1) Το πρόγραμμα της μελλοντικής τουρκικής φρεγάτας (αντιτορπιλικού στην πραγματικότητα) TF-2000.
Στόχος είναι το πρώτο πλοίο να είναι έτοιμο το 2023, στην επέτειο των 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η πρόθεση της τουρκικής πλευράς είναι το πλοίο να εφοδιαστεί με εγχώρια όπλα και αισθητήρες, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Mujdat Uludat, επικεφαλή των ναυτικών προγραμμάτων στο υφυπουργείο αμυντικών βιομηχανιών (SSM) της Τουρκίας, οι προδιαγραφές και οι απαιτήσεις έχουν τεθεί και οι προκαταρκτικές διεργασίες ολοκληρώνονται. Η σχετική συμφωνία αναμένεται να υπογραφεί εντός του έτους, ίσως και εντός του επόμενου διμήνου, κατά την πλέον αισιόδοξη εκδοχή.
Όσον αφορά τη ναυπήγηση των τεσσάρων σκαφών που προβλέπονται από το πρόγραμμα TF-2000, με τα μέχρι τώρα δεδομένα το πιθανότερο σενάριο είναι το πρώτο πλοίο να ναυπηγηθεί σε κρατικά ναυπηγεία και ακολούθως, η ναυπήγηση των υπόλοιπων τριών να ανατεθεί σε κάποιον ιδιωτικό ναυπηγικό φορέα.
Προβλέπεται μήκος 150m και εκτόπισμα μεταξύ 7.000 και 8.000 τόνων (σημαντική αύξηση από του 6.000 τόνους που προβλέπονταν παλαιότερα). Το σύστημα πρόωσης θα περιλαμβάνει συνδυασμό δύο κινητήρων diesel και ενός αεροστρόβιλου. Κάτι τέτοιο πάντως φαντάζει ανεπαρκές για πλοίο αυτού του εκτοπίσματος και ίσως αναθεωρηθεί στο άμεσο μέλλον.
Τα κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-επιφανείας που θα το εξοπλίσουν θα είναι τα τουρκικά Atmaca, η ανάπτυξη των οποίων αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του 2016. Αντίστοιχα, τα συστήματα CIWS του πλοίου αναμένεται να είναι τα επίσης εγχώρια Korkut-D (προερχόμενο από το χερσαίο αυτοκινούμενο Korkut), που αποτελούνται από μονάδες δίδυμων πυροβόλων των 35mm με δυνατότητα βολής πυρομαχικών AHEAD. Το πλέον φιλόδοξο τουρκικό σχέδιο είναι η ανάπτυξη του εγχώριου ναυτικού βλήματος πλεύσης Gezgin, για προσβολή στόχων εδάφους σε αποστάσεις της τάξης των 1.000χλμ. Τα σκάφη TF-2000 είναι τα πρώτα πλοία επιφανείας που θα θέσουν υποψηφιότητα για να εφοδιαστούν με το εν λόγω βλήμα, εάν και εφόσον η ανάπτυξή του ολοκληρωθεί ομαλά.
Τουρκικής σχεδίασης και ανάπτυξης θα είναι και ο βασικός ηλεκτρονικός αισθητήρας του πλοίου. Αυτός δεν είναι άλλος από το πολλαπλών λειτουργιών ραντάρ διάταξης φάσης ÇAFRAD. Η Aselsan έχει ήδη ολοκληρώσει τα βασικά στάδια ανάπτυξης του συστήματος (Pre-Design phase, Critical Design phase, Component design phase) και συνεχίζει με την επόμενη φάση κατά την οποία προβλέπεται η κατασκευή και λειτουργικού πρωτοτύπου. Στη βασική του διαμόρφωση ÇAFRAD θα αποτελείται από τέσσερις επίπεδες κεραίες υψηλής ισχύος για κάλυψη 360 μοιρών, με συνολικά 20.000 (4×5.000) μοναδιαία στοιχεία εκπομπής/λήψης, τεχνολογίας Νιτριδίου του Γαλλίου (GaN). Ωστόσο η Aselsan προσφέρει διαφορετικές διαμορφώσεις ιστού πλοίων που θα επιτρέπουν την εγκατάσταση και επιπλέον κεραιών για επίτευξη υψηλής εφεδρικότητας. Στον ίδιο ιστό προβλέπεται να είναι τοποθετημένοι και καταυγαστήρες για κατευθυνόμενα α/α βλήματα. Η επιδιωκόμενη μέγιστη εμβέλεια του συστήματος ÇAFRAD είναι της τάξης των 470-500 χλμ., ενώ θα υπάρχει και ενσωματωμένο σύστημα IFF αντίστοιχης εμβέλειας. Η επίτευξη τέτοιων επιδόσεων αποτελεί τεράστια τεχνολογική πρόκληση για την τουρκική αμυντική βιομηχανία, ενώ πρόσθετη πρόκληση θα είναι και η ομαλή διασύνδεση/ολοκλήρωση του όποιου αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος επιλεγεί για το εξοπλισμό των TF-2000, τόσο με το ÇAFRAD, όσο και με το επίσης εγχώριο Σύστημα Διαχείρισης Μάχης των πλοίων (που αναμένεται να είναι κάποια εξελιγμένη έκδοση του υπάρχοντος GENESIS).
