Οι βουλευτές του Λαϊκού Συνδέσμου Σαχινίδης, Αϊβατίδης και Χατζησάββας μετέβησαν σήμερα το πρωί στον Άρειο Πάγο και κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά κατά του ανιστόρητου Φίλη, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Ως εκπρόσωποι του κοινοβουλίου και του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού ζητούν την ποινική δίωξη και την τιμωρία του συριζαίου υπουργού, που λειτουργεί ως δούρειος ίππος της τουρκίας και ολετήρας των εθνικών μας δικαίων. Ακολουθούν οι δηλώσεις των βουλευτών μας προς τα ΜΜΕ έξω από τον Άρειο Πάγο και το πλήρες κείμενο της μηνύσεως, το οποίο είναι απολύτως τεκμηριωμένο νομικά και "δένει" τα αδικήματα που διαπράττει κατ' εξακολούθηση ο ανιστόρητος και προκλητικός Φίλης.
Προς την κα Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΧΙΝΙΔΗ του Ισαάκ
ΙΩΑΝΝΗ ΑΪΒΑΤΙΔΗ του Γεωργίου
ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ του Κωνσταντίνου
Βουλευτών του πολιτικού κόμματος «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»
Κατά: ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΗ του Αριστοτέλη, Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Αξιότιμη κυρία Εισαγγελεύ,
Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, συμμετέχοντας στην εκπομπή “Στον Ενικό”, με παρουσιαστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, στον τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας “StarChannel”, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-11-2015, επ’ ευκαιρία της παρουσίας του στην εκπομπή, ρωτήθηκε και για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, στην οποία είχε προβεί την 20-8-2014 με άρθρο του στην κομματική εφημερίδα του Σύριζα, “Αυγή”. Σας παραθέτουμε την απάντηση Φίλη:
«Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια. Εγώ δεν θέλω να επιβάλλω τις προσωπικές μου απόψεις ως κρατική πολιτική. Η κρατική πολιτική αναγνωρίζει Ημέρα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν γίνει η συζήτηση ψύχραιμα και επαναλαμβάνω, επί επιστημονικού επιπέδου, είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση, όσο αιματηρή και αν είναι και άλλο πράγμα η γενοκτονία και το ολοκαύτωμα.Πιστεύω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση της γενοκτονίας, όταν ειδικά όχι μόνο η Ελλάδα και άλλες χώρες ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης, γενοκτονία».
Εξάλλου, στις 20-8-2014, σε άρθρο του στην εφημερίδα “Αυγή”, με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”», ο Νίκος Φίλης ανέφερε πως
«Η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες. Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. … Η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού. Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί. Γι’ αυτό επί μισό αιώνα δεν υπήρξε χρήση του όρου για άλλη σφαγή πληθυσμών. Η έννοια Γενοκτονία απέκτησε διευρυμένη και χρησιμοθηρική έννοια, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διεθνή όργανα χαρακτήριζαν ως Γενοκτονία τη σφαγή στη Ρουάντα ή ακόμη και τη σερβική επιθετικότητα εναντίον των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε διεθνής, δηλαδή γενική αναγνώριση της όποιας “Γενοκτονίας”. …»
Με τον νόμο 2193/1994 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε την Ποντιακή Γενοκτονία και όρισε την 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου». Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν το 1915 την Γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Παράλληλα γινόταν και η Γενοκτονία σε βάρος του άλλου Χριστιανικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Ασσυρίων. Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε στον Πόντο εναντίον του Ελληνικού λαού. Πρόκειται για ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι μαζικές εκτελέσεις και δολοφονίες και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 στην Ελλάδα. Η ημερομηνία της 19ης Μαΐου επιλέχτηκε από την Βουλή των Ελλήνων, διότι ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα κι αυτό υπήρξε το έναυσμα για την συνέχιση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων με ακόμη μεγαλύτερη βία.
