Όσο και αν οι υπουργοί και η κομματική καμαρίλα του ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι δεν υπάρχει περίπτωση εκλογών, αυτό πλέον είναι προφανές. Άλλωστε μόλις έξι μήνες έχουν περάσει από την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Σεπτεμβρίου, που και πάλι τις διέψευδαν καθημερινώς. Προφανώς λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από ουσιαστικά 15 μήνες στην κυβέρνηση, σε ένα διάστημα με αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες (και μάλιστα εντυπωσιακές) και ένα άνευ προηγουμένου επικοινωνιακό ντεμαράζ, φαίνεται πλέον ότι η πτώση και αυτής της κυβέρνησης των «χρόνων του μνημονίου» είναι απλώς θέμα χρόνου. Το κόμμα και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται ότι έχουν στριμωχτεί στα σχοινιά. Αφ’ ενός μεν η …αέναη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αφ’ ετέρου δε το προσφυγικό το οποίο απειλεί πλέον ανοιχτά αυτήν την ίδια την κοινωνική υπόσταση του κράτους.
Προσφυγικό
Με την κατάσταση στην χώρα να κρέμεται σε μια κλωστή, προ της κοινωνικής έκρηξης, είναι φανερό ότι το ζήτημα αναφορικά με την διαχείριση των προσφυγικών ροών έχει πλέον ξεφύγει από τον έλεγχο της κυβέρνησης. Είναι φανερό ότι από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η προσφυγική κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέφυγε στην προσφιλή σε αυτόν μέθοδο της «μπλόφας». Οι ιδεοληψίες περί ανοιχτών συνόρων, και η προφανής ανικανότητα φαιδρών ατόμων αρμόδιων για την διαχείριση ενός τέτοιου θέματος, οδήγησε την κατάσταση στο σημερινό αδιέξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτα απολύτως για να αντιμετωπίσει το ζήτημα της υποδοχής και απέλασης των προσφυγών και λαθρομεταναστών, αντιθέτως πίστευε ότι τον διευκόλυνε επικοινωνιακά το όλο θέμα. Συγκεκριμένα με το έχει καταστεί, αρχικά, η Ελλάδα ως το σημείο συγκέντρωσης και διάβασης προς την κεντρική Ευρώπη των προσφύγων, η κυβέρνηση αφ’ ενός μεν ικανοποιούσε τις ιδεοληψίες της κομματικής πελατείας, αφ’ ετέρου πίστευε πώς έτσι θα εκβιάσει την Ευρώπη προκειμένου να ζητήσει αντίμετρα στην οικονομία. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την θεωρία του Βαρουφάκη ότι θα απειλήσει την Ευρώπη με έξοδο από το ευρώ… Ο Α. Τσίπρας δεν μπορούσε να υπολογίσει ότι οι όμορες χώρες θα κλείσουν τα σύνορα, και όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα. Είναι λοιπόν προφανές ότι όχι μόνο δεν μπορεί να δοθεί λύσει στο θέμα, αλλά ακόμα χειρότερα η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί καν την ήδη υφιστάμενη κατάσταση, η οποία μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα, η οποία κάνεις δεν θέλει να σκάσει στα χέρια του… Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει καλά πως ο χρόνος κυλάει εις βάρος του, γι’ αυτό είναι φανερό ότι θα προσφύγει σε εκλογές πιθανότατα τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, νομίζοντας πως έχει ακόμα το αβαντάζ του «πρώτη φορά αριστερά».
Αναφορικά με την οικονομία τα πράγματα είναι ξεκάθαρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο υπέγραψε (το πώς και με ποιο παρασκήνιο θα αποτελέσει σοβαρό θέμα του ιστορικού του μέλλοντος) μια σκληρή δανειακή σύμβαση, την οποία δεν πίστευε, δεν μπορούσε να κατανοήσει, και προφανώς ουδέποτε θα μπορέσει να εφαρμόσει. Είναι ίσως το μοναδικό πράγμα για το οποίο δικαιώθηκε ο Βαρουφάκης. Οι δανειστές παρακολουθούν την κυβέρνηση να μην έχει κανένα αναπτυξιακό πλάνο, κανένα σχέδιο για μείωση δαπανών, και αντίθετα να προωθεί μια εξαντλητική φοροεισπρακτική λαίλαπα, προκειμένου να συντηρήσει την κομματική της πελατεία. Όλα όσα συμβαίνουν από τον περασμένο Δεκέμβριο, σχετικά με το νέο φορολογικό, την αύξηση των εισφορών, την φορολογία των αγροτών, τους έμμεσους φόρους, το ασφαλιστικό και το περιβόητο πια «κλείσιμο της αξιολόγησης», καταδεικνύουν και στον πλέον καλόπιστο ότι όχι απλά δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα, αλλά ακόμα χειρότερα ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής κυβέρνησης δανειστών, το οποίο άλλωστε δεν υπήρξε ποτέ. Στο πλαίσιο αυτό οι δανειστές ζητούν πρόσθετα μέτρα 5 και πλέον δισεκατομμυρίων για το επόμενο έτος, ενώ αρνούνται να συμφωνήσουν στις φορολογικές «κουτοπονηριές» της κυβέρνησης, έχοντας πλέον μάθει μετά από έξι χρόνια ότι κανένα φορολογικό μετρό δεν πρόκειται να αποδώσει.
