σε όλους αυτούς τους μεγαλοϊδεατισμούς κυριαρχούν επεκτατικές φαντασιώσεις περί «Οθωμανικής αναβίωσης». Ο χάρτης του Οκτάρ τον κάνει αγαπητό τόσο στον εθνικιστικό όσο και τον ισλαμιστικό χώρο.

Φτιάχνοντας τον «Χαρούν Γιαχγιά»: «Γατούλες» κατά Δαρβίνου

Στον δρόμο προς την ικανοποίηση της φιλοδοξίας του, καμία κίνηση του Οκτάρ δεν θα υπάρξει εξυπνότερη από την ίδρυση του «Ιδρύματος Επιστημονικών Ερευνών» (Bilim Araştırma VakfıΟ ιστότοπος, για συντομία ΒAV) το 1990. Το ίδρυμα αποτελεί κέντρο ιδεολογικού πολέμου κατά της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών του Δαρβίνου, που συγκεντρώνει τις τελευταίες δεκαετίες τα πυρά των απανταχού ισλαμιστών (εκείνα των ακραίων χριστιανικών και εβραϊκών κύκλων στράφηκαν εναντίον της με δριμύτητα ήδη την δεκαετία του 1920). Οι ισλαμιστές τις κηρύσσουν τον πόλεμο πολύ αργότερα, καθώς καθυστερούν να ενδιαφερθούν και να εξοικειωθούν με την σύγχρονη επιστήμη. Το BAV ξεκινά μία πολύ φιλόδοξη και επιθετική καμπάνια κατά της θεωρίας της εξέλιξης το 1998, εκδίδοντας το πόνημα «Η απάτη της εξέλιξης». Χιλιάδες αντίτυπά του διανέμονται δωρεάν σε πανεπιστήμια, σχολεία και βιβλιοθήκες σε όλη την Τουρκία. Ως συγγραφέας του εμφανίζεται κάποιος «Χαρούν Γιαχγιά Ο ιστότοπος». Με αυτό το νέο ψευδώνυμο, που παραπέμπει στους προφήτες Ααρών και Ιωάννη τον Πρόδρομο (Χαρούν και Γιαγχιά στα αραβικά, περσικά, τουρκικά), ο Οκτάρ θα λανσάρει την διεθνή του καριέρα. Το ίδρυμα αρχίζει μια καμπάνια εκφοβισμό: μοιράζει φυλλάδια με τα ονόματα Τούρκων πανεπιστημιακών που διδάσκουν την θεωρία της εξέλιξης, κατηγορώντας τους ως μαοϊστές, άθεους και «συνεργάτες του ΡΚΚ». Προκειμένου να καθιερωθεί ως η κυριότερη φωνή του αντι-δαρβινισμού στον μουσουλμανικό κόσμο, το ΒΑV καλλιεργεί επαφές με τους πλέον επιφανείς πολεμίους του Δαρβίνου στις ΗΠΑ. Εκεί ευαγγελιστές, κυρίως, ζηλωτές προωθούν ως «αντίδοτο» στην θεωρία της εξέλιξης εκείνη του «δημιουργισμού» "Harun Yahya’s Islamic Creationism: What It Is and Isn’t", CSI. Το ψευδεπιστημονικό αυτό ιδεολόγημα προπαγανδίζει πως ο κόσμος δημιουργήθηκε βάσει θεϊκού σχεδίου, που ο δημιουργός έφερε πέρας σε στάδια. Ο Οκτάρ εκμεταλλεύεται τους ικανότερους μαθητές του για να θεμελιώσει την συμμαχία με τους δημιουργιστές. Το 1998 στέλνει στις ΗΠΑ τον Μουσταφά Ακγιόλ, γιο του γνωστού δημοσιογράφου –και άλλοτε ακτιβιστή του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης– Ταχά Ακγιόλ. Ο Μουσταφά ΑκγιόλWikipedia, αγγλομαθής και με προσβάσεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης, θα αποτελέσει για χρόνια τον “εκπρόσωπο” του BAV ενώπιον του αγγλόφωνου ακροατηρίου, ενώ αρθρογραφεί μανιωδώς προπαγανδίζοντας τις ισλαμικές θέσεις άρνησης του Δαρβίνου.