2) Τα υπόλοιπα εγχώρια ναυπηγικά προγράμματα κύριων μονάδων μάχης επιφανείας του Τουρκικού Ναυτικού.
Στα μέσα του ερχόμενου Ιουνίου προγραμματίζεται η καθέλκυση της κορβέτας F513 Burgazada, τρίτου σκάφους του πολύπαθου προγράμματος MILGEM. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται και η ναυπήγηση του τέταρτου σκάφους που θα είναι και το τελευταίο της κλάσης Ada. Την κλάση αυτή θα διαδεχθούν τα μεγαλύτερα σκάφη της κλάσης Instanbul, τα οποία θα είναι εφοδιασμένα και με σύστημα κάθετης εκτόξευσης κατευθυνόμενων βλημάτων (VLS) Mk.41. Τα τέσσερα αυτά πλοία θα αποτελούν κανονικές φρεγάτες και αναμένεται να αντικαταστήσουν τις 4 φρεγάτες ΜΕΚΟ-200ΤΝ Track-I ή/και τις 4 Ο.Η.Perry που δεν έχουν εφοδιαστεί με σύστημα VLS. Η σχεδίασή τους ολοκληρώνεται το διάστημα αυτό και η έναρξη ναυπήγησης του πρώτου σκάφους επιδιώκεται να ξεκινήσει το ταχύτερο δυνατό.
Το Τουρκικό Ναυτικό παρέλαβε το εγχώριας ναυπήγησης μητρικό πλοίο διάσωσης υποβρυχίων (MOSHIP) A582 Alemdar που είχε καθελκυστεί τον Απρίλιο του 2014. Θα ακολουθήσουν σύντομα τα δύο μικρότερα πλοία ρυμούλκησης-διάσωσης (RATSHIP) A583 Isin και A584 Akin. Με αυτές τις τρεις σύγχρονες μονάδες, που αντικαθιστούν υπάρχοντα πλοία διάσωσης μουσειακής αξίας, αναβαθμίζονται κάθετα οι δυνατότητες του Τουρκικού Ναυτικού στον τομέα της έρευνας-διάσωσης στην ανοικτή θάλασσα, η προβολή των οποίων θα έχει εφαρμογή τόσο σε επιχειρησιακό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.
http://e-amyna.com/
3) Το 2023 θα παραδοθεί στο τουρκικό Ναυτικό το πρώτο «εγχώριο» υποβρύχιο του προγράμματος New Type Submarine Project (NTSP). Το πρόγραμμα αφορά την κατασκευή έξι υποβρυχίων με σύστημα αναερόβιας πρόωσης (AIP: Air Independent Propulsion), την κατασκευή των οποίων έχουν αναλάβει τα ναυπηγεία Γκιολτσούκ. Το ναυπηγικό πρόγραμμα έχει προϋπολογισμό 2,7 δισ. δολαρίων ποσό που καλύπτεται από εγχώριους πόρους. Βάσει αυτού, το υποβρύχιο, όταν κατασκευαστεί, θα πραγματοποιήσει δοκιμαστικό πλου από την Τουρκία στις ΗΠΑ με επιστροφή. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι μεγαλύτερες αμυντικές βιομηχανίες της Τουρκίας όπως η HAVELSAN, η ASELSAN, η TUBİTAK, η STM AS, η AYES AS, η Milsoft, η Meteksan Savunma και η Koc Bilgi Savunma. Στην πραγματικότητα βέβαια το «εγχώριο» τουρκικό υποβρύχιο είναι το γερμανικό Type 214… Απλώς θα κατασκευαστούν στην Τουρκία και θα ενσωματώσει μπόλικη τουρκική τεχνολογία στο επίπεδο κύριων συστημάτων και υποσυστημάτων, με ό,τι ρίσκο αυτό μπορεί να συνεπάγεται, όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη εμπειρία. Δεν έχουν όμως εναλλακτική… Να θυμίσουμε ότι το πρώτο υποβρύχιο θα έπρεπε να έχει παραδοθεί το 2015. Αυτό όμως δεν συνέβη καθώς υπήρξε εμπλοκή με τους Γερμανούς.