Στην πρόσφατη ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας απέκρουσε ανοιχτά την απαίτηση για τα νέα μέτρα, κατηγορώντας ευθέως τους δανειστές για αθέτηση των συμφωνηθέντων του Ιουλίου. Τα έξι χρόνια όμως του μνημονίου μας έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις των δανειστών. Αυτό το γνωρίζει καλά ο κ. Τσίπρας ήδη από το βράδυ του δημοψηφίσματος… Προφανώς όμως η κυβέρνηση δεν μπορεί να ψηφίσει άλλα μέτρα, κάτι άλλωστε το οποίο θα σήμαινε όχι μόνο την πτώση της, αλλά και την διάλυση των κομμάτων που την αποτελούν. Η μοναδική διέξοδος του είναι να καταφέρει με διάφορα «τρίκ» να περάσει την αξιολόγηση, και τότε να ρίξει όλο το βάρος στην περιβόητη πια συζήτηση για το χρέος. Εκεί πιστεύει ότι κρύβεται το μεγάλο του χαρτί. Αφ’ ενός μεν στην (απίθανη) περίπτωση κατά την οποία οι δανειστές δεχτούν κάποια ευνοϊκή για την Ελλάδα ρύθμιση του χρέους, ο Τσίπρας θα έχει πετύχει μια άνευ ουσίας αλλά τεράστιας επικοινωνιακής σημασίας νίκη, αφ’ ετέρου δε αν οι δανειστές αρνηθούν την ρύθμιση (το πιθανότερο είναι να αρνηθούν ακόμα και την συζήτηση) τότε θα έχει το τέλειο άλλοθι για να καταφύγει σε εκλογές, όπως έκανε και τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση στην οικονομία είναι «μετρημένα κουκιά» για τον Τσίπρα, ο οποίος περιμένει το ζήτημα του χρέους για να αποφασίσει που θα στηρίξει την προεκλογική του εκστρατεία.
http://www.elkosmos.gr/ekloges-i-moni-diexodos-tou-tsipra/
Προσφυγικό
Με την κατάσταση στην χώρα να κρέμεται σε μια κλωστή, προ της κοινωνικής έκρηξης, είναι φανερό ότι το ζήτημα αναφορικά με την διαχείριση των προσφυγικών ροών έχει πλέον ξεφύγει από τον έλεγχο της κυβέρνησης. Είναι φανερό ότι από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η προσφυγική κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέφυγε στην προσφιλή σε αυτόν μέθοδο της «μπλόφας». Οι ιδεοληψίες περί ανοιχτών συνόρων, και η προφανής ανικανότητα φαιδρών ατόμων αρμόδιων για την διαχείριση ενός τέτοιου θέματος, οδήγησε την κατάσταση στο σημερινό αδιέξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτα απολύτως για να αντιμετωπίσει το ζήτημα της υποδοχής και απέλασης των προσφυγών και λαθρομεταναστών, αντιθέτως πίστευε ότι τον διευκόλυνε επικοινωνιακά το όλο θέμα. Συγκεκριμένα με το έχει καταστεί, αρχικά, η Ελλάδα ως το σημείο συγκέντρωσης και διάβασης προς την κεντρική Ευρώπη των προσφύγων, η κυβέρνηση αφ’ ενός μεν ικανοποιούσε τις ιδεοληψίες της κομματικής πελατείας, αφ’ ετέρου πίστευε πώς έτσι θα εκβιάσει την Ευρώπη προκειμένου να ζητήσει αντίμετρα στην οικονομία. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την θεωρία του Βαρουφάκη ότι θα απειλήσει την Ευρώπη με έξοδο από το ευρώ… Ο Α. Τσίπρας δεν μπορούσε να υπολογίσει ότι οι όμορες χώρες θα κλείσουν τα σύνορα, και όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα. Είναι λοιπόν προφανές ότι όχι μόνο δεν μπορεί να δοθεί λύσει στο θέμα, αλλά ακόμα χειρότερα η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί καν την ήδη υφιστάμενη κατάσταση, η οποία μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα, η οποία κάνεις δεν θέλει να σκάσει στα χέρια του… Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει καλά πως ο χρόνος κυλάει εις βάρος του, γι’ αυτό είναι φανερό ότι θα προσφύγει σε εκλογές πιθανότατα τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, νομίζοντας πως έχει ακόμα το αβαντάζ του «πρώτη φορά αριστερά».