Η Γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε με τις διατάξεις της Σύμβασης για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας, που υιοθέτησε η Γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 9-12-1948. Όταν ο Ραφαέλ Λέμκιν (Raphael Lemkin) επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη Χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Δηλαδή, η έννοια της γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από την Κύπρο, την Σουηδία και την Αρμενία ως χώρες αλλά και από επτά πολιτείες των ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Κολούμπια, Νότια Καρολίνα, Γεωργία, Πενσυλβάνια, Κλίβελαντ και Ρόουντ Άιλαντ), την τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας καθώς και την γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας. Η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of GenocideScholars), διεθνώς ο πλέον έγκυρος οργανισμός που ασχολείται με θέμα γενοκτονιών σε όλον τον κόσμο, αναγνώρισε επίσημα την 15 Δεκεμβρίου 2007 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων και εξέδωσε το εξής ψήφισμα: «ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη)».
Η αντιπαραβολή εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας είναι λανθασμένη. Τόσο γιατί στην προ νεωτερική Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν υπήρχαν… φούρνοι και βιομηχανικές υποδομές, ούτε μπορούσε να γίνει τεχνικός-ορθολογικός σχεδιασμός εξόντωσης, όσο και γιατί στη γενοκτονία μπορεί να συμπεριληφθεί η εθνοκάθαρση. Η διαδικασία των εκτοπισμών και των εσκεμμένων κακουχιών, το ήξεραν οι Οθωμανοί, και το σχεδίασαν (π.χ. παραμονή στην ύπαιθρο υπό χαμηλές θερμοκρασίες έπειτα από υποχρεωτική λήψη λουτρού, μη σταμάτημα τής πορείας για περίθαλψη των γυναικών πού γεννούσαν κ.α.), θα οδηγούσε τόσο στην εξόντωση σημαντικού τμήματος των εκτοπιζόμενων (γυναικόπαιδα, άρρωστοι), όσο και στην οριστική απομάκρυνση των υπολοίπων, πού θα επιβίωναν, από την πατρίδα τους. Είναι στην καλύτερη περίπτωση ατυχές να υποστηρίζεται ότι οι Οθωμανοί δεν σκέφτηκαν την υπόθεση της εξόντωσης των Ποντίων διά του παρατεταμένου και με προσχεδιασμένες κακουχίες εκτοπισμού. Εθνοκάθαρση και γενοκτονία δεν αλληλοαποκλείονται.
Το ότι ο όρος γενοκτονία πρωτοεμφανίστηκε μεταγενέστερα δεν σημαίνει ότι δεν έχει αναδρομική ισχύ ως επιστημονικός όρος. Γενοκτονίες και απόπειρες εξόντωσης με κάθε τρόπο των εχθρικών πληθυσμών παρατηρούνται σε κάθε εποχή, μόνο τα μέσα αλλάζουν. Η άποψη του Ν. Φίλη ότι γενοκτονία υφίσταται μόνο αν επιχειρηθεί η εξόντωση όλου του πληθυσμού δείχνει την σκόπιμη διαστρέβλωση του ορισμού γενοκτονία όπως αυτός έχει οριστεί από τον ΟΗΕ, αρνούμενος κακόβουλα με πρόδηλο και καταφανή δόλο προσβολής των θυμάτων αλλά και των μετέπειτα γενεών Ελλήνων του Πόντου κάτι που μπορεί να εγείρει πάθη και μίση, το οποίο και απευχόμαστε. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν πράξεις με σκοπό την εξόντωση όλων των Ποντίων, Μικρασιατών, Αρμενίων κ.λπ.: Το ότι δεν εξοντώθηκαν όλοι οι Πόντιοι δεν αποδεικνύει ότι δεν είναι επιστημονικά έγκυρη η αναγνώριση της γενοκτονίας τους. Ούτε ἡ Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας θέτει ως προϋπόθεση για αναγνώριση μιας γενοκτονίας το αν αυτή έγινε στα πλαίσια εδαφικών διεκδικήσεων ή όχι. Εξάλλου, η τουρκόφωνη μειονοτική και με διασυνδέσεις με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής εφημερίδα "Birlik", εκμεταλλεύτηκε το σχόλιο, καθώς εξυπηρετεί την τουρκική προπαγάνδα, η οποία υποστηρίζει πως Ποντιακή Γενοκτονία δεν υπήρξε. Η “τουρκική”, όπως η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται, εφημερίδα αναφέρει ότι ο κ. Φίλης, σε άρθρο του, είχε χαρακτηρίσει την απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 1994, να αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία από τους Τούρκους, ως «απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας», χωρίς διεθνή σημασία. Για αυτό η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόβαλε, ποτέ, το θέμα στα διεθνή Φόρα, υποστηρίζει, κατά την εφημερίδα, ο κ. Φίλης, στο άρθρο του. Επίσης η εφημερίδα αναφέρεται στις προσπάθειες της κυβέρνησης Σημίτη και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, να υποβαθμίσει, γενικώς, το όλο ζήτημα της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Όταν υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης εκφέρουν τέτοιες απόψεις, προλειαίνουν το έδαφος του νεοθωμανικού επεκτατισμού και συνεπώς τροφοδοτούν το ενδεχόμενο ξεσπάσματος φαινομένων βίας σε ευρεία κλίμακα. Το ότι κάποιος ισχυρίζεται ό,τι του υπαγορεύει η ιδεοληπτική του κρίση και δεν ξεσπούν αυτομάτως φαινόμενα άνομων πράξεων, δεν συνεπάγεται ότι δεν καλλιεργείται η βία με τέτοιους είδους ισχυρισμούς.
ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014, «Το άρθρο 2 του ν. 927/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 2
Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 - 25.000) ευρώ.»
ΕΠΕΙΔΗ από την παράθεση της απάντησης του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, στην εκπομπή “Στον Ενικό”, με παρουσιαστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, στον τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας “StarChannel”, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-11-2015, σε ερώτηση για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, στην οποία είχε προβεί την 20-8-2014 με άρθρο του στην κομματική εφημερίδα του Σύριζα, “Αυγή”, προκύπτει καταφανώς ότι αυτός με πρόθεση, δημόσια, προφορικά, ευτελίζει και κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή/και τη σοβαρότητα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου που έχει αναγνωριστεί με απόφασή της Βουλής των Ελλήνων –και μάλιστα με την αυξημένη τυπική ισχύ του Νόμου- και η συμπεριφορά του αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων και των μελών της που προσδιορίζεται με βάση την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, αυτή της καταγωγής των Ελλήνων του Πόντου, και η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της.
ΕΠΕΙΔΗ η προπεριγραφόμενη συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, πληρεί τη νομοτυπική μορφή του εγκλήματος που προβλέπεται και τιμωρείται στο άρθρο 2 του ν. 927/1979, όπως αυτό αντικαταστάθηκε και ισχύει με το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΖΗΤΟΥΜΕ
Την κατά νόμο ποινική δίωξη και τιμωρία του
Αθήνα 4-11-2015
ΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΕΣ
Προς την κα Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΧΙΝΙΔΗ του Ισαάκ
ΙΩΑΝΝΗ ΑΪΒΑΤΙΔΗ του Γεωργίου
ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ του Κωνσταντίνου
Βουλευτών του πολιτικού κόμματος «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»
Κατά: ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΗ του Αριστοτέλη, Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Αξιότιμη κυρία Εισαγγελεύ,
Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, συμμετέχοντας στην εκπομπή “Στον Ενικό”, με παρουσιαστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, στον τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας “StarChannel”, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-11-2015, επ’ ευκαιρία της παρουσίας του στην εκπομπή, ρωτήθηκε και για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, στην οποία είχε προβεί την 20-8-2014 με άρθρο του στην κομματική εφημερίδα του Σύριζα, “Αυγή”. Σας παραθέτουμε την απάντηση Φίλη:
«Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια. Εγώ δεν θέλω να επιβάλλω τις προσωπικές μου απόψεις ως κρατική πολιτική. Η κρατική πολιτική αναγνωρίζει Ημέρα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν γίνει η συζήτηση ψύχραιμα και επαναλαμβάνω, επί επιστημονικού επιπέδου, είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση, όσο αιματηρή και αν είναι και άλλο πράγμα η γενοκτονία και το ολοκαύτωμα.Πιστεύω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση της γενοκτονίας, όταν ειδικά όχι μόνο η Ελλάδα και άλλες χώρες ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης, γενοκτονία».