http://www.defence-point.gr/
Στόχος είναι το πρώτο πλοίο να είναι έτοιμο το 2023, στην επέτειο των 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η πρόθεση της τουρκικής πλευράς είναι το πλοίο να εφοδιαστεί με εγχώρια όπλα και αισθητήρες, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Mujdat Uludat, επικεφαλή των ναυτικών προγραμμάτων στο υφυπουργείο αμυντικών βιομηχανιών (SSM) της Τουρκίας, οι προδιαγραφές και οι απαιτήσεις έχουν τεθεί και οι προκαταρκτικές διεργασίες ολοκληρώνονται. Η σχετική συμφωνία αναμένεται να υπογραφεί εντός του έτους, ίσως και εντός του επόμενου διμήνου, κατά την πλέον αισιόδοξη εκδοχή.
Όσον αφορά τη ναυπήγηση των τεσσάρων σκαφών που προβλέπονται από το πρόγραμμα TF-2000, με τα μέχρι τώρα δεδομένα το πιθανότερο σενάριο είναι το πρώτο πλοίο να ναυπηγηθεί σε κρατικά ναυπηγεία και ακολούθως, η ναυπήγηση των υπόλοιπων τριών να ανατεθεί σε κάποιον ιδιωτικό ναυπηγικό φορέα.
Προβλέπεται μήκος 150m και εκτόπισμα μεταξύ 7.000 και 8.000 τόνων (σημαντική αύξηση από του 6.000 τόνους που προβλέπονταν παλαιότερα). Το σύστημα πρόωσης θα περιλαμβάνει συνδυασμό δύο κινητήρων diesel και ενός αεροστρόβιλου. Κάτι τέτοιο πάντως φαντάζει ανεπαρκές για πλοίο αυτού του εκτοπίσματος και ίσως αναθεωρηθεί στο άμεσο μέλλον.
Τα κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-επιφανείας που θα το εξοπλίσουν θα είναι τα τουρκικά Atmaca, η ανάπτυξη των οποίων αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του 2016. Αντίστοιχα, τα συστήματα CIWS του πλοίου αναμένεται να είναι τα επίσης εγχώρια Korkut-D (προερχόμενο από το χερσαίο αυτοκινούμενο Korkut), που αποτελούνται από μονάδες δίδυμων πυροβόλων των 35mm με δυνατότητα βολής πυρομαχικών AHEAD. Το πλέον φιλόδοξο τουρκικό σχέδιο είναι η ανάπτυξη του εγχώριου ναυτικού βλήματος πλεύσης Gezgin, για προσβολή στόχων εδάφους σε αποστάσεις της τάξης των 1.000χλμ. Τα σκάφη TF-2000 είναι τα πρώτα πλοία επιφανείας που θα θέσουν υποψηφιότητα για να εφοδιαστούν με το εν λόγω βλήμα, εάν και εφόσον η ανάπτυξή του ολοκληρωθεί ομαλά.
Τουρκικής σχεδίασης και ανάπτυξης θα είναι και ο βασικός ηλεκτρονικός αισθητήρας του πλοίου. Αυτός δεν είναι άλλος από το πολλαπλών λειτουργιών ραντάρ διάταξης φάσης ÇAFRAD. Η Aselsan έχει ήδη ολοκληρώσει τα βασικά στάδια ανάπτυξης του συστήματος (Pre-Design phase, Critical Design phase, Component design phase) και συνεχίζει με την επόμενη φάση κατά την οποία προβλέπεται η κατασκευή και λειτουργικού πρωτοτύπου. Στη βασική του διαμόρφωση ÇAFRAD θα αποτελείται από τέσσερις επίπεδες κεραίες υψηλής ισχύος για κάλυψη 360 μοιρών, με συνολικά 20.000 (4×5.000) μοναδιαία στοιχεία εκπομπής/λήψης, τεχνολογίας Νιτριδίου του Γαλλίου (GaN). Ωστόσο η Aselsan προσφέρει διαφορετικές διαμορφώσεις ιστού πλοίων που θα επιτρέπουν την εγκατάσταση και επιπλέον κεραιών για επίτευξη υψηλής εφεδρικότητας. Στον ίδιο ιστό προβλέπεται να είναι τοποθετημένοι και καταυγαστήρες για κατευθυνόμενα α/α βλήματα. Η επιδιωκόμενη μέγιστη εμβέλεια του συστήματος ÇAFRAD είναι της τάξης των 470-500 χλμ., ενώ θα υπάρχει και ενσωματωμένο σύστημα IFF αντίστοιχης εμβέλειας. Η επίτευξη τέτοιων επιδόσεων αποτελεί τεράστια τεχνολογική πρόκληση για την τουρκική αμυντική βιομηχανία, ενώ πρόσθετη πρόκληση θα είναι και η ομαλή διασύνδεση/ολοκλήρωση του όποιου αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος επιλεγεί για το εξοπλισμό των TF-2000, τόσο με το ÇAFRAD, όσο και με το επίσης εγχώριο Σύστημα Διαχείρισης Μάχης των πλοίων (που αναμένεται να είναι κάποια εξελιγμένη έκδοση του υπάρχοντος GENESIS).