Ο Οκτάρ χρειάζεται να γοητεύσει τώρα ένα νέο ακροατήριο. Για να κερδίσει την ευαρέσκεια των Αμερικανών δημιουργιστών και να αποκτήσει μία «έξωθεν καλή μαρτυρία» στη Δύση, κάνει στροφή 180 μοιρών στις αντισημιτικές ιδέες του. Πραγματοποιεί επίθεση αγάπης στην ισραηλινή θρήσκα δεξιά και ακροδεξιά, που αμφότερες απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τον Δαρβίνο. Μιμούμενος το κίνημα των Γκιουλενιστών αρχίζει να μιλά για «διαθρησκειακό διάλογο» και την ανάγκη συνασπισμού των πιστών όλων των θρησκειών κατά της «καταστροφικής επιρροής» του δαρβινισμού. Κατά τον Οκτάρ, δεν είναι παρά ο δαρβινισμός (και ο άθεος υλισμός που προωθεί) που ευθύνεται για όλες τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες, από τον φασισμό και τον ναζισμό μέχρι τον κομμουνισμό, αλλά και για το Ολοκαύτωμα! Στα άρθρα και τα βίντεο του στην αγγλική γλώσσα, ο Οκτάρ και οι συνεργάτες του στηλιτεύουν απερίφραστα την τρομοκρατία και μιλούν για ένα Ισλάμ που είναι θρησκεία της ειρήνης και της ανεκτικότητας. Παραλείπουν αυτό που σημειώνουν εμφατικά στα βίντεο τους στην τουρκική και την αραβική: η «ένωση» των θρησκειών θα πραγματοποιηθεί υπό την ηγεμονία και τα σκήπτρα του Ισλάμ.