Εξάλλου, στις 20-8-2014, σε άρθρο του στην εφημερίδα “Αυγή”, με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”», ο Νίκος Φίλης ανέφερε πως
«Η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες. Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. … Η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού. Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί. Γι’ αυτό επί μισό αιώνα δεν υπήρξε χρήση του όρου για άλλη σφαγή πληθυσμών. Η έννοια Γενοκτονία απέκτησε διευρυμένη και χρησιμοθηρική έννοια, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διεθνή όργανα χαρακτήριζαν ως Γενοκτονία τη σφαγή στη Ρουάντα ή ακόμη και τη σερβική επιθετικότητα εναντίον των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε διεθνής, δηλαδή γενική αναγνώριση της όποιας “Γενοκτονίας”. …»
Με τον νόμο 2193/1994 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε την Ποντιακή Γενοκτονία και όρισε την 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου». Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν το 1915 την Γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Παράλληλα γινόταν και η Γενοκτονία σε βάρος του άλλου Χριστιανικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Ασσυρίων. Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε στον Πόντο εναντίον του Ελληνικού λαού. Πρόκειται για ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι μαζικές εκτελέσεις και δολοφονίες και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 στην Ελλάδα. Η ημερομηνία της 19ης Μαΐου επιλέχτηκε από την Βουλή των Ελλήνων, διότι ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα κι αυτό υπήρξε το έναυσμα για την συνέχιση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων με ακόμη μεγαλύτερη βία.
Η Γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε με τις διατάξεις της Σύμβασης για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας, που υιοθέτησε η Γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 9-12-1948. Όταν ο Ραφαέλ Λέμκιν (Raphael Lemkin) επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη Χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Δηλαδή, η έννοια της γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από την Κύπρο, την Σουηδία και την Αρμενία ως χώρες αλλά και από επτά πολιτείες των ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Κολούμπια, Νότια Καρολίνα, Γεωργία, Πενσυλβάνια, Κλίβελαντ και Ρόουντ Άιλαντ), την τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας καθώς και την γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας. Η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of GenocideScholars), διεθνώς ο πλέον έγκυρος οργανισμός που ασχολείται με θέμα γενοκτονιών σε όλον τον κόσμο, αναγνώρισε επίσημα την 15 Δεκεμβρίου 2007 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων και εξέδωσε το εξής ψήφισμα: «ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη)».
Η αντιπαραβολή εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας είναι λανθασμένη. Τόσο γιατί στην προ νεωτερική Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν υπήρχαν… φούρνοι και βιομηχανικές υποδομές, ούτε μπορούσε να γίνει τεχνικός-ορθολογικός σχεδιασμός εξόντωσης, όσο και γιατί στη γενοκτονία μπορεί να συμπεριληφθεί η εθνοκάθαρση. Η διαδικασία των εκτοπισμών και των εσκεμμένων κακουχιών, το ήξεραν οι Οθωμανοί, και το σχεδίασαν (π.χ. παραμονή στην ύπαιθρο υπό χαμηλές θερμοκρασίες έπειτα από υποχρεωτική λήψη λουτρού, μη σταμάτημα τής πορείας για περίθαλψη των γυναικών πού γεννούσαν κ.α.), θα οδηγούσε τόσο στην εξόντωση σημαντικού τμήματος των εκτοπιζόμενων (γυναικόπαιδα, άρρωστοι), όσο και στην οριστική απομάκρυνση των υπολοίπων, πού θα επιβίωναν, από την πατρίδα τους. Είναι στην καλύτερη περίπτωση ατυχές να υποστηρίζεται ότι οι Οθωμανοί δεν σκέφτηκαν την υπόθεση της εξόντωσης των Ποντίων διά του παρατεταμένου και με προσχεδιασμένες κακουχίες εκτοπισμού. Εθνοκάθαρση και γενοκτονία δεν αλληλοαποκλείονται.