2) Τα υπόλοιπα εγχώρια ναυπηγικά προγράμματα κύριων μονάδων μάχης επιφανείας του Τουρκικού Ναυτικού.
Στα μέσα του ερχόμενου Ιουνίου προγραμματίζεται η καθέλκυση της κορβέτας F513 Burgazada, τρίτου σκάφους του πολύπαθου προγράμματος MILGEM. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται και η ναυπήγηση του τέταρτου σκάφους που θα είναι και το τελευταίο της κλάσης Ada. Την κλάση αυτή θα διαδεχθούν τα μεγαλύτερα σκάφη της κλάσης Instanbul, τα οποία θα είναι εφοδιασμένα και με σύστημα κάθετης εκτόξευσης κατευθυνόμενων βλημάτων (VLS) Mk.41. Τα τέσσερα αυτά πλοία θα αποτελούν κανονικές φρεγάτες και αναμένεται να αντικαταστήσουν τις 4 φρεγάτες ΜΕΚΟ-200ΤΝ Track-I ή/και τις 4 Ο.Η.Perry που δεν έχουν εφοδιαστεί με σύστημα VLS. Η σχεδίασή τους ολοκληρώνεται το διάστημα αυτό και η έναρξη ναυπήγησης του πρώτου σκάφους επιδιώκεται να ξεκινήσει το ταχύτερο δυνατό.
Το Τουρκικό Ναυτικό παρέλαβε το εγχώριας ναυπήγησης μητρικό πλοίο διάσωσης υποβρυχίων (MOSHIP) A582 Alemdar που είχε καθελκυστεί τον Απρίλιο του 2014. Θα ακολουθήσουν σύντομα τα δύο μικρότερα πλοία ρυμούλκησης-διάσωσης (RATSHIP) A583 Isin και A584 Akin. Με αυτές τις τρεις σύγχρονες μονάδες, που αντικαθιστούν υπάρχοντα πλοία διάσωσης μουσειακής αξίας, αναβαθμίζονται κάθετα οι δυνατότητες του Τουρκικού Ναυτικού στον τομέα της έρευνας-διάσωσης στην ανοικτή θάλασσα, η προβολή των οποίων θα έχει εφαρμογή τόσο σε επιχειρησιακό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.
http://e-amyna.com/
3) Το 2023 θα παραδοθεί στο τουρκικό Ναυτικό το πρώτο «εγχώριο» υποβρύχιο του προγράμματος New Type Submarine Project (NTSP). Το πρόγραμμα αφορά την κατασκευή έξι υποβρυχίων με σύστημα αναερόβιας πρόωσης (AIP: Air Independent Propulsion), την κατασκευή των οποίων έχουν αναλάβει τα ναυπηγεία Γκιολτσούκ. Το ναυπηγικό πρόγραμμα έχει προϋπολογισμό 2,7 δισ. δολαρίων ποσό που καλύπτεται από εγχώριους πόρους. Βάσει αυτού, το υποβρύχιο, όταν κατασκευαστεί, θα πραγματοποιήσει δοκιμαστικό πλου από την Τουρκία στις ΗΠΑ με επιστροφή. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι μεγαλύτερες αμυντικές βιομηχανίες της Τουρκίας όπως η HAVELSAN, η ASELSAN, η TUBİTAK, η STM AS, η AYES AS, η Milsoft, η Meteksan Savunma και η Koc Bilgi Savunma. Στην πραγματικότητα βέβαια το «εγχώριο» τουρκικό υποβρύχιο είναι το γερμανικό Type 214… Απλώς θα κατασκευαστούν στην Τουρκία και θα ενσωματώσει μπόλικη τουρκική τεχνολογία στο επίπεδο κύριων συστημάτων και υποσυστημάτων, με ό,τι ρίσκο αυτό μπορεί να συνεπάγεται, όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη εμπειρία. Δεν έχουν όμως εναλλακτική… Να θυμίσουμε ότι το πρώτο υποβρύχιο θα έπρεπε να έχει παραδοθεί το 2015. Αυτό όμως δεν συνέβη καθώς υπήρξε εμπλοκή με τους Γερμανούς.
http://www.defence-point.gr/
No comments :
Post a Comment