Ο Οκτάρ κάνει έξυπνη χρήση των χρημάτων που έχει συσσωρεύσει από τους εκβιασμούς. Το ΒΑV εξελίσσεται ταχύτατα σε τεράστια επιχείρηση και εκδοτικό κολοσσό. Με την υπογραφή του Χαρούν Γιαχγιά έχουν εκδοθεί πάνω από 300 βιβλία, εκ των οποίων πάνω από 200 έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και κάποιες δεκάδες έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές γλώσσες. Το ίδρυμα διαχειρίζεται πάνω από 160 ιστοσελίδες, στις οποίες έχουν αναρτηθεί πάνω από 2.000 άρθρα σε πάνω από 60 γλώσσες! Αναρίθμητα βίντεο σχετικά με το έργο του «Χαρούν Γιαγχιά», την απόκρουση της θεωρίας της εξέλιξης, τον διαθρησκειακό διάλογο αλλά και την τουρκομουσουλμανική ένωση έχουν αναρτηθεί στις ιστοσελίδες αυτές. Η οργάνωση έχει γυρίσει περίπου 200 ντοκιμαντέρ με σχετική θεματολογία, ενώ διαχειρίζεται εκατοντάδες κανάλια στο youtube. Το ΒΑV ισχυρίζεται πως πωλεί πάνω από 500.000 βιβλία τον χρόνο. Το κανάλι Α9 ιδρύεται για να προβάλλει το έργο του ιδρύματος και τον ίδιο τον Οκτάρ, που γρήγορα αποκτούν σημαντικό κοινό στις μουσουλμανικές χώρες, αλλά και στο Ισραήλ. Η πιο φιλόδοξη έκδοση του BAV είναι ένα ογκώδες λεύκωμα του 2006 με τίτλο «Άτλας της ΔημιουργίαςWikipedia». Το εν λόγω σύγγραμμα αριθμεί 850 σελίδες από ακριβό γυαλιστερό χαρτί με πλούσια εικονογράφηση, και ζυγίζει 5,5 κιλά. Το κόστος παραγωγής του είναι από μόνο του σημαντικό. Το ΒΑV διένειμε αυτοβούλως δεκάδες χιλιάδες από αυτά σε επιλεγμένους παραλήπτες στο εξωτερικό: πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα, βιβλιοθήκες, επιστήμονες, πολιτικούς, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκκλησιαστικούς οργανισμούς, ιερείς και ραβίνους. Ακολούθησαν δεύτερος και τρίτος τόμος, αντιστοίχου μεγέθους. Το μέγεθος της όλης επιχείρησης προδίδει το τεράστια χρηματικά αποθέματα της οργάνωσης.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς πως, απλώς, δεν είναι δυνατόν ο Αντνάν Οκτάρ να έχει διαβάσει, πόσο μάλλον συγγράψει, όλα αυτά τα βιβλία και άρθρα. Σύμφωνα με μαρτυρίες συνεργατών του που αυτομόλησαν, συντάσσονται από μία επίλεκτη ομάδα που απλά αντιγράφουν (κανονικό copy-paste) χωρία από τα ψευδεπιστημονικά πονήματα των δημιουργιστών που τους φαίνονται συμβατά με το Κοράνι. Προσθέτουν εδώ κι εκεί σκόρπια χωρία και από το Κοράνι και ντύνουν το σύνολο με πολλές φωτογραφίες παρμένες από το Διαδίκτυο. Τα πονήματα στη συνέχεια μεταφράζονται από την εν λόγω ομάδα, ή από εθελοντές στο εξωτερικό. Η βασική ιδέα που ανέπτυξαν οι συνεργάτες του Οκτάρ είναι πως κάθε είδος δημιουργήθηκε τέλειο, στην μορφή ακριβώς με την οποία έφθασε στις μέρες μας, χωρίς να υποβληθεί σε εξελεκτική διαδικασία μέσω μιας φυσικής επιλογής. Εφόσον όλα τα είδη δημιουργήθηκαν τέλεια και δεν εξελίχθηκαν, ο Οκτάρ και η ομάδα του διατείνεται πως δεν έχουν βρεθεί απολιθώματα «ενδιάμεσων μορφών» μιας εξελικτικής αλυσίδας. Το BAV μάλιστα προσέφερε χρηματική αμοιβή για όποιον τυχόν προσκόμιζε τέτοιο “ενδιάμεσο” απολίθωμα. Η ιδέα του Οκτάρ να στείλει αντίτυπο του Άτλαντα στον Richard Dawkins Wikipedia και άλλους επιστήμονες δεν ήταν, τελικά, τόσο καλή. Ο Dawkins γελοιοποίησε το 800σέλιδο μωρολόγημα"Richard Dawkins on Harun Yahya's Atlas of Creation", παρατηρώντας πως μία φερόμενη φωτογραφία απολιθώματος εντόμου ήταν στην πραγματικότητα η φωτογραφία εντόμου που σήμερα χρησιμοποιείται ως δόλωμα ψαρέματος. Στη φωτογραφία, μάλιστα, διακρινόταν το αγκίστρι! Την είχαν βέβαια κλέψει από το Διαδίκτυο...