Το ότι ο όρος γενοκτονία πρωτοεμφανίστηκε μεταγενέστερα δεν σημαίνει ότι δεν έχει αναδρομική ισχύ ως επιστημονικός όρος. Γενοκτονίες και απόπειρες εξόντωσης με κάθε τρόπο των εχθρικών πληθυσμών παρατηρούνται σε κάθε εποχή, μόνο τα μέσα αλλάζουν. Η άποψη του Ν. Φίλη ότι γενοκτονία υφίσταται μόνο αν επιχειρηθεί η εξόντωση όλου του πληθυσμού δείχνει την σκόπιμη διαστρέβλωση του ορισμού γενοκτονία όπως αυτός έχει οριστεί από τον ΟΗΕ, αρνούμενος κακόβουλα με πρόδηλο και καταφανή δόλο προσβολής των θυμάτων αλλά και των μετέπειτα γενεών Ελλήνων του Πόντου κάτι που μπορεί να εγείρει πάθη και μίση, το οποίο και απευχόμαστε. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν πράξεις με σκοπό την εξόντωση όλων των Ποντίων, Μικρασιατών, Αρμενίων κ.λπ.: Το ότι δεν εξοντώθηκαν όλοι οι Πόντιοι δεν αποδεικνύει ότι δεν είναι επιστημονικά έγκυρη η αναγνώριση της γενοκτονίας τους. Ούτε ἡ Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας θέτει ως προϋπόθεση για αναγνώριση μιας γενοκτονίας το αν αυτή έγινε στα πλαίσια εδαφικών διεκδικήσεων ή όχι. Εξάλλου, η τουρκόφωνη μειονοτική και με διασυνδέσεις με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής εφημερίδα "Birlik", εκμεταλλεύτηκε το σχόλιο, καθώς εξυπηρετεί την τουρκική προπαγάνδα, η οποία υποστηρίζει πως Ποντιακή Γενοκτονία δεν υπήρξε. Η “τουρκική”, όπως η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται, εφημερίδα αναφέρει ότι ο κ. Φίλης, σε άρθρο του, είχε χαρακτηρίσει την απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 1994, να αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία από τους Τούρκους, ως «απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας», χωρίς διεθνή σημασία. Για αυτό η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόβαλε, ποτέ, το θέμα στα διεθνή Φόρα, υποστηρίζει, κατά την εφημερίδα, ο κ. Φίλης, στο άρθρο του. Επίσης η εφημερίδα αναφέρεται στις προσπάθειες της κυβέρνησης Σημίτη και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, να υποβαθμίσει, γενικώς, το όλο ζήτημα της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Όταν υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης εκφέρουν τέτοιες απόψεις, προλειαίνουν το έδαφος του νεοθωμανικού επεκτατισμού και συνεπώς τροφοδοτούν το ενδεχόμενο ξεσπάσματος φαινομένων βίας σε ευρεία κλίμακα. Το ότι κάποιος ισχυρίζεται ό,τι του υπαγορεύει η ιδεοληπτική του κρίση και δεν ξεσπούν αυτομάτως φαινόμενα άνομων πράξεων, δεν συνεπάγεται ότι δεν καλλιεργείται η βία με τέτοιους είδους ισχυρισμούς.
ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014, «Το άρθρο 2 του ν. 927/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 2
Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 - 25.000) ευρώ.»
ΕΠΕΙΔΗ από την παράθεση της απάντησης του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, στην εκπομπή “Στον Ενικό”, με παρουσιαστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, στον τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας “StarChannel”, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-11-2015, σε ερώτηση για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, στην οποία είχε προβεί την 20-8-2014 με άρθρο του στην κομματική εφημερίδα του Σύριζα, “Αυγή”, προκύπτει καταφανώς ότι αυτός με πρόθεση, δημόσια, προφορικά, ευτελίζει και κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή/και τη σοβαρότητα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου που έχει αναγνωριστεί με απόφασή της Βουλής των Ελλήνων –και μάλιστα με την αυξημένη τυπική ισχύ του Νόμου- και η συμπεριφορά του αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων και των μελών της που προσδιορίζεται με βάση την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, αυτή της καταγωγής των Ελλήνων του Πόντου, και η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της.
ΕΠΕΙΔΗ η προπεριγραφόμενη συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, πληρεί τη νομοτυπική μορφή του εγκλήματος που προβλέπεται και τιμωρείται στο άρθρο 2 του ν. 927/1979, όπως αυτό αντικαταστάθηκε και ισχύει με το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΖΗΤΟΥΜΕ
Την κατά νόμο ποινική δίωξη και τιμωρία του
Αθήνα 4-11-2015
ΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΕΣ
No comments :
Post a Comment