Αναφορικά με την οικονομία τα πράγματα είναι ξεκάθαρα
Ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο υπέγραψε (το πώς και με ποιο παρασκήνιο θα αποτελέσει σοβαρό θέμα του ιστορικού του μέλλοντος) μια σκληρή δανειακή σύμβαση, την οποία δεν πίστευε, δεν μπορούσε να κατανοήσει, και προφανώς ουδέποτε θα μπορέσει να εφαρμόσει. Είναι ίσως το μοναδικό πράγμα για το οποίο δικαιώθηκε ο Βαρουφάκης. Οι δανειστές παρακολουθούν την κυβέρνηση να μην έχει κανένα αναπτυξιακό πλάνο, κανένα σχέδιο για μείωση δαπανών, και αντίθετα να προωθεί μια εξαντλητική φοροεισπρακτική λαίλαπα, προκειμένου να συντηρήσει την κομματική της πελατεία. Όλα όσα συμβαίνουν από τον περασμένο Δεκέμβριο, σχετικά με το νέο φορολογικό, την αύξηση των εισφορών, την φορολογία των αγροτών, τους έμμεσους φόρους, το ασφαλιστικό και το περιβόητο πια «κλείσιμο της αξιολόγησης», καταδεικνύουν και στον πλέον καλόπιστο ότι όχι απλά δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα, αλλά ακόμα χειρότερα ότι δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής κυβέρνησης δανειστών, το οποίο άλλωστε δεν υπήρξε ποτέ. Στο πλαίσιο αυτό οι δανειστές ζητούν πρόσθετα μέτρα 5 και πλέον δισεκατομμυρίων για το επόμενο έτος, ενώ αρνούνται να συμφωνήσουν στις φορολογικές «κουτοπονηριές» της κυβέρνησης, έχοντας πλέον μάθει μετά από έξι χρόνια ότι κανένα φορολογικό μετρό δεν πρόκειται να αποδώσει.
Στην πρόσφατη ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας απέκρουσε ανοιχτά την απαίτηση για τα νέα μέτρα, κατηγορώντας ευθέως τους δανειστές για αθέτηση των συμφωνηθέντων του Ιουλίου. Τα έξι χρόνια όμως του μνημονίου μας έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις των δανειστών. Αυτό το γνωρίζει καλά ο κ. Τσίπρας ήδη από το βράδυ του δημοψηφίσματος… Προφανώς όμως η κυβέρνηση δεν μπορεί να ψηφίσει άλλα μέτρα, κάτι άλλωστε το οποίο θα σήμαινε όχι μόνο την πτώση της, αλλά και την διάλυση των κομμάτων που την αποτελούν. Η μοναδική διέξοδος του είναι να καταφέρει με διάφορα «τρίκ» να περάσει την αξιολόγηση, και τότε να ρίξει όλο το βάρος στην περιβόητη πια συζήτηση για το χρέος. Εκεί πιστεύει ότι κρύβεται το μεγάλο του χαρτί. Αφ’ ενός μεν στην (απίθανη) περίπτωση κατά την οποία οι δανειστές δεχτούν κάποια ευνοϊκή για την Ελλάδα ρύθμιση του χρέους, ο Τσίπρας θα έχει πετύχει μια άνευ ουσίας αλλά τεράστιας επικοινωνιακής σημασίας νίκη, αφ’ ετέρου δε αν οι δανειστές αρνηθούν την ρύθμιση (το πιθανότερο είναι να αρνηθούν ακόμα και την συζήτηση) τότε θα έχει το τέλειο άλλοθι για να καταφύγει σε εκλογές, όπως έκανε και τον περασμένο Σεπτέμβριο. Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση στην οικονομία είναι «μετρημένα κουκιά» για τον Τσίπρα, ο οποίος περιμένει το ζήτημα του χρέους για να αποφασίσει που θα στηρίξει την προεκλογική του εκστρατεία.
http://www.elkosmos.gr/ekloges-i-moni-diexodos-tou-tsipra/
No comments :
Post a Comment