Νομική ασυλία στον Οκτάρ, νομική τρομοκρατία στους υπολοίπους

Ένα ακόμη ανάμεσα στα πολλά (και είναι αμέτρητα!) σκάνδαλα της τουρκικής δικαιοσύνης είναι πως ο Aντνάν Οκτάρ έχει περάσει αλώβητος από τις δεκάδες δικαστικές περιπέτειες που ξεκίνησαν με καταγγελίες πρώην μελών που αυτομόλησαν και των γονέων τους. Δωροδοκώντας, εικάζεται, τις αρχές επιτυγχάνει συνεχείς αναβολές, ωσότου η υπόθεση να παραγραφεί. Αντίθετα, ο ίδιος ο Οκτάρ έχει κατορθώσει, κινητοποιώντας τις εισαγγελικές της χώρας, να μπλοκάρει στην Τουρκία δεκάδες ιστοσελίδες που του ασκούσαν κριτική. Από το γνωστότερα «θύματα» ήταν η ιστοσελίδα του Richard Dawkins"Creationist challenges Dawkins", The Guardian, όπου, με αναφορά στην γκάφα του εντόμου-απολιθώματος που ήταν δόλωμα, ο επιστήμων κατονόμαζε τον Οκτάρ ως τσαρλατάνο. Το ίδιο “μπλοκάρισμα” υπέστησαν πολλά τουρκικά ηλεκτρονικά μέσα. Η χειραγώγηση της δικαιοσύνης από τον Οκτάρ δεν σταμάτησε εκεί. Τα μοντέλα που τον κατήγγειλαν στις αρχές δέχθηκαν παρενόχληση με δεκάδες μηνύσεις. Η οργάνωση χρησιμοποιεί τον ισλαμιστικό τύπο, στον οποίο έχει προσβάσεις, για να δημοσιεύει συκοφαντικά δημοσιεύματα εναντίον όσων την επικρίνουν, ενώ το ίδιο κάνει στις δεκάδες ιστοσελίδες της. Η παρενόχληση και ενίοτε τρομοκράτηση όσων διδάσκουν την θεωρία της εξέλιξης των ειδών εξακολουθεί. «Δημοσιεύουν τις φωτογραφίες μας σε ισλαμιστικές εφημερίδες, λέγοντας ότι ασκούμε αθεϊστική προπαγάνδα, ότι έχουμε διασυνδέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις, και άλλα παρεμφερή» διαμαρτύρεται η Σιουλέ, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σαμψούντας. «Προσφύγαμε επανειλημμένα στην δικαιοσύνη, αλλά δεν έγινε τίποτε. Το δικαστικό σώμα έχει αλωθεί από οπαδούς του Φετουλάχ Γκιουλέν, που διάκεινται πολύ αρνητικά κατά της θεωρίας της εξέλιξης. Αν δεν σιγοντάρουν τον Αντνάν Οκτάρ, τουλάχιστον δεν κάνουν τίποτε για να εφαρμοσθεί ο νόμος. Σήμερα, φοβόμαστε και για την ασφάλειά μας από τους φανατικούς ισλαμιστές...»

Ο Χαλίλ Αρντά εξηγεί γιατί ο Οκτάρ, παρά τις ιδεολογικές μεταμορφώσεις του και την σοφτ πορνό αισθητική του, έχει μεγάλη απήχηση στον ισλαμικό κόσμο: προσφέρει εύληπτα «επιστημονικά» επιχειρήματα σε εκείνους που αισθάνονται την ανάγκη να απορρίψουν την πολιτιστική και επιστημονική υπεροχή της Δύσης και ζητούν μια «ισλαμική» επιστήμη. Στην Τουρκία και την Μέση Ανατολή, αλλά και σε κάθε γωνιά του ισλαμικού κόσμου, το αίσθημα μειονεξίας έναντι της Δύσης διογκώνει τις τάξεις όσων είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν άκριτα τους τσαρλατανισμούς του είδους. Τα τελευταία χρόνια ο Οκτάρ έχει φροντίσει να στηρίξει ανοιχτά τον Ταγίπ Έρντογαν"The Dictator vs. the Sex Cult", The Daily Beast με κάθε ευκαιρία, περιγράφοντάς τον ως «το τέλειο παλικάρι της Ανατολίας» και «ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην πορεία προς την συντέλεια και την δευτέρα παρουσία». Τον στήριξε χωρίς καμία επιφύλαξη από το στούντιο του Α9, τριγυρισμένος από τις γατούλες και τα τεκνά, κατά τα γεγονότα του Γκεζί το 2013, αλλά και κατά την πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος. Τι κι αν στην Τουρκία γίνονται διαδηλώσεις, πραξικοπήματα, οικονομικές κρίσεις, σεισμοί και καταποντισμοί; Ο Οκτάρ είναι ο τελευταίος για τον οποίο θα έπρεπε να ανησυχήσει κανείς. Είναι πολύ γλοιώδης για να πεθάνει.

(Χάρη στην τακτική ιδίως του Αντνάν Οκτάρ να παρενοχλεί με μπαράζ μηνύσεων και εκβιασμών τους επικριτές του, για την ασφάλειά τους οι συνομιλητές μου δεν αναφέρονται με το πραγματικό τους όνομα).

https://insidestory.gr/article/Harun-Yahya?token=2BE7T4O236

ΣΧΕΤΙΚΟ:  Νεοοθωμανικό δόγμα και Ισλαμικός μυστικισμός στην σύγχρονη Τουρκία